Minnaar deel 19.

iemand die vreemd gaat is nooit betrouwbaar, in ieders geval niet binnen een relatie.



Het is denk ik ook niet zozeer hem, maar meer het gevoel dat ze zelf toen had.

wat ik hier ook regelmatig lees de sleur het gevoel van is dit nu alles etc.



het had er denk ik meer mee te maken welk gevoel hij haar gaf dan de persoon zelf. het stiekeme de spanning

ik ken haar goed en weet ook dat hij haar typ helemaal niet was.



er is nooit spraken geweest om samen iets op te bouwen hij wilt zowiezo bij zijn vriendin blijven en zij wou haar gezin behouden.

maar naar uitkomen kon ze de spanning niet meer missen

, en bleef nog eenige tijd contact zoeken.



er is al lang niks meer tussen hun ,al voor de scheiding niet meer, en ze hebben ook geen contact meer

Wow Julus, je klinkt heel sterk. Je hebt ook gelijk, niet iedereen kan genuanceerd naar de situatie kijken en wat er feitelijk zolang is gebeurd, heeft inderdaad met normen en waarden te maken.

Zijn relatie zat al een hele tijd niet goed, maar op het keerpunt werd zij zwanger. Hij heeft toen gekozen om haar niet te verlaten tijdens de zwangerschap en hoewel ik het toen heb geprobeerd, ik heb hem uiteindelijk ook niet verlaten. En ik weet dat hij al zolang met twijfels heeft gezeten en gevoelsmatig klaar was met de relatie. Maar het was wel een feit dat hij papa werd.

Ik ben me heel goed bewust dat hij in staat is zijn gezin te verlaten voor een ander, en dat is ook een groot heikelpunt momenteel. Het zijn emoties die me heen en weer laten slepen, Ik geloof in zijn liefde voor mij. Ik voel het in alles. Tijd zal het leren, het vertrouwen moet goed komen en hij doet er alles aan om dat te winnen.



Hoe is t nu Julus? Sta je al weer open voor een nieuwe liefde? Of is je vertrouwen zodanig beschadigd dat je daar voorlopig niet over na wilt denken?

Dank, ik voel me ook heel sterk, altijd al gevoeld. Want ik wist gewoon dat ik veel meer waard was en heb - in antwoord op jouw vraag- altijd al geweten dat ik ooit een man tegen zou komen die mij wel waard is. En dat is gebeurd! Vrij snel na de breuk kwam ik huidige liefde tegen en weet je? Ik ben nu enorm blij, dat dit zo is gelopen. Ik zat in een relatie met iemand die loog en bedroog en mij niet koesterde. Nu heb ik iemand die dat wel doet, en iemand die ik ook enorm waardeer en bewonder. Ik kreeg een nieuwe kans, en ex is hopelijk ook gelukkig met zijn vriendin.

Jammer genoeg heeft het mij twee dierbare mensen gekost, en ik wil ze ook nooit meer in mijn leven. Harde les, voor drie mensen.

Maar als de uitkomst is dat wij allen veel gelukkiger zijn, dan is het goed zo.



Ik zou sceptisch zijn als ik jou was. En heel erg alert. Ik zou voor jezelf een deadline stellen, hoelang je op hem wil wachten.

Ik vind het niet voor hem pleiten dat hij haar zwanger maakte, terwijl hij vond dat hun relatie al langer slecht was. Ook het feit dat hij niet direct koos voor jou is niet positief.

Dat is ook iets wat ik bij ex niet begreep; hij ging voor haar, maar koos niet echt voor haar. Heb hem eruit moeten zetten, dus van kiezen was geen sprake. Als ik haar was geweest, zou ik me afvragen of hij echt ooit voor me gekozen heeft. Nee, want hij zal nooit kunnen kiezen. Het overkomt hem...en wil jij iemand die nooit zelf staat voor wat hij wil? Die het maar laat gebeuren en afhangen van een ander? Gun je jezelf niet beter? En als hij dan tzt een ander tegenkomt, dan gaat hij daarin ook weer mee, want hé, het overkwam hem.

Mijn zelfvertrouwen is er niet aan gegaan, gelukkig. Ik weet wat ik waard ben. En dat is niet iemand die mij zo behandelt. En ik zou daar als ik jou was ook zo over denken...

Hij heeft wel zelf de keuze gemaakt om bij haar weg te gaan, sterker nog, zij zou nu zelfs nog graag een doorstart maken met hem maar voor hem is het helemaal klaar. Ook als ik uiteindelijk niet met hem verder wil.

Een deadline stellen vind ik lastig, want ik wacht niet op hem momenteel. Het is eerder andersom. Zij zijn nu bezig met het ouderschapsplan en hij is net verhuisd naar zijn appartement (die hij altijd verhuurde). Hij probeert zijn zaken goed op orde te stellen en we geven elkaar de ruimte en vrijheid om te wennen aan deze situatie. We houden van elkaar maar ik blijf heel realistisch. We zijn altijd heel open naar elkaar geweest, ook toen we elkaars minnaar nog waren. En het valt niet goed te praten wat hij gedaan heeft, maar hij heeft het nooit vertaald als iets wat hem maar is overkomen. Hij heeft een duidelijke keuze gemaakt en beseft dat deze keuze veel te laat gemaakt is.

Dus sceptisch ben ik niet, maar ook niet naïf. Er staat een lange weg te wachten maar voor nu.. het gevoel zit goed.



Wat fijn voor je dat je iemand bent tegengekomen die het helemaal is voor je! Ik geloof er ook heilig in dat alles gebeurd met een reden.



@wovi, Je zegt dat er een kans is dat jullie ooit weer bij elkaar komen. zul je ooit het vertrouwen weer kunnen voelen?

Dat vind ik dan wel voor hem pleiten, dat hij alleen woont en niet snel snel de volgende stap neemt. Op die manier sta je er zelf een stuk overtuigender in lijkt mij, als het echt een doorstart krijgt.

Veel mensen blijven te lang in een slechte relatie, uit gemak, of uit angst. Vaak gaat het over vanwege een ander. Niet goed, maar het maakt iemand niet slecht. Mijn ex is niet slecht, maar kan niet met gevoelskwesties omgaan en wil niemand teleurstellen. Uiteindelijk stelt hij iedereen teleur, vooral zichzelf. Dat stukje zal hij zelf moeten verwerken, ieder zijn deel.



Ik denk wel dat tijd veel heelt. Wij hebben altijd op normale wijze met elkaar zaken kunnen afhandelen. Ik weiger om de verbitterde en boze ex te zijn. Hij heeft mij best nog fatsoenlijk behandeld, maar in emotioneel opzicht heeft hij het verkeerd aangepakt. Maar hij zat al met haar, wilde loyaal aan haar zijn. Dat stuk deed mij pijn maar is logisch. Ook ik ben nu loyaal aan vriend en niet aan ex. Zo gaat dat.

Ik hoop dat je nuchter kunt blijven en het de tijd geeft. Alleen dan is de kans van slagen groot. Anders niet. Zorg dat het zuiver is!

Oh en als jullie het de tijd geven, weet je iig dat je geen rebound voor hem bent/was. Heel belangrijk! Als iemand bergen moet verzetten en moet wachten, en het dan toch nog wil, dan zit het wel goed. Overstappen is te makkelijk.

Wat ik mij even afvraag; zou het jou steken als hij nog loyaal aan zijn ex zou zijn? Als ze regelmatig contact houden?

Ik weet van ex dat hij bij mij langskwam om dingen door te spreken en dat was dan stiekem. Zou zij nooit goed gevonden hebben. Ook zei hij dingen die niet in haar voordeel waren.

Ik kreeg het gevoel dat hij met de wind mee waaide, meepraten met mij en met haar. Maar of dat zo is weet je nooit.

Mij maakte dat niet zoveel uit, maar voor haar lijkt me dat verschrikkelijk. Nooit weten wat hij nog met mij bespreekt of doet.

Time will tell. Ik ben heel blij dat hij zijn eigen appartement heeft en heeft de afgelopen maanden ook bewust bij een vriend geslapen totdat zijn appartement vrij kwam. We zien elkaar ook niet overdreven veel en doen het op onze manier rustig aan.

Contact met zijn ex zal hij altijd blijven hebben, ze blijft de moeder van zijn kind. En ik spoor eerder de communicatie aan dan dat ik het tegenhoudt. Hij probeert loyaal aan haar te zijn en alles zo fatsoenlijk ook voor haar te regelen. Juist door onze open communicatie ben ik niet bang dat hij haar stiekem gaat bezoeken om dingen door te spreken, want dat is niet nodig. En voor nu heeft zijn zoontje alle voorrang en heeft alles wat er omtrent de kleine besproken moet worden voorrang.



Ik denk dat hij dingen zei die niet in haar voordeel waren om de pijn voor jou op een niet logischerwijs te verzachten. MIjn ex, waar ik 5 jaar mee heb samengewoond deed dat ook. Toen ik de relatie verbrak heb ik 3 maanden een depressieve man aan de telefoon gehad totdat hij een relatie kreeg, met een vriendin van mij. Het voelde heel dubbel, maar het was rustig. En als hij langskwam om zaken te regelen praatte hij altijd negatief over haar. Zij deed dat trouwens precies zo, toen ze een keer een gesprek met me aanging om te praten over wat er allemaal was gebeurd. Alsof ze me wilden beschermen ofzo, wellicht dacht jouw ex ook zo. Woonden jullie samen? Hebbeen jullie kinderen?

Het gekke is juist dat hij dit deed als hij bij mij was. Op de momenten dat hij bij haar was (en zij ernaast zat) dan was het ineens omgedraaid. Ik had vaak het gevoel dat ik te maken had met iemand die bleef draaien. Ik neem maar aan dat zij niet weet wat hij mij heeft verteld, aan negatieve dingen over hun relatie. Zijn toon was ook veel harder als hij mij vanuit haar belde. Typisch gedraai van een leugenaar dus.

Mij beschermen was natuurlijk allang te laat. Zij heeft het hard gespeeld, dat bewijs had ik ook in handen. Alles gelezen wat er besproken is, waarbij zij hem overhaalde voor haar te kiezen en hij argumenten aanvoerde waarom hij die knoop niet doorhakte. Echt niet te benijden, haar positie.

Toen ik hem eruit zette kon hij alleen naar haar, ook omdat we een koopwoning samen hebben en hij niks anders kan betalen. Dus gedwongen samenwonen, in feite. Wij voedden samen mijn zoon op, die hem al zijn halve leven kende. Ook hem heeft hij in de steek gelaten en er nooit meer naar gevraagd. Saillant detail is dat ex juist mijn zoon aanvoerdde om niet voor haar te kiezen...want hij kon toch niet zomaar hem in de steek laten na al die jaren? Hij is enorm bespeeld, gemanipuleerd maar hij liet dat zelf toe. Natuurlijk hadden mijn waarschuwingen geen zin, hij was in love. En iedereen moet zijn eigen fouten maken natuurlijk, een eigen pad bewandelen.

Als het met haar niet lukt, dan kan hij nergens heen en kan hij ons huis claimen. Met mijn nieuwe vriend kan ik dat niet hebben, moet er niet aan denken. Dus laat het aub een gelukkige relatie zijn!



Jullie zijn naar omstandigheden goed bezig, denk ik. Time will tell inderdaad, je weet nooit hoe dingen lopen. Als de liefde echt is, vind je elkaar wel weer. En anders was het toch al nooit de bedoeling. Misschien kom jij een ander tegen, misschien hij. Hopelijk sta je daarvoor open.

Overigens heeft mijn ex gezegd dat alles geheel van hem vandaan kwam. Hij heeft de boel geinitieerd. Kan zijn dat hij haar wilde beschermen omdat zij mijn beste vriendin was. Maakt niks uit, ik wil ze nooit meer zien. Er is alleen nog zakelijk minimaal contact tussen hem en mij en dat is al teveel.

We hebben ruim 1,5 jaar iets. Het is inderdaad een emotionele achtbaan zo af en toe. Het forum lijkt me daarom dan ook een fijne plek om je verhaal op dat soort momenten kwijt te kunnen. En ik vind het nu al fijn om van die herkenbare gesprekken verhalen te lezen.



Op dit moment heb ik het redelijk een plekje kunnen geven. Ik neem het voor lief maar accepteren is inderdaad weer wat anders. Dat is ook wat ik al vaak tegen hem heb gezegd en dat weet hij ook. Het gaat de laatste maanden beter maar er zijn momenten dat het me wel weer even te veel wordt. Dat kan een hele stomme aanleiding zijn doordat een date plannen lastig gaat of als we even iets minder contact hebben. Ik heb op een gegeven moment besloten dat ik dan hem dan liever zo heb dan helemaal niet. Aan de ene kant heel lastig want ik sta zo totaal niet open voor een andere man in m'n leven. Ik ben nog redelijk jong en ik wil zelf ooit toch nog wel een gezin opbouwen. Zolang ik aan deze man blijf hangen gaat dat dus niet werken. Dat realiseer ik me dondersgoeds maarja hij is zo leuk he.



Owja voor de duidelijkheid het is van te voren nooit de 'bedoeling' geweest dat wij elkaar leuk gingen vinden. Het is in de loop van de tijd zo gegroeid. Ik heb het destijds nog een tijd proberen af te houden tot ik op een punt kwam en ik dacht: ach een date kan niet zoveel kwaad. Stom stom stom. En voor je het weet zit je in een emotionele achtbaan.



Het er niet over kunnen praten vind ik ook nog niet eens zo heel lastig. Zoals jij ook zegt Silver, het is niet anders. Maar we zien elkaar naast dates ook af en toe gewoon in het openbaar. (We kennen elkaar niet via werk of iets dergelijks. Voor herkenbaarheid ga ik ook niet precies zeggen hoe wel) Maar de momenten dat we elkaar in het openbaar zien en we ons als bekende/vrienden moeten gedragen tegen over elkaar zijn lastig. Het liefst zouden we onze liefde ook op dat soort momenten uiten. Juist dat soort momentjes steken mij wel. Hij heeft het er dus ook wel echt moeilijk mee maar hij kan niet zomaar andere stappen nemen. Af en toe weet hij dus ook niet zo goed meer wat ie er mee moet. Hij weet dat ik het echt heel moeilijk vind op bepaalde momenten en hij snapt dan ook als ik er mee zou willen stoppen. Hij heeft zelfs op het punt gestaan om dat besluit voor mij te nemen. Omdat ik het zelf niet kan.



Paeonia jouw verhaal heb ik inderdaad hier al voorbij zien komen en ik herkende mezelf ook al erg in jouw verhaal. Jij hebt er dus wel mee kunnen stoppen. Heftig. Dat lijkt me zo moeilijk om zelf dat besluit te nemen. Toen wij vorig jaar probeerde te stoppen waren wij een soort van gedwongen door de situatie. En toen vond ik het nog steeds heel moeilijk. Ik moest het wel accepteren dat ik hem moest laten gaan, maar ik kon het niet. Uiteindelijk toch weer verder gegaan waar we waren gebleven en met mezelf afgesproken om mezelf niet nogmaals zo te verliezen. Aan die afspraak heb ik me iniedergeval niet kunnen houden.

Maar het is dus bij jou zover dat hij zijn gezin heeft verlaten. Lijkt me een hele lastige situatie. Even een vraagje, misschien heb ik er over heen gelezen hoor. Maar weet zijn ex van jullie? Dat jullie ook al tijdens hun relatie iets hadden?

Welkom Uiltje. Je verhaal is heel herkenbaar, had het mijne kunnen zijn. Ook ik vind het moeilijk dat ik niet op de eerste plaats kom voor hem. Zijn gezin zal altijd voorgaan, net als zijn partner altijd zijn nr 1 zal blijven, zij kennen elkaar al sinds de middelbare school.



Julus, ook jouw verhaal komt me bekend voor. Mijn ex is meerdere malen vreemd gegaan. Ik weet wat het is om belogen en bedrogen te worden. Ex vond het ook iedere keer nodig om het te vertellen vanwege schuldgevoelens etc. Bij zn laatste affaire heeft hij mij de knoop door laten hakken door mij doodleuk mee te delen dat hij met die vrouw niet wilde stoppen. Dus als ik wilde dar hij bij me bleef, moest ik haar op de koop toe nemen. Dat was voor mij de druppel. Ik pikte het niet meer, en we zijn gescheiden.

Hi Uiltje, ja zijn ex weet van mijn bestaan. In ieder geval dat hij verliefd geworden is op een andere vrouw en daar een affaire mee heeft gehad. Overal waar zij vraagtekens bij had en vragen over heeft hij allemaal bevestigd. Ze heeft vaak vermoedens gehad maar kon er de vinger niet op leggen.



1,5 jaar is inderdaad een lange periode, Waar jij nu staat was voor mij het punt ermee te stoppen

Waar spreken jullie af als jullie niet in het openbaar afspreken? Bij jou thuis? De afspraken openbaar en moeten doen alsof je gewoon bekenden bent herken ik wel. Wij gingen op een gegeven moment van die achteraf kroegjes opzoeken waar je normaal straal voorbij zou lopen. En aangezien bijna iedereen dat doet, gingen wij daar naar binnen. Zo was de kans klein dat we een bekende tegenkwamen (dit ook meer omdat we collega's zijn en geen andere collega's tegen wilden komen)

Het stoppen met hem was ontzettend zwaar maar toen ik eenmaal die keuze had gemaakt, weet je dat je voor jezelf opnieuw een leven kan opbouwen. Maar goed, nog geen 2 weken later had hij zijn gezin verlaten.





Julus, ik vind het wel kwalijk van je ex dat hij niet meer terug kijkt naar jouw zoon, waar hij lang een vaderrol voor is geweest. Vraagt jouw zoon nog veel naar hem? En hoe gaat dat nu met je nieuwe vriend?

We zijn inderdaad op de juiste weg maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nu niet open sta voor anderen. Ik wil eerst kijken waar dit pad zich heen laat leiden en vind dat ik daar ook alle aandacht op moet vestigen, net zoals hij doet.

Jouw ex verteld jou dat alles uit zijn initiatief kwam? Waarom zou dat relevante informatie voor jou zijn? En dan nog, waar 2 vechten, zijn 2 schuld. En dat geldt ook voor deze situatie, dus ik begrijp niet waarom dat toegevoegde informatie zou zijn voor je.

Hadden jij en je vriendin gezamenlijke vrienden? Hoe gingen zij ermee om?



@mercadonna, denk jij wel eens aan stoppen? Nummer 1 willen zijn en wetend dat je het nooit zult worden.. is dat niet killing?

@Pae: mijn man heeft denk ik geen vermoedens ook niet na twee jaar. Mijn situatie is zo dat ik een sv ben gaan nemen nadat mijn man ziek werd en ik thuis bijna geen sexuele bevrediging kreeg. Binnen enkele jaren zal hij hoogstwaarschijnlijk in een rolstoel zitten. Door de vele medicijnen en zijn beperkingen heeft hij impotentie problemen. Maar ik heb het nodig. Het is mss ook wel een soort uitlaatklep. Omdat ik heel veel werk is het een soort van vlucht. Even geen werk, even geen zorgen voor mijn man, gewoon tijd voor mij. Als ik bij mijn sv ben geweest ben ik weer opgeladen. Heerlijk vind ik dat.

Wat betreft mijn sv. Die krijgt bij mij iets wat hij thuis niet krijgt, maar dat heeft gewoon met voorkeuren te maken.



@roos: het is waar hoor, na mijn 'verlang'lijstje komt altijd weer een nieuw lijstje

Hoi Paeonia. Ze had dus al wel de vermoedens maar ze heeft er destijds nooit naar gevraagd? Voor zo ver ik weet heeft zijn nr 1 gelukkig geen vermoedens. Ja een tijd terug heeft ze dus wat ontdekt, per toeval. Sindsdien is hij dan ook nog een stuk voorzichter geworden wat helaas wel ten koste is gegaan van onze contactfrequentie.



De plekken waar we afspreken verschillen. Af en toe bij mij. Soms zien we elkaar in het openbaar maar dan dus gewoon als 'vrienden'. En anders afgelegen openbaren plekken. Dan bedoel ik dus inderdaad ook afgelegen cafeetjes. Want het lijkt alsof er overal bekende te vinden zijn.



Ik vind het ook erg lastig maar aan stoppen wil ik niet denken. Maar het mezelf er erg moeilijk mee, dat weet ik. Sinds dat we poging tot stoppen hebben gedaan ben ik nog banger geworden om hem kwijt te raken. En als we dan weer een date hebben gehad bij in in de zevende hemel en haal ik het al helemaal niet in mn hoofd om te stoppen.



@Mercadona. Moeilijk he dat gevoel. Probeer ook vaak tegen mezelf te zeggen dat wat wij hebben juist fijn en speciaal is. Maar als hij dan bij haar is heb ik het er wel eens moeilijk mee. Vind jij het ook lastig als je weet dat ze bijvoorbeeld samen zijn? Niet zo zeer de dagelijkse dingen. Maar ik had toen ze afgelopen zomer samen met het gezin op vakantie waren bekroop me wel eens een jaloers gevoel. Heel slecht en ik wil het ook niet maar kan het niet tegenhouden. Ik wil hem ook echt niet afpakken en niet dat hij zijn gezin voor mij opbreekt. Alleen als ie er zelf genoeg van zou hebben en het niet mee volhoudt, los van mij. Maar het gevoel dat je hem ook voor jezelf wil botst ontzettend.

quote:wovi12 schreef op 02 februari 2013 @ 14:11:

iemand die vreemd gaat is nooit betrouwbaar, in ieders geval niet binnen een relatie.

Gelukkig maar dat dit enkel jouw mening is, en geen bewezen feit......

oh InsideOut sorry ik heb over jouw berichtje heen gelezen.

6 jaar poe. Kan me niet voorstellen dat ik over 4/5 jaar nog steeds in zelfde situatie zit. Alhoewel ik er ook niet aan kan denken dat er niks meer tussen ons is.



Moeilijk is dat volhouden he. Ik begrijp je helemaal. Tijdens onze 'rust' periode vond ik het oooh zo moeilijk. We zijn wel wat contact blijven houden. Gewoon opervlakkige berichtjes van hoe is het met je enz. Zoo dom! Daardoor was het totaal niet vol te houden. Stoppen betekend ook echt helemaal geen contact meer. Zoals jij ook zegt, dan ook geen nieuwjaarsberichtje. Doordat wij nog steeds contact hielden heb ik hem nooit helemaal los kunnen laten. En ja toen kwam van beide kanten een zwak moment en zijn we er toch mee begonnen. Ik heb me tijdens de stop periode zo slecht gevoeld, had behoefte aan hem. Zat sowieso dat moment niet heel lekker in mn vel vanwege werk en dan heb ik alleen maar meer behoefte aan hem. Een soort vicieuze cirkel zeg maar. Echt respect dat je het volhoudt. Ik geloof dat het langzaamaan steeds makkelijker zal moeten worden. Vooral als je helemaal geen contact hebt.

quote:uiltje1988 schreef op 03 februari 2013 @ 20:26:

oh InsideOut sorry ik heb over jouw berichtje heen gelezen.

6 jaar poe. Kan me niet voorstellen dat ik over 4/5 jaar nog steeds in zelfde situatie zit. Alhoewel ik er ook niet aan kan denken dat er niks meer tussen ons is.



Moeilijk is dat volhouden he. Ik begrijp je helemaal. Tijdens onze 'rust' periode vond ik het oooh zo moeilijk. We zijn wel wat contact blijven houden. Gewoon opervlakkige berichtjes van hoe is het met je enz. Zoo dom! Daardoor was het totaal niet vol te houden. Stoppen betekend ook echt helemaal geen contact meer. Zoals jij ook zegt, dan ook geen nieuwjaarsberichtje. Doordat wij nog steeds contact hielden heb ik hem nooit helemaal los kunnen laten. En ja toen kwam van beide kanten een zwak moment en zijn we er toch mee begonnen. Ik heb me tijdens de stop periode zo slecht gevoeld, had behoefte aan hem. Zat sowieso dat moment niet heel lekker in mn vel vanwege werk en dan heb ik alleen maar meer behoefte aan hem. Een soort vicieuze cirkel zeg maar. Echt respect dat je het volhoudt. Ik geloof dat het langzaamaan steeds makkelijker zal moeten worden. Vooral als je helemaal geen contact hebt.



geloof me dit was ook totaal mijn bedoeling niet..was net als jij erg jong (19) toen ik hem leerde kennen en het is totaal uit de hand gelopen. Onbewust ging ik toch vergelijken en niemand die aan hem kon tippen. Waarom niet.. snap ik tot op de dag van vandaag niet, want ik ben helemaal geen type om op de tweede plaats te staan en moet "delen".



Stoppen moet altijd cold turkey bij ons, want andere opties werken niet. Dat nieuwjaarsbericht daar kan ik nog kwaad om worden..lekker hypocriet. Ik hoop dat het makkelijker gaat worden, want ik mis hem enorm.



Ik weet in ieder geval zeker dat ik nooit meer een getrouwde minnaar wil hebben.

Zo precies dat wat je zegt. En ik vergelijk onbedoeld ook vaak. En dan denk ik, zo lief en leuk vind ik er geen meer. Maar ik weet niet hoe en wanneer dit gaat aflopen, daar denk ik ook liever nog niet aan maar voor mij ook dit nooit nog een keer. Lees hier verschillende verhalen die vaker een minnaar hebben en ik veroordeel jullie absoluut niet maar ik zou het niet kunnen.



Het heeft me iniedergeval een stuk volwassener gemaakt. Op liefdesgebied was ik altijd nog een beetje naief en onervaren. Ik wist ook totaal niet waar ik aan begon toen ik hier mee startte. Begrijp me goed, ik heb er geen spijt van en ben hartstikke blij met hem in mn leven. Maar als ik had geweten wat voor emoties het mee brengt had ik me wel 10x vaker bedacht of ik dit wel echt moet doen.



EnHij moet jou ook de kans geven hem los te laten. Het missen zal heus minder worden. Kan je helaas geen tips geven want ik heb hem tijdens onze poging te stoppen ook verschrikkelijk gemist. Iedere keer als ik me chaggi en down voelde verlangde naar zijn aanwezigheid. Maar ik merkte toen ook dat als ik een drukke dag had met leuke dingen vol gepland ik echt een stuk minder aan hem dacht. Probleem was dat wij dan na een tijd weer contact hadden en ik dus weer terug bij af was.

Als je dit volhoudt wordt het vast beter. Het lastige op dit moment is dat je je 'liefdesverdriet' niet kan delen. Ik kon mijn emoties gelukkig goed afschermen voor mijn omgeving maar ik heb in de eerste dagen daarna echt op het werk vaak zat mn tranen weg moeten duwen en de weken daarna mn down gevoel moeten verbergen om maar geen vragen te krijgen. En dan juist op dat moment vragen krijgen van bekende hoe het met je liefdesleven is is ook heel zuur. Met een glimlach zeggen dat er helaas op dat moment niks is maar dat komt vast wel goed.

Er zijn veel mensen met een gebroken hart op de wereld erbovenop gekomen. Dus het lukt jou vast ook. Kop op. Je hebt hele mooie periodes gehad met hem maar ook zonder hem lukt het. (Wel fijn dat ik dit wel tegen andere kan zeggen maar ik mezelf er niet van wil en kan overtuigen;).)

@Paeonia, jouw verhaal lijkt op zoveel vlakken op mijn verhaal (collega's, baby, lengte affaire, alles) dat ik ff dacht dat ik oude posts van mezelf zat terug te lezen

Wat je schrijft is zo herkenbaar, alleen loop ik anderhalf jaar voor.. En ben ik niet meer/even niet (geen idee..) samen met mijn ex-minnaar.

Wat ik je mee wil geven: het is zo moeilijk om na zo'n situatie een relatie te laten slagen.. Hoe gek je ook op elkaar bent.. Er zijn zoveel valkuilen. Zijn schuldgevoelens, zijn ex, jouw mening over hun relatie/co-ouderschap/financiën, de mening van anderen over jullie.



Ik hoop oprecht dat het jullie lukt (want ik ben nog steeds

een sucker voor een goed liefdesverhaal )

Hi vivadiva, Ik heb je even geloept en kan eigenlijk alleen een topic vinden over dat je zijn kinderen ging ontmoeten. Je klinkt op dat moment zeker van je zaak en dat het stabiel was tussen jullie. Wat is er mis gegaan? Waarom zijn jullie (tijdelijk?) uit elkaar? Is het inderdaad een valkuil geweest?



Ik merk het wel hoor, mijn perceptie over bepaalde dingen staan niet helemaal op 1 lijn met zijn gedachte, maar het is zijn ex, zijn zoon en zij moeten samen een weg vinden om ermee om te gaan. Gelukkig gebeurd dat nu middels een mediator. Maar alle valkuilen die je benoemt zijn ontzettend herkenbaar, gelukkig hebben we een deal dat alles wat op ons afkomt bespreekbaar gemaakt moet worden en dat gebeurd ook, tot op detail soms. Maar ik geloof dat dat ook echt nodig is om dit te laten slagen.



Ik ben benieuwd naar je verhaal..!

@paeonia01 geen idee dit is wel de reden waarom ik er uiteindelijk een punt heb achter gezet.

Het vertouwen kwam bij mij niet meer terug nadat ik achter kwam dat ze contact bleef zoeken.

wie weet wat de toekomst brengt en slijt dit gevoel wel bij me.



@Sensual

zou het het volgende eens kunnen toelichten ?

iemand die vreemd gaat is nooit betrouwbaar, in ieders geval niet binnen een relatie.



Gelukkig maar dat dit enkel jouw mening is, en geen bewezen feit......



Ik beboel hier niet mee dat de persoon zelf slecht is of onbetrouwbaar of niks om hun nr 1 geven.



maar het is wel zo dat dat ze de schijn op houden in een monogame relatie te zitten en hun partner voorliegen dat alles goed zit. terwijl dit niet het geval is.

dit vind ik inderdaad onbetrouwbaar in een relatie, hoe zou ik dit anders moeten zien ?

Wovi, al vraag je het aan sense, ik wil ook even antwoord geven. Mijn minnaar is zeker onbetrouwbaar in de relatie met zijn nr 1, hij heeft immers volgens gedoogbeleid mij ernaast.

Oftwel, ergens weet ze dat er iets niet klopt, maar zolang hij het zo speelt dat zij er niets van merkt wil ze zo wel met hem verder, voor de kinderen, omdat ze dan niet alleen is en financieel.



Maar stel dat hij bij haar weg zou gaan en een relatie met mij zou beginnen zou dat een heel andersoortige relatie zijn.

Ik sta nl heel anders in het leven dan zijn vrouw, geniet ook van het swingersleventje, en zou samen met vriend best andere mensen willen ontdekken, spanning op willen zoeken, enz.

Dingen die zij echt niet ziet zitten.

Omdat ik hier wat ruimdenkender in ben, denk ik/weet ik dat hij mij hierin niet zal bedriegen maar het gesprek open zou gooien...

Er zijn vrouwen die nieuwe spullen kopen en het niet tegen hun man vertellen en het stiekem in de kast wegmoffelen, of vrouwen die liegen over de werkelijke prijs van hun nieuwe jas

zijn die dan ook onbetrouwbaar ? Houden die dan ook een schijn op ?

Omdat iemand op 1 vlak onbetrouwbaar is (liegen blijft liegen natuurlijk) houdt nog niet in dat de hele relatie is voorgelogen en dat je in de gehele relatie onbetrouwbaar bent.