Relaties
alle pijlers
Afscheidsbrief...
vrijdag 16 mei 2008 om 21:23
Hallo allemaal...
Ik ben boos, teleurgesteld en ontzettend verdrietig....
Zouden jullie deze brief aan mijn vriend willen lezen en beoordelen?
Liefs, Marietje.
-----
Lieve Maus,
Dit weekend heb ik eens even heel goed nagedacht over wat jij met mijn gevoel aan het doen bent momenteel. Van de altijd spontane meid die vol vertrouwen in het leven stond ben ik de laatste maanden veranderd in een doordacht onzeker en wantrouwend persoon. En helaas niet zonder dat ik op bepaalde dingen stuitte die ik niet leuk vond om te lezen of te zien.
Ja, ik heb je hyves gecheckt, waar berichtjes in je inbox stonden die bepaald niet leuk voor mij waren om te lezen, maar ik had het je vergeven. Ja, ik heb ook je MSN gesprekken gelezen, MSN gesprekken die niet veel te raden over lieten voor mij. Fijn om te weten dat je wacht op Tineke en als zij ooit vreemd wil gaan dat ze jou moet bellen…. En fijn om te lezen dat je graag met Lieselot nog een keer het zou willen doen. Raar, want ik vroeg het je en je had geen seks met haar gehad toch, alleen gezoend….Nou ik geloofde je, ondanks dat het helaas een leugen was.
Ok, zolang je het niet daadwerkelijk uitvoert wil ik je wel vergeven. Maar toen stuitte ik op een cam chat site..... Explain to me, please?! Beetje raar….En verschillende foto’s op je computer … Helaas heb je de meeste verwijderd, maar foto’s met de titel Kijk mijn poesje, lijken mij niet foto’s van een mooie natuuromgeving.
Maus, wat moet ik hier nou mee? Je blind vertrouwen? Dat kan toch op deze manier helemaal niet? Want schijnbaar doe je dit soort dingen, dingen die ik nooit in mijn leven van een man zou pikken, nooit, never nooit!
Dus ook niet van jou, Zelfs niet van jou.
Dat jij je momenteel kut voelt en je misschien uit verveling dit soort dingen doet, doet dat niks af aan het gevoel wat het mij geeft. Ja, ik vind het stom van je en ja ik voel me hierdoor ontzettend gekwetst. Maar in plaats van dat ik je razend opbel, blijf ik rustig en denk ik , ja hij voelt zich ontzettend kut en misschien onzeker en zoekt op deze manier misschien bevestiging….. Maar wat moet ik hier mee?
Hoe moet ik nou die persoon vol vertrouwen zijn als ik dit lees en zie?! Dat je niet eerlijk tegen mij bent geweest en tijdens je relatie dat soort dingen doet. Wat beteken ik dan voor je?
En als je nu als persoon wel heel lief en aardig en aandachtig zou zijn geweest was het misschien weer anders geweest, dan had ik niet eens de neiging gehad je computer te checken, wat ontzettend stom is, maar wat wel mijn onderbuik gevoel maar weer eens bevestigd heeft. Dat je dingen doet die ik niet accepteer. En daarbij vind ik het ontzettend jammer dat je altijd boos op mij bent als persoon. Ik doe alles voor je, anders gezegd ik deed alles voor je, zonder ook maar een keer te denken, maar wat krijg ik ervoor terug….
En dat is wat ik me tegenwoordig wel afvraag, wat krijg ik er voor terug als ik elke keer maar rustig je woede over me heen laat komen, nooit boos op jou wordt, je kamer opruim, je was doe…. Ik doe het voor mijn gevoel nooit goed genoeg. Als ik seks wil, wil jij slapen.. Als ik aan het werk ben, dan wil je ineens wel seks maar ben ik er niet dus zoek je het maar op internet? Dat is zo frustrerend en maakt een vrouw zo onzeker. Wat zou je er van vinden als ik met 5-10 mannen contact onderhoud en het zo flirterig was als wat jij doet? Zou je me dan nog vol vertrouwen en zonder onzekerheid behandelen? Zou je het dan nog accepteren als ik achter de pc zou zitten, nee en dat is ook waar ik me, hierdoor, door die berichten, ontzettend aan erger. Aan dat vreselijk vaak achter die pc zitten.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet, sta met mijn rug tegen de muur en de enige uitweg die ik nog zie is keihard wegrennen. Ik wil niets meer dan toewijding in een relatie en dat mijn vriend, voor mij alleen kiest. Die genoeg aan mijn liefde, lichaam en geest heeft. Die naar me toe komt als hij verdriet heeft, die naar me toe komt om me vast te pakken en te zeggen dat hij van me houdt, en ik wil dat mijn vriend betrouwbaar is en me het vertrouwen nooit zal ontnemen.
Het is gewoon dubbel dit.
Want vanuit mijn hart accepteer ik niet wat je gedaan hebt en blijkbaar nog steeds druk mee bezig bent. En datzelfde hart geeft zoveel om jou dat ik je nooit zou willen verlaten. Je maakt me boos, verdrietig, onzeker en alles behalve gelukkig met je gedrag van de afgelopen tijd.
Een heel verhaal, met alleen maar gezeur waarschijnlijk, maar dit is wat ik voel.
Vertel me wat ik hier mee moet doen, moet ik de rest van mijn leven delen met een man die ik niet meer recht in zijn gezicht kan zeggen wat ik denk omdat ik niet durf te zeggen dat ik in een, stomme actie zijn pc heb uit zitten pluizen en echt niet leuke dingen ben tegen gekomen?
Of moet ik luisteren naar mijn hart die me momenteel zegt “Ga, voordat hij al je waardigheid ontneemt”
En dat ga ik doen, Maus, ik ben weg. Ook al ben ik vreselijk vreselijk verdrietig, huil ik met heel mijn hart en hoop ik dat je anders besluit te worden en jij degene bent die mij terug wil winnen. Dat je nu denkt, ik wil haar niet kwijt en je er alles, alles aan gaat doen om mij weer in je leven te krijgen. Maar door je kei harde woorden van de laatste tijd denk ik dat dat niet gaat gebeuren.
Wat ik je nog wil zeggen, ik hou van jou, heel veel. Maar juist op dit punt in mijn leven wil ik een man die ik kan vertrouwen en die nooit mijn vertrouwen zou willen beschadigen.
En dat is wel wat je doet, zoiets wil ik niet in een relatie. Nooit. Dan maar een kerel die minder tof, gezellig en vol humor is, maar als hij maar vertrouwen en genegenheid geeft. Iets wat ontbreekt, vertrouwen en eerlijkheid.
Denk erover na, en leer er van. Zeker na wat wij samen hebben meegemaakt moet je hier van leren dat dit niet op deze manier kan, echt niet. ZO maak je een vrouw kapot. Juist wat jij niet ziet in een ideale vrouw, datgene veroorzaak je met je gedrag. Want elke vrouw, elke meid zou door jou acties ontzettend onzeker en depressief worden. Iets wat jij niet aantrekkelijk vind, waardoor jij je juist nog meer afsluit voor diegene.
Ik kies voor mezelf, kies jij alsjeblieft ook voor jezelf en doe wat met je leventje. Je bent nog hartstikke jong, maar VERNEUK het niet, alsjeblieft.
Lieverd, wat ik je nog wil meegeven, je bent een goed persoon, maar blijf nog even een tijd alleen Leer en denk na over wat je wilt. Ik hou van je!
Dag lieve schat, aan wie ik zoveel heb gehad en om wie ik zoveel geef, ik zal aan je denken, nog heel veel dagen en heel veel nachten. Sterkte!
Kus, Marie.
Ik ben boos, teleurgesteld en ontzettend verdrietig....
Zouden jullie deze brief aan mijn vriend willen lezen en beoordelen?
Liefs, Marietje.
-----
Lieve Maus,
Dit weekend heb ik eens even heel goed nagedacht over wat jij met mijn gevoel aan het doen bent momenteel. Van de altijd spontane meid die vol vertrouwen in het leven stond ben ik de laatste maanden veranderd in een doordacht onzeker en wantrouwend persoon. En helaas niet zonder dat ik op bepaalde dingen stuitte die ik niet leuk vond om te lezen of te zien.
Ja, ik heb je hyves gecheckt, waar berichtjes in je inbox stonden die bepaald niet leuk voor mij waren om te lezen, maar ik had het je vergeven. Ja, ik heb ook je MSN gesprekken gelezen, MSN gesprekken die niet veel te raden over lieten voor mij. Fijn om te weten dat je wacht op Tineke en als zij ooit vreemd wil gaan dat ze jou moet bellen…. En fijn om te lezen dat je graag met Lieselot nog een keer het zou willen doen. Raar, want ik vroeg het je en je had geen seks met haar gehad toch, alleen gezoend….Nou ik geloofde je, ondanks dat het helaas een leugen was.
Ok, zolang je het niet daadwerkelijk uitvoert wil ik je wel vergeven. Maar toen stuitte ik op een cam chat site..... Explain to me, please?! Beetje raar….En verschillende foto’s op je computer … Helaas heb je de meeste verwijderd, maar foto’s met de titel Kijk mijn poesje, lijken mij niet foto’s van een mooie natuuromgeving.
Maus, wat moet ik hier nou mee? Je blind vertrouwen? Dat kan toch op deze manier helemaal niet? Want schijnbaar doe je dit soort dingen, dingen die ik nooit in mijn leven van een man zou pikken, nooit, never nooit!
Dus ook niet van jou, Zelfs niet van jou.
Dat jij je momenteel kut voelt en je misschien uit verveling dit soort dingen doet, doet dat niks af aan het gevoel wat het mij geeft. Ja, ik vind het stom van je en ja ik voel me hierdoor ontzettend gekwetst. Maar in plaats van dat ik je razend opbel, blijf ik rustig en denk ik , ja hij voelt zich ontzettend kut en misschien onzeker en zoekt op deze manier misschien bevestiging….. Maar wat moet ik hier mee?
Hoe moet ik nou die persoon vol vertrouwen zijn als ik dit lees en zie?! Dat je niet eerlijk tegen mij bent geweest en tijdens je relatie dat soort dingen doet. Wat beteken ik dan voor je?
En als je nu als persoon wel heel lief en aardig en aandachtig zou zijn geweest was het misschien weer anders geweest, dan had ik niet eens de neiging gehad je computer te checken, wat ontzettend stom is, maar wat wel mijn onderbuik gevoel maar weer eens bevestigd heeft. Dat je dingen doet die ik niet accepteer. En daarbij vind ik het ontzettend jammer dat je altijd boos op mij bent als persoon. Ik doe alles voor je, anders gezegd ik deed alles voor je, zonder ook maar een keer te denken, maar wat krijg ik ervoor terug….
En dat is wat ik me tegenwoordig wel afvraag, wat krijg ik er voor terug als ik elke keer maar rustig je woede over me heen laat komen, nooit boos op jou wordt, je kamer opruim, je was doe…. Ik doe het voor mijn gevoel nooit goed genoeg. Als ik seks wil, wil jij slapen.. Als ik aan het werk ben, dan wil je ineens wel seks maar ben ik er niet dus zoek je het maar op internet? Dat is zo frustrerend en maakt een vrouw zo onzeker. Wat zou je er van vinden als ik met 5-10 mannen contact onderhoud en het zo flirterig was als wat jij doet? Zou je me dan nog vol vertrouwen en zonder onzekerheid behandelen? Zou je het dan nog accepteren als ik achter de pc zou zitten, nee en dat is ook waar ik me, hierdoor, door die berichten, ontzettend aan erger. Aan dat vreselijk vaak achter die pc zitten.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet, sta met mijn rug tegen de muur en de enige uitweg die ik nog zie is keihard wegrennen. Ik wil niets meer dan toewijding in een relatie en dat mijn vriend, voor mij alleen kiest. Die genoeg aan mijn liefde, lichaam en geest heeft. Die naar me toe komt als hij verdriet heeft, die naar me toe komt om me vast te pakken en te zeggen dat hij van me houdt, en ik wil dat mijn vriend betrouwbaar is en me het vertrouwen nooit zal ontnemen.
Het is gewoon dubbel dit.
Want vanuit mijn hart accepteer ik niet wat je gedaan hebt en blijkbaar nog steeds druk mee bezig bent. En datzelfde hart geeft zoveel om jou dat ik je nooit zou willen verlaten. Je maakt me boos, verdrietig, onzeker en alles behalve gelukkig met je gedrag van de afgelopen tijd.
Een heel verhaal, met alleen maar gezeur waarschijnlijk, maar dit is wat ik voel.
Vertel me wat ik hier mee moet doen, moet ik de rest van mijn leven delen met een man die ik niet meer recht in zijn gezicht kan zeggen wat ik denk omdat ik niet durf te zeggen dat ik in een, stomme actie zijn pc heb uit zitten pluizen en echt niet leuke dingen ben tegen gekomen?
Of moet ik luisteren naar mijn hart die me momenteel zegt “Ga, voordat hij al je waardigheid ontneemt”
En dat ga ik doen, Maus, ik ben weg. Ook al ben ik vreselijk vreselijk verdrietig, huil ik met heel mijn hart en hoop ik dat je anders besluit te worden en jij degene bent die mij terug wil winnen. Dat je nu denkt, ik wil haar niet kwijt en je er alles, alles aan gaat doen om mij weer in je leven te krijgen. Maar door je kei harde woorden van de laatste tijd denk ik dat dat niet gaat gebeuren.
Wat ik je nog wil zeggen, ik hou van jou, heel veel. Maar juist op dit punt in mijn leven wil ik een man die ik kan vertrouwen en die nooit mijn vertrouwen zou willen beschadigen.
En dat is wel wat je doet, zoiets wil ik niet in een relatie. Nooit. Dan maar een kerel die minder tof, gezellig en vol humor is, maar als hij maar vertrouwen en genegenheid geeft. Iets wat ontbreekt, vertrouwen en eerlijkheid.
Denk erover na, en leer er van. Zeker na wat wij samen hebben meegemaakt moet je hier van leren dat dit niet op deze manier kan, echt niet. ZO maak je een vrouw kapot. Juist wat jij niet ziet in een ideale vrouw, datgene veroorzaak je met je gedrag. Want elke vrouw, elke meid zou door jou acties ontzettend onzeker en depressief worden. Iets wat jij niet aantrekkelijk vind, waardoor jij je juist nog meer afsluit voor diegene.
Ik kies voor mezelf, kies jij alsjeblieft ook voor jezelf en doe wat met je leventje. Je bent nog hartstikke jong, maar VERNEUK het niet, alsjeblieft.
Lieverd, wat ik je nog wil meegeven, je bent een goed persoon, maar blijf nog even een tijd alleen Leer en denk na over wat je wilt. Ik hou van je!
Dag lieve schat, aan wie ik zoveel heb gehad en om wie ik zoveel geef, ik zal aan je denken, nog heel veel dagen en heel veel nachten. Sterkte!
Kus, Marie.
zondag 18 mei 2008 om 10:28
quote:marietjevandermeer schreef op 17 mei 2008 @ 21:50:
Maus,
Ik heb er over nagedacht en op de manier zoals onze relatie nu gaat vind ik het niet meer leuk genoeg. Ik heb niet meer de voldoening en het plezier wat ik het eerste jaar had en wat ik belangrijk vind in een relatie.
Daarom heb ik er voor gekozen te stoppen met onze relatie. Jij bent mij niet waard met je gedrag van de afgelopen maanden. Ik heb je meerdere keren gevraagd of je zou willen veranderen, maar tot op de dag van vandaag is er nog niks echt veranderd. Blijkbaar is mijn boodschap niet duidelijk aangekomen of wilde je er niets aan doen.
Hoop dat je het begrijpt, ik trek het zo gewoon niet meer.
Liefs.
----
Lijkt jullie zoiets goed om te zeggen?! Of te schrijven?!
Weet niet wanneer ik hem spreek, maar ben erachter dat ik er klaar mee ben en heb hem net een sms gestuurd of hij maandagavond om 9 uur langs wil komen.
Alleen, jullie hebben het vast allemaal al door, ik ben niet zo'n sterk persoon en ben heel emotioneel...
Kunnen jullie mij helpen hoe ik dit gesprek op een goede manier kan houden zonder dat ik na 2 minuten al in tranen loop te smeken of hij me terug wil nemen?
Maar dat ik standvastig ben en eerlijk...
Hai Marie, ik vind deze boodschap al heel veel keer beter dan je uitgebreide brief! Alleen waarom zeg je op het eind: "Ik hoop dat je het begrijpt"? Wat doet het ertoe of hij het begrijpt? Als het jouw boodschap is dat je het zo niet meer leuk vind, dan is dat jouw boodschap. Of hij dat nou begrijpt of niet.
Maar verder is het een veel kortere en bondige boodschap die gaat over wat jij vindt en wat jij niet wilt.
En hoe je standvastig blijft in het gesprek maandag is een hele uitdaging! Maar het begint bij voor jezelf de beslissing nemen of je écht met de relatie wil stoppen. En let wel of je wilt stoppen gaat over de relatie zoals hij in werkelijkheid is, niet de relatie die je zou willen dat het was. Hij is nu eenmaal zoals hij is en niet anders.
En je hebt al het idee dat je bij wijze van spreken na 2 min hem gaat smeken om je terug te willen. Dat zegt ten eerste dat jij het idee hebt dat hij het uitmaakt en niet jij. Want als jij er écht mee wilt stoppen dan is hij de enige die zou kunnen smeken.
Maar ten tweede, waarom denk jij dat je na 2 min. (of iets langer)hem gaat vragen of hij jou terug wilt?
Maus,
Ik heb er over nagedacht en op de manier zoals onze relatie nu gaat vind ik het niet meer leuk genoeg. Ik heb niet meer de voldoening en het plezier wat ik het eerste jaar had en wat ik belangrijk vind in een relatie.
Daarom heb ik er voor gekozen te stoppen met onze relatie. Jij bent mij niet waard met je gedrag van de afgelopen maanden. Ik heb je meerdere keren gevraagd of je zou willen veranderen, maar tot op de dag van vandaag is er nog niks echt veranderd. Blijkbaar is mijn boodschap niet duidelijk aangekomen of wilde je er niets aan doen.
Hoop dat je het begrijpt, ik trek het zo gewoon niet meer.
Liefs.
----
Lijkt jullie zoiets goed om te zeggen?! Of te schrijven?!
Weet niet wanneer ik hem spreek, maar ben erachter dat ik er klaar mee ben en heb hem net een sms gestuurd of hij maandagavond om 9 uur langs wil komen.
Alleen, jullie hebben het vast allemaal al door, ik ben niet zo'n sterk persoon en ben heel emotioneel...
Kunnen jullie mij helpen hoe ik dit gesprek op een goede manier kan houden zonder dat ik na 2 minuten al in tranen loop te smeken of hij me terug wil nemen?
Maar dat ik standvastig ben en eerlijk...
Hai Marie, ik vind deze boodschap al heel veel keer beter dan je uitgebreide brief! Alleen waarom zeg je op het eind: "Ik hoop dat je het begrijpt"? Wat doet het ertoe of hij het begrijpt? Als het jouw boodschap is dat je het zo niet meer leuk vind, dan is dat jouw boodschap. Of hij dat nou begrijpt of niet.
Maar verder is het een veel kortere en bondige boodschap die gaat over wat jij vindt en wat jij niet wilt.
En hoe je standvastig blijft in het gesprek maandag is een hele uitdaging! Maar het begint bij voor jezelf de beslissing nemen of je écht met de relatie wil stoppen. En let wel of je wilt stoppen gaat over de relatie zoals hij in werkelijkheid is, niet de relatie die je zou willen dat het was. Hij is nu eenmaal zoals hij is en niet anders.
En je hebt al het idee dat je bij wijze van spreken na 2 min hem gaat smeken om je terug te willen. Dat zegt ten eerste dat jij het idee hebt dat hij het uitmaakt en niet jij. Want als jij er écht mee wilt stoppen dan is hij de enige die zou kunnen smeken.
Maar ten tweede, waarom denk jij dat je na 2 min. (of iets langer)hem gaat vragen of hij jou terug wilt?
zondag 18 mei 2008 om 11:41
zondag 18 mei 2008 om 14:22
Nee, het leuke aan hem is dat we samen altijd leuke dingen doen, we altijd lol maken áls we samen zijn en er iemand voor me is om mee te praten, te knuffelen, te lachen als ik thuis kom...
Want zijn persoonlijkheid pastte perfect bij die van mij, maar is veranderd.
één voorbeeld....
Vandaag is hij vrij en hij woont in dezelfde stad als waar ik woon. Afgelopen dagen was hij i.v.m. familieweekend en feestje gisteravond bij zijn ouders. Belde hij me vannacht na het stappen, Waarschijnlijk zie je me pas maandag, want ik heb nog een feestje morgenmiddag, daar ga ik wat later naartoe en misschien dat ik daarna doorrijd naar jou, maar als ik zin heb in een paar biertjes doe ik dat en kom ik maandag terug....
Prima, maar dan maakt hij toch op dat moment weer de keuze voor zichzelf? Heb hem sinds donderdag niet gezien, én heb donderdag gezegd dat ik wil dat hij voor mij kiest én dat het vanuit hem zelf moet komen vanaf nu. Blijkbaar boeit het hem toch niet zoveel en is dat feestje belangrijker dan ik. Want hij Weet dat hij ook kan kiezen om eerst even naar dat feestje te gaan, geen drankje te drinken en vervolgens naar mij toe te komen, maar dat doet hij niet!!
Voor mij alweer een bewijs dat het niet eerlijk verdeeld is tussen ons...
Het is ook niet meer zo leuk, al maanden niet meer. Ik wil het ook graag anders, desnoods uit. Maar durf het verdorie niet omdat ik bang ben dat ik weer alleen ben, dat ik spijt krijg....Dat ik de leukste en liefste man zelf heb weg laten lopen....
Dan wordt ik boos op mezelf en verwijt ik mezelf dat ik dik ben, minder sociaal, minder vrolijk....En denk ik, als ik maar verander komt het wel weer goed....
Want zijn persoonlijkheid pastte perfect bij die van mij, maar is veranderd.
één voorbeeld....
Vandaag is hij vrij en hij woont in dezelfde stad als waar ik woon. Afgelopen dagen was hij i.v.m. familieweekend en feestje gisteravond bij zijn ouders. Belde hij me vannacht na het stappen, Waarschijnlijk zie je me pas maandag, want ik heb nog een feestje morgenmiddag, daar ga ik wat later naartoe en misschien dat ik daarna doorrijd naar jou, maar als ik zin heb in een paar biertjes doe ik dat en kom ik maandag terug....
Prima, maar dan maakt hij toch op dat moment weer de keuze voor zichzelf? Heb hem sinds donderdag niet gezien, én heb donderdag gezegd dat ik wil dat hij voor mij kiest én dat het vanuit hem zelf moet komen vanaf nu. Blijkbaar boeit het hem toch niet zoveel en is dat feestje belangrijker dan ik. Want hij Weet dat hij ook kan kiezen om eerst even naar dat feestje te gaan, geen drankje te drinken en vervolgens naar mij toe te komen, maar dat doet hij niet!!
Voor mij alweer een bewijs dat het niet eerlijk verdeeld is tussen ons...
Het is ook niet meer zo leuk, al maanden niet meer. Ik wil het ook graag anders, desnoods uit. Maar durf het verdorie niet omdat ik bang ben dat ik weer alleen ben, dat ik spijt krijg....Dat ik de leukste en liefste man zelf heb weg laten lopen....
Dan wordt ik boos op mezelf en verwijt ik mezelf dat ik dik ben, minder sociaal, minder vrolijk....En denk ik, als ik maar verander komt het wel weer goed....
zondag 18 mei 2008 om 14:27
Als DAT de leukste en liefste man is die er bestaat, zou ik heel eerlijk gezegd een kat nemen.
Kijk, ik meen heel serieus, dat de manier waarop jij schrijft me wel enig idee geeft over de dingen waar je Maus mee zit, en er zijn zo te lezen best punten waarop jullie meer tot elkaar kunnen komen als het jullie beiden lukt de communicatie op gang te krijgen.
Maar Maus klinkt helemaal niet als het beste wat je had kunnen overkomen. Het klinkt eerder als "kan nog wel eens wat worden als jullie er allebei veel in willen investeren", maar een toppertje lijkt hij toch niet hoor.
Kijk, ik meen heel serieus, dat de manier waarop jij schrijft me wel enig idee geeft over de dingen waar je Maus mee zit, en er zijn zo te lezen best punten waarop jullie meer tot elkaar kunnen komen als het jullie beiden lukt de communicatie op gang te krijgen.
Maar Maus klinkt helemaal niet als het beste wat je had kunnen overkomen. Het klinkt eerder als "kan nog wel eens wat worden als jullie er allebei veel in willen investeren", maar een toppertje lijkt hij toch niet hoor.
zondag 18 mei 2008 om 14:39
quote:rider schreef op 18 mei 2008 @ 14:27:
Als DAT de leukste en liefste man is die er bestaat, zou ik heel eerlijk gezegd een kat nemen.
Kijk, ik meen heel serieus, dat de manier waarop jij schrijft me wel enig idee geeft over de dingen waar je Maus mee zit, en er zijn zo te lezen best punten waarop jullie meer tot elkaar kunnen komen als het jullie beiden lukt de communicatie op gang te krijgen.
Maar Maus klinkt helemaal niet als het beste wat je had kunnen overkomen. Het klinkt eerder als "kan nog wel eens wat worden als jullie er allebei veel in willen investeren", maar een toppertje lijkt hij toch niet hoor.
Waar denk jij dan dat mijn vriend mee zit? Ik hou me altijd rustig en zeg op zo'n moment niet meer dan ok., prima hoor het wel morgen...Waarop hij zegt helemaal niet ok, maar ik ga bier drinken...
Dan wil hij toch graag dat ik verdrietig wordt?
Maar vertel mij waar hij mee zit ongeveer? kun je me dat zeggen? Of zit dat meer in zichzelf en kan ik daar niks aan veranderen?
En die communicatie, daar probeer ik het al maanden over te hebben maar hij schuift het, bij elke ruzie die uit een vraag van mijn kant om een keer open en eerlijk te praten altijd voortkomt, op het overlijden van een vriend van hem wat hij nog niet heeft verwerkt...
Prima, maar ik heb al 10 keer gezegd dat hij dan hulp moet zoeken, en elke keer zegt hij ja dat doe ik, maar hij doet het niet...
Weet het gewoon niet meer....Ik weet wel dat het niet goed gaat, maar als ik dat tegen hem zeg reageert hij verbaasd en zegt hij voor mij gaat het prima. Dan geef ik aan wat ik niet leuk vind en zegt hij dan moeten we daar aan werken....
Maar dan veranderd er niks....
Vind hij het dan écht prima zoals het gaat? Of wil hij eigenlijk ook geen relatie meer, maar denkt hij van ach, ik heb wat...
Als DAT de leukste en liefste man is die er bestaat, zou ik heel eerlijk gezegd een kat nemen.
Kijk, ik meen heel serieus, dat de manier waarop jij schrijft me wel enig idee geeft over de dingen waar je Maus mee zit, en er zijn zo te lezen best punten waarop jullie meer tot elkaar kunnen komen als het jullie beiden lukt de communicatie op gang te krijgen.
Maar Maus klinkt helemaal niet als het beste wat je had kunnen overkomen. Het klinkt eerder als "kan nog wel eens wat worden als jullie er allebei veel in willen investeren", maar een toppertje lijkt hij toch niet hoor.
Waar denk jij dan dat mijn vriend mee zit? Ik hou me altijd rustig en zeg op zo'n moment niet meer dan ok., prima hoor het wel morgen...Waarop hij zegt helemaal niet ok, maar ik ga bier drinken...
Dan wil hij toch graag dat ik verdrietig wordt?
Maar vertel mij waar hij mee zit ongeveer? kun je me dat zeggen? Of zit dat meer in zichzelf en kan ik daar niks aan veranderen?
En die communicatie, daar probeer ik het al maanden over te hebben maar hij schuift het, bij elke ruzie die uit een vraag van mijn kant om een keer open en eerlijk te praten altijd voortkomt, op het overlijden van een vriend van hem wat hij nog niet heeft verwerkt...
Prima, maar ik heb al 10 keer gezegd dat hij dan hulp moet zoeken, en elke keer zegt hij ja dat doe ik, maar hij doet het niet...
Weet het gewoon niet meer....Ik weet wel dat het niet goed gaat, maar als ik dat tegen hem zeg reageert hij verbaasd en zegt hij voor mij gaat het prima. Dan geef ik aan wat ik niet leuk vind en zegt hij dan moeten we daar aan werken....
Maar dan veranderd er niks....
Vind hij het dan écht prima zoals het gaat? Of wil hij eigenlijk ook geen relatie meer, maar denkt hij van ach, ik heb wat...
zondag 18 mei 2008 om 19:09
Marietje, hoe lang wil je het nog blijven proberen? Je hebt je best gedaan, je geeft hem de ruimte, je geeft aan dat ie met je kan praten wanneer hij wil, maar dat het niet per se hoeft. Je bent nu al, zoals je schrijft, maanden bezig om hem aan het communiceren te krijgen. En je bent al maanden niet gelukkig. Je kunt het blijven proberen, misschien dat ie ooit gaat communiceren of in ieder geval weer iets van interesse in jou gaat tonen. Misschien over een maand, misschien over een jaar, misschien als jullie straks 25 jaar getrouwd zijn. Maar waarom zou je daar in hemelsnaam op gaan zitten wachten? Laat hem gaan, hij is je niet waard.
friezin71 wijzigde dit bericht op 18-05-2008 19:11
Reden: schreifvauten
Reden: schreifvauten
% gewijzigd
zondag 18 mei 2008 om 20:55
Bedankt Friezin.
Heb net het besluit genomen. Goed gesprek gehad met een huisgenootje en zij zegt hetzelfde, ik moet er mee kappen. Ik heb er geen zin meer in een speelbal te zijn van zijn positieve of negatieve stemmingen...
Heb hem gezegd 10 keer al om naar de dokter te gaan, heb hem de keuze gelaten om vanavond bij mij te komen.... Maar hij kiest wéér voor zichzelf. En liegt er ook nog over...
Hij weet dat ik er voor vecht, maar doet er niks mee, dus ik stop met vechten, ik ben beter waard!!!
Morgenavond misschien gesprek, misschien niet. Wil er eerst nog over praten eigenlijk met een goed vriendinnetje, wat zij wil. Dus als ze morgen kan afspreken dan spreek ik morgen met haar af...
Helaas voor Maus, moet ie nog maar een dagje wachten..
Heb net het besluit genomen. Goed gesprek gehad met een huisgenootje en zij zegt hetzelfde, ik moet er mee kappen. Ik heb er geen zin meer in een speelbal te zijn van zijn positieve of negatieve stemmingen...
Heb hem gezegd 10 keer al om naar de dokter te gaan, heb hem de keuze gelaten om vanavond bij mij te komen.... Maar hij kiest wéér voor zichzelf. En liegt er ook nog over...
Hij weet dat ik er voor vecht, maar doet er niks mee, dus ik stop met vechten, ik ben beter waard!!!
Morgenavond misschien gesprek, misschien niet. Wil er eerst nog over praten eigenlijk met een goed vriendinnetje, wat zij wil. Dus als ze morgen kan afspreken dan spreek ik morgen met haar af...
Helaas voor Maus, moet ie nog maar een dagje wachten..
zondag 18 mei 2008 om 21:03
quote:marietjevandermeer schreef op 18 mei 2008 @ 20:55:
ik bedoel niet wat zij wil, ik bedoel wat zij vind! hahaHet gaat er toch niet om wat zij vindt? Maar hoe het voor jou is! Als je er niet maanden in die ellende zit kan iemand zeggen, ik zou het nog even aankijken. Maar je hebt zelf aangegeven dat dit het leven is wat je NIET wilt. Ongelukkig. Dus wat maakt het uit wat zij ervan vindt? Het zou prettig zijn als ze je straks steunt. Maar ik zou morgen met je vriend gaan praten ipv met haar. Want ook een gesprek met haar verandert niets aan de rotte relatie die je nu hebt. Je probeert het al maanden. Wordt wakker!
ik bedoel niet wat zij wil, ik bedoel wat zij vind! hahaHet gaat er toch niet om wat zij vindt? Maar hoe het voor jou is! Als je er niet maanden in die ellende zit kan iemand zeggen, ik zou het nog even aankijken. Maar je hebt zelf aangegeven dat dit het leven is wat je NIET wilt. Ongelukkig. Dus wat maakt het uit wat zij ervan vindt? Het zou prettig zijn als ze je straks steunt. Maar ik zou morgen met je vriend gaan praten ipv met haar. Want ook een gesprek met haar verandert niets aan de rotte relatie die je nu hebt. Je probeert het al maanden. Wordt wakker!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 18 mei 2008 om 22:11
Marietje, als ik dit alles lees vraag ik me af of je uberhaupt wel een eigen mening en eigen leven hebt. Misschien is deze relatie en je vriend niet je grootste probleem maar een symptoom van iets wat veel dieper ligt.Je blijft aan iets vast houden wat er niet is. En zo laat je andere mooie kansen liggen.
maandag 19 mei 2008 om 09:20
quote:
Waar denk jij dan dat mijn vriend mee zit? Ik hou me altijd rustig en zeg op zo'n moment niet meer dan ok., prima hoor het wel morgen...Waarop hij zegt helemaal niet ok, maar ik ga bier drinken...
Dan wil hij toch graag dat ik verdrietig wordt?
Maar vertel mij waar hij mee zit ongeveer? kun je me dat zeggen? Of zit dat meer in zichzelf en kan ik daar niks aan veranderen?
En die communicatie, daar probeer ik het al maanden over te hebben maar hij schuift het, bij elke ruzie die uit een vraag van mijn kant om een keer open en eerlijk te praten altijd voortkomt, op het overlijden van een vriend van hem wat hij nog niet heeft verwerkt...
Prima, maar ik heb al 10 keer gezegd dat hij dan hulp moet zoeken, en elke keer zegt hij ja dat doe ik, maar hij doet het niet...
Weet het gewoon niet meer....Ik weet wel dat het niet goed gaat, maar als ik dat tegen hem zeg reageert hij verbaasd en zegt hij voor mij gaat het prima. Dan geef ik aan wat ik niet leuk vind en zegt hij dan moeten we daar aan werken....
Maar dan veranderd er niks....
Vind hij het dan écht prima zoals het gaat? Of wil hij eigenlijk ook geen relatie meer, maar denkt hij van ach, ik heb wat...
Ik denk dat hij het inderdaad wel prima vindt zoals het gaat. Hij kan alles doen en laten wat hij wil, jij blijft dit toch wel van hem pikken. Ok, af en toe krijgt hij wat 'gezeik', maar dan blijft ie gewoon weer een tijdje weg, gaat ie stappen en naar feestjes (waarom mocht je eigenlijk niet mee naar het familiefeestje?) en vervolgens ben jij weer de lieve, verzorgende, vergevende vriendin. Er is niet echt een reden voor hem om bij je weg te willen. Misschien vindt ie het ook wel niet de ideale relatie, maar daarover denkt ie verder helemaal niet na. Hij leeft zijn leven wel. En het is een slappe zak; hij gaat gewoon zo door totdat JIJ het uiteindelijk echt wel genoeg vindt en weg gaat. En dan gaat ie nog steeds lekker door met het leven dat hij nu leidt. EN kan hij zichzelf ook nog voorhouden dat JIJ er een eind aan hebt gemaakt, dat het niet door zijn toedoen is dat de relatie uit is.
Echt Marietje, je bent gewoon makkelijk voor hem, legt hem niets echt in de weg om door te gaan zoals hij gaat. Je bent ongetwijfeld een enorm lieve meid en je verdient een heel stuk beter. Maar hem ga je zo niet veranderen, je moet jezelf 'veranderen' (lees: niet meer zo afhankelijk van hem, maar helemaal voor jezelf kiezen. Op dit moment zit je er emotioneel nog zo in, je bent dit al zo gewend, dat het een grote, moeilijke stap is, maar na een tijd zul je zien dat het echt veel beter is voor je en dat je weer een stuk zelfverzekerder in het leven zult staan. En dat je dan inziet wat een botte eikel hij eigenlijk was en waarom in vredesnaam heb ik 2 jaar van mijn leven daaraan weggegooid).
Maak het uit. Sterkte!
Waar denk jij dan dat mijn vriend mee zit? Ik hou me altijd rustig en zeg op zo'n moment niet meer dan ok., prima hoor het wel morgen...Waarop hij zegt helemaal niet ok, maar ik ga bier drinken...
Dan wil hij toch graag dat ik verdrietig wordt?
Maar vertel mij waar hij mee zit ongeveer? kun je me dat zeggen? Of zit dat meer in zichzelf en kan ik daar niks aan veranderen?
En die communicatie, daar probeer ik het al maanden over te hebben maar hij schuift het, bij elke ruzie die uit een vraag van mijn kant om een keer open en eerlijk te praten altijd voortkomt, op het overlijden van een vriend van hem wat hij nog niet heeft verwerkt...
Prima, maar ik heb al 10 keer gezegd dat hij dan hulp moet zoeken, en elke keer zegt hij ja dat doe ik, maar hij doet het niet...
Weet het gewoon niet meer....Ik weet wel dat het niet goed gaat, maar als ik dat tegen hem zeg reageert hij verbaasd en zegt hij voor mij gaat het prima. Dan geef ik aan wat ik niet leuk vind en zegt hij dan moeten we daar aan werken....
Maar dan veranderd er niks....
Vind hij het dan écht prima zoals het gaat? Of wil hij eigenlijk ook geen relatie meer, maar denkt hij van ach, ik heb wat...
Ik denk dat hij het inderdaad wel prima vindt zoals het gaat. Hij kan alles doen en laten wat hij wil, jij blijft dit toch wel van hem pikken. Ok, af en toe krijgt hij wat 'gezeik', maar dan blijft ie gewoon weer een tijdje weg, gaat ie stappen en naar feestjes (waarom mocht je eigenlijk niet mee naar het familiefeestje?) en vervolgens ben jij weer de lieve, verzorgende, vergevende vriendin. Er is niet echt een reden voor hem om bij je weg te willen. Misschien vindt ie het ook wel niet de ideale relatie, maar daarover denkt ie verder helemaal niet na. Hij leeft zijn leven wel. En het is een slappe zak; hij gaat gewoon zo door totdat JIJ het uiteindelijk echt wel genoeg vindt en weg gaat. En dan gaat ie nog steeds lekker door met het leven dat hij nu leidt. EN kan hij zichzelf ook nog voorhouden dat JIJ er een eind aan hebt gemaakt, dat het niet door zijn toedoen is dat de relatie uit is.
Echt Marietje, je bent gewoon makkelijk voor hem, legt hem niets echt in de weg om door te gaan zoals hij gaat. Je bent ongetwijfeld een enorm lieve meid en je verdient een heel stuk beter. Maar hem ga je zo niet veranderen, je moet jezelf 'veranderen' (lees: niet meer zo afhankelijk van hem, maar helemaal voor jezelf kiezen. Op dit moment zit je er emotioneel nog zo in, je bent dit al zo gewend, dat het een grote, moeilijke stap is, maar na een tijd zul je zien dat het echt veel beter is voor je en dat je weer een stuk zelfverzekerder in het leven zult staan. En dat je dan inziet wat een botte eikel hij eigenlijk was en waarom in vredesnaam heb ik 2 jaar van mijn leven daaraan weggegooid).
Maak het uit. Sterkte!
maandag 19 mei 2008 om 12:22
Bedankt Karlie, maar ik hou zoveel van hem, kan het gewoon eigenlijk niet, vind het zo lastig...
Gisteravond wilde ik eigenlijk niet sms'en, maar toch een heel luchtig en kort sms'je gestuurd zo van veel plezier nog....
niks geen reactie...
Omdat ik momenteel heel ziek ik bed lig elke keer kijken of ik nog iets terug had, maar nee hoor. Dus vannacht om 6 uur heb ik hem nog gebeld, hij helemaal verbaasd dat ik belde en hij zei dat hij al 3,5 uur thuis was, bij een vriend, geen beltegoed had, bla bla....
Vanochtend voelde ik me gewoon heel kut, hem gewoon een sms'je gestuurd of hij me alsjeblieft kon bellen zodra hij kon omdat ik me zo ziek voelde en hem even nodig had...
Net heeft hij gebeld, kortaf, of ik niet beter naar mijn ouders kon gaan omdat hij ook geen zin had om hele dagen bij een ziek persoon te zijn als we toch niet konden zoenen! Raar toch...
En toen werd ik verdrietig, ik mis hem zo vreselijk, lig de hele nachten te denken aan hem, ik mis hem, wil hem bij me hebben en vroeg hem dus ook, heb je mij dan niet gemist? Zegt ie: Nee heb het druk gehad met leuke dingen. Wil je wel weer zien, maar heb je niet gemist.....
Tsja, daar zit je dan, na 4 dagen te smachten tot vriend weer thuis komt, maar het hoeft van mij al niet meer omdat hij het dus alleen maar doet voor mij, niet omdat hij mij nou zo gemist heeft..... En dat maakt me verdrietig....
Hij reageert niet eens meer op sms'jes, mist me helemaal niet als hij me 4 dagen niet heeft gezien, belt me ongeveer 1 keer per dag maximaal 10 minuten want dan MOET hij ineens ophangen.... Wordt er gewoon helemaal kapot door gemaakt, mijn hart breekt op zo'n moment, omdat ik weet hoe hij ook kan zijn en was....
Pffff, Ik wil gewoon de basis weer terug. Het is alleen maar HIJ die geniet van zijn leven, ik die mijn best doet ook nog wat van haar leven te maken ook al zegt haar hart dat ze gewoon het liefste is bij de man van wie ze houdt.....
En de WIJ? Waar we allebei evenveel inbrengen en een basis vormt voor alles wat we doen......Daar investeer alleen ik nog in!
Weet niet wat ik moet doen, kán het nog niet uitmaken, Wíl het zo graag maar mis hem echt en hou echt van hem....
Wil zo graag een keer EEERLIJK en OPEN met elkaar praten, zonder ruzie, zonder gehuil....Maar hij staat daar niet voor open...
Hoe kan dat toch? Waarom wil hij niet praten?
Omdat hij wel weet dat het niet goed gaat? En het gewoon niet wil bespreken?
Omdat hij zijn veilige positie niet wil inleveren? Op deze manier kom ik wel naar hem toe en hij laat wel weten wanneer hij tijd heeft?
Omdat hij gewoon denkt, stik maar meid?
We MOETEN wel praten, dat gun ik ons... Maar ik betwijfel of hij ons nog iets gunt...Hij gunt eigenlijk vooral zichzelf heel veel drank, stappen en vrouwen...
En ik kon niet mee naar het familiefeestje omdat ik zelf al een feestje had! Dus ik heb ook wel mijn eigen dingen....
Gisteravond wilde ik eigenlijk niet sms'en, maar toch een heel luchtig en kort sms'je gestuurd zo van veel plezier nog....
niks geen reactie...
Omdat ik momenteel heel ziek ik bed lig elke keer kijken of ik nog iets terug had, maar nee hoor. Dus vannacht om 6 uur heb ik hem nog gebeld, hij helemaal verbaasd dat ik belde en hij zei dat hij al 3,5 uur thuis was, bij een vriend, geen beltegoed had, bla bla....
Vanochtend voelde ik me gewoon heel kut, hem gewoon een sms'je gestuurd of hij me alsjeblieft kon bellen zodra hij kon omdat ik me zo ziek voelde en hem even nodig had...
Net heeft hij gebeld, kortaf, of ik niet beter naar mijn ouders kon gaan omdat hij ook geen zin had om hele dagen bij een ziek persoon te zijn als we toch niet konden zoenen! Raar toch...
En toen werd ik verdrietig, ik mis hem zo vreselijk, lig de hele nachten te denken aan hem, ik mis hem, wil hem bij me hebben en vroeg hem dus ook, heb je mij dan niet gemist? Zegt ie: Nee heb het druk gehad met leuke dingen. Wil je wel weer zien, maar heb je niet gemist.....
Tsja, daar zit je dan, na 4 dagen te smachten tot vriend weer thuis komt, maar het hoeft van mij al niet meer omdat hij het dus alleen maar doet voor mij, niet omdat hij mij nou zo gemist heeft..... En dat maakt me verdrietig....
Hij reageert niet eens meer op sms'jes, mist me helemaal niet als hij me 4 dagen niet heeft gezien, belt me ongeveer 1 keer per dag maximaal 10 minuten want dan MOET hij ineens ophangen.... Wordt er gewoon helemaal kapot door gemaakt, mijn hart breekt op zo'n moment, omdat ik weet hoe hij ook kan zijn en was....
Pffff, Ik wil gewoon de basis weer terug. Het is alleen maar HIJ die geniet van zijn leven, ik die mijn best doet ook nog wat van haar leven te maken ook al zegt haar hart dat ze gewoon het liefste is bij de man van wie ze houdt.....
En de WIJ? Waar we allebei evenveel inbrengen en een basis vormt voor alles wat we doen......Daar investeer alleen ik nog in!
Weet niet wat ik moet doen, kán het nog niet uitmaken, Wíl het zo graag maar mis hem echt en hou echt van hem....
Wil zo graag een keer EEERLIJK en OPEN met elkaar praten, zonder ruzie, zonder gehuil....Maar hij staat daar niet voor open...
Hoe kan dat toch? Waarom wil hij niet praten?
Omdat hij wel weet dat het niet goed gaat? En het gewoon niet wil bespreken?
Omdat hij zijn veilige positie niet wil inleveren? Op deze manier kom ik wel naar hem toe en hij laat wel weten wanneer hij tijd heeft?
Omdat hij gewoon denkt, stik maar meid?
We MOETEN wel praten, dat gun ik ons... Maar ik betwijfel of hij ons nog iets gunt...Hij gunt eigenlijk vooral zichzelf heel veel drank, stappen en vrouwen...
En ik kon niet mee naar het familiefeestje omdat ik zelf al een feestje had! Dus ik heb ook wel mijn eigen dingen....
maandag 19 mei 2008 om 12:28
maandag 19 mei 2008 om 12:36
Ja ik ben heel erg moe van mezelf.....
Maar een gesprek is na een jaar al teveel gevraagd?
-------
Zou gewoon zo graag willen dat het weer zo was als maanden geleden, maar wat ik ook probeer ik blijf niet bij mezelf.
Ik moet dan de onafhankelijke, ach weet je dan zien we elkaar toch een week lang niet persoon uithangen....
Maar moet ik dan vanavond als hij hier is, hoe moeilijk het ook gaat worden, een gesprek beginnen waarom ik het uit wil maken?
Of moet ik beginnen met je bent hier nu wel, maar ga maar weer....
Hoe begin ik zo'n gesprek...
Maar een gesprek is na een jaar al teveel gevraagd?
-------
Zou gewoon zo graag willen dat het weer zo was als maanden geleden, maar wat ik ook probeer ik blijf niet bij mezelf.
Ik moet dan de onafhankelijke, ach weet je dan zien we elkaar toch een week lang niet persoon uithangen....
Maar moet ik dan vanavond als hij hier is, hoe moeilijk het ook gaat worden, een gesprek beginnen waarom ik het uit wil maken?
Of moet ik beginnen met je bent hier nu wel, maar ga maar weer....
Hoe begin ik zo'n gesprek...
maandag 19 mei 2008 om 12:41
Wanneer openen je ogen zich?? En kies je eindelijk voor jezelf? Dit is toch gewoon heel duidelijk? Deze man houdt niet van je. Hij vindt het wel makkelijk om je achter de hand te hebben. Verder graag zo weinig mogelijk gezeik.
En je moet ook niet met vriendinnen praten over wat zij ervan vinden. Wat jij hierboven post is toch duidelijk genoeg? Je schrijft dat je hier kapot aan gaat. Kies voor jezelf en stop met deze relatie. Je verdiend beter!
En je moet ook niet met vriendinnen praten over wat zij ervan vinden. Wat jij hierboven post is toch duidelijk genoeg? Je schrijft dat je hier kapot aan gaat. Kies voor jezelf en stop met deze relatie. Je verdiend beter!
maandag 19 mei 2008 om 12:44
Als ik je posts zo lees ben ik bang dat jij vanavond de kans wil aangrijpen om hem duidelijk te maken dat je toch zoveel van hem houdt en dat je graag wilt dat alles veranderd. Maar dat zal met deze persoon niet meer gaan gebeuren. Misschien heel hard, maar hij houdt niet van je.
Ik zou geen urenlang gesprek aangaan met hem. Daar heeft hij waarschijnlijk ook echt geen zin in. Vertel kort de dingen waarom jij niet meer met hem verder kunt.
Ik zou geen urenlang gesprek aangaan met hem. Daar heeft hij waarschijnlijk ook echt geen zin in. Vertel kort de dingen waarom jij niet meer met hem verder kunt.
maandag 19 mei 2008 om 12:47
Geen gesprek waarin hij jou nog kan paaien. Gewoon luid en duidelijk. Ik stop ermee, dit is niet goed voor mij. Ik kies voor beter.
Je hoef niet te praten over zijn gevoelens en te hopen dat hij zegt dat hij beter zijn best gaat doen.
Je zult je even heel verdrietig voelen, maar dat gaat over.
Ook geen contact zoeken, geen smsjes, geen mailtjes etc.
Gewoon je eigen leven oppakken, dingen doen die goed voor jou zijn.
Je hoef niet te praten over zijn gevoelens en te hopen dat hij zegt dat hij beter zijn best gaat doen.
Je zult je even heel verdrietig voelen, maar dat gaat over.
Ook geen contact zoeken, geen smsjes, geen mailtjes etc.
Gewoon je eigen leven oppakken, dingen doen die goed voor jou zijn.
maandag 19 mei 2008 om 12:53
Ben het met Wohman e.a. eens. Behalve het stukje dat je er niet met vriendinnen over mag praten. Natuurlijk mag dat wel, zolang je maar bij je eigen gevoel en beslissingen blijft. En daar zit voorzover ik heb gelezen je bottleneck.
Dit is geen houden van, dit lijkt meer op een verslaving. En zolang jij dat zelf niet inziet kunnen wij alles tegen je zeggen, een rondje dansen op de tafel of op ons kop gaan staan, maar helpen zal het niet.
Stop, neem afstand (dus ook niet meer smsen, mailen enzovoort) en begin bij jezelf.
Sterkte (want makkelijk zal dit vast niet zijn)
Dit is geen houden van, dit lijkt meer op een verslaving. En zolang jij dat zelf niet inziet kunnen wij alles tegen je zeggen, een rondje dansen op de tafel of op ons kop gaan staan, maar helpen zal het niet.
Stop, neem afstand (dus ook niet meer smsen, mailen enzovoort) en begin bij jezelf.
Sterkte (want makkelijk zal dit vast niet zijn)
maandag 19 mei 2008 om 13:19
quote:VMP schreef op 19 mei 2008 @ 12:53:
Ben het met Wohman e.a. eens. Behalve het stukje dat je er niet met vriendinnen over mag praten. Natuurlijk mag dat wel, zolang je maar bij je eigen gevoel en beslissingen blijft. En daar zit voorzover ik heb gelezen je bottleneck.
Dit is geen houden van, dit lijkt meer op een verslaving. En zolang jij dat zelf niet inziet kunnen wij alles tegen je zeggen, een rondje dansen op de tafel of op ons kop gaan staan, maar helpen zal het niet.
Stop, neem afstand (dus ook niet meer smsen, mailen enzovoort) en begin bij jezelf.
Sterkte (want makkelijk zal dit vast niet zijn)
Mijn post is niet zo duidelijk overgekomen geloof ik! Ik bedoel niet dat TO niet met vriendinnen mag praten hierover. Tuurlijk moet ze dat wel doen! Maar TO laat haar beslissing afhangen van wat vriendinnen van deze hele zaak vinden. Ze moet de kracht in zichzelf vinden om in te zien dat dit zo niet verder kan, dat deze man haar niet gelukkig maakt. Sterker nog, hij maakt haar heel ongelukkig! Dus snel voor jezelf kiezen en daarna uithuilen bij je vriendinnen.
Sterkte!!!
Ben het met Wohman e.a. eens. Behalve het stukje dat je er niet met vriendinnen over mag praten. Natuurlijk mag dat wel, zolang je maar bij je eigen gevoel en beslissingen blijft. En daar zit voorzover ik heb gelezen je bottleneck.
Dit is geen houden van, dit lijkt meer op een verslaving. En zolang jij dat zelf niet inziet kunnen wij alles tegen je zeggen, een rondje dansen op de tafel of op ons kop gaan staan, maar helpen zal het niet.
Stop, neem afstand (dus ook niet meer smsen, mailen enzovoort) en begin bij jezelf.
Sterkte (want makkelijk zal dit vast niet zijn)
Mijn post is niet zo duidelijk overgekomen geloof ik! Ik bedoel niet dat TO niet met vriendinnen mag praten hierover. Tuurlijk moet ze dat wel doen! Maar TO laat haar beslissing afhangen van wat vriendinnen van deze hele zaak vinden. Ze moet de kracht in zichzelf vinden om in te zien dat dit zo niet verder kan, dat deze man haar niet gelukkig maakt. Sterker nog, hij maakt haar heel ongelukkig! Dus snel voor jezelf kiezen en daarna uithuilen bij je vriendinnen.
Sterkte!!!
maandag 19 mei 2008 om 13:37
Eigenlijk is het een kwestie van uitstellen als je het nu nog niet kán uitmaken. Mensen veranderen niet voor andere en helemaal niet als ze het wel prima vinden zo.
Zoals VMP al zegt is dit waarschijnlijk meer een verslaving dan houden van. Kan me niet voorstellen dat hij ook van jou houdt, maar misschien weet je dat zelf ook allang...ik zou de rode vlaggen niet langer ontkennen als ik jou was.
Er gaat toch niets veranderen dus wanneer je het nu niet uitmaakt zal dat wel over een tijdje zijn, in de tussentijd ben je weer 10x meer gekwetst, heb je energie verspild en ben je bezig geweest met een man die je niet waard is.
Zoals VMP al zegt is dit waarschijnlijk meer een verslaving dan houden van. Kan me niet voorstellen dat hij ook van jou houdt, maar misschien weet je dat zelf ook allang...ik zou de rode vlaggen niet langer ontkennen als ik jou was.
Er gaat toch niets veranderen dus wanneer je het nu niet uitmaakt zal dat wel over een tijdje zijn, in de tussentijd ben je weer 10x meer gekwetst, heb je energie verspild en ben je bezig geweest met een man die je niet waard is.
maandag 19 mei 2008 om 13:43
Hij belde me net dat hij mij ook wel miste en zo deze kant op komt...
Dus rond 4 uur is hij er...
Het is ook een verslaving, een gevoel van gewild zijn, een veilig thuis wat geen thuis meer is...
Hij begon zelfs net alweer over samenwonen aan de telefoon...Terwijl ik net vorige week heb gezegd dat met hem op deze manier echt nog niet aan te durven!
Alsof hij nu weer iets van me moet zeg maar, haha...
Ben er klaar mee, ga het moeilijk krijgen....
Heel eerlijk denk niet dat ik de ballen heb het zometeen uit te maken, maar ik ga wel zometeen sterk zijn en niets anders doen dan mezelf zijn en kijken hoe hij reageert op mij, hoe ik het wil.
En als hij niet reageert zoals ik dat wil, dan maak ik het uit...
Ook al zou ik dat het liefste zometeen heel stoer al willen doen, eerlijk waar!
Dus rond 4 uur is hij er...
Het is ook een verslaving, een gevoel van gewild zijn, een veilig thuis wat geen thuis meer is...
Hij begon zelfs net alweer over samenwonen aan de telefoon...Terwijl ik net vorige week heb gezegd dat met hem op deze manier echt nog niet aan te durven!
Alsof hij nu weer iets van me moet zeg maar, haha...
Ben er klaar mee, ga het moeilijk krijgen....
Heel eerlijk denk niet dat ik de ballen heb het zometeen uit te maken, maar ik ga wel zometeen sterk zijn en niets anders doen dan mezelf zijn en kijken hoe hij reageert op mij, hoe ik het wil.
En als hij niet reageert zoals ik dat wil, dan maak ik het uit...
Ook al zou ik dat het liefste zometeen heel stoer al willen doen, eerlijk waar!
maandag 19 mei 2008 om 13:46
