Seks
alle pijlers
Minnaar deel 19.
maandag 26 november 2012 om 12:53
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
woensdag 19 december 2012 om 00:09
quote:Rooss4 schreef op 18 december 2012 @ 23:56:
Ehm mijn minnaar heeft er een soort van ervaring mee. Er was een vrouw in zijn leven toen ik hem leerde kennen maar dat ging nog geen kant op. Toen kwam ik en wij werden minnaars. Op een zeer intense manier, wekelijks-2 wekelijks face to face, dagelijks contact, bellen enz.
Met de andere dame werd het hechter en serieuzer en nu hebben zij een relatie. Het is wel een beetje een gekke relatie want hij en ik hebben veel en veel meer contact dan hij en zij. Maar het gevoel zit bij haar. Zijn toekomst ziet hij met haar.
Zij weet dat ik er ben en is er ook blij om, ik vul het gat op dat zij door drukte nu (nog) laat vallen. Bij mij vindt hij zijn rust en daar is zij dankbaar voor, al vindt ze het natuurlijk niet heel makkelijk.
Ik weet dat ik ooit veld ga ruimen, of dat nou bij mij vandaan komt, hij hem of bij haar, er gaat afscheid genomen worden. En dat is oké.Bijzonder verhaal, heb het nooit eerder gelezen van jou. Maar als zij het prima vindt, en jij weet dat het eindig is, dan is er niks aan de hand. Vind je het niet gevoelsmatig lastig dat het nooit meer zal worden, en dat hij eigenlijk met een ander verder wil? Ik zou dat niet kunnen, denk ik. Je deelt best veel, maar kunt hem niet je partner noemen.
Ehm mijn minnaar heeft er een soort van ervaring mee. Er was een vrouw in zijn leven toen ik hem leerde kennen maar dat ging nog geen kant op. Toen kwam ik en wij werden minnaars. Op een zeer intense manier, wekelijks-2 wekelijks face to face, dagelijks contact, bellen enz.
Met de andere dame werd het hechter en serieuzer en nu hebben zij een relatie. Het is wel een beetje een gekke relatie want hij en ik hebben veel en veel meer contact dan hij en zij. Maar het gevoel zit bij haar. Zijn toekomst ziet hij met haar.
Zij weet dat ik er ben en is er ook blij om, ik vul het gat op dat zij door drukte nu (nog) laat vallen. Bij mij vindt hij zijn rust en daar is zij dankbaar voor, al vindt ze het natuurlijk niet heel makkelijk.
Ik weet dat ik ooit veld ga ruimen, of dat nou bij mij vandaan komt, hij hem of bij haar, er gaat afscheid genomen worden. En dat is oké.Bijzonder verhaal, heb het nooit eerder gelezen van jou. Maar als zij het prima vindt, en jij weet dat het eindig is, dan is er niks aan de hand. Vind je het niet gevoelsmatig lastig dat het nooit meer zal worden, en dat hij eigenlijk met een ander verder wil? Ik zou dat niet kunnen, denk ik. Je deelt best veel, maar kunt hem niet je partner noemen.
woensdag 19 december 2012 om 00:13
quote:Rooss4 schreef op 19 december 2012 @ 00:07:
Julus, als het goed is zit je Vriend in je hart toch? En vast verankerd ook nog! En ik wil dat ooit ook weer hoor, een man vast in mijn hart. Moet ie het wel waard zijn en geen nare vreemdganger!
Mercadonna, ik snap het. Mijn insteek is dat ik het na mijn scheiding eerst maar eens even heel leuk en goed met mezelf moet en mag hebben voor er weer een klokkenspel bij mij vast op de bank mag bungelen.
Gevalletje aanvulling, geen invulling. En daarbij.. ik slaap in mijn up het allerlekkerst!
Ben ook wel klaar met de vreemdganger. Maar de ene is de ander niet, en vriend zit enorm in mijn hart. Hij is mijn toekomst, als het allemaal meezit. En is zelf ook verlaten door zijn ex-vrouw. Dus zijn lotgenoten, zeg maar. Denk dat de kans klein is dat hij mij belazert, maar als het gebeurt, kom ik eroverheen. Oefening baart kunst
En jaaaa, eens dat een relatie een aanvulling moet zijn en geen invulling. Dat legt teveel druko p de ander en die verwachtingen vallen altijd tegen...
Julus, als het goed is zit je Vriend in je hart toch? En vast verankerd ook nog! En ik wil dat ooit ook weer hoor, een man vast in mijn hart. Moet ie het wel waard zijn en geen nare vreemdganger!
Mercadonna, ik snap het. Mijn insteek is dat ik het na mijn scheiding eerst maar eens even heel leuk en goed met mezelf moet en mag hebben voor er weer een klokkenspel bij mij vast op de bank mag bungelen.
Gevalletje aanvulling, geen invulling. En daarbij.. ik slaap in mijn up het allerlekkerst!
Ben ook wel klaar met de vreemdganger. Maar de ene is de ander niet, en vriend zit enorm in mijn hart. Hij is mijn toekomst, als het allemaal meezit. En is zelf ook verlaten door zijn ex-vrouw. Dus zijn lotgenoten, zeg maar. Denk dat de kans klein is dat hij mij belazert, maar als het gebeurt, kom ik eroverheen. Oefening baart kunst
En jaaaa, eens dat een relatie een aanvulling moet zijn en geen invulling. Dat legt teveel druko p de ander en die verwachtingen vallen altijd tegen...
woensdag 19 december 2012 om 00:17
Julus, er zijn periodes geweest waarin ik heel open was hier en periodes van juist niet. Het is ook maar net een beetje wie op dat moment schrijft en hoe uitnodigend het is om (deels) mijn verhaal te doen.
Dus dat je dit verhaal niet kent van me klopt.
Ik heb het er een paar weken moeilijk mee gehad. Als haar naam niet genoemd werd en ze zat lekker veilig ver weg kon ik net doen alsof ze er niet was en hij "van mij" was. Als hij dan wel eens (zeer) lovend over haar sprak per foon kon ik echt van slag zijn, heel rot.
Toen kwam er een periode van minder contact tussen hem en mij, niet door kwaaiigheid, gewoon omstandigheden. En minder contact is minder verbintenis, zo werkt dat.
Dat verminderde contact gaf mij de tijd en de mogelijkheid om redelijk objectief te bekijken of wij überhaupt wel relatiemateriaal zijn, los van haar. En het antwoord is a very big no. Hij is echt lief en goed maar hij heeft eigenschappen die beslist niet met de mijne verenigbaar zijn en dat wordt me ook eigenlijk steeds duidelijker.
Andersom heeft hij het ook lastig met mijn uitstapjes. Nu komen die niet zoveel voor maar hij weet wél dat hij niet helemaal de enige is.
Zou je wellicht vinden dat hij dat recht niet heeft vanwege zijn nummer 1 dame maar in dit stadium sta ik nergens meer van te kijken en leer ik steeds meer inzicht te krijgen in de dubbelzinnigheid van het menselijk brein. (nou nou, poe poe)
Dus ook hij vraagt wel eens om bevestiging, ook hij heeft het wel eens moeilijk, ook hij is wel eens bang voor een roosloos bestaan... en dan mag ik hem weer even geruststellen.
Best bijzonder allemaal.
Dus dat je dit verhaal niet kent van me klopt.
Ik heb het er een paar weken moeilijk mee gehad. Als haar naam niet genoemd werd en ze zat lekker veilig ver weg kon ik net doen alsof ze er niet was en hij "van mij" was. Als hij dan wel eens (zeer) lovend over haar sprak per foon kon ik echt van slag zijn, heel rot.
Toen kwam er een periode van minder contact tussen hem en mij, niet door kwaaiigheid, gewoon omstandigheden. En minder contact is minder verbintenis, zo werkt dat.
Dat verminderde contact gaf mij de tijd en de mogelijkheid om redelijk objectief te bekijken of wij überhaupt wel relatiemateriaal zijn, los van haar. En het antwoord is a very big no. Hij is echt lief en goed maar hij heeft eigenschappen die beslist niet met de mijne verenigbaar zijn en dat wordt me ook eigenlijk steeds duidelijker.
Andersom heeft hij het ook lastig met mijn uitstapjes. Nu komen die niet zoveel voor maar hij weet wél dat hij niet helemaal de enige is.
Zou je wellicht vinden dat hij dat recht niet heeft vanwege zijn nummer 1 dame maar in dit stadium sta ik nergens meer van te kijken en leer ik steeds meer inzicht te krijgen in de dubbelzinnigheid van het menselijk brein. (nou nou, poe poe)
Dus ook hij vraagt wel eens om bevestiging, ook hij heeft het wel eens moeilijk, ook hij is wel eens bang voor een roosloos bestaan... en dan mag ik hem weer even geruststellen.
Best bijzonder allemaal.
woensdag 19 december 2012 om 00:31
Dat ben ik volledig met je eens, Roos. Minnaar is voor mij geen relatiemateriaal, als zou het maar zijn dat ik hem niet volledig verrouw omdat ie (met mij) vreemdgaat. En minnaar vindt het moeilijk dat ik eigenlijk een nr1 (erbij?) wil. Hij wil mij niet delen maar vindt dat ie dat recht niet heeft.
Misschien inderdaad maar wachten, zoals Julus zei. Sta er idd niet voor open. En kat is ook wel idd wel gezellig
Wat een gezeik he, zo'n minnaarrelatie...
Misschien inderdaad maar wachten, zoals Julus zei. Sta er idd niet voor open. En kat is ook wel idd wel gezellig
Wat een gezeik he, zo'n minnaarrelatie...
woensdag 19 december 2012 om 00:39
Roos, en ook Merca. Weet je wat het is, volgens mij? Ieder mens wil graag voor een ander speciaal zijn, als er sprake is van "onder de huid zitten". Dus ook al is iemand geen relatiemateriaal (dat weet je dan met je verstand, maar gevoel zegt misschien wat anders), dan nog is het voor veel mensen niet zo fijn dat er nog een tweede persoon aanwezig is op de achtergrond. Delen is lastig, behalve dan gedeelde smart
Het draait toch om aandacht. Juist (ook) in een minnaarrelatie, ben je op zoek naar aandacht van degene die jou goed, fijn, sexy doet voelen. Als de minnaar zijn aandacht ook nog op een ander richt, dan voelt dat als concurrentie, want je wil die aandacht niet maar half.
Beetje huis-tuin- en keukengefilosofeer, maar denk dat het zo vaak werkt. En geldt trouwens ook voor vriendschappelijke relaties. Je leest vaak dat mensen moeite hebben met een vrouwelijke vriendin van hun partner, want die krijgt dan ook behoorlijk wat aandacht. En kan concurrentie zijn.
Het draait toch om aandacht. Juist (ook) in een minnaarrelatie, ben je op zoek naar aandacht van degene die jou goed, fijn, sexy doet voelen. Als de minnaar zijn aandacht ook nog op een ander richt, dan voelt dat als concurrentie, want je wil die aandacht niet maar half.
Beetje huis-tuin- en keukengefilosofeer, maar denk dat het zo vaak werkt. En geldt trouwens ook voor vriendschappelijke relaties. Je leest vaak dat mensen moeite hebben met een vrouwelijke vriendin van hun partner, want die krijgt dan ook behoorlijk wat aandacht. En kan concurrentie zijn.
woensdag 19 december 2012 om 01:01
Sorry dat ik even nog op jullie topic binnenval. Enkele maanden geleden heb ik hier ook meegeschreven over een SV. (waar ik trouwens af en toe nog sporadisch contact mee heb)
In elk geval zijn er hier mannelijke viva-meelezers die het alsnog nodig vinden om mij vriendschapsverzoeken sturen omdat ze op op zoek zijn (vissen) naar een SV. (Die dus blijkbaar nu deel 18 aan het lezen zijn)
Nee jongens/mannen geen interesse, dus laat die vriendschapsverzoeken dus maar achterwege.
In elk geval zijn er hier mannelijke viva-meelezers die het alsnog nodig vinden om mij vriendschapsverzoeken sturen omdat ze op op zoek zijn (vissen) naar een SV. (Die dus blijkbaar nu deel 18 aan het lezen zijn)
Nee jongens/mannen geen interesse, dus laat die vriendschapsverzoeken dus maar achterwege.
woensdag 19 december 2012 om 01:03
Zo is het van de zotte en ontzettend stom dat ik nog steeds wat wat gevoelens voor mijn ex heb (voor degenen die het niet weten; hij onderhield een hele tijd een relatie met mijn vriendin en ik heb hem eruit geschopt, hij woont met haar samen). Na alles voelt het nog steeds vertrouwd als ik hem zie, en blijf ik een zwak voor hem houden. Verstandelijk scheld ik mezelf verrot daarom, snap ik niet waarom ik dat nog voel. Maar ja, schakel je gevoel maar eens uit. Komt tijd, komt raad.
Gelukkig overheersen de gevoelens voor mijn vriend en zie ik ex amper nog. En zo worstelen er velen met hun gevoelens, die ze verstandelijk gezien niet willen of mogen voelen.
Gelukkig overheersen de gevoelens voor mijn vriend en zie ik ex amper nog. En zo worstelen er velen met hun gevoelens, die ze verstandelijk gezien niet willen of mogen voelen.
woensdag 19 december 2012 om 01:24
Liesbethje, zie het als compliment joh!
Julus, dat is toch logisch. Weet je, jij hebt een keuze gemaakt maar het was wél een gedwongen keuze. Je bent niet met hem gestopt omdat de liefde over was, je was boos, kwaad. je voelde je bedondert en kon je niet over het feit heenzetten dat het heilig verbond geschonden was. Helemaal terecht maar dat betekend niet dat de liefde weg is.
Mijn huwelijk is op een hele andere manier gestrand, de liefde is op, in elk geval van mijn kant, helemaal op. Hem zien (zelfs onverwachts) doet me weinig. Ik vind het leuk, denk altijd "heee daar heb je zeb, wat leuk!". Geen hartsprongetje, geen pijntje, niks.
Je hoeft jezelf niet uit te schelden, hebt jarenlang lief en leed gedeeld. Als hij je van het ene op het andere moment niks meer zou doen omdat hij is vreemdgegaan, zou ik dat veel vreemder vinden.
Julus, dat is toch logisch. Weet je, jij hebt een keuze gemaakt maar het was wél een gedwongen keuze. Je bent niet met hem gestopt omdat de liefde over was, je was boos, kwaad. je voelde je bedondert en kon je niet over het feit heenzetten dat het heilig verbond geschonden was. Helemaal terecht maar dat betekend niet dat de liefde weg is.
Mijn huwelijk is op een hele andere manier gestrand, de liefde is op, in elk geval van mijn kant, helemaal op. Hem zien (zelfs onverwachts) doet me weinig. Ik vind het leuk, denk altijd "heee daar heb je zeb, wat leuk!". Geen hartsprongetje, geen pijntje, niks.
Je hoeft jezelf niet uit te schelden, hebt jarenlang lief en leed gedeeld. Als hij je van het ene op het andere moment niks meer zou doen omdat hij is vreemdgegaan, zou ik dat veel vreemder vinden.
woensdag 19 december 2012 om 08:53
Roos, dank! Toch fijn om het nog even van een ander te lezen. Misschien voel ik me wat schuldig naar vriend toe, terwijl ik volledig voor hem ga. Maar had liever gehad dat mijn ex me niks meer deed, zoals in jouw geval. Maar dat zou te snel zijn, dat weet ik. Moet er nog wat maanden overheen laten gaan en hem vooral niet zien. En dat is heel makkelijk.
Denk dat sommige ex-partner nooit helemaal uit je systeem gaan, dat je er altijd een zwak voor blijft houden. So be it, dat is ergens ook wel mooi. En handig om te weten om schade te voorkomen.
Denk dat sommige ex-partner nooit helemaal uit je systeem gaan, dat je er altijd een zwak voor blijft houden. So be it, dat is ergens ook wel mooi. En handig om te weten om schade te voorkomen.
woensdag 19 december 2012 om 09:15
He, gezellig ineens! Hopelijk vind mijn baas (ikzelf) het oke als ik nog even tijdens mijn ontbijtkoffie reageer, want eigenlijk heb ik officieel geen tijd voor het forum deze week .
Herkenbaar, het onder de huid zitten. Ik zit bij FB onder de huid en hij bij mij. We zijn allebei niet verliefd, we zouden elkaar de hersens in slaan als we lager dan een dag samen zouden zijn en we de vonken spatten er constant vanaf, op alle gebieden, en ons afscheid heeft iig mij onwijs veel pijn gedaan. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Vorige week zocht hij contact en het ging nog niet. Ik hoop dat we op een dag het contact weer op kunnen pakken, als vrienden, want ik mis hem onwijs. Maar toen hij zich meldde, heel voorzichtig, raakte het me vol. Ik kan het nu dus nog niet. Het heeft meer tijd nodig en misschien lukt het wel nooit.
En idd, wij hadden ook heel sterk het 'van mij' gevoel. Terwijl een relatie er never nooit in zou zitten. Horendol maken we elkaar!
Guus, mijn minnaar van hier noem ik hier nu ook maar Guus, dat is wel zo makkelijk, zit veel en veel dieper. Dat is niet alleen onder elkaars huid zitten, dat is liefde.
Terwijl wij begonnen zoals jij, Sam.
Ik vond het wel prima, na mijn nare scheiding, een man die bezet is. Hij kan niets van mij verwachten, ik weet wat ik van hem kan verwachten en klaar. Lekker veilig en zonder dat ik mijn hart open hoef te gooien en kans om gekwetst te worden, loop.
En toch, is het heel langzaam verschoven. Van ongecompliceerd en heerlijk contact, naar houden van.
Heel lang kon ik ons samen in een relatie niet voorstellen. Hij heeft zo'n ander leven dan ik heb. Maar inmiddels weet ik dat dat niet onmogelijk zou zijn. Of de tijd dat veranderd heeft? Of we allebei zelf veranderd zijn? Geen idee.
Hij hoeft van mij niet te scheiden van zijn nr 1 overigens. Daar hebben we het nooit over, daar vraag ik niet naar, dat is geheel en al zijn zaak. En gaat hij nooit bij haar weg, is het ook prima. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij ooit uit mijn leven verdwijnt.
Herkenbaar, het onder de huid zitten. Ik zit bij FB onder de huid en hij bij mij. We zijn allebei niet verliefd, we zouden elkaar de hersens in slaan als we lager dan een dag samen zouden zijn en we de vonken spatten er constant vanaf, op alle gebieden, en ons afscheid heeft iig mij onwijs veel pijn gedaan. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Vorige week zocht hij contact en het ging nog niet. Ik hoop dat we op een dag het contact weer op kunnen pakken, als vrienden, want ik mis hem onwijs. Maar toen hij zich meldde, heel voorzichtig, raakte het me vol. Ik kan het nu dus nog niet. Het heeft meer tijd nodig en misschien lukt het wel nooit.
En idd, wij hadden ook heel sterk het 'van mij' gevoel. Terwijl een relatie er never nooit in zou zitten. Horendol maken we elkaar!
Guus, mijn minnaar van hier noem ik hier nu ook maar Guus, dat is wel zo makkelijk, zit veel en veel dieper. Dat is niet alleen onder elkaars huid zitten, dat is liefde.
Terwijl wij begonnen zoals jij, Sam.
Ik vond het wel prima, na mijn nare scheiding, een man die bezet is. Hij kan niets van mij verwachten, ik weet wat ik van hem kan verwachten en klaar. Lekker veilig en zonder dat ik mijn hart open hoef te gooien en kans om gekwetst te worden, loop.
En toch, is het heel langzaam verschoven. Van ongecompliceerd en heerlijk contact, naar houden van.
Heel lang kon ik ons samen in een relatie niet voorstellen. Hij heeft zo'n ander leven dan ik heb. Maar inmiddels weet ik dat dat niet onmogelijk zou zijn. Of de tijd dat veranderd heeft? Of we allebei zelf veranderd zijn? Geen idee.
Hij hoeft van mij niet te scheiden van zijn nr 1 overigens. Daar hebben we het nooit over, daar vraag ik niet naar, dat is geheel en al zijn zaak. En gaat hij nooit bij haar weg, is het ook prima. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij ooit uit mijn leven verdwijnt.
woensdag 19 december 2012 om 09:20
Noppies, dat kan natuurlijk ook nog. Dat je van "onder elkaars huid zitten" verschuift naar houden van. Binnen de onzekerheid heb je toch de zekerheid dat er sprake is van liefde, ook al heeft hij een partner. Het lijkt mij wel, dat Guus heus ook weleens verward zal zijn t.a.v. zijn gevoelens voor zijn partner en voor jou? Maar omdat het eigenlijk geen optie is om echt voor elkaar te kiezen, wordt dat misschien niet uitgesproken. Je gooit nogal wat open dan.
Nu je dit zo schrijft, denk ik dat dit het helse dilemma van mijn ex was. Het kon niet, het mocht niet en toch ging hij van haar houden. En wilde misschien niet bij mij weg, totdat ik erachter kwam en hij ineens een keuze had. En voor haar koos. Dank je, ik krijg het ineens weer wat helderder.
Nu je dit zo schrijft, denk ik dat dit het helse dilemma van mijn ex was. Het kon niet, het mocht niet en toch ging hij van haar houden. En wilde misschien niet bij mij weg, totdat ik erachter kwam en hij ineens een keuze had. En voor haar koos. Dank je, ik krijg het ineens weer wat helderder.
woensdag 19 december 2012 om 09:40
Fijn dat het je helpt, Julus!
We hebben idd ooit in het begin, afgesproken dat het voor de fun is, verder niks. Zagen elkaar ook weinig IRL, deels door drukte in zijn werk, deels door veilige afstand bewaren, zodat het ook niet meer zou worden.
Dat is ook een reden, denk ik, waarom we het er heel bewust allebei niet over hebben. Het is heel eng, om iets uit te spreken. Ik ben bang dat hij denkt dat ik meer verwacht, hij is wrs bang om iets te zeggen omdat hij dan voor zichzelf in gewetensnood komt en zijn relatie met nr 1 onder ogen moet zien.
We hebben het wel uitgesproken, het houden van, maar zijn er niet op doorgegaan. Ik wil ook niet dat ik aan hem ga lopen trekken. Want dat heeft geen zin en ik wil geen gezin stuk maken, omdat ik hem zo nodig voor mezelf wil.
Zoals het nu is, is het goed. Voor nu. Misschien dat ik er over een tijd weer anders over denk.
In het begin vond ik het fijn om hem niet zo veel te zien, dan kon ik ook mijn eigen leven leiden zoals ik het wilde en had ik een hoop lol met andere mannen.
Nu ik hem vaker zie, wil ik hem ook vaker bij me hebben. Want we hebben het zo heerlijk samen. En nu merk ik ook dat andere mannen bij lange na niet zo leuk zijn en ik die seizoensvreemdgangers met liefde afwimpel.
Heb jij het ontdekt, Julus? Hoe kwam jij er achter?
Moet nu echt aan de slag.. Kom eind van de middag weer terug, als het lukt.
We hebben idd ooit in het begin, afgesproken dat het voor de fun is, verder niks. Zagen elkaar ook weinig IRL, deels door drukte in zijn werk, deels door veilige afstand bewaren, zodat het ook niet meer zou worden.
Dat is ook een reden, denk ik, waarom we het er heel bewust allebei niet over hebben. Het is heel eng, om iets uit te spreken. Ik ben bang dat hij denkt dat ik meer verwacht, hij is wrs bang om iets te zeggen omdat hij dan voor zichzelf in gewetensnood komt en zijn relatie met nr 1 onder ogen moet zien.
We hebben het wel uitgesproken, het houden van, maar zijn er niet op doorgegaan. Ik wil ook niet dat ik aan hem ga lopen trekken. Want dat heeft geen zin en ik wil geen gezin stuk maken, omdat ik hem zo nodig voor mezelf wil.
Zoals het nu is, is het goed. Voor nu. Misschien dat ik er over een tijd weer anders over denk.
In het begin vond ik het fijn om hem niet zo veel te zien, dan kon ik ook mijn eigen leven leiden zoals ik het wilde en had ik een hoop lol met andere mannen.
Nu ik hem vaker zie, wil ik hem ook vaker bij me hebben. Want we hebben het zo heerlijk samen. En nu merk ik ook dat andere mannen bij lange na niet zo leuk zijn en ik die seizoensvreemdgangers met liefde afwimpel.
Heb jij het ontdekt, Julus? Hoe kwam jij er achter?
Moet nu echt aan de slag.. Kom eind van de middag weer terug, als het lukt.
woensdag 19 december 2012 om 09:52
quote:gurly3 schreef op 19 december 2012 @ 00:04:
[...]
Dat zou dan idd een mooie uitkomst zijn.
Zou dat echt kunnen denk je roos? Ik denk niet dat ik dat dan zou kunnen na alles wat je gedeeld hebt.
Vanavond soort "zakelijke" date met de fotograaf. Contact is erg leuk, maar kan nog niet zeggen of er meer gebeurt. We zullen zien...
[...]
Dat zou dan idd een mooie uitkomst zijn.
Zou dat echt kunnen denk je roos? Ik denk niet dat ik dat dan zou kunnen na alles wat je gedeeld hebt.
Vanavond soort "zakelijke" date met de fotograaf. Contact is erg leuk, maar kan nog niet zeggen of er meer gebeurt. We zullen zien...
woensdag 19 december 2012 om 10:40
Noppies, je hebt vast straks nog even lunchpauze:)
Soms is iets niet tegen te houden, en dan doel ik o.a. op jullie situatie. Dan heb je alles gewikt en gewogen, ben je weloverwogen en nadenkend te werk gegaan, en bovenal behoorlijk integer (voor zover mogelijk natuurlijk) en dan nog zijn die gevoelens niet te sturen. Je gevoel haalt je in, denk ik. Hij zal ook zijn kop in het zand steken en misschien zelfs dingen wegstoppen, een muurtje bouwen. Maar er zal vast een punt komen waarop e.e.a. niet meer tegen te houden is. En dan zal het bij hem thuis ook duidelijk gaan worden, dat kan niet anders. Als de situatie vergelijkbaar is met de mijne destijds, dan kan het niet anders of zijn vrouw gaat dingen vermoeden of aanvoelen. Al was het maar vanwege zijn gedragsverandering. En dan gaat ze spitten, of hem bevragen. En hij lijkt me een persoon die dan wel eerlijk is, omdat er rechtstreeks naar gevraagd wordt. Hebben jullie het daar ooit over, wat hij dan zal zeggen of doen?
Ja, ben er zelf achtergekomen. Vriendin en ik hadden jarenlang intensieve vriendschap waarbij ze enorm met ex klikte. Dus zij was vaak bij mij/ons thuis, en omdat ze nogal alleen en psychisch moeilijk zat steunden we haar.
Kennelijk is er meer ontstaan (ik weet niet precies hoe en wanneer) en toen ik een onderbuikgevoel kreeg vanwege zijn gedrag naar mij toe, las ik zwart op wit over hun relatie. Minimaal een jaar en misschien al langer, maar ik heb hem dezelfde avond eruit geschopt. Zat hyperventilerend en trillend achter de laptop toen ik hun conversaties las van lange tijd. Ik las letterlijk alles, waar hij was, wat hij deed, en hun plannen voor de toekomst. Hoe ik een obstakel voor ze (voornamelijk vanuit haar kant) was, hoe hij van haar moest kiezen en onder druk gezet werd. Hun vele ruzies omdat hij niet koos, echt alles .Ik kon niet dieper wegzakken.
Hij was gewoon blij dat de keuze voor hem werd gemaakt en hij is nog met haar. Is direct bij haar ingetrokken, want het was toen legaal. Vanaf toen werd ik als de vijand behandeld door hen allebei. En dat waren twee hele dierbare mensen voor mij, jarenlang. Dus dat is een enorm pijnpunt, maar ben nu wel gelukkig met mijn nieuwe vriend. Die is ook verlaten door zijn ex, voor een ander (ook een gezamenlijke vriend...) Van gisteren op vandaag wilde ze scheiden en trok ze bij nieuwe partner in. Ja, onwerkelijk. En juist daarom best traumatiserend. Maar ieder gaat voor het eigen geluk, dat snap ik. Maar om dan je partner met wie je 7 jaar lang alles hebt gedeeld zó te schofferen kan ik niet bevatten. De relatie was niet goed meer, ok. Maar dat een ander beter of leuker lijkt mag geen reden zijn, om je levenspartner als mens zo af te serveren.
Soms is iets niet tegen te houden, en dan doel ik o.a. op jullie situatie. Dan heb je alles gewikt en gewogen, ben je weloverwogen en nadenkend te werk gegaan, en bovenal behoorlijk integer (voor zover mogelijk natuurlijk) en dan nog zijn die gevoelens niet te sturen. Je gevoel haalt je in, denk ik. Hij zal ook zijn kop in het zand steken en misschien zelfs dingen wegstoppen, een muurtje bouwen. Maar er zal vast een punt komen waarop e.e.a. niet meer tegen te houden is. En dan zal het bij hem thuis ook duidelijk gaan worden, dat kan niet anders. Als de situatie vergelijkbaar is met de mijne destijds, dan kan het niet anders of zijn vrouw gaat dingen vermoeden of aanvoelen. Al was het maar vanwege zijn gedragsverandering. En dan gaat ze spitten, of hem bevragen. En hij lijkt me een persoon die dan wel eerlijk is, omdat er rechtstreeks naar gevraagd wordt. Hebben jullie het daar ooit over, wat hij dan zal zeggen of doen?
Ja, ben er zelf achtergekomen. Vriendin en ik hadden jarenlang intensieve vriendschap waarbij ze enorm met ex klikte. Dus zij was vaak bij mij/ons thuis, en omdat ze nogal alleen en psychisch moeilijk zat steunden we haar.
Kennelijk is er meer ontstaan (ik weet niet precies hoe en wanneer) en toen ik een onderbuikgevoel kreeg vanwege zijn gedrag naar mij toe, las ik zwart op wit over hun relatie. Minimaal een jaar en misschien al langer, maar ik heb hem dezelfde avond eruit geschopt. Zat hyperventilerend en trillend achter de laptop toen ik hun conversaties las van lange tijd. Ik las letterlijk alles, waar hij was, wat hij deed, en hun plannen voor de toekomst. Hoe ik een obstakel voor ze (voornamelijk vanuit haar kant) was, hoe hij van haar moest kiezen en onder druk gezet werd. Hun vele ruzies omdat hij niet koos, echt alles .Ik kon niet dieper wegzakken.
Hij was gewoon blij dat de keuze voor hem werd gemaakt en hij is nog met haar. Is direct bij haar ingetrokken, want het was toen legaal. Vanaf toen werd ik als de vijand behandeld door hen allebei. En dat waren twee hele dierbare mensen voor mij, jarenlang. Dus dat is een enorm pijnpunt, maar ben nu wel gelukkig met mijn nieuwe vriend. Die is ook verlaten door zijn ex, voor een ander (ook een gezamenlijke vriend...) Van gisteren op vandaag wilde ze scheiden en trok ze bij nieuwe partner in. Ja, onwerkelijk. En juist daarom best traumatiserend. Maar ieder gaat voor het eigen geluk, dat snap ik. Maar om dan je partner met wie je 7 jaar lang alles hebt gedeeld zó te schofferen kan ik niet bevatten. De relatie was niet goed meer, ok. Maar dat een ander beter of leuker lijkt mag geen reden zijn, om je levenspartner als mens zo af te serveren.
woensdag 19 december 2012 om 10:56
@ noppies, wat jij beschrijftover jou en Guus is bij mij een stukje sneller gegaan...
Ik heb hem ontmoet op een meet van een swingerssite, was zwaar onder de indruk van zijn verschijning, maar heb hem afgewimpeld, want ik wilde geen vreemdganger, gedoogdbeleidman of zoiets, maar gewoon een leuke sv die net als ik vrij was.
Maar hij was nogal een volhouder... Iedere week een leuk mailtje, en ik kon het niet laten om te antwoorden, maar probeerde hem wel op afstand te houden. Tot hij op een gegeven moment belde of we niet een keer gezellig een bak koffie konden drinken...
Dat eindigde in zoenen en de volgende dag een spetterende seksdate. En de dag erna weer 1. En de week erna weer 2.
Ik heb niet die afstand kunnen bewaren zoals jij dat deed in het begin, ik was gewoon van het 1 op het andere moment compleet om...
Wij hebben het wel eens over zijn thuis, en daar is hij heel open en eerlijk over, en ik vind dat prettig. Ik weet dat er dingen spelen, maar ook dat hij over het algemeen het goed heeft met haar.
Ik weet ook dat hij zijn afspraken n.a.v het gedoogbeleid met haar schendt, voor het eerst, en dat terwijl hij dit beleid al zo'n 4 jaar heeft. Want hij mag seksen met een ander, zolang zij en de kids het maar niet merken, maar geen contact tussendoor en niet met dezelfde vrouw, want dan zou er iets anders bij kunnen komen kijken dan lust.
En dat is wel wat er nu eigenlijk gebeurd...
Ik dacht dat ik hem gerust veel kon daten omdat mijn verstand allerlei beren op de weg zag waardoor wij nooit een echt stel zouden kunnen worden (denk aan leeftijd, cultuurverschil) en dat voelde als veilig, maar nu denk ik dat ik hem (in tegenstelling tot eerder) zomaar voor zou durven stellen als mijn liefde, wat een ander daar ook van mag denken...
En eigenlijk... het is te ver, bij mij en bij hem, maar stoppen is alles wat we niet willen, te verknocht aan elkaar...
Nu even minder daten i.v.m de feestdagendrukte, zijn vakantie en drukte op mijn werk, maar we proberen continu contact te zoeken i.p.v afstand te nemen... Geen goed teken, maar ik wil niet loslaten, en hij blijkbaar ook niet...
Ik heb hem ontmoet op een meet van een swingerssite, was zwaar onder de indruk van zijn verschijning, maar heb hem afgewimpeld, want ik wilde geen vreemdganger, gedoogdbeleidman of zoiets, maar gewoon een leuke sv die net als ik vrij was.
Maar hij was nogal een volhouder... Iedere week een leuk mailtje, en ik kon het niet laten om te antwoorden, maar probeerde hem wel op afstand te houden. Tot hij op een gegeven moment belde of we niet een keer gezellig een bak koffie konden drinken...
Dat eindigde in zoenen en de volgende dag een spetterende seksdate. En de dag erna weer 1. En de week erna weer 2.
Ik heb niet die afstand kunnen bewaren zoals jij dat deed in het begin, ik was gewoon van het 1 op het andere moment compleet om...
Wij hebben het wel eens over zijn thuis, en daar is hij heel open en eerlijk over, en ik vind dat prettig. Ik weet dat er dingen spelen, maar ook dat hij over het algemeen het goed heeft met haar.
Ik weet ook dat hij zijn afspraken n.a.v het gedoogbeleid met haar schendt, voor het eerst, en dat terwijl hij dit beleid al zo'n 4 jaar heeft. Want hij mag seksen met een ander, zolang zij en de kids het maar niet merken, maar geen contact tussendoor en niet met dezelfde vrouw, want dan zou er iets anders bij kunnen komen kijken dan lust.
En dat is wel wat er nu eigenlijk gebeurd...
Ik dacht dat ik hem gerust veel kon daten omdat mijn verstand allerlei beren op de weg zag waardoor wij nooit een echt stel zouden kunnen worden (denk aan leeftijd, cultuurverschil) en dat voelde als veilig, maar nu denk ik dat ik hem (in tegenstelling tot eerder) zomaar voor zou durven stellen als mijn liefde, wat een ander daar ook van mag denken...
En eigenlijk... het is te ver, bij mij en bij hem, maar stoppen is alles wat we niet willen, te verknocht aan elkaar...
Nu even minder daten i.v.m de feestdagendrukte, zijn vakantie en drukte op mijn werk, maar we proberen continu contact te zoeken i.p.v afstand te nemen... Geen goed teken, maar ik wil niet loslaten, en hij blijkbaar ook niet...
woensdag 19 december 2012 om 11:00
Ik denk eigenlijk dat je daarover (gedoogbeleid) haast geen afspraken kunt maken met een partner. Je kunt je gevoel namelijk niet sturen. Kun je wel zeggen; je mag seksen, maar niet met dezelfde en zonder contact...maar als het gevoel er is, is het er. Dat kan zijn partner niet tegenhouden natuurlijk. Het is een schemergebied en ik denk dat je dan riskant bezig bent als koppel. Dus dan moet zij het niet gek vinden als hij dan toch meer gevoel voor jou ontwikkelt. Ik zou zo'n afspraak nooit maken met vriend, ik wil gewoon niet dat hij iets met een ander doet. Duidelijk zat:)
