Minnaar, deel 20

Denk jij jouw partner ooit weer te kunnen vertrouwen? Hoe ga je nu om met de wetenschap dat zij een nr 2 had, controleer je alles wat ze doet, alle contacten die ze heeft, check je haar telefoon, etc.? Werken jullie er allebei aan om jullie relatie weer te verbeteren?



Als je er allebei voor wilt gaan, als je allebei beseft dat er werk aan de winkel is, maar je vindt elkaar nog steeds de allerleukste, en je zet er samen de schouders onder, ja, dan zie ik wel mogelijkheden.



Maar als mijn nr 1 het zou ontdekken, en het enige wat er verandert is dat ik mijn nr 2 opzij zou zetten, tja, dan denk ik niet dat ik nr2-loos zou blijven...

Ik denk ook niet dat je dat aan ons moet vragen. Ik heb geen idee hoe sterk jullie relatie is om zoiets te doorstaan. Praat met haar, dat is de enige mogelijkheid. En probeer geschreeuw en gescheld te vermijden, hoe boos en gekwetst je ook bent. Praten, praten, praten.

quote:dymo9 schreef op 15 juni 2013 @ 16:40:Denk jij jouw partner ooit weer te kunnen vertrouwen? Werken jullie er allebei aan om jullie relatie weer te verbeteren?Ja, doet ze openlijk met bijvoorbeeld haar berichten op mobiel en laptop? Neemt ze jou in vertrouwen over wat haar dwars zit? Doet ze moeite om jou ervan te overtuigen dat ze echt met jou wil verder bouwen? Kunnen jullie ook met elkaar praten zonder verwijtende toon? Kun jij haar nog als mens die fouten maakt zien of is ze in jouw ogen alleen maar De Foute?

quote:jaydee70 schreef op 15 juni 2013 @ 16:22:





Zouden jullie je nr2 voorgoed aan de kant zetten als nr1 er van wist en je voor het blok zet?



Nee, ...maar daarbij wel de opmerking dat je mij niet als benchmark mag nemen..

Hi...

Zo af en toe lees ik eens mee, en worstel ik in mijn eentje met mijn minnaar... Mijn vrienden zijn wel deels op de hoogte. Ik heb al jaren een vriend voor erbij (bijna 3 jaar). Hij is getrouwd, maar ik heb in februari 2013 het contact verbroken: ik ging teveel om hem geven, en ik merkte dat het mijn gevoel voor een echte relatie in de weg zat. Ik ben echt stapelverliefd op hem geworden, en hij worstelde ook. Zijn huwelijk liep niet lekker, en ze gingen in relatietherapie.

Ik had het echt afgesloten, en het voelde oke... tot dat...

Hij 2 maanden terug (eind april) weer contact opnam. Hij lag in scheiding en vroeg of ik nog single was. Uiteindelijk bleek hij toch weer in gesprek met zijn vrouw, maar dat is toch weer geklapt. Ik trok dat niet, en heb heel duidelijk gesteld dat ik geen contact meer wilde, tot hij echt beschikbaar was. Ik wil een volwaardige relatie omdat ik mijn gevoelens niet wilde verstoppen.

Dat heeft hij begrepen, en we hebben geen contact meer gehad sindsdien. Hij zei dat hij pas weer contact met mij zou opnemen als hij gescheiden was...

Tot 2 weken terug... We hebben toch weer afgesproken, seks gehad, en het bleek dat hij al sinds half april apart woonde... Ik weet dat het fout is, en dat ik het niet mag hopen, maar toch hoopte ik op meer... En ik ben weer gevallen voor hem, terwijl ik het had afgesloten... Maar hij is nog niet gescheiden... Dat zei hij ook voor we afspraken, en of ik het echt wel wilde...

Het laatste bericht is dat hij op zoek is naar andere woonruimte (al dan niet tijdelijk, want ik weet niet wat de status is).... Hij woonde tijdelijk bij vrienden en familie. Het is lastig, er zijn kinderen in het spel, en ik wil me er niet in mengen.

Ik wil zo graag contact zoeken, en hem aanbieden in mijn huis te wonen als ik straks 3 weken op vakantie ben, maar ik wil me er niet in mengen. Ik vind dit zo moeilijk.

Maar ik vind het ook wel attent om het hem aan te bieden om hier te wonen, maar aan de andere kant is dat natuurlijk het stomste wat ik kan doen, want ik wil eigenlijk mezelf er niet in mengen.

Dus ja, gevoelens voor een minnaar, ik kan t niet anders dan zeggen dat ik die heb (en die heeft hij ook voor mij....)...

Moeilijk

Oh en waarom ik dit hier plaats? Overal op t forum valt iedereen over je heen als je een (getrouwde) minnaar hebt... Terwijl sommigen er misschien een hele goede reden voor hebben.

Sorry dat ik jullie topic "misbruik"...

Hier nog steeds een trouwe stille meelezer. Zoveel interessante verhalen en zoveel tips en dingen om over na te denken.

Nr 2 is ineens na 3 dates van het toneel verschenen zonder reden en nadat ik hem daar na 3 weken stilte eens om vroeg, was de reden: priveproblemen (ik tref altijd dit soort mannen).

Inmiddels is er iemand anders waar binnenkort een date mee gepland word. Zo anders dan de andere, iemand die meedenkt (tsja ik heb ze nog niet zo getroffen helaas).



Daarnaast vind ik zelf dat er wel degelijk echte lust is: sinds een tijdje is er een collega die zo'n vreselijk sex appael heeft dat ik daar in het begin echt lichamelijk wel wat van van slag was (kwam moeilijk uit mijn woorden enz ) En als ik naast hem zit dan krijg ik zo vreselijk de neiging om hem te "bespringen". Echt een snoepje hihihi

Hier ook een trouwe meelezer met een nr1 en ja ... een nr2 .... Wij hebben beide gezin , drukke job , als we mekaar zien 2 of 3 u.... Zalig genieten ... Het verlangen naar elkaar is SUPER maar daarna begint et voor mij loslaten .... Goh wat heb ik er soms last van ... Ik voel me verloren ... Wat doe je hiermee? Ik weet hij heeft het druk , hij kan er niet altijd zijn als ik het wil al doet hij z'n best ...

Waarom zitten veel dames hier te googelen met nummers?

Het zijn toch je man en je minnaar?

De beestjes kun je toch wel bij deze echte namen noemen?



Ik krijg bij dat nummer gedoe 't idee dat die twee kerels op 't zelfde podium staan en de vaste partner net een stapje hoger terwijl de 'bijslaap' al in z'n nek hijgt, klaar staat om zijn positie over te nemen. Uitermate verwarrend voor mij, omdat ik veel dames hier juist zie schrijven dat ze hun man nooit kwijt zouden willen. Dat die minnaar alleen maar voor de lust en geen relatiemateriaal is.

Is 't dan überhaupt realistisch om nummersgewijs je minnaar al als vangnetje voor wanneer je man wegvalt te betitelen?



quote:watnu75 schreef op 15 juni 2013 @ 20:31:Ik heb al jaren een vriend voor erbij (bijna 3 jaar). Hij is getrouwd, maar ik heb in februari 2013 het contact verbroken: ik ging teveel om hem geven, en ik merkte dat het mijn gevoel voor een echte relatie in de weg zat.

Ik trok dat niet, en heb heel duidelijk gesteld dat ik geen contact meer wilde, tot hij echt beschikbaar was. Ik wil een volwaardige relatie omdat ik mijn gevoelens niet wilde verstoppen. Dat heeft hij begrepen, en we hebben geen contact meer gehad sindsdien. Hij zei dat hij pas weer contact met mij zou opnemen als hij gescheiden was... Tot 2 weken terug..We hebben toch weer afgesproken, seks gehad. En ik ben weer gevallen voor hem, terwijl ik het had afgesloten... Maar hij is nog niet gescheiden.



Zo te lezen heb jij ter zelfbescherming een duidelijke grens voor jezelf aangegeven.

Hij heeft een, zoals nu blijkt, loze belofte gedaan en is toch over jouw grens heengegaan.

Denk je dat dat terzijde schuiven van jouw grenzen vruchtbare grond is voor een volwaardige relatie?



Zoals ik 't begrijp weet deze man jouw emoties geraffineerd te bespelen in zijn eigen belang.



Jij zegt dat je een volwaardige relatie wilt en een echte relatie.

Waarom leg jij je hart dan in handen van een man die feitelijk nog steeds getrouwd is en jou erbij doet? Die nog steeds getrouwde man heeft jou 2 weken terug toch weer gedaan.

Dat jij zelf dat emotioneel niet trekt (en veranderd in een emotioneel wrak) lapt hij kennelijk aan zijn laars, want anders had hij wel gewacht met contact zoeken tot ná zijn scheiding.

Zoals jullie duidelijk hebben afgesproken en mits er een daadwerkelijke scheiding is.



Ik betwijfel of hij jouw grens (pas contact als hij echt vrijgezel is) en wens (een volwaardige relatie) nu wel gaat respecteren

Ik betwijfel of hij überhaupt respect heeft voor jou en jouw emotioneel geworstel, hij gebruikt jouw geworstel eerder tegen jou, om jou toch weer te kunnen doen.

Hij laat jou in de praktijk namelijk juist niet met rust, ook al heb jij hem daar wel duidelijk om verzocht.

Beste watnu; je misbruikt helemaal niets hoor! Je bent hier hartstikke op je plek en meer dan welkom! ! Ik snap dat je t lastig vindt met je minnaar en ik heb het idee dat je zelf eigenlijk wel weet wat je wel of juist niet zou moeten doen. Maar het is geen leuke keuze. Ik kan je niet zeggen wat te doen hoewel ik ook een minnaar heb die thuis een nr 1 heeft (ik vind de 'nummers' overigens niet storend en lekker duidelijk; is ook nog wat bekende 'slang' uit vroegere tijden) alleen heb ik niet het idee dat ik met hem oud wil worden. Bij jou heb ik dat idee wel een beetje; klopt dat? Aucces hoor en blijf vooral hier schrijven!



Noa; ook welkom (of schrijf je al langer? Interpreteerde ik zo aangezien je 'meelezer' schreef). Heb jij dus ook een nr1? Hoe zit t bij jou in elkaar; ik lees wat over diverse extraatjes en iets over lust op het werk. Is hij een vd extra's of is dat wat anders? Liefde / luat; hoe zijn bij jou de verhoudingen?



Grietje; welkom ook jij. Weet jouw nr1 van nr2? Ik herken t loslaat-gevoel; probeer het (voor mijn eigen te hervatten gemoedsrust) te rationaliseren dat t ook met hormonen te maken heeft. Tijdens en na seks komen er zulke sterke 'bindingshormonen' vrij; dat moet zichzelf weer even herstellen. Maakt t niet beter maar mij helot t wel.

@Elena78



Al geprobeerd, maar ze kan tegenwoordig ijskoud liegen...

Om je andere vragen te beantwoorden: ineens is ze allergisch voor praten geworden, want dan komt er van alles voorbij waar ze geen trek in heeft. Ze zegt eraan te werken maar dat ik te snel wil... Ik vind zelf dat ik haar tijd genoeg heb gegeven om er een modus in te vinden (duurt al maanden!) maar ze blijft volhouden dat hoe meer ik erop hamer dat 'ie uit haar hoofd moet, ze het bij hem zal willen blijven zoeken.

Intussen zegt ze nauwelijks contact te hebben, maar dat betwijfel ik. Ze zijn collega's. Intussen zegt ze wel met me oud te willen worden, maar ik vraag me af of dat ook zo is als k voorwaarden ga stellen. (Want dan voelt ze zich aan de ketting gelegd...)

Nee, ze doet het niet openlijk. Ze praat er niet over en IK moet er van de therapeuten al helemaal niet over praten. Convenient hè?



@Dymo9

Ja, ik heb veel gechecked, maar ze zegt dat DAT haar juist het gevoel geeft dat ze MIJ niet meer kan vertrouwen. Heb dat dus helemaal losgelaten om te laten zien dat ik me ervoor wil inzetten, maar krijg het gevoel dat ik haar daarmee alleen maar gelegenheid geef. We willen verder, zijn in therapie, maar ook daar blijkt niet dat ze echt van nr2 af wil. Het gaat uitsluitend over mij en dat ik haar vooral niet moet 'wegduwen' door haar te controleren! Maar dit is niet vol te houden. Als ze echt van 'm af zou zijn had ik dat gemerkt. Maar het wordt totaal vermeden het nr2-onderwerp. Als we verder willen moet 'ie echt eerst overboord! Maar ze weet dat ik haar er niet zomaar uit schop, dus waarom zou ze?

Jaydee, 't verwonderd mij dat jouw emoties over haar mogelijke vreemdgaan geen plek mogen hebben in haar leven en jullie relatietherapie. Probeert zij elke vorm van zelfreflectie te voorkomen?



Verder, als jij zo onzeker bent over haar betrouwbaarheid, zij alleen maar in de tegenaanval gaat om jou ervan te overtuigen dat jij gek bent en verder niets doet om jou weer vertrouwen/zekerheid in jullie relatie te geven heeft al die therapie echt weinig tot geen zin mijns inziens.



Zoals ik je nu begrijp zit jij in een buigen of barsten situatie.

Je vrouw moffelt alles onder 't kleed weg en eist min of meer van jou dat jij maar je mond en je ogen sluit voor wat zij allemaal tegen jouw zin in doet.

Als jij er niet mee kunt leven zo genegeerd te worden kun jij ook niet met deze vrouw en haar gedrag samen leven.

Dan ga je er vroeg of laat emotioneel aan kapot.

quote:bkstr schreef op 16 juni 2013 @ 09:44:Tijdens en na seks komen er zulke sterke 'bindingshormonen' vrij; dat moet zichzelf weer even herstellen.

Klopt, tijdens seks met m'n minnaar sta ik zo bol van de oxytocine dat ik tijdens die uren ervan overtuigd raak dat ik enorm veel van hem hou. Terwijl hij in de praktijk echt geen relatiemateriaal is.

En ja, in vroeger tijden heb ik ook de misstap begaan emotioneel aan dat 'ik-hou-van-jou' van dat moment te blijven vastklampen, mezelf te beloven dat die liefdesrelatie tussen m'n vorige minnaar en mij echt bewaarheid zou worden. Ik maakte onder invloed van de hormonen mijn eigen illusie en beet me daarin vast. Ging mezelf ook bezopen gedragen. Dat gedrag vond mijn toenmalige minnaar niet zo leuk en dat had zo zijn gevolgen. Wat was ik emotioneel gebroken toen hij mij overal onder de block gooide.



Nu jaren later ken ik m'n eigen malfuncties wel en kan ik mezelf geruststellen dat 't alleen maar m'n hormonen zijn die tijdelijk met mezelf aan de haal gaan. Zodra ze voorbij gestroomd zijn ben ik weer mezelf. Kwestie van een weekje afkoelen na een date.

quote:jaydee70 schreef op 16 juni 2013 @ 10:11:

@Elena78



Al geprobeerd, maar ze kan tegenwoordig ijskoud liegen...

Om je andere vragen te beantwoorden: ineens is ze allergisch voor praten geworden, want dan komt er van alles voorbij waar ze geen trek in heeft. Ze zegt eraan te werken maar dat ik te snel wil... Ik vind zelf dat ik haar tijd genoeg heb gegeven om er een modus in te vinden (duurt al maanden!) maar ze blijft volhouden dat hoe meer ik erop hamer dat 'ie uit haar hoofd moet, ze het bij hem zal willen blijven zoeken.

Intussen zegt ze nauwelijks contact te hebben, maar dat betwijfel ik. Ze zijn collega's. Intussen zegt ze wel met me oud te willen worden, maar ik vraag me af of dat ook zo is als k voorwaarden ga stellen. (Want dan voelt ze zich aan de ketting gelegd...)

Nee, ze doet het niet openlijk. Ze praat er niet over en IK moet er van de therapeuten al helemaal niet over praten. Convenient hè?



@Dymo9

Ja, ik heb veel gechecked, maar ze zegt dat DAT haar juist het gevoel geeft dat ze MIJ niet meer kan vertrouwen. Heb dat dus helemaal losgelaten om te laten zien dat ik me ervoor wil inzetten, maar krijg het gevoel dat ik haar daarmee alleen maar gelegenheid geef. We willen verder, zijn in therapie, maar ook daar blijkt niet dat ze echt van nr2 af wil. Het gaat uitsluitend over mij en dat ik haar vooral niet moet 'wegduwen' door haar te controleren! Maar dit is niet vol te houden. Als ze echt van 'm af zou zijn had ik dat gemerkt. Maar het wordt totaal vermeden het nr2-onderwerp. Als we verder willen moet 'ie echt eerst overboord! Maar ze weet dat ik haar er niet zomaar uit schop, dus waarom zou ze?



Jaydee, ik lees nu al een tijd je berichten en volgens mij valt er niets meer te redden. Je gaat steeds neerbuigender en verwijtender over je vrouw praten. Hoe terecht dit ook mag zijn (/jij dit mag vinden), dit is toch geen basis en liefde meer? Jij bent alleen maar bezig met bewijzen, volgens mij willen jullie elkaar helemaal niet meer, maar voel jij je beschadigt als de relatie eindigt doordat jij belazerd bent.

Ik kan er helemaal naast zitten hoor, maar dit valt mij steeds meer op als ik jouw posten lees.

quote:elena78 schreef op 16 juni 2013 @ 07:25:Waarom zitten veel dames hier te googelen met nummers?Naar mijn ervaring is dat nummeren ontkenning. Het doet mij in elk geval aan de manier van omgaan met mijn man door mijn eerste minnares denken:quote:kipkluifje schreef op 05 juni 2013 @ 07:37:Toen ik 15 jaar terug aan m'n eerste minnares begon spraken we ook no string attached af. Wat waren die vijf jaar met haar heftig voor mij. Wat hadden we een lekker contact, wat genoot ik van haar vrouwelijke vormen. Dat ik in de tussentijden niet zoveel aan haar dacht als zij aan mij vond ze een bittere pil. Onverteerbaar. Ze werd er zo emotioneel instabiel van dat ze me de hele werkdag door berichtjes begon te sturen.Dus zij ging onder de negeerknop zodat ik mijn werk met aandacht kon doen, want daar betaald mijn werkgever me voor.



Dat ik haar bewust negeerde kon zij niet bevatten, dus al snel daarna stond zij overmand door emoties op mijn werk. Aandacht te trekken. Van 1. no strings attached naar 2. aandacht trekken tot 3. je bent van mij alleen binnen een tijdsbestek van zo'n 4 jaar. Haar mindset richting mijn geliefde ontwikkelde zich in elke fase van onze verhouding met haar emotionele binding aan mij mee. Kwam ze in de 1. beginperiode bij ons thuis, noemde ze mijn geliefde bij zijn voornaam en vond ik ze vaak samen kletsend als ik thuis kwam. In de 2. middenperiode nam ze afstand van hem, werd ze stamgast op mijn werk en werd mijn geliefde gedegradeerd tot "hij". In de 3. eindperiode had ik eigenlijk geen moment meer vrij zonder haar aandacht, werd "hij" opeens een nummer en werd zijn bestaan eigenlijk ontkend door haar. Ze raakte gaandeweg vol beloftes met wat ze allemaal wilde samen met mij. Naar mijn idee hadden we geen toekomst samen, alleen een seksvriendschap. Dat hadden we in beginsel zo afgesproken en ik hield me aan die simpele afspraak. No strings attached weet je nog?



Alle vormen van emotionele chantage werden uit de kast getrokken om mij te bewegen mezelf aan haar alleen te binden. Lopend van "Jij hebt geen seks met hem, dus niks met hem" tot "Ik heb toch geen leven zonder jou'". Zij en ik hadden 5 jaar lang hoge pieken en diepe dalen. Het ene moment zat ze diep in de put omdat ik haar te weinig aandacht gaf naar haar zin. Het andere moment was ze zo over the moon dat ze ons al zag samenleven en kinderen adopteren. Meegesleept door haar emoties was ze de werkelijkheid uit het oog verloren, want we hadden geen toekomst samen. No strings attached! Mijn eerste minnares had haar hoofd verloren, ipv dat ze emotioneel verbonden bleef met haar man maakte ze zich van hem los zonder dat hij het wist en raakte ze in haar eigen wirwar van emoties verstrikt.



Achteraf gezien maakte, denk ik, haar benummeren van mijn man 't voor haar makkelijk om zichzelf als mijn toekomstige partner te zien. In plaats van mijn man. Ze ontkende via de bovengenoemde fases zijn bestaan en de werkelijkheid dat zij en ik nooit een toekomst samen zouden krijgen, omdat ik al met hem samenleef. Ze probeerde me ook vaak te overtuigen dat "ik geen seks met hem had, dus niks met hem had". Verstandelijk wist ze natuurlijk wel dat die toekomst samen er nooit in zou zitten, emotioneel ontkende ze dat feit.



Naast dat jouw ervaring van emotioneel blijven vastklampen aan het door hormonen ingegeven 'ik-hou-van-jou' tijdens de orgasmes met minnaar natuurlijk ook meespeelt. Zie ook mijn ervaring met hormonen.

@ kip... Die nummers hebben echt niets te maken met jouw gevoel een nummer te zijn.. Ik had jou ook iets hoger ingeschat.. Je leest toch al langer mee om dat uit te kunnen leggen

Jaydee, als ik het zo lees is er niet meer van beide kanten volle inzet om je relatie te redden. Dan kun je nog doormodderen, maar dan wordt het niet echt meer leuk volgens mij. Dus of je eist volle inzet van haar, en toont dat zelf ook, of je gooit de handdoek in de ring.

Ik heb zelf aan haar kant gestaan, en ik besefte dat ik er niet vol meer voor kon gaan, voor mijn huwelijk, en ik heb dus de stekker eruit getrokken. Heb ook geen contact meer met de minnaar van toen trouwens, maar dat geeft niet, het is niet dat ik hem wou inruilen. Ik zag mijn huwelijk gewoon niet meer zitten en achteraf bleek het vreemdgaan daar gewoon een duidelijk symbool voor te zijn.

quote:Sensual_D schreef op 16 juni 2013 @ 12:43:@ kip... Die nummers hebben echt niets te maken met jouw gevoel een nummer te zijn.. Ik had jou ook iets hoger ingeschat.. Je leest toch al langer mee om dat uit te kunnen leggenDat weet ik, de nummers hadden te maken met de emoties van mijn toenmalige minnares. En ik spreek uit eigen ervaring, niet op basis van wat ik hier allemaal van anderen lees.

@bkstr m'n nr 1 weet niks van nr 2 en dat lijkt me ook beste zo ...

Oh m'n ganse tekst kwam er niet door

quote:elena78 schreef op zondag 16 juni 2013 10:54

Klopt, tijdens seks met m'n minnaar sta ik zo bol van de oxytocine dat ik tijdens die uren ervan overtuigd raak dat ik enorm veel van hem hou. Terwijl hij in de praktijk echt geen relatiemateriaal is.

En ja, in vroeger tijden heb ik ook de misstap begaan emotioneel aan dat 'ik-hou-van-jou' van dat moment te blijven vastklampen, mezelf te beloven dat die liefdesrelatie tussen m'n vorige minnaar en mij echt bewaarheid zou worden. Ik maakte onder invloed van de hormonen mijn eigen illusie en beet me daarin vast. Ging mezelf ook bezopen gedragen. Dat gedrag vond mijn toenmalige minnaar niet zo leuk en dat had zo zijn gevolgen. Wat was ik emotioneel gebroken toen hij mij overal onder de block gooide.



Nu jaren later ken ik m'n eigen malfuncties wel en kan ik mezelf geruststellen dat 't alleen maar m'n hormonen zijn die tijdelijk met mezelf aan de haal gaan. Zodra ze voorbij gestroomd zijn ben ik weer mezelf. Kwestie van een weekje afkoelen na een date.

quote:kipkluifje schreef op 16 juni 2013 @ 13:13:

[...]

Dat weet ik, de nummers hadden te maken met de emoties van mijn toenmalige minnares. En ik spreek uit eigen ervaring, niet op basis van wat ik hier allemaal van anderen lees.



Jouw onderstaande zin geeft mij aan, wat jij denkt dat anderen voelen.. en waarom ze die nummers gebruiken



quote:kipkluifje schreef op 16 juni 2013 @ 12:05:

[...]

Volgens mij ontkenning. Het doet mij in elk geval aan de manier van omgaan met mijn man van mijn eerste minnares denken:



[...]





Er staat 'volgens mij'.. en niet 'voor mij' ..



Voor mij geld het als schrijvend onderscheid tussen partner en minnaar, niet zozeer omdat nr2 echt daadwerkelijk op een andere plek staat.. Beiden zijn in mijn hartje mijn nr1.. en beiden weten dat ook.

quote:Sensual_D schreef op 16 juni 2013 @ 14:52:Er staat 'volgens mij'.. en niet 'voor mij' ..Voor mij geld het als schrijvend onderscheid tussen partner en minnaar, niet zozeer omdat nr2 echt daadwerkelijk op een andere plek staat.. Beiden zijn in mijn hartje mijn nr1.. en beiden weten dat ook.Je hebt gelijk, ik kan natuurlijk alleen namens mezelf spreken. Dus aangepast.



Mag ik zeggen dat ik het bewonderingswaardig vind dat jij jezelf wèl, zonder conflict met één van de heren en/of jezelf te krijgen, in emotioneel gelijke mate aan zowel je man als je minnaar kunt binden?



Mijn eerste minnares heeft dat gelijkelijk verdelen van haar liefdevolle aandacht ook een tijd geprobeerd en ze werd eigenlijk van binnen verscheurd door haar dubbelleven met dubbele agenda. Ze werd namelijk verteerd door schuldgevoel tov zowel haar man als mij. Als ze bij mij was zei ze dat ze hem wbt kwali-tijd tekort deed en, bekende ze aan mij, als ze bij hem was vond ze het zonde dat ze niet bij mij kon zijn.

Kortom, polyamorie (in jouw geval zelfs polyfideliteit?) is niet iedereen van ons gegunt.

In dat opzicht ben jij een gezegend mens dat dat jou in de praktijk wèl lukt.

Weinig geschreven laatste tijd.

Afgelopen week heerlijke date gehad, proberen nog een plekje te vinden voor beider vakanties om elkaar te zien ..



Zal eens teruglezen wat er gebeurt is afgelopen week