Seks
alle pijlers
Minnaar deel 24.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:00
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zondag 29 juni 2014 om 21:24
@Roos: hameren is niet aan de orde, ik geef een antwoord op de vraag van Heidie. Heidie klaagt zeker niet daarom noem ik haar ook rasoptimist maar er zit ook een diepere laag onder. Guus die gebukt gaat onder zijn (huwelijks) problemen en stress en hier ontwijkend mee om gaat, dat lijkt me best lastig als liefdespartner om daar een onderdeel van te zijn.
Van mij hoeft niemand te veranderen.
Van mij hoeft niemand te veranderen.
zondag 29 juni 2014 om 21:28
Ook de ingelaste sekspauzes geven mij de indruk dat het misschien allemaal wel gecompliceerd is. Ik denk dat de kracht en liefde van Heidie hierin een valkuil is , Guus heeft een veilige haven en vlucht. Wat ik bedoelde te zeggen om maar een cliché voor de dag te halen. Je kunt een ander niet veranderen maar jezelf wel , de ander zal altijd hierin mee veranderen
zondag 29 juni 2014 om 21:56
O, ik ben ook heel benieuwd wat er van Guus overblijft als Heidie de stekker eruit trekt, dat absoluut. Er zal dan beslist iets moeten en gaan gebeuren. Maar ik snap ook dat de behoefte niet bij Heidie ligt iets te veranderen. Want zeg nou zelf.. eigenlijk trekt zij, als minnares, aan het langste eind.
Het gezeik thuis en lol aan de bar.
Het gezeik thuis en lol aan de bar.
zondag 29 juni 2014 om 23:35
Dat is de vraag misschien? Zijn het nu wel alleen de lusten en niet de lasten ?? Ik bedoel niet dat ze hem moet forceren om een keuze te maken , er hoeft niks mis te zijn me de rol van 2e vrouw. Maar Guus lijkt zo overbelast en gaat zijn problemen uit de weg , soms help je iemand door niet een vluchthaven te zijn.
maandag 30 juni 2014 om 01:35
Met veel te veel goede whiskey op…
Het is ook gecompliceerd. Omdat hij er vooral van in de war raakt op dit moment. Hij de problemen thuis wrs krijgt en niet goed weet wat te doen. Hij wil thuis niet in de steek laten en heeft bewust daar voor gekozen. Ik vind dat hij het dan ook een kans moet geven en moet kijken of hij het seksleven daar weer leven in kan blazen, als dat is wat hij niet wil. Zijn keuze.
Maar dat lost niet ineens zijn gevoelens op en het is nu wel eens goed dat hij dat ervaart. Hij was nu een weekend naar Noord Duitsland, met zijn vrouw, op een verjaardagsfeest. Ik heb gezegd dat ik geen sms wilde, hij moest daar lol hebben zonder mij. Hij is nog geen 5 minuten thuis, zijn vrouw slaapt (vaste bedtijd) en hij smst mij om me te feliciteren met de winst van NL. Dan klopt daar iets niet.
Voor hem is het zoveel ingewikkelder dan voor mij. Natuurlijk had ik het ook liever anders, had ik een man voor mezelf. Maar die is er niet en lijkt ook niet heel erg voorhanden te zijn. Dat ziet hij zelf trouwens ook wel in.
Voor mijzelf gezien heb ik voornamelijk de lusten. En als ik nu zie hoeveel ruimte er over blijft qua lasten, neem ik ook graag een stukje lasten op me, omdat ik vind dat hij dat stuk niet alleen hoeft te dragen.
Of hij nu voor mij zou kiezen of niet, ik geloof niet dat ik daar meer mee zou winnen. Hij is er voor mij, hoe dan ook. Of zijn vrouw het leuk vindt of niet, hij vindt er zijn eigen weg in en zoekt me hoe dan ook steeds weer op en steeds vaker/langer ook nog. Wat wil ik dan nog meer?
Wat Diver ook schrijft, er is menig huwelijk waar er minder liefde is dan bij Guus en mij. Ik voel me geliefd, gewaardeerd en gesteund, op elk gewenst moment. Het enige wat ontbreekt is misschien het officiele deel.. maar als dat alles is en dit is wat ik krijg, dan is het genoeg.
Het is ook gecompliceerd. Omdat hij er vooral van in de war raakt op dit moment. Hij de problemen thuis wrs krijgt en niet goed weet wat te doen. Hij wil thuis niet in de steek laten en heeft bewust daar voor gekozen. Ik vind dat hij het dan ook een kans moet geven en moet kijken of hij het seksleven daar weer leven in kan blazen, als dat is wat hij niet wil. Zijn keuze.
Maar dat lost niet ineens zijn gevoelens op en het is nu wel eens goed dat hij dat ervaart. Hij was nu een weekend naar Noord Duitsland, met zijn vrouw, op een verjaardagsfeest. Ik heb gezegd dat ik geen sms wilde, hij moest daar lol hebben zonder mij. Hij is nog geen 5 minuten thuis, zijn vrouw slaapt (vaste bedtijd) en hij smst mij om me te feliciteren met de winst van NL. Dan klopt daar iets niet.
Voor hem is het zoveel ingewikkelder dan voor mij. Natuurlijk had ik het ook liever anders, had ik een man voor mezelf. Maar die is er niet en lijkt ook niet heel erg voorhanden te zijn. Dat ziet hij zelf trouwens ook wel in.
Voor mijzelf gezien heb ik voornamelijk de lusten. En als ik nu zie hoeveel ruimte er over blijft qua lasten, neem ik ook graag een stukje lasten op me, omdat ik vind dat hij dat stuk niet alleen hoeft te dragen.
Of hij nu voor mij zou kiezen of niet, ik geloof niet dat ik daar meer mee zou winnen. Hij is er voor mij, hoe dan ook. Of zijn vrouw het leuk vindt of niet, hij vindt er zijn eigen weg in en zoekt me hoe dan ook steeds weer op en steeds vaker/langer ook nog. Wat wil ik dan nog meer?
Wat Diver ook schrijft, er is menig huwelijk waar er minder liefde is dan bij Guus en mij. Ik voel me geliefd, gewaardeerd en gesteund, op elk gewenst moment. Het enige wat ontbreekt is misschien het officiele deel.. maar als dat alles is en dit is wat ik krijg, dan is het genoeg.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
maandag 30 juni 2014 om 08:57
Een hoop geschreven zeg! Heb alles gelezen en is stof tot nadenken. Ik weet niet waarom hij me op deze manier in zijn leven verweefd. Heb daar zelf ook over nagedacht natuurlijk. Hij zit ook elke avond met mij te appen en niet een paar berichtjes, maar urenlange conversaties. Zijn vriendin is overigens niet de moeder van zijn kind. Wat hun samen nog hebben? Ik weet het niet...ik weet wel dat ze op vakantie gaan binnenkort. Heb gezegd dat hij mij dan maar even moet vergeten en moet genieten daarvan. Hij heeft het er alleen maar over dat hij me zo gaat missen en niet zo lang zonder me wil.
Het feit dat hij haar niet verlaat zit me nu niet dwars. Ik krijg veel aandacht en liefde van hem. Voor nu is dat voor mij genoeg. Of hij ooit een 'echte' rol in mijn leven gaat krijgen weet ik niet. Het feit dat hij idd tegen zijn vriendin liegt en bedriegt maakt hem nou niet bepaald een goede kandidaat, ben ik met jullie eens. Maar ik ben wel ontzettend gek op hem. En hij op mij, dat weet ik wél zeker. De tijd zal het wel leren.
Het feit dat hij haar niet verlaat zit me nu niet dwars. Ik krijg veel aandacht en liefde van hem. Voor nu is dat voor mij genoeg. Of hij ooit een 'echte' rol in mijn leven gaat krijgen weet ik niet. Het feit dat hij idd tegen zijn vriendin liegt en bedriegt maakt hem nou niet bepaald een goede kandidaat, ben ik met jullie eens. Maar ik ben wel ontzettend gek op hem. En hij op mij, dat weet ik wél zeker. De tijd zal het wel leren.
maandag 30 juni 2014 om 10:05
Missindependent: nu vind ik het nog vreemder: hij heeft geen kinderen met haar, is constant met jou bezig, betrekt jou ook al in zijn “inner circle”, maar wil dus niet bij haar weg? Daar snap ik dus echt niets van. Ik begrijp dat vreemdgangers niet zomaar een gezin ontwrichten bij de eerste de beste verliefdheid, maar als er geen sprake is van een gezin, wat houdt iemand dan in hemelsnaam tegen om een (hopelijk betere) relatie met een ander aan te gaan? Eerlijk gezegd klinkt het alsof hij het wel lekker vindt zo, the best of both worlds..
Heidi: ik vind je altijd zo ontzettend nuchter overkomen. Fantastisch hoe jij uit je relatie met Guus vooral positieve dingen haalt en tevreden bent met wat je krijgt zonder te kijken naar wat je niet krijgt. Daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen.
Hier is de mentale rust wel wedergekeerd. Het bleek dat het ook al hielp om mijn gevoelens met buitenlander te bespreken, maar het leverde vooralsnog geen verandering in de situatie op. Binnenkort een 3 a 4 weekse vakantiebreak, en dat zal wel helpen om door te zetten en met buitenlander te kappen. Want tja, in mijn situatie is er nu eenmaal maar 1 besluit mogelijk uiteindelijk. Mijn huwelijk is goed en mijn man is me lief, en dus kan ik er gewoon niet op de lange termijn een geheim exotisch vriendje bij hebben, hoe aantrekkelijk dat een paar maanden geleden ook leek (en nog soms lijkt). Dat is a) niet eerlijk tegenover nr 1 (ik voel me ook in toenemende mate schuldig tegenover die schat van een man), en b) niet goed voor mij, want verliefdheid doet rare dingen met me.
Heidi: ik vind je altijd zo ontzettend nuchter overkomen. Fantastisch hoe jij uit je relatie met Guus vooral positieve dingen haalt en tevreden bent met wat je krijgt zonder te kijken naar wat je niet krijgt. Daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen.
Hier is de mentale rust wel wedergekeerd. Het bleek dat het ook al hielp om mijn gevoelens met buitenlander te bespreken, maar het leverde vooralsnog geen verandering in de situatie op. Binnenkort een 3 a 4 weekse vakantiebreak, en dat zal wel helpen om door te zetten en met buitenlander te kappen. Want tja, in mijn situatie is er nu eenmaal maar 1 besluit mogelijk uiteindelijk. Mijn huwelijk is goed en mijn man is me lief, en dus kan ik er gewoon niet op de lange termijn een geheim exotisch vriendje bij hebben, hoe aantrekkelijk dat een paar maanden geleden ook leek (en nog soms lijkt). Dat is a) niet eerlijk tegenover nr 1 (ik voel me ook in toenemende mate schuldig tegenover die schat van een man), en b) niet goed voor mij, want verliefdheid doet rare dingen met me.
maandag 30 juni 2014 om 11:27
@Mikmakk: dat vind ik eigenlijk nogal wat, wat je mist bij je nr 1. Je kan dus feitelijk een redelijk essentieel onderdeel van wie jij bent niet kwijt bij je nr 1. Dan kan je wel blijven zeggen dat je relatie met je nr 1 zo goed is, maar ik kan me heel goed indenken dat het toch een groot gemis is dat je je denkende, filosofische kant niet kwijt kan bij nr 1.
Als ik naar mezelf kijk, wat ik mis bij nr 1 is een hang naar avontuur die ik zelf wel heb. En nr 2 ook. Een behoefte aan reizen, nieuwe ervaringen opdoen etc. Een behoefte om altijd meer uit het leven te halen. Nr 1 is super stabiel en honkvast (en die stabiliteit is juist wat me aantrok in hem uiteraard, 10 jaar terug) en is zeer tevreden met een kalm, stabiel leventje. Dus dat is feitelijk “het gat” hier, hetgene waarom ik op zoek ging naar spanning en die vond bij iemand van wie ik wist dat hij net zo is als ik, in dat opzicht. Ik vind dat overigens helemaal geen dealbreaker voor mijn nr 1 relatie, ik moet alleen ff een andere hobby zoeken die me die spanning oplevert, iets anders dan “geneukt worden door exotische buitenlander op exotische plaatsen”
Als ik naar mezelf kijk, wat ik mis bij nr 1 is een hang naar avontuur die ik zelf wel heb. En nr 2 ook. Een behoefte aan reizen, nieuwe ervaringen opdoen etc. Een behoefte om altijd meer uit het leven te halen. Nr 1 is super stabiel en honkvast (en die stabiliteit is juist wat me aantrok in hem uiteraard, 10 jaar terug) en is zeer tevreden met een kalm, stabiel leventje. Dus dat is feitelijk “het gat” hier, hetgene waarom ik op zoek ging naar spanning en die vond bij iemand van wie ik wist dat hij net zo is als ik, in dat opzicht. Ik vind dat overigens helemaal geen dealbreaker voor mijn nr 1 relatie, ik moet alleen ff een andere hobby zoeken die me die spanning oplevert, iets anders dan “geneukt worden door exotische buitenlander op exotische plaatsen”
maandag 30 juni 2014 om 11:42
Heidi, je gaat een beetje op Guus zijn levenscoach lijken, het doet me wat denken aan Sense. Ik bedoel, niet om naar te doen maar waarom mag hij je niet SMS'en als hij weg is, moet hij per se lol hebben met zijn vrouw? En thuis de seks weer oppakken, mja... het klinkt groothartig allemaal en ik weet ook dat je dat grote hart hebt maar is het jouw taak om hem hierop te wijzen? Aan de andere kant snap ik heel goed dat je na zoveel jaren verantwoording gaat nemen voor zaken die bij hem niet lekker lopen maar daar kan ook een teleurstelling aan hangen, ik denk nl niet dat hij heel veel gaat doen met je input, dat zie je aan het smsje 5 minuten na thuiskomst.
HIj is uiteindelijk wel een volwassen vent hè?
Hier is het stilletjes. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken, toch niet eager genoeg? Gaat hij los na zijn vakantie? Moe van de verbouwing? Ik weet het niet en heb niet de behoefte hem een duwtje te geven. Zennn.
HIj is uiteindelijk wel een volwassen vent hè?
Hier is het stilletjes. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken, toch niet eager genoeg? Gaat hij los na zijn vakantie? Moe van de verbouwing? Ik weet het niet en heb niet de behoefte hem een duwtje te geven. Zennn.
maandag 30 juni 2014 om 12:01
quote:Heeeidi schreef op 30 juni 2014 @ 01:35:
Voor hem is het zoveel ingewikkelder dan voor mij. Natuurlijk had ik het ook liever anders, had ik een man voor mezelf. Maar die is er niet en lijkt ook niet heel erg voorhanden te zijn. Dat ziet hij zelf trouwens ook wel in.
Voor mijzelf gezien heb ik voornamelijk de lusten. En als ik nu zie hoeveel ruimte er over blijft qua lasten, neem ik ook graag een stukje lasten op me, omdat ik vind dat hij dat stuk niet alleen hoeft te dragen.
Of hij nu voor mij zou kiezen of niet, ik geloof niet dat ik daar meer mee zou winnen. Hij is er voor mij, hoe dan ook. Of zijn vrouw het leuk vindt of niet, hij vindt er zijn eigen weg in en zoekt me hoe dan ook steeds weer op en steeds vaker/langer ook nog. Wat wil ik dan nog meer?
Wat Diver ook schrijft, er is menig huwelijk waar er minder liefde is dan bij Guus en mij. Ik voel me geliefd, gewaardeerd en gesteund, op elk gewenst moment. Het enige wat ontbreekt is misschien het officiele deel.. maar als dat alles is en dit is wat ik krijg, dan is het genoeg.Met je eerdere post als toelichting waarom de geschikte kandidaten bepaald niet voor het oprapen liggen bij jou in Tirol, vind ik dit kwetsbaar eerlijk Heidi...En jij hébt hem niet nodig om compleet te zijn, om invulling aan jouw leven te geven: you are doing a great job thank you very much. Ik herken trouwens wat je zegt hoeveel het voor je betekent dat Guus door jouw pantser weet te prikken: doet nr. 2 ook bij mij en dat maakt hem er extra dierbaar om. Juist als je vaak sterk moet zijn (en dat moet jij) is zo'n vriend, maatje, geliefde zo fijn.
Wel een beetje met Roos eens dat je niet teveel verantwoordelijkheid voor hem moet willen nemen. Helpen, steunen...maar als partners. Een andere rol moet je niet willen hoor. En moeder ben je al!
Voor hem is het zoveel ingewikkelder dan voor mij. Natuurlijk had ik het ook liever anders, had ik een man voor mezelf. Maar die is er niet en lijkt ook niet heel erg voorhanden te zijn. Dat ziet hij zelf trouwens ook wel in.
Voor mijzelf gezien heb ik voornamelijk de lusten. En als ik nu zie hoeveel ruimte er over blijft qua lasten, neem ik ook graag een stukje lasten op me, omdat ik vind dat hij dat stuk niet alleen hoeft te dragen.
Of hij nu voor mij zou kiezen of niet, ik geloof niet dat ik daar meer mee zou winnen. Hij is er voor mij, hoe dan ook. Of zijn vrouw het leuk vindt of niet, hij vindt er zijn eigen weg in en zoekt me hoe dan ook steeds weer op en steeds vaker/langer ook nog. Wat wil ik dan nog meer?
Wat Diver ook schrijft, er is menig huwelijk waar er minder liefde is dan bij Guus en mij. Ik voel me geliefd, gewaardeerd en gesteund, op elk gewenst moment. Het enige wat ontbreekt is misschien het officiele deel.. maar als dat alles is en dit is wat ik krijg, dan is het genoeg.Met je eerdere post als toelichting waarom de geschikte kandidaten bepaald niet voor het oprapen liggen bij jou in Tirol, vind ik dit kwetsbaar eerlijk Heidi...En jij hébt hem niet nodig om compleet te zijn, om invulling aan jouw leven te geven: you are doing a great job thank you very much. Ik herken trouwens wat je zegt hoeveel het voor je betekent dat Guus door jouw pantser weet te prikken: doet nr. 2 ook bij mij en dat maakt hem er extra dierbaar om. Juist als je vaak sterk moet zijn (en dat moet jij) is zo'n vriend, maatje, geliefde zo fijn.
Wel een beetje met Roos eens dat je niet teveel verantwoordelijkheid voor hem moet willen nemen. Helpen, steunen...maar als partners. Een andere rol moet je niet willen hoor. En moeder ben je al!
maandag 30 juni 2014 om 12:29
Ohhh ik was al bang voor een Roosachtig stekeltje
Ja die had ik. Godzijdank won Nederland gisteravond zodat ik a) niet een verlenging hoefde af te wachten en b) niet al met een kater aan de start hoefde te verschijnen.
We hebben een kleine drie uur samen doorgebracht waarvan een niet onaanzienlijk deel gezellig kletsend. Nr.1 is geen ouwehoer, terwijl ik van een wijntje en een praatje al enorm kan opknappen haha. Dus dat was mooi.
Voor de rest: het was heerlijk om met hem te zoenen, langdurig. En toen we eenmaal ontkleed waren viel helemaal niets tegen...u begrijpt.
Hij gaf me het gevoel het mooiste, populairste meisje van de wereld te zijn (sorry nog even een sneertje;), hij was lief, aardig, warm en ongecompliceerd.
Hij is als een hele leuke buurman en dus is het uitstekend dat hij >1500 km verderop woont. En ik kan hem opvallend makkelijk los zien van mijn nr. 2. Een totaal andere dimensie.
Voor herhaling vatbaar? Ja. Over een paar maanden, op een doordeweekse avond:)
Ja die had ik. Godzijdank won Nederland gisteravond zodat ik a) niet een verlenging hoefde af te wachten en b) niet al met een kater aan de start hoefde te verschijnen.
We hebben een kleine drie uur samen doorgebracht waarvan een niet onaanzienlijk deel gezellig kletsend. Nr.1 is geen ouwehoer, terwijl ik van een wijntje en een praatje al enorm kan opknappen haha. Dus dat was mooi.
Voor de rest: het was heerlijk om met hem te zoenen, langdurig. En toen we eenmaal ontkleed waren viel helemaal niets tegen...u begrijpt.
Hij gaf me het gevoel het mooiste, populairste meisje van de wereld te zijn (sorry nog even een sneertje;), hij was lief, aardig, warm en ongecompliceerd.
Hij is als een hele leuke buurman en dus is het uitstekend dat hij >1500 km verderop woont. En ik kan hem opvallend makkelijk los zien van mijn nr. 2. Een totaal andere dimensie.
Voor herhaling vatbaar? Ja. Over een paar maanden, op een doordeweekse avond:)
maandag 30 juni 2014 om 12:43
Ik wilde net schrijven dat ik het verhaal, en de uitleg van Heidi zo herkenbaar vind, en Roos komt tot dezelfde conclusie
Heidi, als geen ander begrijp ik wat je probeert uit te leggen, .. En dat is moeilijk te begrijpen voor anderen.. Het is geen moederrol, het is geen redderssyndroom.. Het ligt anders dan een standaard vriendschap.. Maar hoe het voelt, ... het is niet uit te leggen
Heidi, als geen ander begrijp ik wat je probeert uit te leggen, .. En dat is moeilijk te begrijpen voor anderen.. Het is geen moederrol, het is geen redderssyndroom.. Het ligt anders dan een standaard vriendschap.. Maar hoe het voelt, ... het is niet uit te leggen
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
