Seks
alle pijlers
Minnaar deel 19.
maandag 26 november 2012 om 12:53
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
dinsdag 12 maart 2013 om 18:51
@memorie: ouch, dat doet heel erg pijn! Ik voel met je mee
Is er nog ruimte om een vriendschap op te bouwen, denk je?
Soms denk ik: had ik het maar nooit aan nr1 verteld, want nu zit vriendschap met ex-nr2 er zeker niet meer in (als ik dat doe is nr1 exit...)
En soms ook: had ik maar niet... enz. Waren we maar... enz.
Maar diep in mn hart weet ik dat als het contact zich niet had ontwikkeld in n nr2 relatie, het contact toch wel was doodgebloed. Het zat er gewoon aan te komen, gezien onze geschiedenis. En nu is het over. Radiostilte, rust voor beiden. We zien wel wat de toekomst brengt.
Heel veel sterkte. Het doet heel veel pijn en kost heel veel tranen. Zelfs als je denkt dat het ergste voorbij is. En dagelijks herinneringen die voorbij schieten. Het kost moeite, maar blijf er niet in 'hangen'. Doe dat bijv maar 1x per dag, en laat je dan helemaal gaan, tranen met tuiten. Dat lucht op en kan je er de hele dag weer tegenaan
Is er nog ruimte om een vriendschap op te bouwen, denk je?
Soms denk ik: had ik het maar nooit aan nr1 verteld, want nu zit vriendschap met ex-nr2 er zeker niet meer in (als ik dat doe is nr1 exit...)
En soms ook: had ik maar niet... enz. Waren we maar... enz.
Maar diep in mn hart weet ik dat als het contact zich niet had ontwikkeld in n nr2 relatie, het contact toch wel was doodgebloed. Het zat er gewoon aan te komen, gezien onze geschiedenis. En nu is het over. Radiostilte, rust voor beiden. We zien wel wat de toekomst brengt.
Heel veel sterkte. Het doet heel veel pijn en kost heel veel tranen. Zelfs als je denkt dat het ergste voorbij is. En dagelijks herinneringen die voorbij schieten. Het kost moeite, maar blijf er niet in 'hangen'. Doe dat bijv maar 1x per dag, en laat je dan helemaal gaan, tranen met tuiten. Dat lucht op en kan je er de hele dag weer tegenaan
dinsdag 12 maart 2013 om 19:25
[quote]lizzie32 schreef op 12 maart 2013 @ 18:51:
Heel veel sterkte. Het doet heel veel pijn en kost heel veel tranen. Zelfs als je denkt dat het ergste voorbij is. En dagelijks herinneringen die voorbij schieten. Het kost moeite, maar blijf er niet in 'hangen'. Doe dat bijv maar 1x per dag, en laat je dan helemaal gaan, tranen met tuiten. Dat lucht op en kan je er de hele dag weer tegenaan
Mooi gezegd Lizzie en inderdaad soms is het heel erg fijn om jezelf te laten gaan ff flink te huilen en jezelf zielig te vinden en dan gewoon weer denken, zo dat was het weer en nu weer verder! Dat helpt zeker
@makeamemorie. Veel sterkte,
Heel veel sterkte. Het doet heel veel pijn en kost heel veel tranen. Zelfs als je denkt dat het ergste voorbij is. En dagelijks herinneringen die voorbij schieten. Het kost moeite, maar blijf er niet in 'hangen'. Doe dat bijv maar 1x per dag, en laat je dan helemaal gaan, tranen met tuiten. Dat lucht op en kan je er de hele dag weer tegenaan
Mooi gezegd Lizzie en inderdaad soms is het heel erg fijn om jezelf te laten gaan ff flink te huilen en jezelf zielig te vinden en dan gewoon weer denken, zo dat was het weer en nu weer verder! Dat helpt zeker
@makeamemorie. Veel sterkte,
dinsdag 12 maart 2013 om 19:28
dinsdag 12 maart 2013 om 20:22
woensdag 13 maart 2013 om 08:56
Bedankt meiden, jullie woorden doen me goed! Ik beland nu een beetje in een zwart gat. We hadden zo goed als dagelijks contact, wisten precies waar we mee bezig waren, hoe we ons voelden. Nu moet ik maar gissen hoe het daar gaat, dat is moeilijk. Qua seks waren we pas net op dreef, daarvoor was het vooral wat knuffelen en zoenen. Erg jammer dat er zo plots een einde aan is gekomen. Of er ooit een vriendschap in zit betwijfel ik. We hebben bewezen samen te kunnen knallen en die herinnering zal er altijd blijven. Ik denk nu idd vooral, hadden we maar nooit toegegeven aan die andere gevoelens. Aan de andere kant heeft hij meme in een periode waarin ik mezelf als een stuk vuilnis zag weer laten inzien dat ik wel wat waard ben, dat ik wel mooi ben en de moeite waard. Ik moet het maar als een wijze les beschouwen. Hij heeft me nog aten weten dat hij het moeilijk vind dat hij er nu niet voor me kan zijn (hij weet hoe hier thuis de vork in de steel zit en hoe moeilijk dat is). Maar ik heb hem verzekerd dat het wel goed komt met mij en dat hij nu vooral aan zichzelf moet denken. Bedankt voor je tip lizzie, die ga ik opvolgen, en het gevoel zal heus slijten inderdaad, al lijkt dat moment nog ver weg helaas. Jij ook sterkte trouwens!
woensdag 13 maart 2013 om 15:35
Niet monogaam zijn is een keus .en daar is niets verkeerds aan lijkt mij.
maar het valt mij wel op dat onwijs veel Gelogen en bedrogen word.
Hebben jullie dan niet zo iets van waar ben ik in godsnaam mee bezig .
Ik heb zo iets het maakt niet uit hoeveel minnaars je hebt
maar wees er wel eerlijk over Toch ?
of sla ik nu de plank helemaal mis ..en is je partner bedriegen eigenlijk helemaal niet zo erg ?
En buiten, dat moet eens kijken hoeveel verdriet en onzekerheid je hier op deze afdelling hebt ..je kan toch veel beter je dan inschrijven op sdc en eerlijk een potje rond neuken of vriendschap op bouwen.
Maar dat kan eigenlijk iedereen wel verzinnen of niet dan?
waarom zijn er dan nog zoveel die liegen ? wat weerhoud jou als jij je aangesproken voelt! om niet eerlijk tegen je partner te zijn
waarom zo respectloos ? naar haar/hem toe
waarom zie je dit niet als iets dat een volwassen persoon met een goed hart en eengezond verstand eigenlijk totaal niet kan
ik zou zeggen het is een verslaving en bij een verslaving hoort therapie
want het is gewoon erg gevaarlijk voor de mentale gezondheid voor een persoon, Om iemand zo te behandelen
meschien kan hij daardoor wel nooit meer een fatsoenlijke relatie hebben
meschien ben jij nu wel degene die iemand leven totaal verwoest
je leeft maar 1 keer maar onthou ook even dat het voor je partner ook geld
en voor de eerlijke mensen onder ons have FUN !!
maar het valt mij wel op dat onwijs veel Gelogen en bedrogen word.
Hebben jullie dan niet zo iets van waar ben ik in godsnaam mee bezig .
Ik heb zo iets het maakt niet uit hoeveel minnaars je hebt
maar wees er wel eerlijk over Toch ?
of sla ik nu de plank helemaal mis ..en is je partner bedriegen eigenlijk helemaal niet zo erg ?
En buiten, dat moet eens kijken hoeveel verdriet en onzekerheid je hier op deze afdelling hebt ..je kan toch veel beter je dan inschrijven op sdc en eerlijk een potje rond neuken of vriendschap op bouwen.
Maar dat kan eigenlijk iedereen wel verzinnen of niet dan?
waarom zijn er dan nog zoveel die liegen ? wat weerhoud jou als jij je aangesproken voelt! om niet eerlijk tegen je partner te zijn
waarom zo respectloos ? naar haar/hem toe
waarom zie je dit niet als iets dat een volwassen persoon met een goed hart en eengezond verstand eigenlijk totaal niet kan
ik zou zeggen het is een verslaving en bij een verslaving hoort therapie
want het is gewoon erg gevaarlijk voor de mentale gezondheid voor een persoon, Om iemand zo te behandelen
meschien kan hij daardoor wel nooit meer een fatsoenlijke relatie hebben
meschien ben jij nu wel degene die iemand leven totaal verwoest
je leeft maar 1 keer maar onthou ook even dat het voor je partner ook geld
en voor de eerlijke mensen onder ons have FUN !!
woensdag 13 maart 2013 om 15:40
Ha die pleiter. Welkom hoor.
Waarom ontzeggen mensen hun partner seks? Waarom staan ze niet open voor de lichamelijke noden van hun geliefde? Waarom is een gesprek daarover lastig en ingewikkeld, wordt de ontzeggende partij boos en kapt elk gesprek over openheid en gunnen af?
Ik zeg beslist niet dat de thuis situatie van elke vreemdgangster hier zo in elkaar steekt. De meesten zijn gewoon op zoek naar een stuk spanning en geilheid naast de geplaveide wegen van hun relatie.
Daar kan je een mening over hebben en dat mag ook gerust.
Maar weet wel, dat niet elke partner in is voor een profieltje op SDC, weet dat niet elke partner zin heeft om hier een open gesprek te voeren en te beëindigen met de woorden: "lief ik hou van je, als zin hebt om buiten de deur te neuken, doe leuk je ding".
Ik hou ook niet van liegen en bedriegen maar weet aan de andere kant ook dat eerlijkheid enorm overrated kan zijn.
Waarom ontzeggen mensen hun partner seks? Waarom staan ze niet open voor de lichamelijke noden van hun geliefde? Waarom is een gesprek daarover lastig en ingewikkeld, wordt de ontzeggende partij boos en kapt elk gesprek over openheid en gunnen af?
Ik zeg beslist niet dat de thuis situatie van elke vreemdgangster hier zo in elkaar steekt. De meesten zijn gewoon op zoek naar een stuk spanning en geilheid naast de geplaveide wegen van hun relatie.
Daar kan je een mening over hebben en dat mag ook gerust.
Maar weet wel, dat niet elke partner in is voor een profieltje op SDC, weet dat niet elke partner zin heeft om hier een open gesprek te voeren en te beëindigen met de woorden: "lief ik hou van je, als zin hebt om buiten de deur te neuken, doe leuk je ding".
Ik hou ook niet van liegen en bedriegen maar weet aan de andere kant ook dat eerlijkheid enorm overrated kan zijn.
woensdag 13 maart 2013 om 15:56
Oké,ik ben ff de weg kwijt. Een paar dagen radiostilte, check ik automatisch m'n berichten. Bericht van hem...heb je één keer laten gaan maar dat gaat me niet nog een keer gebeuren...de storm is daar gaan liggen, waar ik héél blij om ben. Zo blij dat ik in staat ben hem voor altijd los te laten. Schijnbaar hij niet. Volgens hem moeten we het voorzichtiger aanpakken vanaf nu,maar hij wil niet loslaten. En nu? Heb zoveel verdriet gehad de afgelopen dagen, ik wil hem eigenlijk ook niet kwijt, maar is dat het risico waard? Jemig, dit had ik echt niet verwacht zeg. Moet even nadenken over een antwoord aan hem deze keer. Iemand advies, wat is nou wijsheid??
woensdag 13 maart 2013 om 17:27
De kust is voor zijn gevoel weer veilig, zij denkt dat hij met jou is gestopt en dus denkt hij; we kunnen weer door. Het gaat vaak zo, dat als de boel thuis tot bedaren is gekomen, het contact toch weer wordt opgepakt. Vrouwlief denkt oprecht dat het nu klaar is, maar hij weet dat zij nu extra alert is, dus vandaar dat hij zegt dat er voorzichtig gedaan moet worden. Hij neemt een enorm risico, als zijn vrouw er nu (weer) achter komt, heeft hij een probleem denk ik. Maar dat risico neemt hij, bewust.
Houd in je achterhoofd dat zij nu extra alert is, en de boel zal blijven controleren. Ze gaat erachter komen, dat is zeker.
En dan?
Houd in je achterhoofd dat zij nu extra alert is, en de boel zal blijven controleren. Ze gaat erachter komen, dat is zeker.
En dan?
woensdag 13 maart 2013 om 18:13
Makeamemorie, ik heb in een soortgelijke situatie gezeten (radiostilte was er bij ons niet) maar ik heb me er nooit meer prettig bij gevoeld. Bij mij kwam toen het besef wat we deden (ik had een open relatie, hij niet). Bij ons is het uiteindelijke om andere redenen misgegaan, maar onderschat nooit een bedrogen vrouw. Kun je daarmee omgaan?
woensdag 13 maart 2013 om 18:42
@Makeamemorie: Ook ik herken je situatie heel erg. (alleen ben ik wel single) Zijn vrouw heeft destijds ook wat over 'ons' ontdekt waardoor wij moesten stoppen. Ik dacht daarvoor ook altijd. Dit is niet iets oneindigs en er zal een keer een eind aan komen maar tegelijkertijd kon ik me niet indenken hoe en wanneer. En toen ineens vanuit het niets. Zo moeilijk was dat, echt puur liefdesverdriet. Ik raakte mijn maatje kwijt. Ook wij hadden iedere dag contact en toen ineens niks. Dat nadenken over hoe hij zich voelt en wat hij nu aan het doen is herken ik heel erg. We wisten zowat de hele dag door van elkaar wat we aan het doen waren. Ik weet wel dat het niks helpt om daar nog meer over na te gaan denken. Je blijft op die manier zoveel met hem bezig. In de tussentijd hebben we ongeveer 1x in de week nog wel via een berichtje contact gehad. Maar dat was voor mijn gevoel zo weinig. En het contact was 'normaal' als vrienden, voor hoe ver dat kon. Ik heb me wel schuldig gevoeld tegen over zijn vrouw dat zij door ons zoveel verdriet had. Maar heb de eerste weken ook heel veel hoop gehad dat als alles tot rust is gekomen we weer konden beginnen. Hij heeft die hoop uit mijn hoofd gepraat en wilde dat ik gewoon verder ging. Ik was meer waard dan een 2e plek. En dat was ook het beste. Maar het heeft me heel veel moeite gekost. Na 2/3 maanden was ik eindelijk iets minder met hem bezig. Het duurde natuurlijk zolang doordat we af en toe contact hielden.
Al met al zijn we na een aantal maanden wel weer begonnen aan onze 'relatie'. Wel iets minder intensief qua contact enz mede doordat hij nog meer op z'n hoede is. Ik had nog steeds een ongelofelijk zwak voor hem en hij voor mij. Of dat slim is betwijfel ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Niet dat ik spijt heb van de tijd met hem, totaal niet. Maar ik weet dat ik hem een keer los moet laten om verder te kunnen met mn eigen leven en misschien was het beter om toen door te zetten. Maar goed dat is dan weer een ander verhaal.
Ik weet echt hoe moeilijk het is. Je bent hem nu ineens kwijt, zomaar ineens. Ook al wist je natuurlijk dat dit altijd een keer zou kunnen gebeuren. Het voelt als een klap. Laat af en toe die tranen maar lopen, zo nu en dan lucht het op. Maar blijf niet te veel met hem bezig, dat maakt het nog moeilijker. Je kunt het!
Al met al zijn we na een aantal maanden wel weer begonnen aan onze 'relatie'. Wel iets minder intensief qua contact enz mede doordat hij nog meer op z'n hoede is. Ik had nog steeds een ongelofelijk zwak voor hem en hij voor mij. Of dat slim is betwijfel ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Niet dat ik spijt heb van de tijd met hem, totaal niet. Maar ik weet dat ik hem een keer los moet laten om verder te kunnen met mn eigen leven en misschien was het beter om toen door te zetten. Maar goed dat is dan weer een ander verhaal.
Ik weet echt hoe moeilijk het is. Je bent hem nu ineens kwijt, zomaar ineens. Ook al wist je natuurlijk dat dit altijd een keer zou kunnen gebeuren. Het voelt als een klap. Laat af en toe die tranen maar lopen, zo nu en dan lucht het op. Maar blijf niet te veel met hem bezig, dat maakt het nog moeilijker. Je kunt het!
woensdag 13 maart 2013 om 20:45
Hier heeft de radiostilte uiteindelijk dus maar drie dagen geduurd. Lijkt me niet logisch dat alles thuis dan alweer rustig is, tenminste dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb zo'n ongelooflijke zwak voor hem (of ben ik gewoon zwak?) Dat ik toch geantwoord heb. Beetje luchtig gehouden dat wel. Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om de boot af te houden hoewel mijn verstand zegt dat,dat nu toch echt beter zou zijn wil mijn hart nog niet erg meewerken. Ik voel me inderdaad ook schuldig en de angst dat ze er ( weer) achter komt is ook groot, bedankt julus. Ik ben niet bang voor de bedrogen vrouw trouwens, hier valt weinig meer kapot te maken, dus dat scheelt. Maar wil ik haar en de kindjes dat verdriet aandoen? Voor mijn eigen plezier, dat is een goede vraag. Ik ken haar niet,maar kan me wél indenken hoe rot ze zich moet voelen. Ik was blij dat hij zo snel weer contact zocht, maar begin steeds meer te twijfelen of ik de knoop dan niet maar gewoon door moet hakken, hoe pijnlijk ook. Aan de andere kant, hij is ook echt een maatje,ik kan zó op h bouwen, al klinkt dat misschien idioot in deze context, maar het is écht zo. Wil mijn maatje niet kwijt...jak, waardeloos dit!
woensdag 13 maart 2013 om 21:27
Schuldgevoel is er altijd wel natuurlijk,maar wat niet weet wat niet deert hè? Zolang het nog niet is uitgekomen voel je,je nog betrekkelijk veilig, ik althans. Als het voorde tweede keer uitkomt, zal de uitkomst anders zijn vrees ik. Dat maakt het nu zwaarder beladen. Begrijp hem nu voor het eerst sinds een jaar ook even niet, dat speelt ook een rol denk ik. De afspraak was van begin af aan dat als het te tricky werd we zouden stoppen, nu kan of wil hij dat blijkbaar toch niet. Natuurlijk is het zijn verantwoording, maar wil ik dat hij dat risico neemt?
woensdag 13 maart 2013 om 21:37
quote:Aleksis schreef op 13 maart 2013 @ 21:18:
[...]
Ik begrijp niet zo goed wat het verschil voor jou nu is, tov voordat zijn vrouw het ontdekt heeft. Voelde je je hiervoor ook schuldig en angstig, dat zijn vrouw er achter komt? Je wilt haar en de kindjes geen verdriet aan doen, voelde je dat ook zo voordat zij er achter kwam? Want als dat zo is, wat is het verschil dan voor jou nu?
Hij wil blijkbaar door, het is toch zijn verantwoording, hoe hij dat thuis regelt? Of niet?
Het risico dat de partner er achterkomt bij vreemdgaan is er toch altijd?!
Hey Aleksis
Op het moment dat iemand er achter komt, kan je geen 'wat je niet ziet, bestaat niet' meer spelen he. Ook al is er feitelijk geen verschil, je geweten is opeens wel uit coma. Het is dan misschien zijn verantwoordelijkheid, het voelt wel anders wanneer je met de neus op de feiten gedrukt wordt.
Makeamemorie, sterkte. Het is een kuttijd. Ik vond het afwachten en de radiostilte echt ontzettend vervelend. Weet zijn vrouw wie jij bent?
[...]
Ik begrijp niet zo goed wat het verschil voor jou nu is, tov voordat zijn vrouw het ontdekt heeft. Voelde je je hiervoor ook schuldig en angstig, dat zijn vrouw er achter komt? Je wilt haar en de kindjes geen verdriet aan doen, voelde je dat ook zo voordat zij er achter kwam? Want als dat zo is, wat is het verschil dan voor jou nu?
Hij wil blijkbaar door, het is toch zijn verantwoording, hoe hij dat thuis regelt? Of niet?
Het risico dat de partner er achterkomt bij vreemdgaan is er toch altijd?!
Hey Aleksis
Op het moment dat iemand er achter komt, kan je geen 'wat je niet ziet, bestaat niet' meer spelen he. Ook al is er feitelijk geen verschil, je geweten is opeens wel uit coma. Het is dan misschien zijn verantwoordelijkheid, het voelt wel anders wanneer je met de neus op de feiten gedrukt wordt.
Makeamemorie, sterkte. Het is een kuttijd. Ik vond het afwachten en de radiostilte echt ontzettend vervelend. Weet zijn vrouw wie jij bent?
woensdag 13 maart 2013 om 23:31
Makeamemorie. Ik denk inderdaad ook niet dat het na 3 dagen al weer helemaal rustig is. Misschien het ergste is voorbij maar ze zal heus nog wel op d'r hoede zijn. Een heel lastig besluit voor je.
En inderdaad bij mij was dat ook het moment dat ik pas wat meer realiseerde waar we mee bezig waren en ik een schuldgevoel ontwikkelde tegenover zijn vrouw en kindjes. En angst dat het voor de 2e keer uitkomt is er ook. Daarvoor hield ik er eigelijk niet veel rekening mee. Hoe naïef ook. Maar ik weet nu dat die kans gewoon echt aanwezig is en we nog voorzichtiger moeten zijn.
Heel veel sterkte met je besluit. Het is lastig en ik snap je helemaal dat je je maatje ook niet kwijt wil. Het kan allemaal zo mooi zijn maar in dit soort situaties zo moeilijk en heftig. Succes!
En inderdaad bij mij was dat ook het moment dat ik pas wat meer realiseerde waar we mee bezig waren en ik een schuldgevoel ontwikkelde tegenover zijn vrouw en kindjes. En angst dat het voor de 2e keer uitkomt is er ook. Daarvoor hield ik er eigelijk niet veel rekening mee. Hoe naïef ook. Maar ik weet nu dat die kans gewoon echt aanwezig is en we nog voorzichtiger moeten zijn.
Heel veel sterkte met je besluit. Het is lastig en ik snap je helemaal dat je je maatje ook niet kwijt wil. Het kan allemaal zo mooi zijn maar in dit soort situaties zo moeilijk en heftig. Succes!
donderdag 14 maart 2013 om 10:13
Hoe voorzichtig we ook zullen zijn, de kans bestaat altijd dat het uitkomt, een tweede keer is nóg erger. Zijn vrouw weet niet wie ik ben, hoewel zijn mijn social media wel uitgespit zal hebben inmiddels (zou ik ook doen,haha). Dus helemaal onbekend zal ik niet meer zijn, dénk ik. Mijn besluit voor nu staat vast, ik stop ermee,over en sluiten zoals we voordat we hierin stapten besproken hebben. Hoe pijnlijk het verdrietig ik het ook vind. Ik wil niet dat hij zo'n risico loopt. Daarbij zal het niet meer zijn zoals eerst, vrijblijvend is het allemaal nooit geweest natuurlijk,maar nu is het zó beladen, te beladen, te moeilijk. Het is klaar...puur liefdesverdriet inderdaad. Maar daar kom ik wel overheen. Misschien zit er ooit nog iets van vriendschap in, want dat ik mijn maatje ga missen is duidelijk, en de spanning van het afspreken eveneens. Nu moet ik dat hem nog duidelijk maken. Geen idee hoe hij daarop gaat reageren.
