Relaties
alle pijlers
Relatie beÍndigd
woensdag 14 mei 2008 om 07:50
Mijn vorige topic was: maak ik mij belachelijk!!!!! Naar aanleiding daarvan ben ik dus een gesprek aangegaan met mijn vriend. de kinderen had ik naar mijn ouders gedaan, zo dat we alle rust hadden om te praten. Het meeste moeite had ik dat ik dus misschien iemand beschuldigde, terwijl het misschien wel niet waar was en daarmee iemand beschadigde. Maar ik had een rot gevoel over hem. dus ik wilde het voorzichtig aanpakken. Gelukkig gaven jullie goede adviezen.
Hij keek er raar van op dat de kinderen wegwaren. Toen hij thuis kwam zei ik gelijk: we moeten praten. Ik vertelde hem dat ik me niet gelukkig voelde in mijn relatie met hem. Dat hij liever thuis was en dat ik nog steeds graag leuke dingen met hem wilde doen. Ik vertelde hem dat het wel leek of we al 25 jaar getrouwd waren. En ik vroeg hem of er iets aan de hand was. Hij reageerde heel emotioneel, hij wilde me niet kwijt, en hij wilde mijn dochters niet kwijt. Hij hield van ze of het zijn eigen kinderen waren. Ik vertelde hem dat ik het fijn vind dat hij mijn kinderen accepteerde, en zij hem, maar dat ik graag net zoveel aandacht van hem wilde als hij gaf aan hen. Nou dat ging een tijdje zo door. Uiteindelijk kwam het hoge woord er bij mij uit: heb je misschien een adres waar je een tijdje kunt logeren, ik heb liever dat je het huis verlaat. we moeten verder werken aan onze relatie, misschien dat we te snel zijn gaan samenwonen. Hij huilen (echt ik moest me hevig verzetten anders brak ik van binnen, het was zo zielig), en hij vroeg of hij mijn dochters mocht blijven zien. Ik vond dat een rare opmerking, en dat zei ik ook tegen hem. Hallo, je hebt een relatie met mij, de relatie met mij wordt verbroken en jij maakt je zorgen dat je mijn dochters niet meer mag zien. Nee, l.u.l. je mag ze niet zien. Ik zag dat hij schrok van zijn eigen woorden. Ik: jij hebt een probleem hé. Nee hoor zei hij hoe kom je erbij Ik: zoek alsjeblieft hulp, ik wil je overal mee helpen, als je hulp zoekt. Hij is toen vertrokken. Ik ben naar mijn ouders huis gegaan en daar geslapen, nou ja slapen, heel de nacht wakker gelegen en gehuild. Weet je wat lief was: mijn dochter van 13 hoorde me huilen en vroeg wat er was, ik zei tegen haar dat ik ruzie had gehad met mijn vriend, ze sloeg een arm om me heen, en kwam naast me liggen. Alles komt goed zei ze. zo super lief. Hij hing vanmorgen aan de telefoon. Hij wil met me praten, maar ik heb daar helemaal geen zin meer in.
Pffff, ik ben blij dat ik deze stap gezet heb, maar ik maak me zorgen om hem.....
Sorry voor het lange stuk, maar ik had eventjes behoefte om het kwijt te kunnen, mijn verhaal. Bedankt.
Hij keek er raar van op dat de kinderen wegwaren. Toen hij thuis kwam zei ik gelijk: we moeten praten. Ik vertelde hem dat ik me niet gelukkig voelde in mijn relatie met hem. Dat hij liever thuis was en dat ik nog steeds graag leuke dingen met hem wilde doen. Ik vertelde hem dat het wel leek of we al 25 jaar getrouwd waren. En ik vroeg hem of er iets aan de hand was. Hij reageerde heel emotioneel, hij wilde me niet kwijt, en hij wilde mijn dochters niet kwijt. Hij hield van ze of het zijn eigen kinderen waren. Ik vertelde hem dat ik het fijn vind dat hij mijn kinderen accepteerde, en zij hem, maar dat ik graag net zoveel aandacht van hem wilde als hij gaf aan hen. Nou dat ging een tijdje zo door. Uiteindelijk kwam het hoge woord er bij mij uit: heb je misschien een adres waar je een tijdje kunt logeren, ik heb liever dat je het huis verlaat. we moeten verder werken aan onze relatie, misschien dat we te snel zijn gaan samenwonen. Hij huilen (echt ik moest me hevig verzetten anders brak ik van binnen, het was zo zielig), en hij vroeg of hij mijn dochters mocht blijven zien. Ik vond dat een rare opmerking, en dat zei ik ook tegen hem. Hallo, je hebt een relatie met mij, de relatie met mij wordt verbroken en jij maakt je zorgen dat je mijn dochters niet meer mag zien. Nee, l.u.l. je mag ze niet zien. Ik zag dat hij schrok van zijn eigen woorden. Ik: jij hebt een probleem hé. Nee hoor zei hij hoe kom je erbij Ik: zoek alsjeblieft hulp, ik wil je overal mee helpen, als je hulp zoekt. Hij is toen vertrokken. Ik ben naar mijn ouders huis gegaan en daar geslapen, nou ja slapen, heel de nacht wakker gelegen en gehuild. Weet je wat lief was: mijn dochter van 13 hoorde me huilen en vroeg wat er was, ik zei tegen haar dat ik ruzie had gehad met mijn vriend, ze sloeg een arm om me heen, en kwam naast me liggen. Alles komt goed zei ze. zo super lief. Hij hing vanmorgen aan de telefoon. Hij wil met me praten, maar ik heb daar helemaal geen zin meer in.
Pffff, ik ben blij dat ik deze stap gezet heb, maar ik maak me zorgen om hem.....
Sorry voor het lange stuk, maar ik had eventjes behoefte om het kwijt te kunnen, mijn verhaal. Bedankt.
woensdag 14 mei 2008 om 08:12
woensdag 14 mei 2008 om 10:06
Ipodwoman, wat moet dat een naar gesprek geweest zijn!
Je kon niet anders dan de relatie beëindigen. Heel sterk van je dat je dat gedaan hebt, want er zullen wat emoties door je lijf gegierd hebben.
Mogelijk komen er straks wat verhalen nog los van je dochters. De 13 jarige geeft toch een opmerkelijke reactie.
Maar probeer je niet druk te maken over hem nu, jouw zorg ligt bij je kinderen en bij jezelf.
Heel veel sterkte de komende tijd.
Je kon niet anders dan de relatie beëindigen. Heel sterk van je dat je dat gedaan hebt, want er zullen wat emoties door je lijf gegierd hebben.
Mogelijk komen er straks wat verhalen nog los van je dochters. De 13 jarige geeft toch een opmerkelijke reactie.
Maar probeer je niet druk te maken over hem nu, jouw zorg ligt bij je kinderen en bij jezelf.
Heel veel sterkte de komende tijd.
woensdag 14 mei 2008 om 10:13
Wat naar Ipodwoman, maar ik denk dat je de juiste keus hebt gemaakt. Zo bezorgd zijn over het contact met je kinderen en minder om de relatie met jou?????
Je vorige topic greep me erg aan, ben zelf door vriend van familie rond die leeftijd een aantal keer aangerand (hij paste ook graag op ed) en ik had echt erg sterk het idee dat in jouw relatie en zijn relatie met je dochters dingen niet klopten.
Ook al weet je het niet zeker, je beschermt zo wel je kinderen en dat is een groot goed.
Knuffel van mij.
Je vorige topic greep me erg aan, ben zelf door vriend van familie rond die leeftijd een aantal keer aangerand (hij paste ook graag op ed) en ik had echt erg sterk het idee dat in jouw relatie en zijn relatie met je dochters dingen niet klopten.
Ook al weet je het niet zeker, je beschermt zo wel je kinderen en dat is een groot goed.
Knuffel van mij.
woensdag 14 mei 2008 om 10:17
Ik vind het onwijs sterk van je dat je zo de koe bij de horens hebt gevat! Ja, misschien is er inderdaad niks aan de hand en is hij gewoon erg gek op je dochters (maar ik vind zijn reactie ook wel heel erg typisch, en jouw gevoelens zijn er ook niet voor niets). Maar better safe than sorry. Je vergeeft het jezelf nooit als er wél iets aan de hand blijkt te zijn en jij hebt er je ogen voor gesloten. En sowieso: als jij niet happy bent in de relatie met hem, het gevoel hebt dat je al 25 jaar getrouwd bent etc, dan is het gewoon niet goed.
Heel veel sterkte! Je dochters mogen heel erg blij en trots zijn op hun moeder!
Heel veel sterkte! Je dochters mogen heel erg blij en trots zijn op hun moeder!
woensdag 14 mei 2008 om 11:51
Zoals eerder gezegd, mij dochter van 13 is zeer naïef, en ziet nergens problemen in. Ze hecht gauw aan mensen. Vanmorgen aan het ontbijt heb ik ze beide verteld dat we ruzie hebben gehad en dat ik niet meer van hem hou. Voor mijn dochters geluk heb ik de schuld maar op me genomen. Ik wil niet dat ze verkeerd over hem denken. Kinderen hun geloof in de goedheid van mensen ontnemen wil ik niet. Het is goed zo. Ze nemen het me alleen kwalijk dat ze hem nooit meer zien en dat hij geen afscheid heeft genomen.
woensdag 14 mei 2008 om 15:23
quote:ipodwoman schreef op 14 mei 2008 @ 11:51:
Zoals eerder gezegd, mij dochter van 13 is zeer naïef, en ziet nergens problemen in. Ze hecht gauw aan mensen. Vanmorgen aan het ontbijt heb ik ze beide verteld dat we ruzie hebben gehad en dat ik niet meer van hem hou. Voor mijn dochters geluk heb ik de schuld maar op me genomen. Ik wil niet dat ze verkeerd over hem denken. Kinderen hun geloof in de goedheid van mensen ontnemen wil ik niet. Het is goed zo. Ze nemen het me alleen kwalijk dat ze hem nooit meer zien en dat hij geen afscheid heeft genomen.
Gezien zijn vreemde reactie heb je duidelijk de juiste beslissing genomen. Super goed gedaan dat je meteen de confrontatie gezocht hebt.
Die laatste zin is wel geruststellend, ze zijn in ieder geval niet erg blij dat ze hem nooit meer hoeven te zien. Lijkt mij een teken dat je op tijd geweest bent.
Goed dat je niet heel het verhaal uit de doeken hebt gedaan, zou je kinderen alleen heel erg bang maken. Maak ze op een ander moment nogmaals duidelijk dat ze altijd direct naar je toe moeten komen als er zaken ongewenst gebeuren.
Je bent een superma!
Zoals eerder gezegd, mij dochter van 13 is zeer naïef, en ziet nergens problemen in. Ze hecht gauw aan mensen. Vanmorgen aan het ontbijt heb ik ze beide verteld dat we ruzie hebben gehad en dat ik niet meer van hem hou. Voor mijn dochters geluk heb ik de schuld maar op me genomen. Ik wil niet dat ze verkeerd over hem denken. Kinderen hun geloof in de goedheid van mensen ontnemen wil ik niet. Het is goed zo. Ze nemen het me alleen kwalijk dat ze hem nooit meer zien en dat hij geen afscheid heeft genomen.
Gezien zijn vreemde reactie heb je duidelijk de juiste beslissing genomen. Super goed gedaan dat je meteen de confrontatie gezocht hebt.
Die laatste zin is wel geruststellend, ze zijn in ieder geval niet erg blij dat ze hem nooit meer hoeven te zien. Lijkt mij een teken dat je op tijd geweest bent.
Goed dat je niet heel het verhaal uit de doeken hebt gedaan, zou je kinderen alleen heel erg bang maken. Maak ze op een ander moment nogmaals duidelijk dat ze altijd direct naar je toe moeten komen als er zaken ongewenst gebeuren.
Je bent een superma!
woensdag 14 mei 2008 om 17:35
woensdag 14 mei 2008 om 21:33
Hebje andere topic net gelezen en wil even zeggen dat je er goed aan gedaan hebt......
Als ik dit lees krijg ik toch een beetje rillinkjes,
erg vreemd dat ie nu al zo aan je dochters gehecht is na zo,n korte tijd.
En aan je relatie werken zou ik dit geval niet meer doen,je instinct was volgens mij goe,en anders heel naar maar beter voorkomen dan genezen.
Sterkte ermee (f)
Als ik dit lees krijg ik toch een beetje rillinkjes,
erg vreemd dat ie nu al zo aan je dochters gehecht is na zo,n korte tijd.
En aan je relatie werken zou ik dit geval niet meer doen,je instinct was volgens mij goe,en anders heel naar maar beter voorkomen dan genezen.
Sterkte ermee (f)
donderdag 15 mei 2008 om 02:56
Het blijft moeilijk om zo'n zwaar oordeel met zekerheid te kunnen vellen. Zeker hier vanaf een forum, waarbij eigenlijk alleen de TS de situatie accuraat in kan schatten. De rest (waaronder mijzelf) moet het doen met de beschikbare informatie, en daarmee maar proberen een opinie te vormen.
Ik hoop dat de TS zich vooral door haar eigen visie en gevoelens heeft laten leiden.
Niettemin had de man zich natuurlijk adequater moeten verdedigen. Op basis van de informatie die Ipodwoman gaf klonk het niet echt overtuigend, zelfs neigend naar hetgeen waar hij van verdacht werd. Dat is echter wel cruciaal, want in ongewone situaties als deze is het belangrijk dat hij zich kan verantwoorden - Ipodwoman zou het immers verkeerd gezien kunnen hebben.
Omdat dat kennelijk niet gebeurd is begrijp ik haar keuze want op wantrouwen/angst bouw je geen relatie. Jammer dat het zo moest lopen.
Ik hoop dat de TS zich vooral door haar eigen visie en gevoelens heeft laten leiden.
Niettemin had de man zich natuurlijk adequater moeten verdedigen. Op basis van de informatie die Ipodwoman gaf klonk het niet echt overtuigend, zelfs neigend naar hetgeen waar hij van verdacht werd. Dat is echter wel cruciaal, want in ongewone situaties als deze is het belangrijk dat hij zich kan verantwoorden - Ipodwoman zou het immers verkeerd gezien kunnen hebben.
Omdat dat kennelijk niet gebeurd is begrijp ik haar keuze want op wantrouwen/angst bouw je geen relatie. Jammer dat het zo moest lopen.
