Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
vrijdag 11 juni 2021 12:31
De spanning bij je man bouwt zich op. Normaal ontlaadt hij blijkbaar door de rush van het gokken. Maar dat kan nu niet, want jij hebt de passen. Dus logisch dat er nu spanning is. Des te meer reden om bij hem aan te blijven dringen dat hij zich bij de huisarts moet melden.Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 12:25Ik heb nog niet echt steun uit mijn omgeving kunnen halen nee. Het lijkt alsof mijn vriendinnen het onderwerp een beetje vermijden eerlijk gezegd. Maar misschien zie ik spoken. Ik denk er over na of ik misschien een keer met de vriend van het bier zal praten. Hij is heel aardig en ik heb er wel behoefte aan om mijn zorgen een keer te delen met iemand die dichtbij mijn man staat. Ik weet alleen niet of dat niet te ver gaat om tegen de wil van mijn man in iemand uit zijn eigen vriendenkring in te lichten.
Doreia dat is het inderdaad precies. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt over dat gokken en ik ga zeker niet toegeven. Dat doet wel iets met de sfeer in huis op dit moment helaas.
Calvijn1 wat lief dat je de moeite neemt om er nog op terug te komen, bedankt voor je bericht
En viva-amber zo klinkt het alsof ik denk dat ik tussen mijn man en de dood sta en dat is niet zo. Ik ben wel heel bang dat mijn man echt iets wil doen met zijn gedachten, onafhankelijk van mij. Ik zou willen dat ik het gevoel had dat ik daar zoveel invloed op zou kunnen uitoefenen. Ik voel me heel machteloos en gespannen omdat ik dat gevoel juist niet heb. En het is wel een beetje zo dat ik wel bang ben om iets te doen wat het nog erger zou kunnen maken.
En ik heb van nabij geslaagde suïcide pogingen gezien. Echt waar, als iemand het in het hoofd heeft, is er NIETS wat je kan dan of kon doen om die persoon daar vanaf te brengen. Die persoon heeft dan de beslissing gemaakt en dóet het dan gewoon. Daar kun jij niets aan veranderen, want je kan het niet voorkomen, tenzij je hem aan de verwarmingsbuis boeit voor de rest van zijn leven. Ook hier weer: laat hem hulp zoeken.
Maar als hij dat niet wil, dan zul je moeten zeggen dat jij niet meegesleept wilt worden in zijn ellende, zonder dat hij een oplossing wil vinden voor zijn problemen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 11 juni 2021 12:33
Dus als iemand iets van je steelt TO, en je mist dat voorwerp, dan ben je hebberig? Is dat de gedachtekronkel die je toepast om weer een gevoel van controle te krijgen? Want dat is hoe ik je zie redeneren in je laatste post.
Het is gezond om deze situatie niet te willen. Jezelf en jullie kind goede, veilige, verantwoorde, volwassen zaken gunnen, daar is niks egoïstisch aan.
'Dit wil ik niet', die gedachte is ook zo'n voorbeeld van normen en waarden en staan waar je staat. Het lijkt erop dat je dat nu bij jezelf waarneemt.
Wat ik van mezelf ken is dan mijn neiging daar een oordeel of een etiket op te plakken, ipv het even te laten bestaan zoals het zich op dat moment voordoet. Niet weten zit in mijn brein dichtbij onmacht, en voelt dus al snel als teveel, als iets wat weg moet.
Verdragen dat het is wat het is, is een hele kunst.
Uit de oordelen blijven en even niet weten wat hiermee, met zo'n gedachte bijvoorbeeld, kan juist ruimte geven voor nieuwe ideeën, inzichten.
Het is gezond om deze situatie niet te willen. Jezelf en jullie kind goede, veilige, verantwoorde, volwassen zaken gunnen, daar is niks egoïstisch aan.
'Dit wil ik niet', die gedachte is ook zo'n voorbeeld van normen en waarden en staan waar je staat. Het lijkt erop dat je dat nu bij jezelf waarneemt.
Wat ik van mezelf ken is dan mijn neiging daar een oordeel of een etiket op te plakken, ipv het even te laten bestaan zoals het zich op dat moment voordoet. Niet weten zit in mijn brein dichtbij onmacht, en voelt dus al snel als teveel, als iets wat weg moet.
Verdragen dat het is wat het is, is een hele kunst.
Uit de oordelen blijven en even niet weten wat hiermee, met zo'n gedachte bijvoorbeeld, kan juist ruimte geven voor nieuwe ideeën, inzichten.
vrijdag 11 juni 2021 12:34
Het voelt inderdaad wel heel ver weg allemaal nu...Sjaantje37 schreef: ↑11-06-2021 12:27Het is inderdaad een acceptatie proces. Aangezien hij geen hulp wil aanvaarden van professionals ben ik bang dat jij je oude man niet zo snel terugkrijgt daarbij zijn jou flink wat beschadigingen toegebracht wat dat ook minder makkelijk maakt.
Had jouw man al eerder een gokverslaving? Ik zelf heb een gokverslaafde partner gehad, toen hij op een gegeven moment ook het geld voor de huur vergokte en ik daardoor in de problemen kwam toen zag ik pas in dat ik hem niet kon helpen en geloof mij ik heb het ook geprobeerd, d.m.v. zijn pasje in te nemen maar dan leende hij ergens geld waardoor er op een gegeven moment ook ongure personen voor de deur stonden die hun geld terug wilde.
Daar schrik ik wel van zeg dat was nog helemaal niet in mij opgekomen. Ik heb nooit eerder iets gemerkt van dat gokken dus ik denk het niet. Het blijkt wel dat het al wat langer speelt maar het is pas recentelijk ineens helemaal uit de hand gelopen.
vrijdag 11 juni 2021 12:36
Daarom is het zo belangrijk dat jouw man hulp aanvaard van mensen die hem echt kunnen helpen, dit is veel te zwaar op jouw schouders.Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 12:34Het voelt inderdaad wel heel ver weg allemaal nu...
Daar schrik ik wel van zeg dat was nog helemaal niet in mij opgekomen. Ik heb nooit eerder iets gemerkt van dat gokken dus ik denk het niet. Het blijkt wel dat het al wat langer speelt maar het is pas recentelijk ineens helemaal uit de hand gelopen.
vrijdag 11 juni 2021 12:56
Je hebt de passen. Je kunt het dus gaan terug kijken. Wanneer is het begonnen, wanneer liep het uit de hand.Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 12:34Het voelt inderdaad wel heel ver weg allemaal nu...
Daar schrik ik wel van zeg dat was nog helemaal niet in mij opgekomen. Ik heb nooit eerder iets gemerkt van dat gokken dus ik denk het niet. Het blijkt wel dat het al wat langer speelt maar het is pas recentelijk ineens helemaal uit de hand gelopen.
Welke lijken komen er nog meer uit de financiële kast. Het gaat je helpen om te kijken of zijn woorden kloppen met het bewijs wat je vind en zo ofwel hem te kunnen steunen in het zoeken naar hulp ofwel jezelf helpen in het accepteren van het dan bijna nog onvermijdelijke.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 11 juni 2021 13:33
vrijdag 11 juni 2021 13:36
Zeker doen!Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 12:25. Ik denk er over na of ik misschien een keer met de vriend van het bier zal praten. Hij is heel aardig en ik heb er wel behoefte aan om mijn zorgen een keer te delen met iemand die dichtbij mijn man staat. Ik weet alleen niet of dat niet te ver gaat om tegen de wil van mijn man in iemand uit zijn eigen vriendenkring in te lichten.
Vertel wel aan je man dat je het gaat doen. Dan kan hij eventueel nog kiezen het zelf aan die vriend te vertellen. Doe het niet achter zijn rug om.
vrijdag 11 juni 2021 13:42
Hallo Zandblauwtjes,
Wat klink je eenzaam. Is het zo dat er in jouw leven geen mensen zijn die echt heel dicht bij je staan? Niet bij jullie als stel, of als jong gezin, maar bij jou? Een broer of zus? Ouders? Een vriendin die je al heel lang kent, die jou ook kent van vóór dat je met je man was? Als dit zo is, als iedereen 'verder weg' voelt, gaan er bij mij alarmbellen af. Dan is er al veel langer iets aan de hand. Dan houd je wellicht zonder dat je het weet de geheimen die je man heeft, die nu langzaam zichtbaar worden, onzichtbaar voor de buitenwereld. Wellicht heeft jouw man hier wel een actieve rol in, als in: hij vindt de wereld met jou (en nu de baby) er in groot genoeg? Ik hoop niet dat je dit herkent. Want als dit het geval is, kunnen er nog meer geheimen zijn. Of zijn de geheimen/problemen groter dan jouw man jou nu laat zien.
We moeten het tegen je blíjven zeggen denk ik: hij maakt jullie kringetje heel klein, als in 'jij en hij', en jou weert hij vervolgens af. Hij isoleert je. Misschien uit onmacht maar dat maakt niet uit. Jouw relatie, jouw gezinnetje, is géén veilige plek (meer) voor jou. Je hebt het over 'de sfeer in huis', maar lieverd: die sfeer is helemaal geen graadmeter. Isolatie, manipulatie, geheimen, een kleine wereld, dát zijn graadmeters. Eenzaamheid.
Ik hoop dat ik er naast zit met deze 'analyse'/'hypothese', maar als dat ook maar een beetje niet zo is, moet jij beter voor jezelf (en je kindje) gaan zorgen. En dat betekent: aan de grote bel trekken bij zowel geliefde mensen als hulpverleners. Het kan zo niet verder. Het is te groot. Bel anders inderdaad met 113, zodat je kunt gaan praten, en van daaruit met iemand die vaker te maken heeft met dit soort problematiek een plan kunt maken. Je zult iets van een plan moeten hebben. Niet om je op te jagen, maar 'gewoon door' bestaat niet (meer). Er zijn ook andere instanties die je anoniem kunt bellen als er niemand in je omgeving is die met je mee kan leven en denken. Bijvoorbeeld:
https://www.eenzaam.nl/hulp-en-advies/m ... haal-kwijt
En:
https://www.fier.nl/chat/zorgen-om-een-ander
Weet je, Zandblauwtjes? Ik (en we hier) maken ons nu best ernstig zorgen om JOU. Misschien kan dat doordringen?
Wat heb je nodig om in beweging te komen? Wat kunnen wij hier doen?
Wat klink je eenzaam. Is het zo dat er in jouw leven geen mensen zijn die echt heel dicht bij je staan? Niet bij jullie als stel, of als jong gezin, maar bij jou? Een broer of zus? Ouders? Een vriendin die je al heel lang kent, die jou ook kent van vóór dat je met je man was? Als dit zo is, als iedereen 'verder weg' voelt, gaan er bij mij alarmbellen af. Dan is er al veel langer iets aan de hand. Dan houd je wellicht zonder dat je het weet de geheimen die je man heeft, die nu langzaam zichtbaar worden, onzichtbaar voor de buitenwereld. Wellicht heeft jouw man hier wel een actieve rol in, als in: hij vindt de wereld met jou (en nu de baby) er in groot genoeg? Ik hoop niet dat je dit herkent. Want als dit het geval is, kunnen er nog meer geheimen zijn. Of zijn de geheimen/problemen groter dan jouw man jou nu laat zien.
We moeten het tegen je blíjven zeggen denk ik: hij maakt jullie kringetje heel klein, als in 'jij en hij', en jou weert hij vervolgens af. Hij isoleert je. Misschien uit onmacht maar dat maakt niet uit. Jouw relatie, jouw gezinnetje, is géén veilige plek (meer) voor jou. Je hebt het over 'de sfeer in huis', maar lieverd: die sfeer is helemaal geen graadmeter. Isolatie, manipulatie, geheimen, een kleine wereld, dát zijn graadmeters. Eenzaamheid.
Ik hoop dat ik er naast zit met deze 'analyse'/'hypothese', maar als dat ook maar een beetje niet zo is, moet jij beter voor jezelf (en je kindje) gaan zorgen. En dat betekent: aan de grote bel trekken bij zowel geliefde mensen als hulpverleners. Het kan zo niet verder. Het is te groot. Bel anders inderdaad met 113, zodat je kunt gaan praten, en van daaruit met iemand die vaker te maken heeft met dit soort problematiek een plan kunt maken. Je zult iets van een plan moeten hebben. Niet om je op te jagen, maar 'gewoon door' bestaat niet (meer). Er zijn ook andere instanties die je anoniem kunt bellen als er niemand in je omgeving is die met je mee kan leven en denken. Bijvoorbeeld:
https://www.eenzaam.nl/hulp-en-advies/m ... haal-kwijt
En:
https://www.fier.nl/chat/zorgen-om-een-ander
Weet je, Zandblauwtjes? Ik (en we hier) maken ons nu best ernstig zorgen om JOU. Misschien kan dat doordringen?
Wat heb je nodig om in beweging te komen? Wat kunnen wij hier doen?
vrijdag 11 juni 2021 14:25
Hanke daar heb ik wel iets aan, dankje.
Wiebeltje bedankt voor je bezorgdheid. Het is gelukkig niet zo dat mijn man mij isoleert! Ik heb ook best veel familie en vrienden om mij heen, ik vind het alleen moeilijk om me open te stellen. En het is ook wel zo dat er vaak hard wordt geoordeeld of omheen gepraat wordt als ik dat wel doe. Daardoor voel ik me soms geïsoleerder dan ik ben denk ik.
Ik denk dat ik het zo misschien maar ga doen met die vriend xynix.
Wiebeltje bedankt voor je bezorgdheid. Het is gelukkig niet zo dat mijn man mij isoleert! Ik heb ook best veel familie en vrienden om mij heen, ik vind het alleen moeilijk om me open te stellen. En het is ook wel zo dat er vaak hard wordt geoordeeld of omheen gepraat wordt als ik dat wel doe. Daardoor voel ik me soms geïsoleerder dan ik ben denk ik.
Ik denk dat ik het zo misschien maar ga doen met die vriend xynix.
vrijdag 11 juni 2021 15:31
Ik denk niet dat je geïsoleerd wordt door je man. Maar ik denk wel dat je nu geïsoleerd bent en dat dit mede komt doordat man jou bevestigd in input van de omgeving dat jij dingen 'te groot maakt'. Daardoor ben je niet helemaal jezelf (of helemaal niet) en verlies je dus ook echt contact met anderen.
Wellicht is dit een goed moment om die cirkel wat uit te breiden of eigenlijk het contact met iemand in de cirkel te veranderen. Die vriendin bijvoorbeeld van laatst. Als je nog een keer bij haar aangeeft hoe het nu is en wat je voelt en misschien zelfs direct dat je haar steun nodig hebt dat je gevoelens er mogen zijn. Zou ze daarop in gaan?
Die vriend van je man lijkt me ook een hele goede!
Wellicht is dit een goed moment om die cirkel wat uit te breiden of eigenlijk het contact met iemand in de cirkel te veranderen. Die vriendin bijvoorbeeld van laatst. Als je nog een keer bij haar aangeeft hoe het nu is en wat je voelt en misschien zelfs direct dat je haar steun nodig hebt dat je gevoelens er mogen zijn. Zou ze daarop in gaan?
Die vriend van je man lijkt me ook een hele goede!
Het is zoals het is
vrijdag 11 juni 2021 15:44
Mensen nemen je vaak pas serieus wanneer je jezelf serieus neemt. Ironisch maar waar.Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 14:25Hanke daar heb ik wel iets aan, dankje.
Wiebeltje bedankt voor je bezorgdheid. Het is gelukkig niet zo dat mijn man mij isoleert! Ik heb ook best veel familie en vrienden om mij heen, ik vind het alleen moeilijk om me open te stellen. En het is ook wel zo dat er vaak hard wordt geoordeeld of omheen gepraat wordt als ik dat wel doe. Daardoor voel ik me soms geïsoleerder dan ik ben denk ik.
Ik denk dat ik het zo misschien maar ga doen met die vriend xynix.
Zolang er steeds een stemmetje in je hoofd zit (van vroeger?)
“ Wat maak je weer een drama? Overdrijf niet zo , Hup schouders eronder en niet zo zeuren “
Ondermijnd dit jouw gevoelens en beleving en zal de buitenwereld dit stuk niet goed kunnen oppakken. Dan voel je je afgesneden van je omgeving , niet gezien en gehoord.
vrijdag 11 juni 2021 16:39
Lieve TO,Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 14:25Het is gelukkig niet zo dat mijn man mij isoleert! Ik heb ook best veel familie en vrienden om mij heen, ik vind het alleen moeilijk om me open te stellen. En het is ook wel zo dat er vaak hard wordt geoordeeld of omheen gepraat wordt als ik dat wel doe. Daardoor voel ik me soms geïsoleerder dan ik ben denk ik.
Ik lees al de hele tijd mee en denk erg veel aan je.
Je krijgt goede adviezen, tussen sommige prut door.
Zoals ik in mijn vorige bericht al schreef, ga ik het nu weer schrijven: probeer te delen met de mensen om je heen.
Dat jij je geïsoleerd voelt, zit waarschijnlijk meer in jezelf, dan dat je intimi er niet voor je zouden willen zijn.
Je bent niet enkel verantwoordelijk voor jezelf, maar ook voor je lieve kindje.
Dat man geen hulp wilt opzoeken, betekent niet dat jij dat niet mag.
Dat man niet met zijn vrienden, ouders etc wilt praten, betekent niet dat jij dat niet mag.
Eerlijk gezegd lijkt het mij beter als hij een tijdje bij een vriend of zijn ouders gaat verblijven.
Dan heb jij wat meer rust, kan jij helderder gaan nadenken, zaken uitzoeken en lichamelijk uit te stressstand komen.
Zolang hij in huis blijft, zal deze stressfactor niet verminderen ben ik bang.
Vanaf de zijlijn is het makkelijk oordelen, ik begrijp dat heel goed.
Ik hoop dat je wat met de adviezen kan.
Weet dat ik je lees!
Sommige dingen gebeuren en zijn niet waar, terwijl andere dingen waar zijn, hoewel ze nooit gebeurt zijn.
vrijdag 11 juni 2021 16:41
Oh zo waar!Roodkapjeendewolf schreef: ↑11-06-2021 15:44Mensen nemen je vaak pas serieus wanneer je jezelf serieus neemt. Ironisch maar waar.
Sommige dingen gebeuren en zijn niet waar, terwijl andere dingen waar zijn, hoewel ze nooit gebeurt zijn.
vrijdag 11 juni 2021 17:27
Roodkapjeendewolf schreef: ↑11-06-2021 15:44Mensen nemen je vaak pas serieus wanneer je jezelf serieus neemt. Ironisch maar waar.
Ik denk dat die mensen je dan nog steeds niet serieus nemen, alleen maakt het je niet meer uit.
vrijdag 11 juni 2021 17:42
Heel logisch dat je je machteloos en gespannen voelt. Neem die gevoelens serieus en probeer ze niet aan de kant te duwen. Heb je nog een afspraak bij je psycholoog?Zandblauwtjes schreef: ↑11-06-2021 12:25
Ik ben wel heel bang dat mijn man echt iets wil doen met zijn gedachten, onafhankelijk van mij. Ik zou willen dat ik het gevoel had dat ik daar zoveel invloed op zou kunnen uitoefenen. Ik voel me heel machteloos en gespannen omdat ik dat gevoel juist niet heb. En het is wel een beetje zo dat ik wel bang ben om iets te doen wat het nog erger zou kunnen maken.
...
vrijdag 11 juni 2021 19:10
Zandblauwtjes,
Ik ben bang dat Wiebeltje wel eens gelijk kon hebben.
Je wereldje is klein, je blijft je vriend verdedigen en jij plaatst de oorzaak iedere keer bij jezelf, maar je wereldje is klein. Je bent op zoek bij wie je binnen kunt lopen en je verhaal mag doen. Dat die niet direct oppopt zegt genoeg. Ik zeg niet dat het zo is maar het lijkt wel alsof je door je man wordt geïsoleerd. Ook hier de reactie van je man dat je het met niemand mag delen is zo’n signaal.
Ook ik denk dat er meer speelt dan nu alleen door je vriend is gezegd. Hij weet heel goed hoe je te bespelen en wat doe je als er weer iets uit de hoge hoed komt.
Ik wil je niets aanpraten maar hoop dat je ook die kant wil onderzoeken van uitsluiting en meer problemen dan tot nu toe uitgesproken.
Ik ben bang dat Wiebeltje wel eens gelijk kon hebben.
Je wereldje is klein, je blijft je vriend verdedigen en jij plaatst de oorzaak iedere keer bij jezelf, maar je wereldje is klein. Je bent op zoek bij wie je binnen kunt lopen en je verhaal mag doen. Dat die niet direct oppopt zegt genoeg. Ik zeg niet dat het zo is maar het lijkt wel alsof je door je man wordt geïsoleerd. Ook hier de reactie van je man dat je het met niemand mag delen is zo’n signaal.
Ook ik denk dat er meer speelt dan nu alleen door je vriend is gezegd. Hij weet heel goed hoe je te bespelen en wat doe je als er weer iets uit de hoge hoed komt.
Ik wil je niets aanpraten maar hoop dat je ook die kant wil onderzoeken van uitsluiting en meer problemen dan tot nu toe uitgesproken.
vrijdag 11 juni 2021 19:15
vrijdag 11 juni 2021 19:45