Thuis
alle pijlers
Het Grote Viva Katten Topic deel 2
woensdag 1 mei 2019 om 21:17
Alweer een nieuw deel waar wij, enorme kattenliefhebbers, met elkaar kletsen over onze katten en hoe deze poezelige viervoeters ons leven verrijken. Meestal zijn ze lief en grappig, soms ondeugend, soms eten ze teveel of te weinig, soms maken we ons zorgen, kortom we kletsen hier over alles wat met katten te maken heeft. En soms gaan we off-topic, ook dat kan hier 
Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven.
Happy New Miauw!
Het vorige deel is hier te vinden:
thuis/het-grote-viva-katten-topic/list_messages/425916
Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven.
Happy New Miauw!
Het vorige deel is hier te vinden:
thuis/het-grote-viva-katten-topic/list_messages/425916
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
vrijdag 28 juni 2019 om 10:20
Ik denk wel dat het helpt. Het zal weer huilen worden als ik mijn collega’s zie, maar dat is dan maar zo. Ik woon pas net in dit huis en begon net een beetje te wennen. Nu moet ik weer opnieuw wennen, want ze heeft echt een mega-gat achtergelaten. Ben blij als ik even weg kan. Even de kop verzetten.
Ja, ik voel het in mijn hele lijf, die spanning. Ik ben de afgelopen dagen ook alleen maar met haar bezig geweest. Zorgen, knuffelen, ruiken, op haar letten wat ze deed, of wat ze juist niet deed. En ik deed het in mijn broek voor wat ik dacht dat zou gaan komen. Ik had gehoopt dat dat nu een beetje weg zou vallen, maar er komt natuurlijk gewoon wat anders voor in de plaats. Verdriet, rouw.
Ja, ik voel het in mijn hele lijf, die spanning. Ik ben de afgelopen dagen ook alleen maar met haar bezig geweest. Zorgen, knuffelen, ruiken, op haar letten wat ze deed, of wat ze juist niet deed. En ik deed het in mijn broek voor wat ik dacht dat zou gaan komen. Ik had gehoopt dat dat nu een beetje weg zou vallen, maar er komt natuurlijk gewoon wat anders voor in de plaats. Verdriet, rouw.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 juni 2019 om 10:34
Je bent een ongelooflijk lieve " ,poezenmama" met al jouw goede zorgen, liefde en verzorging. Een beter tehuis kun je je niet wensen als poes. Ik weet zeker dat zij dat gevoeld heeft tot in haar poezenteentjes.MockTurtle schreef: ↑28-06-2019 10:20Ik denk wel dat het helpt. Het zal weer huilen worden als ik mijn collega’s zie, maar dat is dan maar zo. Ik woon pas net in dit huis en begon net een beetje te wennen. Nu moet ik weer opnieuw wennen, want ze heeft echt een mega-gat achtergelaten. Ben blij als ik even weg kan. Even de kop verzetten.
Ja, ik voel het in mijn hele lijf, die spanning. Ik ben de afgelopen dagen ook alleen maar met haar bezig geweest. Zorgen, knuffelen, ruiken, op haar letten wat ze deed, of wat ze juist niet deed. En ik deed het in mijn broek voor wat ik dacht dat zou gaan komen. Ik had gehoopt dat dat nu een beetje weg zou vallen, maar er komt natuurlijk gewoon wat anders voor in de plaats. Verdriet, rouw.
Je kunt zo een intense, innige en wederzijdse band met ze hebben dat het niet anders kan dat ze een groot gat achterlaten.
vrijdag 28 juni 2019 om 10:42
Lief, dankjewel. Toen ze gisteren op die tafel lag en in slaap viel, heb ik zo vaak sorry tegen haar gezegd. En dat ik van haar hield. Heb haar gekust, geknuffeld, geaaid, hopelijk gerustgesteld. Ik hoop dat ze gevoeld heeft dat ik van haar hield, haar niet kwijt wilde en haar enorm zou gaan missen. Want dat deed en dat doe ik nog steeds. En nu is ze weg, En dat is zo’n enorm gemis. Mensen zeggen dat ik gelukkig nog een andere kat heb. En dat is nu juist zo’n nietszeggende dooddoener op dit moment. Want ja, gelukkig heb ik inderdaad een andere lieve kat. Maar haar heb ik niet meer. En ze komt niet meer terug. En dat doet verschrikkelijk pijn. Ik had echt een intens diepe band met haar. Gewoon omdat ze zo bijzonder was. Mijn andere kat is een echte lekkere, luie huis-, tuin- en keukenkat. Lekkere knuffel, heel aanhankelijk. Heerlijk. Maar mijn zwart-witte... Dat was wat anders. Altijd gekkigheid, altijd aanwezig en zo stronteigenwijs. Ik was echt haar personeel, zoals altijd gezegd wordt over katten. En dat vond ik geweldig.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 juni 2019 om 10:56
Je kunt ongelooflijk van ze houden en enorme waardering voelen voor hun persoonlijkheid. Dat je met een blik naar elkaar al begrijpt wat de ander bedoeld. Je hebt ook wat minder sensitieve exemplaren en soms krijg je na een verlies alsnog een andersoortige band met ze. Vooral de katers zijn enorm lieve gabbertjes, de poezen echter vaak sensitiever.
vrijdag 28 juni 2019 om 11:03
Bij mijn buurvrouw wordt het wel wat zorgelijk. Het aantal katten staat op acht, geen enkele geholpen. In de tuin zag ik weer twee jonkies. Ik heb geinteresseerde katten en zag dat ze voortdurend door de spleten van de schutting gluurden. Zo ontdekte ik de kleintjes. Heb aangeboden om een plek voor ze te zoeken maar ze lijkt niet happig te zijn. Ze zien er allemaal goed uit maar geld voor een dierenarts is er vrijwel nooit.
vrijdag 28 juni 2019 om 11:05
Je slaat de spijker op zijn kop. Toch heel bijzonder dat dit bestaat tussen mens en dier. Elkaar niet letterlijk verstaan, maar toch kunnen verstaan. En net als mensen die kinderen hebben zeg ik volmondig dat ik van beide evenveel hou. Maar op een andere manier. En het evenwicht in huis is nu gewoon verstoord. Maar het slijt. Helaas weet ik dat ook uit ervaring. Maar dat duurt even. Of even heel lang.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 juni 2019 om 11:14
Ja heel bijzonder en de reden dat ik altijd weer aan poezen begin. Daar betalen we een prijs voor als ze ziek worden en we die rotbeslissing moeten nemen. Maar ik had het nooit willen missen.MockTurtle schreef: ↑28-06-2019 11:05Je slaat de spijker op zijn kop. Toch heel bijzonder dat dit bestaat tussen mens en dier. Elkaar niet letterlijk verstaan, maar toch kunnen verstaan. En net als mensen die kinderen hebben zeg ik volmondig dat ik van beide evenveel hou. Maar op een andere manier. En het evenwicht in huis is nu gewoon verstoord. Maar het slijt. Helaas weet ik dat ook uit ervaring. Maar dat duurt even. Of even heel lang.
vrijdag 28 juni 2019 om 11:16
Heel veel sterkte vandaag!
vrijdag 28 juni 2019 om 11:17
Nee, helemaal met je eens. Je weet dat je ze niet overleeft en dat is maar goed ook. Maar het doet wel pijn. Maar wat je er toch eerst voor terugkrijgt... Ik kan me ook niet voorstellen dat ik alleen met bolle blijf. Maar eerst moet dit slijten, het is nog te rauw. Mijn hart breekt nu ik moet gaan. Ze is helemaal niet gewend om alleen te zijn. Ik hoop dat ze het een beetje redt. Tot later....
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 juni 2019 om 11:25
Uiteraard ga je niet meteen een ander halen. Tja en slijten, bij sommige lukt het nooit helemaal.MockTurtle schreef: ↑28-06-2019 11:17Nee, helemaal met je eens. Je weet dat je ze niet overleeft en dat is maar goed ook. Maar het doet wel pijn. Maar wat je er toch eerst voor terugkrijgt... Ik kan me ook niet voorstellen dat ik alleen met bolle blijf. Maar eerst moet dit slijten, het is nog te rauw. Mijn hart breekt nu ik moet gaan. Ze is helemaal niet gewend om alleen te zijn. Ik hoop dat ze het een beetje redt. Tot later....
Ik hoop voor andere poes dat zij zich goed voelt, meestal loopt het wel los.
Tot later.
vrijdag 28 juni 2019 om 20:47
Nee, sommig verdriet slijt niet. Niet helemaal. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Andere poes is een beetje in de war en onrustig. Ze reageert op ieder geluidje en kijkt dan zoekend en ze miauwt veel meer dan normaal. Maar helaas komt ze niet terug, maar dat kan ik natuurlijk niet uitleggen. Andere poes is ook ineens wat schrikachtig voor mij vanavond. Ze rent weg als ik eraan kom. Ik hoop dat vandaag niet al te vervelend is geweest voor haar.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zaterdag 29 juni 2019 om 11:24
Sneu hoor voor je andere kat. Lekker vertroetelen? Ze heeft vast een hoop meegekregen wat ze niet kan plaatsen of begrijpt.MockTurtle schreef: ↑28-06-2019 20:47Nee, sommig verdriet slijt niet. Niet helemaal. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Andere poes is een beetje in de war en onrustig. Ze reageert op ieder geluidje en kijkt dan zoekend en ze miauwt veel meer dan normaal. Maar helaas komt ze niet terug, maar dat kan ik natuurlijk niet uitleggen. Andere poes is ook ineens wat schrikachtig voor mij vanavond. Ze rent weg als ik eraan kom. Ik hoop dat vandaag niet al te vervelend is geweest voor haar.
zaterdag 29 juni 2019 om 12:24
Ja, heel sneu. En ik woon hier ook nog maar 3 weken, dus sowieso is niets wat het was. We begonnen net een beetje te wennen en dan nu dit. Dit slaat zo'n gat. Ik moest net even naar de winkelstraat en fietste langs mijn oude huis. En ik zag haar in de vensterbank zitten. Zo'n enorm gevoel van heimwee overviel me ineens, dat ik huilend snel terug ben gefietst. Het doet gewoon lichamelijk pijn. Ik had echt wel veel verdriet verwacht, maar dat het zo intens zou zijn...
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zaterdag 29 juni 2019 om 13:05
MockTurtle schreef: ↑29-06-2019 12:24Ja, heel sneu. En ik woon hier ook nog maar 3 weken, dus sowieso is niets wat het was. We begonnen net een beetje te wennen en dan nu dit. Dit slaat zo'n gat. Ik moest net even naar de winkelstraat en fietste langs mijn oude huis. En ik zag haar in de vensterbank zitten. Zo'n enorm gevoel van heimwee overviel me ineens, dat ik huilend snel terug ben gefietst. Het doet gewoon lichamelijk pijn. Ik had echt wel veel verdriet verwacht, maar dat het zo intens zou zijn...
Het zijn ook wel veel veranderingen in een keer.
zaterdag 29 juni 2019 om 19:53
Ik wil ook even van me afschrijven.. Enkele weken geleden kreeg hij horner aan zijn ene oog, dat kan gebeuren en vaak heeft het geen duidelijke oorzaak. Enige tijd oogdruppels gegeven en afwachten, dit herstelde netjes. Toen kreeg hij horner aan zijn andere oog, meteen teruggegaan, zijn gebit bleek heel slecht (terwijl hij 2 jaar geleden nog is geweest voor een gebitsoperatie). Dit zou een mogelijke oorzaak kunnen zijn, niet heel waarschijnlijk maar als er echt veel ontstekingen zouden zitten dan zou dit technisch gezien de zenuwen hebben kunnen aantasten.
Ik heb ook gelijk een foto laten maken van zijn borst, dit omdat een tumor in de borstholte ook een mogelijke oorzaak kan zijn maar dit zag er goed uit. Wel had hij koorts (39.6). Het was buiten warm dus ze wist niet zeker of dat ermee te maken had. naar huis gestuurd met metacam, antibiotica en oogdruppels. Een week later zou hij geholpen worden aan zijn gebit.
Afgelopen donderdag is hij dus aan zijn gebit geholpen, er zijn 8 elementen getrokken en de rest is schoongemaakt. Na thuiskomst 's avonds was het normaal, zoals je van een kat kan verwachten na narcose. Hij heeft wat gegeten, heeft zijn metacam gehad en later zijn antibiotica. Ging prima. Gisteravond echter moest hij na zijn antibiotica overgeven, en telkens als hij een hapje at kwam het er gelijk weer uit.
Vanochtend dus toch weer naar de dierenarts geweest, hij was ook duidelijk niet lekker en met die warmte ligt uitdroging al snel op de loer. Hij hing ook inderdaad tegen uitdroging aan dus heeft hij een vochtinfuus gehad, een prik tegen de misselijkheid en een antibiotica injectie zodat ik dat niet via de bek hoef te geven vandaag. Echter was zijn temperatuur 39.7. Afgelopen donderdag is zijn temperatuur niet gemeten, dus heeft hij opnieuw koorts of nog steeds? Dat weten we dus niet. Zijn bekkie zelf zag er rustig uit aldus de dierenarts.
Bij thuiskomst heeft hij een klein beetje A/D gegeten en later over de dag verspreid heb ik hem gedwangvoerd met een spuitje. Nodeloos te zeggen dat ik niet zijn meest favoriete persoon ben op dit moment. Hij wil perse boven liggen in de warmste kamer van het huis (hun kamer) en bij voorkeur languit in de kattenbak. Als ik met een touwtje over de grond ga dan komt hij wel kijken maar speelt niet. Iets dat hij normaal wel doet en wat mijn andere katten ook nu gewoon doen.
Ik ben echt ongerust, het helpt al niet mee dat ik zelf een angstig persoon ben als het op doktoren aankomt en met zo'n beestje weet je helemaal niet hoe of wat. Wij kunnen praten, zij niet. Komt dit door het gebitje? Ik ben zo vreselijk bang voor een onderliggende (ernstige) aandoening.
Ik heb ook gelijk een foto laten maken van zijn borst, dit omdat een tumor in de borstholte ook een mogelijke oorzaak kan zijn maar dit zag er goed uit. Wel had hij koorts (39.6). Het was buiten warm dus ze wist niet zeker of dat ermee te maken had. naar huis gestuurd met metacam, antibiotica en oogdruppels. Een week later zou hij geholpen worden aan zijn gebit.
Afgelopen donderdag is hij dus aan zijn gebit geholpen, er zijn 8 elementen getrokken en de rest is schoongemaakt. Na thuiskomst 's avonds was het normaal, zoals je van een kat kan verwachten na narcose. Hij heeft wat gegeten, heeft zijn metacam gehad en later zijn antibiotica. Ging prima. Gisteravond echter moest hij na zijn antibiotica overgeven, en telkens als hij een hapje at kwam het er gelijk weer uit.
Vanochtend dus toch weer naar de dierenarts geweest, hij was ook duidelijk niet lekker en met die warmte ligt uitdroging al snel op de loer. Hij hing ook inderdaad tegen uitdroging aan dus heeft hij een vochtinfuus gehad, een prik tegen de misselijkheid en een antibiotica injectie zodat ik dat niet via de bek hoef te geven vandaag. Echter was zijn temperatuur 39.7. Afgelopen donderdag is zijn temperatuur niet gemeten, dus heeft hij opnieuw koorts of nog steeds? Dat weten we dus niet. Zijn bekkie zelf zag er rustig uit aldus de dierenarts.
Bij thuiskomst heeft hij een klein beetje A/D gegeten en later over de dag verspreid heb ik hem gedwangvoerd met een spuitje. Nodeloos te zeggen dat ik niet zijn meest favoriete persoon ben op dit moment. Hij wil perse boven liggen in de warmste kamer van het huis (hun kamer) en bij voorkeur languit in de kattenbak. Als ik met een touwtje over de grond ga dan komt hij wel kijken maar speelt niet. Iets dat hij normaal wel doet en wat mijn andere katten ook nu gewoon doen.
Ik ben echt ongerust, het helpt al niet mee dat ik zelf een angstig persoon ben als het op doktoren aankomt en met zo'n beestje weet je helemaal niet hoe of wat. Wij kunnen praten, zij niet. Komt dit door het gebitje? Ik ben zo vreselijk bang voor een onderliggende (ernstige) aandoening.
zaterdag 29 juni 2019 om 21:12
Heeft hij dit vaker Mieke? Hoe oud is de jongste? Beterschap in ieder geval!
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zaterdag 29 juni 2019 om 22:22
Vocht is nu vooral belangrijk en zorg dat de Metacam niet op de nuchtere maag word gegeven.GinnyJones schreef: ↑29-06-2019 19:53Ik wil ook even van me afschrijven.. Enkele weken geleden kreeg hij horner aan zijn ene oog, dat kan gebeuren en vaak heeft het geen duidelijke oorzaak. Enige tijd oogdruppels gegeven en afwachten, dit herstelde netjes. Toen kreeg hij horner aan zijn andere oog, meteen teruggegaan, zijn gebit bleek heel slecht (terwijl hij 2 jaar geleden nog is geweest voor een gebitsoperatie). Dit zou een mogelijke oorzaak kunnen zijn, niet heel waarschijnlijk maar als er echt veel ontstekingen zouden zitten dan zou dit technisch gezien de zenuwen hebben kunnen aantasten.
Ik heb ook gelijk een foto laten maken van zijn borst, dit omdat een tumor in de borstholte ook een mogelijke oorzaak kan zijn maar dit zag er goed uit. Wel had hij koorts (39.6). Het was buiten warm dus ze wist niet zeker of dat ermee te maken had. naar huis gestuurd met metacam, antibiotica en oogdruppels. Een week later zou hij geholpen worden aan zijn gebit.
Afgelopen donderdag is hij dus aan zijn gebit geholpen, er zijn 8 elementen getrokken en de rest is schoongemaakt. Na thuiskomst 's avonds was het normaal, zoals je van een kat kan verwachten na narcose. Hij heeft wat gegeten, heeft zijn metacam gehad en later zijn antibiotica. Ging prima. Gisteravond echter moest hij na zijn antibiotica overgeven, en telkens als hij een hapje at kwam het er gelijk weer uit.
Vanochtend dus toch weer naar de dierenarts geweest, hij was ook duidelijk niet lekker en met die warmte ligt uitdroging al snel op de loer. Hij hing ook inderdaad tegen uitdroging aan dus heeft hij een vochtinfuus gehad, een prik tegen de misselijkheid en een antibiotica injectie zodat ik dat niet via de bek hoef te geven vandaag. Echter was zijn temperatuur 39.7. Afgelopen donderdag is zijn temperatuur niet gemeten, dus heeft hij opnieuw koorts of nog steeds? Dat weten we dus niet. Zijn bekkie zelf zag er rustig uit aldus de dierenarts.
Bij thuiskomst heeft hij een klein beetje A/D gegeten en later over de dag verspreid heb ik hem gedwangvoerd met een spuitje. Nodeloos te zeggen dat ik niet zijn meest favoriete persoon ben op dit moment. Hij wil perse boven liggen in de warmste kamer van het huis (hun kamer) en bij voorkeur languit in de kattenbak. Als ik met een touwtje over de grond ga dan komt hij wel kijken maar speelt niet. Iets dat hij normaal wel doet en wat mijn andere katten ook nu gewoon doen.
Ik ben echt ongerust, het helpt al niet mee dat ik zelf een angstig persoon ben als het op doktoren aankomt en met zo'n beestje weet je helemaal niet hoe of wat. Wij kunnen praten, zij niet. Komt dit door het gebitje? Ik ben zo vreselijk bang voor een onderliggende (ernstige) aandoening.
De warmte maakt katten ook moe. Hier spelen ze nu ook niet. Ze slapen vooral.
Sterkte
zaterdag 29 juni 2019 om 23:05
klopt, ik heb hem vanmiddag zelf wat zien drinken maar ik dwangvoer nu steeds kleine beetjes A/D met een beetje water erdoor. Dit heb ik ook voor de metacam gedaan. Ze anderen zijn inderdaad ook loom, op 1 na maar die heeft volgens mij adhd, maar die spelen wel.derooiekater schreef: ↑29-06-2019 22:22Vocht is nu vooral belangrijk en zorg dat de Metacam niet op de nuchtere maag word gegeven.
De warmte maakt katten ook moe. Hier spelen ze nu ook niet. Ze slapen vooral.
Sterkte
Mijn zieke kat heeft net wel 2 tellen met het verenstokje gespeeld, beter dan helemaal niet. Ik hoop zo dat het van hieruit gewoon beter gaat.
zondag 30 juni 2019 om 08:46
MockTurtle schreef: ↑27-06-2019 14:26Helaas heb ik mijn meiske vanmiddag in moeten laten slapen. Erge bloedarmoede. De dierenarts zei, we kunnen zoeken en ook rekken, maar daar help je haar niet mee. Dus wat ik in mijn achterhoofd hield, is helaas uitgekomen.
Ik lees dit nu pas, maar ach jee. Een poezebeest verliezen is gewoon een deel van je eigen gezinnetje kwijtraken. En zelf jaren later kan ik ook nog om mij eerste lapje rouwen, haar heb ik moeten laten inslapen na een terugkerende tumor in haar bekje. Ze is toen op mijn schoot in slaap gevallen. Dus ik ga nu ook even een potje janken en dan mijn huidige lapjes stevig knuffelen
Totdat ze genoeg van de knuffels hebben en me geïrriteerd aankijken van 'genoeg zo, geef me nu eten aub!'
Heel veel sterkte!
"I love not Man the less, but Nature more..."
zondag 30 juni 2019 om 09:01
Hij is deze maand een jaar geworden. Van hem vind ik dat hij nog nooit mooi in het haar heeft gezeten wat een indicatie kan zijn voor een slechtere gezondheid.MockTurtle schreef: ↑29-06-2019 21:12Heeft hij dit vaker Mieke? Hoe oud is de jongste? Beterschap in ieder geval!
Het kan zijn dat hij iets in zijn neus heeft, hij graait naar zijn linkerneusgat. Niesziekte kan natuurlijk ook.
zondag 30 juni 2019 om 09:32
Als ik even kijk naar kleine rooie de jongste die heeft met dat warme weer echt nul energie dan is 1 keer meppen naar een hengel al veel. Laat staan als ze zich niet lekker voelen.GinnyJones schreef: ↑29-06-2019 23:05klopt, ik heb hem vanmiddag zelf wat zien drinken maar ik dwangvoer nu steeds kleine beetjes A/D met een beetje water erdoor. Dit heb ik ook voor de metacam gedaan. Ze anderen zijn inderdaad ook loom, op 1 na maar die heeft volgens mij adhd, maar die spelen wel.
Mijn zieke kat heeft net wel 2 tellen met het verenstokje gespeeld, beter dan helemaal niet. Ik hoop zo dat het van hieruit gewoon beter gaat.
Hier gaat het nu afkoelen hoop daar ook en dat je kat wat kan herstellen.
Anders toch weer de dierenarts bellen.
zondag 30 juni 2019 om 09:54
Ja, zo voelt het inderdaad echt. En nu ze er niet meer is, valt het me op hoe erg zij op mij gericht was en mijn andere kat eigenlijk helemaal niet. Terwijl zij wel weer veel aanhankelijker is. Dus het is nu rouwen en een plekje geven. En dat is niet leuk. Ik kan me voorstellen dat dit er zo in heeft gehakt, dat ik ook jaren later nog met een brok in mijn keel kan zitten.PimPom schreef: ↑30-06-2019 08:46Ik lees dit nu pas, maar ach jee. Een poezebeest verliezen is gewoon een deel van je eigen gezinnetje kwijtraken. En zelf jaren later kan ik ook nog om mij eerste lapje rouwen, haar heb ik moeten laten inslapen na een terugkerende tumor in haar bekje. Ze is toen op mijn schoot in slaap gevallen. Dus ik ga nu ook even een potje janken en dan mijn huidige lapjes stevig knuffelen
Totdat ze genoeg van de knuffels hebben en me geïrriteerd aankijken van 'genoeg zo, geef me nu eten aub!'
Heel veel sterkte!
Bedankt en lekker knuffelen met je lapjes!
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
