Seks
alle pijlers
minnaar deel 6
vrijdag 18 december 2009 om 14:03
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
--------------------------------------------------------------------------------
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
-----------------------------------------------------------------------------
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
--------------------------------------------------------------------------------
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
-----------------------------------------------------------------------------
woensdag 13 januari 2010 om 13:35
@sushii:goed van je dat je sv op een zijspoor kan zetten om helder te bekijken hoe de stand van zaken is thuis.
heb je post met kippevel zitten lezen,vind het heftig wat je schrijf, maar ook eerlijk naar jezelf dat je huwelijk toch slechter blijkt te zijn dan gedacht al die jaren.
ik kan je alleen maar veel wijsheid en geluk wensen en hoop dat voor jouw ook snel de zon zal schijnen.
is sv nu v of dat ook niet?
denk het wel als je hem al uit een ver verleden kent en hij begrip heeft!!
dikke knuf meis !
heb je post met kippevel zitten lezen,vind het heftig wat je schrijf, maar ook eerlijk naar jezelf dat je huwelijk toch slechter blijkt te zijn dan gedacht al die jaren.
ik kan je alleen maar veel wijsheid en geluk wensen en hoop dat voor jouw ook snel de zon zal schijnen.
is sv nu v of dat ook niet?
denk het wel als je hem al uit een ver verleden kent en hij begrip heeft!!
dikke knuf meis !
woensdag 13 januari 2010 om 13:38
quote:stewardess schreef op 13 januari 2010 @ 12:58:
@ MissT, laat je alsjeblieft gaan! Ik ben zeker niet ongelukkig, ook niet heel erg gelukkig , noem het tevreden. Ik weet heel goed dat ik daar geen genoegen mee wil nemen, maar er is nog zoveel wat ik over mezelf wil leren.....
Jij hebt voor de verlengde cursus "hoe leer ik mezelf kennen?" gekozen, ipv de versnelde versie?
Begrijp wat MT (nog) niet heeft geschreven.
Citaat van ML King: "Het is altijd het juiste moment om de juiste dingen te doen."
Geen verwijt overigens. Maar waar ligt je twijfel? Het opgeven dan de gezinssituatie?
@ MissT, laat je alsjeblieft gaan! Ik ben zeker niet ongelukkig, ook niet heel erg gelukkig , noem het tevreden. Ik weet heel goed dat ik daar geen genoegen mee wil nemen, maar er is nog zoveel wat ik over mezelf wil leren.....
Jij hebt voor de verlengde cursus "hoe leer ik mezelf kennen?" gekozen, ipv de versnelde versie?
Begrijp wat MT (nog) niet heeft geschreven.
Citaat van ML King: "Het is altijd het juiste moment om de juiste dingen te doen."
Geen verwijt overigens. Maar waar ligt je twijfel? Het opgeven dan de gezinssituatie?
woensdag 13 januari 2010 om 13:48
woensdag 13 januari 2010 om 13:50
Als ik terugkijk weet ik nu dat ik al jaren niet écht gelukkig ben.
Voor de buitenwereld zijn we een leuk gezin, allemaal goed gezond, geen zorgen en een leuk sociaal leven.
Nu weet ik dat ik jaren svtjes heb omdat ik wat mis. Niet omdat ik, zoals ik zelf altijd dacht, niet monogaam kon zijn.
Ik was ook niet ongelukkig, ik leefde mijn leventje en vond het allemaal wel best.
En dan loop je tegen de "verkeerde" aan.
Ineens beseffen waar ik al die jaren naar op zoek geweest ben, alle puzzelstukjes die ineens op zijn plaats vallen.
En dan moeten er uiteindelijk keuzes worden gemaakt en dat wordt het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen.
Voor de buitenwereld zijn we een leuk gezin, allemaal goed gezond, geen zorgen en een leuk sociaal leven.
Nu weet ik dat ik jaren svtjes heb omdat ik wat mis. Niet omdat ik, zoals ik zelf altijd dacht, niet monogaam kon zijn.
Ik was ook niet ongelukkig, ik leefde mijn leventje en vond het allemaal wel best.
En dan loop je tegen de "verkeerde" aan.
Ineens beseffen waar ik al die jaren naar op zoek geweest ben, alle puzzelstukjes die ineens op zijn plaats vallen.
En dan moeten er uiteindelijk keuzes worden gemaakt en dat wordt het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen.
woensdag 13 januari 2010 om 13:51
Hoewel ik vind dat dit eigenlijk meer bij relaties of psyche hoort het volgende:
Wat ik me afvraag:
Waar hebben kinderen meer aan:
Aan een vader en moeder die samen zijn maar eigenlijk niet echt gelukkig?
of
Aan een vader en moeder die niet meer samen leven maar wel samen communiceren en beiden gelukkig zijn?
Welk voorbeeld zou je voor je kids willen zijn?
Wat ik me afvraag:
Waar hebben kinderen meer aan:
Aan een vader en moeder die samen zijn maar eigenlijk niet echt gelukkig?
of
Aan een vader en moeder die niet meer samen leven maar wel samen communiceren en beiden gelukkig zijn?
Welk voorbeeld zou je voor je kids willen zijn?
Good girls are bad girls that never get caught!!!!!
woensdag 13 januari 2010 om 13:54
Stew, daarom liet ik me dus nog niet gaan. Ik wilde eerst wat meer horen van hoe je erover denk. Ik had al eens eerder gelezen dat je ouders zelf gescheiden zijn, geloof ik, en dat je dat je eigen kinderen niet wilt aandoen.
Ter overdenking: Wil je je kinderen dan leren dat ze 'tevreden' moeten zijn? Dat dat genoeg is? dat ze nooit hoger mogen grijpen? Dat ze nooit meer mogen willen? Dat ze nooit voor hun eigen geluk mogen kiezen (en ja, ik ben me ervan bewust dat ze daar anderen verdriet mee kunnen doen)?
Dit is allemaal maar om je gedachten eens aan de gang te kunnen krijgen, hoor!
Ter overdenking: Wil je je kinderen dan leren dat ze 'tevreden' moeten zijn? Dat dat genoeg is? dat ze nooit hoger mogen grijpen? Dat ze nooit meer mogen willen? Dat ze nooit voor hun eigen geluk mogen kiezen (en ja, ik ben me ervan bewust dat ze daar anderen verdriet mee kunnen doen)?
Dit is allemaal maar om je gedachten eens aan de gang te kunnen krijgen, hoor!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
woensdag 13 januari 2010 om 13:56
Niet echt gelukkig maar wel tevreden, ik snap helemaal wat Stew bedoeld. Ik leef al jaren zo en dat had ik tot in lengte van dagen vol kunnen houden.
Mijn man en ik communiceren over van alles alleen niet over onszelf. Daar hebben onze kinderen totaal geen last van, we zijn een gewoon gezin waar nooit ruzie is en alles rustig z'n gangetje gaat.
Mijn man en ik communiceren over van alles alleen niet over onszelf. Daar hebben onze kinderen totaal geen last van, we zijn een gewoon gezin waar nooit ruzie is en alles rustig z'n gangetje gaat.
woensdag 13 januari 2010 om 14:00
Lieve Stew, ik wil toch een tegenwicht geven aan de, zeker ook waardevolle, posts hier. Als je tevreden bent over je relatie en gezin en woonsituatie ed. is dat heel veel waard. Dat spetterende gevoel in de eerste jaren van een relatie verdwijnt altijd. Ik ben zelf ook gescheiden en nu al jaren heel gelukkig met melaman en ik ben heel tevreden met mijn leven. Ik ben gescheiden omdat ik in mijn eerste huwelijk echt niet kon zijn wie ik wilde zijn maar ik merk nu nog steeds dat het leven na een scheiding ook nadelen heeft. Ik vind het zo jammer dat niemand mijn kinderen bv ook de allerleukste vindt. Als de vader van je kinderen ook je partner is, kun je op dat vlak veel meer delen.
Mijn ouders zijn er ook niet meer en ik mis soms echt het gevoel van dingen delen met mensen. Het hebben van een gezamenlijk verleden. Natuurlijk moet je wel een leuk leven hebben en tevreden zijn maar als dat nu zo is, zou ik toch heel goed na blijven denken ( zoals je waarschijnlijk doet, je bent een vrouw en die zijn daar sterren in).
Mijn ouders zijn er ook niet meer en ik mis soms echt het gevoel van dingen delen met mensen. Het hebben van een gezamenlijk verleden. Natuurlijk moet je wel een leuk leven hebben en tevreden zijn maar als dat nu zo is, zou ik toch heel goed na blijven denken ( zoals je waarschijnlijk doet, je bent een vrouw en die zijn daar sterren in).
woensdag 13 januari 2010 om 14:02
woensdag 13 januari 2010 om 14:04
@Ninah, het is geen verwijt dat ik daar maakte, het was meer een constatering dat het nu ergens anders over gaat dan waar dit topic over gaat.
Bij de discussie over nr1 op nr1 en sv voor erbij werd ik verwezen naar relatie door iemand van hier. Zo als diegene wilde ik niet doen, want ieder heeft hier het recht om zijn of haar dingen te delen.
Bij de discussie over nr1 op nr1 en sv voor erbij werd ik verwezen naar relatie door iemand van hier. Zo als diegene wilde ik niet doen, want ieder heeft hier het recht om zijn of haar dingen te delen.
Good girls are bad girls that never get caught!!!!!
woensdag 13 januari 2010 om 14:07
Mela, daar zeg je wat. Daar kan ik me helemaal in vinden. Helaas ben ik tot nog toe het typje van groots en meeslepend leven gebleken, waarin het opbouwen van een gezamenlijk verleden enigszins ingewikkeld blijkt, ook met vrienden. Ik heb vrienden over de hele wereld, en mijn beste vriendin (met wie ik wel een verleden heb) woont echt aan de andere kant van de wereld, en die zie ik met een beetje geluk een week of 2 per jaar.
Wat je zegt over je kinderen en het niet samen kunnen delen van bepaalde dingen, dat merk ik wel, dat ik het jammer vind dat ik niet samen met iemand trots kan zijn op haar als ze bijv. haar eerste rondje fietst ofzo. Maar voor mij geldt wel dat ik liever dit leven wat ik nu leef heb, waarin ik echt het gevoel heb dat ik doe waar ik goed in ben en dat ik echt ben wie ik wil/kan zijn, dan dat ik teveden met iemand op de bank zit met een gezamenlijk verleden.
(kleine aantekening, ik kan dus heel slecht tegen ... hoe zal ik het eens noemen, voorspelbaarheid/sleur/hetzelfde, en bij het schrijven over met iemand op de bank zitten, gaan mijn haren letterlijk overeind staan - waarmee ik maar wil zeggen dat ik ws geen goede graadmeter ben)
(en ja, ik ben me er terdege van bewust dat ook 6 keer per jaar afreizen naar verre oorden voorspelbaar en sleur is, en al 1,5 jaar neuken met dezelfde sv ook!)
Wat je zegt over je kinderen en het niet samen kunnen delen van bepaalde dingen, dat merk ik wel, dat ik het jammer vind dat ik niet samen met iemand trots kan zijn op haar als ze bijv. haar eerste rondje fietst ofzo. Maar voor mij geldt wel dat ik liever dit leven wat ik nu leef heb, waarin ik echt het gevoel heb dat ik doe waar ik goed in ben en dat ik echt ben wie ik wil/kan zijn, dan dat ik teveden met iemand op de bank zit met een gezamenlijk verleden.
(kleine aantekening, ik kan dus heel slecht tegen ... hoe zal ik het eens noemen, voorspelbaarheid/sleur/hetzelfde, en bij het schrijven over met iemand op de bank zitten, gaan mijn haren letterlijk overeind staan - waarmee ik maar wil zeggen dat ik ws geen goede graadmeter ben)
(en ja, ik ben me er terdege van bewust dat ook 6 keer per jaar afreizen naar verre oorden voorspelbaar en sleur is, en al 1,5 jaar neuken met dezelfde sv ook!)
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
woensdag 13 januari 2010 om 14:12
Wow stew, toch best heftig wat je post. Als je weet dat je relatie niet goed genoeg meer is en je beter kunt stoppen, dan zou het je aan lef kunnen ontbreken. Als je niet weet waar je staat, dan ontbreekt het je (nu nog) niet aan lef.
Ik begrijp de 'bagage' van gescheiden ouders. Die bagage heb je ook als je ouders nog gelukkig samen zijn, je wilt dat je kinderen stabiel en warm opgroeien.
Is het niet zo dat jij nog moet destileren waar je staat?
Zou je nog bij nr1 zijn als jullie geen kinderen hadden, zijn kinderen een reden om bij elkaar te blijven, zou je eigenlijk toch wel heel graag samen met nr1 willen blijven, is er nog wat te repareren (evt met hulp), ben je echt egoïstisch als je jezelf niet wegcijfert? Etc.
Je neemt geen genoegen met tevreden zijn, maar in welke situatie wil jij nog dingen over jezelf leren, binnen of buiten relatie met nr1?
Bewust risico lopen tegen de verkeerde aan te lopen hoeft niet te betekenen dat het te laat is, toch?
Ook dit is om je gedachten aan de gang te krijgen. Net als de in mijn ogen waardevolle post van Mela.
Ik begrijp de 'bagage' van gescheiden ouders. Die bagage heb je ook als je ouders nog gelukkig samen zijn, je wilt dat je kinderen stabiel en warm opgroeien.
Is het niet zo dat jij nog moet destileren waar je staat?
Zou je nog bij nr1 zijn als jullie geen kinderen hadden, zijn kinderen een reden om bij elkaar te blijven, zou je eigenlijk toch wel heel graag samen met nr1 willen blijven, is er nog wat te repareren (evt met hulp), ben je echt egoïstisch als je jezelf niet wegcijfert? Etc.
Je neemt geen genoegen met tevreden zijn, maar in welke situatie wil jij nog dingen over jezelf leren, binnen of buiten relatie met nr1?
Bewust risico lopen tegen de verkeerde aan te lopen hoeft niet te betekenen dat het te laat is, toch?
Ook dit is om je gedachten aan de gang te krijgen. Net als de in mijn ogen waardevolle post van Mela.
woensdag 13 januari 2010 om 14:13
Mela, als kind van gescheiden ouders weet ik ook precies wat je bedoelt, dat zijn ook hele moeilijke dingen. Maar nu ik 'groot' ben begrijp ik wel waarom ze niet bij elkaar konden blijven.Mijn ouders hebben het toendertijd niet goed aangepakt; mijn moeder zat vol wrok naar mijn vader waardoor ik uit een soort van loyalitiet mijn vader ook jaren niet wilde zien. In die tijd was scheiden ook niet zo 'gewoon' als nu. Ik was het enige meisje uit de klas waarvan de ouders gescheiden waren, dus er was ook een hoop schaamtegevoel. Gelukkig is dat nu heel anders, maar dat soort dingen spoken wel in mijn hoofd. Ik ben tevreden en wil het liefst iedereen tevreden houden maar soms voel ik me wel eens een martelares en wil ik super gelukkig zijn met mijn grote liefde. En dat is niet omdat ik na een jarenlange relatie de spanning zou missen. Nee, dat is omdat ik helaas besef dat ik niet met mijn grote liefde ben getrouwd.
woensdag 13 januari 2010 om 14:22
