Seks
alle pijlers
Minnaartopic, deel 21.
woensdag 31 juli 2013 om 15:24
Al 20 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zaterdag 14 september 2013 om 15:47
Rooss4 je hebt gelijk of het nu een gewone relatie is of een minnaarsrelatie dat constant berichtjes sturen en aandacht blijft niet duren je gaat sowieso naar een gewoon routine
Grietje4 voor 'altijd' ja dat is wel wat overdreven
Ik weet ook dat het niet voor altijd is maar ik wil het zo lang mogelijk maar ja dat willen we allemaal zeker tegen beter in.
Vandaag paar berichtjes gehad met de excuses dat hem al vier dagen niks had laten horen maar dat de operatie van zijn vriendin had wat onvoorziene complicaties en zijn prioriteit ging en gaat naar daar (wat ik absoluut begrijp). Hij stuurde ook dat hij mij ook mist dus ja nog altijd spijtig genoeg wachtbank maar het schuifelen is eventjes minder.
Toch blijf ik met die angst zitten de angst dat als ik hem zo paar dagen niet hoor dat hij mij niet meer hoeft of dat de volgende sms dat ik krijg zal zijn van sorry het is gedaan
Grietje4 voor 'altijd' ja dat is wel wat overdreven
Ik weet ook dat het niet voor altijd is maar ik wil het zo lang mogelijk maar ja dat willen we allemaal zeker tegen beter in.Vandaag paar berichtjes gehad met de excuses dat hem al vier dagen niks had laten horen maar dat de operatie van zijn vriendin had wat onvoorziene complicaties en zijn prioriteit ging en gaat naar daar (wat ik absoluut begrijp). Hij stuurde ook dat hij mij ook mist dus ja nog altijd spijtig genoeg wachtbank maar het schuifelen is eventjes minder.
Toch blijf ik met die angst zitten de angst dat als ik hem zo paar dagen niet hoor dat hij mij niet meer hoeft of dat de volgende sms dat ik krijg zal zijn van sorry het is gedaan
zaterdag 14 september 2013 om 16:31
Rooss: de exacte reden waarom hij meer voor zijn gezin kiest weet ik niet. We hebben het daar ook wel over gehad. Mijn relatie liep al niet zo lekker, dat had hier niets mee te maken. Hierdoor is het voor mij de keuze gemakkelijker.
Met zijn relatie was echt helemaal niks mis. Hij heeft een hele lieve vrolijke vrouw. Nooit had hij nagedacht of het wel goed zat. Tot de affaire begon en dan vind je natuurlijk altijd dingen die niet goed gaan in je huidige relatie. Hij heeft aangegeven dat zijn kinderen de doorslag geven. Als hij die niet had gehad, had hij voor mij gekozen. Dit staat natuurlijk ook allemaal op de smoezenlijst. Dus echt antwoord heb ik niet. Ik heb hem verweten voor de weg met de minste weerstand te gaan. Daar gaf hij me deels gelijk in. Hij is heel praktisch gaan afwegen over waar te wonen, hoe het dan met de kinderen moet etc. Terwijl ik alleen maar als een verliefde muts kan rondlopen en niet praktisch denk. Toen ik dat ging doen is het verstandigste om het allemaal bij het oude te laten.
En ja mijn huwelijk uitstappen voor nummer 2 is niet handig, dat realiseer ik me ook. Als ik heel eerlijk naar mijzelf ben weet ik dat ik niet voor altijd bij mijn nummer 1 zal blijven. En ja dan zou het geweldig zijn als iemand je op zou vangen. Maar ik weet dat puur egoïsme en naïeviteit is. Want als ik dat doe kom ik alleen maar in de ellende van 2 scheidingen met kinderen en is iedereen verdrietig.
Al schrijvende realiseer ik me dat dit geen winnaars kan opleveren alleen maar verliezers. Ik zal moeten nadenken wat ik met mijn eigen leven wil. Hoe ik verder wil. Dit met of zonder nummer 1 en zonder nummer 2.
Toch verheug ik me op woensdag. Heel stout, fout, maar ik denk erg lekker. Dan nog een keer flink uithuilen daarna en weer doorgaan.
Ik hoop dat ik mijn verhaal hier dan nog eens mag doen. Dit lucht namelijk enorm op en ik ben blij dat ik door jullie niet aan de schandpaal wordt genageld, ondanks dat ik weet dat ieder zo zijn mening zal hebben.
Met zijn relatie was echt helemaal niks mis. Hij heeft een hele lieve vrolijke vrouw. Nooit had hij nagedacht of het wel goed zat. Tot de affaire begon en dan vind je natuurlijk altijd dingen die niet goed gaan in je huidige relatie. Hij heeft aangegeven dat zijn kinderen de doorslag geven. Als hij die niet had gehad, had hij voor mij gekozen. Dit staat natuurlijk ook allemaal op de smoezenlijst. Dus echt antwoord heb ik niet. Ik heb hem verweten voor de weg met de minste weerstand te gaan. Daar gaf hij me deels gelijk in. Hij is heel praktisch gaan afwegen over waar te wonen, hoe het dan met de kinderen moet etc. Terwijl ik alleen maar als een verliefde muts kan rondlopen en niet praktisch denk. Toen ik dat ging doen is het verstandigste om het allemaal bij het oude te laten.
En ja mijn huwelijk uitstappen voor nummer 2 is niet handig, dat realiseer ik me ook. Als ik heel eerlijk naar mijzelf ben weet ik dat ik niet voor altijd bij mijn nummer 1 zal blijven. En ja dan zou het geweldig zijn als iemand je op zou vangen. Maar ik weet dat puur egoïsme en naïeviteit is. Want als ik dat doe kom ik alleen maar in de ellende van 2 scheidingen met kinderen en is iedereen verdrietig.
Al schrijvende realiseer ik me dat dit geen winnaars kan opleveren alleen maar verliezers. Ik zal moeten nadenken wat ik met mijn eigen leven wil. Hoe ik verder wil. Dit met of zonder nummer 1 en zonder nummer 2.
Toch verheug ik me op woensdag. Heel stout, fout, maar ik denk erg lekker. Dan nog een keer flink uithuilen daarna en weer doorgaan.
Ik hoop dat ik mijn verhaal hier dan nog eens mag doen. Dit lucht namelijk enorm op en ik ben blij dat ik door jullie niet aan de schandpaal wordt genageld, ondanks dat ik weet dat ieder zo zijn mening zal hebben.
zaterdag 14 september 2013 om 16:52
Forentientje , ik zou er van genieten ,van kop tot teen ! al denk ik niet dat het jullie " laatste " keer zal zijn 
en dat denk jij vast ook wel een klein beetje , na het zalige genieten is er de harde grond waar we op neer knallen ... Rustig landen is ook een optie maar een laatste keer is heftig denk ik ...
Alexia , z'n berichtjes brengen rust hè ik herken me zo een beetje in je gevoel ... Maar z'n nr1 blijft nr1 ,
Hier kreeg ik ook nog berichtje over m'n avondje stappen
Wij zijn zo al bijna 1 jaar bezig ... Hoelang bij jullie ? ( of heb ik daarover gelezen)
en dat denk jij vast ook wel een klein beetje , na het zalige genieten is er de harde grond waar we op neer knallen ... Rustig landen is ook een optie maar een laatste keer is heftig denk ik ... Alexia , z'n berichtjes brengen rust hè ik herken me zo een beetje in je gevoel ... Maar z'n nr1 blijft nr1 ,
Hier kreeg ik ook nog berichtje over m'n avondje stappen
Wij zijn zo al bijna 1 jaar bezig ... Hoelang bij jullie ? ( of heb ik daarover gelezen)
zaterdag 14 september 2013 om 16:56
Mijn avantar is gelukt!
Alexia1981,dat gevoel van onzekerheid ken ik heel goed. Eerst kan ik het goed handelen,als ik een tijdje niets van hem hoor,maar daarna ga ik piekeren. Dat probeer ik wel af te remmen,want het gaat nergens over en ik wil leren met mijn gedachten bij de personen te blijven waar ik mij op dat moment bij bevind.
Is wel moeilijk,maar noodzakelijk om het te kunnen volhouden.
Florentientje,ik hoop ook voor jou,dat je woensdag gewoon lekker kan genieten van het moment. Eigenlijk zit ik gedeeltelijk in dezelfde situatie als jij. Sterkte!
Alexia1981,dat gevoel van onzekerheid ken ik heel goed. Eerst kan ik het goed handelen,als ik een tijdje niets van hem hoor,maar daarna ga ik piekeren. Dat probeer ik wel af te remmen,want het gaat nergens over en ik wil leren met mijn gedachten bij de personen te blijven waar ik mij op dat moment bij bevind.
Is wel moeilijk,maar noodzakelijk om het te kunnen volhouden.
Florentientje,ik hoop ook voor jou,dat je woensdag gewoon lekker kan genieten van het moment. Eigenlijk zit ik gedeeltelijk in dezelfde situatie als jij. Sterkte!
zaterdag 14 september 2013 om 18:32
Droppey, die tip van Roodhaarr aan Forentientje, over nadenken waar je over 10 jaar wilt staan, heb jij dat ook wel eens gedaan? Je man houdt van je en staat daarom veel toe, maar hij heeft het er wel moeilijk mee zo te lezen. Wil je hem dat aandoen?
Forentientje, dank voor je openhartige verhaal. Ik vind het gewaagd hoor, zo'n afscheidsnacht, het zou mij verbazen als het bij zo'n afscheid kan blijven.
In mijn geval heeft het feit dat ik open stond voor minnaars mij er op gewezen dat ik mijn huwelijk niet voor eeuwig zag blijven bestaan. Nu heb ik geen kinderen, dus kan ik dan wellicht wat makkelijker beslissen over een scheiding, maar het is voor mij een hele goeie beslissing geweest. Een beslissing overigens die ik los van mijn minnaar van dat moment heb genomen, en daar ben ik blij van. Het leek gemakkelijk, een vangnet, maar achteraf vind ik het juist heel goed dat ik op eigen benen heb leren staan. Ik leef mijn leven en ik zie wel of daar nog eens een vaste relatie in past of niet. Nu is het me-time en dat had ik niet gehad als ik direct als vangnet in een relatie was gestapt.
Neem je beslissing over je huwelijk los van je huidige minnaar, en wees dan fair tegenover je man.
Forentientje, dank voor je openhartige verhaal. Ik vind het gewaagd hoor, zo'n afscheidsnacht, het zou mij verbazen als het bij zo'n afscheid kan blijven.
In mijn geval heeft het feit dat ik open stond voor minnaars mij er op gewezen dat ik mijn huwelijk niet voor eeuwig zag blijven bestaan. Nu heb ik geen kinderen, dus kan ik dan wellicht wat makkelijker beslissen over een scheiding, maar het is voor mij een hele goeie beslissing geweest. Een beslissing overigens die ik los van mijn minnaar van dat moment heb genomen, en daar ben ik blij van. Het leek gemakkelijk, een vangnet, maar achteraf vind ik het juist heel goed dat ik op eigen benen heb leren staan. Ik leef mijn leven en ik zie wel of daar nog eens een vaste relatie in past of niet. Nu is het me-time en dat had ik niet gehad als ik direct als vangnet in een relatie was gestapt.
Neem je beslissing over je huwelijk los van je huidige minnaar, en wees dan fair tegenover je man.
zaterdag 14 september 2013 om 22:44
Nadenken over 10 jaar. Wouw. Knap als je dat kan, ik ben meer een van dag-tot-dag-ert denk ik. Over 10 jaar ben ik opgedroogd, zit ik achter de fuksiaas te mijmeren over wat ooit was. Ofzo. Nee, ik kan niet bezig zijn met zo ver in de toekomst. 10 Jaar, halleluja. En waarom zou je ook? NIet om de post van Roodhaar teniet te doen maar kan je niet beter leven in het nu en hier? Kijken wat nu is en wat je nu evt zou kunnen doen om het leven leukerder en beterder te maken?
Morgen kan je potdikke onder een bus liggen.
Forentien natuurlijk kijk je uit naar de nacht met minnaar maar allejezus je maakt het jezelf wel heel erg lastig hoor. Zeker omdat jouw thuissituatie niet optimaal is. Een heerlijke nacht beleven en daarna weer teruggesmeten worden in het hier en nu is zwaar. Heel zwaar.
Morgen kan je potdikke onder een bus liggen.
Forentien natuurlijk kijk je uit naar de nacht met minnaar maar allejezus je maakt het jezelf wel heel erg lastig hoor. Zeker omdat jouw thuissituatie niet optimaal is. Een heerlijke nacht beleven en daarna weer teruggesmeten worden in het hier en nu is zwaar. Heel zwaar.
zondag 15 september 2013 om 00:12
quote:Rooss4 schreef op 14 september 2013 @ 23:55:
Ah, moeten al mijn posts nu gescand en beoordeeld worden? Door Jaakds in eigen persoon?
En had je inhoudelijks ook nog wat toe te voegen of kwam je alleen het stukje waar je op kan hakketakken even uitlichten?
Het was een open deurtje...
Inhoudelijk toe te voegen? Ja en neen. Ik leef al 20 jaar in een dubbele relatie, dus ik lees hier soms ook wel. Bij ons is alles van in het begin netjes uitgepraat, vrouw en vriendin zijn beste maatjes, trekken veel met ons vieren op. Dus wat mij betreft is openheid in dit soort dingen de oplossing. Alleen ben je met zijn vieren, en het baat niet als niet iedereen die openheid aankan of wil.
Ik vind ook de invulling van het woord minnaar/es dikwijls anders dan bij ons. Ik heb het niet over een minnares, maar over mijn hartsvriendin. Liefde.
Inhoudelijke bijdrage? Ja het kan dus. Polyamorie met slechts twee koppels kan werken op lange termijn. En als het niet lukt om het op te starten, verzeil je in de talloze verhaallijnen die hier mekaar kruisen. Daarom lees ik, om te overdenken wat me ook had kunnen overkomen. Want een ding is zeker: echte liefde hou je niet zomaar tegen. Je kunt dat proberen te onderdrukken, ja. Lust kan je misschien gemakkelijker intomen.
Ah, moeten al mijn posts nu gescand en beoordeeld worden? Door Jaakds in eigen persoon?
En had je inhoudelijks ook nog wat toe te voegen of kwam je alleen het stukje waar je op kan hakketakken even uitlichten?
Het was een open deurtje...
Inhoudelijk toe te voegen? Ja en neen. Ik leef al 20 jaar in een dubbele relatie, dus ik lees hier soms ook wel. Bij ons is alles van in het begin netjes uitgepraat, vrouw en vriendin zijn beste maatjes, trekken veel met ons vieren op. Dus wat mij betreft is openheid in dit soort dingen de oplossing. Alleen ben je met zijn vieren, en het baat niet als niet iedereen die openheid aankan of wil.
Ik vind ook de invulling van het woord minnaar/es dikwijls anders dan bij ons. Ik heb het niet over een minnares, maar over mijn hartsvriendin. Liefde.
Inhoudelijke bijdrage? Ja het kan dus. Polyamorie met slechts twee koppels kan werken op lange termijn. En als het niet lukt om het op te starten, verzeil je in de talloze verhaallijnen die hier mekaar kruisen. Daarom lees ik, om te overdenken wat me ook had kunnen overkomen. Want een ding is zeker: echte liefde hou je niet zomaar tegen. Je kunt dat proberen te onderdrukken, ja. Lust kan je misschien gemakkelijker intomen.
zondag 15 september 2013 om 00:28
Hoi!
Ik ben al jaren hier op VF met een andere nick (Rooss: ik heb je ooit een verhaal gestuurd dat jij wel wilde verbouwen maar waar weinig aan te verbouwen bleek want dan bleef er niks van over). En hoop hier mijn verhaal te kunnen doen, ei kwijt te kunnen en tja.. beslissingen zal ik zelf moeten nemen uiteindelijk.
Relatie met nr1 is lang en gelukkig maar gecompliceerd door externe materialistische factoren en gezondheid. In theorie een open relatie, maar in de praktijk komt daar weinig van terecht de laatste jaren. Ik heb ooit een vrouwelijke nr2 gehad, mijn man heeft nooit een nr2 gehad. Swingen is ook zoiets dat in theorie bij onze relatie hoort maar waar in de praktijk weinig meer van terecht komt, vooral omdat ik me daarvoor echt aangetrokken moet voelen tot de anderen. Los van dat alles is de deal met nr1 dat zoenen met een ander altijd mag, de rest vooraf bespreekbaar maken.
Onlangs kwam er iemand van vroeger (voor mijn relatie met nr1) terug in mijn leven. Ik had toen al een klik met hem, er was even wat gescharrel maar dat stopte al snel met wederzijdse instemming. Daarna geen awkwardness maar genieten van elkaars gezelschap. Onze levens gingen een andere kant uit en dat was dat.
Kwam hem lang geleden op social media weer tegen, berichtje gestuurd, berichtje terug gehad waarin hij aangaf graag eens bij te kletsen. Daar kwam toen niks van en afgelopen voorjaar trok ik de stoute schoenen weer aan en stuurde weer een berichtje. Na een door mij afgezegde afspraak (cold feet?) was het pas geleden dan toch zover. Nr1 wist dat ik met iemand van vroeger een hapje ging eten en maakte zich meer druk om mijn lichamelijke veiligheid (zag mij al met doorgesneden keel in een greppel liggen) dan iets anders.
In de smsjes vooraf was hij al lief, attent, flirterig maar every inch a gentleman. Ik zat al aan een tafeltje toen hij binnen kwam en wow... De avond vloog om, en ik kon echt 100% mezelf zijn bij hem zonder rare momenten, uitschieters of opmerkingen. Dat mezelf zijn hield ook in dat ik ontspannen en eerlijk kon vertellen over de aard van mijn relatie, swingen, open, en hij vertelde (jaja... de smoezenlijst zat ik in gedachten af te vinken hoor) over zijn relatie waar weinig lichamelijks meer gebeurt sinds het nageslacht er was.
Nr1 had vooraf al geopperd dat we thuis koffie zouden drinken, en dat deden we ook. Met drie personen verder gepraat over allerlei dingen maar ook relaties. Onze relatie, zijn relatie, swingen (wat hij wel eens geopperd had thuis maar niet bepaald in goede aarde was gevallen, naar zijn zeggen is ze nogal jaloers).
En nou? Niks gebeurd verder. Maar oh boy... I can't get him out of my head. Heb hem de dag er na nog een mailtje gestuurd om te bedanken voor het etentje en vanaf dat moment zit ik als een malle om de haverklap mijn mailbox te checken. Ik wil hem! Maar hoe? En moet ik dit wel willen? Hoe bespreek ik dit met nr1?
*zwijmel* Hij is zó leuk... zó aantrekkelijk... alleen maar aantrekkelijker geworden met de jaren.
Nja, de tijd zal het leren. Maar ik vind het al fijn hier even van me af te kunnen blaten.
Ik ben al jaren hier op VF met een andere nick (Rooss: ik heb je ooit een verhaal gestuurd dat jij wel wilde verbouwen maar waar weinig aan te verbouwen bleek want dan bleef er niks van over). En hoop hier mijn verhaal te kunnen doen, ei kwijt te kunnen en tja.. beslissingen zal ik zelf moeten nemen uiteindelijk.
Relatie met nr1 is lang en gelukkig maar gecompliceerd door externe materialistische factoren en gezondheid. In theorie een open relatie, maar in de praktijk komt daar weinig van terecht de laatste jaren. Ik heb ooit een vrouwelijke nr2 gehad, mijn man heeft nooit een nr2 gehad. Swingen is ook zoiets dat in theorie bij onze relatie hoort maar waar in de praktijk weinig meer van terecht komt, vooral omdat ik me daarvoor echt aangetrokken moet voelen tot de anderen. Los van dat alles is de deal met nr1 dat zoenen met een ander altijd mag, de rest vooraf bespreekbaar maken.
Onlangs kwam er iemand van vroeger (voor mijn relatie met nr1) terug in mijn leven. Ik had toen al een klik met hem, er was even wat gescharrel maar dat stopte al snel met wederzijdse instemming. Daarna geen awkwardness maar genieten van elkaars gezelschap. Onze levens gingen een andere kant uit en dat was dat.
Kwam hem lang geleden op social media weer tegen, berichtje gestuurd, berichtje terug gehad waarin hij aangaf graag eens bij te kletsen. Daar kwam toen niks van en afgelopen voorjaar trok ik de stoute schoenen weer aan en stuurde weer een berichtje. Na een door mij afgezegde afspraak (cold feet?) was het pas geleden dan toch zover. Nr1 wist dat ik met iemand van vroeger een hapje ging eten en maakte zich meer druk om mijn lichamelijke veiligheid (zag mij al met doorgesneden keel in een greppel liggen) dan iets anders.
In de smsjes vooraf was hij al lief, attent, flirterig maar every inch a gentleman. Ik zat al aan een tafeltje toen hij binnen kwam en wow... De avond vloog om, en ik kon echt 100% mezelf zijn bij hem zonder rare momenten, uitschieters of opmerkingen. Dat mezelf zijn hield ook in dat ik ontspannen en eerlijk kon vertellen over de aard van mijn relatie, swingen, open, en hij vertelde (jaja... de smoezenlijst zat ik in gedachten af te vinken hoor) over zijn relatie waar weinig lichamelijks meer gebeurt sinds het nageslacht er was.
Nr1 had vooraf al geopperd dat we thuis koffie zouden drinken, en dat deden we ook. Met drie personen verder gepraat over allerlei dingen maar ook relaties. Onze relatie, zijn relatie, swingen (wat hij wel eens geopperd had thuis maar niet bepaald in goede aarde was gevallen, naar zijn zeggen is ze nogal jaloers).
En nou? Niks gebeurd verder. Maar oh boy... I can't get him out of my head. Heb hem de dag er na nog een mailtje gestuurd om te bedanken voor het etentje en vanaf dat moment zit ik als een malle om de haverklap mijn mailbox te checken. Ik wil hem! Maar hoe? En moet ik dit wel willen? Hoe bespreek ik dit met nr1?
*zwijmel* Hij is zó leuk... zó aantrekkelijk... alleen maar aantrekkelijker geworden met de jaren.
Nja, de tijd zal het leren. Maar ik vind het al fijn hier even van me af te kunnen blaten.
I have the heart to love you but i haven't the courage to bring you back into my arms..
zondag 15 september 2013 om 00:48
Jaak, bedankt voor je sort of inhoudelijke bijdrage
Als ik het goed heb begrepen hebben jullie een kruislinkse polyamorische relatie? Jij met je hartsvriendin en je vrouw met haar hartsvriend die dan ook nog eens de man is van jouw vriendin?
Is dat alleen maar leuk? Het lijkt mij voornamelijk gezeik in 3 voud maar dat zal mijn zware natuur zijn. Ik kan me hier heel weinig bij voorstellen.
Wydoo, ik denk dat ik weet wie je bent. Ik ga nu je post even scannen.
Als ik het goed heb begrepen hebben jullie een kruislinkse polyamorische relatie? Jij met je hartsvriendin en je vrouw met haar hartsvriend die dan ook nog eens de man is van jouw vriendin?
Is dat alleen maar leuk? Het lijkt mij voornamelijk gezeik in 3 voud maar dat zal mijn zware natuur zijn. Ik kan me hier heel weinig bij voorstellen.
Wydoo, ik denk dat ik weet wie je bent. Ik ga nu je post even scannen.
zondag 15 september 2013 om 00:55
Gescand!
Leuk! Veel! Eng ook! (kan ik dat nog ongeremd schrijven nu er om elk hoekje zwaarte toegekend wordt aan mijn adres?)
Ehm, bezint eer ge begint dan maar, wydoo. Je gaat je hart verliezen. Ik zou je vooral aanraden dit goed, helder en duidelijk met je man bespreken. Dit is niet zomaar even iemand erbij voor de neuq.
Ik herken het van lang geleden, van voor mijn open relatie. (zeb, lees je nog mee? )
Allesoverheersend. Hét bewijs van het feit dat intens geluk en diep verdriet tegen elkaar aan kunnen schuren.
Leuk! Veel! Eng ook! (kan ik dat nog ongeremd schrijven nu er om elk hoekje zwaarte toegekend wordt aan mijn adres?)
Ehm, bezint eer ge begint dan maar, wydoo. Je gaat je hart verliezen. Ik zou je vooral aanraden dit goed, helder en duidelijk met je man bespreken. Dit is niet zomaar even iemand erbij voor de neuq.
Ik herken het van lang geleden, van voor mijn open relatie. (zeb, lees je nog mee? )
Allesoverheersend. Hét bewijs van het feit dat intens geluk en diep verdriet tegen elkaar aan kunnen schuren.
zondag 15 september 2013 om 01:03
Je hebt de goede letter van het alfabet Rooss
En je schrijft maar ongeremd weg wat mij betreft hoor. Dat bezinnen probeer ik nu ook te doen. Vooralsnog blijf ik ruim binnen de grenzen van de relatie met nr1, ongebreideld fantaseren over anderen is nooit een issue geweest gelukkig. En zoenen hebben we ook nog niet gedaan (niet recentelijk anyway ).
Hij heeft nog niet gereageerd op mijn mailtje, maar dat tempo past binnen het mailverkeer zoals het al was dus dat zegt weinig. Wel zit ik doorlopend te bedenken hoe ik een volgende stap kan zetten, hoe ik het kan bespreken met nr1, vooral veel nadenken tussen het fantaseren door. En vooral vraag ik me af hoeveel ellende een trio met nr1 en (mogelijke)nr2 kan opleveren? Een mmv trio is iets waar nr1 het nog wel eens over heeft als er fantasieën besproken worden, maar dat is iets wat net zo goed goed fout kan lopen als dat het leuk wordt volgens mij.
*zucht* Amai, m'n hartje...
En je schrijft maar ongeremd weg wat mij betreft hoor. Dat bezinnen probeer ik nu ook te doen. Vooralsnog blijf ik ruim binnen de grenzen van de relatie met nr1, ongebreideld fantaseren over anderen is nooit een issue geweest gelukkig. En zoenen hebben we ook nog niet gedaan (niet recentelijk anyway ).
Hij heeft nog niet gereageerd op mijn mailtje, maar dat tempo past binnen het mailverkeer zoals het al was dus dat zegt weinig. Wel zit ik doorlopend te bedenken hoe ik een volgende stap kan zetten, hoe ik het kan bespreken met nr1, vooral veel nadenken tussen het fantaseren door. En vooral vraag ik me af hoeveel ellende een trio met nr1 en (mogelijke)nr2 kan opleveren? Een mmv trio is iets waar nr1 het nog wel eens over heeft als er fantasieën besproken worden, maar dat is iets wat net zo goed goed fout kan lopen als dat het leuk wordt volgens mij.
*zucht* Amai, m'n hartje...
I have the heart to love you but i haven't the courage to bring you back into my arms..
zondag 15 september 2013 om 01:08
Ah, leuk dat jij het bent!
Een gesprek met je nr 1 lijkt me niet zo lastig: "man ik vind hem wel erg leuk, ben er helegaar een beetje vlinderig van, wat vind jij?"
Een volgende stap zetten naar hem toe lijkt me ook nog niet eens zoǹ ingewikkeld ding. Relateren aan jullie etentje, complimentjes geven.. stiekem een frietseltje doormijmeren en kijken hoe hij reageert op een iets minder net berichtje.
En dan tja... een trio met mijn man heb ik nooit gedaan, daar kan ik je niet in raden.
En je hart ja, amai, dat is het goede woord.
Toch maar een cursusje beton en prikkeldraad wydoo?
Een gesprek met je nr 1 lijkt me niet zo lastig: "man ik vind hem wel erg leuk, ben er helegaar een beetje vlinderig van, wat vind jij?"
Een volgende stap zetten naar hem toe lijkt me ook nog niet eens zoǹ ingewikkeld ding. Relateren aan jullie etentje, complimentjes geven.. stiekem een frietseltje doormijmeren en kijken hoe hij reageert op een iets minder net berichtje.
En dan tja... een trio met mijn man heb ik nooit gedaan, daar kan ik je niet in raden.
En je hart ja, amai, dat is het goede woord.
Toch maar een cursusje beton en prikkeldraad wydoo?
zondag 15 september 2013 om 01:11
quote:Rooss4 schreef op 15 september 2013 @ 00:48:
Jaak, bedankt voor je sort of inhoudelijke bijdrage
Als ik het goed heb begrepen hebben jullie een kruislinkse polyamorische relatie? Jij met je hartsvriendin en je vrouw met haar hartsvriend die dan ook nog eens de man is van jouw vriendin?
Is dat alleen maar leuk? Het lijkt mij voornamelijk gezeik in 3 voud maar dat zal mijn zware natuur zijn. Ik kan me hier heel weinig bij voorstellen.
Je fantaseert er net een relatie te veel bij Rooss. Overigens was je nog de mogelijkheid vergeten te gissen, dat beide vrouwen en/of beide mannen ook nog iets met elkaar hadden.
Gezeik in drievoud, dat lijkt me klein bier bij de verhalen in dit topic.
In alle ernst dan: het is er weer uit he, "is dat alleen maar leuk". Want relaties ga je alleen maar aan om leuk te zijn. Mogelijk dient voor veel mensen een minnaar/es vooral voor de neuk (rijmt op leuk als je het correct schrijft), maar in realiteit spreken we alleen van serieuze liefdesgevoelens indien je "lief en leed" deelt.
Nee, het is dus niet alleen maar leuk. Er zijn veel meer mensen, familieleden, vrienden waar je je kan om bekommeren. Maar er zijn er ook meer die je kunnen steunen.
Jaak, bedankt voor je sort of inhoudelijke bijdrage
Als ik het goed heb begrepen hebben jullie een kruislinkse polyamorische relatie? Jij met je hartsvriendin en je vrouw met haar hartsvriend die dan ook nog eens de man is van jouw vriendin?
Is dat alleen maar leuk? Het lijkt mij voornamelijk gezeik in 3 voud maar dat zal mijn zware natuur zijn. Ik kan me hier heel weinig bij voorstellen.
Je fantaseert er net een relatie te veel bij Rooss. Overigens was je nog de mogelijkheid vergeten te gissen, dat beide vrouwen en/of beide mannen ook nog iets met elkaar hadden.
Gezeik in drievoud, dat lijkt me klein bier bij de verhalen in dit topic.
In alle ernst dan: het is er weer uit he, "is dat alleen maar leuk". Want relaties ga je alleen maar aan om leuk te zijn. Mogelijk dient voor veel mensen een minnaar/es vooral voor de neuk (rijmt op leuk als je het correct schrijft), maar in realiteit spreken we alleen van serieuze liefdesgevoelens indien je "lief en leed" deelt.
Nee, het is dus niet alleen maar leuk. Er zijn veel meer mensen, familieleden, vrienden waar je je kan om bekommeren. Maar er zijn er ook meer die je kunnen steunen.
zondag 15 september 2013 om 01:21
@Jaakds: in de tekst van Rooss die je quote staat een verwijzing naar mijn andere nick (laatste deel, tussen haakjes). Zou je die weg willen halen s.v.p.? Rooss heeft 'm in haar oorspronkelijke bericht ook weggehaald. B.v.d.
@Rooss: beton en prikkeldraad?
@Rooss: beton en prikkeldraad?
I have the heart to love you but i haven't the courage to bring you back into my arms..
zondag 15 september 2013 om 01:28
Ik fantaseer niks, je hebt het over zijn vieren dus ik nam het meest aannemelijke in mijn optiek.
En ja, relaties ga je aan voor de leuk Jaak. Waarom doe je daar zo snerend over? Familie krijg je, collegaas ook en relaties/vriendschappen ga je aan voor de leuk.
Waarom anders?
Betekend niet dat het altijd rozengeur is en daarom vroeg ik dat ook aan je, poly amorie is een ver van mijn bed.
En dat klein bier (wat is dat voor uitdrukking) dat wordt zelf getapt hè? Ik heb bijzonder weinig minnaar gezeik omdat ik andere keuzes maak. Dan zie ik twee relaties inderdaad als groot bier. Twee keer liefde, twee keer houden van, twee keer vrouwen dus twee keer gezeur.
En ja, relaties ga je aan voor de leuk Jaak. Waarom doe je daar zo snerend over? Familie krijg je, collegaas ook en relaties/vriendschappen ga je aan voor de leuk.
Waarom anders?
Betekend niet dat het altijd rozengeur is en daarom vroeg ik dat ook aan je, poly amorie is een ver van mijn bed.
En dat klein bier (wat is dat voor uitdrukking) dat wordt zelf getapt hè? Ik heb bijzonder weinig minnaar gezeik omdat ik andere keuzes maak. Dan zie ik twee relaties inderdaad als groot bier. Twee keer liefde, twee keer houden van, twee keer vrouwen dus twee keer gezeur.
zondag 15 september 2013 om 02:02
quote:Rooss4 schreef op 15 september 2013 @ 01:28:
Ik fantaseer niks, je hebt het over zijn vieren dus ik nam het meest aannemelijke in mijn optiek.
En ja, relaties ga je aan voor de leuk Jaak. Waarom doe je daar zo snerend over? Familie krijg je, collegaas ook en relaties/vriendschappen ga je aan voor de leuk.
Waarom anders?
Betekend niet dat het altijd rozengeur is en daarom vroeg ik dat ook aan je, poly amorie is een ver van mijn bed.
En dat klein bier (wat is dat voor uitdrukking) dat wordt zelf getapt hè? Ik heb bijzonder weinig minnaar gezeik omdat ik andere keuzes maak. Dan zie ik twee relaties inderdaad als groot bier. Twee keer liefde, twee keer houden van, twee keer vrouwen dus twee keer gezeur.
Relaties ga je inderdaad aan met de bedoeling dat het leuk zal worden. Maar in de realiteit deel je ook de minder leuke dingen en momenten. Ik bedoel: ziektes, tegenslagen, ongevalletjes, problemen ergens in de familie...
Wij lopen niet te koop met onze relatie, maar we hoeven ze ook niet stiekem verborgen te houden. Komen vreemde mensen er onverwacht achter, dan krijg je haast steeds een reactie in de stijl van "van twee walletjes eten". Een ondertoon waaruit je kan opmaken dat "men" blijkbaar in een tweede relatie alleen maar een dubbele portie seks (wat dat ook moge wezen) ziet.
Alsof je niet van elkaar kan houden in alle dimensies, als je dat al eens beleeft met een andere partner. Je kan blijkbaar in de maatschappelijke visie wel je moeder en je vader even graag zien, ook je verschillende kinderen, maar niet je twee partners. Dat hoor je dan meestal uit de mond van mensen die niet eens een stabiele relatie over vele jaren konden opbouwen. Ik doe daar niet snerend over, ik stel dat alleen maar vast. De dwingende drang naar de exclusiviteit bij een partnerrelatie, is vaak gebaseerd op egoisme en op de angst en de onzekerheid in die relatie.
Klein bier is dan weer een bestaande uitdrukking in de Nederlandse taal, die doorgaans bij belezen of gestudeerde mensen niet zo vreemd overkomt.
Ik fantaseer niks, je hebt het over zijn vieren dus ik nam het meest aannemelijke in mijn optiek.
En ja, relaties ga je aan voor de leuk Jaak. Waarom doe je daar zo snerend over? Familie krijg je, collegaas ook en relaties/vriendschappen ga je aan voor de leuk.
Waarom anders?
Betekend niet dat het altijd rozengeur is en daarom vroeg ik dat ook aan je, poly amorie is een ver van mijn bed.
En dat klein bier (wat is dat voor uitdrukking) dat wordt zelf getapt hè? Ik heb bijzonder weinig minnaar gezeik omdat ik andere keuzes maak. Dan zie ik twee relaties inderdaad als groot bier. Twee keer liefde, twee keer houden van, twee keer vrouwen dus twee keer gezeur.
Relaties ga je inderdaad aan met de bedoeling dat het leuk zal worden. Maar in de realiteit deel je ook de minder leuke dingen en momenten. Ik bedoel: ziektes, tegenslagen, ongevalletjes, problemen ergens in de familie...
Wij lopen niet te koop met onze relatie, maar we hoeven ze ook niet stiekem verborgen te houden. Komen vreemde mensen er onverwacht achter, dan krijg je haast steeds een reactie in de stijl van "van twee walletjes eten". Een ondertoon waaruit je kan opmaken dat "men" blijkbaar in een tweede relatie alleen maar een dubbele portie seks (wat dat ook moge wezen) ziet.
Alsof je niet van elkaar kan houden in alle dimensies, als je dat al eens beleeft met een andere partner. Je kan blijkbaar in de maatschappelijke visie wel je moeder en je vader even graag zien, ook je verschillende kinderen, maar niet je twee partners. Dat hoor je dan meestal uit de mond van mensen die niet eens een stabiele relatie over vele jaren konden opbouwen. Ik doe daar niet snerend over, ik stel dat alleen maar vast. De dwingende drang naar de exclusiviteit bij een partnerrelatie, is vaak gebaseerd op egoisme en op de angst en de onzekerheid in die relatie.
Klein bier is dan weer een bestaande uitdrukking in de Nederlandse taal, die doorgaans bij belezen of gestudeerde mensen niet zo vreemd overkomt.
zondag 15 september 2013 om 02:14
Tja, dan kom je weer uit op de aloude discussie of de mens van nature monogaam is. Natuurlijk is een mensenhart groot genoeg voor het houden van meerdere mensen, het houden van meerdere (seks) partners hoort daar imo niet zomaar per definitie bij. Misschien juist wel óm de seks, dat maakt een relatie stukken complexer. Ik ben het met je eens als je het hebt over angst en onzekerheid, we verliezen onze geliefde niet graag en we zien onszelf graag als het allerbelangrijkst bij ons lief. Is dat egoïstisch? In een perfecte wereld misschien wel.
Ik ken de uitdrukking klein bier niet. Maar goed, ik ben dan ook niet belezen en bestudeerd.
Maar ik snap m wel na één keer dus er zullen toch wel een paar eiwitbruggen goed liggen in mijn hersenpan
Ik ken de uitdrukking klein bier niet. Maar goed, ik ben dan ook niet belezen en bestudeerd.
Maar ik snap m wel na één keer dus er zullen toch wel een paar eiwitbruggen goed liggen in mijn hersenpan
zondag 15 september 2013 om 02:41
We verliezen inderdaad onze geliefde niet graag. Maar we stellen dat dikwijls wel anders voor: ik wil mijn geliefde gelukkig maken.
Die zin kan je echter met twee klemtonen lezen. Ik wil MIJN GELIEFDE gelukkig maken, en IK wil mijn geliefde gelukkig maken.
In een relatie waarbij je niet heel innig met elkaar verweven bent, en waar je niet 100% zeker weet wat je voor elkaar betekent, kiest de traditionele monogamie voor de tweede versie. IK, onze eigenste ego, IK wil je gelukkig maken. Je mag niet genieten van iets dat een andere partner je geeft. Neenee, het moet van mij komen, want stel dat je die andere partner beter gaat vinden, dan ben je misschien ribbedebie.
Hoezo? Dan gaat het eigenlijk toch niet over jou gelukkig maken, maar eerder over MIJN angst om jou te verliezen zodat ik ongelukkig achterblijf terwijl jij op een ander zit gelukkig te zijn...
Wanneer ik MIJN GELIEFDE wil gelukkig maken, dan mag iemand anders ook een bijdrage leveren. Dat versterkt alleen maar mijn effect. En zelf kan ik evenzeer nog een tweede iemand gelukkig maken. Ik moet er alleen de moeite voor nemen, de tijd voor hebben, enz. En ook niet tegen mijn vrouw zeggen dat ik van haar houd, maar steeds met mijn vriendin bezig zijn. Nee, je trekt het ene kind niet voor op het andere, dus doe je dat ook niet met partners.
Tien partners tegelijkertijd, dat gaat niet lukken, alleen al door mijn professionele verplichtingen. Maar twee? Waarom niet? Worden twee kinderen slechter opgevoed dan eentje?
Daar gaat dus de heilige mongamie! Overigens is dat voor o zovele mensen een seriele monogamie, en niet meer dan dat. Je verwisselt je partner voor een andere, op vraag van je hormonen die nieuw speelgoed gevonden hebben, en als kers op de taart zorg je bij de overlapping van beide relaties voor flink wat heibel in een paar gezinnen. Dat is leerrijk voor de kindjes, goed voor de economie (kapotgegooide tassen en borden vervangen, nieuw huis inrichten, enz) en vooral voor de advocatuur.
Maar dat is dus slechts MIJN visie. De meerderheid van de mensen zal die absoluut niet kunnen delen. En om kans op slagen te hebben, moeten wel alle betrokken partijen die visie kunnen implementeren. Dat is niet evident.
Die zin kan je echter met twee klemtonen lezen. Ik wil MIJN GELIEFDE gelukkig maken, en IK wil mijn geliefde gelukkig maken.
In een relatie waarbij je niet heel innig met elkaar verweven bent, en waar je niet 100% zeker weet wat je voor elkaar betekent, kiest de traditionele monogamie voor de tweede versie. IK, onze eigenste ego, IK wil je gelukkig maken. Je mag niet genieten van iets dat een andere partner je geeft. Neenee, het moet van mij komen, want stel dat je die andere partner beter gaat vinden, dan ben je misschien ribbedebie.
Hoezo? Dan gaat het eigenlijk toch niet over jou gelukkig maken, maar eerder over MIJN angst om jou te verliezen zodat ik ongelukkig achterblijf terwijl jij op een ander zit gelukkig te zijn...
Wanneer ik MIJN GELIEFDE wil gelukkig maken, dan mag iemand anders ook een bijdrage leveren. Dat versterkt alleen maar mijn effect. En zelf kan ik evenzeer nog een tweede iemand gelukkig maken. Ik moet er alleen de moeite voor nemen, de tijd voor hebben, enz. En ook niet tegen mijn vrouw zeggen dat ik van haar houd, maar steeds met mijn vriendin bezig zijn. Nee, je trekt het ene kind niet voor op het andere, dus doe je dat ook niet met partners.
Tien partners tegelijkertijd, dat gaat niet lukken, alleen al door mijn professionele verplichtingen. Maar twee? Waarom niet? Worden twee kinderen slechter opgevoed dan eentje?
Daar gaat dus de heilige mongamie! Overigens is dat voor o zovele mensen een seriele monogamie, en niet meer dan dat. Je verwisselt je partner voor een andere, op vraag van je hormonen die nieuw speelgoed gevonden hebben, en als kers op de taart zorg je bij de overlapping van beide relaties voor flink wat heibel in een paar gezinnen. Dat is leerrijk voor de kindjes, goed voor de economie (kapotgegooide tassen en borden vervangen, nieuw huis inrichten, enz) en vooral voor de advocatuur.
Maar dat is dus slechts MIJN visie. De meerderheid van de mensen zal die absoluut niet kunnen delen. En om kans op slagen te hebben, moeten wel alle betrokken partijen die visie kunnen implementeren. Dat is niet evident.
zondag 15 september 2013 om 12:18
quote:Rooss4 schreef op 15 september 2013 @ 01:08:
Ah, leuk dat jij het bent!
Een gesprek met je nr 1 lijkt me niet zo lastig: "man ik vind hem wel erg leuk, ben er helegaar een beetje vlinderig van, wat vind jij?" Ik kan het ook zó moeilijk gaan zitten maken in mijn hoofd he... Terwijl wat jij schrijft idd de meest heldere manier is.quote:Een volgende stap zetten naar hem toe lijkt me ook nog niet eens zoǹ ingewikkeld ding. Relateren aan jullie etentje, complimentjes geven.. stiekem een frietseltje doormijmeren en kijken hoe hij reageert op een iets minder net berichtje.
En dan tja... een trio met mijn man heb ik nooit gedaan, daar kan ik je niet in raden.Denk eigenlijk dat ik er maar gewoon ver bij uit de buurt moet blijven voorlopig. Zo'n trio dan he? Niet met Mnr2 (Mogelijke nr2) in ieder geval.quote:En je hart ja, amai, dat is het goede woord.
Toch maar een cursusje beton en prikkeldraad wydoo?
Ik vrees van wel ja..
Maar intussen vrij ik met nr1 dat de stukken er af vliegen, is de glimlach niet van mijn snuit te timmeren, betrapte mezelf daarnet op het neuriën van "I'm walking on sunshine"...
Dayum....
Ah, leuk dat jij het bent!
Een gesprek met je nr 1 lijkt me niet zo lastig: "man ik vind hem wel erg leuk, ben er helegaar een beetje vlinderig van, wat vind jij?" Ik kan het ook zó moeilijk gaan zitten maken in mijn hoofd he... Terwijl wat jij schrijft idd de meest heldere manier is.quote:Een volgende stap zetten naar hem toe lijkt me ook nog niet eens zoǹ ingewikkeld ding. Relateren aan jullie etentje, complimentjes geven.. stiekem een frietseltje doormijmeren en kijken hoe hij reageert op een iets minder net berichtje.
En dan tja... een trio met mijn man heb ik nooit gedaan, daar kan ik je niet in raden.Denk eigenlijk dat ik er maar gewoon ver bij uit de buurt moet blijven voorlopig. Zo'n trio dan he? Niet met Mnr2 (Mogelijke nr2) in ieder geval.quote:En je hart ja, amai, dat is het goede woord.
Toch maar een cursusje beton en prikkeldraad wydoo?
Ik vrees van wel ja..
Maar intussen vrij ik met nr1 dat de stukken er af vliegen, is de glimlach niet van mijn snuit te timmeren, betrapte mezelf daarnet op het neuriën van "I'm walking on sunshine"...
Dayum....
I have the heart to love you but i haven't the courage to bring you back into my arms..
zondag 15 september 2013 om 12:26
quote:Rooss4 schreef op 14 september 2013 @ 22:44:
Nadenken over 10 jaar. Wouw. Knap als je dat kan, ik ben meer een van dag-tot-dag-ert denk ik. Over 10 jaar ben ik opgedroogd, zit ik achter de fuksiaas te mijmeren over wat ooit was. Ofzo. Nee, ik kan niet bezig zijn met zo ver in de toekomst. 10 Jaar, halleluja. En waarom zou je ook? NIet om de post van Roodhaar teniet te doen maar kan je niet beter leven in het nu en hier? Kijken wat nu is en wat je nu evt zou kunnen doen om het leven leukerder en beterder te maken?
Morgen kan je potdikke onder een bus liggen.
Precies, daarom juist. Omdat je niet weet hoe lang je leeft, is het doodzonde om te blijven investeren in een relatie die je niet gelukkig maakt. Net zoals blijven investeren in een baan waar je niet echt blij van wordt. Of ergens blijven wonen, waar je eigenlijk niet wilt wonen.
Waarom besluiten uitstellen, die toch uiteindelijk genomen gaan worden? Net zoals bij de smoezenlijst: jezelf soms 10 of meer jaar in de wachtstand zetten in de hoop dat hij ooit voor je zal kiezen. Dat vind ik pas echt zonde van mijn leven. Als ik eigenlijk iets wil, waarom dan niet NU kiezen, zodat de weg vrijkomt om wel gelukkig te worden. Ook al doet dat nu even pijn, maar dat voorkomt een langere zeurende pijn. De pleister er in 1 keer afrukken.
Wat ik bedoel is de vraag: wat voel ik als ik bedenk dat ik over tien jaar nog met deze man samen ben? Word ik daar blij van, of krijg ik dan de zenuwen? Als je in een moeilijke relatie zit, dan word je heen en weergeslingerd door de dagelijks gevoelens. Als je dan probeert om besluiten te nemen, worden die altijd gekleurd door dingen die nu spelen en je laat je zelf dan ook sturen door je eigen primaire emoties.
Voor mij werkt dat lange termijndenken om minder gestuurd te worden door de dagelijkse gevoelens. Het is of ik dan beter bij mijn echte gevoel of verlangen kom.
Nadenken over 10 jaar. Wouw. Knap als je dat kan, ik ben meer een van dag-tot-dag-ert denk ik. Over 10 jaar ben ik opgedroogd, zit ik achter de fuksiaas te mijmeren over wat ooit was. Ofzo. Nee, ik kan niet bezig zijn met zo ver in de toekomst. 10 Jaar, halleluja. En waarom zou je ook? NIet om de post van Roodhaar teniet te doen maar kan je niet beter leven in het nu en hier? Kijken wat nu is en wat je nu evt zou kunnen doen om het leven leukerder en beterder te maken?
Morgen kan je potdikke onder een bus liggen.
Precies, daarom juist. Omdat je niet weet hoe lang je leeft, is het doodzonde om te blijven investeren in een relatie die je niet gelukkig maakt. Net zoals blijven investeren in een baan waar je niet echt blij van wordt. Of ergens blijven wonen, waar je eigenlijk niet wilt wonen.
Waarom besluiten uitstellen, die toch uiteindelijk genomen gaan worden? Net zoals bij de smoezenlijst: jezelf soms 10 of meer jaar in de wachtstand zetten in de hoop dat hij ooit voor je zal kiezen. Dat vind ik pas echt zonde van mijn leven. Als ik eigenlijk iets wil, waarom dan niet NU kiezen, zodat de weg vrijkomt om wel gelukkig te worden. Ook al doet dat nu even pijn, maar dat voorkomt een langere zeurende pijn. De pleister er in 1 keer afrukken.
Wat ik bedoel is de vraag: wat voel ik als ik bedenk dat ik over tien jaar nog met deze man samen ben? Word ik daar blij van, of krijg ik dan de zenuwen? Als je in een moeilijke relatie zit, dan word je heen en weergeslingerd door de dagelijks gevoelens. Als je dan probeert om besluiten te nemen, worden die altijd gekleurd door dingen die nu spelen en je laat je zelf dan ook sturen door je eigen primaire emoties.
Voor mij werkt dat lange termijndenken om minder gestuurd te worden door de dagelijkse gevoelens. Het is of ik dan beter bij mijn echte gevoel of verlangen kom.
zondag 15 september 2013 om 12:35
Jaaks, leuke vergelijking, kinderen en geliefden. Maar hij gaat in mijn ogen niet helemaal op.
Ik kan van twee mannen houden, dus op zich kan ik best in polyamorie geloven. Het werkt alleen niet voor mij omdat je een primaire relatie hebt (daar waar je mee samen woont, met wie je kinderen opvoedt etc.) en een secundaire relatie. En dat is toch altijd net een treetje minder. En volgens mij streeft een mens onbewust naar winstmaximalisatie, dus moet je de balans wel verdomd goed bewaren. En dat heb je een stuk minder met kinderen. Die zijn er altijd, of je nu wilt of niet
En ook leuk bedacht, dat een ander gelukkig maken. Maar kan het ook niet zo zijn, dat wanneer jij net even de ander gelukig maakt, je de een net ff een stukje ongelukkig maakt, omdat zij dan geen ander heeft om haar gelukkig te laten maken? Of is dat dan eigen verantwoordelijkheid?
Ik kan van twee mannen houden, dus op zich kan ik best in polyamorie geloven. Het werkt alleen niet voor mij omdat je een primaire relatie hebt (daar waar je mee samen woont, met wie je kinderen opvoedt etc.) en een secundaire relatie. En dat is toch altijd net een treetje minder. En volgens mij streeft een mens onbewust naar winstmaximalisatie, dus moet je de balans wel verdomd goed bewaren. En dat heb je een stuk minder met kinderen. Die zijn er altijd, of je nu wilt of niet
En ook leuk bedacht, dat een ander gelukkig maken. Maar kan het ook niet zo zijn, dat wanneer jij net even de ander gelukig maakt, je de een net ff een stukje ongelukkig maakt, omdat zij dan geen ander heeft om haar gelukkig te laten maken? Of is dat dan eigen verantwoordelijkheid?
