Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 2 juni 2011 om 23:01
@Rooss: Sorry dat ik dacht dat manlief mee was, tja zit er behoorlijk bij mij "ingebakken". Maar goed, dan is het natuurlijk "dubbel" leuk om weer thuis te komen .
@Bkstr: ik heb even in je profiel gespiekt om er achter te komen hoe "vreselijk" groot dat leeftijdsverschil met ZJG is.
Ben niets wijzer geworden.
Een 10 jaar jongere collega van me, biedt regelmatig zijn "diensten" aan mij aan. Ik denk niet dat ik het zou durven .
@Crea: De tijd tot je deadline is te overzien dus. Hoewel je natuurlijk al anderhalf jaar achter de rug hebt.
Ik begrijp precies hoe je je voelt. Die twijfel vooral of het uiteindelijk wel zal worden wat je graag zou willen, alles er om heen, welk effect zal dat op de relatie hebben en vooral de tijd die verstrijkt, die is misschien ook wel "killing" voor de liefde.
Mijn minnaar zit zowel financieel als sociaal en gezin technisch nogal vast. Gelukkig geen hele jonge kinderen meer, maar toch.
Hij is nooit eerder vreemd gegaan maar zegt zelf dat als hij nu niets met mij had gekregen, hij toch binnen een paar jaar zover zou zijn geweest dat hij voor zichzelf en zijn eigen geluk zou kiezen.
Ivm herkenbaarheid hou ik het even een beetje "detail-loos".
Ik weet dat het moment van zijn keuze, ligt op het moment dat zijn financiele problemen zijn opgelost. En ik hou er ook rekening mee dat als hij KAN kiezen, hij misschien toch voor zijn gezin kiest. Op dit moment kan hij niet kiezen, en tja, dan is wat je niet kan hebben natuurlijk altijd datgene dat je denkt te willen.
Ik ben nu ruim een half jaar bij mijn nr.1 weg en bijna alles moet zo goed als nog geregeld worden en daar zal ook nog wel een tijd over heen gaan (huis verkopen wel/niet). Ik wil op dit moment ook niets meer dan dat ik nu met minnaar kan hebben.
(hoewel ik natuurlijk wel eens droom van een prachtige toekomst samen met hem) Ik bedoel eigenlijk, dat ik op dit moment geen "echte" relatie wil aangaan/zoek naar.
Ik ga mijn eigen leven weer opbouwen en me prettig voelen met mezelf. Minnaar voelt zich schuldig omdat ik nu ook "niet verder kan". Maar dat is mijn keuze vind ik. Als ik dat niet meer wil en hij is nog niet zover, dan hebben we beiden pech.
Maar.... ik denk dat als wij beiden vrij waren geweest, dat we een hele goede kans zouden hebben op een hele leuke/spannende/liefdevolle relatie.
@Bkstr: ik heb even in je profiel gespiekt om er achter te komen hoe "vreselijk" groot dat leeftijdsverschil met ZJG is.
Ben niets wijzer geworden.
Een 10 jaar jongere collega van me, biedt regelmatig zijn "diensten" aan mij aan. Ik denk niet dat ik het zou durven .
@Crea: De tijd tot je deadline is te overzien dus. Hoewel je natuurlijk al anderhalf jaar achter de rug hebt.
Ik begrijp precies hoe je je voelt. Die twijfel vooral of het uiteindelijk wel zal worden wat je graag zou willen, alles er om heen, welk effect zal dat op de relatie hebben en vooral de tijd die verstrijkt, die is misschien ook wel "killing" voor de liefde.
Mijn minnaar zit zowel financieel als sociaal en gezin technisch nogal vast. Gelukkig geen hele jonge kinderen meer, maar toch.
Hij is nooit eerder vreemd gegaan maar zegt zelf dat als hij nu niets met mij had gekregen, hij toch binnen een paar jaar zover zou zijn geweest dat hij voor zichzelf en zijn eigen geluk zou kiezen.
Ivm herkenbaarheid hou ik het even een beetje "detail-loos".
Ik weet dat het moment van zijn keuze, ligt op het moment dat zijn financiele problemen zijn opgelost. En ik hou er ook rekening mee dat als hij KAN kiezen, hij misschien toch voor zijn gezin kiest. Op dit moment kan hij niet kiezen, en tja, dan is wat je niet kan hebben natuurlijk altijd datgene dat je denkt te willen.
Ik ben nu ruim een half jaar bij mijn nr.1 weg en bijna alles moet zo goed als nog geregeld worden en daar zal ook nog wel een tijd over heen gaan (huis verkopen wel/niet). Ik wil op dit moment ook niets meer dan dat ik nu met minnaar kan hebben.
(hoewel ik natuurlijk wel eens droom van een prachtige toekomst samen met hem) Ik bedoel eigenlijk, dat ik op dit moment geen "echte" relatie wil aangaan/zoek naar.
Ik ga mijn eigen leven weer opbouwen en me prettig voelen met mezelf. Minnaar voelt zich schuldig omdat ik nu ook "niet verder kan". Maar dat is mijn keuze vind ik. Als ik dat niet meer wil en hij is nog niet zover, dan hebben we beiden pech.
Maar.... ik denk dat als wij beiden vrij waren geweest, dat we een hele goede kans zouden hebben op een hele leuke/spannende/liefdevolle relatie.
vrijdag 3 juni 2011 om 09:54
Ja, dat is zo, er zit idd een verschil tussen elkaar de tent uitvechten en niet per definitie ongelukkig zijn thuis. Ik heb nooit geloofd dat mijn minnaar thuis ongelukkig is en hij heeft dat ook nooit beweerd. Hij heeft altijd gezegd wel van haar te houden. Logisch. Dus ik weet dat hun relatie voortkabbelt zonder al te grote ruzies. Maar goed, echt helemaal goed kan het natuurlijk niet zitten als je al 2,5 jaar verliefd op een ander bent.
Maar hoe weet je dan zo zeker dat de relatie van jouw minnaar slecht is? Als hij al 1,5 jaar met jou is en nog steeds niet weg is? Ik wil je niet rot laten voelen hoor, ik vraag het me oprecht af. Ik heb me altijd erg herkend in jouw berichten en herken ook de hoop. Soms denk ik nog steeds wel eens dat hij nu zijn kop in het zand steekt en het ooit misschien wel een keer spaak loopt tussen hun.
In juli begon mijn affaire met hem, toen vertelde hij me in een dronken bui dat hij altijd al verliefd op me was, ik kende hem toen al 2 jaar en ik had al die tijd zelf ook een relatie Ik wist toen al dat hij en zijn vrouw een 3e kind in de planning hadden. In september verbrak ik mijn relatie, en in december is het geëindigd tussen minnaar en mij. In januari raakte zij dus blijkbaar zwanger.
Ik moet mezelf er ook van zien te overtuigen dat ik niet zomaar een lekker tussendoortje was, maar dat hij oprecht gevoelens voor me had. Als ik me ook bedenk wat we allemaal tegen elkaar gezegd hebben, hoe heftig het was, kan dat niet allemaal gelogen zijn. Maar dan meteen weer een kind nemen? Nou ja goed, ze hadden het al sinds mei vorig jaar in de planning, door mij is dat uitgesteld, maar nu hij voor haar heeft gekozen, kan het weer, denk ik?
We zijn idd niet belangrijker dan de kinderen van onze minnaar, maar denk je dan niet dat hij zijn kinderen altijd meer zou missen dan dat hij jou nu mist? Zijn ook vragen waar ik mee heb gezeten, ben benieuwd hoe jij daar tegenover staat.
Wij zien elkaar 1 dag in de week op het werk, dat is erg moeilijk. Maar ik ben niet meer jaloers op haar. Hij laat haar leven in 1 grote leugen, zonder dat ze het zelf weet. Ze staan samen een babykamer in te richten, terwijl ze eigenlijk bij de relatietherapeut zouden moeten zitten. Ik snap niet dat hij kan leven met zo'n groot geheim.
Maar hoe weet je dan zo zeker dat de relatie van jouw minnaar slecht is? Als hij al 1,5 jaar met jou is en nog steeds niet weg is? Ik wil je niet rot laten voelen hoor, ik vraag het me oprecht af. Ik heb me altijd erg herkend in jouw berichten en herken ook de hoop. Soms denk ik nog steeds wel eens dat hij nu zijn kop in het zand steekt en het ooit misschien wel een keer spaak loopt tussen hun.
In juli begon mijn affaire met hem, toen vertelde hij me in een dronken bui dat hij altijd al verliefd op me was, ik kende hem toen al 2 jaar en ik had al die tijd zelf ook een relatie Ik wist toen al dat hij en zijn vrouw een 3e kind in de planning hadden. In september verbrak ik mijn relatie, en in december is het geëindigd tussen minnaar en mij. In januari raakte zij dus blijkbaar zwanger.
Ik moet mezelf er ook van zien te overtuigen dat ik niet zomaar een lekker tussendoortje was, maar dat hij oprecht gevoelens voor me had. Als ik me ook bedenk wat we allemaal tegen elkaar gezegd hebben, hoe heftig het was, kan dat niet allemaal gelogen zijn. Maar dan meteen weer een kind nemen? Nou ja goed, ze hadden het al sinds mei vorig jaar in de planning, door mij is dat uitgesteld, maar nu hij voor haar heeft gekozen, kan het weer, denk ik?
We zijn idd niet belangrijker dan de kinderen van onze minnaar, maar denk je dan niet dat hij zijn kinderen altijd meer zou missen dan dat hij jou nu mist? Zijn ook vragen waar ik mee heb gezeten, ben benieuwd hoe jij daar tegenover staat.
Wij zien elkaar 1 dag in de week op het werk, dat is erg moeilijk. Maar ik ben niet meer jaloers op haar. Hij laat haar leven in 1 grote leugen, zonder dat ze het zelf weet. Ze staan samen een babykamer in te richten, terwijl ze eigenlijk bij de relatietherapeut zouden moeten zitten. Ik snap niet dat hij kan leven met zo'n groot geheim.
vrijdag 3 juni 2011 om 10:56
Marijn, ik denk niet dat je het missen van kinderen met het missen van een minnares kunt vergelijken. Bij kinderen komt er veel meer verantwoordelijksgevoel kijken, en dus hoogstwaarschijnlijk schuldgevoel. Het is makkelijker kiezen voor zekerheden, dan voor onzekerheden.Het is heel heftig allemaal, en ik denk ook zeker niet dat jouw minnaar toneel heeft gespeeld, hij was echt verliefd. Maar blijkbaar kan hij die knop heel makkelijk omzetten, en dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat hij jou vergeten is, of dat ooit zal doen.Maar zijn keuze is nu wel heel duidelijk gemaakt.
vrijdag 3 juni 2011 om 11:46
Bedankt voor je reactie Stewardess, ik denk idd ook wel dat zijn gevoelens echt waren. De laatste keer dat ik hem sprak en toen dus hoorde over de zwangerschap, zei hij dat het allemaal niet simpel is en me ook mist.
Als ik terugreken, dezelfde week dat hij zijn kind bij haar verwekte, hadden we nog (de laatste keer) seks. En toen zij al 2 maanden zwanger was, had ik nog smsjes van hem dat hij zich rot voelde en me miste. Terwijl zij toen al met een zwangere buik zat....
Het missen van kinderen en een minnares is ook wel iets anders, maar feit blijft wel dat als een minnaar gaat scheiden, hij zijn kinderen natuurlijk ontzettend mist. Mijn minnaar zei dat hij ze gewoon iedere dag wil zien en geen weekendvader wil zijn. Plus het verantwoordelijkheidsgevoel en schuldgevoel idd, maakt gewoon dat heel veel minnaars de stap niet zetten. Logisch ook wel.
Als ik terugreken, dezelfde week dat hij zijn kind bij haar verwekte, hadden we nog (de laatste keer) seks. En toen zij al 2 maanden zwanger was, had ik nog smsjes van hem dat hij zich rot voelde en me miste. Terwijl zij toen al met een zwangere buik zat....
Het missen van kinderen en een minnares is ook wel iets anders, maar feit blijft wel dat als een minnaar gaat scheiden, hij zijn kinderen natuurlijk ontzettend mist. Mijn minnaar zei dat hij ze gewoon iedere dag wil zien en geen weekendvader wil zijn. Plus het verantwoordelijkheidsgevoel en schuldgevoel idd, maakt gewoon dat heel veel minnaars de stap niet zetten. Logisch ook wel.
vrijdag 3 juni 2011 om 14:46
Marijn,ik voel me niet zo snel aangevallen hoor (en krijg deze vragen wekelijks van vriendinnen)
Hoe ik weet dat zijn huwelijk niet ideaal is? Dat weet ik niet 100% zeker, ik vertrouw hem daarin. Heel lang hebben we dat niet besproken overigens, omdat we het eerste jaar just for sex waren. Met de gevoelens kwamen de verhalen zeg maar. Nog steeds bespreken we dat niet vaak, ik ken niet al te veel concrete verhalen bijvoorbeeld. Plus dat 1 collega van ons af weet en zij al heel lang vrienden zijn. Zij kwam naar me toe, dat ze blij voor ons is, dat hij het verdiende, dat ze die relatie sowieso niet begreep etc. Maar zonder dat zou ik het ook wel hebben geloofd. Ons eerste jaar was niet serieus, gewoon lol en sex, daarna werd het serieuzer, maar was er een reden dat hij niet wegkon (en die reden verdwijnt dus binnenkort om ht maar cryptisch te omschrijven)
Ik denk dat je kinderen missen niet kunt vergelijken met missen van een geliefde.. Hoe pijnlijk liefdesverdriet ook is, als ik zijn liefde voor de kinderen zie.. pff (en ik heb niet eens kinderen dus kan het niet eens helemaal indenken). Maar het zijn niet mijn concurrenten, het moet naast elkaar kunnen bestaan. Hij heeft heel lang geworsteld met het idee om zijn kinderen niet fulltime meer te zien.. Langzaam is hij aan dat idee gaan wennen en nu heeft hij er, voor zover dat kan, redelijk vrede mee. Daarnaast doet hij er alles aan om zijn leven zo in te richten dat hij ze veel kan zien.
(wat stew dus 10 x beter omschrijft, zij heeft dan ook kinderen)
Of het logisch is dat hij blijft omdat hij zijn kinderen niet kan missen? Tsja.. Je kunt nooit voelen wat een ander voelt, nooit zijn afweging maken. Blijkbaar was er in hun relatie geen point of no return en kan hij nu 'met een gerust hart' door met zijn relatie. Lijkt me idd een heel raar en moeilijk idee.
Hoe ik weet dat zijn huwelijk niet ideaal is? Dat weet ik niet 100% zeker, ik vertrouw hem daarin. Heel lang hebben we dat niet besproken overigens, omdat we het eerste jaar just for sex waren. Met de gevoelens kwamen de verhalen zeg maar. Nog steeds bespreken we dat niet vaak, ik ken niet al te veel concrete verhalen bijvoorbeeld. Plus dat 1 collega van ons af weet en zij al heel lang vrienden zijn. Zij kwam naar me toe, dat ze blij voor ons is, dat hij het verdiende, dat ze die relatie sowieso niet begreep etc. Maar zonder dat zou ik het ook wel hebben geloofd. Ons eerste jaar was niet serieus, gewoon lol en sex, daarna werd het serieuzer, maar was er een reden dat hij niet wegkon (en die reden verdwijnt dus binnenkort om ht maar cryptisch te omschrijven)
Ik denk dat je kinderen missen niet kunt vergelijken met missen van een geliefde.. Hoe pijnlijk liefdesverdriet ook is, als ik zijn liefde voor de kinderen zie.. pff (en ik heb niet eens kinderen dus kan het niet eens helemaal indenken). Maar het zijn niet mijn concurrenten, het moet naast elkaar kunnen bestaan. Hij heeft heel lang geworsteld met het idee om zijn kinderen niet fulltime meer te zien.. Langzaam is hij aan dat idee gaan wennen en nu heeft hij er, voor zover dat kan, redelijk vrede mee. Daarnaast doet hij er alles aan om zijn leven zo in te richten dat hij ze veel kan zien.
(wat stew dus 10 x beter omschrijft, zij heeft dan ook kinderen)
Of het logisch is dat hij blijft omdat hij zijn kinderen niet kan missen? Tsja.. Je kunt nooit voelen wat een ander voelt, nooit zijn afweging maken. Blijkbaar was er in hun relatie geen point of no return en kan hij nu 'met een gerust hart' door met zijn relatie. Lijkt me idd een heel raar en moeilijk idee.
vrijdag 3 juni 2011 om 21:18
Ja mijn minnaar zei dat zij had gedreigd met de kinderen en dat hij de gedachte om ze te verliezen te afschuwelijk vindt. Maar ik weet niet zo goed of ik dat moet geloven. Wel heeft hij verteld tegen haar dat hij was vreemdgegaan en toen heeft ze dat blijkbaar gezegd. Het is wel een pittige tante, ik geloof het misschien nog wel, maar ja zeker weten doe ik niets meer. Je kinderen niet meer zien en verwikkeld raken in een strijd is wel iets anders dan ze niet meer fulltime zien.
Het kan zijn dat hij zich heeft neergelegd bij de situatie en het 3e kind stond een jaar geleden al in de planning, dus hij had gebroken met mij, en dan komt dat plan blijkbaar weer naar boven, misschien dat hij dat ook als een soort nieuwe start met haar ziet.
Ik ben wel benieuwd, je verhaal klinkt redelijk, beter dan het mijne Ik dacht alleen ook altijd dat het bij mij anders zou zijn. Maar nu blijkt dat ik gewoon deel uitmaakte van het aloude verhaal.
Ik wist niet dat Stew (als ik je ook zo mag noemen;-)) ook kinderen heeft. Waarschijnlijk stel ik nu een vraag die allang bekend is hier, maar ben jij gescheiden?
Het kan zijn dat hij zich heeft neergelegd bij de situatie en het 3e kind stond een jaar geleden al in de planning, dus hij had gebroken met mij, en dan komt dat plan blijkbaar weer naar boven, misschien dat hij dat ook als een soort nieuwe start met haar ziet.
Ik ben wel benieuwd, je verhaal klinkt redelijk, beter dan het mijne Ik dacht alleen ook altijd dat het bij mij anders zou zijn. Maar nu blijkt dat ik gewoon deel uitmaakte van het aloude verhaal.
Ik wist niet dat Stew (als ik je ook zo mag noemen;-)) ook kinderen heeft. Waarschijnlijk stel ik nu een vraag die allang bekend is hier, maar ben jij gescheiden?
vrijdag 3 juni 2011 om 21:28
Marijn, misschien ben ik ook wel 1 van het aloude verhaal hoor we zullen het snel weten.
Minnaar probeert koste wat het kost te voorkomen dat zijn vrouw er achter komt van ons, omdat het het contact met haar (en dus ook over de kinderen) zo moeilijk zou maken. Dat is achterbaks, I know, want zij verdient beter, maar hij wil niet de bad guy zijn
Minnaar probeert koste wat het kost te voorkomen dat zijn vrouw er achter komt van ons, omdat het het contact met haar (en dus ook over de kinderen) zo moeilijk zou maken. Dat is achterbaks, I know, want zij verdient beter, maar hij wil niet de bad guy zijn
zaterdag 4 juni 2011 om 01:34
@Crea: helder.. blijft dubbel allemaal, maar je hebt het voor jezelf aardig op een rijtje zo te zien.
(ik sta er natuurlijk ook met 2 kanten in.. enne, ex is nog steeds met die minnares van toen, dus die 10% bestaat gewoon en wie weet vallen jullie daaronder).
@Stew en Rooss: kan dat alleen maar beamen, wat jullie schrijven makes sense. Je bent vader en man, zoals wij moeder en vrouw willen zijn, daaruit te moeten kiezen wat je "gelukkiger maakt" verscheurt je. Ook omdat je dat niet kan weten vooraf, wat "erger" is om te missen (of deels te moeten missen). Wat ik wel weet is dat ouders en kinderen tov elkaar onvervangbaar en uniek zijn. Onvergelijkbaar ook (partner is voor je gevoel vervangbaarder kennelijk, dat is al "bewezen" als je verliefd kon worden op een nieuwe evt partner).
@Rooss: Wat me altijd opvalt is dat een verliefdheid als je al een partner hebt opeens "maar een verliefdheid" wordt genoemd. En dat je dan al gauw denkt dat het meant to be is..Zo begon het ooit toch ook met die nr 1? En daar een heel leven op gebaseerd, ook omdat je dacht dat het meant to be was? Die volgende verliefdheid kan ik dan ook niet als "minder" classificeren dan de vorige. Omdat men kiest het leven te delen met die eerdere, wil dat niet zeggen dat die ook de enige echte ware is (misschien dit wel de ware is voor deze/komende periode).
NIet dat jij dat zegt, maar dat lees ik altijd bij mensen die zeggen: dat je verliefd wordt a la.. maar daar hoef je nog niks mee te doen, je hebt je al gecommit, van diegene houd je, enz.. (maar dat begon ook als verliefdheid en wordt wel serieus genomen, zo serieus dat dat levenslange erop gebaseerd is.
@Itsyou: ik vind 10 jaar verschil (vrouw ouder) helemaal niet shocking! Kan prima, zou ik geen probleem mee hebben
@Marijn: vaak is juist een nieuwe baby een poging van ouders om een relatie te lijmen (1 vd grootste misverstanden), om te laten zien dat ze er (weer) voor gaan, voor elkaar. Een "liefdesbaby" moet het dan goedmaken. Bewezen dat dat niet werkt, juist soms zelfs averechts (nog minder tijd voor elkaar, slapeloze nachten, extra verantwoordelijkheid). Maar ook kan het afleidingsmanouvre zijn, toegeeflijk, goedmakertje, om eea weer gunstig te stemmen thuis. Gaat de aandacht naar baby (de kinderen iha) en niet naar de problemen.
Ik denk wel dat ie oprecht om je gaf en geeft, maar keuze om weg te gaan te moeizaam is/lijkt/wordt.
Tekenend voorbeeld kreeg ik laatst met Leukeman (die heeft die stap naar vreemdgaan nog niet gezet, "versierde" mij, maar later bleek de twijfel/drempel mij overduidelijk, toen hij een foto van kinderen tevoorschijn haalde.. duidelijk om zichzelf eraan te herinneren zich bij de les te houden, dan weet ik dus wel genoeg eigenlijk.. dit is wat ze idd tegenhoudt (en logisch). Dat ga ik niet verder stimuleren/aanwakkeren dan. Klik of niet, dat is vragen om moeilijkheden en hij, maar ook ik zie het gevaar van zoiets (dan kan je beter maar niks begonnen zijn)..
Kan alleen voor mijzelf praten, maar deze man (wat ik ervan gezien heb althans) ga ik verliefd op worden als ik die beter zou leren kennen, weet ik gewoon. Zag vandaag een glimp in het voorbijgaan en dat doet me al eea. Afstand houden dus. Lijkt me heel moeilijk zoals jij en Crea, dat er al zoveel ontstaan en gegroeid is, zo ingewikkeld.Maar ik snap ook hoe dat in zijn werk gaat nu!
(ik sta er natuurlijk ook met 2 kanten in.. enne, ex is nog steeds met die minnares van toen, dus die 10% bestaat gewoon en wie weet vallen jullie daaronder).
@Stew en Rooss: kan dat alleen maar beamen, wat jullie schrijven makes sense. Je bent vader en man, zoals wij moeder en vrouw willen zijn, daaruit te moeten kiezen wat je "gelukkiger maakt" verscheurt je. Ook omdat je dat niet kan weten vooraf, wat "erger" is om te missen (of deels te moeten missen). Wat ik wel weet is dat ouders en kinderen tov elkaar onvervangbaar en uniek zijn. Onvergelijkbaar ook (partner is voor je gevoel vervangbaarder kennelijk, dat is al "bewezen" als je verliefd kon worden op een nieuwe evt partner).
@Rooss: Wat me altijd opvalt is dat een verliefdheid als je al een partner hebt opeens "maar een verliefdheid" wordt genoemd. En dat je dan al gauw denkt dat het meant to be is..Zo begon het ooit toch ook met die nr 1? En daar een heel leven op gebaseerd, ook omdat je dacht dat het meant to be was? Die volgende verliefdheid kan ik dan ook niet als "minder" classificeren dan de vorige. Omdat men kiest het leven te delen met die eerdere, wil dat niet zeggen dat die ook de enige echte ware is (misschien dit wel de ware is voor deze/komende periode).
NIet dat jij dat zegt, maar dat lees ik altijd bij mensen die zeggen: dat je verliefd wordt a la.. maar daar hoef je nog niks mee te doen, je hebt je al gecommit, van diegene houd je, enz.. (maar dat begon ook als verliefdheid en wordt wel serieus genomen, zo serieus dat dat levenslange erop gebaseerd is.
@Itsyou: ik vind 10 jaar verschil (vrouw ouder) helemaal niet shocking! Kan prima, zou ik geen probleem mee hebben
@Marijn: vaak is juist een nieuwe baby een poging van ouders om een relatie te lijmen (1 vd grootste misverstanden), om te laten zien dat ze er (weer) voor gaan, voor elkaar. Een "liefdesbaby" moet het dan goedmaken. Bewezen dat dat niet werkt, juist soms zelfs averechts (nog minder tijd voor elkaar, slapeloze nachten, extra verantwoordelijkheid). Maar ook kan het afleidingsmanouvre zijn, toegeeflijk, goedmakertje, om eea weer gunstig te stemmen thuis. Gaat de aandacht naar baby (de kinderen iha) en niet naar de problemen.
Ik denk wel dat ie oprecht om je gaf en geeft, maar keuze om weg te gaan te moeizaam is/lijkt/wordt.
Tekenend voorbeeld kreeg ik laatst met Leukeman (die heeft die stap naar vreemdgaan nog niet gezet, "versierde" mij, maar later bleek de twijfel/drempel mij overduidelijk, toen hij een foto van kinderen tevoorschijn haalde.. duidelijk om zichzelf eraan te herinneren zich bij de les te houden, dan weet ik dus wel genoeg eigenlijk.. dit is wat ze idd tegenhoudt (en logisch). Dat ga ik niet verder stimuleren/aanwakkeren dan. Klik of niet, dat is vragen om moeilijkheden en hij, maar ook ik zie het gevaar van zoiets (dan kan je beter maar niks begonnen zijn)..
Kan alleen voor mijzelf praten, maar deze man (wat ik ervan gezien heb althans) ga ik verliefd op worden als ik die beter zou leren kennen, weet ik gewoon. Zag vandaag een glimp in het voorbijgaan en dat doet me al eea. Afstand houden dus. Lijkt me heel moeilijk zoals jij en Crea, dat er al zoveel ontstaan en gegroeid is, zo ingewikkeld.Maar ik snap ook hoe dat in zijn werk gaat nu!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 4 juni 2011 om 19:45
Suzy, dat is zeker waar. De ene verliefdheid weegt net zo zwaar als de andere. Het probleem is alleen dat "blind van verliefdheid" zijn, een gevaar kan zijn voor je relatie. En dat willen we nou juist voorkomen. In mijn optiek is verliefd zijn/worden op je minnaar of res oké, niet te voorkomen ook, als die gevoelens er zijn, zijn ze er, dat lijkt me duidelijk. Maar de factor blind maakt het gevaarlijk en niet reëel.
En ik vind de stelling "verliefd worden overkomt je maar wat je ermee doet is aan jou" wel degelijk een wijze. Zeker als je op het punt staat vreemd te gaan.
En ik vind de stelling "verliefd worden overkomt je maar wat je ermee doet is aan jou" wel degelijk een wijze. Zeker als je op het punt staat vreemd te gaan.
zaterdag 4 juni 2011 om 21:38
Helemaal waar. Blind van verliefdheid zorgt ervoor dat je thuis al je gevoel pakt en dit geeft aan je minnaar. Mijn man zegt altijd : je weet pas wat je mist als ik er niet meer ben. En toch idialiseer je je sv. Dan komt je relatie thuis in gevaar en heb je een hele goede en stabiele basis nodig wil je dat overleven. Beeindigen met je sv is de enige optie maar ondertussen blijft het kriebelen, want het was ook mooi en fijn. Het is een dilemma en ik ben er nog lang niet uit. Verstand en gevoel.....
zaterdag 4 juni 2011 om 21:59
Marijn, ik heb kinderen, maar niet gescheiden.
Suzy, natuurlijk begon het met nr1 ook met een verliefdheid die voelde als meant to be. Maar dat kun je toch niet vergelijken met verliefd zijn op een minnaar. Een minnaar kun je nooit goed genoeg leren kennen, dus dat blijft altijd spannend voelen.In de meeste gevallen deel je alleen de lusten, geen lasten. Verder ben ik het eigenlijk ook niet eens met wat je schrijft mbt een 'goedmaakbaby'. Iedere baby kan een aanslag zijn op je relatie, zelfs op een hele goede relatie. Ik denk juist dat het een hele bewuste keuze kan zijn om zo weer samen aan een toekomst te bouwen. Bij mijn eerste kind voelde ik me 100 % verantwoordelijk, en dat kon echt niet meer worden met de komst van nog meer kinderen. Alsof je met 1 kind makkelijker gaat scheiden dan met 3 kinderen.
Crea, ik lees ook dat jij het heel goed op een rijtje hebt. Ik hoop echt voor je dat je minnaar ook zo ver komt.
Suzy, natuurlijk begon het met nr1 ook met een verliefdheid die voelde als meant to be. Maar dat kun je toch niet vergelijken met verliefd zijn op een minnaar. Een minnaar kun je nooit goed genoeg leren kennen, dus dat blijft altijd spannend voelen.In de meeste gevallen deel je alleen de lusten, geen lasten. Verder ben ik het eigenlijk ook niet eens met wat je schrijft mbt een 'goedmaakbaby'. Iedere baby kan een aanslag zijn op je relatie, zelfs op een hele goede relatie. Ik denk juist dat het een hele bewuste keuze kan zijn om zo weer samen aan een toekomst te bouwen. Bij mijn eerste kind voelde ik me 100 % verantwoordelijk, en dat kon echt niet meer worden met de komst van nog meer kinderen. Alsof je met 1 kind makkelijker gaat scheiden dan met 3 kinderen.
Crea, ik lees ook dat jij het heel goed op een rijtje hebt. Ik hoop echt voor je dat je minnaar ook zo ver komt.
zondag 5 juni 2011 om 03:17
Dat bedoel ik, Stew: dat kan een hele bewuste keuze zijn om samen weer aan een toekomst te bouwen (is de bedoeling), maar toch een aanslag blijken op je relatie (de realiteit).
Qua minnaar; soms heeft het niet meer om het lijf dan minnaar en kan je idd verliefd blijken op het verliefde gevoel. Maar soms kan het ook best " de/een Ware" zijn, verpakt in minaarschap, ware het niet dat je al een commitment hebt en dus onwenselijk/bedreigend is voor je relatie. Soms dringt me de vraag op: waarom telt die eerdere dan zwaarder (of zou dat zwaarder moeten wegen)? Ook toen was je blind van verliefdheid, toch? (daarnaast zijn er genoeg die blind van verlustheid opereren, das iets anders)..
Qua minnaar; soms heeft het niet meer om het lijf dan minnaar en kan je idd verliefd blijken op het verliefde gevoel. Maar soms kan het ook best " de/een Ware" zijn, verpakt in minaarschap, ware het niet dat je al een commitment hebt en dus onwenselijk/bedreigend is voor je relatie. Soms dringt me de vraag op: waarom telt die eerdere dan zwaarder (of zou dat zwaarder moeten wegen)? Ook toen was je blind van verliefdheid, toch? (daarnaast zijn er genoeg die blind van verlustheid opereren, das iets anders)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 5 juni 2011 om 15:31
so Lisannez: flinke beslissing! Hoe voelt het voor je? Ben je toch enigszins opgelucht, of weegt het nog zwaar voor je? Heavy hoor!
Ik realiseerde me van de week dat ik inderdaad ook verliefd (verlust zoals we het voorheen noemden) kan zijn op het gevoel dat een minnaar je geeft. Zoals met ZJG een paar dagen geleden; ik weet heel goed dat ik niets meer wil met deze jongen, en dat wist ik al voordat we het bed in doken, en toch betrap ik mezelf erop over hem te fantaseren. Wellicht heb ik me ook zo gevoeld met MrC? Ik weet het niet. Wat nu maakt dat het de ene keer anders voelt dan de andere vind ik persoonlijk niet zo interessant: blijkbaar is het gewoon zo.
Ik realiseerde me van de week dat ik inderdaad ook verliefd (verlust zoals we het voorheen noemden) kan zijn op het gevoel dat een minnaar je geeft. Zoals met ZJG een paar dagen geleden; ik weet heel goed dat ik niets meer wil met deze jongen, en dat wist ik al voordat we het bed in doken, en toch betrap ik mezelf erop over hem te fantaseren. Wellicht heb ik me ook zo gevoeld met MrC? Ik weet het niet. Wat nu maakt dat het de ene keer anders voelt dan de andere vind ik persoonlijk niet zo interessant: blijkbaar is het gewoon zo.
zondag 5 juni 2011 om 18:54
Bksrt, opgelucht maar ook verdrietig. Dat verdriet heeft vooral met de kinderen te maken maar het is ook gewoon ontzettend kut voor nr. 1. Laat me beslist niet koud.
Al weer een beetje geland na de date met ZJG?
Crea, de klassieke minaressen rol. Ik hoop zo dat het niet de klassieke afloop zal hebben voor jullie. Hier is de situatie eigenlijk omgekeerd. Mijn lief heeft de rol van wachtende "minnares"
Al weer een beetje geland na de date met ZJG?
Crea, de klassieke minaressen rol. Ik hoop zo dat het niet de klassieke afloop zal hebben voor jullie. Hier is de situatie eigenlijk omgekeerd. Mijn lief heeft de rol van wachtende "minnares"
maandag 6 juni 2011 om 09:11
Suzy, het is niet zo dat de ene verliefdheid 'zwaarder' weegt dan de ander, het kan even 'zwaar' zijn. Maar om over de 'ware' te kunnen spreken moet je iemand toch ook beter leren kennen. Als je al gebonden bent kun je niet alle tijd en gelegenheid steken om diegene goed te leren kennen, dat bedoel ik eigenlijk.
O, en welkom Sara!
O, en welkom Sara!
maandag 6 juni 2011 om 09:27
Maar dat is het natuurlijk ook, dat je met 1 kind niet makkelijker gaat scheiden dan met 3. Dan geeft de derde niet meer commitment dan dat ze al hadden.
Een 3e kind kan wel een soort nieuwe start betekenen, dat geloof ik ook wel, maar ik denk dat je dan beter de problemen aan kan pakken waardoor je in de eerste instantie vreemd bent gegaan. Ik denk dat Suzy dat bedoelt met een goedmaakbaby.
Lisannez, wat een heftige beslissing! Ook jouw verhalen volgde ik al een tijdje. Moeilijk, maar enigszins toch ook fijn dat de kogel door de kerk is denk ik?
Een 3e kind kan wel een soort nieuwe start betekenen, dat geloof ik ook wel, maar ik denk dat je dan beter de problemen aan kan pakken waardoor je in de eerste instantie vreemd bent gegaan. Ik denk dat Suzy dat bedoelt met een goedmaakbaby.
Lisannez, wat een heftige beslissing! Ook jouw verhalen volgde ik al een tijdje. Moeilijk, maar enigszins toch ook fijn dat de kogel door de kerk is denk ik?
maandag 6 juni 2011 om 10:08
@Stew: tuurlijk is het zo dat als die intentie er is om ervoor te gaan, dat dan geldt: waar een wil is, is een weg. Een kind kan dan bevestiging zijn van dat commitment/liefde. Maar daarmee zijn de onderliggende factoren, die geleid hebben tot een sv, nog niet weg. Die liggen vaak op het spannende/seksuele vlak en wellicht nog wat andere ergernissen/verschillen. Vaak toch uitstel,, denk ik.
@Lisannez: heftige tijd voor jou en je geliefden. Ik hoop dat het uiteindelijk voor allemaal goed uitpakt en jullie gelukkig worden.
Sterkte!
@Lisannez: heftige tijd voor jou en je geliefden. Ik hoop dat het uiteindelijk voor allemaal goed uitpakt en jullie gelukkig worden.
Sterkte!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 6 juni 2011 om 18:47
woensdag 8 juni 2011 om 22:47
Waar ik het meest bang voor ben is om een verkeerde beslissing te nemen. Als ik de knoop doorhak kan ik nooit meer terug. Nu is het zo dat het op veel vlakken wel klikt. We hebben alleen heel heel weinig seks. Hij heeft daar weinig behoefte aan maar ik dus wel. Sinds ik een vriend heb merk ik wel dat het thuis beter gaat omdat ik het nu niet meer erg vind om thuis geen seks te hebben.
Ik heb kinderen en we zijn 9 jaar samen. Waarschijnlijk als we geen kinderen hadden waren we al lang uit elkaar geweest.
Ik heb kinderen en we zijn 9 jaar samen. Waarschijnlijk als we geen kinderen hadden waren we al lang uit elkaar geweest.
