Relaties
alle pijlers
Samenwonen???
maandag 2 juni 2008 om 18:25
Hallo,
ik ben nieuw hier, en zit toch wel met een dilemma:
Mijn vriend en ik hebben nu 2 jaar een relatie, en denken aan samenwonen. Voelt goed. Probleem is echter: de kinderen.... Vriendlief woont zo'n 50 km bij mij vandaan, en ik zou graag bij hem gaan wonen. Waar ik momenteel woon, wil ik al jaren weg; ik voel me thuis bij hem, zelfs meer dan in mijn eigen huis. Dat hij bij mij komt wonen is praktisch gezien sowieso niet haalbaar, en ik heb steeds gezegd, dat ik hier weg wil en graag bij hem wil gaan wonen.
Nu woont mijn zoon (15 jaar) bij zijn vader, maar vindt het wel fijn, dat hij regelmatig na school bij mij kan binnenwippen. Als ik ga verhuizen is dat niet meer mogelijk.
Mijn dochter (14 jaar) woont wel bij mij, en wil absoluut niet mee verhuizen. Zij heeft een vriendje in de buurt, en ook vrienden.
Zelf heb ik altijd geleerd rekening te houden met anderen: vroeger moest ik rekening houden met mijn ouders, broer, zus, vrienden, etc. Later kwam het rekening houden met mijn man erbij.
En nu heb ik het idee, dat ik rekening moet houden met mijn kinderen....
Kan ik het maken om zomaar 50 km verderop te gaan wonen, mijn dochter naar een andere school doen, en weten, dat ze daar ook weer vrienden kan maken? Of moet ik werkelijk blijven wonen waar ik nu woon (dit gaat ten koste van de relatie, we trekken het allebei niet meer, elkaar alleen maar de weekenden te zien).
Zou graag reacties zien, zodat ik het misschien nog van een andere kant kan bekijken....
bedankt alvast,
Monique
ik ben nieuw hier, en zit toch wel met een dilemma:
Mijn vriend en ik hebben nu 2 jaar een relatie, en denken aan samenwonen. Voelt goed. Probleem is echter: de kinderen.... Vriendlief woont zo'n 50 km bij mij vandaan, en ik zou graag bij hem gaan wonen. Waar ik momenteel woon, wil ik al jaren weg; ik voel me thuis bij hem, zelfs meer dan in mijn eigen huis. Dat hij bij mij komt wonen is praktisch gezien sowieso niet haalbaar, en ik heb steeds gezegd, dat ik hier weg wil en graag bij hem wil gaan wonen.
Nu woont mijn zoon (15 jaar) bij zijn vader, maar vindt het wel fijn, dat hij regelmatig na school bij mij kan binnenwippen. Als ik ga verhuizen is dat niet meer mogelijk.
Mijn dochter (14 jaar) woont wel bij mij, en wil absoluut niet mee verhuizen. Zij heeft een vriendje in de buurt, en ook vrienden.
Zelf heb ik altijd geleerd rekening te houden met anderen: vroeger moest ik rekening houden met mijn ouders, broer, zus, vrienden, etc. Later kwam het rekening houden met mijn man erbij.
En nu heb ik het idee, dat ik rekening moet houden met mijn kinderen....
Kan ik het maken om zomaar 50 km verderop te gaan wonen, mijn dochter naar een andere school doen, en weten, dat ze daar ook weer vrienden kan maken? Of moet ik werkelijk blijven wonen waar ik nu woon (dit gaat ten koste van de relatie, we trekken het allebei niet meer, elkaar alleen maar de weekenden te zien).
Zou graag reacties zien, zodat ik het misschien nog van een andere kant kan bekijken....
bedankt alvast,
Monique
maandag 2 juni 2008 om 18:45
Het eerste dat in mij opkomt is of het mogelijk is om samen ergens opnieuw te beginnen? Dus niet in het huis/de wijk waar je nu woont, maar wel in de buurt zodat je dochter bij je kan blijven (en naar dezelfde school kan blijven gaan) en je zoon makkelijk langs kan blijven komen.
Bovendien beginnen jullie dan allebei opnieuw en hebben jullie dan echt iets van jullie samen.
Maar misschien wil je wel helemaal weg uit de plaats/streek waar je nu woont, dan is dit geen optie.
Bovendien beginnen jullie dan allebei opnieuw en hebben jullie dan echt iets van jullie samen.
Maar misschien wil je wel helemaal weg uit de plaats/streek waar je nu woont, dan is dit geen optie.
maandag 2 juni 2008 om 18:47
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar mijn tante en nichtje zijn samen met de man van mijn tante (stiefvader van nichtje) van de randstad naar de veluwe gegaan. Mijn nichtje was toen 16 a 17 jaar. Ze vond het wel ff moeilijk, maar heeft het er nu erg naar dr zin!!
Het is ff kort, maar ik denk dat het wel kan. Als je het maar niet plots klaps doet, maar je zoon en dochter er bij betrekt!
Groetjes MMR
Het is ff kort, maar ik denk dat het wel kan. Als je het maar niet plots klaps doet, maar je zoon en dochter er bij betrekt!
Groetjes MMR
maandag 2 juni 2008 om 20:13
Hallo,
Ikbenelfje: ik zou inderdaad graag helemaal weg gaan uit de buurt waar ik nu woon, dat wil ik al jaren. En het is inderdaad de bedoeling om na verloop van tijd (paar maanden of zo) inderdaad in een huis van ons samen opnieuw te beginnen. Alleen als aanloop dat ik even bij hem intrek. Want dat heb ik van tevoren al aangegeven: ik wil echt helemaal opnieuw beginnen, en niet hij bij mij of ik bij hem intrekken, dat voelt niet goed!
MMR, dank je, dat biedt perspectief Misschien is dat wel wat ik wil horen!
LittleLucy, wat jij zegt, dat is inderdaad ook de reactie van mijn familie: rekening houden met de kinderen....pffff, dat maakt het ook zo lastig, want natuurlijk wil ik rekening houden met de kinderen, maar dan is de relatie einde oefening....Maar als ik lees dat dit jouw ervaring is, ja het lijkt me vooral voor mijn dochter heel erg lastig, maar ook voor mijn zoon, die dan niet meer spontaan aan kan komen!
Ikbenelfje: ik zou inderdaad graag helemaal weg gaan uit de buurt waar ik nu woon, dat wil ik al jaren. En het is inderdaad de bedoeling om na verloop van tijd (paar maanden of zo) inderdaad in een huis van ons samen opnieuw te beginnen. Alleen als aanloop dat ik even bij hem intrek. Want dat heb ik van tevoren al aangegeven: ik wil echt helemaal opnieuw beginnen, en niet hij bij mij of ik bij hem intrekken, dat voelt niet goed!
MMR, dank je, dat biedt perspectief Misschien is dat wel wat ik wil horen!
LittleLucy, wat jij zegt, dat is inderdaad ook de reactie van mijn familie: rekening houden met de kinderen....pffff, dat maakt het ook zo lastig, want natuurlijk wil ik rekening houden met de kinderen, maar dan is de relatie einde oefening....Maar als ik lees dat dit jouw ervaring is, ja het lijkt me vooral voor mijn dochter heel erg lastig, maar ook voor mijn zoon, die dan niet meer spontaan aan kan komen!
maandag 2 juni 2008 om 20:19
Ik zou idd in de buurt blijven.. Mijn zoon is maar al te blij dat ik niet ver uit de buurt ben gaan wonen.. Hij was 15 toen ik uit zijn oude woonplaats vertrok en hij was bij zijn vadergebleven.. Nu heeft hij bijna geen contact meer met vader en woont bij mijn moeder een paar straten verder dan mij.. Hij is nu bijna 18 en de moeilijke fase voorbij en gelukkig kan hij nog altijd makkelijk naaroude woonplaats gaan 12 km verderop dus vrienden zijn in de buurt.
maandag 2 juni 2008 om 20:31
Gaan samenwonen omdat de relatie anders verbroken wordt vind ik een bijzondere reden om te gaan samenwonen. Ik zou je adviseren om eerst te zorgen dat jij en je vriend op één lijn komen wat betreft de omgang met de kinderen. Spreek van te voren af welke regels jullie willen instellen en wie welke taken gaat krijgen. Zorg dat de kinderen daar actief bij betrokken worden. Als jullie daarover overeenstemming bereiken zou ik niet tijdelijk bij hem intrekken. Dat betekent voor de kinderen en voor jullie zelf tweemaal verhuizen en dus twee keer wennen aan een andere omgeving. Waarom niet direct helemaal opnieuw beginnen? Laatste vraag: heb je je gerealiseerd dat niet alleen het contact tussen jou en je zoon ingewikkelder wordt maar dat ook het contact tussen jouw dochter en haar vader zal veranderen? Het lijkt me verstandig om van te voren afspraken te maken over de wijze waarop jij het contact met je zoon zult continueren én over de wijze waarop je dochter het contact met haar vader kan blijven onderhouden.
maandag 2 juni 2008 om 20:36
Wuiles, wat betreft het contact tussen ouder en kinderen: op zich is er een weekendregeling, en die hoeft niet onderbroken te worden: mijn dochter kan gewoon haar vader om de 2 weken blijven bezoeken, en zoonlief kan om de 2 weken het weekend bij mij komen.
Ik heb het over een afstand van ongeveer 50 km; een half uur met de trein, dus dat is op zich het probleem niet (hoop ik!).
Tja, en dat meteen helemaal opnieuw beginnen....nee, we zijn allebei tezeer gekwetst in het verleden, en durven nu nog niet alles achter te laten en helemaal opnieuw te beginnen; we willen eerst een soort van 'proef' zodat we evt. nog terug kunnen als het niet werkt.
Ik weet, het klinkt niet echt goed, maar we zijn allebei blijkbaar bang, om ons zonder meer in het diepe te storten.....en toch willen we graag bij elkaar zijn.
Ik heb het over een afstand van ongeveer 50 km; een half uur met de trein, dus dat is op zich het probleem niet (hoop ik!).
Tja, en dat meteen helemaal opnieuw beginnen....nee, we zijn allebei tezeer gekwetst in het verleden, en durven nu nog niet alles achter te laten en helemaal opnieuw te beginnen; we willen eerst een soort van 'proef' zodat we evt. nog terug kunnen als het niet werkt.
Ik weet, het klinkt niet echt goed, maar we zijn allebei blijkbaar bang, om ons zonder meer in het diepe te storten.....en toch willen we graag bij elkaar zijn.
maandag 2 juni 2008 om 20:54
Jente, ik kan het wel toelichten....ja, we pendelen 'pas' 2 jaar, maar de weekenden zijn ons te kort, en door de week bij elkaar zijn is (eigenlijk) geen tijd voor. We werken allebei; hebben allebei nog een huishouden draaiende te houden en nog andere sociale verplichtingen (denk aan ouders die hulpbehoevend zijn; en de kinderen, want ook hij heeft kinderen, al wonen die weliswaar bij hun moeder). En dan vooral het financiële plaatje. Als we door de week ook nog vaak pendelen gaat daar ongemerkt veel geld in om, en dat geld kunnen we allebei niet missen. Dat is eigenlijk nog het grootste obstakel.
maandag 2 juni 2008 om 20:59
Dat verandert de zaak. Als jullie samen niet zeker zijn van je zaak vind ik dat jullie in het belang van je kinderen en elkaar nog maar wat langer moeten nadenken. Een samengesteld gezin heeft een kans van meer dan 60% om voortijdig te eindigen en gemiddeld duurt het vier jaar voordat je als gezin in rustig vaarwater terecht komt. Ik weet uit ervaring dat het soms heel zwaar kan zijn en dat je veel doorzettingsvermogen nodig hebt. Als je nu al niet zeker bent van je zaak dan zou je het wel eens heel moeilijk kunnen gaan krijgen. En wil je dan opnieuw met de kinderen verhuizen? Het lijkt me verstandig als jullie eerst eens goed met elkaar jullie wederzijdse zorgen en bezwaren bespreken. Grappig overigens dat de reisafstand kennelijk klein genoeg is voor je dochter om optimaal contact met haar vader te houden en te groot is voor jou om de relatie met je vriend voort te zetten...
maandag 2 juni 2008 om 21:04
Van dat geld begrijp ik wel, en dat het jullie relatie moeilijker maakt ook wel. Maar zoveel stellen zien elkaar alleen in het weekend toch? Ik kan me wel voorstellen dat het sowieso niet makkelijk is om een nieuwe relatie met kinderen te combineren. Praat er goed over met je kinderen, ongeacht welke beslissing je neemt. Ik weet uit eigen ervaring dat niks voor een kind zo frustrerend is als wanneer je ouders je totaal niet betrekken bij een verhuizing. Het leven van je kinderen verandert ingrijpend, waarschijnlijk nog meer dan dat van jou. Sterkte met het maken van een beslissing!
maandag 2 juni 2008 om 21:16
maandag 2 juni 2008 om 21:18
Je zegt dat je geleerd hebt altijd rekening te houden met anderen. En eigenlijk zeg je nu dat je dat niet meer wilt. Echter dien je tot je kinderen volwassen zijn altijd rekening te houden met de kinderen, ookal zijn ze wat groter. Je bent immers moeder en daar heb je een aantal jaar geleden zelf voor gekozen. En toen wist je van te voren al dat het wel eens 18 jaar minimaal zou kunnen gaan duren.
Natuurlijk kan je je dochter weghalen uit haar vertrouwde omgeving, natuurlijk kan je je zoon alleen een weekend in de 2 weken zien. Het klinkt alleen alsof je kinderen een last zijn. Ik persoonlijk zou mijn kinderen voorop stellen en het vreselijk vinden om ze te weinig te zien, maar ja, dat ben ik.
Je dwingt je kinderen een hoop veranderingen op voor jou en je vriend. Dus het is even nadenken, denk dat je kinderen de grootste aanpassing zouden moeten doen. Jou minder zien voor je zoon, hoe leg je dat uit? Je dochter weghalen uit vertrouwde omgeving en ook bij vaders uit de buurt. Waarom zij wel reizen en opgeven en jij niet?
Jij neemt de beslissing om ze te krijgen, jullie (ouders) om te scheiden, jij weer voor een nieuwe relatie. Je houdt al heel veel rekening met jezelf. IMO
Natuurlijk kan je je dochter weghalen uit haar vertrouwde omgeving, natuurlijk kan je je zoon alleen een weekend in de 2 weken zien. Het klinkt alleen alsof je kinderen een last zijn. Ik persoonlijk zou mijn kinderen voorop stellen en het vreselijk vinden om ze te weinig te zien, maar ja, dat ben ik.
Je dwingt je kinderen een hoop veranderingen op voor jou en je vriend. Dus het is even nadenken, denk dat je kinderen de grootste aanpassing zouden moeten doen. Jou minder zien voor je zoon, hoe leg je dat uit? Je dochter weghalen uit vertrouwde omgeving en ook bij vaders uit de buurt. Waarom zij wel reizen en opgeven en jij niet?
Jij neemt de beslissing om ze te krijgen, jullie (ouders) om te scheiden, jij weer voor een nieuwe relatie. Je houdt al heel veel rekening met jezelf. IMO
maandag 2 juni 2008 om 21:22
maandag 2 juni 2008 om 21:26
Jolantje, kinderen zet je niet even bij vaders omdat ze nu even niet goed uitkomen. Ja, het klopt dan hebben ze hun eigen leventje. En dan het liefst met een goede basis door moeders de wereld in gestuurd en niet op 14 en 15 alvast afgedaan omdat moeders leven dan nu alvast door kan gaan.
Beetje belachelijk.
Vrouw en vriend zijn volwassen en prima in staat om die 50 km af te leggen. Mss een keertje extra sávonds.
Beetje belachelijk.
Vrouw en vriend zijn volwassen en prima in staat om die 50 km af te leggen. Mss een keertje extra sávonds.
maandag 2 juni 2008 om 21:27
Eigenlijk denk ik, dat ik het stiekem ook wel weet, en zo voel... misschien wil ik inderdaad ook wel liever voor de kinderen kiezen, en voelt de relatie niet zoals het eigenlijk moet voelen....
Maar ik weet het niet helemaal.... Het is ook zoals Jolantje zegt: ze zijn intussen al 14 en 15 jaar; over een paar jaar hebben ze mij niet meer nodig....en laat ik schieten wat ik nu heb....
Ook denk ik erover om dochterlief gewoon naar haar huidige school te laten gaan; ik heb werk in die omgeving, dus het zou samen kunnen; al reis ik dan ook elke dag lang, dus zit ik daar wel weer mee...
Maar wat betreft een relatie alleen in het weekend, daar hebben we dus eigenlijk allebei een beetje genoeg van, en is het nu erop of eronder!
En ja, door omstandigheden zie ik de kinderen momenteel inderdaad al een hele tijd als een last
Het gaat me te ver om hier op het forum precies te schrijven waarom, maar het heeft een heel goede reden.
Maar ik weet het niet helemaal.... Het is ook zoals Jolantje zegt: ze zijn intussen al 14 en 15 jaar; over een paar jaar hebben ze mij niet meer nodig....en laat ik schieten wat ik nu heb....
Ook denk ik erover om dochterlief gewoon naar haar huidige school te laten gaan; ik heb werk in die omgeving, dus het zou samen kunnen; al reis ik dan ook elke dag lang, dus zit ik daar wel weer mee...
Maar wat betreft een relatie alleen in het weekend, daar hebben we dus eigenlijk allebei een beetje genoeg van, en is het nu erop of eronder!
En ja, door omstandigheden zie ik de kinderen momenteel inderdaad al een hele tijd als een last
Het gaat me te ver om hier op het forum precies te schrijven waarom, maar het heeft een heel goede reden.
maandag 2 juni 2008 om 21:28
maandag 2 juni 2008 om 21:29
Een latrelatie dus Jolantje. Er zijn enorm veel mensen die dat doen. Het is niet altijd even praktisch, maar het is meer dan niets als er gewoonweg even geen mogelijkheden zijn om samen te wonen.
Monique, wat vinden jouw kinderen zelf van het idee dat je misschien wilt verhuizen? Vinden ze het erg? De familie kan wel een heleboel zeggen om je rekening te laten houden met, maar ze zijn oud genoeg om zelf te zeggen hoe zij erover denken dat hun moeder 50 km verderop wilt gaan wonen. Een half uur met de trein is dan nog te overzien. Je zoon zou doordeweeks best langs kunnen komen. Met een voordeelurenkaart kun je al 40% op de reiskosten besparen. Dat zou anders voor jou en/of je vriend ook nog een idee kunnen zijn.
Wat ik niet begrijp, is dat het voorbij zou zijn als je niet zou gaan samenwonen. Twee jaar zijn voorbij, er zijn best andere mogelijkheden en je hebt al een twijfelgevoel... Als het voorbij zou gaan als je niet samen zou gaan wonen, is het dan wel de juiste relatie? Want persoonlijk vind ik dat geen reden om te verhuizen.
Monique, wat vinden jouw kinderen zelf van het idee dat je misschien wilt verhuizen? Vinden ze het erg? De familie kan wel een heleboel zeggen om je rekening te laten houden met, maar ze zijn oud genoeg om zelf te zeggen hoe zij erover denken dat hun moeder 50 km verderop wilt gaan wonen. Een half uur met de trein is dan nog te overzien. Je zoon zou doordeweeks best langs kunnen komen. Met een voordeelurenkaart kun je al 40% op de reiskosten besparen. Dat zou anders voor jou en/of je vriend ook nog een idee kunnen zijn.
Wat ik niet begrijp, is dat het voorbij zou zijn als je niet zou gaan samenwonen. Twee jaar zijn voorbij, er zijn best andere mogelijkheden en je hebt al een twijfelgevoel... Als het voorbij zou gaan als je niet samen zou gaan wonen, is het dan wel de juiste relatie? Want persoonlijk vind ik dat geen reden om te verhuizen.
maandag 2 juni 2008 om 21:32
Spammie maar dat hou je uiteindelijk ook niet vol.. Tenminste ik niet nee..
En wat is er nou mis mee dat kinderen bij hun vader wonen, en dat moeder dan gaat samenwonen met haar nieuwe vriend?
Als alle partijen het er mee eens zijn wat is dan het probleem??
En Monique je bent heus geen slecht moeder als je voor die optie kiest!
En wat is er nou mis mee dat kinderen bij hun vader wonen, en dat moeder dan gaat samenwonen met haar nieuwe vriend?
Als alle partijen het er mee eens zijn wat is dan het probleem??
En Monique je bent heus geen slecht moeder als je voor die optie kiest!
maandag 2 juni 2008 om 21:33
Spammie, mijn kinderen vinden het absoluut niet leuk als ik zou verhuizen. Zij willen mij voor zich alleen hebben, en niet delen met een evt. nieuwe partner.
Hun vader heeft wel een nieuwe partner, en omdat ze (tot voor kort) alleen het weekend naar hem toegingen, vonden ze het bij hem wel prima dat hij een ander heeft.
Bij mij is een nieuwe partner echter een indringer, een bedreiging. Hierdoor zijn ze zich ook erg a-sociaal gaan gedragen naar hem toe.
Hun vader heeft wel een nieuwe partner, en omdat ze (tot voor kort) alleen het weekend naar hem toegingen, vonden ze het bij hem wel prima dat hij een ander heeft.
Bij mij is een nieuwe partner echter een indringer, een bedreiging. Hierdoor zijn ze zich ook erg a-sociaal gaan gedragen naar hem toe.
maandag 2 juni 2008 om 21:38
Monique, jouw kinderen hebben jouw keus voor een relatie te respecteren en aan jou als volwassene om dat respect af te dwingen. Ze hoeven het niet leuk te vinden, wel te respecteren. Dat kinderen jouw uitdagen zal best zijn, aan jou om dat aan te pakken.
Dit laten schieten omdat de kinderen toch al zo oud zijn. Ben je gek geworden??? Ze zijn pas 14 en 15. Pubers. Die hebben jou nodig.
Jolantje, daar is veel mis mee. Dat jij het zo hebt opgelost betekent niet dat het normaal is.
Egoisme alom bij jou Monique. terwijl je relatie niet eens zo stabiel is. Vriendjes kunnen komen en gaan. Kinderen zijn voor altijd. En daar wil je geen spijt krijgen.
Neem je verantwoording als moeder. Je bent een compleet pakketje voor je vriend. Vrouw MET kinderen. Dat hebben jullie beiden zo te accepteren.
Dat je het zelfs overweegt is voor mij een raadsel.
Dit laten schieten omdat de kinderen toch al zo oud zijn. Ben je gek geworden??? Ze zijn pas 14 en 15. Pubers. Die hebben jou nodig.
Jolantje, daar is veel mis mee. Dat jij het zo hebt opgelost betekent niet dat het normaal is.
Egoisme alom bij jou Monique. terwijl je relatie niet eens zo stabiel is. Vriendjes kunnen komen en gaan. Kinderen zijn voor altijd. En daar wil je geen spijt krijgen.
Neem je verantwoording als moeder. Je bent een compleet pakketje voor je vriend. Vrouw MET kinderen. Dat hebben jullie beiden zo te accepteren.
Dat je het zelfs overweegt is voor mij een raadsel.
maandag 2 juni 2008 om 21:40
Jolantje, das verkeerde misplaatse beredenering. Dat heeft met opvoeding van je kinderen te maken. Nieuws voor jou, kinderen hebben inderdaad prioriteit. Echter hebben ze wel mams te respecteren. Dat respect moet je afdwingen. Ik kan je 1 geheimpje verklappen, dat gaat op deze wijze niet lukken.
Ik zou als tiener ook dwarsliggen als je merkt dat moeders liever voor vriendlief kiest dan voor mij.
Ik zou als tiener ook dwarsliggen als je merkt dat moeders liever voor vriendlief kiest dan voor mij.
