Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 3 juli 2008 om 19:24
lieve lieve Anna
Ik zit hier nu met kippevel, heb je bericht meerdere keren doorgelezen en ergens was dit onafwendbaar he?
Geef Lily maar een dikke knuf, laat weten dat ze hier altijd kan schrijven, hoe vaak ze ook terug gaat. En ik hoop toch zo dat ze snel doorkrijgt dat hij niet goed voor haar is!!
Kunnen wij iets voor jou doen? Want jij bent er nog veel meer bij betrokken dan wij. Jij ziet haar steeds en kan haar weer opgelapt laten gaan naar hem. Onbeschrijfelijk lastig natuurlijk om dit maar steeds te zien. Echt laat je het ons weten?
liefs Zonlicht
Ik zit hier nu met kippevel, heb je bericht meerdere keren doorgelezen en ergens was dit onafwendbaar he?
Geef Lily maar een dikke knuf, laat weten dat ze hier altijd kan schrijven, hoe vaak ze ook terug gaat. En ik hoop toch zo dat ze snel doorkrijgt dat hij niet goed voor haar is!!
Kunnen wij iets voor jou doen? Want jij bent er nog veel meer bij betrokken dan wij. Jij ziet haar steeds en kan haar weer opgelapt laten gaan naar hem. Onbeschrijfelijk lastig natuurlijk om dit maar steeds te zien. Echt laat je het ons weten?
liefs Zonlicht
donderdag 3 juli 2008 om 19:27
lieve Elf,
ik respecteer je beslissing en hoop echt dat je nu aan jezelf gaat werken.
Want je blijft je verstoppen en zodra het weer te confronterend wordt ga je weg. Dat recht heb je natuurlijk maar soms moet je ook ergens doorheen werken. Er is echter maar 1 ding wat telt en dat is dat jij gelukkig bent! Ga je hiervoor zorgen?
liefs Zonlicht
ik respecteer je beslissing en hoop echt dat je nu aan jezelf gaat werken.
Want je blijft je verstoppen en zodra het weer te confronterend wordt ga je weg. Dat recht heb je natuurlijk maar soms moet je ook ergens doorheen werken. Er is echter maar 1 ding wat telt en dat is dat jij gelukkig bent! Ga je hiervoor zorgen?
liefs Zonlicht
donderdag 3 juli 2008 om 19:29
donderdag 3 juli 2008 om 21:20
Nou, de kogel is hier door de kerk. Heb het vanavond gezegd. En hij reageerde wonderbaarlijk rustig. Bijna koelbloedig. Vreemd maar wel fijn. Aan de andere kant zag ik totaal geen emotie van hem, geen spoortje van verdriet ook. Het enige was dat hij het jammer vindt dat hij de kinderen minder zal zien....
Ik ga nu de zaken regelen.
Ik ga nu de zaken regelen.
donderdag 3 juli 2008 om 21:36
Jeetje meis, wat moedig van je! Ik ben blij voor je dat dit zo rustig verlopen is. Daar had je vast niet op gerekend. Ik waarschuw je wel dat het waarschijnlijk niet zo gaat blijven. Ik heb ook diverse malen (nog steeds!) redelijke gesprekken met mijn ex, waarbij ik steeds weer denk dat er normaal met hem te praten valt. Dan trap ik weer in die valkuil van "we komen er samen wel uit". Er hoeft maar íets te gebeuren of het is weer foute boel.
Ik trap er nu niet meer in, trek mijn eigen plan en laat me geen valse hoop meer geven door zijn soms rustige houding. Doe jij dat ook, lieve Zonnepit. Doe wat nodig is om de zaken zo snel en goed mogelijk geregeld te hebben. Laat je niet door hem uit het lood slaan. En blijf alert, pas goed op jezelf.
Ik ben trots op je!
Hoe voel je je nu meid???
dubio
Ik trap er nu niet meer in, trek mijn eigen plan en laat me geen valse hoop meer geven door zijn soms rustige houding. Doe jij dat ook, lieve Zonnepit. Doe wat nodig is om de zaken zo snel en goed mogelijk geregeld te hebben. Laat je niet door hem uit het lood slaan. En blijf alert, pas goed op jezelf.
Ik ben trots op je!
Hoe voel je je nu meid???
dubio
Ga in therapie!
donderdag 3 juli 2008 om 21:55
Hallo Anna,
Als ik als volslagen onbekende al zo ongeveer huilend en trillend achter de pc zit bij het lezen van je bericht, hoe machteloos en razend moet jij je dan wel niet voelen?
Wat een schat van een vriendin ben jij, en wat pijnlijk dat Lilly zulke oprechte liefde niet echt tot zich kan laten doordringen, of in ieder geval geen voorrang kan geven boven haar behoefte aan 'liefde' van hem. Was er maar een pilletje om die destructieve verslaving te doorbreken...
Ik wil je heel veel sterkte toewensen bij het moeten toezien dat dit allemaal gebeurt. Ik hoop met je mee dat Lilly in alle opzichten weer heel wordt.
Liefs van Puck
Als ik als volslagen onbekende al zo ongeveer huilend en trillend achter de pc zit bij het lezen van je bericht, hoe machteloos en razend moet jij je dan wel niet voelen?
Wat een schat van een vriendin ben jij, en wat pijnlijk dat Lilly zulke oprechte liefde niet echt tot zich kan laten doordringen, of in ieder geval geen voorrang kan geven boven haar behoefte aan 'liefde' van hem. Was er maar een pilletje om die destructieve verslaving te doorbreken...
Ik wil je heel veel sterkte toewensen bij het moeten toezien dat dit allemaal gebeurt. Ik hoop met je mee dat Lilly in alle opzichten weer heel wordt.
Liefs van Puck
vrijdag 4 juli 2008 om 09:14
Lieve meiden,
Gisteren kon ik niet uitgebreid posten want hij zat in de kamer.
-het voelt overigens wel een vreemd om nu over mijzelf te schrijven terwijl Lilly zo door mijn hoofd spookt -
Een nachtje geslapen en het voelt goed. Opgelucht. Dat is dus ook hoe ik me voel, opgelucht.
Ben nog steeds wat verbaasd over het verloop gister.
Het ging zo: hij zat aan mijn laptop, wat wel vaker gebeurt omdat hij met zijn werklaptop nioet privé wil internetten. Maar goed, het irriteerde me want ik wilde er achter natuurlijk. Dus ik zei iets in de trant van: ben je zo klaar want ik wil er zo achter. Daar werd hij pissig over, hij vond dat ik een 'toontje' had. Ik verwijt hem wel eens dat hij een 'toontje' heeft nl. Ik zei dat dat niet zo was en dat ik gewoon aan de laptop wilde en dat het bovendien mijn laptop was. Hij werd kwaad: hou je kankermuil riep hij. Ik reageerde met: "'Hé, ik wil niet dat je dat zegt!" Daar werd hij weer pissig over en toen kwam de aap uit de mouw. Op vakantie had ik ook al helemaal niks tegen hem gezegd. Ik zei al maanden niks meer tegen hem.
Nou ja, toen vertelde ik rustig waarom, dat ik het niet meer kon opbrengen. Hij zei dat we dan maar beter uit elkaar konden gaan. We bleven allebei rustig, geen tranen, geen geschreeuw. Maar ook van zijn kant niets dat leek op dat hij het erg vond. Net of hij het al wist, of hij opgelucht was. We hebben gesproken over dat we dan van alles moeten regelen. Verder niet.
Toen we naar bed gingen wilde hij een nachtzoen geven. Ik wilde dat niet, vond ik te verwarrend. Hij zei:"Maar we hebben toch geen ruzie?". Gelukkig maar.
Ik ben heel benieuwed hoe dit verder gaat,
Ik ben dus ook gewoon thuis, we kunnen beiden nergens heen, willen natuurlijk niet de kinderen bij de ander achterlaten. Daar zie ik wel tegenop. We moeten eerste het huis verkopen voordat we zelf ieder wat anders kunnen kopen. Hoe doen andere stellen dat dan vraag ik me af? Vanmorgen zei hij dat het wel een jaar kon duren, nou, dat zie ik niet zitten hoor, zo lang.
Weten jullie hoe dat zit, of je al een huis kunt kopen terwijl je eigen huis nog in de verkoop staat. Is daar iets voor te regelen financieel?
Dubio, ik neem je woorden heel serieus, ik blijf op mijn hoede.
Toevallig heb ik eergister mijn buuf ingelicht en zij vertelde over een vriendin bij wie de situatie onhoudbaar werd. Nadat ze hadden besloten uit elkaar te gaan deed hij eerst lief, toen treiterde hij en tenslotte is zelfs de politie eraan te pas gekomen. En tijdens de relatie had hij nooit fysiek geweld gebruikt....
Wat voel ik me raar zeg! Maar zo opgelcuht en toch al heel vrij1
Gisteren kon ik niet uitgebreid posten want hij zat in de kamer.
-het voelt overigens wel een vreemd om nu over mijzelf te schrijven terwijl Lilly zo door mijn hoofd spookt -
Een nachtje geslapen en het voelt goed. Opgelucht. Dat is dus ook hoe ik me voel, opgelucht.
Ben nog steeds wat verbaasd over het verloop gister.
Het ging zo: hij zat aan mijn laptop, wat wel vaker gebeurt omdat hij met zijn werklaptop nioet privé wil internetten. Maar goed, het irriteerde me want ik wilde er achter natuurlijk. Dus ik zei iets in de trant van: ben je zo klaar want ik wil er zo achter. Daar werd hij pissig over, hij vond dat ik een 'toontje' had. Ik verwijt hem wel eens dat hij een 'toontje' heeft nl. Ik zei dat dat niet zo was en dat ik gewoon aan de laptop wilde en dat het bovendien mijn laptop was. Hij werd kwaad: hou je kankermuil riep hij. Ik reageerde met: "'Hé, ik wil niet dat je dat zegt!" Daar werd hij weer pissig over en toen kwam de aap uit de mouw. Op vakantie had ik ook al helemaal niks tegen hem gezegd. Ik zei al maanden niks meer tegen hem.
Nou ja, toen vertelde ik rustig waarom, dat ik het niet meer kon opbrengen. Hij zei dat we dan maar beter uit elkaar konden gaan. We bleven allebei rustig, geen tranen, geen geschreeuw. Maar ook van zijn kant niets dat leek op dat hij het erg vond. Net of hij het al wist, of hij opgelucht was. We hebben gesproken over dat we dan van alles moeten regelen. Verder niet.
Toen we naar bed gingen wilde hij een nachtzoen geven. Ik wilde dat niet, vond ik te verwarrend. Hij zei:"Maar we hebben toch geen ruzie?". Gelukkig maar.
Ik ben heel benieuwed hoe dit verder gaat,
Ik ben dus ook gewoon thuis, we kunnen beiden nergens heen, willen natuurlijk niet de kinderen bij de ander achterlaten. Daar zie ik wel tegenop. We moeten eerste het huis verkopen voordat we zelf ieder wat anders kunnen kopen. Hoe doen andere stellen dat dan vraag ik me af? Vanmorgen zei hij dat het wel een jaar kon duren, nou, dat zie ik niet zitten hoor, zo lang.
Weten jullie hoe dat zit, of je al een huis kunt kopen terwijl je eigen huis nog in de verkoop staat. Is daar iets voor te regelen financieel?
Dubio, ik neem je woorden heel serieus, ik blijf op mijn hoede.
Toevallig heb ik eergister mijn buuf ingelicht en zij vertelde over een vriendin bij wie de situatie onhoudbaar werd. Nadat ze hadden besloten uit elkaar te gaan deed hij eerst lief, toen treiterde hij en tenslotte is zelfs de politie eraan te pas gekomen. En tijdens de relatie had hij nooit fysiek geweld gebruikt....
Wat voel ik me raar zeg! Maar zo opgelcuht en toch al heel vrij1
vrijdag 4 juli 2008 om 09:17
O ja, hij zei ook nog dat ik dan eerder wat had moeten zeggen, dat hij me alle kans had gegeven om te praten. Maar dat lukte me dus niet meer, we konden niet samen praten hebben we nooit gekund. Hij probeerde me dus wel even te bepraten, maar dat lukte niet.
Enne, bedankt voor jullie lieve reacties. Zonder jullie was ik nog niet zo ver geweest als nu.
Enne, bedankt voor jullie lieve reacties. Zonder jullie was ik nog niet zo ver geweest als nu.
vrijdag 4 juli 2008 om 09:47
Zonneke, wat een beslissing meid en het is goed dat het zonder wapengekletter ging maar inderdaad, Dú heeft gelijk, blijf op je hoede. Mijn ex was ook de redelijkheid zelve maar stalkte me vervolgens anderhalf jaar, wilde me niet uitkopen en liet mij vanaf maart 2001 t/m april 2002 de hypotheek betalen voor een huis waar híj in woonde met zijn nieuwe vrouwtje...Met andere woorden, zorg maar dat je op je qui vive blijft.
Huren meid. Hij of jij, dat is een optie om sneller uit elkaar te kunnen. Nu is een ideale tijd want veel mensen bieden hun huis aan, tijdelijk omdat ze maanden op vakantie gaan o.i.d. Jij blijft thuis met de kinderen (denk ik toch?) en hij gaat huren, tot het huis is verkocht.
Het is nu ieder voor zich dus al hij dat niet wil dan ga jij huren en koopt hij jou uit. Met dat geld kun jij hopelijk een nieuw leven beginnen, als er tenminste leuke overwaarde is op je woning. Zo niet, niet wanhopen, je zult met minder genoegen moeten nemen, da is de prijs voor je vrijheid en om nooit meer 'hou je kankermuil' te hoeven horen van iemand die je in voor en tegenspoed lief zou moeten hebben.
Verbaas je niet over eventuele emoties die nog los gaan komen bij je, bijvoorbeeld als je ex zich als vrijgezelf gaat gedragen terwijl jullie nog samenwonen. Maar daarom zeg ik, op zoek naar een woonoplossing, dat is echt een prioriteit. Voor je het weet leef je weer als een setje, of maken jullie elkaar het leven onmogelijk.
Ik wil je helpen zoeken als je hulp nodig hebt, ik hoor het wel.
Zoen,
Leo
Huren meid. Hij of jij, dat is een optie om sneller uit elkaar te kunnen. Nu is een ideale tijd want veel mensen bieden hun huis aan, tijdelijk omdat ze maanden op vakantie gaan o.i.d. Jij blijft thuis met de kinderen (denk ik toch?) en hij gaat huren, tot het huis is verkocht.
Het is nu ieder voor zich dus al hij dat niet wil dan ga jij huren en koopt hij jou uit. Met dat geld kun jij hopelijk een nieuw leven beginnen, als er tenminste leuke overwaarde is op je woning. Zo niet, niet wanhopen, je zult met minder genoegen moeten nemen, da is de prijs voor je vrijheid en om nooit meer 'hou je kankermuil' te hoeven horen van iemand die je in voor en tegenspoed lief zou moeten hebben.
Verbaas je niet over eventuele emoties die nog los gaan komen bij je, bijvoorbeeld als je ex zich als vrijgezelf gaat gedragen terwijl jullie nog samenwonen. Maar daarom zeg ik, op zoek naar een woonoplossing, dat is echt een prioriteit. Voor je het weet leef je weer als een setje, of maken jullie elkaar het leven onmogelijk.
Ik wil je helpen zoeken als je hulp nodig hebt, ik hoor het wel.
Zoen,
Leo
vrijdag 4 juli 2008 om 10:32
Lieve Zonnepit,
Ha, je hebt je pit wel getoond! Heb je wel eens gehoord over het ''adieu"? Dat is een moment (of meerdere) waarop je als stel afspreekt uit elkaar te gaan en afscheid van elkaar neemt als partners. Veel stellen doen dit niet en dat kan veel onduidelijkheid en onuitgesproken dingen geven. Dat van die nachtzoen bijvoorbeeld. Jullie zijn geen stel meer, dus geen seks meer, geen lichamelijke intimiteit meer, geen "schat" of "lieverd". Dat is allemaal wennen en je moet er een nieuwe weg in vinden. Maar duidelijkheid is belangrijk.
Daarnaast: jullie gaan gescheiden wonen. Heel belangrijk om de scheiding tussen jullie handen en voeten te geven. Wacht niet af ("benieuwd" klinkt alsof je afwacht dat iemand anders iets gaat doen). Jij wil scheiden dus jíj moet de stappen nemen. Jullie (of één van jullie) kunnen zeer zeker wel weg. Dat is toch juist de bedoeling? Dus zet het huis meteen te koop, da's punt één. Ga in de tussentijd achter tijdelijke woonruimte aan. Voor jou en de kinderen of voor je ex (ja, je ex). Misschien kan hij tijdelijk bij iemand logeren, in een vakantiehuisje of zoals Leo zei, housesitten. Voor jou is het met de kinderen lastiger.
De kinderen. Die wil jij graag bij je houden, begrijp ik. Heb je het daar al over gehad? Begrijp ik goed dat hij ze ook wil? Als jullie het daar niet over eens worden, vraag je bij de rechter voorlopige voorzieningen aan. Daarin kunnen het huis en de kinderen voorlopig aan jou worden toegewezen. Je bent niet afhankelijk van de goede wil van je ex, want in 99% van de gevallen krijgt de vrouw huis en kinderen voorlopig toegewezen. Ga in geen geval zonder kinderen het huis uit.
Heb je al opvang geregeld, is dat nodig? Zo ja, ga daar dan ook direct achteraan.
Maak een afspraak met een advocaat om de scheiding in gang te zetten. Vraag je ex of hij gezamenlijk een advocaat wil nemen of er zelf één neemt.
Maak een afspraak bij een paar banken om te kijken hoeveel je kunt lenen. Vraag de makelaar die je huis gaat verkopen je huis te taxeren. Maak je financiën op orde: maak kopieën van de belangrijkste documenten (je weet maar nooit). Ga (liefst met iemand anders) om de tafel zitten om een maandelijkse begroting op te stellen voor jou en de kinderen. Die heb je nodig om te berekenen hoeveel je aan hypotheeklasten kan uitgeven, maar ook om kinder- en evt. partneralimentatie aan te vragen.
Dus: adieu, makelaar, evt. kinderopvang, advocaat, bank, begroting.
Nogmaals: als het kwartje valt bij je ex dat hij er o.a. financieel op achteruitgaat, is het mogelijk dat hij alsnog moeilijk gaat doen. Wees daarom zo zakelijk mogelijk: als afspraken maken met hem niet lukt of die afspraken leveren niets concreets op, maatregelen nemen (bijv. via de rechter). Je bent niet van hem afhankelijk om dingen te regelen. Wees daar liefst meteen duidelijk in, door bijv. te zeggen: we moeten zus en zo regelen, ik wil het graag zo. Als we het erover eens kunnen worden, des te beter. Zo niet, dan vraag ik voorlopige voorzieningen aan bij de rechter. Dan weet hij meteen waar hij aan toe is.
Nog iets: geloof een toezegging pas als zijn handtekening eronder staat.
Ik kan je eventueel wel helpen met juridisch advies, ik ben inmiddels door de wol geverfd
Spijkers met koppen meid, op naar een nieuw leven!
liefs,
dubio
Ha, je hebt je pit wel getoond! Heb je wel eens gehoord over het ''adieu"? Dat is een moment (of meerdere) waarop je als stel afspreekt uit elkaar te gaan en afscheid van elkaar neemt als partners. Veel stellen doen dit niet en dat kan veel onduidelijkheid en onuitgesproken dingen geven. Dat van die nachtzoen bijvoorbeeld. Jullie zijn geen stel meer, dus geen seks meer, geen lichamelijke intimiteit meer, geen "schat" of "lieverd". Dat is allemaal wennen en je moet er een nieuwe weg in vinden. Maar duidelijkheid is belangrijk.
Daarnaast: jullie gaan gescheiden wonen. Heel belangrijk om de scheiding tussen jullie handen en voeten te geven. Wacht niet af ("benieuwd" klinkt alsof je afwacht dat iemand anders iets gaat doen). Jij wil scheiden dus jíj moet de stappen nemen. Jullie (of één van jullie) kunnen zeer zeker wel weg. Dat is toch juist de bedoeling? Dus zet het huis meteen te koop, da's punt één. Ga in de tussentijd achter tijdelijke woonruimte aan. Voor jou en de kinderen of voor je ex (ja, je ex). Misschien kan hij tijdelijk bij iemand logeren, in een vakantiehuisje of zoals Leo zei, housesitten. Voor jou is het met de kinderen lastiger.
De kinderen. Die wil jij graag bij je houden, begrijp ik. Heb je het daar al over gehad? Begrijp ik goed dat hij ze ook wil? Als jullie het daar niet over eens worden, vraag je bij de rechter voorlopige voorzieningen aan. Daarin kunnen het huis en de kinderen voorlopig aan jou worden toegewezen. Je bent niet afhankelijk van de goede wil van je ex, want in 99% van de gevallen krijgt de vrouw huis en kinderen voorlopig toegewezen. Ga in geen geval zonder kinderen het huis uit.
Heb je al opvang geregeld, is dat nodig? Zo ja, ga daar dan ook direct achteraan.
Maak een afspraak met een advocaat om de scheiding in gang te zetten. Vraag je ex of hij gezamenlijk een advocaat wil nemen of er zelf één neemt.
Maak een afspraak bij een paar banken om te kijken hoeveel je kunt lenen. Vraag de makelaar die je huis gaat verkopen je huis te taxeren. Maak je financiën op orde: maak kopieën van de belangrijkste documenten (je weet maar nooit). Ga (liefst met iemand anders) om de tafel zitten om een maandelijkse begroting op te stellen voor jou en de kinderen. Die heb je nodig om te berekenen hoeveel je aan hypotheeklasten kan uitgeven, maar ook om kinder- en evt. partneralimentatie aan te vragen.
Dus: adieu, makelaar, evt. kinderopvang, advocaat, bank, begroting.
Nogmaals: als het kwartje valt bij je ex dat hij er o.a. financieel op achteruitgaat, is het mogelijk dat hij alsnog moeilijk gaat doen. Wees daarom zo zakelijk mogelijk: als afspraken maken met hem niet lukt of die afspraken leveren niets concreets op, maatregelen nemen (bijv. via de rechter). Je bent niet van hem afhankelijk om dingen te regelen. Wees daar liefst meteen duidelijk in, door bijv. te zeggen: we moeten zus en zo regelen, ik wil het graag zo. Als we het erover eens kunnen worden, des te beter. Zo niet, dan vraag ik voorlopige voorzieningen aan bij de rechter. Dan weet hij meteen waar hij aan toe is.
Nog iets: geloof een toezegging pas als zijn handtekening eronder staat.
Ik kan je eventueel wel helpen met juridisch advies, ik ben inmiddels door de wol geverfd
Spijkers met koppen meid, op naar een nieuw leven!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 4 juli 2008 om 13:20
Hi Zonnepit, net als de anderen al zeggen, ga op zoek naar (tijdelijke) woonruimte. Nu is er nog rust in huis, maar helaas is het haast zeker dat het op dit punt totaal zal wijzigen. Vooral voor de kinderen, maar ook voor jou is het beter zo snel mogelijk weg te zijn.
De woorden kutwijf en kankermuil zijn geen woorden van iemand die jou respecteert.
Neem het voortouw in het zoeken naar woonruimte. Zorg dat je de dirigent blijft van de scheiding en dat je niet opgeleverd bent aan zijn nukken.
Dingen kunnen nu mogelijk razend snel gaan, maar dat is alleen in jouw voordeel.
Veel sterkte!
De woorden kutwijf en kankermuil zijn geen woorden van iemand die jou respecteert.
Neem het voortouw in het zoeken naar woonruimte. Zorg dat je de dirigent blijft van de scheiding en dat je niet opgeleverd bent aan zijn nukken.
Dingen kunnen nu mogelijk razend snel gaan, maar dat is alleen in jouw voordeel.
Veel sterkte!
vrijdag 4 juli 2008 om 15:36
Hai,
Net een gesprek via de telefoon gehad en hij komt nu toch terug op dingen. Stelt relatietherapie voor en zegt het jammer te vinden als het zo zou eindigen.
Het was wel een fijn gesprek, eindelijk weer een echt egsprek, maar ik vind het lastig nu. Ik heb duidelijk aangegeven dat de rek er wat mij betreft uit is en dat ik het op zich fijn vindt dat hij nu wel in therapie wil maar dat ik er geen heil meer in zie. Dat het te laat is. Hij bood ook nog zijn excuses aan voor het scheldwoord van gister.
Hij doet duidelijk zijn best. Ik vind dat ik nu moet doorpakken maar vind het ook zielig voor hem. Ik heb hem gezegd dat de liefde over is en dat zonder basis relatietherapie geen zin heeft.
Pfff. Hij heeft duidelijk nog hoop.
Dit wordt een lange zomer.
Over het huis, we kunnen elkaar niet uitkopen, daar is het huis te duur voor. We willen co-ouderschap proberen. Hij zegt geen ander huis te kopen voordat dit verkocht is. M.a.w. dan moet ik wat anders zoeken als ik het niet trek. Ik wil juist voorkomen dat we ruzie krijgen en het uit de hand gaat lopen ivm de kinderen. Daarom wil ik niet lang onder een dak blijven. Dat begreep hij wel.
Ik ga snel een afspraak maken met een bank over mijn hypotheek, met een makelaar om het huis te koop te zetten. En dan ga ik zelf op zoek naar een koophuis. Huren schiet niet op, dan moet ik straks twee keer verhuizen..en is bovendien minstens zo duur als kopen.
Net een gesprek via de telefoon gehad en hij komt nu toch terug op dingen. Stelt relatietherapie voor en zegt het jammer te vinden als het zo zou eindigen.
Het was wel een fijn gesprek, eindelijk weer een echt egsprek, maar ik vind het lastig nu. Ik heb duidelijk aangegeven dat de rek er wat mij betreft uit is en dat ik het op zich fijn vindt dat hij nu wel in therapie wil maar dat ik er geen heil meer in zie. Dat het te laat is. Hij bood ook nog zijn excuses aan voor het scheldwoord van gister.
Hij doet duidelijk zijn best. Ik vind dat ik nu moet doorpakken maar vind het ook zielig voor hem. Ik heb hem gezegd dat de liefde over is en dat zonder basis relatietherapie geen zin heeft.
Pfff. Hij heeft duidelijk nog hoop.
Dit wordt een lange zomer.
Over het huis, we kunnen elkaar niet uitkopen, daar is het huis te duur voor. We willen co-ouderschap proberen. Hij zegt geen ander huis te kopen voordat dit verkocht is. M.a.w. dan moet ik wat anders zoeken als ik het niet trek. Ik wil juist voorkomen dat we ruzie krijgen en het uit de hand gaat lopen ivm de kinderen. Daarom wil ik niet lang onder een dak blijven. Dat begreep hij wel.
Ik ga snel een afspraak maken met een bank over mijn hypotheek, met een makelaar om het huis te koop te zetten. En dan ga ik zelf op zoek naar een koophuis. Huren schiet niet op, dan moet ik straks twee keer verhuizen..en is bovendien minstens zo duur als kopen.
vrijdag 4 juli 2008 om 16:04
Hé lieve Zonnepit, ik begrijp dat het moeilijk is door te pakken. Probeer voor jezelf duidelijk te krijgen waarom dit de beste beslissing voor jóu is. Het hoeft het niet ook voor hem te zijn: jij hebt het recht hier zelf over te beslissen. Blijf bij jezelf, laat je niet verleiden de zaken uit zijn oogpunt te zien. Dat is heel moeilijk, maar dat moet je nu doen om jezelf te beschermen en voet bij stuk te houden.
Het is ook in zijn belang dat jij (onbedoeld) geen spelletjes speelt en duidelijk bent in je bedoelingen. En zeker ook in het belang van de kinderen.
Zielig is het ook als je vrouw uit medelijden bij je blijft, terwijl ze niet meer van je houdt. Geef hem de vrijheid en de kans een nieuw leven op te bouwen. Het is gemeen hem valse hoop te geven als jouw hart er niet meer in zit.
Wat het huis betreft, jij hoeft, zoals ik al schreef, NIET te verhuizen. Als hij wil wachten tot het huis is verkocht voor hij een ander huis koopt, prima (heeft hij daar trouwens jouw mening over gevraagd, was dit een redelijke consensus???). Dan vraag jij om voorlopige toewijzing van het huis en blijf jij er wonen tot het verkocht is. Dan zit er voor je ex ook wat meer haast achter.
liefs,
dubio
Het is ook in zijn belang dat jij (onbedoeld) geen spelletjes speelt en duidelijk bent in je bedoelingen. En zeker ook in het belang van de kinderen.
Zielig is het ook als je vrouw uit medelijden bij je blijft, terwijl ze niet meer van je houdt. Geef hem de vrijheid en de kans een nieuw leven op te bouwen. Het is gemeen hem valse hoop te geven als jouw hart er niet meer in zit.
Wat het huis betreft, jij hoeft, zoals ik al schreef, NIET te verhuizen. Als hij wil wachten tot het huis is verkocht voor hij een ander huis koopt, prima (heeft hij daar trouwens jouw mening over gevraagd, was dit een redelijke consensus???). Dan vraag jij om voorlopige toewijzing van het huis en blijf jij er wonen tot het verkocht is. Dan zit er voor je ex ook wat meer haast achter.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 4 juli 2008 om 16:45
Zonnepit,
goed dat je de beslissing hebt durven nemen.
Het word nu dus zaak om meer beslissingen te nemen die goed zijn voor jezelf! Let op dat je niet in de valkuil van de redelijkheid terechtkomt maar kom op voor wat je zelf wilt.
En voor ieder praktisch probleem is een oplossing.
Ook voor het woningprobleem, dus laat je goed informeren over wat je mogelijkheden zijn.
Mijn advies is toch dat de eerste stap een advocaat is en als het mediation word, zoek dan een goede mediator.
Maar maak vanaf nu duidelijk dat het anders en jou menens is. Twijfel niet meer want die twijfel gaat zorgen voor onrust en openingen en beslissingen waar je later waarschijnlijk spijt van krijgt
En je kan me mailen!
liefs Zonlicht
goed dat je de beslissing hebt durven nemen.
Het word nu dus zaak om meer beslissingen te nemen die goed zijn voor jezelf! Let op dat je niet in de valkuil van de redelijkheid terechtkomt maar kom op voor wat je zelf wilt.
En voor ieder praktisch probleem is een oplossing.
Ook voor het woningprobleem, dus laat je goed informeren over wat je mogelijkheden zijn.
Mijn advies is toch dat de eerste stap een advocaat is en als het mediation word, zoek dan een goede mediator.
Maar maak vanaf nu duidelijk dat het anders en jou menens is. Twijfel niet meer want die twijfel gaat zorgen voor onrust en openingen en beslissingen waar je later waarschijnlijk spijt van krijgt
En je kan me mailen!
liefs Zonlicht
vrijdag 4 juli 2008 om 17:27
Co-ouderschap vergt twee ouders die vlekkeloos met elkaar kunnen communiceren. Die het belang van het kind voor hun eigen belang stellen. Die vooral het belang van het kind zíen.
Het kind niet gebruiken om daarlangs alsnog hun eigen belang te dienen.
Acht jij jouw ex hiertoe in staat, Zonnebloem-in-wording?
Het kind niet gebruiken om daarlangs alsnog hun eigen belang te dienen.
Acht jij jouw ex hiertoe in staat, Zonnebloem-in-wording?
vrijdag 4 juli 2008 om 23:20
Zonnepitteke,
Doorzetten is ook vreselijk moeilijk, ik begrijp je heel goed. Dan gaan ineens de emoties weer meespelen en dan voel je je weer rot over dat hij zich rot voelt. Het zal ook een enorme schok zijn voor hem, dat is gewoon helemaal te begrijpen en ik begrijp ook dat hij er iets aan wil doen. Hij heeft vandaag ook eens na kunnen denken en dan is zo'n huwelijk ineens iets waar je best in zou willen blijven zitten, al was het maar om al het gedoe van een scheiding te voorkomen. Maar dat is niet genoeg. Zelfs liefde is niet genoeg meer omdat er zoveel stuk is gegaan wat niet meer gemaakt kan worden.
Dat gaat hij ook inzien maar het kan even duren en het kan zijn dat jij daar last van krijgt. Haat en liefde liggen dicht bij elkaar en zeker bij mannen die zo makkelijk te triggeren zijn als jouw ex.
Een huis, dat is prio één. Nah ja, eigenlijk de lijst van Dubio is prio.
Laat je snel weten hoe het is? Ook als je verdriet hebt en huilt om dat wat ooit was er niet meer is en je er toch naar terugverlangt?
Doorzetten is ook vreselijk moeilijk, ik begrijp je heel goed. Dan gaan ineens de emoties weer meespelen en dan voel je je weer rot over dat hij zich rot voelt. Het zal ook een enorme schok zijn voor hem, dat is gewoon helemaal te begrijpen en ik begrijp ook dat hij er iets aan wil doen. Hij heeft vandaag ook eens na kunnen denken en dan is zo'n huwelijk ineens iets waar je best in zou willen blijven zitten, al was het maar om al het gedoe van een scheiding te voorkomen. Maar dat is niet genoeg. Zelfs liefde is niet genoeg meer omdat er zoveel stuk is gegaan wat niet meer gemaakt kan worden.
Dat gaat hij ook inzien maar het kan even duren en het kan zijn dat jij daar last van krijgt. Haat en liefde liggen dicht bij elkaar en zeker bij mannen die zo makkelijk te triggeren zijn als jouw ex.
Een huis, dat is prio één. Nah ja, eigenlijk de lijst van Dubio is prio.
Laat je snel weten hoe het is? Ook als je verdriet hebt en huilt om dat wat ooit was er niet meer is en je er toch naar terugverlangt?
