En òf wonderen nog bestaan!

Zeven weken geleden leek ie plots van de aardbodem verdwenen: onze lieve kater van nog geen jaar oud. Z'n maatje liep hier verloren mauwend rond, hij miste overduidelijk z'n kameraard. We hadden ze eerder samen uit het asiel gehaald, het was een gouden duo.

Naarmate de dagen verstreken, kwamen hier in de straat een vijftal posters te hangen van katten die weg waren en hier rees langzaam het besef, dat een katenhater wellicht zijn slag geslagen had. We hebben onze verdwenen kater overal opgegeven als vermist, maar helaas... nooit iets gehoord...



Gistermiddag open ik m'n mail en m'n oog valt op het eerste mailtje, ik ken de afzender niet: Ik lees en dònder van m'n stoel: Onze kater is gevonden... 50 kilometer verderop!! Met trillende vingers draai ik het telefoonnummer en een statige meneer (tenminste, zo klinkt ie) neemt aan en ik vraag ademloos: Heeft u mijn kat gevonden?!?

Het gesprek dat zich dan ontvouwt is prachtig: Meneer legt uit hoe-of-wat en ik krijg zelfs m'n kat "aan de telefoon": hij ligt op schoot bij meneer en ik hoor 'm luidruchtig spinnen.

Ik spring in de auto, tik het adres in de TomTom (49,6 km!!!) en scheur richting m'n eigen kleine wondertje. Wanneer ik op het adres aankom, sta ik voor een énorm huis (denk Gooische Vrouwen) en een typische meneer (yep, denk Gooische Vrouwen) staat al op de mééééterslange oprijlaan op me te wachten. Hij loodst me mee de enorme huiskamer binnen en jawel, daar op een prachtige rood fluwelen bank ligt ie dan, tussen allemaal kussens, mijn kat! De tranen springen in m'n ogen en... meneer huilt hartstochtelijk mee.



Hij vertelt hoe e.e.a. in z'n werk is gegaan en ik ben zo ontroerd door alle moeite die hij en zijn vrouw gedaan hebben: ze hebben blikjes voer gekocht, kattenmelk, speeltjes en zijn met onze kat naar de dierenarts geweest om te laten scannen. Ze hebben half internet afgestruind (hij laat me het briefje bij de laptop zien met alle gegevens) en zelfs hun hond tijdelijk verbannen naar de garage uit angst dat onze kat weer de benen zou nemen.



Na een uurtje vertrek ik met een tas vol kattenspullen en een vrolijk spinnende kat in 't mandje richting huis. Ik bedank de man voor zijn goede zorgen en welja, ik geef 'm drie dikke kussen! Enigszins verlegen zegt ie: "Ach ja, zo zie je maar dat wonderen de wereld nog niet uit zijn" en wéér zie ik 'm een traantje wegpinken.



Tijdens de rit naar huis blijf ik m'n kat aaien en aanraken en hij vertelt me héle verhalen! Ik snap er geen snars van, maar vraag me telkens weer af wat hij de afgelopen zeven weken meegemaakt moet hebben en vooral: hoe is ie 50 kilometer verderop beland?!?



Terwijl ik dit tik, ligt m'n kat, samen met z'n hervonden maatje naast me op de bank. Godsamme, wat kan het leven toch mooi zijn!



Buiten het feit, dat ik überhaupt m'n kat terug heb, ben ik vooral onder de indruk van de moeite die de vinders gedaan hebben om onze kat terug te bezorgen. Het doet me goed te realiseren dat er nog zulke lieve en onbaatzuchtige mensen zijn!

Vandaag gaat er een dikke, dikke bos bloemen 50 kilometer verderop en het eerste mailtje met een filmpje van de hereniging van onze katertjes is reeds verzonden.



Phoehéé!

...Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk, en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.



Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na, en overal is het leven vol heldendom.



Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn. Maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid of eenzaamheid geboren.



Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. Je hebt het recht hier te zijn, en ook al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt, en zo is het goed. Heb daarom ook vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn; houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is dit toch nog steeds een prachtige wereld.



Wees waarachtig.

Streef naar geluk.



(Ook hier een tekst waar ik nog dagelijks van onder de indruk raak en die ik als leidraad voor het soms zo verdomde moeilijke leven zie...)

Hé Karen, jij ook hier!



Ja, prachtige tekst hè... heb hem jaren terug van een vriendin gekregen en sindsdien is ie me heilig! Hangt hier in een prachtige lijst in de woonkamer, ik lees 'm dagelijks. Kan me er heel erg aan optrekken en fijn bij voelen.



Mijn onderschrift hier bij Viva komt er van daan. Vond 'm trouwens erg van toepassing op de discusse van de afgelopen dagen...