Relaties
alle pijlers
Zoveel pijn veroorzaakt, nu alleen verder
dinsdag 7 juli 2009 om 09:36
Mijn lieve vriend heb ik kapotgemaakt. Hij droeg me op handen, deed alles voor me, druk bezig met een opleiding starten om meer kansen te creëren en ondertussen kom ik tot de conclusie dat ik niet meer van hem hou, zoals het zou moeten zijn in een relatie.
Na bijna 2 jaar getwijfel heb ik gisteravond de knoop doorgehakt en hem verteld dat ik niet verder kan met hem. En nu?
Men zegt dat er altijd wel een mouw te passen valt aan praktische zaken, maar ik zie het nog even niet.
Nu moet er iemand het huis uit, nu moet er van alles en nog wat geregeld worden, nu moet ons lieve kleine mannetje te horen krijgen dat pappa en mamma niet bij elkaar blijven.
Oh kut, ik heb nauwelijks een traan gelaten gisteren, en nou zit ik hier gewoon een ordinair potje te janksnollen
Na bijna 2 jaar getwijfel heb ik gisteravond de knoop doorgehakt en hem verteld dat ik niet verder kan met hem. En nu?
Men zegt dat er altijd wel een mouw te passen valt aan praktische zaken, maar ik zie het nog even niet.
Nu moet er iemand het huis uit, nu moet er van alles en nog wat geregeld worden, nu moet ons lieve kleine mannetje te horen krijgen dat pappa en mamma niet bij elkaar blijven.
Oh kut, ik heb nauwelijks een traan gelaten gisteren, en nou zit ik hier gewoon een ordinair potje te janksnollen
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
dinsdag 7 juli 2009 om 09:53
een moeilijke beslissing, maar uiteindelijk de juiste! Erg dapper van je dat je de knoop hebt doorgehakt! Natuurlijk is het pijnlijk en moeilijk, maar jij verdient een leven met iemand waar je 100 procent voor wilt gaan, je vriend verdient iemand die net zoveel van hem houdt als hij van haar! Het komt uiteindelijk allemaal goed, jij hebt nu de eerste stap gezet, en voor jezelf gekozen!
Sterkte!!
Sterkte!!
dinsdag 7 juli 2009 om 09:54
Ja dat verdient hij ook mamaelle, het is ook iets waar we gewoon even doorheen moeten.
We zitten nu in een koophuis, hij wil dat ik hier blijf wonen met smurf, maar dat voelt voor mij niet fair. Bovendien, hoe ga ik dat in vredesnaam bolwerken als er hier iets kapot gaat, met mijn parttime baantje?
Hoe doen andere alleenstaande moeders dat?
We zitten nu in een koophuis, hij wil dat ik hier blijf wonen met smurf, maar dat voelt voor mij niet fair. Bovendien, hoe ga ik dat in vredesnaam bolwerken als er hier iets kapot gaat, met mijn parttime baantje?
Hoe doen andere alleenstaande moeders dat?
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
dinsdag 7 juli 2009 om 09:57
quote:Bruja78 schreef op 07 juli 2009 @ 09:54:
Ja dat verdient hij ook mamaelle, het is ook iets waar we gewoon even doorheen moeten.
We zitten nu in een koophuis, hij wil dat ik hier blijf wonen met smurf, maar dat voelt voor mij niet fair. Bovendien, hoe ga ik dat in vredesnaam bolwerken als er hier iets kapot gaat, met mijn parttime baantje?
Hoe doen andere alleenstaande moeders dat?Een huis gaan huren, een cursus volgen klussen voor vrouwen en voor de grote reparaties/onderhoud kan je de woningbouw bellen.
Ja dat verdient hij ook mamaelle, het is ook iets waar we gewoon even doorheen moeten.
We zitten nu in een koophuis, hij wil dat ik hier blijf wonen met smurf, maar dat voelt voor mij niet fair. Bovendien, hoe ga ik dat in vredesnaam bolwerken als er hier iets kapot gaat, met mijn parttime baantje?
Hoe doen andere alleenstaande moeders dat?Een huis gaan huren, een cursus volgen klussen voor vrouwen en voor de grote reparaties/onderhoud kan je de woningbouw bellen.
dinsdag 7 juli 2009 om 09:59
Ja huren, maar als ik snel een huisje wil zal ik particulier moeten huren en dat kost me mijn halve salaris, kan ik dus niet betalen. En regulier kom je natuurlijk op een dikke vette wachtlijst te staan en mag ik blij zijn als ik binnen 2 jaar wat heb?
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
dinsdag 7 juli 2009 om 10:06
Tijdelijk bij iemand anders wonen zodat je niet meer bij elkaar zit en je de pijn kunt verwerken. Van daaruit op zoek naar een andere woning. Ik zou niet teveel met je kind gaan rondzwerven en dus idd in jullie huis blijven. Erg lief van hem dat hij dat aanbiedt. Als er iets stuk gaat in huis, dat zijn maar kleine zorgen die je prima kunt oplossen dus daar zou ik me niet teveel zorgen over maken.
Sterkte!!
Sterkte!!
dinsdag 7 juli 2009 om 10:08
quote:Pinksterbloempje schreef op 07 juli 2009 @ 10:02:
Je twijfelt al 2 jaar. Hoe oud is jullie kind?
Doet er niet toe. Al zou ze twijfelen voordat het kindje er was, dat is het verleden. Dan heeft ze destijds misschien niet de beste beslissing genomen. Maar ze zit nu in deze situatie.
'voelt de grote zwarte wolk die compleet offtopic gaat al aankomen'
Je twijfelt al 2 jaar. Hoe oud is jullie kind?
Doet er niet toe. Al zou ze twijfelen voordat het kindje er was, dat is het verleden. Dan heeft ze destijds misschien niet de beste beslissing genomen. Maar ze zit nu in deze situatie.
'voelt de grote zwarte wolk die compleet offtopic gaat al aankomen'
dinsdag 7 juli 2009 om 10:09
6 jaar Pinksterbloempje.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dankjewel Floor en Leelaa.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dankjewel Floor en Leelaa.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
dinsdag 7 juli 2009 om 10:09
Mijn ex en ik hebben na het besluit om te gaan scheiden nog bijna een jaar een huis gedeeld. Wel hadden we er een piepklein appartement bij gehuurd. Onze prinses bleef in het huis en wij verkasten om de beurt naar het appartement.
Toen de scherpe kantjes er eenmaal af waren bleven we ook wel eens samen in gezamenlijke huis.
Het klinkt wellicht raar, maar deze periode is heel waardevol geweest!
Toen de scherpe kantjes er eenmaal af waren bleven we ook wel eens samen in gezamenlijke huis.
Het klinkt wellicht raar, maar deze periode is heel waardevol geweest!
dinsdag 7 juli 2009 om 10:14
dinsdag 7 juli 2009 om 10:29
quote:Bruja78 schreef op 07 juli 2009 @ 10:09:
6 jaar Pinksterbloempje.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dat is een leeftijd waarop ze zelf al veel oppikken. Zorg er in ieder geval voor dat jullie hem samen duidelijk maken dat papa en mama niet meer zoals het hoort van elkaar houden, maar dat jullie alletwee van hem houden en ook zullen blijven houden, wat er ook gebeurt. Kinderen hebben nogal de neiging een scheiding op zichzelf te betrekken ("als ik liever was geweest, zouden papa en mama nog van elkaar houden".)
Top trouwens van je vriend dat hij de belangen van jullie kind boven hemzelf wil stellen en aanbiedt dat jullie in het huis kunnen blijven voorlopig. In je eentje kun je sneller een plek vinden om te verblijven, desnoods op een huurkamer. Als je vriend zo redelijk is, dan komen jullie ook wel uit die praktische zaken.
Zijn jullie trouwens al in therapie geweest? Wist je vriend dat je al zo lang twijfelde? Hebben jullie er goed over nagedacht en een beredeneerde beslissing genomen? Zeker als er een kind in het spel is, ben je het aan je kind verplicht er alles aan te doen om de situatie op te lossen. Wat niet wil zeggen dat dat altijd lukt natuurlijk.
Ik wens jullie heel veel sterkte. Wees lief voor elkaar en ook voor jullie zoontje.
6 jaar Pinksterbloempje.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dat is een leeftijd waarop ze zelf al veel oppikken. Zorg er in ieder geval voor dat jullie hem samen duidelijk maken dat papa en mama niet meer zoals het hoort van elkaar houden, maar dat jullie alletwee van hem houden en ook zullen blijven houden, wat er ook gebeurt. Kinderen hebben nogal de neiging een scheiding op zichzelf te betrekken ("als ik liever was geweest, zouden papa en mama nog van elkaar houden".)
Top trouwens van je vriend dat hij de belangen van jullie kind boven hemzelf wil stellen en aanbiedt dat jullie in het huis kunnen blijven voorlopig. In je eentje kun je sneller een plek vinden om te verblijven, desnoods op een huurkamer. Als je vriend zo redelijk is, dan komen jullie ook wel uit die praktische zaken.
Zijn jullie trouwens al in therapie geweest? Wist je vriend dat je al zo lang twijfelde? Hebben jullie er goed over nagedacht en een beredeneerde beslissing genomen? Zeker als er een kind in het spel is, ben je het aan je kind verplicht er alles aan te doen om de situatie op te lossen. Wat niet wil zeggen dat dat altijd lukt natuurlijk.
Ik wens jullie heel veel sterkte. Wees lief voor elkaar en ook voor jullie zoontje.
dinsdag 7 juli 2009 om 11:09
quote:Bruja78 schreef op 07 juli 2009 @ 10:09:
6 jaar Pinksterbloempje.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dankjewel Floor en Leelaa.
Natuurlijk is dat niet eerlijk tegenover hem (je vriend bedoel ik nu, volgens mij vatte pinksterbloempje die "hem" juist op als je kindje, maar ik bedoel iig je vriend), je hebt dus de juiste beslissing genomen al is dat moeilijk. Echt wel goed van je!!
Dit soort dingen hoort er ook gewoon bij in het leven. Ook hij komt er weer overheen, al lijkt dat nu niet zo. Je bent niet opeens een vreselijke heks.
Veel succes en sterkte, de eerste stap is gezet en hoewel dit een moeilijk en zwaar proces is, kom je er wel aan de andere kant weer uit.
6 jaar Pinksterbloempje.
Ja, best lang hè? Ik dacht, ik zing het wel uit, ik heb het niet slecht. Maar ik moest toch tot de conclusie komen dat ik niet moet samenwonen met iemand waar ik niet meer van hou (op de manier zoals dat zou moeten zijn) en dat zou ook niet eerlijk zijn tegenover hem.
Dankjewel Floor en Leelaa.
Natuurlijk is dat niet eerlijk tegenover hem (je vriend bedoel ik nu, volgens mij vatte pinksterbloempje die "hem" juist op als je kindje, maar ik bedoel iig je vriend), je hebt dus de juiste beslissing genomen al is dat moeilijk. Echt wel goed van je!!
Dit soort dingen hoort er ook gewoon bij in het leven. Ook hij komt er weer overheen, al lijkt dat nu niet zo. Je bent niet opeens een vreselijke heks.
Veel succes en sterkte, de eerste stap is gezet en hoewel dit een moeilijk en zwaar proces is, kom je er wel aan de andere kant weer uit.
dinsdag 7 juli 2009 om 11:11
Wat een ingrijpende beslissing. Maar zo lang met iemand het proberen, steeds opnieuw en opnieuw, terwijl het elke keer mislukt, gaat ook niet. Uiteindelijk is dit dan de juiste beslissing. Heel veel sterkte alvast met de aankomende veranderingen.
Misschien is het handig na te gaan of de school van je dochter een speciaal programma heeft voor kinderen van scheidende/gescheiden ouders. Dan kunnen ze er over praten en het verwerken. Was pas nog iets over op tv.
Waarom is full-time werken geen optie?
Misschien is het handig na te gaan of de school van je dochter een speciaal programma heeft voor kinderen van scheidende/gescheiden ouders. Dan kunnen ze er over praten en het verwerken. Was pas nog iets over op tv.
Waarom is full-time werken geen optie?
dinsdag 7 juli 2009 om 12:07
dinsdag 7 juli 2009 om 13:08
quote:Zwieber schreef op 07 juli 2009 @ 11:11:
Wat een ingrijpende beslissing. Maar zo lang met iemand het proberen, steeds opnieuw en opnieuw, terwijl het elke keer mislukt, gaat ook niet. Uiteindelijk is dit dan de juiste beslissing. Heel veel sterkte alvast met de aankomende veranderingen.
Misschien is het handig na te gaan of de school van je dochter een speciaal programma heeft voor kinderen van scheidende/gescheiden ouders. Dan kunnen ze er over praten en het verwerken. Was pas nog iets over op tv.
Waarom is full-time werken geen optie?
Er staat toch echt mannetje in de OP, Zwieber.
Bruja, ik vind dat je een heel moedige beslissing hebt genomen!
Er komen vast moeilijke tijden aan voor jullie, maar ik weet zeker dat je er wel uit komt!
Sterkte!
Wat een ingrijpende beslissing. Maar zo lang met iemand het proberen, steeds opnieuw en opnieuw, terwijl het elke keer mislukt, gaat ook niet. Uiteindelijk is dit dan de juiste beslissing. Heel veel sterkte alvast met de aankomende veranderingen.
Misschien is het handig na te gaan of de school van je dochter een speciaal programma heeft voor kinderen van scheidende/gescheiden ouders. Dan kunnen ze er over praten en het verwerken. Was pas nog iets over op tv.
Waarom is full-time werken geen optie?
Er staat toch echt mannetje in de OP, Zwieber.
Bruja, ik vind dat je een heel moedige beslissing hebt genomen!
Er komen vast moeilijke tijden aan voor jullie, maar ik weet zeker dat je er wel uit komt!
Sterkte!
woensdag 8 juli 2009 om 08:47
Zo, na de ogen uit mijn kop gejankt te hebben, moet ik nu echt over de praktische zaken gaan nadenken.
Het huis gaat overgeschreven worden op mijn naam. Ik verdien met mn parttime baan zo'n 1300 à 1400 per maand, de hypotheeklasten zijn zo'n 450,- dus dat zou moeten kunnen, dat kost een goedkoop huurhuis ook.
We hebben voor hem een huisje gezien hier vlakbij, wat maar 99.000 kost, alleen zijn we bang dat dat al weg is tegen de tijd dat we hier alles geregeld hebben. Iemand enig idee hoe lang het duurt een hypotheek over te sluiten en een nieuwe aan te vragen voor dat andere huis?
Het gaat een co-ouderschap worden, dat leek ons het beste i.v.m. mijn onregelmatige werktijden en hij wil absoluut geen weekend-vader worden.
Het vervelende is wel dat we voorlopig samen nog in dit huis zitten en geen extra kamer over hebben. Voorlopig slaap ik dan maar op de bank, want als ik gewoon in bed ga liggen vind hij dat ik tegenstrijdige signalen afgeef.
Van 1300 zou je rond moeten kunnen komen toch? Iemand nog nuttige tips? Mijn leidinggevende is inmiddels ook op de hoogte en ze zou me helpen met extra werk mocht dat nodig zijn. Al doe ik dat liever niet, omdat dat natuurlijk nóg meer geregel met zich meebrengt.
Het huis gaat overgeschreven worden op mijn naam. Ik verdien met mn parttime baan zo'n 1300 à 1400 per maand, de hypotheeklasten zijn zo'n 450,- dus dat zou moeten kunnen, dat kost een goedkoop huurhuis ook.
We hebben voor hem een huisje gezien hier vlakbij, wat maar 99.000 kost, alleen zijn we bang dat dat al weg is tegen de tijd dat we hier alles geregeld hebben. Iemand enig idee hoe lang het duurt een hypotheek over te sluiten en een nieuwe aan te vragen voor dat andere huis?
Het gaat een co-ouderschap worden, dat leek ons het beste i.v.m. mijn onregelmatige werktijden en hij wil absoluut geen weekend-vader worden.
Het vervelende is wel dat we voorlopig samen nog in dit huis zitten en geen extra kamer over hebben. Voorlopig slaap ik dan maar op de bank, want als ik gewoon in bed ga liggen vind hij dat ik tegenstrijdige signalen afgeef.
Van 1300 zou je rond moeten kunnen komen toch? Iemand nog nuttige tips? Mijn leidinggevende is inmiddels ook op de hoogte en ze zou me helpen met extra werk mocht dat nodig zijn. Al doe ik dat liever niet, omdat dat natuurlijk nóg meer geregel met zich meebrengt.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
