Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
zondag 13 juni 2021 om 09:58
Zandblauwtjes is voor haar man inderdaad een goede vriend momenteel.yette schreef: ↑12-06-2021 15:10Eens. Confronteren staat niet gelijk aan laten vallen. Je kan best een andere mening hebben terwijl je de ander wel steunt in wat hij/zij wil.
Zoals Zandblauwtjes haar man blijft steunen en helpen terwijl ze het er niet mee eens is dat hij zijn problemen niet met anderen of hulpverlening wil bespreken.
Jammer alleen dat hij dat totaal niet is voor haar. Met dat soort vrienden heb je geen vijanden nodig
woensdag 16 juni 2021 om 17:30
Wat lief dat jullie zo aan mij denken. Ik schrik ervan dat het forum ermee stopt 
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
woensdag 16 juni 2021 om 17:38
woensdag 16 juni 2021 om 17:40
Hij is verantwoordelijk voor wat hij voelt en niet jij. Je kan moeilijk uit medelijden tegen je zin seks hebben.
Wanneer je man een probleem ervaart dan is het niet zo dat het automatisch bij jou kan worden neergelegd. Hij kan er zelf wat mee doen en wanneer hij dat niet doet dan is het lijden nog niet groot genoeg om hulp te gaan zoeken.
Wanneer je man een probleem ervaart dan is het niet zo dat het automatisch bij jou kan worden neergelegd. Hij kan er zelf wat mee doen en wanneer hij dat niet doet dan is het lijden nog niet groot genoeg om hulp te gaan zoeken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 juni 2021 om 18:30
Zandblauwtjes schreef: ↑16-06-2021 17:30Wat lief dat jullie zo aan mij denken. Ik schrik ervan dat het forum ermee stopt
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
Hij heeft het moeilijk met de consequenties van zijn eigen gedrag. En in plaats van verantwoordelijkheid te nemen gaat hij depressief doen. En legt het daarmee weer bij jou neer. Vind ik.
En dan mag je er eigenlijk ook nog niet over praten en wil hij geen hulp.
Lees dit nou eens rustig. En dan nog een keer.
Wat denk je dan?
Ik denk dan, what the fuck het lijkt wel een puber. Zo verschrikkelijk egocentrisch en kortzichtig.
Ik maak me een beetje zorgen over jou. Je slaapt slecht schrijf je en bent gespannen. Logisch natuurlijk, maar je hebt ook een baby. Jouw eerste prioriteit moet JIJ zijn, en op een gedeelde 1e plaats de baby. Durf die 1e plek in te nemen mop. Jij bent niet verantwoordelijk voor hem. Hij heeft er een puinhoop van gemaakt, jij niet.
Hoe gaat het met het (niet) gokken? Heb je alles goed afgedekt? Ik begreep een beetje van iemand die het zelf mee had gemaakt dat er verder gegokt kan worden zonder bankpas.
Ook hierin, zorg voor jezelf.
Sterkte!!
woensdag 16 juni 2021 om 18:46
Hij geeft jou de schuld van dit alles.Zandblauwtjes schreef: ↑16-06-2021 17:30Wat lief dat jullie zo aan mij denken. Ik schrik ervan dat het forum ermee stopt
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
Als jij er nu eens niet zo zwaar aan zou tillen, dan was alles gewoon opgelost.
Daarin zit dus 0 begrip, inlevingsvermogen en hij is hierdoor nu zielig.
Hij vergeet dat hij een BULT werk te doen heeft. Hij moet in de eerste plaats zijn problemen met gokken oplossen. En hij moet zijn gedrag onder ogen zien. Zijn aandeel. Zolang hij dat niet doet, blijf jij onrustig, omdat het hele punt hem ontgaat.
En wie het punt ontgaat, zal ook niet weten wanneer hij het weer doet.
En als hij nu bljift zeuren om seks... is dat niet hetzelfde als die avond? Dus drukt hij daarmee elke keer weer op de pijnlijke wond....
Geen wonder dat je on edge bent.
woensdag 16 juni 2021 om 21:16
Lieve TO,
Fijn om toch wat van je te lezen, terwijl je ons hier niets verplicht bent he om te antwoorden.
Ik vraag me af hoe lang je dit gaat volhouden. Je staat al te lang op scherp en kunt niet ontspannen.
Wat is volgens jou de beste oplossing op dit moment?
Blijf bij je intuïtieve gevoel; als iets niet goed voelt, niet doen.
Ik gun je zo de rust en de ontspanning.
Fijn om toch wat van je te lezen, terwijl je ons hier niets verplicht bent he om te antwoorden.
Ik vraag me af hoe lang je dit gaat volhouden. Je staat al te lang op scherp en kunt niet ontspannen.
Wat is volgens jou de beste oplossing op dit moment?
Blijf bij je intuïtieve gevoel; als iets niet goed voelt, niet doen.
Ik gun je zo de rust en de ontspanning.
Sommige dingen gebeuren en zijn niet waar, terwijl andere dingen waar zijn, hoewel ze nooit gebeurt zijn.
woensdag 16 juni 2021 om 21:19
Onaantrekkelijk?Zandblauwtjes schreef: ↑16-06-2021 17:30Wat lief dat jullie zo aan mij denken. Ik schrik ervan dat het forum ermee stopt
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
Een zeurende, gokverslavende, geen verantwoordelijke nemende, over grenzen gaande aanrander is ook mega-onaantrekkelijk!!!!
Zolang hij geen serieus hulp gaat zoeken zou je jouw poot stijf moeten houden.
woensdag 16 juni 2021 om 21:19
Onaantrekkelijk?Zandblauwtjes schreef: ↑16-06-2021 17:30Wat lief dat jullie zo aan mij denken. Ik schrik ervan dat het forum ermee stopt
Het gaat moeizaam allemaal. Mijn man vindt het moeilijk dat ik absoluut niet seksueel door hem aangeraakt wil worden op dit moment en dat ik hem soms ook wel ontwijk. Hij denkt dat ik van hem walg en hij voelt zich onzeker en onaantrekkelijk. Dat vind ik zo ingewikkeld... Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven. Hij maakt een erg depressieve indruk.
Ik blijf heel gespannen. Ik erger me steeds vaker aan mijn man (hij klaagt maar en neemt helemaal geen verantwoordelijkheid) en ik kan hem moeilijk om me heen verdragen op het moment. Alleen als hij dan even weg is dan voelt dat ook niet goed. Dan voel ik me ontzettend onrustig. Ik slaap ook heel slecht. En alles draait ondertussen gewoon door natuurlijk en dat is aan de ene kant heel fijn (afleiding) en aan de andere kant ook zwaar.
Een zeurende, gokverslavende, geen verantwoordelijke nemende, over grenzen gaande aanrander is ook mega-onaantrekkelijk!!!!
Zolang hij geen serieus hulp gaat zoeken zou je jouw poot stijf moeten houden.
woensdag 16 juni 2021 om 21:27
Je vindt hem nu toch ook even onaantrekkelijk? Dus ja, dat klopt en dat is heel logisch en geen enkel probleem. Ga je daar alsjeblieft niet schuldig over voelen. Het is aan je man om concreet te gaan laten zien wat hij gaat doen om het op te lossen en ik snap dat het heel teleurstellend is dat hij het allemaal maar op zijn beloop lijkt te laten.
Het lijkt mij dat als hij dit probleem concreet gaat aanpakken en daarin stappen gaat zetten, dat je hem vanzelf misschien weer aantrekkelijker gaat vinden. Het is aan hem om zich aantrekkelijk voor jou te maken, en dat kan hij doen door zijn problemen aan te pakken. Dat is geen garantie, geen belofte, maar vergroot de kans dat je hem ooit weer opwindend kunt vinden aanzienlijk.
The ball is in his court, en het lijkt erop dat hij dat nog steeds niet begrijpt.
Het lijkt mij dat als hij dit probleem concreet gaat aanpakken en daarin stappen gaat zetten, dat je hem vanzelf misschien weer aantrekkelijker gaat vinden. Het is aan hem om zich aantrekkelijk voor jou te maken, en dat kan hij doen door zijn problemen aan te pakken. Dat is geen garantie, geen belofte, maar vergroot de kans dat je hem ooit weer opwindend kunt vinden aanzienlijk.
The ball is in his court, en het lijkt erop dat hij dat nog steeds niet begrijpt.
woensdag 16 juni 2021 om 22:06
Goede post Katkaatje, ik sluit me erbij aan.
Ik word er een beetje moedeloos van om je te lezen, Zandblauwtjes. Heeft je man nu al überhaupt ìets gedaan om te zorgen dat je weer meer vertrouwen in hem krijgt? Heeft hij een plan van aanpak? Doet hij iets om je gerust te stellen, zodat jij aan je eigen sores kan werken ipv continue met hem bezig te moeten? Jullie zouden verdomme (sorry) op een roze wolk van jullie kindje moeten genieten. Hoe lang gaat het nog duren voor hij ziet dat dit niet de manier is?!
Ik word er een beetje moedeloos van om je te lezen, Zandblauwtjes. Heeft je man nu al überhaupt ìets gedaan om te zorgen dat je weer meer vertrouwen in hem krijgt? Heeft hij een plan van aanpak? Doet hij iets om je gerust te stellen, zodat jij aan je eigen sores kan werken ipv continue met hem bezig te moeten? Jullie zouden verdomme (sorry) op een roze wolk van jullie kindje moeten genieten. Hoe lang gaat het nog duren voor hij ziet dat dit niet de manier is?!
woensdag 16 juni 2021 om 23:13
Sorry ik heb niet alles gelezen maar wil toch even reageren. Ten eerste vind ik het echt heel rot wat je overkomen is en dat je in deze situatie zit zandblauwtje.
Je man is over je grenzen gegaan en lijkt nog steeds zijn verantwoordelijkheid niet te willen nemen. Zou het kunnen dat hij een postnatale depressie heeft? Dat kan ook bij mannen voorkomen. Hij zal professionele hulp moeten zoeken / aanvaarden, het is niet aan jou. Je kunt wel in gesprek met hem blijven, goed voor jezelf zorgen, naar therapie gaan en steun bij anderen zoeken.
Heb je een van zijn vrienden al in vertrouwen durven nemen?
Je man is over je grenzen gegaan en lijkt nog steeds zijn verantwoordelijkheid niet te willen nemen. Zou het kunnen dat hij een postnatale depressie heeft? Dat kan ook bij mannen voorkomen. Hij zal professionele hulp moeten zoeken / aanvaarden, het is niet aan jou. Je kunt wel in gesprek met hem blijven, goed voor jezelf zorgen, naar therapie gaan en steun bij anderen zoeken.
Heb je een van zijn vrienden al in vertrouwen durven nemen?
woensdag 16 juni 2021 om 23:21
katkaatje schreef: ↑16-06-2021 21:27Je vindt hem nu toch ook even onaantrekkelijk? Dus ja, dat klopt en dat is heel logisch en geen enkel probleem. Ga je daar alsjeblieft niet schuldig over voelen. Het is aan je man om concreet te gaan laten zien wat hij gaat doen om het op te lossen en ik snap dat het heel teleurstellend is dat hij het allemaal maar op zijn beloop lijkt te laten.
Het lijkt mij dat als hij dit probleem concreet gaat aanpakken en daarin stappen gaat zetten, dat je hem vanzelf misschien weer aantrekkelijker gaat vinden. Het is aan hem om zich aantrekkelijk voor jou te maken, en dat kan hij doen door zijn problemen aan te pakken. Dat is geen garantie, geen belofte, maar vergroot de kans dat je hem ooit weer opwindend kunt vinden aanzienlijk.
The ball is in his court, en het lijkt erop dat hij dat nog steeds niet begrijpt.
Nou, dit inderdaad. Even heel simpel gezegd: als ik tegen mijn man zeg dat ik hem echt heel onaantrekkelijk vind als hij niet dagelijks douchet, weet hij niet hoe snel hij dagelijks moet gaan douchen. Omdat hij graag door mij aantrekkelijk gevonden wil worden en zijn best wil doen om onze relatie goed te houden.
Dat mis ik bij je man totaal.
woensdag 16 juni 2021 om 23:22
Ik pik dit stukje er even uit.Zandblauwtjes schreef: ↑16-06-2021 17:30Hij heeft er ook veel moeite mee dat ik hem nu 'zakgeld' moet geven.
Mijn ex heeft ook een gokprobleem gehad. En toen hij aan mij bekende verslaafd te zijn, hebben we hulp gezocht. Voor hem, en voor mij. Ook ik moest zijn bankpas beheren en hem wekelijks geld geven. Ik zag daar als een berg tegenop, omdat ik geen zin had in de ongelijkwaardigheid die ik daardoor voorzag in onze relatie. MAAR: mijn ex heeft wekelijks, op eigen initiatief, aan mij verantwoordt waar hij elke cent aan uitgegeven had. Hij bewaarde trouw alle bonnetjes en nam zelf iedere week het initiatief voor dit gesprek. Hij maakte het mij daardoor gemakkelijk en dit heeft niet geleid tot ongelijkwaardigheid in onze relatie.
Ik vertel je dit omdat je man er echt zelf een hele grote rol in heeft hoe jullie hier samen uit gaan komen. Als hij iedere week mokkend zijn ‘zakgeld’ in ontvangst gaat nemen, gaat dat jou niet helpen. Hij is je echt verschuldigd dat hij het jou gemakkeljjk gaat maken. Als hij hulp zoekt gaan die dat fijntjes onder zijn neus wrijven. Dat heeft hij heel hard nodig.
maandag 21 juni 2021 om 20:38
Maar je kunt wel zijn zakgeld verhogen zodat hij wat aan het "probleem" kan doen.viva-amber schreef: ↑16-06-2021 17:40Hij is verantwoordelijk voor wat hij voelt en niet jij. Je kan moeilijk uit medelijden tegen je zin seks hebben.
Uiteraqard maar een grapje hoor.
Lieve TO, je bent zijn vrouw, niet zijn moeder/opvoeder. Hij weet zich waarschijnlijk , net als ji geen raad. betuttelen en benotten werkt zelden. voor jezelf kiezen op de lange termijn wel. sterkte
dinsdag 22 juni 2021 om 09:39
Precies! En niet alleen op het vlak van het gokken, ook wat betreft zijn andere grensoverschrijdende gedrag. Hij laat haar daar ook de kilometers in maken terwijl hij verongelijkt aan de zijlijn staat.Athena1905 schreef: ↑16-06-2021 23:22Ik pik dit stukje er even uit.
Mijn ex heeft ook een gokprobleem gehad. En toen hij aan mij bekende verslaafd te zijn, hebben we hulp gezocht. Voor hem, en voor mij. Ook ik moest zijn bankpas beheren en hem wekelijks geld geven. Ik zag daar als een berg tegenop, omdat ik geen zin had in de ongelijkwaardigheid die ik daardoor voorzag in onze relatie. MAAR: mijn ex heeft wekelijks, op eigen initiatief, aan mij verantwoordt waar hij elke cent aan uitgegeven had. Hij bewaarde trouw alle bonnetjes en nam zelf iedere week het initiatief voor dit gesprek. Hij maakte het mij daardoor gemakkelijk en dit heeft niet geleid tot ongelijkwaardigheid in onze relatie.
Ik vertel je dit omdat je man er echt zelf een hele grote rol in heeft hoe jullie hier samen uit gaan komen. Als hij iedere week mokkend zijn ‘zakgeld’ in ontvangst gaat nemen, gaat dat jou niet helpen. Hij is je echt verschuldigd dat hij het jou gemakkeljjk gaat maken. Als hij hulp zoekt gaan die dat fijntjes onder zijn neus wrijven. Dat heeft hij heel hard nodig.
