Minnaartopic, deel 21.

ik heb je uitleg wel begrepen, maar dat wil niet zeggen dat ik het er mee eens moet zijn toch?



En nee, mijn relatie is niet in balans, en ook mijn nr2 en ik waren niet in balans, maar ik sta nog steeds.. ik hou het op mijn eigen balans..

huh,waar staat dat ik blij was met 'jaloezie'? Nope.. ik geef alleen aan dat het me niet beheerst, en ik het al zeker niet naar zijn nr1 voelde. Ik laat het geen 'zwarte sense' van mij maken, dat is heel iets anders dan ergens blij mee zijn toch?

quote:Rooss4 schreef op 12 september 2013 @ 14:52:

Is dat het criterium?



Ik ging een poos geleden kapot van liefdesverdriet, 10 kilo afgevallen en zwarte wallen onder mijn ogen.

Maar hee, ik stond nog dus compleet in balans? Right.voorlopig is dat even mijn criterium, ja.. Wat wil je dan dat ik er mee doe?

quote:Heeeidi schreef op 11 september 2013 @ 20:09:

[...]





Nergens heb ik gezegd dat ik nooit jaloers ben of kan zijn. Ik heb alleen aangegeven dat ik jaloezie niet in een (maar eigenlijk kan ik alleen voor mijzelf praten, dus niet in mijn) minnaarsrelatie vind passen. Het is een negatieve emotie en door er in die relatie over te praten, krijgt het - voor mij - een stoel aan de eetkamertafel en dat wil ik niet. Ik wil met mijn minnaar genieten van elke minuut die we samen zijn, omdat het er niet heel veel zijn en we er soms lang op moeten wachten. Kwetsbaar opstellen doe ik door te vertellen wat ik voel en andersom vertelt hij dat ook.



Over dat niet jaloers kunnen zijn kan ik kort zijn: Je hebt het idd nooit zo gezegd.



Mijn minnaar geeft me geen enkele reden om jaloers te zijn. Dus in deze relatie ben ik het nog nooit geweest, al die 6 jaar niet.



Maar dan reageer ik uitgebreid op jouw uitspraken, die ik niet onderschrijf, en dan blijft het stil. Dat mag, maar dan kan ik niks met 'het was voor Roos bedoeld en neem het maar met een korrel zout'. Dan neem je me idd niet serieus en heb ik voor mijn gevoel, moeite voor niks gedaan. Geeft niks, maar dan weet ik dat.

Ben ik niet door gekwetst.



Ik ben absoluut niet stil geweest, ik heb ook nog andere dingen te doen op de dag. Het onderwerp triggert me en meestal kom ik dan in de avond of op een ander tijdstip wel terug op de discussie. Ik heb ook nergens gezegd dat je me met een korrel zout moet nemen dat er wat staat over zout komt voort uit jouw opmerkingen aan mijn adres en dat jij mijn postings met een flink pak zout gaat nemen. Nergens zeg ik "dat was voor Rooss bedoeld.



Dat ik mijn manier van schrijven heb, weet ik. Kan me ook goed voorstellen dat niet iedereen die manier prettig vindt of kan waarderen, maar ook dat hoeft niet.



Ik spreek nergens over dat ik jouw manier van schrijven onprettig vind. Het is zelfs tegenovergesteld. Oneliners en dingen platslaan sloeg op mensen die dit wel deden hier, gaat niet over jou. Overigens is ook dat ok, iedereen zijn/haar recht dingen te verwoorden zoals ze willen



Alleen zie ik je nu al een jaar schrijven over een wachtbankje en vragen daarover compleet negeren. Dan blijf je ineens gewoon weg. Dat stiekeme, daar kan ik niks mee. Zeg dan dat je het er niet over wilt hebben, dat het voor nu nog te vroeg is, of wat dan ook, maar draai er niet zo om heen. Je hoeft hier niet alles op tafel te gooien, maar dat vage, daar krijg ik jeuk van. En een scherp toetsenbord.



Ho even... Een jaar lang krijg ik vragen vanuit het forum of ik op een wachtbankje zit, je verward mijn zwijgen hierover met het vragen en nieuwsgierig zijn van anderen die informeren naar mijn wachtbankje. Ik verdwijn? Ik heb buiten de onderwerpen die mij interesseren geen dagtaak aan hier rondhangen... En als jij daar jeuk van krijgt.. ik krijg jeuk als je postings verwijderd/ wijzigt waar ik nog op wil reageren en zo krijgen wel meer mensen jeuk van elkaar hier, meestal met forums en meningen.



En nu heb je het toch gezegd? En dat kon je hiervoor nooit eerder zeggen? Daar was toch helemaal geen gedraaikont voor nodig?



Natuurlijk kon ik eerder wat zeggen, maar begrijp je een beetje waar ik vandaan kom? Ik heb in 2,5 jaar tijd persoonlijk al zoveel dingen meegemaakt dat ik hier wel dagelijks een update zou kunnen geven van mijn gewijzigde situatie op of om een wachtbankje. Wel of niet samen verder met (ex) nr 2, nr 2. gaat ook weg thuis, moeilijke tijden met kids, wonen waar je niet wil, misschien morgen duidelijkheid, ohh nee, t loopt toch weer anders.... enz. enz.. En elke dag weer andere opinies van hier en elders en steeds de smoezenlijst voorbij moeten moeten horen komen en mijzelf daarin verdedigen? Dank u de koekoek...Verder... ach iedereen reageert hier vanuit zijn/ haar eigen referentiekader, de ervaringen die jij hebt zal een ander niet of anders beleven. Gelukkig maar...

Hallo allemaal ,

Lang geleden dat ik nog wat geschreven heb

Maar lees steeds iedere avond mooi bij ...



Vakantie voorbij , terug in ons routine van school , werk , huishouden , mijn opleiding , stages , mijn ventje , kids , en dan komt soms nr 2 toch nog es piepen ... Al heb ik laatste dagen het wachtbank gevoel ... Als ik kan , hij druk , als hij kan zit ik dan weer ergens vast in mijn agenda ... Wat doe je hiermee? Ik weet het effe niet we zien wel



Mooi om te lezen hoe iedereen over alles z'n gevoel en visie heeft ... Ik ben niet echt een schrijver ... Maar lees graag mee

Dikke zoen x

Barbarella en Rooss, dank voor jullie reacties. Het helpt.



Rooss: je hebt gelijk. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik vreemdging. Het was iets parallels waar ik me niet direct schuldig over voelde. Natuurlijk heb ik me wel afgevraagd hoe dat kan, en ja, ik denk ook dat dat aan de fysieke afstand tussen mij en nr 1 ligt - er was nooit een dagelijkse confrontatie met mijn bedrog. Ik kon het goed scheiden.



Komen we bij Barbarella's punt: ik dacht dat ik daarom het anker wel goed vast had. Maar ja, lome seks en bier op het terras... Mijn verstand zegt dat het verstandig is om het nu af te kappen, voor de ballonnetjes alle kanten op vliegen.



We hebben het nooit expliciet over onze gevoelens gehad, maar wel over de aantrekkingskracht. Daar valt verder niet zo zoveel over te zeggen denk ik, behalve dat-ie er is of niet. De gevoelens hebben we ontweken omdat vanaf het begin duidelijk was dat we er niks mee zouden doen. We hebben het over alles op de wereld gehad, behalve over ons.



Ik heb na mijn laatste vlucht nog geprobeerd om het goed te praten, maar inderdaad weer verzwegen wat mijn gevoelens zijn, Rooss. Na een laatste mail blijft hij stil, en ik ook. Met alle onuitgesproken zaken is het misschien het beste om maar even niks meer te zeggen.

Wat heb ik toch een topvent thuis! Hij heeft zijn date afgezegd, nadat hij zag dat ik het er behoorlijk moeilijk mee had. Mijn ratio gunt hem die date heel erg, maar het deed behoorlijk zeer. Gelukkig bleek zij ook alle begrip te hebben, ze heeft ook wel eens in dat schuitje gezeten.

Wat fijn Anna, dat er zoveel begrip is, en zo'n ontzettend goeie thuisbasis.



Ik ben een aandachtsorgel merk ik. Mijn nieuwste scharrel heeft het erg druk op zijn werk en daarom hebben we amper contact, en ik mis dat vreselijk! Merk dat ik daardoor ook sneller geneigd ben om op andere flirts te reageren...

Heel herkenbaar dymo, ik heb ook wel van die periodes. Nu juist niet, ik geniet even van de focus op thuis. Ook heerlijk. Toen ik een punt moest zetten achter de heftige affaire met 1,5, vluchtte ik echt even in het jachtproces op andere mannen. Maar dat is helemaal niet wat ik wil! Ik heb dan ook weer afscheid van ze genomen en zoek rust en ruimte. En denk na over hoe ik uiteindelijk een modus zou kunnen vinden met 1,5. Voor wat we hadden is geen ruimte en dat is goed. Ik zie achteraf dat we veel te veel met elkaar bezig waren, ook al hadden we weinig contact, we zaten behoorlijk in elkaars systeem. Zo wil ik het niet meer, dat is voor niemand goed. Het hart en de gevoelens zijn in prikkeldraad en beton gestort. Het feit dat 1,5 een date heeft met een ander binnenkort helpt wat dat betreft ook en is ook voor allebei goed om elkaar meer los te laten.

Dymo9 , ik heb ook graag die aandacht .... Maar daar zit je weg en weer te schuifelen op dat wachtbankje ... Onze agenda's passen plots niet meer in mekaar . Ik moet vaak nee zeggen , hij ook trouwens . Dan zegt ie het komt wel in orde maar euhm heeft het nog zin er energie in te steken wetende dat hij mss toch naar een ander zal gaan ? Kreeg ik een sms vandaag " je hebt er last van hè als ik niet altijd beschikbaar ben "

Tja , ik wil weg van dat stomme bankje !

Ik ga dus vanavond op stap met de lady's



Oh oranje , Wat ben jij een sterke vrouw ! Met een schat van een nr 1 ! Ik zou het ook beter kunnen loslaten moest hij me zeggen nu is het klaar over en uit , maar dat wil hij dus niet !



Hebben jullie nog contact?



X

grietje4 voel met je mee ben ook op de wachtbank gezet en ik vrees voor langere tijd als het niet definitief is.

Ben het niet gewoon naar vroeger zoveel aandacht en nu de laatste tijd niets meer en het lijkt maar minder en minder te worden.

Ik loop helemaal verloren en ook lastig eigenlijk.

Dus hier ook tijd met de beste vriendin morgen

Hoi, ik zet nu mijn eerste bericht hier, maar ik lees al heel lang mee. Ik leef met jullie mee. Ik begrijp meestal precies wat jullie voelen. Vooral de laatste berichten zijn herkenbaar. Veel sterkte. Ik heb op dit moment ook een minnaar, het blijft moeilijk is het just sex of??? Ik lees nog even mee en ik hoop dat ik straks iets van een bijdrage kan geven aan deze bijzondere club

Alexia dan zitten we er lekker met 2 mss met 3 want m'n nr2 zegt ook te zitten wachten

Ik hoor hem wel regelmatig maar is niet meer hetzelfde als in het begin mss mag dit daarom niet blijven duren ? Al zegt hij dat "dit" voor altijd is? Haha ik ben mss braaf maar niet naïef

Het kan ook wel degelijk ik zijn , die een slecht moment ervaart in m'n nogal druk leventje ...

Hij ervaart het niet als " slecht" voor hem is alles ok mannen.

Daarom gedachtjes verzetten met de lady's



En ik zei het hem kreeg ik lekker de mededeling , braaf zijn !



Geniet van je dagje morgen Alexia !

Bquote:grietje4 schreef op 13 september 2013 @ 15:51:





Oh oranje , Wat ben jij een sterke vrouw ! Met een schat van een nr 1 ! Ik zou het ook beter kunnen loslaten moest hij me zeggen nu is het klaar over en uit , maar dat wil hij dus niet !



Hebben jullie nog contact?



X



Ik voel me niet altijd sterk, heb absoluut zwakke momenten. Op dat bankje zitten is niet leuk en als ik onrustig word, doe ik ook wel eens dingen die niet altijd even handig of tactisch zijn.



Ik ben net zo verslaafd geweest aan de aandacht als jullie, maar dat heb ik wel afgeleerd hoop ik. Daarmee deed ik mijn eigen topman tekort. Ik dacht altijd, als ik de oudgediende minnaars hier las, die riepen dat een minnaar er alleen als toetje bij moet zijn, dat dat nogal overdreven was. Gevoelens van verliefd en verlust en zelfs meer, moest allemaal kunnen vond ik en maakte het juist lekker. Natuurlijk is dat in het begin ook zeker zo. Maar zodra de onzekerheid toeslaat, is het eigenlijk niet meer zo leuk en wordt het complex. Dan is de balans ook gewoon zoek.

Ik had deze liefde die ik voor 1,5 voel, niet willen missen. Maar alle stress en verdriet wel. Mocht er een doorstart komen met 1,5 of mocht ik ooit iemand anders tegen komen, dan hoop ik de gevoelens in het hok te houden, waar ze horen.



En idd, mijn man is een schat. Ik heb nog meer vertrouwen in hem en ons gekregen.

Ik ben erg verward,daarom schrijf ik in het kort mijn verhaal hier op.

Heb een half jaar lang een geheime relatie met mijn nr.2 gehad en toen kwam mijn man er achter en jammer genoeg mijn kinderen ook.

Mijn nr.1 vond,dat ik moest stoppen met nr.2 als ik onze relatie nog een kans wilde geven. Dat heb ik geprobeerd,maar kon nr.2 niet loslaten. Toen heb ik met mede weten van mijn nr.1 weer contact gehad met nr.2. Dat was moeilijk,want mijn kinderen hielden mij continue in de gaten en voor mijn nr.1 was het ook geen makkelijk verhaal. Eind vorig jaar heb ik dus weer het contact verbroken met nr.2 door het gezin en mijn eigen gemoedsrust,want ik was ook heel onzeker. Ben zelfs in een depressie terecht gekomen.

Mei dit jaar heb ik weer contact opgezocht met nr.2. Mijn man weet het. We hebben dit keer nog geen echte sex gehad,maar dat zouden we wel willen. Mijn man heeft het er( begrijpelijk) erg moeilijk mee,maar is bang dat ik het anders stiekem doe. Hij zegt,dat hij misschien wel te veel van mij houdt en te lief voor mij is. Hij vind,dat ik hem in een hoek wil duwen,waar hij niet in wilt. Hij wil geen open huwelijk en wil mij eigenlijk niet delen. Ik denk,dat ik wel van hem houd,maar vind het heel moeilijk om nr. 2 op dit moment definitief gedag te zeggen. Hij is beslist geen relatie materiaal en hij zou zijn vrouw ook niet verlaten. Toch willen wij elkaar blijven zien ( zo af en toe).

Mijn verstand zegt,dat ik egoïstisch ben,maar mijn gevoel wil dit gewoon beleven. Herkennen jullie dit?

@droppey2011 Dat klinkt heftig en ik kan begrijpen dat dit soort gevoelens naar boven komen. Mijn persoonlijke mening is dat een minnares op de achtergrond blijft alle eigen gevoelens ten spijt. Ik heb het fantastisch met de mijne en na een ontmoeting duurt het een paar dagen dat alles weer normaal is bij me. Maar het is voor mij jets wat naast mijn gewone leven speelt en dat mag elkaar nooit teveel kruisen.

ivm herkenbaarheid

@Forentientje, ik snap je pijn. Je weet zelf volgens mij alle antwoorden.



Ik denk dat je ook heel goed weet dat samen die nacht doorbrengen allesbehalve gaat betekenen dat het eindigt. Volgens mij hoop je diep van binnen dat hij na deze nacht net zo ver is als jij: dat hij zijn gezin wil verlaten.



Ik heb geen echt advies voor je, rationeel weet je best wat je moet doen. Net als stoppen met roken: niet elke keer nog een haaltje nemen. Weggooien, kappen en verder gaan. Mij helpt het bij moeilijke keuzen altijd om tien jaar vooruit te kijken in de tijd. Hoe zou ik dan mijn leven willen zien? En wat moet ik dan vandaag doen of laten om daar te komen? Misschien helpt deze gedachtensprong jou ook.



Veel sterkte.

Roos kan je mij even vertellen hoe ik mijn avatar kan veranderen,ben slecht daar in.

Ik probeer mijn kinderen er niet in te betrekken,maar de oudste is 18 en heeft veel in de gaten/voelt veel. Toch vind ik,dat het iets tussen mijn man en mij is.

Of het vooral onzekerheid is,dat ik mijn nr.2 niet kwijt wil? Nee,ik denk het niet. Vroeger heb ik weinig durven uit te proberen. Toen was ik vooral heel onzeker. Mijn nr.1 is dan ook mijn eerste echte liefde ( geweest). Nu verlang ik wel naar aandacht en het spannende( verliefde) gevoel is leuk,maar ook lastig.

Ik probeer er geen nare verslaving van te maken en het gaat mij de meeste tijd redelijk goed af. Mijn gezin komt op de eerste plaats en dan pas ik met mijn nr.2. Wel heeft mijn man het er geregeld over,omdat het hem niet los kan laten. De ene keer beter dan de andere keer.

Ik geef toe,dat ik wel bewust naar mij zelf moet gaan kijken. Een paar jaar terug zou ik er niet aan moeten denken om er een nr.2 bij te hebben.

De gevoelens van florentientje voel ik zelf gedeeltelijk ook,al heb ik niet de behoefte om echt een relatie met nr.2 aan te gaan. Ik denk,dat je geen geluk kan bouwen op het verdriet van 2 gebroken relaties.

Wel vraag ik mij af of ik nog voldoende van mijn eigen man houd,want waarom doe ik hem dit aan?

Dank je wel Roodhaarr voor je lieve reactie. Ik hoop idd tegen beter weten in dat hij met mij verder wil. Maar ben realistisch en weet dat dit niet gaat gebeuren. Ik ga je tip zeker toepassen, echt eens vooruit kijken! En je hebt gelijk dat ik bijna alles al weet, maar bah gevoel en verstand werken onvoldoende samen.



Ook zoals droppey zegt denk ik ook dat je uit het verdriet van 2 relaties geen geluk kan bouwen. Ook dat heb ik in dit forum al genoeg gelezen. En net als jij moest ik er tot een half jaar terug niet aan denken om een nr 2 bij te hebben. Vreselijk complex.



Op dit forum lees ik genoeg voorbeelden waarbij mensen legaal een minnaar hebben en dat hun partner ervan weet. Dit zal bij mij niet gaan. Niet op zo'n foute basis als die van mij.



Pff, rot hormonen ook.