Geld & Recht
alle pijlers
Gierige acties deel III
woensdag 20 februari 2013 om 10:30
Deel I en deel II zijn een groot succes. We gaan hier verder met het beschrijven van gierige acties. Dit topic is vooral bedoeld voor verhalen ... uiteraard kan er ook lekker gereageerd worden op de verhalen maar probeer hier niet te verzanden in een welles-nietes discussie over bepaalde standpunten; dan kan je daar beter een apart topic voor starten...
maandag 1 december 2014 om 13:14
Als puber heb ik een aantal jaren in het weekend in een familiebedrijfje gewerkt. Op een dag was ik samen met mijn baas in de winkel, we waren aan het opruimen. Het was al redelijk eind van de dag toen er een klant binnenkwam. Ze stond voor de schappen en was heel erg in dubio wat ze zou meenemen. Uiteindelijk koos ze iets en ik rekende dat voor haar af. Ik tikte het product in op de kassa maar bedacht me ineens dat dat product die week in de aanbieding is (elke week een ander product, is normaal ook goed aangegeven in de winkel maar aan het einde van de dag is de winkel soms wat rommeliger). Ik haalde het product weer uit de kassa en voerde het in met korting, en zei tegen de klant dat ze geluk had dat het deze week in de aanbieding was (dan hebben we het over een korting van een halve euro ). Mevrouw blij, zwaait vriendelijk gedag.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
maandag 1 december 2014 om 13:24
quote:lonabonaventura schreef op 30 november 2014 @ 23:07:
Pff verslavend leuk onderwerp. Ben pas op pagina 114 van deel 2, maar heb ook nog wel een apart verhaal...
Ik was een middagje bij mijn moeder toen we merkten dat er een haantje door de achtertuin struinde. Nu hadden de bejaarde buren ook kippen, dus mijn moeder ging daar vragen of het haantje niet van hun was. Buurvrouw, leeftijd 80+, wierp een blik op hun eigen kippenren maar miste geen haan. Voor zover we wisten waren er geen andere buren met kippen overigens.
Zitten we tien minuten later in de tuin van het zonnetje te genieten, zien we opzij van het huis het haantje in paniek tegen het hek opvliegen. Vervolgens zagen we de wandelstok van buurvrouw verschijnen. Met een paar welgemikte klappen met de wandelstok werd het haantje geveld.
"Als ie van niemand is, is ie nu van ons." Aldus buurvrouw, die het haantje aan de poten optilde en weer naar huis ging. Ik moest mijn mond gewoon weer met geweld dichtdrukken, zover was mijn kaak naar beneden gezakt. Kregen daarna ontzettend de slappe lach samen. Overigens heb ik nooit gehoord of iemand nog een haantje miste...
Pff verslavend leuk onderwerp. Ben pas op pagina 114 van deel 2, maar heb ook nog wel een apart verhaal...
Ik was een middagje bij mijn moeder toen we merkten dat er een haantje door de achtertuin struinde. Nu hadden de bejaarde buren ook kippen, dus mijn moeder ging daar vragen of het haantje niet van hun was. Buurvrouw, leeftijd 80+, wierp een blik op hun eigen kippenren maar miste geen haan. Voor zover we wisten waren er geen andere buren met kippen overigens.
Zitten we tien minuten later in de tuin van het zonnetje te genieten, zien we opzij van het huis het haantje in paniek tegen het hek opvliegen. Vervolgens zagen we de wandelstok van buurvrouw verschijnen. Met een paar welgemikte klappen met de wandelstok werd het haantje geveld.
"Als ie van niemand is, is ie nu van ons." Aldus buurvrouw, die het haantje aan de poten optilde en weer naar huis ging. Ik moest mijn mond gewoon weer met geweld dichtdrukken, zover was mijn kaak naar beneden gezakt. Kregen daarna ontzettend de slappe lach samen. Overigens heb ik nooit gehoord of iemand nog een haantje miste...
maandag 1 december 2014 om 13:39
Verkopen van spullen die je hebt weggegeven omdat je dacht er iemand blij mee te maken heb ik ook meegemaakt. Nu geef ik hem dus niets meer. 
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?
maandag 1 december 2014 om 14:28
quote:mia_e schreef op 01 december 2014 @ 13:39:
Verkopen van spullen die je hebt weggegeven omdat je dacht er iemand blij mee te maken heb ik ook meegemaakt. Nu geef ik hem dus niets meer.
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?
Haha oeps dat heeft hij dus niet zo slim aangepakt! Lekker brutaal van hem.
En ik snap heel goed dat je dit nog even 'vergeet'. Ben je uiteindelijk wel van plan het te sturen?
Verkopen van spullen die je hebt weggegeven omdat je dacht er iemand blij mee te maken heb ik ook meegemaakt. Nu geef ik hem dus niets meer.
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?
Haha oeps dat heeft hij dus niet zo slim aangepakt! Lekker brutaal van hem.
En ik snap heel goed dat je dit nog even 'vergeet'. Ben je uiteindelijk wel van plan het te sturen?
maandag 1 december 2014 om 15:53
maandag 1 december 2014 om 16:03
De oma van een vriend was ook van het type die bij de koffie ook gejatte voorverpakte koekjes presenteerde. Ook als vriend dan wat lekkers van de bakker meebracht, dan verdween dat in de koelkast en dan kwamen de voorverpakte, soms al jarenoude, sneetjes ontbijtkoek en speculaasjes op tafel. Als vriend zijn peuterdochtertje meenam dan werd het kind tevoren alvast goed eten en drinken gegeven, want wat (over)grootmoeder aanbood was ver over de datum. Een keer werd een poging gedaan om de koelkast te ontdoen van beschimmelde kliekjes maar dat werd niet in dank afgenomen.
Oma bracht wel, toen ze nog goed genoeg ter been was om ergens op bezoek te gaan, een bloemetje mee. Die ze dan wel ergens uit een willekeurige tuin had gejat...
Oma bracht wel, toen ze nog goed genoeg ter been was om ergens op bezoek te gaan, een bloemetje mee. Die ze dan wel ergens uit een willekeurige tuin had gejat...
Broeva!!! Haro!!!
maandag 1 december 2014 om 16:06
quote:mia_e schreef op 01 december 2014 @ 13:39:
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?Wat bedoel je met vrijwilligerswerk aan hem geven?
Uitgenodigd worden voor een bedanketentje omdat je iets voor iemand hebt gedaan wat anders best wel veel geld kost... En dan tijdens het dineetje horen dat hij geen euro's meer heeft; moet hij weer pinnen en dat is zo lastig want hij vliegt straks terug naar huis... Ik heb wel betaald, want het stond al op tafel, maar ik "vergeet" nu steeds mijn vrijwilligerwerk aan hem te geven, ook nadat hij me er al vier keer in een mail aan herinnert... vreemd he?Wat bedoel je met vrijwilligerswerk aan hem geven?
Broeva!!! Haro!!!
maandag 1 december 2014 om 16:24
quote:ayraa schreef op 01 december 2014 @ 13:14:
Als puber heb ik een aantal jaren in het weekend in een familiebedrijfje gewerkt. Op een dag was ik samen met mijn baas in de winkel, we waren aan het opruimen. Het was al redelijk eind van de dag toen er een klant binnenkwam. Ze stond voor de schappen en was heel erg in dubio wat ze zou meenemen. Uiteindelijk koos ze iets en ik rekende dat voor haar af. Ik tikte het product in op de kassa maar bedacht me ineens dat dat product die week in de aanbieding is (elke week een ander product, is normaal ook goed aangegeven in de winkel maar aan het einde van de dag is de winkel soms wat rommeliger). Ik haalde het product weer uit de kassa en voerde het in met korting, en zei tegen de klant dat ze geluk had dat het deze week in de aanbieding was (dan hebben we het over een korting van een halve euro ). Mevrouw blij, zwaait vriendelijk gedag.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
Nouja!
Als puber heb ik een aantal jaren in het weekend in een familiebedrijfje gewerkt. Op een dag was ik samen met mijn baas in de winkel, we waren aan het opruimen. Het was al redelijk eind van de dag toen er een klant binnenkwam. Ze stond voor de schappen en was heel erg in dubio wat ze zou meenemen. Uiteindelijk koos ze iets en ik rekende dat voor haar af. Ik tikte het product in op de kassa maar bedacht me ineens dat dat product die week in de aanbieding is (elke week een ander product, is normaal ook goed aangegeven in de winkel maar aan het einde van de dag is de winkel soms wat rommeliger). Ik haalde het product weer uit de kassa en voerde het in met korting, en zei tegen de klant dat ze geluk had dat het deze week in de aanbieding was (dan hebben we het over een korting van een halve euro ). Mevrouw blij, zwaait vriendelijk gedag.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
Nouja!
maandag 1 december 2014 om 16:33
quote:netniet schreef op 01 december 2014 @ 13:31:
Een extra groot stuk papier bij het pompen om in de auto te leggen.
???
Ik ken alleen die gevouwde grijs/beige doekjes bij de pomp (zie je elders ook wel), maar wat bedoel jij en wat doet degene ermee in de auto dan?
@lonabonaventura, ik dacht ook meteen van dat oma misschien dement zou zijn geweest.
Een extra groot stuk papier bij het pompen om in de auto te leggen.
???
Ik ken alleen die gevouwde grijs/beige doekjes bij de pomp (zie je elders ook wel), maar wat bedoel jij en wat doet degene ermee in de auto dan?
@lonabonaventura, ik dacht ook meteen van dat oma misschien dement zou zijn geweest.
maandag 1 december 2014 om 16:36
maandag 1 december 2014 om 17:05
quote:vla-flip schreef op 01 december 2014 @ 16:33:
[...]
@lonabonaventura, ik dacht ook meteen van dat oma misschien dement zou zijn geweest.Niet bepaald, begreep ik. Maar toen ze aardig op leeftijd was gekomen ging ze zich wel als zielig oud mensje gedragen als ze ergens in een tuin werd betrapt. Kwam ze er mooi weer mee weg.
[...]
@lonabonaventura, ik dacht ook meteen van dat oma misschien dement zou zijn geweest.Niet bepaald, begreep ik. Maar toen ze aardig op leeftijd was gekomen ging ze zich wel als zielig oud mensje gedragen als ze ergens in een tuin werd betrapt. Kwam ze er mooi weer mee weg.
Broeva!!! Haro!!!
maandag 1 december 2014 om 17:53
quote:lucky82 schreef op 29 november 2014 @ 15:12:
[...]
Hu, had je dat zeil van 25 jaar oud dan willen hebben? En verder gloeilampen en een wc rol? Ik begrijp je punt geloof ik niet.
Nou dan begrijp je het maar niet.
Ken je het spreekwoord van je familie moet je het hebben?
De stroom en water rekening van hun laatste maand in dat huis hebben wij betaald en nooit teruggekregen.....wij waren jong en konden toen niet tegen ze op,nu wel gelukkig.
[...]
Hu, had je dat zeil van 25 jaar oud dan willen hebben? En verder gloeilampen en een wc rol? Ik begrijp je punt geloof ik niet.
Nou dan begrijp je het maar niet.
Ken je het spreekwoord van je familie moet je het hebben?
De stroom en water rekening van hun laatste maand in dat huis hebben wij betaald en nooit teruggekregen.....wij waren jong en konden toen niet tegen ze op,nu wel gelukkig.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
maandag 1 december 2014 om 18:11
Doet me denken aan mijn oudtante, geen gierig verhaal overigens.
Als kind vond ik het altijd zo vreemd, ik mocht van mijn moeder daar nooit wat lekkers aannemen. En dat terwijl mijn moeder daar nooit moeilijk over deed.
Mijn oudtante bood me elke keer weer van die cakerollen met aarbeienjam aan, met poedersuiker erop. En mijn moeder hield dan een of ander lulverhaal op over allergieën en dat ik dat soort dingen niet mocht. Zijzelf lustte het ook niet.
Een paar jaar geleden kwam toevallig de oudtante ter sprake, god hebbe haar ziel, en ik vroeg mijn moeder waarom ze dat altijd zo deed.
Mijn moeder moest heel hard lachen.
Oudtante was zo dement als een deur en de cake die ze aanbood was meestal dezelfde. Wat ik als kind voor poedersuiker had aangezien was schimmel. Vandaar dat mijn moeder het ook niet hoefde .
Als kind vond ik het altijd zo vreemd, ik mocht van mijn moeder daar nooit wat lekkers aannemen. En dat terwijl mijn moeder daar nooit moeilijk over deed.
Mijn oudtante bood me elke keer weer van die cakerollen met aarbeienjam aan, met poedersuiker erop. En mijn moeder hield dan een of ander lulverhaal op over allergieën en dat ik dat soort dingen niet mocht. Zijzelf lustte het ook niet.
Een paar jaar geleden kwam toevallig de oudtante ter sprake, god hebbe haar ziel, en ik vroeg mijn moeder waarom ze dat altijd zo deed.
Mijn moeder moest heel hard lachen.
Oudtante was zo dement als een deur en de cake die ze aanbood was meestal dezelfde. Wat ik als kind voor poedersuiker had aangezien was schimmel. Vandaar dat mijn moeder het ook niet hoefde .
dinsdag 2 december 2014 om 06:59
Ach gossie.
Zo namen mijn ouders op een gegeven moment een snoeptrommeltje mee naar het verpleeghuis als wij op bezoek gingen bij opa (opa was ook dement)
Hij was namelijk gewend dat alle kinderen van hem een snoepje kregen als ze weg gingen en raakte van slag als hij dat niet kon doen, en ja het verpleeghuis heeft geen snoep natuurlijk
Zo namen mijn ouders op een gegeven moment een snoeptrommeltje mee naar het verpleeghuis als wij op bezoek gingen bij opa (opa was ook dement)
Hij was namelijk gewend dat alle kinderen van hem een snoepje kregen als ze weg gingen en raakte van slag als hij dat niet kon doen, en ja het verpleeghuis heeft geen snoep natuurlijk
dinsdag 2 december 2014 om 08:54
quote:ayraa schreef op 01 december 2014 @ 13:14:
Als puber heb ik een aantal jaren in het weekend in een familiebedrijfje gewerkt. Op een dag was ik samen met mijn baas in de winkel, we waren aan het opruimen. Het was al redelijk eind van de dag toen er een klant binnenkwam. Ze stond voor de schappen en was heel erg in dubio wat ze zou meenemen. Uiteindelijk koos ze iets en ik rekende dat voor haar af. Ik tikte het product in op de kassa maar bedacht me ineens dat dat product die week in de aanbieding is (elke week een ander product, is normaal ook goed aangegeven in de winkel maar aan het einde van de dag is de winkel soms wat rommeliger). Ik haalde het product weer uit de kassa en voerde het in met korting, en zei tegen de klant dat ze geluk had dat het deze week in de aanbieding was (dan hebben we het over een korting van een halve euro ). Mevrouw blij, zwaait vriendelijk gedag.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
Ook een domme man als het een kleine gemeenscap betreft tenminste. Waar mijn ouders hun winkel vroeger hadden was het een echt ons-kent-ons dorp. Als je dan je klanten een voordeeltje gunt heb je grotere kans dat ze terug komen. En anderen vertellen hoe sympathiek je bent. (En het tegenovergestelde ook).
Als puber heb ik een aantal jaren in het weekend in een familiebedrijfje gewerkt. Op een dag was ik samen met mijn baas in de winkel, we waren aan het opruimen. Het was al redelijk eind van de dag toen er een klant binnenkwam. Ze stond voor de schappen en was heel erg in dubio wat ze zou meenemen. Uiteindelijk koos ze iets en ik rekende dat voor haar af. Ik tikte het product in op de kassa maar bedacht me ineens dat dat product die week in de aanbieding is (elke week een ander product, is normaal ook goed aangegeven in de winkel maar aan het einde van de dag is de winkel soms wat rommeliger). Ik haalde het product weer uit de kassa en voerde het in met korting, en zei tegen de klant dat ze geluk had dat het deze week in de aanbieding was (dan hebben we het over een korting van een halve euro ). Mevrouw blij, zwaait vriendelijk gedag.
Als ze de winkel uit is zegt mijn baas tegen me: die mevrouw wist helemaal niet dat het product in de aanbieding was dus dan had je net zo goed de korting niet kunnen geven.
Ook een domme man als het een kleine gemeenscap betreft tenminste. Waar mijn ouders hun winkel vroeger hadden was het een echt ons-kent-ons dorp. Als je dan je klanten een voordeeltje gunt heb je grotere kans dat ze terug komen. En anderen vertellen hoe sympathiek je bent. (En het tegenovergestelde ook).
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
dinsdag 2 december 2014 om 09:46
quote:melbrw schreef op 01 december 2014 @ 18:11:
Doet me denken aan mijn oudtante, geen gierig verhaal overigens.
Als kind vond ik het altijd zo vreemd, ik mocht van mijn moeder daar nooit wat lekkers aannemen. En dat terwijl mijn moeder daar nooit moeilijk over deed.
Mijn oudtante bood me elke keer weer van die cakerollen met aarbeienjam aan, met poedersuiker erop. En mijn moeder hield dan een of ander lulverhaal op over allergieën en dat ik dat soort dingen niet mocht. Zijzelf lustte het ook niet.
Een paar jaar geleden kwam toevallig de oudtante ter sprake, god hebbe haar ziel, en ik vroeg mijn moeder waarom ze dat altijd zo deed.
Mijn moeder moest heel hard lachen.
Oudtante was zo dement als een deur en de cake die ze aanbood was meestal dezelfde. Wat ik als kind voor poedersuiker had aangezien was schimmel. Vandaar dat mijn moeder het ook niet hoefde .Sorry maar ik vind het echt heel vreemd en best erg eigenlijk dat je moeder of desnoods iemand anders die cake niet discreet allemaal weggooide. Mijn moeder heeft last van beginnende dementie en iedereen in de familie die op bezoek komt kijkt even haar koelkast na. Je oudtante had heel ziek kunnen worden. Mijn moeder zou als niemand haar koelkast nakeek ook zeker bedorven en beschimmelde zaken in haar koelkast hebben. Ik vind dit eigenlijk ook helemaal niet om heel hard te lachen.
Doet me denken aan mijn oudtante, geen gierig verhaal overigens.
Als kind vond ik het altijd zo vreemd, ik mocht van mijn moeder daar nooit wat lekkers aannemen. En dat terwijl mijn moeder daar nooit moeilijk over deed.
Mijn oudtante bood me elke keer weer van die cakerollen met aarbeienjam aan, met poedersuiker erop. En mijn moeder hield dan een of ander lulverhaal op over allergieën en dat ik dat soort dingen niet mocht. Zijzelf lustte het ook niet.
Een paar jaar geleden kwam toevallig de oudtante ter sprake, god hebbe haar ziel, en ik vroeg mijn moeder waarom ze dat altijd zo deed.
Mijn moeder moest heel hard lachen.
Oudtante was zo dement als een deur en de cake die ze aanbood was meestal dezelfde. Wat ik als kind voor poedersuiker had aangezien was schimmel. Vandaar dat mijn moeder het ook niet hoefde .Sorry maar ik vind het echt heel vreemd en best erg eigenlijk dat je moeder of desnoods iemand anders die cake niet discreet allemaal weggooide. Mijn moeder heeft last van beginnende dementie en iedereen in de familie die op bezoek komt kijkt even haar koelkast na. Je oudtante had heel ziek kunnen worden. Mijn moeder zou als niemand haar koelkast nakeek ook zeker bedorven en beschimmelde zaken in haar koelkast hebben. Ik vind dit eigenlijk ook helemaal niet om heel hard te lachen.
dinsdag 2 december 2014 om 10:47
quote:boebezoebe schreef op 02 december 2014 @ 08:54:
[...]
Ook een domme man als het een kleine gemeenscap betreft tenminste. Waar mijn ouders hun winkel vroeger hadden was het een echt ons-kent-ons dorp. Als je dan je klanten een voordeeltje gunt heb je grotere kans dat ze terug komen. En anderen vertellen hoe sympathiek je bent. (En het tegenovergestelde ook).Precies. Penny wise, pound foulish
[...]
Ook een domme man als het een kleine gemeenscap betreft tenminste. Waar mijn ouders hun winkel vroeger hadden was het een echt ons-kent-ons dorp. Als je dan je klanten een voordeeltje gunt heb je grotere kans dat ze terug komen. En anderen vertellen hoe sympathiek je bent. (En het tegenovergestelde ook).Precies. Penny wise, pound foulish
dinsdag 2 december 2014 om 13:11
quote:netniet schreef op 02 december 2014 @ 09:46:
[...]
Sorry maar ik vind het echt heel vreemd en best erg eigenlijk dat je moeder of desnoods iemand anders die cake niet discreet allemaal weggooide. Mijn moeder heeft last van beginnende dementie en iedereen in de familie die op bezoek komt kijkt even haar koelkast na. Je oudtante had heel ziek kunnen worden. Mijn moeder zou als niemand haar koelkast nakeek ook zeker bedorven en beschimmelde zaken in haar koelkast hebben. Ik vind dit eigenlijk ook helemaal niet om heel hard te lachen.
Met mijn oma kon je daarover juist weer hele erge ruzie krijgen. Ze had geen besef van data. Als het 2003 was en er stond houdbaar tot 2004 op, kon zij vreselijk gaan huilen: het was over datum. Nooit begrepen hoe dat nu kon, want het was nog geen 2004, maar we kregen het haar niet aan het hoofd dat ze niet boos naar de winkel moest gaan om het te ruilen.
En voedsel weggooien mocht nooit! Ik denk dat dit wel een kwaal is die iedereen die de hongerwinter of een kamp heeft meegemaakt heeft.
[...]
Sorry maar ik vind het echt heel vreemd en best erg eigenlijk dat je moeder of desnoods iemand anders die cake niet discreet allemaal weggooide. Mijn moeder heeft last van beginnende dementie en iedereen in de familie die op bezoek komt kijkt even haar koelkast na. Je oudtante had heel ziek kunnen worden. Mijn moeder zou als niemand haar koelkast nakeek ook zeker bedorven en beschimmelde zaken in haar koelkast hebben. Ik vind dit eigenlijk ook helemaal niet om heel hard te lachen.
Met mijn oma kon je daarover juist weer hele erge ruzie krijgen. Ze had geen besef van data. Als het 2003 was en er stond houdbaar tot 2004 op, kon zij vreselijk gaan huilen: het was over datum. Nooit begrepen hoe dat nu kon, want het was nog geen 2004, maar we kregen het haar niet aan het hoofd dat ze niet boos naar de winkel moest gaan om het te ruilen.
En voedsel weggooien mocht nooit! Ik denk dat dit wel een kwaal is die iedereen die de hongerwinter of een kamp heeft meegemaakt heeft.
dinsdag 2 december 2014 om 13:18
dinsdag 2 december 2014 om 13:19
quote:mia_e schreef op 02 december 2014 @ 13:13:
[...]
nee, dat is een verkeerd spreekwoord in dit geval.
Waarom?
Die baas wil toch graag die halve euro extra hebben? Penny wise.
En als dit bekend wordt blijven er misschien wel klanten weg. Pound foolish.
[...]
nee, dat is een verkeerd spreekwoord in dit geval.
Waarom?
Die baas wil toch graag die halve euro extra hebben? Penny wise.
En als dit bekend wordt blijven er misschien wel klanten weg. Pound foolish.
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
