Thuis
alle pijlers
Zorgen om veiligheid
zaterdag 13 januari 2024 19:16
Ja, dit is het zoveelste topic dat ik open. Sorry daarvoor.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
maandag 1 april 2024 12:13
Ravena schreef: ↑24-03-2024 10:29Tijdje al niet gepost. Hierbij een update.
Ik voel me niet zo onveilig meer. Misschien ook omdat ik zie wat voor sneue figuren het eigenlijk zijn. En mij steeds meer afzijdig houd, mijn eigen leven opbouw en eigen plan trek.
Intussen is er wel wat veranderd.
Niet zozeer in de situatie, want ondanks dat ik veelvuldig op kamers reageer, word ik overal afgewezen tot mijn grote frustratie.
Maar wel in mijn hoofd heb ik een belangrijke switch gemaakt.
Ik vertrouw op mezelf en trek mijn eigen plan.
Ik voel me zelfverzekerder dan een paar weken geleden, toen ik vol in de angst zat.
Nu het lopen beter gaat, ga ik uit, leer nieuwe mensen kennen en kan weer met bekenden afspreken. Ik ga 's avonds lekker de hort op, zoals gister- en vrijdagavond. Ik heb positieve mensen om mij heen nodig.
Er is weer veel gebeurd in 1 week.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 1 april 2024 12:18
Heb je problemen met je geheugen? Oprechte vraag hoor.Ravena schreef: ↑01-04-2024 10:01Wat is HG?
Nou, heel simpel. Toen ik ben gaan samenwonen, is alle hulp en begeleiding gestopt, omdat ik in een andere woonplaats woonde. Dat het op slechts 15 km afstand van mijn vorige woonplaats is, maakt blijkbaar niets uit.
Mijn vorige woonbegeleider wilde een warme overdracht doen.
Nu pas is het eindelijk zover dat ze mogelijk een nieuwe woonbegeleider hebben gevonden.
Maar we zijn een half jaar verder: ik heb me echt opnieuw moeten aanmelden bij het wijkteam, opnieuw mijn hulpvraag in kaart moeten brengen etc. Dus daardoor heel veel vertraging opgelopen.
Je had weer contact met je oude woonbegeleider, en daarmee heb je afgesproken dat je zou bellen met de afdeling voor huiselijk geweld die onder dezelfde organisatie valt. Ik heb toen geopperd dat je oude woonbegeleider wellicht mee zou kunnen naar de intake, dat dat een hoop zou schelen mbt informatie-overdracht. Je stond op het punt dat te gaan doen, en toen ging 'ineens' alles weer goed.
Daardoor ben je nog steeds niet beland daar waar ze je hulp kunnen bieden mbt een onveilige thuissituatie cq een afhankelijkheidsrelatie waarin je onveilig bent.
•
maandag 1 april 2024 12:24
Ah sorry, ik zie nu je andere reacties.
Ik begrijp nu dat je die organisatie wél hebt gebeld, met de vraag voor opvang. Ik heb je geadviseerd daar ambulante hulp te vragen. Als je die hebt kunnen ze samen met jou ook -steeds- kijken naar je acute veiligheid.
Dat advies lijkt me nog steeds van toepassing. Zou het kunnen dat je hebt gebeld in paniek, en met de verkeerde hulpvraag?
Als je meent niet te kunnen/willen blijven waar je bent is de daklozenopvang inderdaad de juiste plek om je aan te melden. Het is aan jouzelf om dat al dan niet te doen, want natuurlijk zitten er nadelen aan.
Ik begrijp nu dat je die organisatie wél hebt gebeld, met de vraag voor opvang. Ik heb je geadviseerd daar ambulante hulp te vragen. Als je die hebt kunnen ze samen met jou ook -steeds- kijken naar je acute veiligheid.
Dat advies lijkt me nog steeds van toepassing. Zou het kunnen dat je hebt gebeld in paniek, en met de verkeerde hulpvraag?
Als je meent niet te kunnen/willen blijven waar je bent is de daklozenopvang inderdaad de juiste plek om je aan te melden. Het is aan jouzelf om dat al dan niet te doen, want natuurlijk zitten er nadelen aan.
•
maandag 1 april 2024 15:08
Ik ken een paar dakloze meiden, 10 jaar jonger dan ik, die negatieve ervaringen hebben.Doreia* schreef: ↑01-04-2024 10:42De voordeur is precies wat je nodig hebt. Want je woont nu toch ook al in een opvang. Een hele slechte opvang.
Bij de voordeur krijg je begeleiding en wordt gekeken waar je terecht kunt. Helemaal zelfstandig. In mijn gemeente kun je dan gaan proefwonen. Als je na een jaar je als een goed huurder hebt gedragen, is de woning van jou.
Dus dat afschrijven wat je nu doet is niet helpend.
Want wat wil je WEL van mensen en jezelf? Ik weet alles wat je niet wil, maar niet waar je wel heen wil.
En met de huidige woningmarkt krijg je echt niet zomaar een woning.
maandag 1 april 2024 15:11
Dankjewel.koala schreef: ↑01-04-2024 10:50Ik heb ook ooit in een zeer moeilijke situatie gezeten, bijna dakloos door toedoen van mijn eigen familie. Hulp van instanties kreeg ik niet omdat ik volgens hen "niet tot de doelgroep behoorde". Toen ben ik geholpen door mensen van mijn (R.K.) kerk en dat is helemaal goed gekomen. Ik vertel dit omdat @Ravena ook aangeeft contact met mensen van haar kerk gezocht te hebben. Vaak zijn die erg betrokken en hulpvaardig.
Ik zit nog niet bij een kerk, maar volg een cursus waardoor ik inmiddels wat mensen heb leren kennen.
Die mijn ex ook kennen...
Ik heb er een paar in vertrouwen genomen en verteld over de situatie. Dat was erg lastig, want ik wilde hem niet ´verraden´. Ze kennen mijn ex als een rustige en vriendelijke jongen.
Afgelopen weekend verteld over de thuissituatie en hoe alles uit de hand aan het lopen is.
Ze gaan voor mij bidden voor woonruimte, maar ik heb er meer aan als ze actief meekijken/informeren...
maandag 1 april 2024 15:13
Ik belde inderdaad half paniekerig op...Frizz schreef: ↑01-04-2024 12:24Ah sorry, ik zie nu je andere reacties.
Ik begrijp nu dat je die organisatie wél hebt gebeld, met de vraag voor opvang. Ik heb je geadviseerd daar ambulante hulp te vragen. Als je die hebt kunnen ze samen met jou ook -steeds- kijken naar je acute veiligheid.
Dat advies lijkt me nog steeds van toepassing. Zou het kunnen dat je hebt gebeld in paniek, en met de verkeerde hulpvraag?
Als je meent niet te kunnen/willen blijven waar je bent is de daklozenopvang inderdaad de juiste plek om je aan te melden. Het is aan jouzelf om dat al dan niet te doen, want natuurlijk zitten er nadelen aan.
Misschien was dat niet goed.
Ze vertelden mij wel over hun werkwijze: je moet eerst een intake doen met iemand van het wijkteam, en dan gaan ze een risicotaxatie doen. Pas daarna kan het e.e.a. in werking worden gezet.
Ik ken een vrouw van mijn leeftijd die bij die daklozenopvang zit. Er zitten er maar een paar vrouwen, en vooral drugs- en alcholverslaafden. Ze voelt zich heel onveilig en is op van alle stress, en zegt dat instanties haar amper helpen voor andere woonruimte.
maandag 1 april 2024 15:14
maandag 1 april 2024 15:20
De daklozenopvang. En dan vooral actief blijven zoeken naar woonruimte zoals je nu doet.
Light thinks it travels faster than anything but it is wrong. No matter how fast light travels, it finds the darkness has always got there first, and is waiting for it.
maandag 1 april 2024 15:53
En omdat die meiden het niet zo goed vonden, doe jij het ook maar niet?
Tja, je bent verschrikkelijk jezelf aan het tegenwerken. Ik schrijf nota bene over proefwonen, maar dat veeg je voor het gemak ook maar van tafel.
Wat haal je uit je situatie? Drama, sensatie, adrenaline? Aandacht? Medelijden?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 1 april 2024 17:04
Dat proefwonen is totaal niet realistisch. Sla de kranten maar open, en je leest genoeg over dakloosheid.Doreia* schreef: ↑01-04-2024 15:53En omdat die meiden het niet zo goed vonden, doe jij het ook maar niet?
Tja, je bent verschrikkelijk jezelf aan het tegenwerken. Ik schrijf nota bene over proefwonen, maar dat veeg je voor het gemak ook maar van tafel.
Wat haal je uit je situatie? Drama, sensatie, adrenaline? Aandacht? Medelijden?
Mij is ook gezegd door instanties (o.a. wijkteam): "Ja, wij kunnen niks doen, wij hebben ook geen kamer of woning"
{...}
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-04-2024 21:19
Reden: Vreemdelingenhaat
Reden: Vreemdelingenhaat
5.37% gewijzigd
maandag 1 april 2024 17:10
Klopt allemaal. Er zijn weinig woningen. Dus het wijkteam gaat jou geen woning beloven. Je moet zelf aan de bak, en dan kan het een tijd duren.
Maar als je blijft zitten waar je zit gebeurt er ook niks. En ja, hard maar waar; de mensen waar het het hardst nodig is krijgen het eerst hulp. Zolang jij daar blijft zitten denken alle instanties; succes er mee. Als je dakloos bent krijg je meer hulp, maar ook dan zal je het zelf moeten doen en tovert het wijkteam geen huis voor je.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-04-2024 21:19
Reden: quote aangepast
Reden: quote aangepast
4.18% gewijzigd
maandag 1 april 2024 17:12
Jij bent dan weer niet de tering gebombardeerd en een groot deel van je mannelijke familieleden moeten begraven.
Jouw keuzes, jouw verantwoordelijkheden en dus ben jij degene die actie zal moeten ondernemen in plaats van in die eeuwige slachtofferrol te hangen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 03-04-2024 21:20
Reden: quote aangepast
Reden: quote aangepast
10.76% gewijzigd
Light thinks it travels faster than anything but it is wrong. No matter how fast light travels, it finds the darkness has always got there first, and is waiting for it.
maandag 1 april 2024 18:49
Ravena schreef: ↑01-04-2024 15:13Ik belde inderdaad half paniekerig op...
Misschien was dat niet goed.
Ze vertelden mij wel over hun werkwijze: je moet eerst een intake doen met iemand van het wijkteam, en dan gaan ze een risicotaxatie doen. Pas daarna kan het e.e.a. in werking worden gezet.
Ik ken een vrouw van mijn leeftijd die bij die daklozenopvang zit. Er zitten er maar een paar vrouwen, en vooral drugs- en alcholverslaafden. Ze voelt zich heel onveilig en is op van alle stress, en zegt dat instanties haar amper helpen voor andere woonruimte.
Precies. Dus… ga je dat doen? Met je oude woonbegeleider?
Met betrekking tot de daklozenopvang; er is een verschil tussen een acute situatie (noodopvang) en het begeleid en beschermd wonen. Maar zoals gezegd; er kleven nadelen aan. Het is aan jouzelf om dat af te wegen.
Ik vind er wél wat van als je alle adviezen mbt (ambulante) professionele hulp in de wind slaat. Ook dat is natuurlijk jouw keuze, maar het is wel een beetje gek om hier hulp te blijven vragen en ondertussen niet aan te kloppen bij de professionals.
•
maandag 1 april 2024 21:54
Je zit nu ook tissen de drugs en drank verslaafden maar dan zonder hulp en begeleiding die je daar wel kan krijgen. Vanuit daar heb je meer kans op een woning dan nu.
Je schrijft net dar jullie huis ernstig vervuild en een drugshol is. Je woont hier zelf ook he....daar ben je dus zeker ook debet aan. Rommel nadat je opgeruimd hebt is wat anders. Ernstig vervuild betekend ook datvje zelf al lange tijd niks schoongemaakt hebt.
Je blijft wijzen naar instanties die niet doen wat je wil. Niemand kan een huis voor je toveren. De kans dat je van de een op andere dag een huis hebg is gewoon niet groot. Je zult het dus met tussenstappen moeten doen zoals de opvang.
Een oprechte vraag, denk je dat je in jouw situatie wel zelfstandig kan wonen?
dinsdag 2 april 2024 13:25
Dat laatste vraag ik mij heel sterk afNanouk schreef: ↑01-04-2024 21:54Je zit nu ook tissen de drugs en drank verslaafden maar dan zonder hulp en begeleiding die je daar wel kan krijgen. Vanuit daar heb je meer kans op een woning dan nu.
Je schrijft net dar jullie huis ernstig vervuild en een drugshol is. Je woont hier zelf ook he....daar ben je dus zeker ook debet aan. Rommel nadat je opgeruimd hebt is wat anders. Ernstig vervuild betekend ook datvje zelf al lange tijd niks schoongemaakt hebt.
Je blijft wijzen naar instanties die niet doen wat je wil. Niemand kan een huis voor je toveren. De kans dat je van de een op andere dag een huis hebg is gewoon niet groot. Je zult het dus met tussenstappen moeten doen zoals de opvang.
Een oprechte vraag, denk je dat je in jouw situatie wel zelfstandig kan wonen?
Hiervoor woonde ik ook met veel begeleiding.
Wat er nu vooral speelt wat het schoonmaken lastig maakt, is mijn fysieke beperking van mijn voet en revalidatie.
De afwas en mijn eigen rommel ruim ik op. Maar de vloer dweilen zit er gewoon echt niet in.
Hiervoor had ik een schoonmaakhulp via de gemeente, maar omdat ik samenwoon, kan dat niet meer.
dinsdag 2 april 2024 13:31
Ik vind het vervelend dat er steeds word gezegd dat ik niks doe, en niet op adviezen reageer. Dat is gewoon niet waar.
Ik heb alles gedaan.
- Reageren op kamers
- Situatie uitleggen bij maatschappelijk werk, wijkteam, Veilig Thuis, Meld Misdaad Anoniem en de door Frizz benoemde organisatie
- Een logeeradres voor 1 nacht in de week bij een vriendin
- Probleem besproken met meerdere vriendinnen die meekijken voor woonruimte
- Probleem besproken met ouders
- Zelf schoonmaakhulp ingehuurd, op eigen kosten.
- Mezelf opnieuw aangemeld voor woonbegeleiding een X aantal maanden geleden (ik sta nog op de wachtlijst)
- Contact gezocht met mijn oude woonbegeleider en de situatie uitgelegd
- Zelf zoveel mogelijk geprobeerd mijn eigen leven op te bouwen,. Door werk op te pakken (ja, ook in deze situatie) zodat ik financieel minder afhankelijk ben (ter illustratie heb ik afgelopen weken gemiddeld 30u gewerkt) en af te spreken met andere mensen, nieuwe contacten op te doen .
- Bezig geweest met mijn eigen second opinion, want door een onjuiste diagnose kon ik nergens meer hulp krijgen.
- Uitgebreide intake gehad bij een hulpinstantie --> afwijzing, want ik ben 'te complex'
- Goed voor mezelf blijven zorgen ondanks alles.
Als je dit zo ziet, durf dan maar eens te beweren dat ik alles in de wind sla.
Flikker op zeg.
Ik heb alles gedaan.
- Reageren op kamers
- Situatie uitleggen bij maatschappelijk werk, wijkteam, Veilig Thuis, Meld Misdaad Anoniem en de door Frizz benoemde organisatie
- Een logeeradres voor 1 nacht in de week bij een vriendin
- Probleem besproken met meerdere vriendinnen die meekijken voor woonruimte
- Probleem besproken met ouders
- Zelf schoonmaakhulp ingehuurd, op eigen kosten.
- Mezelf opnieuw aangemeld voor woonbegeleiding een X aantal maanden geleden (ik sta nog op de wachtlijst)
- Contact gezocht met mijn oude woonbegeleider en de situatie uitgelegd
- Zelf zoveel mogelijk geprobeerd mijn eigen leven op te bouwen,. Door werk op te pakken (ja, ook in deze situatie) zodat ik financieel minder afhankelijk ben (ter illustratie heb ik afgelopen weken gemiddeld 30u gewerkt) en af te spreken met andere mensen, nieuwe contacten op te doen .
- Bezig geweest met mijn eigen second opinion, want door een onjuiste diagnose kon ik nergens meer hulp krijgen.
- Uitgebreide intake gehad bij een hulpinstantie --> afwijzing, want ik ben 'te complex'
- Goed voor mezelf blijven zorgen ondanks alles.
Als je dit zo ziet, durf dan maar eens te beweren dat ik alles in de wind sla.
Flikker op zeg.
dinsdag 2 april 2024 13:34
Ravena schreef: ↑02-04-2024 13:25Dat laatste vraag ik mij heel sterk af
Hiervoor woonde ik ook met veel begeleiding.
Wat er nu vooral speelt wat het schoonmaken lastig maakt, is mijn fysieke beperking van mijn voet en revalidatie.
De afwas en mijn eigen rommel ruim ik op. Maar de vloer dweilen zit er gewoon echt niet in.
Hiervoor had ik een schoonmaakhulp via de gemeente, maar omdat ik samenwoon, kan dat niet meer.
Dat ging toch al veel beter? En met een nat swiffer-ding kun je best wel wat doen , desnoods vanaf een (bureau)stoel, om te voorkomen dat een huis sterk vervuild? Stofzuigen kan toch ook vanaf een stoel? Een kruk met wieltjes?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
