Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zaterdag 12 maart 2011 13:43
@bkstr & Suzy: Ja nog zo nu en dan contact (soms weken niet, en dan opeens weer wel).
Hahaha eigenlijk vind ik het wel grappig dat ie nu de bitchy jahoe tegenkomt. Weet ie ook gelijk hoe dat is.
(en nee ik wil niks meer met hem, behalve weten hoe het met hem gaat. Maar ja, waarschijnlijk is dat ook niet slim)
Hahaha eigenlijk vind ik het wel grappig dat ie nu de bitchy jahoe tegenkomt. Weet ie ook gelijk hoe dat is.
(en nee ik wil niks meer met hem, behalve weten hoe het met hem gaat. Maar ja, waarschijnlijk is dat ook niet slim)
maandag 14 maart 2011 09:10
@Lisannez: blijf het bad news vinden, het idee van die scheiding bij jullie moet ik zelfs aan wennen, dus kan me voorstellen dat jullie daar zelf ook naartoe moeten groeien. Dit betekent dus dat je man het nu weet? Hoe is hij eronder? Jammer dat het zo loopt, er is ook wel veel liefde tussen jullie, hopelijk kunnen jullie dat behouden en meenemen naar een relatie als exen..
Het is soms niet anders, maar blijf het altijd pijnlijk vinden als weer een gezin uit elkaar gaat..
En betekent het dat het een relatie wordt/is met nieuwe lover?
Het is soms niet anders, maar blijf het altijd pijnlijk vinden als weer een gezin uit elkaar gaat..
En betekent het dat het een relatie wordt/is met nieuwe lover?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 14 maart 2011 10:32
@Lis: lijkt me een enorme schaduw op "pril geluk" en daarvan echt kunnen genieten dan, zeg! Is nieuwe geliefde vrij of had ie ook een relatie?
Tja, ik weet als geen ander hoe dat kan gebeuren, ondanks liefde voor je nr 1 en gezin en is tegenwoordig niks nieuws meer.. Het lijkt wel alsof dit in de lucht zit, massaal en individueel een bepaalde ontwikkeling meemaken of zo, een verandering die niet meer te stuiten is. Ik hoor het nu zoveel om me heen ook, dat het haast de norm lijkt te worden..
Misschien moet het zo zijn, denk ik dan, is het onafwendbaar, heeft het met deze "snelle tijd' te maken, dat we bepaalde ervaringen moeten meemaken om te verdiepen ipv voortkabbelen op fijn/tevreden/veilige haven of zoiets. Veel kinderen krijgen dat sprookje dus ook niet meer mee als romantisch "ideaalbeeld" en misschien is dat ook realistischer, en zullen zij signalen later eerder zien in eigen relaties of minder erg vinden dat het "op" kan raken en er ruimte/plaats kan zijn voor een nieuwe liefde of meerdere geliefden in je leven (of tegelijk zelfs mogelijk is).
Je beslissing zal niet over 1 nacht ijs gegaan zijn en die gevoelens voor je ex zijn ook niet weg, hopelijk komen jullie zoveel mogelijk in harmonie hieruit allemaal. Verdrietig is het wel, idd. Nu is de opgave elkaar in liefde los te laten. En je kinderen duidelijk maken dat je ook van elkaar kan houden (als gezin) zonder dat je dagelijks bij elkaar hoeft te wonen.. En dat ook bewijzen, door er voor elkaar te zijn en te blijven, ook voor je (ex)man, daaraan zien kinderen dat het niet betekent dat je elkaar in de steek laat. En kan je allebei toch veilige haven blijven voor de kinderen (die hebben meer veerkracht dan je denkt!)..
Veel sterkte met alles!
Tja, ik weet als geen ander hoe dat kan gebeuren, ondanks liefde voor je nr 1 en gezin en is tegenwoordig niks nieuws meer.. Het lijkt wel alsof dit in de lucht zit, massaal en individueel een bepaalde ontwikkeling meemaken of zo, een verandering die niet meer te stuiten is. Ik hoor het nu zoveel om me heen ook, dat het haast de norm lijkt te worden..
Misschien moet het zo zijn, denk ik dan, is het onafwendbaar, heeft het met deze "snelle tijd' te maken, dat we bepaalde ervaringen moeten meemaken om te verdiepen ipv voortkabbelen op fijn/tevreden/veilige haven of zoiets. Veel kinderen krijgen dat sprookje dus ook niet meer mee als romantisch "ideaalbeeld" en misschien is dat ook realistischer, en zullen zij signalen later eerder zien in eigen relaties of minder erg vinden dat het "op" kan raken en er ruimte/plaats kan zijn voor een nieuwe liefde of meerdere geliefden in je leven (of tegelijk zelfs mogelijk is).
Je beslissing zal niet over 1 nacht ijs gegaan zijn en die gevoelens voor je ex zijn ook niet weg, hopelijk komen jullie zoveel mogelijk in harmonie hieruit allemaal. Verdrietig is het wel, idd. Nu is de opgave elkaar in liefde los te laten. En je kinderen duidelijk maken dat je ook van elkaar kan houden (als gezin) zonder dat je dagelijks bij elkaar hoeft te wonen.. En dat ook bewijzen, door er voor elkaar te zijn en te blijven, ook voor je (ex)man, daaraan zien kinderen dat het niet betekent dat je elkaar in de steek laat. En kan je allebei toch veilige haven blijven voor de kinderen (die hebben meer veerkracht dan je denkt!)..
Veel sterkte met alles!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 14 maart 2011 17:51
maandag 14 maart 2011 18:33
@lisannez: heftig meis! Ik wens je kracht, wijsheid en vooral liefde toe, in deze moeilijke tijd. Ben het heel eens met post van Syzy. Het elkaar in liefde en harmonie kunnen gaan loslaten. Het is echt mogelijk! En je mag hier echt wel posten over je breuk! Er zijn er genoeg die dit ook hebben meegemaakt. Ik kan gelukkig zeggen dat ik ook nog een ontzettend warm liefdevol contact heb met ex. Het is hard werken, maar echt haalbaar!
maandag 14 maart 2011 19:04
quote:[message=8651463,noline] Het lijkt wel alsof dit in de lucht zit, massaal en individueel een bepaalde ontwikkeling meemaken of zo, een verandering die niet meer te stuiten is. Ik hoor het nu zoveel om me heen ook, dat het haast de norm lijkt te worden..
Misschien moet het zo zijn, denk ik dan, is het onafwendbaar, heeft het met deze "snelle tijd' te maken, dat we bepaalde ervaringen moeten meemaken om te verdiepen ipv voortkabbelen op fijn/tevreden/veilige haven of zoiets.
Op zich kan ik me voor een groot deel vinden in je post Suzy, maar wat ik hierboven lees zet me toch even op het verkeerde been.
Hoezo zou het nu de norm zijn? Je hoort het echt niet meer dan 5 a 10 jaar geleden, dit heeft niets met de 'snelle tijd' te maken. vergeet niet dat je 20 jaar geleden mensen om je heen had die jouw leeftijd hadden en nog met hun eerste echte relatie bezig waren. Jij bent tenslotte ook niet meer bij je eerste nr1 .. En zo zijn er velen. Dat is niet iets van 'nu' Veel mensen leren nu alleen wel dat als ze niet tevreden zijn of als er iets anders op hun pad komt ze de mogelijkheid hebben om een keuze te maken. Een keuze die goed is (hopelijk) voor hen zelf.
De tijd dat ouders alleen maar voor hun kinderen is (gelukkig) voorbij, mensen beseffen dat kinderen nog steeds heel belangrijk zijn voor ze maar dat je kinderen geen standaard veilige haven bied door maar voor hen bij elkaar te blijven. Mensen beseffen dat het geluk van hun kinderen ook zeker niet in de laatste plaats afhankelijk is van hun eigen geluk.
Ga maar na, als jij niet gelukkig bent, je zit in een situatie waar in je zelf niet zou willen zitten, hoe kun je dan je kinderen een gelukkige situatie bieden, dat hou je even vol.. een paar jaar.. maar niet 15 jaar..
Misschien moet het zo zijn, denk ik dan, is het onafwendbaar, heeft het met deze "snelle tijd' te maken, dat we bepaalde ervaringen moeten meemaken om te verdiepen ipv voortkabbelen op fijn/tevreden/veilige haven of zoiets.
Op zich kan ik me voor een groot deel vinden in je post Suzy, maar wat ik hierboven lees zet me toch even op het verkeerde been.
Hoezo zou het nu de norm zijn? Je hoort het echt niet meer dan 5 a 10 jaar geleden, dit heeft niets met de 'snelle tijd' te maken. vergeet niet dat je 20 jaar geleden mensen om je heen had die jouw leeftijd hadden en nog met hun eerste echte relatie bezig waren. Jij bent tenslotte ook niet meer bij je eerste nr1 .. En zo zijn er velen. Dat is niet iets van 'nu' Veel mensen leren nu alleen wel dat als ze niet tevreden zijn of als er iets anders op hun pad komt ze de mogelijkheid hebben om een keuze te maken. Een keuze die goed is (hopelijk) voor hen zelf.
De tijd dat ouders alleen maar voor hun kinderen is (gelukkig) voorbij, mensen beseffen dat kinderen nog steeds heel belangrijk zijn voor ze maar dat je kinderen geen standaard veilige haven bied door maar voor hen bij elkaar te blijven. Mensen beseffen dat het geluk van hun kinderen ook zeker niet in de laatste plaats afhankelijk is van hun eigen geluk.
Ga maar na, als jij niet gelukkig bent, je zit in een situatie waar in je zelf niet zou willen zitten, hoe kun je dan je kinderen een gelukkige situatie bieden, dat hou je even vol.. een paar jaar.. maar niet 15 jaar..
maandag 14 maart 2011 19:43
@Sensual: dat mensen eraan toegeven, bedoel ik. "Vroegah" (generatie van mijn ouders en daarvoor) had je ook vreemdgaan en buitenechtelijke relaties, partnerruil in jaren '70, enz, maar vaak werd de vuile was niet buitengehangen en bleef het gezin idd bij elkaar.
En ben met je eens dat dat ongetwijfeld ook schrijnende gevallen heeft opgeleverd (1 vd ouders opofferende rol of ruzies of sfeer te snijden, maar wel bij elkaar en dat is verre van een ideaal voorbeeld, hoe dan ook moest dat ideaalbeeld voor de kinderen, familie, kennissen en buren in stand blijven).
En als het al tot scheiding kwam (door vreemdgaan) was de vreemdgaande partij standaard toch wel in de algemene opinie degene die de partner iets had "aangedaan", zonodig zijn/haar seksualiteit achterna moest lopen, de "foute" partij..
Nu (en niet alleen rond mijn leeftijdsgenoten) lijkt er een kentering, lijkt het geaccepteerder en genuanceerder, mensen komen er meer voor uit, in vriendenkringen blijken anderen ook niet lekker te gaan, ook van beroemde/bekende mensen komt eea in de openheid en richting dat er 2 verantwoordelijk voor zijn dat het zo ver is gekomen.
Ook heb ik ergens enquetes/onderzoeken gelezen waaruit zou blijken (voor zover je die serieus moet nemen, en nee, ik weet niet welke) dat meer mensen (ook vrouwen) vreemdgaan en ook dat als in een vriendenkring dit eenmaal openbaart, de drempel afneemt om het zelf te doen (de norm al opengebroken is, er meer zijn, dus minder "fout" gevonden).
In die zin bedoel ik dat het normaler geworden lijkt: geaccepteerder. Als kind van gescheiden ouders sta je minder alleen dan in de jaren '70 toen je nog uitzondering was en stigme opgeplakt kreeg. Wat toen een "schande" was, is niet meer zo en dus de drempel van "wat hoort/niet hoort" wordt minder (we zijn volgens mij zowiezo minder gevoelig voor autoriteit en hoe het hoort, door wegvallen van kerk en regels van buitenaf "hoe het hoort", omdat diverse groepen daar verschillend over denken. Waar vroeger meer eenheid was in wat wel en niet "done" was, denk ik tenminste.
En ben met je eens dat dat ongetwijfeld ook schrijnende gevallen heeft opgeleverd (1 vd ouders opofferende rol of ruzies of sfeer te snijden, maar wel bij elkaar en dat is verre van een ideaal voorbeeld, hoe dan ook moest dat ideaalbeeld voor de kinderen, familie, kennissen en buren in stand blijven).
En als het al tot scheiding kwam (door vreemdgaan) was de vreemdgaande partij standaard toch wel in de algemene opinie degene die de partner iets had "aangedaan", zonodig zijn/haar seksualiteit achterna moest lopen, de "foute" partij..
Nu (en niet alleen rond mijn leeftijdsgenoten) lijkt er een kentering, lijkt het geaccepteerder en genuanceerder, mensen komen er meer voor uit, in vriendenkringen blijken anderen ook niet lekker te gaan, ook van beroemde/bekende mensen komt eea in de openheid en richting dat er 2 verantwoordelijk voor zijn dat het zo ver is gekomen.
Ook heb ik ergens enquetes/onderzoeken gelezen waaruit zou blijken (voor zover je die serieus moet nemen, en nee, ik weet niet welke) dat meer mensen (ook vrouwen) vreemdgaan en ook dat als in een vriendenkring dit eenmaal openbaart, de drempel afneemt om het zelf te doen (de norm al opengebroken is, er meer zijn, dus minder "fout" gevonden).
In die zin bedoel ik dat het normaler geworden lijkt: geaccepteerder. Als kind van gescheiden ouders sta je minder alleen dan in de jaren '70 toen je nog uitzondering was en stigme opgeplakt kreeg. Wat toen een "schande" was, is niet meer zo en dus de drempel van "wat hoort/niet hoort" wordt minder (we zijn volgens mij zowiezo minder gevoelig voor autoriteit en hoe het hoort, door wegvallen van kerk en regels van buitenaf "hoe het hoort", omdat diverse groepen daar verschillend over denken. Waar vroeger meer eenheid was in wat wel en niet "done" was, denk ik tenminste.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 14 maart 2011 20:21
quote:Suzy65 schreef op 14 maart 2011 @ 10:32:
@Lis: lijkt me een enorme schaduw op "pril geluk" en daarvan echt kunnen genieten dan, zeg! Is nieuwe geliefde vrij of had ie ook een relatie?
Veel sterkte met alles! Ook de positieve dingen niet vergeten: nieuwe geliefde heeft gelukkig geen relatie. Nou ja, nu wel dus
@Lis: lijkt me een enorme schaduw op "pril geluk" en daarvan echt kunnen genieten dan, zeg! Is nieuwe geliefde vrij of had ie ook een relatie?
Veel sterkte met alles! Ook de positieve dingen niet vergeten: nieuwe geliefde heeft gelukkig geen relatie. Nou ja, nu wel dus
maandag 14 maart 2011 20:31
Ik ben dus een kind van gescheiden ouders uit de jaren 70. Maar buiten dat het toen als schande en uitzondering voelde, denk ik niet dat dat ik verschil met kinderen van gescheiden ouders van nu. Je kunt er eigenlijk wel vanuit gaan dat bijna alle kinderen het liefst willen dat hun ouders bij elkaar blijven.Het is (gelukkig) maarschappelijk meer geaccepteerd om te scheiden,maar voor kinderen zal het altijd moeilijk blijven.
maandag 14 maart 2011 22:29
Natuurlijk is het voor de kinderen een 'trauma' maar het tegenovergestelde.. dus kinderen in een gezin waarbij het duidelijk is dat de ouders zonder elkaar beter af is, zijn echt niet veel beter af..
Mijn ouders gingen scheiden halverwege de jaren 80, het was toen al maatschappelijk een stuk meer geaccepteerd. Beide situaties waren geen pretje. Maar wij als kinderen voelde wel degelijk aan dat het niet goed zat, en waren daar in meerdere opzichten ook de dupe van. Ik ben dan ook zelf als tiener de motivator geweest om mijn moeder naar een advocaat te sturen. Ik zag haar kapot gaan in een situatie die voor haar niet goed was. Als kind krijg je daar ook iets van mee hoor.
Nee het is geen schande meer, dat maakt dat het nemen van de beslissing aan 1 kant wellicht iets gemakkelijker gemaakt zal worden.
Ik denk dat we alleen maar blij mogen zijn dat het voor een groot deel aan ons is om te bepalen 'wat hoort' en 'wat goed voelt' We worden minder geleefd door tradities en regels van kerk en overheid.. we hebben meer recht op eigen beslissingen over wat goed voor ons is. Wellicht dat de keuze om te trouwen, of samenwonen wellicht wat te snel gemaakt wordt tegenwoordig.
Maar zeg nou zelf, niemand weet hoe hij of zij er voor staat over een jaar.. 5 jaar of 10 jaar. Maar van jezelf accepteren dat er dingen kunnen veranderen, ook bij je partner dat maakt het leven wel een stuk makkelijker.
Mijn ouders gingen scheiden halverwege de jaren 80, het was toen al maatschappelijk een stuk meer geaccepteerd. Beide situaties waren geen pretje. Maar wij als kinderen voelde wel degelijk aan dat het niet goed zat, en waren daar in meerdere opzichten ook de dupe van. Ik ben dan ook zelf als tiener de motivator geweest om mijn moeder naar een advocaat te sturen. Ik zag haar kapot gaan in een situatie die voor haar niet goed was. Als kind krijg je daar ook iets van mee hoor.
Nee het is geen schande meer, dat maakt dat het nemen van de beslissing aan 1 kant wellicht iets gemakkelijker gemaakt zal worden.
Ik denk dat we alleen maar blij mogen zijn dat het voor een groot deel aan ons is om te bepalen 'wat hoort' en 'wat goed voelt' We worden minder geleefd door tradities en regels van kerk en overheid.. we hebben meer recht op eigen beslissingen over wat goed voor ons is. Wellicht dat de keuze om te trouwen, of samenwonen wellicht wat te snel gemaakt wordt tegenwoordig.
Maar zeg nou zelf, niemand weet hoe hij of zij er voor staat over een jaar.. 5 jaar of 10 jaar. Maar van jezelf accepteren dat er dingen kunnen veranderen, ook bij je partner dat maakt het leven wel een stuk makkelijker.
