Minnaar, deel 20

Jij zegt letterlijk wat meer mensen tegen mij zeggen, IRL...dat hij - nu hij alles kwijt is - behoorlijk mentaal in de knoop zit. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ik verwacht ook niet dat we na 1 jaar ineens snelle vorderingen zullen maken.

Zat te bedenken dat ex natuurlijk al veel langer van het padje is. Want als je lange tijd twee relaties onderhoudt en niet kiest, moet dat op zijn minst enorm veel stress met zich meebrengen. En dan heb ik het nog niet gehad over de periode na het uitkomen, met alle ellende. Het is mij een groot raadsel hoe hij ( of anderen die in zo'n situatie komen te zitten) serieus denken dat het sprookje dan pas echt begint.

Maar then again, dit is een ervaring die iemand hoogstwaarschijnlijk 1x wil doorlopen, en daarna er voorgoed van genezen zal zijn. Zul je er wel eerst doorheen moeten, keihard en met langdurige gevolgen. Dit topic werkt voor mij soort van preventief, haha. Nooit aan beginnen, niet als je relatie je veel waard is.

quote:Julus schreef op 05 juli 2013 @ 21:21:Zat te bedenken dat ex natuurlijk al veel langer van het padje is. Want als je lange tijd twee relaties onderhoudt en niet kiest, moet dat op zijn minst enorm veel stress met zich meebrengen. En dan heb ik het nog niet gehad over de periode na het uitkomen, met alle ellende. Het is mij een groot raadsel hoe hij ( of anderen die in zo'n situatie komen te zitten) serieus denken dat het sprookje dan pas echt begint.Mijn ervaring? Verstandsverbijstering, ervan overtuigt zijn dat die minnaar echt het beste met mij voor had. Natuurlijk werd mijn overtuiging in mijn geval ondersteunt door heel veel praten over de toekomst waarin mijn minnaar precies zei wat ik wilde horen en wat ik ook maar wat graag wilde geloven, want ik had zulke mindblowing seks met hem en we konden zo diepzinnig praten, althans hij kon mij bijzonder goed naar m'n mond praten, dat moest wel het echte werk zijn. Mijn eigen gevoel kon me in deze toch niet bedriegen?! Dus wel.



Dat hij het stiekem een uitdaging vond om zo'n trouwe getrouwde vrouw te verleiden en helemaal gek te maken voor zijn eigen genot, dat hij alles uit de kast trok voor die poppenkast zag ik pas naderhand in. Ik had echt mijn gezonde verstand verloren. Ik weet nog dat ik tijdens onze eerste ontmoeting tegen mezelf zei dat ik hem niks voor mij vond, maar hij gaf me de aandacht die ik van mijn man niet kreeg dus het werd al gauw een glijdende schaal.



Daarbij kwam dat ik tien jaar lang mijn eigen lustgevoel had lopen weg stoppen, want in het echtelijk bed werd er toch geen daad gepresteerd (want man is impotent) en ik wilde mijn man niet ook nog belasten met mijn gevoel (hij voelde zichzelf al geen echte man meer) dus hield ik mijn lustgevoel maar geheim.

Mijn lustgevoel heeft zichzelf, gekatalyseert door het contact met mijn minnaar, uitgebroken en ik heb me daardoor volledig van mijn sokken laten blazen. Hoe harder ik probeerde mijn lust weg te stoppen, hoe meer het uit de hand liep leek wel. Mijn minnaar hoefde ook bijzonder weinig moeite te doen voordat ik mezelf gewonnen en in zijn handen gaf.

Pas toen ik met hem ging samenwonen vond ik mezelf (m'n gezonde verstand) weer terug en realiseerde ik mezelf dat hij inderdaad echt niks voor mij was. Wat mijn instinct tijdens onze eerste ontmoeting dus al had gezegd en waar ik toen pas weer naar ging handelen. Men zegt weleens dat instinct gezond verstand met spoed is. Had ik daar maar naar geluisterd! Had ik mijn rug maar recht en voet bij stuk gehouden ipv de emo-kut uit te hangen bij een vreemde!

De hele affaire is inderdaad een beleving geweest die ik maar één keer wil meemaken in dit leven.

Nu stop ik dus niets meer weg voor m'n man en die openheid maakt dat ik al sparrend met met hem mijn lust en andere emoties in perspectief kan plaatsen en hanteren.

Puzzled, je houdt jezelf gewoon heel erg voor de gek. Je hebt deze minnaar nu krap 2 maanden, begin mei schrijf je dat het nog pril is. En nu houdt je met heel je hart van 2 mannen? Is nr 1 je prioriteit, maar onderzoek je ondertussen of er een relatie met nr 2 in zit. Plan je lange dates om elkaar beter te leren kennen. Als nr 1 jouw prioriteit is, en je minnaar voor de spanning, waarom zou je dan zoveel energie stoppen in het opbouwen van iets met nr 2?



Hoe kun je nu van nr 2 houden als je nog maar 2 maanden, in het geniep, contact hebt. Natuurlijk is dat geweldig leuk en intens en spannend, maar ben je dan niet gewoon verliefd op de aandacht? Weet je wel zeker dat het om de man achter de minnaar gaat?



Dat is toch allemaal heel erg krom?

En waarom laat je nr 1 slapen, als hij jouw prioriteit is? Uit niets blijkt namelijk dat hij dat is. Ik lees nergens liefde, of waardering voor hem. Ik lees alleen hoe je al je geld inzet op nr 2.



Maar dat is niet wat je wilt horen. Jij wilt horen dat het goed is wat je nu doet. Niemand hier wijst naar het bedrog, maar wel naar het paard waar je op wedt. Weet je zeker dat je alles op paard 2 wilt zetten? Dan moet je daar voor gaan. Hiermee verlies je straks alles.

Ja inderdaad, en zelfs in een "normale" relatie is houden van binnen twee maanden niet eens aan de orde. Ja, houden van de aandacht, de lieve woordjes, de seks. Maar echt kennen doe je iemand niet na pas twee maanden. Ik vind dat eigenlijk niet geloofwaardig. En al helemaal niet omdat je in verhouding weinig tijd met elkaar doorbrengt, en die tijd ook nog eens goed benut moet worden. Je beste beentje voorzetten omdat je graag leuk wil overkomen (net als in normale relaties in het begin!).

De irritaties, meningsverschillen, chagrijn etc. komen pas veel later, na een jaar ofzo. Is hij er bij moeilijke tijden, hoe gaat hij met problemen om? Pas dán kun je beoordelen wat de liefde echt waard is. Dus nee, dit kan niet gestoeld zijn op houden van.



Jouw man heeft zich allang bewezen. Heeft hij geen enkele credit opgebouwd, ongeacht dat jullie nu naast elkaar lijken te leven? En in hoeverre is dat alleen aan hem te wijten? Heb jij al eens bedacht wat jouw aandeel in jullie relatie is, hoe kon het zover komen? Eerst dat maar eens doen, voordat je een sprookje najaagt wat al snel in een nachtmerrie verandert. Want dat doet het!



Er komt een moment dat jij dit allemaal naleest, als je in de shit zit, of erna. En pas dan realiseer jij je dat je dat had kunnen voorkomen. Ik hoop eigenlijk dat je nu al wakker wordt. Het is nu nog een slechte droom, straks is het werkelijkheid waaraan niet valt te ontsnappen. Ervaringsverhalen genoeg hier.

Elena, verstandsverbijstering, dat geloof ik ook. En heel graag iets willen dat iets zo is zoals je zou willen dat het is...Misschien ook wel even compleet zat zijn van je huidige situatie en er zo aan kunnen ontsnappen. Helaas kan niemand aan de realiteit ontsnappen, eenieder zal er doorheen moeten. Het zijn altijd consequenties van eerder gemaakte keuzes waar we eigenlijk geen zin in hebben, dus als je er dan even je ogen voor kunt sluiten is dat heerlijk. Een schijnrealiteit creeren die je best een tijd vol kunt houden. Maar de ervaring leert dat dat niet voor altijd goed gaat.



Ondertussen is ex gisteren niet weggegaan..en trekt hij zijn muil nog steeds niet open. Hoe graag wil hij een oplossing vraag ik mij af. Datzelfde verwijt hij mij. Lekkere patstelling.

Heel hard gezegd, Puzzled. Daar waar jij nu staat is eigenlijk nog peanuts. Het gaat alleen maar erger worden als je niet ingrijpt. Aan jou de keuze.

quote:Julus schreef op 06 juli 2013 @ 13:19:

Jouw man heeft zich allang bewezen. Heeft hij geen enkele credit opgebouwd, ongeacht dat jullie nu naast elkaar lijken te leven? En in hoeverre is dat alleen aan hem te wijten? Heb jij al eens bedacht wat jouw aandeel in jullie relatie is, hoe kon het zover komen? quote:Heeeidi schreef op 06 juli 2013 @ 12:20:

Maar dat is niet wat je wilt horen. Jij wilt horen dat het goed is wat je nu doet. Hiermee verlies je straks alles.quote:elena78 schreef op 05 juli 2013 @ 21:46:

Ik weet nog dat ik tijdens onze eerste ontmoeting tegen mezelf zei dat ik hem niks voor mij vond, maar hij gaf me de aandacht die ik van mijn man niet kreeg dus het werd al gauw een glijdende schaal.





Allemaal aannames, en zo worden er nog veel meer gemaakt in de vele posts, die nergens op gebasseerd zijn en ook niet correct zijn. Andere omstandigheden, andere minnaars, andere thuissituaties en toch denken dat die situatie op die van mij te projecteren valt.



Natuurlijk ben ik het er mee eens dat er op den duur iets moet gaan gebeuren. Het enige wat ik zeg is dat ik nu nog geen keuze kan/wil maken en dat ik er tot die tijd geen moeite mee heb om in deze 2 werelden te leven. En dat heeft niets te maken met uitproberen of struisvogels.

Ja natuurlijk, denk gerust dat jouw situatie enorm uniek is. Weet je, het is niet (van mij niet althans) om je af te vallen, maar om je wakker te schudden. Maar dat moet je wel willen. En dat is niet zo.

Hoop dat je niet al teveel pijn oploopt cq. aanbrengt vanwege deze situatie, maar hou mijn hart vast. Jij lijkt er zelf niet erg mee te zitten, staat totaal niet open voor feedback.

En lees wat je schrijft; IK heb geen moeite om........

jij niet nee! Zeer egoistische houding dit die jou duur komt te staan.

En Puzzled...uit niks blijkt dat jij nog iets om je man geeft, laat die man gaan.

Laat rusten Julus, haar man word vanzelf wakker en dan komt ze weer in aanraking met de werkelijkheid.



Hij moet wel heel achterlijk zijn om geen lont van een affaire te ruiken nu zij sinds een paar maand opeens spontaan ergens "een vriendin" heeft bij wie ze om de haverklap gaat logeren, terwijl hij nu al elke avond alleen naar bed gaat.

Die man moet echt stekeblind zijn om over het hoofd te zien dat zijn echtgenote sindsdien een stemmingswisseling van 180 graden heeft gemaakt, als een opgewekt pubermeisje door de dag gaat, en hem dagelijks naar boven zit te kijken zodat zij intiem kan skypen met haar "vriendin"

Zij heeft steeds meer behoefte aan de aandacht van haar minnaar zegt ze, de meerdaagse dates volgen elkaar ook in rap tempo op, dus gaat haar man steeds meer zien van haar affaire.

Dat is natuurlijk enorm uniek, dat overkomt geen enkele minnares.



Haar blik is in tunnelvisie gericht op haar minnaar en natuurlijk kan zij daardoor prima in twee werelden leven.

Zolang zij haar man en wat hij wil stelselmatig over het hoofd ziet, om over die anderen die geraakt gaan worden door haar huidige gedrag nog maar te zwijgen, kan zij inderdaad prima in de illusie leven.

Zolang zij vergeet dat zij een echtgenoot, kind en volwassen verantwoordelijkheden heeft lukt een dergelijk intensieve buitenechtelijke relatie prima.



quote:xpuzzledx schreef op 18 mei 2013 @ 00:06:Het liefst zou ik er met mn nr 1 over praten, zodat we beiden de vrijheid hebben om het missende stukje in onze relatie met een ander in te vullen, maar ik denk dat hij daar niet voor open staatIk heb ik ook ooit eens de fout gemaakt namens mijn man te gaan zitten denken, echter mijn man bleek in werkelijkheid meer begrip voor mij te hebben dan ik voor hem had bedacht.quote:xpuzzledx schreef op 13 mei 2013 @ 14:58:ben bang dat ik met mijn nr 1 ook te lang gewacht heb. Heel veel sterkte met de scheiding.quote:xpuzzledx schreef op 18 mei 2013 @ 16:22:De verleiding om dan eerst nog maar even rustig bij mn nr 2 te 'schuilen' en het nog maar even zo te laten, is daardoor heel groot.quote:xpuzzledx schreef op 16 mei 2013 @ 19:50:Voorlopig wint het verlangen om bij nr 2 te zijn het van de angst dat het uitkomt.quote:xpuzzledx schreef op 12 mei 2013 @ 13:21:Nr 2 blijkt nu namelijk toch sinds kort ook een vriendin te hebben. Vond hij blijkbaar niet de moeite om dat even te melden en zij bleek ook nergens van te wetenquote:xpuzzledx schreef op 13 mei 2013 @ 01:16:De ander is een internet-vriendin die wel graag meer wil maar niet meer krijgt en dus jaloers is. En als je dan een heel makkelijk wachtwoord voor je skype hebt, dan lukt het haar zomaar om via zijn skype berichtjes te sturen...Hij zegt dat zij niks meer krijgt. Vandaar Puzzled's onzekerheid omtrent de toekomst met de single minnaar. Hij word door meerdere dames gewild. Nu begrijp ik het.

Natuurlijk vermoedt haar man iets. De mate waarin Puzzled contact heeft met haar minnaar, was hier ook aan de orde. Ik werd zelfs op vakantie gestuurd, want dat was zo fijn voor mij, ben je er even lekker uit....ja dan kon hij een week lang ongeremd met haar samenzijn. Of mij stimuleren om in de weekenden vooral te gaan logeren bij verre familie. Dat soort dingen vallen op, geloof mij maar. Tijdens zo'n weekendje weg (in mijn uppie, uiteraard) viel het kwartje, toen mijnheer vroeg hoe laat ik precies thuis zou zijn. Toen wist ik het zeker, en dat bleek ook daarna.

Elke gedraging die afwijkt van wat hij van haar kent, is reden om zich af te vragen wat er speelt. Je kunt een tijdlang je afvragen of je spoken ziet, maar er komt een punt dat hij gaat graven. En terecht. Het geluk is hierbij altijd aan de kant van de bedrogene, grappig genoeg.

Zo popte bij mij ineens het wachtwoord van zijn FB op, vraag me niet hoe dat kan. En daar was het bewijs. Gaat Puzzled ook gebeuren.

Nog altijd lees ik mee, ook al heb ik al een tijdje geen minnaar meer, mijn verhaal is mijn verhaal, vaak herken ik mezelf in delen in de situaties van anderen die hier mee schrijven.



Een open relatie is niet te vergelijken met een geheime affaire. Ik lees hier vele reacties op de situatie van Puzzled, en ik snap eigenlijk ook wel dat ze ervoor kiest niet meer te reageren, vele die hier meeschrijven zijn veel stappen verder dan zij is, en dat is helemaal niet erg, Puzzled moet haar eigen pad doorlopen, met alle eigen hobbels en bobbels, als ze de behoefte heeft om een spiegel voor gehouden te krijgen komt ze vanzelf weer actief meeschrijven. (denk ik)



Eén tip voor jou Puzzled, ik heb indertijd erg veel aan dit boek gehad, gewoon bij de bieb te lenen, of geef het jezelf kado.

Nog een boek:

Ron en Patricia Potter-Efron: The Emotional Affair

Veel van geleerd.

quote:xpuzzledx schreef op 04 juni 2013 @ 01:51:Lieve allemaal, dank jullie wel voor de vele, vaak mooie, posts met jullie voorbeelden en meningen. Ik herken er heel veel in, ook al is het natuurlijk niet altijd wat ik zou willen horen. De spiegel die jullie me voorhouden kan behoorlijk confronterend zijn, maar is wel heel nuttig.quote:xpuzzledx schreef op 31 mei 2013 @ 11:59:herken inmiddels al zo veel in de verhalen van anderen dat ik er wel achter ben dat er sommige dingen blijkbaar nooit veranderen en steeds opnieuw van toepassing zijn.quote:xpuzzledx schreef op 04 juni 2013 @ 08:17:Doordat het mijn 1e minnaar is, kan ik niet putten uit eigen ervaringen. Het kunnen lezen van jullie ervaringen is dan heel waardevol en zeker de verhalen van 'hoe het verder ging...' zetten me aan het denken.De smoesjes waarmee ik sommige dingen voor mezelf probeer goed te praten, worden keihard doorgeprikt en dat is soms confronterend, maar ook nuttig.quote:xpuzzledx schreef op 06 juni 2013 @ 22:49:ik sta inderdaad nog helemaal aan het begin. Vandaar ook mijn interesse in de verhalen 'van hoe het verder ging', want die helpen me om meer inzicht in mijn gevoelens en situatie te krijgen.Dat klinkt allemaal nog verstandig en dan nu post je deze emotioneel aangeslagen reactie:quote:xpuzzledx schreef op 06 juli 2013 @ 14:45:Allemaal aannames, en zo worden er nog veel meer gemaakt in de vele posts, die nergens op gebasseerd zijn en ook niet correct zijn. Andere omstandigheden, andere minnaars, andere thuissituaties en toch denken dat die situatie op die van mij te projecteren valt.Jij spreekt jezelf (ook) tegen en ik kan er met mijn verstand wel bij dat jij je eigen smoesjes bent gaan geloven doordat je emotioneel verslaafd bent geraakt aan de aandacht van je minnaar. Kennelijk heeft hij ook hetzelfde foute mannenbrein wat ik 12 jaar terug had, want hij kan jouw emoties uitstekend bespelen. 's Avonds laat wanneer het in zijn vrijgezellenhuis een dooie boel is. Dat zeg je zelf al:quote:xpuzzledx schreef op 03 juni 2013 @ 11:37:Dat je geen nr 2 nodig zou moeten hebben om je goed te voelen ben ik helemaal met je eens, maar het gevoel dat hij me geeft werkt heel verslavend.

Een verslaving die je huwelijk helemaal ten gronde gaat richten en ik snap best dat zelfs die ramkoers je momenteel koud laat, je kiest er bewust voor om niet meer na te denken over 'hoe het verder gaat', omdat je jezelf op de mouw spelt dat je van je minnaar houdt en hij van jou. Dat zegt hij ook vast tegen zijn andere skype-vriendin en natuurlijk weiger jij dat te geloven.

Dat er na een paar maanden neuken al sprake zou zijn van diepe liefde betwijfel ik, verliefdheid op het ideaalbeeld wat je van hem denkt te zien (jouw projectie dus) lijkt mij wel waar, want je hebt nog geen narigheid met je minnaar meegemaakt, alleen zijn "roze" kant gezien en bent daarin doorgeslagen. Je valt eerder van je roze wolk af dan je nu denkt. En dan? Hoe gaat het dan verder met jou? Zou je daar eens over gaan denken?

Of wil je ook ergens in een schuur gaan wonen?

@highlander

Ik vind de ervaringen van anderen nog steeds heel interessant en leerzaam om te lezen. Het delen en leren van ervaringen vind ik heel waardevol hier. Waar ik echter moeite mee heb is dat een aantal mensen op grond van die eigen ervaring, ook denken te weten hoe een ander zou moeten handelen en dat niet alleen vertalen naar goed bedoelde adviezen, maar die adviezen dan ook nog beargumenteren met aannames die niet kloppen. Natuurlijk kun je altijd een regel uit een eerdere post citeren, maar uit z'n verband krijgt het vaak een hele andere lading.

We zijn allemaal andere mensen, andere minnaars, andere (thuis)situaties en bovendien kun je hier nooit alles vertellen omdat je toch wel graag onherkenbaar wil blijven, dus het is bijna onmogelijk voor een buitenstaander om de situatie van een ander volledig te kunnen doorgronden.

Natuurlijk is er wel een bepaald patroon te herkennen in sommige situaties en ook in de mijne. Ben me echt wel bewust dat bepaalde zaken behoorlijk cliché zijn. En dat het geen gezonde situatie is waar ik nu in zit, daar was ik zelf ook wel achter ja....

quote:xpuzzledx schreef op 07 juli 2013 @ 08:39:Natuurlijk is er wel een bepaald patroon te herkennen in sommige situaties en ook in de mijne. Ben me echt wel bewust dat bepaalde zaken behoorlijk cliché zijn. En dat het geen gezonde situatie is waar ik nu in zit, daar was ik zelf ook wel achter ja....Word het dan geen tijd dat je je gezonde verstand eens gaat gebruiken?

Dat je huwelijk op is is duidelijk, want er is geen emotionele intimiteit meer.

Dat je geen toekomst hebt met je minnaar is ook duidelijk, want er is de onzekerheid of hij voor jou of haar kiest.

Wellicht is het het meest verstandig om te doen wat Jufmafkees en Dymo hebben gedaan; kiezen voor jezelf.

Of hecht je daarvoor nog te zeer aan je zekerheid met je man?

Of ben je daarvoor al te ver heen in je verslaving aan je minnaar?

Word eens eerlijk tegen jezelf, ook al lieg je tegen de rest.

Ook jij maakt weer aannames highlander

Klopt dat mijn huwelijk geen intimiteit meer heeft, maar een huwelijk is meer dan dat. Bovendien gaat het daarin niet alleen om ons twee, maar zijn er veel meer partijen bij betrokken. Voordat je het leven van zo veel mensen op z'n kop gooit, moet je eerst meer zeker zijn dat dat écht is wat je wilt, dan ik nu ben.

En dan bedoel ik niet dat ik eerst zeker wil zijn of ik met mijn minaar verder wil, maar dat ik eerst zeker wil zijn dat dit huwelijk inderdaad op is.



Klopt dat er onduidelijkheid is geweest met mijn minnaar, maar daar hebben we uitgebreid over gesproken en dat is de wereld uit. Ook daarbij de onjuiste aanname dat hij me allemaal smoesjes heeft verteld die ik natuurlijk voor zoete koek geslikt zou hebben en dat hij nooit zal kiezen voor een toekomst met mij.



Natuurlijk is de aandacht en de seks verslavend lekker, maar ben geen dom blondje, kan nog steeds na blijven denken ook al maak ik daarbij keuzes die hier niet altijd op instemming kunnen rekenen. Maar ben hier ook niet om toestemming te vragen....

Who are you kidding? Jouw huwelijk is op en jij hebt het nest al lang verlaten. Doe de anderen, die je nu zogenaamd een plezier denkt te doen, een plezier en gun ze het leven wat ze verdienen!!

Puzzled, ik zie jou vooral heel erg draaikonten inderdaad, omdat je bang bent voor de toekomst (de onzekerheid die dat met zich meebrengt) en je nu een oase van rust denkt te hebben gevonden in een andere man.

Ook al voelt zo'n fata morgana werkelijk aan, hij is wel illusionair.

Je eigen zelf bedachte illusie om naartoe te vliegen in de leegte van je huwelijk.

Blijf jezelf vooral zo lang mogelijk laven aan de (spraak)waterval van die andere man als jij dat nodig hebt om weer prettig in je vel te komen, want hij weet jouw levenslust wel behoorlijk op te wekken.

In tegenstelling tot jouw man die jou onderwaardeert, begrijp ik uit al jouw reacties.



Leer alleen ondertussen wel om jezelf een goed gevoel over jezelf te kunnen geven onder alle omstandigheden, zodat je niet meer afhankelijk bent van je (andere) man om emotioneel lekker in je vel te blijven zitten. Anders blijf jij alles topsy turvy draaien, blijf jij makkelijk emotioneel uit evenwicht te brengen en verslavingsgevoelig.



Leer jezelf te waarderen voordat je erachter komt dat je bij je minnaar alleen maar in de dorre woestijn zand staat te happen en je bij je man ook door het stof moet voor de chaos die je in je bevlieging hebt veroorzaakt.

Fata morgana's hebben namelijk de neiging om óók weer te vervliegen.

Geen projectie hoor, mijn verhaal is compleet anders en dan nog zou ik in de schoenen van jouw minnaar staan. Hij is vrijgezel, denk je nu echt dat hij niet rondkijkt? Jij bent getrouwd, hij zal best nadenken over een toekomst met jou, maar hij zal ook de cijfers kennen en weten dat de kans om verder te gaan met een getrouwde minnares, heel erg klein is.



Hoe leuk hij jou ook vindt, hoe verliefd hij ook is, op een gegeven moment gaat ook hij weer andere contacten aan en ontmoet hij andere leuke vrouwen.

Hij blijft echt niet wachten tot jij ooit thuis weg gaat.



Je kunt niet werken aan een bijna-gestrand-huwelijk als je al je tijd en energie stopt in nr 2. Dat geloof je zelf toch niet?

De reden dat ik reageer, is simpelweg, omdat ik al je postings achter elkaar heb gelezen en het duidelijk helemaal op is thuis. Dat is geen aanname, dat zijn jouw woorden, steeds weer. Hij is helemaal niet meer je prioriteit.



En als je nu een soort voor-de-gein-minnaar had, het thuis nog superleuk en gezellig en seksueel gezond had, was het anders. Maar je bent puzzled en neigt heel sterk naar nr 2. Volgens mij heb ik het al vaker gezegd, je schrijft nooit iets leuks over nr 1. Niets. Alle zinnen die je over hem schrijft, ademen frustratie, ergernis en verwijdering uit.

Verdient hij het dan echt om zo bedonderd te worden? Achter zijn rug om bouwt zijn vrouw een relatie op met iemand anders, om te kijken wat ze nog met hem wil en of ze nog wil gaan voor hun huwelijk?



Draai het eens om, voor de grap. Jij bent je van geen kwaad bewust, denkt dat het thuis misschien wel een beetje saai is geworden na x jaar, maar oke, dat gebeurt bij de beste families. Dan ineens verandert je man in een veel vrolijker, opgewekter mens. De seks wordt weer wat beter, hij lijkt het licht te hebben gezien. Jij bent blij, want zie, het was maar een fase.

Tot je ineens signalen krijgt dat er iemand anders in zijn leven is. Iemand die zij hart verovert heeft en hem weer zo doet stralen. Zou je je niet heel erg bedonderd voelen?



Wat ga je zeggen als hij er achter komt? Ga je spijt betuigen, je huwelijk proberen te redden? Of hak je dan meteen de knopen door en pak je je spullen.



A had je 27 minnaars er naast, mij boeit het niet, maar je bouwt nu een leven op naast je huwelijk, waardoor er straks geen plaats meer is voor dat huwelijk.

Ik denk dat haar man haar niet onderwaardeert, maar ze elkaar volledig kwijt zijn geraakt door niet meer te communiceren. Ze lijken elkaar niet zo veel meer te vertellen te hebben, waardoor het gat is ontstaan dat deze minnaar nu opvult.



Hij gaat naar bed en zij praat nog 2 uur met minnaar over hun toekomst en allerlei andere dingen, die ze met nr 1 zou moeten bespreken.



En nu ze merkt dat ze dat juist mist bij haar vaste partner, zou ze dat aan moeten pakken om te kijken of dat nog op te lossen is.

Highlander, mooi omschreven! Heidi ook, ik vraag mij af waar precies de angst zit bij Puzzled. Angst voor het onbekende? En wie zijn precies die andere partijen? Kinderen, lijkt mij. Want ik kan mij niet voorstellen dat je een beslissing uitstelt omdat de schoonouders het niet zo leuk zullen vinden als er gescheiden wordt..



Puzzled, het lijkt mij dat jouw overweging om nog voor je huwelijk te knokken, niet veel meer te maken heeft met liefde. Blijft over de praktische zaken, de onzekerheid over je leven van na een scheiding. De materialistische kant, zogezegd. Is dat een goede reden om maar in een huwelijk te blijven, als er verder weinig meer is?

Jouw minnaar zal misschien best een toekomst met jou zien, maar die moet op jou wachten. Kennelijk is er iets waardoor jij geen knoop kunt doorhakken, daarop zou ik mij focussen. Zoek dat voor jezelf uit; wat houdt mij tegen om niet een beslissing te nemen? Waarom nog wel voor je huwelijk kiezen (praktische overweging, stabiele basis, genoeg liefde)? en waarom niet voor minnaar (niet zeker genoeg van hem, geen duidelijk signaal dat hij dat ook wil, dus daarop wachten??)



Het zal een warboel in jouw hoofd zijn, en hoe langer dit duurt, hoe meer je van jezelf inlevert. En dan hebben we het nog niet over wat het doet met jouw thuisfront, want zo gezellig zal het ook niet echt zijn. Ik wens je moed, kracht en een ruggengraat.

Heidi, denk ik ook. Ik kan vertellen dat bij ex en mij dat wel het geval was; wij communiceerden niet over het feit dat we uit elkaar groeiden. Tegelijkertijd onderhield hij urenlang contact met minnares, en besprak met haar wat hij met mij had moeten bespreken. Daarnaast wel intimiteit met haar, maar niet met mij.

Wat had er moeten gebeuren? Wij hadden met elkaar moeten gaan praten, heel open. Over hoe het kwam dat wij van erg gek op elkaar gingen naar haast vreemden, we hadden veel meer moeten ondernemen samen, in plaats van ieder zijn eigen ding doen.

Wij zaten in dezelfde situatie Puzzled, waarbij ik jouw man was zeg maar. Uit onvrede en me ongelukkig voelen trok ik me terug, wist niet meer wat ik nog kon doen. En ex liet dat, want vond het wel makkelijk dat ik hem met rust liet...

Ik had hem aan zijn jas moeten trekken, hem niet zomaar zijn gang moeten laten gaan.



Maar weet je..wij allebei hebben het gelaten. En dat zie ik bij jullie ook. En zodra je dat doet, dus totaal niet meer investeert, dan is het op. Dan is het wachten totdat eentje uitspreekt dat het klaar is. De vraag is; wie gaat dat doen?

Ik heb het van dichtbij meerdere keren meegemaakt, dat een huwelijk sprong omdat er niet gecommuniceerd werd. Dat er voor elkaar werd ingevuld: 'hij zal wel dit denken' of 'ze wil dat vast niet'. Een gesprek aangaan is moeilijk, omdat het misschien niet oplevert wat je wilt. Maar het is nog altijd beter dan de boel op zijn beloop laten en dingen voor elkaar invullen. En dan heb ik het nog niet over het bespreken van dergelijke zaken met anderen in plaats van met elkaar.