Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet

@Maan en YL: Ik besef me ook heel erg goed dat ik hem kwijt raak als ik zo door ga...maar eigenlijk ben ik hem natuurlijk al kwijt..ik was af en toe nog steeds in die waan dat ie wel terug zou komen en dat het heel slecht ging tussen hem en zijn nieuwe vriendin..wat natuurlijk niet zo is..

Ik moet het ook "gewoon"loslaten, want het belemmert me in het beginnen van een nieuw leven.

Er moet nu nog een afspraak gemaakt worden om papieren te tekenen en daarna is het voor mij weer even tijd voor een rustpauze. Misschien wel tot in het nieuwe jaar...

Doorbijten dus..



Thanx meiden voor jullie berichtjes! Alles verder goed met jullie? (Om het ook eens even over iemand anders te hebben )

Hallo allemaal,



Nieuw op dit forum, maar helaas allemaal zo herkenbaar, vandaar mijn reactie!



Mijn verhaal is lang, maar om het in het kort te vertellen, ik had een lief vriendje, al bijna 11 maanden. Woonden ongeveer een uur reizen bij elkaar vandaan, maar dat was geen probleem, hield het lekker spannend en leuk, je had iets om te missen zeg maar!



We waren net terug van een weekje vakantie samen, 3 dagen daarna was ik jarig. Uit eten geweest met mijn familie, allemaal gezellig en ik kreeg een mooi horloge van hem en een bos rozen, helemaal blij! Na een woordenwisseling over eigenlijk niets (een domme foto van mij en hem samen op hyves), is hij gaan slapen. Ik was boos, het was wel mijn verjaardag en hij ging gewoon naar bed?! Niets meer tegen elkaar gezegd en zo goed als het kon proberen te gaan slapen. De volgende ochtend werd ik wakker en hoorde ik hem stommelen in de douche, ik had zijn wekker niet gehoord. Na een half uur stommelen, liep hij zo de deur uit...zonder gedag te zeggen!! Jullie begrijpen, ik werd gek... hoe boos je ook bent, je kunt toch altijd gedag zeggen??? Ik vloog naar de voordeur en vroeg hem of hij dit echt meende en waarom hij zomaar wegging? hij reageerde fel en boos van ja wat denk je nou!! ik gilde van neem dan maar alles mee, want ik ben geen hond die je in de hoek schopt als dat jou uitkomt... het gevolg, hij pakte zijn spullen...ik huilen, heb wel 100x sorry gezegd, maar hij bleef maar zeggen ja ik hoor je niet, het komt niet aan blablabla.

Uiteindelijk is hij nog weggelopen zonder wat te zeggen...

Die dag erop vierde ik mijn verjaardag, ik had hem helemaal niet meer gesproken, want ik was op van de zenuwen...komt hij wel, ja tuurlijk zo is hij niet!! 2 uur voordat al mijn visite kwam smste ik hem, dat ik graag wilde weten of hij nog kwam n dat ik deze situatie niet meer trok, ik kreeg terug: ik kom niet.heb naar mijn hoofd en hart geluisterd en die zeggen laat haar gaan.



Daar zit je dan, mijn wereld stortte in!Die week daarvoor lagen we op het strand, te fantaseren over samenwonen, kindjes en noem het op en een week later door een stomme ruzie stuurt hij mij een sms om me te dumpen...



Ben er de volgende dag nog naar toe gereden, maar er kwam niet zoveel uit, hij kon me bijna niet aankijken. hij bleef maar zeggen dat hij waarschijnlijk de grootste fout van zijn leven maakte, maar dat het beter is zo. Dat we gewoon niet bij elkaar pasten en dat hij mij niet mee wilde trekken in de afgrond met hem.



Ben nu inmiddels 2 maanden verder, het gaat best goed, ups and downs, dingen die jullie hier ook allemaal zeggen, ik herken het zo!

Hij wil geen contact meer, helemaal niks, ik heb nooit geen antwoorden gekregen, hij blijft maar zeggen ja je hebt me zelf weggestuurd, jij wilde het zo! zo oneerlijk...



Hij heeft mijn huissleutel nog, die wil ik terug. Het is stiekem natuurlijk ook een touwtje, zo heb je nog een reden om contact de zoeken. Gisteravond belde hij na een smsje van mijn kant. Ik zie hem vanavond op het station...zie er tegen op, heel erg! Weet niet zo goed hoe ik me moet opstellen, wat ik moet zeggen, of dat ik gewoon die sleutel moet pakken en weg moet lopen...



Tips zijn dus welkom!!



p.s. sorry voor mijn lange verhaal!!

Jeetje Famasa, wat een bizar einde na 11 maanden... Dan moet er toch haast meer aan de hand zijn geweest (in de zin dat hij al langer twijfelde) 1 ruzie kan nooit een reden zijn, lijkt mij. Ik vind eigenlijk wel dat hij je een verklaring schuldig is, maar aan de andere kant, als er echt helemaal niets uit komt, kun je het ook maar beter laten gaan. Geen contact is wel de beste manier om er overheen te komen, hem vanavond weer zien zal je ook wel weer even overhoop gooien, vrees ik Ik denk dat het verstandigst zou zijn om die sleutel aan te pakken en weg te gaan, (ik denk ook dat dat is wat hij wil, ik neem aan dat het idee om op het station af te spreken van hem komt?) maar ik kan me voorstellen dat dat haast ondoenlijk is.... Sterkte alvast in elk geval!



Ik zie ex vanavond dan eindelijk toch, we gaan naar een concert (was eigenlijk helemaal de bedoeling niet om iets leuks te gaan doen, maar soit) dus ik moet wel even zorgen dat we echt nog gelegenheid vinden om te praten. Heb gek genoeg sinds een week het gevoel dat ik er wel overheen ben, maar dat kan maar zo heel anders voelen vanavond...

Hoi Moosey,

Thanks voor je reactie!

Het is inderdaad een vaag verhaal en waarschijnlijk zat hij al langer met zichzelf in de knoop, maar hij is geen prater!

Nu 2 maanden later denk ik ook wel van ja misschien heeft ie gelijk, passen we echt niet bij elkaar?! We zagen elkaar ook vaak alleen in het weekend, dus waarschijnlijk kende ik hem toch niet goed genoeg, want deze kant hoort ook bij hem en die wil ik liever niet kennen! Ik herken er niets van!



Maar inderdaad hij gaat naar familie vanavond en vroeg me om dus naar het station te komen. Ik weet het, ik moet kort en zakelijk blijven, maar hoe?! Zeg ik niets en loop ik meteen weg?!

Ik moet dit voor mezelf 'cool' afsluiten, ben al genoeg vernederd en vertrapt door hem, ik sta boven hem nu! maar toch blijft het moeilijk!!Ik kan het nu allemaal bedenken, maar het zal toch anders lopen!



Jij ook veel sterkte vanavond, maar vooral veel plezier! Maak er wat van, ik ben benieuwd hoe je avond verloopt en of jullie ook de dingen tegen elkaar kunnen zeggen die je nog wilt zeggen!

@ Famasa, welkom hier. Deel gerust al je verdriet hier, moet eerlijk zijn dat het mij 'goed' doet te zien dat ik niet de enige ben die zo kapot is van een verbroken relatie.



@ Moosey, heeeel veel succes, sterkte en plezier vanavond! Ik hoop dat je je sterk kunt houden, zal wel moeilijk zijn om 'gewoon' weer wat leuks te gaan doen.



Zelf word ik behoorlijk heen en weer geslingerd in m'n gevoel. Gisteren naar de huisarts geweest, die heeft me doorverwezen naar een psychiater voor mogelijk adhd. Wat ik op internet lees herken ik mezelf er wel in, en ook 'adhd en relaties' komt me allemaal wel erg bekend voor. Aan de ene kant ben ik blij dat ik de stap heb gezet en voel ik mezelf sterk en goed dat ik ermee bezig ben. Aan de andere kant ben ik verdrietig, want ik lees veel over adhd en relaties waar ook 'behandeling' voor is. Gesprekken samen met je partner, trainingen hoe ermee om te gaan in een relatie, etc. Maar ik heb geen relatie meer, dus kan daar ook niks mee. En m'n ex heeft al gezegd: "ik heb je 1 kans gegeven, maar toen bleef je doen zoals je deed en ik ga in m'n leven niet vaker zulke kansen geven". Wachtlijsten zijn toch lang, dus wie weet dat we over een paar maanden weer enigszins normaal met elkaar omgaan, dat ik het dan kan voorstellen, maar hem kennende heeft hij zijn besluit genomen en gaat hij daar niet meer op terug komen...

@ Maan, dank je wel! Ik moet zeggen dat het wel helpt om er over te schrijven. Ik word soms moe van het er steeds over hebben met anderen, maar op deze manier schrijf je het echt een beetje van je af! Wat ik al eerder zei het gaat best goed met me, maar omdat ik nu weet dat ik hem straks ga zien, dat maakt me zenuwachtig en onzeker...



Voor jouw situatie is het natuurlijk nog lastiger, helemaal als je nu dingen om je heen tegenkomt, die jullie wellicht hadden kunnen helpen, waardoor het niet zo hoefde te eindigen...

Mannen zijn wat dat betreft echt keihard!! geen contact, geen 2e kans niks...maar ik denk echt dat zij het voor zichzelf goed praten en op die manier niet willen voelen... zij staan zichzelf dat niet toe, terwijl wij het liefst de hele dag er nog mee bezig zijn en erin willen blijven hangen...

Heftig Maan! Maar ik denk wel dat het beter is om met je eventuele ADHD om te leren gaan zonder de tijdsdruk van eventueel een tweede poging met je ex. En ik vind dit: En m'n ex heeft al gezegd: "ik heb je 1 kans gegeven, maar toen bleef je doen zoals je deed en ik ga in m'n leven niet vaker zulke kansen geven". wel erg overkomen alsof alles wat mis was in de relatie bij jou lag, en helemaal niets bij hem. En ADHD of niet, dát geloof ik niet hoor. En dan vind ik 'm ook niet echt aardig over komen, eerlijk gezegd.



Famasa, in elk geval goed dat je cool wílt zijn, da's stap 1, denk ik. Ik zou inderdaad proberen om geen praatje te maken of zo (Hoi, hoe is't nou? Nou....) denk dat dat heel ongemakkelijk wordt... Maar inderdaad, dat soort dingen lopen meestal anders dan je je ze voorneemt.



Leuk wordt het sowieso vanavond, da's juist een deel van het probleem, het is altijd héél erg leuk als we bij elkaar zijn. En zeker nu we niet alleen maar gaan praten maar naar een bizar concert gaan, weet ik helemaal zeker dat het weer hoofdzakelijk vreselijk gezellig wordt en dat ik niks liever wil dan weer bij 'm zijn. Maar de missie is toch echt om nou eens letterlijk te horen te krijgen van hem dat hij het niet ziet zitten met ons, dan kan ik het tenminste loslaten. Maar ik weet ook dat hij me niet wil kwetsen en het liefst vrienden zou worden, en ik vermoed dat-ie daarom nooit duidelijk is geweest in wel of niet. Toch bang om me kwijt te raken (wat dan inderdaad (voorlopig) ook gaat gebeuren) maar hij kan niet voor 100% voor me gaan omdat-ie nog zo met die ex zit. Hoewel hij daar nou onderhand ook weleens overheen mag zijn, wat mij betreft, 't is al een jaar geleden dat het uitging! (lekker ongenuanceerde opmerking voor in dit topic, ik weet het Maar hé, mannen zijn toch altijd degenen die er zo makkelijk overheen komen!?)

@ Moosey

hahaha inderdaad wij zitten hier een beetje verdrietig te zijn en dan kom jij met zo'n opmerking omdat-ie nog zo met die ex zit. Hoewel hij daar nou onderhand ook weleens overheen mag zijn, wat mij betreft, 't is al een jaar geleden dat het uitging!

hahaha geweldig! soms zou ik willen dat ik een man was... weglopen en gewoon nooit meer omkijken!



Ik dacht bij mezelf net ineens dat ik misschien wel gewoon zeg van joh laten we maar meteen weggaan, want op deze ongemakkelijke situatie zitten we denk ik allebei niet te wachten...



al zegt mijn hart dat ik het liefste gewoon even met hem een kopje thee wil drinken en het gewoon normaal wil afsluiten, maar ik realiseer me dat ik het mezelf wel heel moeilijk ga maken dan en ik moet dat ook niet meer willen gewoon!

pff hoofd/hart verhouding is soms zo lastig!haha

Dat zou inderdaad wel heel verstandig zijn, denk ik ja. En ik denk ook wel dat je je dan achteraf beter over jezelf voelt dan wanneer je een beetje blijft staan dralen in de hoop dat hij voorstelt iets te gaan drinken, of dat jij het voorstelt en dat hij nee zegt... Brr.



Hoe laat moet je?

we hebben om half 7 afgesproken...

hij zou me dan nog bellen waar enzo...

pff zie er echt zo tegen op! maar ik moet het inderdaad ook voor mezelf doen, koppie omhoog en weggaan...maar ik zou zo graag een soort van laatste slot opmerking willen maken, eentje waarvan hij gaat nadenken, maar aan de andere kant denk ik van ja...laat zitten ook eigenlijk, je bent mijn tijd, aandacht, liefde en vooral tranen niet meer waard...ik ken je niet meer

Hallo Famasa!

Heel veel sterkte vanavond, ik hoop dat je je er doorheen weet te slaan. Maar dat kan je , want je zit op het sterke meiden topic



Moosey, wow. Naar een concert enzo...leuke dingen doen enzo...Ik had het niet meer verwacht, maar ik ben blij als jij er blij mee bent. pas je wel op met je gevoelens, als het niet gaat, dan gaat het niet, gaat het wel , dan gaat het wel. (ok dit lijkt nergens op te slaan, maar ik kan het niet beter verwoorden..)



Maan, adhd, heftig . Ik denk idd dat de dingen die hij gezegd heeft een beetje teveel overkomen alsof het allemaal jou schuld is, en zo zou ik het niet zien. Je zit met zn 2en in een relatie, dus moet je met zn 2en aan problemen werken. Het is nogal makkelijk om de schuld totaal op jou af te schuiven, maar ik denk echt dat 2 mensen daarin een aandeel hebben.



Ik zit hier in de grootste bende aller tijden, inpakken bleegh

Nou, het was ook eigenlijk helemaal niet de bedoeling om iets te gaan doen, we zouden gewoon gaan praten. Maar dit was de enige avond die over was deze week dat we allebei konden, dus 't is een beetje zo gelopen. Ben ook niet van plan om dit te blijven doen ofzo hoor, misschien dat ik ooit best vriendjes met 'm wil worden, maar dat gaat nog wel even duren, vrees ik...



Sterkte Famasa! Als ik heel erg tegen iets op zie denk ik altijd: Maar gelukkig gaat dit ook voorbij en vanavond lig ik weer lekker in m'n bed met een goed boek, en dan is het over. Helpt wel een beetje.



Succes met inpakken YL! Ik ga zo nog even wat verf scoren, ben al flink aan de slag met m'n appartementje, maar goedkope lak werkt toch echt niet, ben ik gister achter gekomen...

ja ik had ook groene goedkope lak gekocht...pakt niet echt. ja na 3x schilderen...



bleegh verhuizen huis restylen bleeegh



Heel veel plzier vanavond Moosey, laat je weten hoe het is gegaan?



En jij ook Famasa?



hoe is het met Rusp?

@yellowlove girlpower it is! kom op even doorzetten met de laatste loodjes, dan ben je straks echt zo trots op je eigen huisje!



Ben inmiddels alweer terug... mijn god wat zag ik er tegenop...knikkende knietjes en tranen in mijn ogen.

Ik kom daar aan, hij was er al, staat ie daar met zijn neefje!!Ik kon dus niet echt een soort stoer doen en weglopen zeg maar...



Mijn ex gedraagt zich echt al 2 maanden als een klootzak, heeft me voor dood achtergelaten en nooit meer omgekeken en nu ineens deed hij een soort van aardig; ja hoe gaat het? gaat het echt goed met je?? hoe is het op je werk?? hij bleef me maar aankijken diep in mijn ogen, ik werd er echt zenuwachtig van... waarom kan hij nu ineens leuk en lief doen, zoals ik hem kende en waarom heeft ie dan 2 maanden hatelijk gedaan?!! echt mannen!!!



Uiteindelijk na een minuut of 5 doelloos praten, want ik had hem eigenlijk niet zoveel te melden, (hij vroeg ook zelf of ik niets te vertellen had, nee niet echt eigenlijk haha!) zei ik van ik ga... hij zo ja ik ook. loop dan zei hij (dat zei hij altijd tegen me), dus ik keek hem echt zo heel vreemd aan van hmm dit is het dus?dit is dus ons afscheid?? dus ik zei alleen ok, is goed...ik ga, doei! ben naar zijn neefje gelopen, die heb ik 3 zoenen gegeven (mijn ex niet) en ben weggelopen en heb niet meer omgekeken...pas toen ik op mijn eigen perron stond ging ik huilen, dus daar ben ik wel trots op...



ben nu wel weer wat rustiger gelukkig, maar dit was het dan... hij woont een uur bij me vandaan, dus zien zal ik hem niet meer, maar waarom wil ik zo graag blijven weten hoe het met hem gaat... waarom verdwijnt hij niet gewoon echt uit mijn hoofd?!



Moosey ben benieuwd hoe jouw avond is geweest!

Nou ja zeg, wat een botte bijl, een beetje met z'n neefje aan komen zetten. Ongelooflijk, werkelijk. En dan wel echt geinteresseerd gaa lopen doen, kan me voorstellen dat je er niet veel mee kon!



Ik heb een heel leuke avond gehad, maar zonder ex. Hij had een werk-calamiteit (en dat is ook zo, met zijn werk, kunnen er gewoon dingen gebeuren waar je iets mee moet) maar na even teleurgesteld te zijn, vond ik het eigenlijk niet zo erg, aangezien ik op het concert weer allerlei mensen tegenkwam waarmee het leuk bijpraten is, en da's toch altijd ingewikkelder als je met iemand op pad bent die al die mensen niet kent.



Maar verder snap ik er geen hout meer van, meneer is ineens heel lief&attent (niet dat-ie ooit niet lief is geweest, maar het attente schortte er nogal aan), de sms waarin hij meldde dat hij het niet ging redden sloot bijvoorbeeld af met 'Echt jammer, was heel benieuwd naar het concert, en naar jou'. Huh? Da's nou niet echt platonisch, in mijn ogen. En nu ik thuis kom heb ik meteen alweer mail of ik zondag kan. 'k Zou er bijna weer hoop van krijgen, en dat was nou precies niet de bedoeling, eigenlijk...

Wat is hier opeens weer veel geschreven.



@ Famasa; Wat een zak zeg. Hij had vast geen zin in een gesprek. Had hij op deze manier goed voor zichzelf geregeld.



@ Moosey; Ik denk dat met een gezellige avond samen met hem de kans op hoop sowieso vergroot. Dus houdt vooral voor jezelf in het oog wat je wilt en wat niet.



@ Maan; Als hij het niet weer wil proberen met die training dan past hij nu ook niet bij je. (sorry, wel wat kort door de bocht en heb je misschien niks aan).



@ yellowlove; Verhuis je dit weekend al over? Je huis lijkt me echt heel vrolijk worden. Hoe gaat het met jou en OM?



Ik heb zelf het idee van vrienden worden met mijn ex voor lange tijd opgegeven. Verder met mijn leven, zonder hem erin.

Hallo allemaal,

Ik kom jullie even een hart onder de riem steken. Een hele tijd geleden (anderhalf jaar om precies te zijn, maar het lijkt een eeuwigheid) opende ik hier het topic "Verdrink bijna in liefdesverdriet". Ik was he-le-maal kapot van verdriet en kon me werkelijk niet voorstellen dat het ooit minder zou worden en al helemáál niet dat het over zou gaan. Ik heb toentertijd veel aan het topic gehad, ik hoop dat dat voor jullie ook geldt (zo te lezen wel!!).

Na een half jaar ging het al beter met me en ongeveer een jaar na de breuk kon ik zeggen dat ik er Echt Helemaal Overheen was. Op dit moment heb ik het vreselijk naar mijn zin met mijn leven, overigens zonder nieuwe partner!

Meiden, veel sterkte en geloof me... het gaat écht voorbij!

L

Lucy, leuk dat je dit even verteld!

Goed om positieve verhalen te horen van 'voorgangers'.

Geniet ervan!

Nou, vanavond gaan we wat eten. Ik heb echt geen idee meer wat ik ervan moet verwachten, maar ik heb in elk geval wel 1 goed voornemen: Vanavond moet er een knoop doorgehakt worden. Hij gaat vertellen wat ie nou wel en niet voelt, en ik ga er vanuit dat dat voor mij de aanleiding is om te zeggen dat het dan echtechtecht helemaal klaar is nu. Raar, weet niet eens wat ik zelf voel of hoop op het moment.

Ik sluit me helemaal aan bij Lucy, ook ik was bij haar op het topic een fanatieke schrijfster



En ook hier...helemaal hersteld!



Echt meiden, het gaat voorbij!

@ Moosey, ben heel erg benieuwd!!! blijf vooral bij jezelf....



Vind het erg leuk om te horen dat er meiden zijn die even laten weten dat het echt weer goed komt, ik weet het diep van binnen ook wel, maar de tijd gaat echt te langzaam...



Heb overigens echt totaal geen behoefte meer om hem nog te spreken, ik ben er klaar mee, zijn verlies!

zo dan toch dat zonnetje weer komen?!

Moosey, ik hoop dat je na vanavond wat meer duidelijkheid hebt.

Was je zenuwachtig vanmiddag? Ik zou van alles gaan bedenken, wat als hij dit zegt, wat als hij dat zegt..



Famasa, dat zonnetje komt vast!

Nou, qua zenuwachtig liep het gek, moest de hele dag dingen doen, en in de auto op weg naar huis, een uurtje voor de afspraak, bám, ineens doodmisselijk, buikpijn etc. Zenuwachtig dus ja.



En ja, wat ik al voorspelde, het was leuk... Maar gelukkig ook heel goed en eerlijk gepraat, ik voor mij ben in elk geval ook tijdens de tijd dat we wat hadden nooit zó 100% eerlijk geweest tegenover hem, over wat ik voelde etc. En hij heeft ook veel verteld, ook dingen waar hij niet trots op is, en dingen die hij zelf ook niet begrijpt, dingen waardoor ik wel veel beter begrijp wat er allemaal gebeurd is het afgelopen half jaar.



Maar waar het uiteindelijk op neer komt, is dat hij me nog steeds heel erg leuk vindt, maar nog niet helemaal voor me kan gaan, omdat hij dingen aan het verwerken is. Al kon hij wel aangeven dat het absoluut veel beter gaat, maar hij kan nog niets beloven. Ik ook niet trouwens, het was meteen weer heel leuk en fijn, maar niet dat ik a la minute weer in zwijm zat te vallen en hem moest zoenen en aanraken ofzo. Maar aan het eind van de avond elkaar heel even vasthouden en een kus geven was dan wel weer heel erg extreem fijn...



Oftewel, veel duidelijker is het er niet op geworden, ik kan nog steeds nergens vanuit gaan. Maar de lucht is wel geklaard, ik begrijp 'm beter, en ik wist ook echt niet dat-ie me net zo miste als ik hem, en dat weten scheelt wel heel veel. Voel me nu in elk geval wel heel prettig, en wel in het reine met die onzekerheid ofzo, maar ben absoluut wel van plan heel goed op mezelf te letten of ik dit wel trek. Maar de deur dichtgooien kan ik niet, wil ik ook echt niet.

Ik zie wel hoe het loopt. Zal denk ik niet heel lang duren voor ik 'm weer zie, maar ik ga in elk geval proberen er vooral voor mezelf niet teveel druk op te leggen.

Klinkt goed Moosey! De openheid van jullie gesprek en de manier waarop je hier mee om gaat.

En leuk om te weten dat hij jou net zoveel heeft gemist .

Fijn Rusp Was toch een beetje bang voor 'Laat je nou niet aan het lijntje houden en dumpen die gast'-reacties.



Suf eigenlijk, dat hij de hele tijd heeft gecommuniceerd dat-ie me wél leuk vond, maar gewoon teveel shit op te ruimen had, en dat ik dat (natuurlijk ook door die afwezigheid van communicatie vaak) non-stop heb lopen vertalen met: 'Zie je wel, hij voelt gewoon niks/niet genoeg voor me.'

Wat ik zei, we zien het wel. Voorlopig heb ik nog wel even de tijd



Maar hoe is het met jou, Rusp?