Relaties
alle pijlers
Doe ik hier goed aan?
zondag 11 mei 2008 om 11:23
Dat is een vraag die momenteel door mijn hoofd spookt, en waar ik eigenlijk misschien zelf wel een antwoord op heb, maar moet het even van me afschrijven......
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
zondag 11 mei 2008 om 11:29
quote:lafjoetwo schreef op 11 mei 2008 @ 11:23:
Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Ik haal dit er even uit. Want ik vind dit dus echt een kul argument. Het feit dat het nu met ex definitief over zou zijn is geen garantie dat jij daardoor maar om hem zou moeten staan te springen. M.a.w zo'n jongen zou bij mij met meer aan moeten komen wil ik overstag gaan. Hij heeft je behoorlijk gekwetst naar wat ik in je stukje lees dan is het echt niet makkelijk om het vertrouwen terug te krijgen. Ik zou dit dan ook heel duidelijk naar hem toe uitspreken. Het klinkt mij ergens een beetje claimerig in de oren al die smsjes om je te doordringen van het feit dat hij het echt wel wil. Hij laat het maar eens zien denk ik dan. Geen woorden maar daden!
Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Ik haal dit er even uit. Want ik vind dit dus echt een kul argument. Het feit dat het nu met ex definitief over zou zijn is geen garantie dat jij daardoor maar om hem zou moeten staan te springen. M.a.w zo'n jongen zou bij mij met meer aan moeten komen wil ik overstag gaan. Hij heeft je behoorlijk gekwetst naar wat ik in je stukje lees dan is het echt niet makkelijk om het vertrouwen terug te krijgen. Ik zou dit dan ook heel duidelijk naar hem toe uitspreken. Het klinkt mij ergens een beetje claimerig in de oren al die smsjes om je te doordringen van het feit dat hij het echt wel wil. Hij laat het maar eens zien denk ik dan. Geen woorden maar daden!
zondag 11 mei 2008 om 11:31
volgens mij een gevalletje van een rebound-girl.....
Hij komt uit een relatie en heeft wel zo zijn behoeftes. Jij bent 'voor de hand liggend' toch wel makkelijk, omdat jij hem wel leuk vind. Wel de lusten, niet de lasten.
Ik denk niet dat hij serieuze gevoelens heeft, anders had hij inderdaad al een keuze gemaakt.
Hij komt uit een relatie en heeft wel zo zijn behoeftes. Jij bent 'voor de hand liggend' toch wel makkelijk, omdat jij hem wel leuk vind. Wel de lusten, niet de lasten.
Ik denk niet dat hij serieuze gevoelens heeft, anders had hij inderdaad al een keuze gemaakt.
zondag 11 mei 2008 om 11:35
Mararroulette, daar heb je wel een punt, en het is ook niet zo dat ik er direct helemaal induikel. Mijn leven leef ik wel, maar dat gevoel voor hem is gewoon nog steeds duidelijk aanwezig. Daten met andere mannen doe ik ook, maar daar blijft het bij. Ik ben nog niet klaar met hem.
Waar dit naar dit naar toe gaat en wat er verder gaat gebeuren, dat weet ik ook niet....
Dat claimen klopt enigzins wel. Hij is een paar keer weg gelopen toen ik in gesprek was met een andere man.
Waar dit naar dit naar toe gaat en wat er verder gaat gebeuren, dat weet ik ook niet....
Dat claimen klopt enigzins wel. Hij is een paar keer weg gelopen toen ik in gesprek was met een andere man.
zondag 11 mei 2008 om 11:38
quote:sweetcandy schreef op 11 mei 2008 @ 11:31:
volgens mij een gevalletje van een rebound-girl.....
Hij komt uit een relatie en heeft wel zo zijn behoeftes. Jij bent 'voor de hand liggend' toch wel makkelijk, omdat jij hem wel leuk vind. Wel de lusten, niet de lasten.
Ik denk niet dat hij serieuze gevoelens heeft, anders had hij inderdaad al een keuze gemaakt.Dat zou je denken als we elke keer eindigen in bed, maar dat is dus niet zo...
volgens mij een gevalletje van een rebound-girl.....
Hij komt uit een relatie en heeft wel zo zijn behoeftes. Jij bent 'voor de hand liggend' toch wel makkelijk, omdat jij hem wel leuk vind. Wel de lusten, niet de lasten.
Ik denk niet dat hij serieuze gevoelens heeft, anders had hij inderdaad al een keuze gemaakt.Dat zou je denken als we elke keer eindigen in bed, maar dat is dus niet zo...
zondag 11 mei 2008 om 12:00
Nja voor mij zou zo'n figuur einde oefening zijn.
Jullie eindigen misschien nog niet in bed maar hij heeft waarschijnlijk wel het gevoel dat het tot de (makkelijkste) mogelijkheden hoort.
Ik ben van mening dat je je gevoelens t.o.v je toekomstige liefje niet laat blijken door heel vaak te roepen dat zij het echt verkeerd ziet. (Ik bedoel waar houdt hij nu rekening met jouw gevoel dan? Als jij de dingen zo voelt dan is het aan hem om te laten zien dat het niet zo is niet om te roepen dat het niet zo is). En vervolgens weg te lopen als er een andere man in het spel is... Ik vind het erg kinderachtig en erg self-centered overkomen in ieder geval.
Vraag me af of hij echt een goede catch is..
Jullie eindigen misschien nog niet in bed maar hij heeft waarschijnlijk wel het gevoel dat het tot de (makkelijkste) mogelijkheden hoort.
Ik ben van mening dat je je gevoelens t.o.v je toekomstige liefje niet laat blijken door heel vaak te roepen dat zij het echt verkeerd ziet. (Ik bedoel waar houdt hij nu rekening met jouw gevoel dan? Als jij de dingen zo voelt dan is het aan hem om te laten zien dat het niet zo is niet om te roepen dat het niet zo is). En vervolgens weg te lopen als er een andere man in het spel is... Ik vind het erg kinderachtig en erg self-centered overkomen in ieder geval.
Vraag me af of hij echt een goede catch is..
zondag 11 mei 2008 om 12:22
Heb al een paar keer op het punt gestaan om het contact te verbreken. Ben me inderdaad bewust van zijn egoistisch gedrag en vraag me ook af, nu ik dat zo lees, waarom ik dat gedrag eigenlijk accepteer van hem. Het is niet omdat ik mezelf niet belangrijk vind, ik denk dat ik het accepteer om het gevoel wat ik voor hem heb. Liefde maakt blind en daarom heb ik het er regelmatig ook met mijn vriendin erover. Om een heldere kijk te behouden op de situatie. Maar het contact tussen hem en mij is veranderd en veranderd zachtjes aan.
Ook zij ziet die verandering in hem, ook zij ziet wat er tussen ons speelt. Het is een vriendin die altijd heel nuchter tegen dingen aankijkt.
Het blijft een gok....jakkes weet echt niet zo goed wat ik ermee aan moet...
Ook zij ziet die verandering in hem, ook zij ziet wat er tussen ons speelt. Het is een vriendin die altijd heel nuchter tegen dingen aankijkt.
Het blijft een gok....jakkes weet echt niet zo goed wat ik ermee aan moet...
zondag 11 mei 2008 om 12:30
Bij twijfel niet doen is mijn devies.
Je moet er wel voor kunnen gaan. Het is niet zo dat ik tegen een moeilijke start ben maar je moet je wel heel goed realiseren waar je aan begint. En een bepaalde commitment met jezelf hebben om het verleden niet het heden te laten verpesten. Hij heeft je een keer heel hard laten vallen. Dusdanig dat je erover vertelt dat je wereld instortte. Heb je momenteel genoeg vertrouwen in hem dat hij het je niet nog een keer flikt? Op het moment dat je daar aan twijfelt zou ik het niet doen. Het wordt dan een self-fulfilling prophecy. Daarnaast is het ook zaak (vind ik) dat hij snapt wat hij toen gedaan heeft hoe jou dat geraakt heeft. Dat je daardoor niet meer zo onbevangen een relatie in kunt stappen met hem als eerder. Hij toont met zijn 'je ziet het verkeerd' mijns inzien erg weinig inlevingsvermogen naar jou situatie toe. Daar twijfel je aan en daarom zou ik het dus niet doen.
Je moet er wel voor kunnen gaan. Het is niet zo dat ik tegen een moeilijke start ben maar je moet je wel heel goed realiseren waar je aan begint. En een bepaalde commitment met jezelf hebben om het verleden niet het heden te laten verpesten. Hij heeft je een keer heel hard laten vallen. Dusdanig dat je erover vertelt dat je wereld instortte. Heb je momenteel genoeg vertrouwen in hem dat hij het je niet nog een keer flikt? Op het moment dat je daar aan twijfelt zou ik het niet doen. Het wordt dan een self-fulfilling prophecy. Daarnaast is het ook zaak (vind ik) dat hij snapt wat hij toen gedaan heeft hoe jou dat geraakt heeft. Dat je daardoor niet meer zo onbevangen een relatie in kunt stappen met hem als eerder. Hij toont met zijn 'je ziet het verkeerd' mijns inzien erg weinig inlevingsvermogen naar jou situatie toe. Daar twijfel je aan en daarom zou ik het dus niet doen.
zondag 11 mei 2008 om 12:44
Gewoon wat je al zegt: go with the flow. Lekker doorgaan met je leven en hij moet maar zien wat ie doet. Niet erop gaan zitten wachten, maar zelf je eigen plan trekken. Zolang jij geestelijk (al dan niet bewust) bij hem bent, sta je niet open voor andere jongens.
En sowieso: je hebt net 2 maanden verkering met hem gehad. Pfft, laat hem toch!
En sowieso: je hebt net 2 maanden verkering met hem gehad. Pfft, laat hem toch!
zondag 11 mei 2008 om 12:45
Klopt bij twijfel inderdaad niet doen, maar het is niet zo dat ik twijfel aan hem of zijn manier van communiceren of zijn bedoelingen. Dat onbevangen ergens in stappen, dat kan ik dus al zelf helemaal niet. Dat is ook het moeilijke punt in me en misschien moet ik dat maar eens proberen uit te leggen.
Tijdens de periode dat wij wat met elkaar hadden, heb ik twee keer gehad dat ik helemaal over de toeren was en tegen hem heb lopen schreeuwen dat hij maar terug moest gaan naar ex, want ik wilde geen relatie. Dat zijn die paniekaanvallen van me, angst om mensen toe te laten tot mijn eigen ik. Angst om mensen te verliezen waar ik van hou en om geef. En dat kan iedereen zijn man / vrouw. Heeft te maken met dingen uit het verleden, geloof wel een soort van verlatingsangst, waardoor ik me heel moeilijk hecht aan mensen. Ben heel open en hartstikke sociaal, maar kom niet te dicht in de buurt van mijn diepe gevoelens, want dat laat ik niet toe.
De afgelopen periode ben ik me hier heel bewust van geworden, en heb hier aan gewerkt. Het feit dat ik me tijdens die periode met hem, enigzins heb open durven te stellen en toch uiteindelijk op mijn snufferdje ben gevallen, heeft mijn ogen geopend. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nu open naar mensen ben, ik geef ze mezelf. Ik laat ze zien wie ik ben, ik laat ze toe. Ben eerlijker, opener en duidelijker over mijn gevoel. Niet dat ik altijd nep door het leven heb gewandeld, maar nu laat ik mezelf zien.
Hij heeft me vlak voordat hij het uitmaakte een liedje laten horen van Marco Borsato. Dat liedje deed hem heel sterk aan mij denken. Toen ik later de tekst ging bekijken / beluisteren, werd me een hele hoop duidelijk. Het liedje heet "vrij zijn"....
Thanxx voor je reacties Mararoulette....
Tijdens de periode dat wij wat met elkaar hadden, heb ik twee keer gehad dat ik helemaal over de toeren was en tegen hem heb lopen schreeuwen dat hij maar terug moest gaan naar ex, want ik wilde geen relatie. Dat zijn die paniekaanvallen van me, angst om mensen toe te laten tot mijn eigen ik. Angst om mensen te verliezen waar ik van hou en om geef. En dat kan iedereen zijn man / vrouw. Heeft te maken met dingen uit het verleden, geloof wel een soort van verlatingsangst, waardoor ik me heel moeilijk hecht aan mensen. Ben heel open en hartstikke sociaal, maar kom niet te dicht in de buurt van mijn diepe gevoelens, want dat laat ik niet toe.
De afgelopen periode ben ik me hier heel bewust van geworden, en heb hier aan gewerkt. Het feit dat ik me tijdens die periode met hem, enigzins heb open durven te stellen en toch uiteindelijk op mijn snufferdje ben gevallen, heeft mijn ogen geopend. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nu open naar mensen ben, ik geef ze mezelf. Ik laat ze zien wie ik ben, ik laat ze toe. Ben eerlijker, opener en duidelijker over mijn gevoel. Niet dat ik altijd nep door het leven heb gewandeld, maar nu laat ik mezelf zien.
Hij heeft me vlak voordat hij het uitmaakte een liedje laten horen van Marco Borsato. Dat liedje deed hem heel sterk aan mij denken. Toen ik later de tekst ging bekijken / beluisteren, werd me een hele hoop duidelijk. Het liedje heet "vrij zijn"....
Thanxx voor je reacties Mararoulette....
anoniem_13647 wijzigde dit bericht op 11-05-2008 13:02
Reden: lettertje teveel
Reden: lettertje teveel
% gewijzigd
zondag 11 mei 2008 om 12:49
quote:MaddyAlbright schreef op 11 mei 2008 @ 12:44:
Gewoon wat je al zegt: go with the flow. Lekker doorgaan met je leven en hij moet maar zien wat ie doet. Niet erop gaan zitten wachten, maar zelf je eigen plan trekken. Zolang jij geestelijk (al dan niet bewust) bij hem bent, sta je niet open voor andere jongens.
En sowieso: je hebt net 2 maanden verkering met hem gehad. Pfft, laat hem toch!
Wachten doe ik ook niet, maar merk aan mezelf dat het gevoel er nog steeds is en ik daardoor inderdaad niet open sta voor anderen.
Aandacht genoeg, daten doe ik ook, maar zo lang dat gevoel voor hem er is, sta ik inderdaad niet open voor een ander.
2 maanden zijn best lang hoor Hij heeft gewoon een enorme indruk op me gemaakt.....
Gewoon wat je al zegt: go with the flow. Lekker doorgaan met je leven en hij moet maar zien wat ie doet. Niet erop gaan zitten wachten, maar zelf je eigen plan trekken. Zolang jij geestelijk (al dan niet bewust) bij hem bent, sta je niet open voor andere jongens.
En sowieso: je hebt net 2 maanden verkering met hem gehad. Pfft, laat hem toch!
Wachten doe ik ook niet, maar merk aan mezelf dat het gevoel er nog steeds is en ik daardoor inderdaad niet open sta voor anderen.
Aandacht genoeg, daten doe ik ook, maar zo lang dat gevoel voor hem er is, sta ik inderdaad niet open voor een ander.
2 maanden zijn best lang hoor Hij heeft gewoon een enorme indruk op me gemaakt.....
zondag 11 mei 2008 om 12:57
zondag 11 mei 2008 om 13:01
Thanxx Mararoulette, dat doet me goed om te lezen. Soms heb ik gewoon even een bevestiging nodig. Waar ik achter ben gekomen, is dat ik mijn gevoel moet volgen, dat heeft nl. tot nu toe altijd goed gezeten. Maar omdat ik altijd uit verstandelijke overwegingen heb gehandeld, is dit nu een beetje "eng".
zondag 11 mei 2008 om 13:02
quote:lafjoetwo schreef op 11 mei 2008 @ 12:49:
[...]
2 maanden zijn best lang hoor Hij heeft gewoon een enorme indruk op me gemaakt.....
Was ook een beetje verkeerd. Lees net dat je je bij hem voor het eerst eigenlijk open hebt gesteld en niet bent gaan rennen (wat je voorheen dus wel deed). Dan heeft zo'n relatie ondanks het maar zo kort was, toch een heftige lading.
Trouwens, nu ik je openingspost nog eens goed heb herlezen, lees ik ook dat je vaak schijft: ik voelde dat hij... ik merkte dat hij...
Hier maak ik uit opdat je hem goed aanvoelt. Wat voel je nu? Wat merk je nu? Wil hij jou terug, maar weet hij niet hoe of wat? Of wil hij jou enkel zoals Mararoulette eerder schreef als "makkelijke optie"?
[...]
2 maanden zijn best lang hoor Hij heeft gewoon een enorme indruk op me gemaakt.....
Was ook een beetje verkeerd. Lees net dat je je bij hem voor het eerst eigenlijk open hebt gesteld en niet bent gaan rennen (wat je voorheen dus wel deed). Dan heeft zo'n relatie ondanks het maar zo kort was, toch een heftige lading.
Trouwens, nu ik je openingspost nog eens goed heb herlezen, lees ik ook dat je vaak schijft: ik voelde dat hij... ik merkte dat hij...
Hier maak ik uit opdat je hem goed aanvoelt. Wat voel je nu? Wat merk je nu? Wil hij jou terug, maar weet hij niet hoe of wat? Of wil hij jou enkel zoals Mararoulette eerder schreef als "makkelijke optie"?
zondag 11 mei 2008 om 13:12
Klopt Maddy, daar raak je wat. Ik ben nu niet gaan rennen, ik ben blijven staan....(op die 2 keer na dan)
Dat hij er ooit op terug zou komen, heb ik altijd gedacht en heel sterk gevoeld. Dat gevoel wordt sinds een maand steeds meer bevestigd. Door het contact tussen hem en mij, door de dingen die hij doet, zijn lichaamstaal, zijn blik in zijn ogen, maar niet kan uitspreken.
Wat ik weet is dat ik hem door mijn "overweldigende" gedrag kan afstoten. Dat ik hier rustig mee om moet gaan, niet er gelijk weer vol tegenaan of inspringen. Anders overdonder ik hem ermee. Hij weet inderdaad nog niet precies hoe of wat....Dat is wat mijn gevoel heel sterk zegt. En als ik heel stiekum alleen maar puur naar dat gevoel luister, dan word ik daar heel blij van. Ik heb er een rustig gevoel bij.
Dat "makkelijke" dat is niet zo, zo makkelijk is het nl. niet. Als ik in zijn buurt ben voel ik niet die sexuele lust of aantrekkingskracht, maar voel ik liefde....
Dat is wat met dat gevoel hahahaha ik geloof dat ik het wel 10 keer herhaal in 1 zin.
Dat hij er ooit op terug zou komen, heb ik altijd gedacht en heel sterk gevoeld. Dat gevoel wordt sinds een maand steeds meer bevestigd. Door het contact tussen hem en mij, door de dingen die hij doet, zijn lichaamstaal, zijn blik in zijn ogen, maar niet kan uitspreken.
Wat ik weet is dat ik hem door mijn "overweldigende" gedrag kan afstoten. Dat ik hier rustig mee om moet gaan, niet er gelijk weer vol tegenaan of inspringen. Anders overdonder ik hem ermee. Hij weet inderdaad nog niet precies hoe of wat....Dat is wat mijn gevoel heel sterk zegt. En als ik heel stiekum alleen maar puur naar dat gevoel luister, dan word ik daar heel blij van. Ik heb er een rustig gevoel bij.
Dat "makkelijke" dat is niet zo, zo makkelijk is het nl. niet. Als ik in zijn buurt ben voel ik niet die sexuele lust of aantrekkingskracht, maar voel ik liefde....
Dat is wat met dat gevoel hahahaha ik geloof dat ik het wel 10 keer herhaal in 1 zin.
zondag 11 mei 2008 om 13:15
zondag 11 mei 2008 om 18:37
zondag 11 mei 2008 om 20:10
Ik zou de afgelopen maanden nou niet echt willen omschrijven als stressvol. Mijn leven draait niet alleen om hem. Zo lijkt het net alsof ik 6 maanden lang hysterisch en afwachtend op de bank heb gelegen van ellende. Dat is absoluut niet het geval.
Je zou het kunnen zien als dat mijn gevoel voor hem er na 6 maanden nog steeds is.
Je zou het kunnen zien als dat mijn gevoel voor hem er na 6 maanden nog steeds is.
zondag 11 mei 2008 om 20:13
zondag 11 mei 2008 om 20:49
Tja lafj oe, ik zou zeggen ga op je gevoel af met een stukje gezonde afstand. Oftewel bepaal je eigen grenzen en bewaak deze. Wat een ander er van zegt is leuk en misschien goed om mee te nemen in je gedachte stroom maar volgens mij is dit een gevoels kwestie en geen verstandskwestie. Verstandelijk zou je misschien kunnen zeggen, hou afstand want hij gaat je weer kwetsen. Maar ja dan zou je nooit meer een relatie aan kunnen gaan want een garantiebewijs krijg je er nooit bij. Wil jij het risico nemen voor deze man? Misschien ga je wel een hele mooie zomer tegemoed met hem. Denk niet tever vooruit maar geniet van het moment.
zondag 11 mei 2008 om 20:57
Das lief van je Channtie. En het is ook niet dat ik wil weten waar dit heen gaat. Heb soms even een heldere kijk nodig op dingen, die lees ik hier van verschillende kanten en dan ga ik bij mezelf na hoe dat voelt.
Eigenlijk misschien wel een bevestiging dat het oke is om mijn gevoel te volgen....juist omdat ik dat zo eng vind en het nooit eerder heb gedaan....met het gevolg dat ik mezelf belemmer....
Eigenlijk misschien wel een bevestiging dat het oke is om mijn gevoel te volgen....juist omdat ik dat zo eng vind en het nooit eerder heb gedaan....met het gevolg dat ik mezelf belemmer....
zondag 11 mei 2008 om 21:28
Hee lafjoe,
een andere situatie maar enigszins vergelijkbaar heb ik gehad met mijn vriend, die net uit een hele heftige relatie kwam van 8 jaar. Hij was nog niet toe aan een nieuwe relatie, overduidelijk. Ik ook niet, maar wat er tussen ons was konden we beiden niet negeren. Ik heb in de beginfase met heel veel moeite afstand gehouden. Hoewel wij een hele moeilijke start hebben gehad hierdoor en deze problemen 2 jaar later nog opspelen is het het zeker waard geweest.
Lastig he, als je een gevoelsmens bent... Die oorlog tussen gevoel en verstand wordt zo erg dan, heb er al mijn hele leven last van.
En ik zou inderdaad geen labeltje plakken op de tijdsduur. Dat zegt weinig over de intensiteit en oprechtheid van een relatie. Als advies zou ik zeggen, doe rustig aan. Geef hem de ruimte zodat hij uiteindelijk volledig achter zijn beslissing staat. Op die manier creeër je ook in je eigen hoofd wat minder 'afhankelijkheid', hoe moeilijk het ook is.
Sterkte in elk geval
een andere situatie maar enigszins vergelijkbaar heb ik gehad met mijn vriend, die net uit een hele heftige relatie kwam van 8 jaar. Hij was nog niet toe aan een nieuwe relatie, overduidelijk. Ik ook niet, maar wat er tussen ons was konden we beiden niet negeren. Ik heb in de beginfase met heel veel moeite afstand gehouden. Hoewel wij een hele moeilijke start hebben gehad hierdoor en deze problemen 2 jaar later nog opspelen is het het zeker waard geweest.
Lastig he, als je een gevoelsmens bent... Die oorlog tussen gevoel en verstand wordt zo erg dan, heb er al mijn hele leven last van.
En ik zou inderdaad geen labeltje plakken op de tijdsduur. Dat zegt weinig over de intensiteit en oprechtheid van een relatie. Als advies zou ik zeggen, doe rustig aan. Geef hem de ruimte zodat hij uiteindelijk volledig achter zijn beslissing staat. Op die manier creeër je ook in je eigen hoofd wat minder 'afhankelijkheid', hoe moeilijk het ook is.
Sterkte in elk geval
zondag 11 mei 2008 om 21:37
Hallo Sarinadane,
Dat wat jij beschrijft is zo herkenbaar! Die hele situatie, elkaar niet kunnen negeren of loslaten, maar niet goed weten wat je ermee aan moet. Die aantrekkingskracht, het gevoel en dan daarbij die verwarring. En dan wel van beide kanten.
Wat je zegt over hem de ruimte geven, dat doe ik nu ook, daarin volg ik mijn gevoel.
Ik weet niet of ik echt een gevoelsmens ben, heb altijd gedraaid op mijn rationele denken. Dat was makkelijker te handelen. Regelmatig tegen mijn gevoel in, waardoor achteraf altijd bleek dat ik beter mijn gevoel had kunnen volgen...
Dat punt heb ik een half jaar geleden gekeerd, werd me bewust van het vertrouwen wat ik in mezelf moest hebben en in mijn eigen gevoel.
Al die situaties waarin ik in paniek van weg wilde rennen en dus ook daadwerkelijk deed, die bleken later ook terecht te zijn.
thanx voor je reactie.....
Dat wat jij beschrijft is zo herkenbaar! Die hele situatie, elkaar niet kunnen negeren of loslaten, maar niet goed weten wat je ermee aan moet. Die aantrekkingskracht, het gevoel en dan daarbij die verwarring. En dan wel van beide kanten.
Wat je zegt over hem de ruimte geven, dat doe ik nu ook, daarin volg ik mijn gevoel.
Ik weet niet of ik echt een gevoelsmens ben, heb altijd gedraaid op mijn rationele denken. Dat was makkelijker te handelen. Regelmatig tegen mijn gevoel in, waardoor achteraf altijd bleek dat ik beter mijn gevoel had kunnen volgen...
Dat punt heb ik een half jaar geleden gekeerd, werd me bewust van het vertrouwen wat ik in mezelf moest hebben en in mijn eigen gevoel.
Al die situaties waarin ik in paniek van weg wilde rennen en dus ook daadwerkelijk deed, die bleken later ook terecht te zijn.
thanx voor je reactie.....
