Minnaar deel 19.

quote:mrs__timid schreef op 11 januari 2013 @ 12:25:

Daar heb je gelijk in Rooss maar misschien is de opoffering van 1 minnaar minder erg dan al het gezeik wat er nu speelt...



Heb je gelijk in, maar als ik deze niet mag 'hebben' zal een andere ook niet mogen.

Dus daar zit ik met al mijn eerlijkheid.

Als je overweegt je relatie daarvoor op te geven, dan is er toch iets heel anders aan de hand?? Volgens mij moet je dan nog eens goed bij jezelf te rade gaan wat je nou mist; wellicht is een open relatie dan alleen maar een excuus om een gemis thuis of een leegte in jezelf 'opgevuld' te krijgen, zonder je geweten te belasten. Lekker comfortabel is dat.



Jahoe, ik snap je onrust niet zo goed... ik zou echt in m'n handen knijpen met een lekker seksleven thuis en een man die ook nog eens samen met me wil swingen. Count your blessings:)

Tot nu toe ben ik niet zo goed gebleken in vaste relaties, dus echt verstand heb ik er niet van, maar ik probeer me de situatie voor te stellen.



Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat het niet mogen hebben van een minnaar zo belangrijk zou kunnen zijn voor de toekomst van mijn relatie. Zeker niet, als je wel samen op ontdekking kunt en als je zo'n geweldig leuke partner hebt en de relatie verder echt goed is.



Het is niet zo dat hij alle mogelijkheden remt. Hij beperkt alleen de opties, omdat hij niet anders kan.



Alleen kan niemand anders dan jij bepalen of het voor jou genoeg is of niet. Ik, vanaf de zijlijn, zou denken, probeer je te schikken in datgene dat hij wel kan handelen. Het klinkt alsof je veel te verliezen hebt. Is dat het waard?



Maar als ik vanuit jouw visie probeer te kijken.. Het speelt al zo lang, dus het is niet zomaar een bevlieging of een tijdelijk verlangen. Het zit duidelijk heel diep bij jou en dat kan ik dan ergens ook wel weer begrijpen. En dan is het vanaf de zijlijn ook heel makkelijk gezegd, joh, je mag toch best veel, wat wil je nu nog meer? Maar als het voor jou niet zo voelt, voelt het niet zo. Punt.



Misschien zit de pijn hem er ook juist in dat jij nu iemand hebt gevonden die je leuk vindt en ziet zitten als vaste minnaar, terwijl hij blijkbaar pas omslaat met zijn mening als hij zelf iemand heeft en dan ook de regels heel makkelijk aanpast/wijzigt in zijn voordeel. Dat zou mij nl behoorlijk tegen de borst stuiten.

quote:Allegaartje schreef op 11 januari 2013 @ 15:21:

Als je overweegt je relatie daarvoor op te geven, dan is er toch iets heel anders aan de hand?? Volgens mij moet je dan nog eens goed bij jezelf te rade gaan wat je nou mist; wellicht is een open relatie dan alleen maar een excuus om een gemis thuis of een leegte in jezelf 'opgevuld' te krijgen, zonder je geweten te belasten. Lekker comfortabel is dat.



Jahoe, ik snap je onrust niet zo goed... ik zou echt in m'n handen knijpen met een lekker seksleven thuis en een man die ook nog eens samen met me wil swingen. Count your blessings:)



Ik overweeg trouwens niet mijn relatie hiervoor op te geven. Laat ik daar wel duidelijk over zijn.

Ik probeer idd bij mezelf te rade te gaan waarom ik dit nu zo graag wil, en waarom op deze manier.



Nu kan ik er van alles op loslaten natuurlijk. Zoals, jahoeman was 2e vriendje, ik was toen nog geeneens volwassen . En nu 27 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar.

Een boel kinderen, veel plezier, en veel verdriet verder. Welke paren redden die 27 jaar nog?

Terwijl het voor mij nooit heeft gevoeld als redden trouwens.

Wat ik wel mis is: spanning, iets voor mezelf (jaja ik kan ook gaan paardrijden voor mezelf , andere interesses delen met anderen (jahoeman kan dat niks boeien). Weet ik veel.

Niemand is perfect, en ik al helemaal niet.

En geen ander kan voor de 100% bij je passen.

Kortom.... ik kan er nog niet precies de vinger op leggen.

Ik laat het maar weer een tijdje met rust.....

quote:noppies schreef op 11 januari 2013 @ 16:04:

Tot nu toe ben ik niet zo goed gebleken in vaste relaties, dus echt verstand heb ik er niet van, maar ik probeer me de situatie voor te stellen.



Haha nou ja, in bovenstaande tekst heb je kunnen lezen dat ik best wel goed ben in vaste relaties



Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat het niet mogen hebben van een minnaar zo belangrijk zou kunnen zijn voor de toekomst van mijn relatie. Zeker niet, als je wel samen op ontdekking kunt en als je zo'n geweldig leuke partner hebt en de relatie verder echt goed is.



Tuurlijk is ie leuk, lief en aardig, en geweldig, alleen soms is ie dat helemaal niet



Het is niet zo dat hij alle mogelijkheden remt. Hij beperkt alleen de opties, omdat hij niet anders kan.



Alleen kan niemand anders dan jij bepalen of het voor jou genoeg is of niet. Ik, vanaf de zijlijn, zou denken, probeer je te schikken in datgene dat hij wel kan handelen. Het klinkt alsof je veel te verliezen hebt. Is dat het waard?



Maar als ik vanuit jouw visie probeer te kijken.. Het speelt al zo lang, dus het is niet zomaar een bevlieging of een tijdelijk verlangen. Het zit duidelijk heel diep bij jou en dat kan ik dan ergens ook wel weer begrijpen. En dan is het vanaf de zijlijn ook heel makkelijk gezegd, joh, je mag toch best veel, wat wil je nu nog meer? Maar als het voor jou niet zo voelt, voelt het niet zo. Punt.



DANK!

Als ik aan de zijlijn zou staan, zou ik ook zeggen: doe niet zo achterlijk... je hebt het toch goed?



Misschien zit de pijn hem er ook juist in dat jij nu iemand hebt gevonden die je leuk vindt en ziet zitten als vaste minnaar, terwijl hij blijkbaar pas omslaat met zijn mening als hij zelf iemand heeft en dan ook de regels heel makkelijk aanpast/wijzigt in zijn voordeel. Dat zou mij nl behoorlijk tegen de borst stuiten.



Daar zit wel een punt wat ik niet vind kloppen. Ik quote hier een stukje tekst wat hij stuurde op die swingerssite naar een vrouw: "wij hebben allebei de behoefte om te daten". en "Hier gaat alles in goed overleg".

En de gene waar ik het ergste over viel: "mijn vrouw en ik hebben ook een open relatie, we hebben elkaar de ruimte gegeven om buiten onze relatie om sexuele contacten te kunnen en mogen hebben."



Dat klopt gewoon voor geen meter met de werkelijkheid.

Zou je niet eens een goed gesprek met hem aan gaan Jahoe? Het klinkt zo tegenstrijdig allemaal.. niet alleen aan jouw kant, maar ook aan zijn kant. Volgens mij hebben jullie beide behoefte aan meer duidelijkheid en betere afspraken.. Ik lees in zijn tekst namelijk dezelfde dingen als die jij ook aangeeft, met als enige verschil dat jij een minnaar mag hebben op het moment dat hij ook date.. dat is toch niet zo raar? En een minnaar of een SV, dat is wel een heel verschil.. waarschijnlijk voor je nr1 ook..



Daarnaast kan ik alleen de vraag Allegaartje herhalen, vanwaar nu die onrust, wat maakt dat je verder wil kijken dan alleen je eigen relatie?

quote:jahoe1968 schreef op 11 januari 2013 @ 20:03:

[...]



Daar zit wel een punt wat ik niet vind kloppen. Ik quote hier een stukje tekst wat hij stuurde op die swingerssite naar een vrouw: "wij hebben allebei de behoefte om te daten". en "Hier gaat alles in goed overleg".

En de gene waar ik het ergste over viel: "mijn vrouw en ik hebben ook een open relatie, we hebben elkaar de ruimte gegeven om buiten onze relatie om sexuele contacten te kunnen en mogen hebben."



Dat klopt gewoon voor geen meter met de werkelijkheid.Tjee Jahoe, wees blij! Jouw man doet precies wat je hem vraagt,..... dat heet 'sociaal wenselijk gedrag'. Inmiddels ben je er wel achter dat het niet echt 'zijn ding' is, het komt immers niet uit hemzelf, maar hij doet het voor jou (als dat geen liefde is... zie ook de post van Mrs.)



Jij leeft je eigen droom met je eigen geschreven scenario, dus stel jezelf een vraag ...... wie doet de werkelijkheid nu wérkelijk geweld aan?? Hij of jij?

Hallo dames,

bedankt voor al jullie inzichten.

Ik ga er eens rustig over nadenken.



Niet dat ik het overal mee eens ben. Omdat ik natuurlijk niet alles vertel wat er hier in huize jahoe gebeurt. Maar dat doet er in feite niet toe.

Ik neem in ieder geval alles mee.

En laat het even met rust hier.

Dan wens ik je veel wijsheid, Jahoe. Je kunt gerust blijven posten hier, maar reken er niet op dat iedereen begripvol zit te knikken bij je verhaal. Misschien missen we de nuances, terwijl jij niet alles wil vertellen.



Lastig......



Sterkte in ieder geval !

Dank je wel gaartje.

Ik bedoelde eigenlijk met mijn laatste zin dat ik het even met rust laat thuis.



En niet iedereen (vind het wel fijn als er tenminste eentje begripvol is hahaha) hoeft begripvol te knikken bij mijn verhaal hoor. Daarom post ik hier ook. Om dingen van een andere kant te bekijken.

Misschien best een goed idee om het thuis even te laten rusten Jahoe, maar kan jij het in je hoofd ook laten rusten, of blijven de radartjes daar op volle toeren draaien?

Nou ja, alleen maar sociaal wenselijk ook niet helemaal. Zo lijkt het wel, maar het is wel heel opvallend dat het ineens allemaal wel kan en in een heel ander perspectief staat, als hij ook zicht heeft op iemand. En misschien werkt het ook wel zo, hoor, dat weet ik dan weer niet. Dat als de een er onwijs veel moeite mee heeft en het eigenlijk niet trekt en niet wil, er ineens zoveel anders en zoveel makkelijker over denkt als er voor diegene zelf ook een minnares op stapel staat. Waar blijven dan die eerdere bezwaren? Want die duiken wel onmiddelijk weer op, zodra die date niet doorgaat.



Het je-mag-pas-als-ik-ook-mag, geldt als het uitkomt, en dat maakt dat het (met de info die Jahoe geeft) hij het eigenlijk diep in zijn hart echt echt echt niet wil, maar het weer wel wil als voor hem de mogelijkheid aandient.



Het is een soort 'onoverbrugbaar' verschil. Zoals de een wil emigreren en de ander niet. Terwijl het voor de een altijd al de liefste wens is geweest en de ander er niet aan moet denken om naar een buitenland te verhuizen.

Een middenweg is onmogelijk. Het klinkt dat zo makkelijk om te zeggen, joh, je hebt het in NL toch ook goed, wat wil je nou? Tel je zegeningen en vergeet die emigratie die je zo graag zou willen.



Of iemand die 1 keer per week seks te weinig vindt en liever 5 keer per week seks zouden hebben. Dan is het vanaf de zijlijn zo makkelijk om te zeggen, joh, je hebt toch 1 keer seks per week, het kon ook nog minder vaak, wees blij met die ene keer en leg je daar bij neer.

Voor degene die het hogere libido heeft, is het toch ook makkelijker gezegd dan gedaan om dan maar die behoefte terug te schroeven?



Of iemand die behoefte heeft aan andere vormen van seks, waar de partner zich niet prettig bij voelt. Dan is het toch ook niet zomaar van de tafel, omdat de ander niet wil.



Sommige behoeftes zitten heel diep en ook al zal Jahoe niet haar huwelijk er voor opgeven, daarmee zijn die behoeftes nog niet weg en is er nog geen oplossing gevonden.

En dit topic is misschien niet de beste plek om daar over te schrijven, gezien het onderwerp, maar mij stoort het niet en de onderwerpen liggen wel naast elkaar.

@sam: de radartjes draaien op volle toeren. Dus probeer het ook voor mezelf even rustig te krijgen. Of dat gaat lukken is een tweede

Gelukkig heb ik tegenwoordig werk, en als ik daar ben denk ik nergens meer aan. Heel fijn!



@noppies: mooie vergelijkingen. Het is ook inderdaad iets wat niet zomaar weggaat.

Ik ben gewoon veranderd. En daar moet ik en jahoeman toch ergens een gulden middenweg in zien te vinden.



En ja, misschien hoor ik hier niet te komen met dit 'probleem' en ben ik beter thuis op "open relaties".

Maar het heeft ook weer met een minnaar te maken. En zo is het cirkeltje weer rond

Jahoe het blijft lastig. Ik denk dat trouwens dat jouw idee minnaar mijn idee is bij sv omdat ik minnaar zelf meer zie als een man waarvan Mr niets zou afweten. Maar de meningen zijn daar over verdeeld denk ik



Heb je wel eens aan Jahoeman gevraagd wat hij het liefste zou willen? Open relatie of alleen swingen of iets anders?

quote:noppies schreef op 12 januari 2013 @ 08:38:

Nou ja, alleen maar sociaal wenselijk ook niet helemaal. Zo lijkt het wel, maar het is wel heel opvallend dat het ineens allemaal wel kan en in een heel ander perspectief staat, als hij ook zicht heeft op iemand. En misschien werkt het ook wel zo, hoor, dat weet ik dan weer niet. Dat als de een er onwijs veel moeite mee heeft en het eigenlijk niet trekt en niet wil, er ineens zoveel anders en zoveel makkelijker over denkt als er voor diegene zelf ook een minnares op stapel staat. Waar blijven dan die eerdere bezwaren? Want die duiken wel onmiddelijk weer op, zodra die date niet doorgaat.



Wij hebben, zoals Mrs al schreef, in een vergelijkbare situatie gezeten. Het had bij mij niet met onwil te maken, ik was benieuwd om los daten cq open relatie te ontdekken maar wij zijn swingers en ik heb het idee dat swingen en open relatie samen lopen met andere instellingen. Juist het delen, het gunnen en toch ook het iets van samen laten zijn waren voor mij belangrijk. De enorm scheve verhouding tussen contact wat ik als man kon leggen t.o.v. de scharen aan gewillige mannen die zich voor Mrs wierpen via een datingsite was overweldigend.



Wij zijn gestopt omdat ik het niks vond dat we los van elkaar met ons eigen ding bezig waren en het samen ondergeschikt raakte.



De wisselingen in wat er mocht en kon, die zijn heel herkenbaar, Mrs heeft dit ook moeten ervaren, helaas. De wereld ziet er heel anders uit als je contact hebt met een leuke dame en het klikt, maar als dat stopt dan ziet de wereld er weer grauw en grijs uit en eigenlijk wilde ik dan de aandacht van Mrs en wilde ik niet dat zij haar aandacht op anderen richtte.



Als je het over open relatie cq het vinden van een minnaar of minnares hebt dan kun je als vrouw, denk ik, niet voorstellen hoe lastig het voor een man is, tenzij je zelf een man hebt waarbij je hebt gezien hij het hem vergaat en hoeveel moeite hij erin stopt. Die moeite is slopend en elke afwijzing of elke mail onbeantwoord schopt je verder die put in, iig gold dat voor mij.



Als man vind je niet even een andere date als er één afhaakt.



En ik ben blij om te lezen wat Mrs schrijft en dat geldt ook voor mij, ik wil het swingen niet opgeven, maar als onze relatie erom vraagt dan stoppen we. De liefde voor Mrs en het geloof in onze relatie is onvoorwaardelijk voor mij.

Dat snap ik allemaal wel, maar het is wel krom. Want je gunt de ander dan iets, mits je het zelf ook hebt. En heb je het zelf niet, dan gaan je weerstanden op hol.



En die weerstanden heb je niet onder controle. Denk ik. Als het niet gaat, gaat het niet. Zo werkt het heel duidelijk beide kanten op. Iemand die perse wil emigreren en een partner heeft die dat perse niet wil, dan zijn er niet zo veel smaken om uit te kiezen (dat is dan de vergelijking waar ik me beter in kan inleven). Zeker niet als je beide tevreden wilt houden.



Ik heb, zoals gezegd, geen verstand van vaste relaties (ben beter in het minnares-zijn, geloof ik..), maar mijn huwelijk liep spaak op emigreren. Ik wilde, hij dacht hij ook, we gingen, hij wilde toch niet en zijn hele lijf ging in protest in de vorm van heimwee. Huwelijk in diep dal, ik ging vreemd, einde huwelijk. Ex is nu heel gelukkig in NL en ik hier.



Ook als we elkaar niet kwijt waren geraakt in de relatie, was die emigratie een enorm issue geworden. Hij wilde terug, was hier ongelukkig en ik wilde niet terug en zag mijn toekomst hier. En dan?? Wat weegt dan zwaarder en waarom?



Je kunt zeggen dat de relatie zwaarder weegt, zo zou het ook moeten zijn, denk ik. Maar wat als de drang zooooo sterk is, dat het niet zomaar los te laten is? En misschien komen andere puntjes die minder lekker lopen, dan ook ineens onder een vergrootglas te liggen en vallen meer in het oog.



Mij had je hier met geen 10 paarden weg kunnen slepen (nu kon dat praktisch gezien ook niet, maar waar een wil zou zijn geweest, was miss ook wel een weg gekomen) en hij wilde niet meer weg uit NL.



Het is een moeilijk vraagstuk.

quote:noppies schreef op 12 januari 2013 @ 18:58:

maar mijn huwelijk liep spaak op emigreren. Ik wilde, hij dacht hij ook, we gingen, hij wilde toch niet en zijn hele lijf ging in protest in de vorm van heimwee. Huwelijk in diep dal, ik ging vreemd, einde huwelijk. Ex is nu heel gelukkig in NL en ik hier.







Het grootste probleem ontstaat, in de situatie van open relatie, maar ook in de voorbeelden die jij geeft, op het moment dat beiden willen, maar pas op het moment dat het daadwerkelijk zo ver is, 1 van de 2 ontdekt dat het toch niet werkt..



Zoals jij aangeeft, "Hij dacht dat hij ook wilde" .. en de kans is groot dat hij dat op dat moment ook echt wilde.. Tot het zover is, en je eigenlijk pas daadwerkelijk ervaart wat emigreren inhoud.



Zo ook een open relatie, ik kan me goed voorstellen dat het voor veel mensen mooi klinkt, ze er open voor staan.. maar met de hakken in het zand gaan staan op het moment dat ze er ook daadwerkelijk midden in zitten.



Jouw ex heeft die heimwee waarschijnlijk nooit eerder ervaren tijdens vakanties ofzo, en als je nooit eerder echt geëmigreerd bent, is het ook lastig indenken hoe dat aanvoelt.



Een gulden middenweg, klinkt mooi.. maar zou dat bestaan? Zou de situatie waar ik nu in zit, een gulden middenweg zijn?

quote:Sensual_D schreef op 12 januari 2013 @ 20:20:

[...]

Zoals jij aangeeft, "Hij dacht dat hij ook wilde" .. en de kans is groot dat hij dat op dat moment ook echt wilde.. Tot het zover is, en je eigenlijk pas daadwerkelijk ervaart wat emigreren inhoud.



Zo ook een open relatie, ik kan me goed voorstellen dat het voor veel mensen mooi klinkt, ze er open voor staan.. maar met de hakken in het zand gaan staan op het moment dat ze er ook daadwerkelijk midden in zitten.



Een gulden middenweg, klinkt mooi.. maar zou dat bestaan? Zou de situatie waar ik nu in zit, een gulden middenweg zijn?

Sense, ik denk dat je hier een heel terecht punt hebt en het klinkt heel herkenbaar.



Ik wilde het los daten ook ervaren, kwam er uiteindelijk zelf mee. Inderdaad, pas als iets echt gaat gebeuren merk je pas wat je ervan vindt, tenminste dat had ik wel inderdaad. We hebben het ervaren en het liep fout op een stuk onwennigheid van mij maar ook het feit dat we los van elkaar niet deden wat voor ons zo goed voelt en wat ons als stel maakt hoe we zijn.



Ik kan me goed voorstellen dat soms de wegen zo uit elkaar liggen of een andere kant op gaan dat er geen gulden middenweg is en dat het kiezen of delen is.



De manier van reageren van Jahoeman kan je uitleggen als niet willen, maar ik denk dat het een stuk angst en onwennigheid is. Zolang hij die drempel niet over is om het echt te ervaren ziet hij er als een berg tegenop en de top van die berg ziet hij niet. Doordat hij het ervaart zal hij kunnen bepalen of hij het wat vindt op niet.



Voor mij waren druk, pushen, zeuren redenen waardoor die top alleen maar hoger kwam te liggen, daar waar ik steun nodig had kreeg ik gezeur en die hakken in het zand waar je het over hebt komen an heel vast te staan, dat was in mijn geval wel zo.



Ik ben blij dat ik Mrs de ruimte heb kunnen geven om het te ontdekken zonder dat er een constant evenwicht nodig was, en dingen die ik heb ervaren en waar ik tegenop zag dat zij het zou doen heb ik haar ook laten ervaren, vond ik niet meer dan fair. Niet iedereen steekt zo in elkaar, zo blijkt.



Ik begrijp de frustratie die dergelijke situaties teweeg brengen, maar de persoon in de relatie die wil rennen zal de andere persoon eerst moeten helpen met opstaan voordat ze samen wandelend verder kunnen.



Dit is inderdaad het tempo van de langzaamste, kans bestaat dat als je die niet respecteert alles stil komt te staan en het hele feest stop.



@Noppies, ik vind je voorbeeld heel treffend, juist omdat het een niet date gerelateerd voorbeeld is waarbij soortgelijke gevoelens en intenties spelen.

Maar daar zit ik nog wel over na te denken. Het heet altijd 'tempo van de langzaamste'. Waarom? Ik vind namelijk wel dat het iets is dat beide aangaat. Een relatie is geven en nemen, soms een beetje meer geven, soms een beetje meer nemen. Waarom moet de snelste toegeven aan de langzame? Dat is nl ook geen middenweg en daarmee is het probleem niet opgelost. Integendeel, het tempo van de langzaamste veroorzaakt bij de snelste misschien nog wel meer frustratie en ergernis. De snelste wordt daarbij iig niet gehoord.



En mijn vergelijking is iig voor mij wel een manier om het te begrijpen, ook omdat ik daarin wel de onoverbrugbaarheid herken.



Bij ons speelde natuurlijk nog veel meer, wat hier allemaal niet van belang is, maar deze relatie was hoe dan ook gesneuveld. Ook als hij hier gebleven was/had kunnen blijven.



Maar stel dat dat niet zo was geweest. Dat de relatie in principe goed was. Was ik dan ook met hem terug gegaan, omdat hij hier niet kon aarden? Dat denk ik namelijk niet.

Waarom zou ik mijn tempo aan hebben moeten passen aan dat van hem? Als hier wonen mij gelukkig maakt. (maar he, ik ben/was ook heel slecht in vaste relaties ).



En dat is precies wat het allemaal zo moeilijk maakt, want als het niet overbrugbaar blijkt en de ene partner zich niet bij de beperkingen neer kan leggen, houd het op een gegeven moment wel op. En dan is er de keuze van een geheime minnaar of aparte wegen inslaan.



Daarmee wil ik niet zeggen dat de langzaamste het probleem is hoor, wat niet gaat, gaat niet. Maar het is wel een probleem van de relatie en dat gaat beiden aan. Hoe dan ook knaagt het aan beide partners.



Sense, ik denk idd dat jij wel een soort gulden middenweg hebt. Mag ik jou de snelste en jouw partner de langzaamste noemen? Hij heeft er voor gekozen zich neer te leggen bij jouw tempo en dat werkt nu. Voor mij ook wel een teken dat het niet altijd automatisch het tempo van de langzaamste moet zijn.

Altijd de langzaamste volgen, brengt je ook niet verder en soms moet je een lijn over, om te voelen wat het echt doet. Ook wat Mr T schrijft, je moet het ervaren, om te weten wat het is.



Net als die emigratie bij mijn ex, hij voelde het pas toen we hier waren. Dat had hij niet van tevoren kunnen weten.



Ik blijf nog even in mijn redelijk ongecompliceerde minnaarsverhouding, denk ik .

Wat ik me nu af zit te vragen, we hebben het over het tempo van de langzaamste en snelste.....



Als de langzaamste moet lopen terwijl de snelste in de trein zit, hoe kom je dan ooit tot een middenweg. Je zult eerst een gelijkwaardig niveau met elkaar moeten vinden om afspraken te maken.



Die vergelijking naar los daten, de moeite waarmee een man contact legt lijkt soms op kruipen, is mijn ervaring in ieder geval terwijl de vrouw in een straaljager zit...dan is het ook voor de langzaamste niet bij te houden omdat de situatie zo verschillend is...de grote vraag is of daar een gulden middenweg te vinden is, of dat er compromissen moeten komen waarbij één van de twee toegeeft aan de ander.



Hoe het ook zei, je zal er toch samen uit moeten komen, of je conclusies moeten trekken.



Noppies, ik ben niet in de situatie dat ik zo sterk iets wil dat het voor mij belangrijker is dan mijn relatie met Mrs, dus ik kan me daarin niet verplaatsen, juist omdat mijn relatie mij alles waard is en wij nog nooit zo'n situatie hebben meegemaakt.



Ik mag van geluk spreken dat wij nu een situatie hebben die wel ideaal is voor ons beiden, een vast stel waar we mee swingen maar waarmee we soms ook los daten (wel tegelijk) waardoor de wens van iets los doen wordt vervuld en we toch heel dicht bij onze wensen blijven waarbij ik niet het gevoel heb om enorme offers te moeten brengen.



Het dilemma blijft helaas een hele lastige en als je ermee worstelt dan heb je het lastig.

@76.......wow dat is heftig. Ik zou de affaires die ik nu heb gehad (en eentje die nog loopt) denk ik nooit opbiechten aan mijn man. Ik ervaar, hoe gek het ook klinkt, helemaal geen schuldgevoel. En voel dus ook totaal niet de behoefte 'in het reine te komen ' om van eventuele schuldgevoelens af te komen.



Snap wel dat je met een schone lei opnieuw wil beginnen en dat men daarom eerlijk zou zijn. Al vraag ik me af hoe schoon die lei dan is.....Ik denk trouwens dat mijn nr1 dit absoluut niet trekt en dit het einde betekent. Vooral omdat hij nl best wel openstond voor een gezamenlijke ontdekkingstocht (maar nu even niet meer).



Mijn nr2 (de enige die ik nu nog heb) is overigens single. Volgende week weer een date sinds 5 weken Heerlijk weer in elkaars armen liggen.

@timid....raak gesproken. Die middenweg waar jij het over hebt, wil ik ook zo graag bereiken met mijn nr1 als hij weer 100% is.

Dat lukt alleen door praten praten en nog eens praten. Merk dat dat heel veel vraagt van je eigen geest, dat je heel goed moet weten wat je wilt, en wat je belangrijk vindt. Anders kun je dat gesprek naar mijn idee niet goed voeren ( is mijn ervaring).

Zelfs als je heel goed weet wat je wilt en de ander wil echt niet, dan kom je nog nergens

quote:retrobabe schreef op 11 januari 2013 @ 14:52:

@Flamenco

Altijd fijn herkenning...Balen joh dat het bij jou even wat stroever verloopt. Wat hier wel helpt is (als ik iig weet dat ie wil daten) gewoon een paar data op de mail gooien dat jij kunt en hem dan laten kiezen. Of neigt hij nu even helemaal niet nar daten?



Dit weekend een goed gesprek gehad. Ik denk dat we allebei dezelfde twijfels (schuldgevoel naar partner, angst om ontdekt te worden, vraag hoe dit op de lange termijn gaat) hebben, maar hier anders mee omgaan. Ik zoek contact en hij trekt zich juist terug. We hebben hier in ieder geval goed over kunnen praten en weten weer van elkaar hoe we erin staan.



We proberen het digitale contact (whatsapp, sms etc.) wat te beperken, maar we zien elkaar regelmatig (collega's). Binnenkort een werkbijeenkomst met overnachting, daar hebben we allebei veel zin in .

quote:mr_timid schreef op 13 januari 2013 @ 11:46:

Wat ik me nu af zit te vragen, we hebben het over het tempo van de langzaamste en snelste.....



Als de langzaamste moet lopen terwijl de snelste in de trein zit, hoe kom je dan ooit tot een middenweg. Je zult eerst een gelijkwaardig niveau met elkaar moeten vinden om afspraken te maken.



Die vergelijking naar los daten, de moeite waarmee een man contact legt lijkt soms op kruipen, is mijn ervaring in ieder geval terwijl de vrouw in een straaljager zit...dan is het ook voor de langzaamste niet bij te houden omdat de situatie zo verschillend is...de grote vraag is of daar een gulden middenweg te vinden is, of dat er compromissen moeten komen waarbij één van de twee toegeeft aan de ander.







Juist.. en zoals jij het omschrijft ontstaan de situatie waarin altijd een 'verliezer' is, degene die ofwel te veel toe moet geven om de ander het naar zijn/haar zin te maken, of degene die wensen op moet geven omdat de 'langzaamste' hem/haar niet bij kan benen.



Hierin ligt toch een heel groot deel het probleem bij communicatie. Communicatie is gewoon lastig, het is heel moeilijk om kenbaar te maken wat je wil, hoe je iets wil, zonder dat je het gevoel hebt alles in een mooi papiertje te pakken omdat je de ander niet pijn wil doen.



En communicatie is in deze wel de oplossing, te vaak is de enige communicatie "Ik wil".. "Ik wil" ... en het duidelijke waarom (en dan duidelijk genoeg voor de ander in dit gesprek) blijft vaak achterwege..



Een mooi voorbeeld, ik weet niet of ik hem hier al een keer heb aangehaald.. 2 meisjes, 1 sinaasappel.. beiden willen de sinaasappel. Na een tijdje bekvechten komen ze tot het besluit de sinaasappel in 2 te snijden, en ieder neemt een helft mee

Zo op het eerste gezicht een prima compromis, geen 'verliezers' ..

Meisje 1 gaat naar huis, schilt haar helft van de sinaasappel, eet het vruchtvlees op, en gooit de schil weg. Meisje 2 gaat naar huis, schilt haar helft van de sinaasappel, gooit het vruchtvlees weg en raspt de schil om door haar cake te doen..



Beide zijn dus verliezers, door gebrek aan communicatie hebben beide maar de helft gekregen van wat ze hadden kunnen krijgen.



Het mag bij het maken van een compromis, een onderhandeling nooit gaan om "Ik wil winnen" maar juist om "Wat kunnen wij beiden winnen"



Ik vind jou en mrs daarin ook wel een voorbeeld. Door dat jouw gevoel was, dat het alleen date de overhand had, is het geheel stopgezet. Wie is hier in de verliezer? Is er een verliezer? Ja, eigenlijk jullie beiden, want dit is wel iets wat jij ook graag wilde.

In zo'n geval is een compromis best mogelijk, bijvoorbeeld de frequentie van het alleen daten.. Of meer andere dingen er samen naast plannen zodat het 'samen ervaren' een groter geheel zou worden dan het alleen daten.



Het probleem is vaak dat mensen een afspraak geheel terug draaien zodra voor 1 van de twee blijkt dat het niet werkt, terwijl bijvoorbeeld een andere versnelling, een veranderde versie van de afspraak, voor beide wel zou kunnen werken.



Dit hierboven beschreven, was ook precies wat mij het gevoel bij Jahoe opriep.. Ik krijg bij de beschrijving van Jahoe gewoon bijna het beeld voor me waarin zij "Ik wil, Ik wil.. Ik wil" staat te roepen en nog erbij stampvoet ook.. Het gevoel dat zij en Jahoeman op dit gebied echt goed hebben gecommuniceerd, kan ik er niet uithalen.. Natuurlijk weet ik niet wat zich allemaal thuis afspeelt en wat er allemaal precies besproken wordt, maar dat is wel wat ik aanvoel als ik lees wat zij hier wel loslaat..



Ik krijg dan ook het gevoel dat Jahoeman met zijn rug tegen de muur wordt gezet in deze onderhandeling, en geloof me.. als je ooit 1 x iemand met zijn rug tegen de muur hebt gezet tijdens het onderhandelen, dan wordt het ontzettend moeilijk dit nog een keer de gesprekken te openen.. De persoon zal namelijk nooit het gevoel vergeten wat het 'verlies' bij hem/haar veroorzaakte.. Er was in deze geen win/win situatie