Minnaar deel 25.

Ik lees ook geen oordeel.Wel feed back van iemand die al langer minnares is en mij met woorden op weg helpt.Iemand die mij laat "omdenken"

Ik kan zoveel met de antwoorden van Look,juist nu ik voor mezelf alles op een rijtje wil zetten.

Het is een bijzonder topic en het maakt het doorlopen van alle fases zoveel makkelijker als je daarover kan praten met mensen die dat al achter de rug hebben.

Ik schrijf ook niet om te oordelen, wie ben ik om iets beter te vinden dan het ander. Ik schrijf wel over wat mij opvalt en hoe ik dingen ervaar. En daar kan je iets mee doen, of over je schouder gooien. Iedereen is anders, bemint anders. Maar sommige dingen zijn door andere door schade en schande al duidelijk geworden. En dat is iets anders dan leven vanuit angst vind ik. Doe er je voordeel mee, of trek je eigen plan. Dat is allemaal ok.

@look : zo zie ik het ook , vind het juist fijn om verschillende invalshoeken te horen. Jouw kijk op de zaak vind ik ook een mooie tegenhanger voor mezelf En het woord oordeel bedoel ik persoonlijk niet zwaar of negatief. Het één is in mijn ogen niet beter of slechter . Ik vind bijvoorbeeld ervaring hebben met minnaarschap voordelen en nadelen hebben, die kant wil ik belichten

Roodkapje, dat is ook zo. Het begin van het minnaarschap is ook niet te vergelijken met een paar jaar ervaring.



In het kader van alles wat niet mag, is juist aantrekkelijk... Net nu het niet mag door een ingreepje, heb ik ontzettende zin. Ik lijk wel een kleuter Minnaar is op vakantie, dus die kan ik ook niet lastig vallen. Grom.

Haha herkenbaar mijn lust wordt enorm gevoed door verlangen waar ik net niet bij kan.

Ik lees ook geen oordeel. Wel een andere manier van ermee om te gaanquote:Lookolook schreef op 16 september 2014 @ 12:33:



En wie weet hoor ik ook wel in het rijtje bejaardenminnaressen bij wie de glans er wel een beetje af is. En dat is ook ok. Want in de basis heb ik het niet nodig. Het zou alleen leuk zijn als er af en toe nog wel een kersje te snoepen valt.

Hehe, een kersje voor af en toe....



Als ik in het buitenland verblijf heb ik een plezier-man. Voor de hoge nood.



Het was begonnen ergens 2009 of 10, weet het niet meer, en was mijn eerste buitenechtelijke sex. De sex was goed, niet echt zoooo bijzonder, maar wel spannend toen.



Die man probeerde ook, meteen na het begin, spelletjes te spelen. Me laten wachten, vooral. Of op laatste moment afzeggen. Op een heel fijn niveau liegen.



Was ook zo'n angstige haas, zo bang van zijn vrouw, dat hij ooit midden in de sex zijn mobiel opnam toen zij belde, jippie. (Ik zei toen dat ik het volgende keer in in mijn ka-u-te zou stoppen, om enigziens van dat getril te genieten (zijn erectie liep terug). Geen stijl.)



Ik ging niet de conflict in, heb me alleen teruggetrokken, net als nu. Hij was mij niets verplicht, maar ik hem ook niet. En ik hoef ook niet alles te behappen.



Na een jaar of zelfs meer kreeg ik een lange mail van hem, met een flauw verhaal, soort exscuus, hoe dat veel voor hem betekende en blabla. Die een vrouw hapt alleen als ze hersens ten grotte van amoeba heeft, werkelijk. Het leek me meer dat zijn vooraad niet meer zo fantastich loopt. Aangezien karaktertrekken vind ik dat helemaal niet gek. Toen heb ik wel mijn bek open gedaan en laten horen wat ik ervan vind.



Long story short:

sindsdien neem IK altijd kontakt met hem op, als ik op sex uit ben. Als hij belt/mailt reageer ik niet en NL nummer heeft hij toch niet. Geen poespas, gewoon direct zeggen. Ja/ne, niet wachten. Zo ja, ontmoeting. Zo nee, ik trek me weer terug.

Hij weet nooit waneer ik in die land verblijf. De plannen zeg ik ook nooit. Hij weet nooit wanneer ik ga bellen.



Het is wonderbaarlijk te zien hoe deze contact veranderd is. Echt: hoe strenger ik, hoe beter hij. Je kan echt duidelijk merken hoe hij nu plotseling altijd kan. Opgewonden is en glinstert. En wanneer nodig de ruimte maakt. Hij is ook sindsdien veel meer onderdanig in sex geworden, geen idee waar dat vandaan kwam. Sowiso in zijn algeheel is hij correct tegen mij nu, niets aan te merken.



Het gekke is, ik kan er echt niets meer voor voelen. Aantrekingskracht 0. Alsof er bij dat eerste ronde die niet echt fantastisch verliep mbt zijn gedrag, iets in mij stuk is gegaan op de manier dat hij mij niet meer kan bereiken/motiveren. Dus ik spreek alleen bij hoge uitzondering af, als ik echt knetter gek word van libido, en anders niet. En vertrek meteen daarna.



Deze augustus kon ik het ook weer doen, maar heb hem niet gebeld. Wou gewoon rust en alles van me afzetten. Zat lever met jullie te kletsen en mijn leed te delen.





Ik ben een zelfde persoon. Waarom lukte het bij deze menneer wel die oppervlakkigheid te behouden en bij de fetishman niet? Bij geen van beiden is er sprake van liefde geweest.

Diver, omdat zij niet dezelfde persoon zijn? Omdat de een op andere knopjes duwt dan de ander? Omdat de een een karakter heeft wat je meer aanspreekt dan de ander? Omdat de een meer open staat voor jou dan de ander?



Ik heb minnaar ook veel dichterbij laten komen dan sv. Omdat hij een heel ander persoon is. Omdat hij veel meer open was dan sv. Omdat hij opeens over houden van begon terwijl dat bij sv echt nooit ter sprake kwam. Het is de chemie die je hebt met elkaar. Denk ik zo.

Wat ik probeer te zeggen: we staan niet altijd in alle relaties hetzelfde in.

Diver, ook in lust kun je met elke andere een andere wisselwerking beleven.

Dat is tenminste wel wat ik ervaren heb.

Die verschillende wisselwerking beleven maakte het spel leuk voor mij.

Voor mij geen prikkeldraad of beton. Ik zou dat ook niet willen, net als dat ik dat niet wil in een 'echte' relatie. Het voelt ook als een echte relatie. Open, eerlijk, kwetsbaar maar vol liefde en houden van. Seks is daar een uiting van naast vele andere uitingen. Maar seks is niet wat ons bindt, dat is iets sterker, een band die bestaat uit zoveel elementen (liefde, vertrouwen, jezelf kunnen zijn, chemie), het hier door Heidi benoemde lijntje. Dat blijft altijd, al zouden we elkaar nooit meer zien.



Ik loop liever het risico om gekwetst te worden dan dat ik niemand toe laat om me te kunnen kwetsen. Dat lijkt me armoede. BV is voor mij degene die het meest dichtbij komt van allemaal en daar komen risico's bij kijken. Maar ik neem die met plezier. Voor mij is de minnaarrelatie dus gevoelsmatig niet anders dan een gewone, het voelt goed zo voor ons.



Ik denk dat iedereen voor zichzelf moet bepalen waar hij/zij zich het prettigst voelt in zijn minnaarrelatie. Er is geen juist manier, iedereen heeft andere behoeftes en zit in een andere situatie, daarom is deze discussie denk ik ook lastig. Elke situatie is anders, ieder mens is anders, elke verhouding tussen twee mensen is anders.

Probleem komt als minnaar en minnares andere behoeften hebben m.b.t. elkaar. Als de één bijvoorbeeld slechts wat spanning zoekt en de ander meer is gaan voelen. En op dit punt gaat het vaak mis.

Lena, jij hebt in zekere zin ook makkelijk praten doordat jij single bent.

Jij hoeft lust en liefde niet duidelijk van elkaar te onderscheiden.

Ik begrijp goed dat jij voor jouw gevoel jouw relatie met hem als een werkelijke liefdesrelatie ziet.

Ook al kun jij werkelijk niet samen met hem gezien worden zonder dat zijn vrouw zo flipt dat hij en hun kinderen haar bui weer te verduren krijgen.



Juist als je al gebonden bent is het van wezenlijk belang om hartbewaking en een nuchter hoofd te behouden.

Om te voorkomen dat de losse verkering buitenshuis de vaste verkering binnenshuis gevoelsmatig gaat ondermijnen.

Gevoelens die ontstaan in de eendimensionale bubbel buiten de dagelijkse werkelijkheid waarin alleen de minnaar(es) bestaat kunnen misleidend zijn is mijn ervaring.

Om op basis van die misleidende potentieel meeslepende gevoelens een huwelijk, gezin etc op te blazen vind ik onverstandig.

Ik ben zeer benieuwd wat er gaat gebeuren zodra mijn huidige minnares als mijn danspartner mijn werkelijke dagelijkse wereld begint binnen te stappen.

Prikkeldraad en beton staat wat mij betreft symbool voor iemand niet te dichtbij willen laten komen uit angst om gekwetst te worden. (juist omdat het eerder bij een ander wel is gebeurd). En daardoor dus anders in de minnaarrelatie staan, wat afstandelijker, wat minder snel jezelf helemaal bloot geven (figuurlijk ) Dat is hoe ik het interpreteer.



Heb nergens gezegd dat je dan geen echt mens bent of niet echt in je relatie staat.

@lena: dat is wat ik bedoelde te zeggen , je legt het beter uit dan ik In mijn geval zit dat niet eens in het feit zit hoeveel je elkaar ziet. Het je een lijntje wat ik voel en daar ben ik binnen de kaders loyaal aan omdat ik dit niet zomaar vind bij een ander. Voor mij is dit minnaarsschap wat bij me past , ik loop niet zomaar warm voor iemand en wil zeker niet voor een neukertje een risico lopen. Dit kan ook over gaan en dan zal ik daar zeker verdriet van hebben, dat mag.

Je t'aime, mon amie Rosa!



Mijn rendez-vous met de bootsman morgen staat op losse schroeven, ik zie het mezelf niet combineren met allemaal andere uitstapjes waar ik niet geheel brak wil verschijnen.

Prikkeldraad en beton hebben niet alleen te maken met de angst gekwetst te worden. Maar voor mij zijn ze vooral om de realiteit niet uit het oog te verliezen en mijn prio's en verantwoordelijkheden goed helder te houden.



Er is niks mis met gevoelens hebben, sterker nog, ik koester ze graag. Maar het zijn eendimensionale gevoelens, hooguit een tweede dimensie. Maar dan houdt het op.

quote:highlander schreef op 16 september 2014 @ 20:54:

Lena, jij hebt in zekere zin ook makkelijk praten doordat jij single bent.

Jij hoeft lust en liefde duidelijk niet van elkaar te onderscheiden.

Ik begrijp goed dat jij jullie relatie voor jouw gevoel als een werkelijke liefdesrelatie ziet.

Ook al kun jij werkelijk niet samen met hem gezien worden zonder dat zijn vrouw zo flipt dat hij en hun kinderen haar bui weer te verduren krijgen.



Juist als je al gebonden bent is het van wezenlijk belang om hartbewaking en een nuchter hoofd te behouden.

Om te voorkomen dat de losse verkering buitenshuis de vaste verkering binnenshuis gevoelsmatig gaat ondermijnen.

Gevoelens die ontstaan in de bubbel buiten de dagelijkse werkelijkheid kunnen misleidend zijn is mijn ervaring.

Ik ben zeer benieuwd wat er gaat gebeuren zodra mijn minnares als mijn danspartner mijn werkelijke dagelijkse wereld begint binnen te stappen.

Dat klopt maar ik ben niet single begonnen he? Dat is wel een verschil. Ik had een relatie met een schat van een man die niets verkeerd deed, van me hield en ontzettend lief voor me was. Die me zelfs een ander gunde omdat hij zoveel van me hield en dat missende stukje niet kon geven. Dat ik op een gegeven moment ook van BV hield, en hij van mij, maakte het niet makkelijker.



Ik heb wel het geluk gehad dat BV en ik in elkaars dagelijkse leven zagen en alles altijd openbaar samen konden doen, van vakantie tot vuile onderbroeken wassen tot de feestdagen samen vieren. Daar is pas recentelijk echt verandering in gekomen. Dat is even wennen.



Ook heb ik precies wat jij beschrijft bij BV gezien, die worsteling tussen wat je hoort te voelen voor een ander (namelijk, eigenlijk niets) en de feitelijke situatie.



Dus ik begrijp wel wat je bedoelt. Nu als single is het inderdaad ook wel makkelijker er aan toe te geven, net als dat het denk ik in een hele slechte relatie ook makkelijker is dan als je gewoon een liefhebbende partner thuis hebt zitten.



Nou ja, je hebt gewoon een punt eigenlijk.

Oh in die zin sta ik altijd zonder veel moeite met twee voeten op de aarde . Schijnbaar kan ik gevoelens hebben voor een ander zonder een toekomst erbij te fantaseren of de realiteit uit het oog te verkiezen.

Lena, wat ik mij nog steeds afvraag.

Is jouw huwelijk stuk gelopen op jouw gevoelens voor jouw minnaar?

Hoe is het nu bij jouw minnaar thuis?

Wat is zijn plan met zijn vrouw?

quote:lenabakker schreef op 16 september 2014 @ 21:12: Ik heb wel het geluk gehad dat BV en ik in elkaars dagelijkse leven zagen en alles altijd openbaar samen konden doen, van vakantie tot vuile onderbroeken wassen tot de feestdagen samen vieren.In die situaties had jij toch de rol van familievriendin en (nog) niet die van partner?

Voor mij zit daar wel een verschil in.

quote:highlander schreef op 16 september 2014 @ 21:18:

Lena, wat ik mij nog steeds afvraag.

Is jouw huwelijk stuk gelopen op jouw gevoelens voor jouw minnaar?

Hoe is het nu bij jouw minnaar thuis?

Wat is zijn plan met zijn vrouw?

Mijn huwelijk is niet stuk gelopen op mijn gevoel voor BV. Voordat BV in beeld kwam op die manier hadden we al relatietherapie, liep het op zijn einde. We hadden het al over scheiden omdat we zagen dat het niet ging, ook al wilden we wel. We zaten in een impasse toen, wel willen maar niet kunnen want we maakten elkaar niet meer gelukkig.

(ingekort)



Dus nee, BV was niet de oorzaak maar heeft de oorzaak wel beter blootgelegd en nog duidelijker gemaakt.



Hoe is het bij BV thuis: Ze leven langs elkaar heen, brengen zo weinig mogelijk tijd samen door. Want als je niet samen bent, kan je ook geen ruzie maken. Hij werkt veel over en zij is veel weg. Nou ja, voor de kinderen is het beter dan doorlopend ruzie, denk ik maar.



Wat is zijn plan met zijn vrouw? Geen idee.



(niet quoten want ik haal het straks weg)

quote:highlander schreef op 16 september 2014 @ 21:25:

[...]

In die situaties had jij toch de rol van familievriendin en (nog) niet die van partner?

Voor mij zit daar wel een verschil in.Nee, ook die van partner. Toen al.

quote:oranjexx schreef op 16 september 2014 @ 21:04:

Prikkeldraad en beton hebben niet alleen te maken met de angst gekwetst te worden. Maar voor mij zijn ze vooral om de realiteit niet uit het oog te verliezen en mijn prio's en verantwoordelijkheden goed helder te houden.



Er is niks mis met gevoelens hebben, sterker nog, ik koester ze graag. Maar het zijn eendimensionale gevoelens, hooguit een tweede dimensie. Maar dan houdt het op.



+1



Nu doe ik niet aan prikkeldraad en beton, maar de manier waarop ik erin sta, heeft niks met angst om gekwetst te raken te maken. Het heeft niet met angst te maken. Dit is de manier waarop ik mijn leven organiseer. Ik heb al een man die mij het meest gelukkig maakt. En aan wie ik dus het grootste deel van mijn leven wil geven. Want hoe je het ook wend of keert, een tweede liefde neemt een deel daarvan weg. En dat wil ik niet. Ik wil en zorg ervoor dat mijn relatie met mijn man en kinderen heel hoog op een voetstuk staan. Dat is mijn binnenste cirkeltje. En daar past voor mij gewoon geen minnaar in. Punt. En al zou ik vrijgezel zijn, dan nog mag er geen minnaar in dat binnenste cirkeltje. Ik wil daar geen geleende man in hebben. Ik zal nooit degene zijn die alleen op de bank gaat zitten wachten tot iemand beschikbaar is. Dat is niet uit angst, dat is hoe ik in het leven sta.

quote:roodkapjeendewolf schreef op 16 september 2014 @ 20:59:

@lena: dat is wat ik bedoelde te zeggen , je legt het beter uit dan ik In mijn geval zit dat niet eens in het feit zit hoeveel je elkaar ziet. Het je een lijntje wat ik voel en daar ben ik binnen de kaders loyaal aan omdat ik dit niet zomaar vind bij een ander. Voor mij is dit minnaarsschap wat bij me past , ik loop niet zomaar warm voor iemand en wil zeker niet voor een neukertje een risico lopen. Dit kan ook over gaan en dan zal ik daar zeker verdriet van hebben, dat mag.Dat lijntje heb ik ook wel. En ik zal ook zeker wel verdriet hebben als dit ooit stopt. Ik ben ook niet iemand die zomaar met iemand seks kan hebben. Maar het is wel van een heel ander niveau dan houden van in een relatie.