Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
maandag 5 januari 2015 om 19:59
Vanmorgen ging redelijk soepel. Wel weerstand en niet naar school willen, maar kindlief ging wel en ging ook zonder al te veel gedoe mee in de rij. Fijn! De juf gaf tussen d emiddag ook aan dat het goed gegaan was. Kindlief was zelf wel even heel verdrietig om een opdracht die te dichtbij kwam en waarvan kind niet had geweten hoe het anders op te lossen dan het maar niet te maken en in het kastje te stoppen. Maar beter dan ik durfde te hopen in elk geval.
Eenmaal thuis was het wel echt helemaal op. Kindlief nam een paar slokjes drinken en moest daarvan spugen, toen was de angst er meteen weer heel hevig en dat vind ik zo vreselijk om te zien. Spierwit gezichtje, grote angstogen en dan is het net of kindlief je helemaal niet meer ziet, ook bijna geen contact te krijgen op die momenten. Kindlief heeft nog een halve boterham op vanavond, maar eigenlijk was dat al teveel zo uitgeput was kindlief. Kind slaapt al wel nu, dus hopen dat het een rustige nacht mag worden.
Verder heb ik een heel lijstje afgewerkt vandaag. Contact gehad met de huisarts, langsgeweest zelfs en die heeft een afspraak bij de kinderarts voor woensdagmiddag geregeld. Hij was het met me eens dat dit niet lichamelijk ook niet goed gaat, maar gaf meteen aan dat hij het verstandiger vond direct door te sturen i.p.v het eerst zelf aan te pakken en dan wellicht alsnog door te sturen. Rechtsbijstandvezekering gebeld en daar kon ik een verzoek indienen, dat moet ik nog wel doen, want die tijd ontbrak vandaag, maar ik weet tenminste hoe verder.
Zelf was ik vandaag een soort verdoofd, de stilte was wel erg intens na twee weken heel intensief zorgen voor kindlief en nu ineens weer aan het werk in een leeg huis.
Eenmaal thuis was het wel echt helemaal op. Kindlief nam een paar slokjes drinken en moest daarvan spugen, toen was de angst er meteen weer heel hevig en dat vind ik zo vreselijk om te zien. Spierwit gezichtje, grote angstogen en dan is het net of kindlief je helemaal niet meer ziet, ook bijna geen contact te krijgen op die momenten. Kindlief heeft nog een halve boterham op vanavond, maar eigenlijk was dat al teveel zo uitgeput was kindlief. Kind slaapt al wel nu, dus hopen dat het een rustige nacht mag worden.
Verder heb ik een heel lijstje afgewerkt vandaag. Contact gehad met de huisarts, langsgeweest zelfs en die heeft een afspraak bij de kinderarts voor woensdagmiddag geregeld. Hij was het met me eens dat dit niet lichamelijk ook niet goed gaat, maar gaf meteen aan dat hij het verstandiger vond direct door te sturen i.p.v het eerst zelf aan te pakken en dan wellicht alsnog door te sturen. Rechtsbijstandvezekering gebeld en daar kon ik een verzoek indienen, dat moet ik nog wel doen, want die tijd ontbrak vandaag, maar ik weet tenminste hoe verder.
Zelf was ik vandaag een soort verdoofd, de stilte was wel erg intens na twee weken heel intensief zorgen voor kindlief en nu ineens weer aan het werk in een leeg huis.
maandag 5 januari 2015 om 20:03
maandag 5 januari 2015 om 20:06
Wat fijn dat het redelijk ging op school!
Het lijkt me zo vreselijk om je kind zo angstig te zien. Heel erg voor jullie allebei.
Kun je als je alleen bent een beetje ontspannen? Even bewust niets doen en je gedachten laten gaan? Misschien te moeilijk nu, maar wel goed om te proberen denk ik.
Morgen naar de psycholoog toch? Heel veel succes alvast!
Het lijkt me zo vreselijk om je kind zo angstig te zien. Heel erg voor jullie allebei.
Kun je als je alleen bent een beetje ontspannen? Even bewust niets doen en je gedachten laten gaan? Misschien te moeilijk nu, maar wel goed om te proberen denk ik.
Morgen naar de psycholoog toch? Heel veel succes alvast!
Het is zoals het is
maandag 5 januari 2015 om 20:21
quote:cupcakegirl schreef op 05 januari 2015 @ 20:03:
Even een praktische tip, misschien niet voor nu maar wellicht voor de toekomst. Je kind komt zeer waarschijnlijk in aanmerking voor een eenmalige uitkering van het schadefonds geweldsmisdrijven. Slachtofferhulp kan je hierbij helpen om de aanvraag in te dienen.
Sterkte ermee.
Ik mag hopen dat de verzekering alle nodige zorgt vergoed... toch...
Wat leven we soms in een krom land.
Even een praktische tip, misschien niet voor nu maar wellicht voor de toekomst. Je kind komt zeer waarschijnlijk in aanmerking voor een eenmalige uitkering van het schadefonds geweldsmisdrijven. Slachtofferhulp kan je hierbij helpen om de aanvraag in te dienen.
Sterkte ermee.
Ik mag hopen dat de verzekering alle nodige zorgt vergoed... toch...
Wat leven we soms in een krom land.
maandag 5 januari 2015 om 21:13
Stroopwafelcake, wat heb je hard gewerkt voor je lieve kind! Ik ben blij dat de huisarts je meteen doorgestuurd heeft naar de kinderarts. Ik hoop dat die iets voor je kindje kan betekenen.
En wat knap dat je kind zich zo door de schooldag heen geslagen heeft. Wel heel triest dat het daarna zo instortte. Ik zou zo graag voor jullie willen dat het niet zo enorm heftig was allemaal. Maar dat is het wel. Ik geloof dat Voelspriet schreef dat bij haar zus het er ook zo heftig uitkwam allemaal. Dat is misschien het enige goede ervan, dat je kind het er wel allemaal (letterlijk) uitgooit.
En wat knap dat je kind zich zo door de schooldag heen geslagen heeft. Wel heel triest dat het daarna zo instortte. Ik zou zo graag voor jullie willen dat het niet zo enorm heftig was allemaal. Maar dat is het wel. Ik geloof dat Voelspriet schreef dat bij haar zus het er ook zo heftig uitkwam allemaal. Dat is misschien het enige goede ervan, dat je kind het er wel allemaal (letterlijk) uitgooit.
maandag 5 januari 2015 om 22:26
dinsdag 6 januari 2015 om 14:14
dinsdag 6 januari 2015 om 19:33
quote:Chihiro89 schreef op 04 januari 2015 @ 19:41:
Waarom zit die smeerlap niet vast eigenlijk? Is het fysieke bewijs vanuit de huisarts niet al reden om die klootzak op te sluiten? Ik maak me hier echt flink kwaad om.
Dat is helaas het rechtssysteem in NL. Hier heeft de dader waarbij genoeg bewijs was in totaal twee maanden vast gezeten.
Hij leeft zijn leven voort en het leven van het slachtoffer en zijn naaste is verwoest.
Waarom zit die smeerlap niet vast eigenlijk? Is het fysieke bewijs vanuit de huisarts niet al reden om die klootzak op te sluiten? Ik maak me hier echt flink kwaad om.
Dat is helaas het rechtssysteem in NL. Hier heeft de dader waarbij genoeg bewijs was in totaal twee maanden vast gezeten.
Hij leeft zijn leven voort en het leven van het slachtoffer en zijn naaste is verwoest.
Girls compete with each other, women empower one another
dinsdag 6 januari 2015 om 20:34
Leidinggevende was heel begripvol. Er is geen enkel bezwaar om voorlopig zoveel mogelijk thuis te werken.
Gesprek bij psycholoog was een stuk zwaarder. Het onbegrip tussen mij en man trek ik slecht en een psycholoog die aangeeft zich ook oprechte zorgen te maken over kindlief trek ik ook heel erg slecht. Als iemand het wel zou moeten weten..
Gesprek bij psycholoog was een stuk zwaarder. Het onbegrip tussen mij en man trek ik slecht en een psycholoog die aangeeft zich ook oprechte zorgen te maken over kindlief trek ik ook heel erg slecht. Als iemand het wel zou moeten weten..
dinsdag 6 januari 2015 om 20:55
Op zich heb ik wel vertrouwen in haar, ze lijkt ook een goede klik met kindlief te hebben. Ze geeft alleen aan dat ze het heel lastig vind dat kindlief zo heftig reageerd. Vanmiddag was kind ook heel erg overstuur geraakt, zo erg dat kindlief thuis ook niet meer heeft kunnen eten. En ik begrijp dat het als lastig benoemd wordt, maar op een bepaalde manier denk ik inderdaad 'jij moet dat kunnen handelen' bij een kinderpsycholoog.
Ik heb gewoon heel erg iemand nodig die ons een beetje aan de hand neemt geloof ik
Ik heb gewoon heel erg iemand nodig die ons een beetje aan de hand neemt geloof ik
dinsdag 6 januari 2015 om 20:58
