Minnaar. Deel 22.

haha broekie aka heeeidi de visie is me duidelijk. En dat het in grote mate klopt bij mij ook wel. Het begrip 'leegte in mij' vind ik zo vaag. We dwalen ms af, maar hoe ga je een leegte in mij dan opvullen? Te makkelijk: gesprek met je partner aan gaan en daar die leegte opvullen. Is ms ook niet wat je bedoelt

quote:Rooss4 schreef op 12 januari 2014 @ 16:58:

Respect?

Als hij respect voor je zou hebben zou hij je met rust laten en je niet belasten met zijn opofferingsgedrag. Je blijft nu in twijfel. Je blijft nu zitten met een hart dat weet dat jij naar hem verlangt en andersom.

Smerige streek van hem.



Klopt wel wat je zegt, echter twijfel ik op dit moment niet meer eraan of ik hem terug zou willen, hij weet ook dat ik hem niet op deze wijze terug wil en ook niet als hij ooit vrijgezel is, dat heb ik hem ook gezegd.



Pfff maar tis een smerige streek.

Ik ben 30



Het guppie van dit topic geloof ik, ik kwam binnenrollen toen ik 28 was.

Minaa1, je vroeg waarom ik nachten nodig heb om zeg maar sex te hebben.

Eigenlijk omdat ik na mijn scheiding tot voor kort bij een nichtje woonde en sex daar niet zag zitten en anders zou het de auto worden of een hotel voor even en dan weer weg en dat zag ik zelf ook niet zitten...

Dus een weekend weg bv had ik in mijn hooft dat het dan minder erg leek omdat je dan de tijd neemt...

Slaat misschien nergens op maar dacht er zo over eerlijk gezegd.

Even kort reageren. Er werd heel wat geschreven vandaag, ik heb het vluchtig gelezen. Vandaag veel afleiding gehad en ik ben de dag vrij goed (zonder zwakke momenten om contact met hem op te nemen) doorgekomen.

Herkenbaar dat een nr. 2 waarmee je een goede emotionele klik hebt een grote bedreiging vormt voor je relatie met je nr. 1.

Ik moet toegeven dat de aandacht naar mijn gezin wordt afgezwakt doordat mijn gedachten regelmatig naar minnaar gaan. Het wordt hoogtijd om in te zien wat ik in mijn gezin allemaal krijg, zoals warmte, veiligheid, rust, zekerheid. Dat kan en zal nooit de relatie met nr. 2 evenaren. De tijd en de energie die ik in mijn minnaar stop, kan ik beter omzetten in aandacht en mooie momenten met partner en kinderen. Maar het is moeilijk om dat in te zien. Het zal wat tijd nodig hebben.

Mijn focus ligt nu bij andere zaken zoals kinderen, het werk... en het helpt. Ik analyseer niet zo vaak meer en laat het gedrag van nr. 2 op me af komen. Hij is het niet waard om me rot te voelen.

Nu moet ik me even sterk houden en hem laten waar hij is.

By the way ik ben 43, zo te lezen zijn er wel nog forummers in deze leeftijdscategorie.

@ Damntoo, denk je niet dat je een leegte in jezelf ook bij jezelf moet oplossen? Dat wil niet zeggen dat je dan geen vrienden meer nodig hebt, maar wel dan wel met de juiste reden.. Ik weet voor mijzelf en nr2 dat dat zo is.. En hij weet dat ook..

Jazeker Sense, afgaande op de rode draad van de reacties op mijn posts. Alleen "de leegte in jezelf"??? Klinkt als een nr 1 hit van Blof of de Dijk. Het is voor mij zo'n vaag begrip.

Ik val hiermee wel in herhaling denk ik. Nou ja, dat is in ieder geval ook wel weer consequent.

Ah, Nieuwkomertje, en hoe lang ga je dit deze keer volhouden? Tot de volgende keer dat hij wel contact met je zoekt om af te spreken? En dan stap je weer opnieuw in de achtbaan en eindig je weer in een dal?



Misschien had je mijn vraag niet gelezen, maar wat hebben jullie afgesproken over contact tijdens jullie goede gesprek? Heb je daar aangegeven wat je moeilijk vindt/vond?



Damntoo, dit is een openbaar forum waar mensen anoniem hun verhaal kunnen doen. Hoe kunnen wij nu voor jou bepalen waar de leegte in jezelf zit (ik vind 'gat' echt heel raar in deze context trouwens). Wij zijn geen therapeuten, geen deskundigen en doen ook maar wat. Wat wij wel hebben is door ervaringen opgedane kennis. Want het grappige is wel, dat eigenlijke alle minnaarsverhoudingen wel overeenkomsten hebben.



Hoe kunnen wij nou enig idee hebben van jouw werkelijke persoonlijke situatie? Het enige dat wij doen is door je minnaars.. oh nee, hartsvriendenverhaal prikken en de pijnlijke punten bloot leggen. En niet omdat wij dat zo leuk vinden, of omdat 'wij het allemaal wel zullen weten', maar omdat het nu eenmaal vaak wel zo werkt. Wij kijken heel anders tegen jouw situatie aan, omdat we maar een klein stukje weten. Het stukje dat je hier opschrijft. Een beetje kan ik ook nog wel tussen de regels door lezen, maar ook dat laat niet alles zien.



Wat was de reden dat je hier kwam schrijven?



Het is ook een vaag begrip, 'een leegte in jezelf'. Jij bent alleen de enige die daar achter kunt komen. Hoe? Therapie? Relatietherapie? Maar ik denk dat je het ook best zelf kunt uitzoeken, door er boeken over te lezen, of door eea voor jezelf op een rij te zetten over je vorige relaties en het proces rondom de andere keren dat je vreemdging.



Het klinkt nu een beetje vaag en zweverig, maar ik denk dat je daar antwoorden kunt vinden op je vragen. Toen gebeurde het ook en ook niet voor niets, voor dat vreemdgaan was ook een reden.



Wat je zegt, als het je alleen om puur de wip zou gaan, of alleen voor de spanning van het veroveren, of het scoren, had je veel meer flings gehad. Het komt dus niet constant over je pad, het is sporadisch en je kunt ook lange tijd zonder.



Maar goed. Dit is geen therapiesessieplek en wij geen therapeuten .

quote:Heeeidi schreef op 12 januari 2014 @ 22:21:

Idd, Roos, dat is het. Een lekkergevoelinfuus! Zoals ik de afgelopen 6 jaar natuurlijk ook wel een beetje was. Dat wil ik ook best zijn, maar ik wil dan ook zelf bij hem een beetje lekkergevoel weghalen. Zolang ik daarvoor beschikbaar ben, hoeft hij thuis ook niets te doen of dat eens onder de loep te nemen.



Zijn vrouw heeft nog nooit echt geklaagd, of gezegd dat er iets aan mankeerde in hun relatie. Als ze dat nu wel gedaan heeft, is hij zich een hoedje geschrokken. Heel stiekem denk ik dat ze een beetje klaar met hem is.



En ja, ik geloof dat ik het wel aan zag komen ergens.. dit kon ook niet zo doorgaan - ergens moet er een bom barsten. De tijd zal het leren! Hij dacht dat alles wel weer aardig rustig was geworden en dat alles wel weer werd zoals het was. Maar nee, het loopt een beetje anders .



Ronjaa, natuurlijk spijt het hem, want hij zal je best een leuke meid vinden. Maar hij kiest er voor om bij zijn gezin te blijven. Of dat opofferen is of niet.. tja, opofferen klinkt wel heel nobel. Scheiden brengt een hoop sores mee. Door te zeggen dat hij wel van je houdt, blijf jij idd toch de deur op een kiertje houden en heeft hij altijd nog een ingang mocht hij zich bedenken.



Dat hij geen seks met je heeft gehad, all the way, is meer voor zijn geweten wrs. Hij kon het tot daar toe nog recht breien voor zichzelf, maar het hele pakket, vond hij te ver gaan. Mocht er iets uitkomen thuis, is zijn geweten nog redelijk zuiver.

Het heeft niet echt met respect voor jou te maken, meer met zijn eigen hachje.



Minaa, wat Roos zegt idd, jij kunt vanalles willen, maar als hij niet wil, houdt het op. Het contact is spannend en voor hem een leuke afleiding, maar hij wil niet meer.

Hoezo, wat vind je eng en wat zou je niet in de hand kunnen houden? Jullie vliegen niet in brand ofzo hoor, wat zou er kunnen gebeuren als jullie het niet in de hand kunnen houden? Hoe groot de lust ook is, er overkomt je niks van hoor!



Ik denk dat het verhaal van Roodhaar wel een mooi voorbeeld is van een enorme aantrekkingskracht die alleen lichamelijk is en eigenlijk niet echt met liefde en relatie te maken heeft. Dat had ik met FB ook. Seksueel klikten we geweldig, relationeel zouden we elkaar binnen de kortste keren echt in de haren vliegen, want ook daar vonkte en spetterde het enorm. We hebben onwijs veel ruzie gehad, om niks. Onmogelijk als relatiemateriaal.



Het is 'enorm', omdat je het vooral ook zelf 'enorm' maakt. Je maakt het in je hoofd ideaal, omdat je een heel groot deel zelf in kunt vullen. Hij heeft er een duidelijke reden voor om niet IRL jou te ontmoeten en ik denk niet dat dat is omdat het dan 'niet in de hand te houden is', maar omdat hij niet overtuigd is van een toekomst of een doel van dat ontmoeten.



Pubers kunnen toch ook uit logeren? Jij kunt toch bij een vriendin logeren? Pubers hoeven toch niet tot in de details te weten hoe jouw seksleven er uit ziet? Daar mag je toch ook een smoes voor bedenken dan?? Echt hoor, als je wilt, kun je daarvoor iets regelen. Pubers zijn geen excuus. Dan zou niemand met een puber thuis een relatie op kunnen bouwen of uberhaupt nog seks kunnen hebben?



En je advies over Guus, misschien zou ik er zelf ook wel zo over denken hoor, als het niet mijn situatie zou zijn. Hij claimt me niet, in die zin, dat ik niets met anderen mag. Hij gunt me dat ook echt oprecht, juist omdat hij het me niet genoeg kan geven. Alleen is zijn hart het daar niet mee eens en kleurt hij alleen al gifgroen bij de gedachte aan een andere man die aan me zit. Dat lees je hier ook genoeg bij minnaars en minnaressen, jaloezie en groene monsters zitten er dan gewoon. Hij heeft er onwijs veel last van en ik begrijp dat echt wel. Daarom moet hij het ook niet willen weten, wat ik los van hem doe, hij wordt er doodongelukkig van. En ik heb er last van dat ik hem pijn zal doen daarmee.



Ik was niet van plan hem te laten gaan en dat is ook niet mijn insteek. Want ook los van het seksen, hebben we het veel te leuk en is hij iemand op wie ik altijd terug kan vallen. Ik mag in mijn handjes knijpen met zo'n fijn mens in mijn leven!



Zo had ik het nog niet echt bekeken maar, ben helemaal in de war over het hele gedoe.



Heb nu wel zoiets van dat het ook echt afgelopen is maar denk zelf dat hij over een tijd weer contact met me op neemt omdat hij nog schreef dat hij me nog hoopt te zien.

Was ook boos en aardig tegelijk dus wist in mijn laatste mails niet hoe ik me op moest stellen, dacht zal het maar aardig afronden of zo maar heb wel alles gezegd wat ik wilde.



Dat we niet al the way zijn gegaan kwam ook meer van hem, als het aan mij had gelegen was het wel gebeurd, heb hem echt proberen te verleiden waarvan ik nu denk hoe stom ik bezig was, pff wat een blunder denk ik nu min of meer.

Zo van hij een wat oudere man, niet bepaald een don juan maar wel een leuke kerel, en ik jong en nou ja flitsend fris tsjonge wat een ijzeren zelfbeheersing had hij tot een bepaalde hoogte dan.

ps probeerde hem tot een weekendje weg te verleiden dus niet in de auto en dergelijke...

Wow wat is er veel bijgeschreven hier, met veel goede adviezen.



Hier kabbelt het allemaal rustig voort. Nu BV heeft besloten te scheiden en dat besluit echt vast ligt, was het eindelijk tijd om het eens samen te hebben over onze toekomst. We bleken daar exact hetzelfde over te denken, dus dat was wel heel prettig. Rustig aan, gaat het motto worden en we gaan zeker niet in een relatie duiken.

@Jufmafkees, klinkt goed allemaal dat rustig aan.



@Heidi, je hebt gelijk, ik moet mijn therapie bij de prof houden. Mijn vorige post ook versimpelt, want zelfs ik werd er net geen wijs uit.



@Damntoo, wellicht heb jij hetzelfde gemis aan een derde wat ik altijd al heb gehad?

@ Heidi

Ik hou vol en hoop dit zo te houden.

Het gesprek ging over de toekomst van onze relatie. Wat de contactname betreft verwacht hij ook wat meer initiatief van mijn kant. Hij zou van zijn kant ook wat meer contact nemen....

Na onze laatste date ben ik met een heel goed gevoel naar huis gegaan. En nu verdwijnt hij opnieuw. Dat zou betekenen dat hij gelogen heeft tijdens ons gesprek.

Het maakt eigenlijk allemaal niet veel uit. Hij zal nu ook wel niet meer komen opduiken.

Nieuwkomertje, tijd om voor jezelf te beslissen! Wil je gaan afwachten tot hij opduikt? Volgens mij moet je zelf in actie komen. Hij heeft aangegeven dat jij meer initiatief mag nemen.

Dus, of je wilt nog met hem afspreken, dan stuur je nu een berichtje met een concreet voorstel, die dag, zo laat, daar en daar. Als hij daar niet op reageert weet je genoeg en verbreek je alle contact.

Of je bent het afwachten en zo zat en besluit zelf al dat je beter af bent door hem echt niet meer te zien, en dus verbreek je alle contacten zelf, wist zijn nummer, blokkeert zijn whatsapp en e-mail en richt je aandacht op je gezin, zoek afleiding.

quote:dymo9 schreef op 15 januari 2014 @ 09:41:

Nieuwkomertje, tijd om voor jezelf te beslissen! Wil je gaan afwachten tot hij opduikt? Volgens mij moet je zelf in actie komen. Hij heeft aangegeven dat jij meer initiatief mag nemen.

Dus, of je wilt nog met hem afspreken, dan stuur je nu een berichtje met een concreet voorstel, die dag, zo laat, daar en daar. Als hij daar niet op reageert weet je genoeg en verbreek je alle contact.

Of je bent het afwachten en zo zat en besluit zelf al dat je beter af bent door hem echt niet meer te zien, en dus verbreek je alle contacten zelf, wist zijn nummer, blokkeert zijn whatsapp en e-mail en richt je aandacht op je gezin, zoek afleiding.



Ik nam gisteren contact met hem op maar zonder resultaat. Het is nu wel duidelijk.

En ik ben het ook beu om steeds te moeten wachten en afhankelijk van hem te zijn.

Bedankt voor de goede raad.

@Nieuwkomertje, probeer je wat minder afhankelijk op te stellen van de man. Ook solitair kun je prima leven weet ik uit ervaring.



Update:

Gezien vanuit hun godsdienstfanatisme spiegelden mijn ouders mij voor dat ik een onmenselijk beest ben door mijn geaardheid. Ik heb mij tot hun heengaan psychisch gespleten en in bochten gewrongen om mij te vervolmaken naar hun "goddelijke" standaarden. Overdag de "goddelijk" volmaakte heteroseksueel en bij nacht de onmenselijk beestachtige (homo)seksueel. Ik was zo gericht op het verkrijgen van de goedkeuring over mij door mijn ouders dat ik nu zij heen zijn pas inzie dat ik allang een goed mens ben in de ogen van velen. Mijn man heeft namelijk een uittreksel van mijn wartaal doorgestuurd aan onze bekenden, voordat ik zijn sluipactie echt doorhad zat het afgelopen weekend op mijn werk vol met supporters en ik schiet zelfs nu nog vol over die bijeenkomst.



Nu ik begin te doorzien dat het oké is dat ik zowel onmenselijk beest als waardevol mens (kortom biseksueel) ben begint mijn psyche weer langzaam één stabiel geheel te worden. Ik kan stoppen met mij te gedragen als schijnheilig "goddelijk" volmaakt.

Nu ik geen dubbelleven meer heb en openlijk mijn geaardheid toon komt er tussen mij en mijn omgeving ook een interactie op gang die gaandeweg aan diepgang wint. Het merendeel van mijn omgeving heeft mij namelijk blootgegeven ook diep in hun hart beïnvloed te worden door die geaardheid en doordat zij net zo kwetsbaar zijn als ik kan ik mijn bewapening neer leggen. Ik vraag mij af of biseksualiteit echt de afwijking is of juist de godsdienstige verscheuring van de wereld in heteroseksueel (=goed) en homoseksueel (=kwaad) dat is.



Zowel mijn man/minnares (hij gedraagt zich in bed echt als een vrouw, dat kippige ik dàt niet eerder inzag!) als mijn minnaar zijn erop gebrand de driehoeksrelatie met mij in stand te houden. Wil dat echt werken zal ik mijn angst moeten overwinnen. Ik heb namelijk nog steeds een groot talent om mij te kleineren, de grond in te stampen, te ondergraven en te verduisteren. Die kunst om in woorden dodelijk giftig te zijn voor mij is mij dan ook met de paplepel ingegoten en dat gedragspatroon is mij zó vertrouwd. Ik vind het eng dat patroon los te laten en ik durf nog niet echt menselijke warmte aan te nemen, niet eens van mij, doordat ik mij dat nog niet echt waard vind. Soms heb ik het idee dat ik echt net uit het ei aan het komen ben. Het gaat nog wel een poos behandeling duren voordat ik mij helemaal uitgevogeld heb. Op naar de peut dus, desalniettemin dank voor alle ruggespraak hier.

ik vraag me af hoe iedereen zou reageren wanneer je het de woorden minnaar en vreemdgaan zou vervangen door agressieve man/vrouw en fysieke mishandeling.



waarom wordt er hier zo ogenschijnlijk luchtig gedaan over iemand wellicht emotionele schade toebrengen door je gedragingen?

Ehm, sinds wanneer is vreemdgaan gelijk aan fysieke mishandeling? Dat zijn toch echt twee heel verschillende dingen, hoor.



Enne, voor de niet-zo-goed-oplettende lezer, hier wordt vreemdgaan niet toegejuicht. Het gebeurt, dat is een feit. Er komen gevoelens bij kijken, en daar hebben we het hier over. En bepaald niet luchtig, inderdaad.

quote:Rooss4 schreef op 15 januari 2014 @ 13:08:

Luchtig?

Waar lees jij luchtigheid?



En joh, ik heb geen idee. Open een topic! Of moeten de minnaars en minnaressen zich buigen over jouw vraagstuk omdat jij hier je oordeel komt rondstrooien?

"ogenschijnlijk" luchtig.



iedereen oordeelt. iemand die stelt dat hij of zij niet oordeelt zwetst. daarnaast vroeg ik het me gewoon af. hoe je het voor jezelf kunt verantwoorden dat je iemand anders schade toe kunt brengen. ik zie je partner op zo'n manier behandelen om wat voor reden dan ook (waarschijnlijk omdat iemand gewoon niet sterk genoeg in zijn of haar schoenen staat, alle excuses en redenen ten spijt) als iets waar je simpelweg het recht niet toe hebt.



als je er niet tegen kunt dat iemand zijn mening geeft, post dan niet op internet.

quote:barbarella70 schreef op 15 januari 2014 @ 13:12:

Ehm, sinds wanneer is vreemdgaan gelijk aan fysieke mishandeling? Dat zijn toch echt twee heel verschillende dingen, hoor.



Enne, voor de niet-zo-goed-oplettende lezer, hier wordt vreemdgaan niet toegejuicht. Het gebeurt, dat is een feit. Er komen gevoelens bij kijken, en daar hebben we het hier over. En bepaald niet luchtig, inderdaad.

het gevolg kan erg schadelijk zijn, op lange termijn. net als fysieke mishandeling. dat je die overeenkomst niet ziet zegt wel veel.



ik zeg ook nergens dat het hier toegejuicht wordt trouwens. ook niet dat jullie er luchtig over praten, enkel dat het zo overkomt (ogenschijnlijk dus).

Ja hallo, zo kun je appels met peren vergelijken en het nog recht lullen ook. Er zijn zoveel zaken die verregaande gevolgen hebben.



Dit is een topic over minnaars/minaressen. Als je een discussie wilt over fysieke mishandeling, zou ik daar een apart topic voor openen, net wat Roos zegt.

even beetje bijgelezen.

Weinig nieuwste melden, het kabbelt rustig voort hier, volgende week een heerlijke avond hotel op de planning.



sawyer heb jij uberhaupt veel gelezen hier, ook vorige delen.

Dan kom je er snel genoeg achter dat het hier zeker geen "Hoera, wat leuk voor je neuk er maar op los "stemming heerst.

de vergelijking vind ik ook nogal vergaan...

Sawyer heeft wel ergens gelijk. Langdurig vreemdgaan terwijl je je partner voorhoudt dat je monogaam bent is een vorm van emotionele mishandeling. De gevolgen voor de bedrogen persoon kunnen emotioneel zeer ernstig zijn en hem/haar voor het leven schaden.