Relaties
alle pijlers
Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:06
Dames, heren, het volgende.
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
maandag 11 augustus 2008 om 12:10
Ik vind het herkenbaar en ik ben 'n vrouw. Ik zou het geld ook niet voor die poespas over de balk willen smijten. En als je leest hoeveel ergernis er aan zo'n dag vooraf gaat (familiezaken want nodig je oom A uit, dan kun je het volgens de ouders niet maken om oom B niet uit te nodigen bijv.) Dus je blijft altijd schipperen, want je kunt het niet iedereen naar de zin maken en ook al doe je exact wat je zelf wil, dan nog krijg je scheve gezichten van mensen die vinden dat je het anders had moeten doen. Zelf zou ik de boel de boel laten en gewoon lekker 'n romantische 'huwelijks' reis doen met z'n tweetjes. Eventueel nog voor jullie eigen persoonlijke traditie een exotisch huwelijk laten voltrekken (al dan niet rechtsgeldig) want idd als je 'n samenlevingscontract hebt dan verandert er verder helemaal niets.
maandag 11 augustus 2008 om 12:16
Trouwen vind ik ook helemaal niks. mijn vriend denkt er (gelukkig) het zelfde over.
Het kost zo ontzettend veel geld en in 1 dag weggegooid, erg jammer.
Wij gaan liever voor dat geld andere leuke dingen SAMEN doen.
en niet dat gezeur van fam. ed erbij..
Maar je bent geen koele onromantische kikker hoor..
succes ermee..
Het kost zo ontzettend veel geld en in 1 dag weggegooid, erg jammer.
Wij gaan liever voor dat geld andere leuke dingen SAMEN doen.
en niet dat gezeur van fam. ed erbij..
Maar je bent geen koele onromantische kikker hoor..
succes ermee..
maandag 11 augustus 2008 om 12:19
Ach, ik ben niet romantisch, maar wél getrouwd. We moesten toch van alles regelen als we samen wilden wonen/samen verder wilden, en trouwen vond ik de meest logische optie en een goed excuus voor een feestje. Er veranderd idd niet zoveel, dat had ik ook niet verwacht. Maar een feest om te vieren dat we samen verder wilden vond ik wel wat hebben. Alleen hier geen poespas met duifjes en koetsjes en bruidsmeisjes enzo, daar moeten we niets van hebben. Gewoon leuk en ongedwongen, gezellig met vrienden en familie en verder niets, ook niet heel duur dus. Ik vond het zeker niet hypocriet of weinig zeggend, maar ook niet romantisch en 'de mooiste dag van mijn leven'.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om er zo'n toestand van te maken.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om er zo'n toestand van te maken.
maandag 11 augustus 2008 om 12:19
Ik heb ook niets met het huwelijk. Gelukkig denkt mijn vriend er hetzelfde over als ik, want het lijkt me erg lastig als de een heel graag wilt en de ander juist niet!
Ik vind een contract tekenen om altijd bij elkaar te blijven niet romantisch, ik vind het romantisch om bij elkaar te zijn, omdat we daar elke dag voor kiezen.
En als ik hier op het forum lees wat een drama's er bij het organiseren van een bruiloft komen kijken... of het gezeur daarna, omdat de foto's niet mooi zijn, de taart niet lekker was: dan ben ik blij dat ik niet zo'n meisje ben die van trouwen droomt.
Ik vind een contract tekenen om altijd bij elkaar te blijven niet romantisch, ik vind het romantisch om bij elkaar te zijn, omdat we daar elke dag voor kiezen.
En als ik hier op het forum lees wat een drama's er bij het organiseren van een bruiloft komen kijken... of het gezeur daarna, omdat de foto's niet mooi zijn, de taart niet lekker was: dan ben ik blij dat ik niet zo'n meisje ben die van trouwen droomt.
maandag 11 augustus 2008 om 12:23
Ik ben twee keer getrouwd geweest. Twee keer.
Ik roep wel eens dat ik het voor de taart doe.. Of die mooie jurk.
De eerste keer trouwde ik incl sissi-jurk, feest, taart, auto.
Ik was toen 22. Het was een mooie dag, precies zoals ik het in mijn hoofd had.
De tweede keer was ik 26. Ik trouwde omdat hij dat wilde. Hij had geen familie en voor hem was het heel belangrijk. Ik deed het voor hem. Ik had een mooie jurk en we zijn samen getrouwd met alleen een goede vriendin en ouders erbij. We zijn daarna koffie gaan drinken, taartje, en klaar. Was geen mooie dag. Was ook geen handige zet van mij, want ik stond er helemaal niet achter. Na zes maanden gescheiden.
Nu woon ik samen met een leuke man. We hebben het over trouwen gehad. Been there, done that. Van mij hoeft het niet meer. Het is inderdaad dat het veel geld kost. Aan het eind van de rit heb je alleen een ring om je vinger, een pak en een jurk die je nooit meer aan doet, een fotoalbum en een lege spaarrekening. Maar je hebt wel een hele mooie herinnering.
Ik snap je vriendin. Het is compleet. Je trouwt voor eeuwig, tot de dood u scheidt. Dat is het principe. Zoals de eerste keer dat ik trouwde, zo zou het moeten zijn.
Maar ik snap jou ook. Het is gewoon een bak geld. Want als je het doet, wil je het goed doen.
Of tijdens een vakantie? Samen? Ik denk dat als ik het een en ander over zou kunnen doen, ik dat zou doen. Trouwen aan het strand, samen... En dan een kaartje sturen aan de familie en vrienden.
Ik roep wel eens dat ik het voor de taart doe.. Of die mooie jurk.
De eerste keer trouwde ik incl sissi-jurk, feest, taart, auto.
Ik was toen 22. Het was een mooie dag, precies zoals ik het in mijn hoofd had.
De tweede keer was ik 26. Ik trouwde omdat hij dat wilde. Hij had geen familie en voor hem was het heel belangrijk. Ik deed het voor hem. Ik had een mooie jurk en we zijn samen getrouwd met alleen een goede vriendin en ouders erbij. We zijn daarna koffie gaan drinken, taartje, en klaar. Was geen mooie dag. Was ook geen handige zet van mij, want ik stond er helemaal niet achter. Na zes maanden gescheiden.
Nu woon ik samen met een leuke man. We hebben het over trouwen gehad. Been there, done that. Van mij hoeft het niet meer. Het is inderdaad dat het veel geld kost. Aan het eind van de rit heb je alleen een ring om je vinger, een pak en een jurk die je nooit meer aan doet, een fotoalbum en een lege spaarrekening. Maar je hebt wel een hele mooie herinnering.
Ik snap je vriendin. Het is compleet. Je trouwt voor eeuwig, tot de dood u scheidt. Dat is het principe. Zoals de eerste keer dat ik trouwde, zo zou het moeten zijn.
Maar ik snap jou ook. Het is gewoon een bak geld. Want als je het doet, wil je het goed doen.
Of tijdens een vakantie? Samen? Ik denk dat als ik het een en ander over zou kunnen doen, ik dat zou doen. Trouwen aan het strand, samen... En dan een kaartje sturen aan de familie en vrienden.
maandag 11 augustus 2008 om 12:24
Ik ben wel getrouwd, in jurk, met kerk, taart, oldtimer, alles erop en eraan. (Maar absoluut geen opgeprikt feestje. We hadden een barbeque en feest in eigen tuin.)
Wij wilden graag trouwen, om aan iedereen en aan god dus ook, te laten zien dat wij bewust voor elkaar kiezen en dat we er aan zullen werken om altijd bij elkaar te blijven. (alle steun is welkom)
Natuurlijk heb je daar geen witte jurk, ellendig dure bruidstaart of oldtimer bij nodig. Maar dit vonden wij (vooral ik) gewoon erg leuk en volgens traditie.
Trouwen is overigens absoluut niet uit de tijd, het is momenteel juist weer hip.
Wij wilden graag trouwen, om aan iedereen en aan god dus ook, te laten zien dat wij bewust voor elkaar kiezen en dat we er aan zullen werken om altijd bij elkaar te blijven. (alle steun is welkom)
Natuurlijk heb je daar geen witte jurk, ellendig dure bruidstaart of oldtimer bij nodig. Maar dit vonden wij (vooral ik) gewoon erg leuk en volgens traditie.
Trouwen is overigens absoluut niet uit de tijd, het is momenteel juist weer hip.
maandag 11 augustus 2008 om 12:26
Ik ben zelf niet getrouwd en heb er ook geen behoefte aan. We wonen toch niet samen, dus juridisch zou het maar een rare warboel worden.
Woon je wel samen en/of komen/zijn er kinderen, dan kan ik me voorstellen dat het handig is vanwege het geregel.
Maar goed, dan nog kun je trouwen en trouwen. Als ik zou trouwen, zou ik er wel een feestje van maken, want blijft toch een ritueel waardig moment (dat ik wél graag zou willen delen met wat intimi). Maar ik zou een blokhut afhuren, een groot kampvuur maken en allemaal hapjes a la Amerikaans buffet ofzo, aangevuld door de wat lekkerdere gerechten door mezelf, vrienden laten spelen die lekkere muziek kunnen fabriceren en gewoon een leuk feest hebben, waarvan trouwen toevallig de aanleiding is. En no way in het wit haha. Doe maar een grappig jurkje of lekkere broek en tis wel best. Moet tenslotte een nachtfeest met wild vuur worden, dus dan is zo'n onhandige witte jurk alleen maar irritant (en koud?).
Dus, je hebt trouwen en trouwen en ik ben nooit een meisje geweest dat wegkwijnt bij het idee aan die poespas. Dus hier wordt dan ook niet gerouwd.
Kunnen jullie niet een beetje middelen?
Woon je wel samen en/of komen/zijn er kinderen, dan kan ik me voorstellen dat het handig is vanwege het geregel.
Maar goed, dan nog kun je trouwen en trouwen. Als ik zou trouwen, zou ik er wel een feestje van maken, want blijft toch een ritueel waardig moment (dat ik wél graag zou willen delen met wat intimi). Maar ik zou een blokhut afhuren, een groot kampvuur maken en allemaal hapjes a la Amerikaans buffet ofzo, aangevuld door de wat lekkerdere gerechten door mezelf, vrienden laten spelen die lekkere muziek kunnen fabriceren en gewoon een leuk feest hebben, waarvan trouwen toevallig de aanleiding is. En no way in het wit haha. Doe maar een grappig jurkje of lekkere broek en tis wel best. Moet tenslotte een nachtfeest met wild vuur worden, dus dan is zo'n onhandige witte jurk alleen maar irritant (en koud?).
Dus, je hebt trouwen en trouwen en ik ben nooit een meisje geweest dat wegkwijnt bij het idee aan die poespas. Dus hier wordt dan ook niet gerouwd.
Kunnen jullie niet een beetje middelen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:26
In de kerk gaan trouwen terwijl je er normaal gesproken nooit komt vind ik ook hypocriet.
Maar trouwen en sich heeft wel wat. Oké je relatie veranderd niet daadwerkelijk maar aan de hele buitenwereld laten zien dat je genoeg van elkaar houd om met elkaar te trouwen heeft toch wel wat.
En ik weet niet in wat voor millieu jij vertoeft maar persoonlijk heb ik weinig gelegenheden om mij zelf echt op te doffen en in een chique jurk te verschijnen. Dus die droom van een keertje in echt mooie jurk te verschijnen en je een prinsesje te voelen op je feest kan ik mij ook voorstellen.
inderdaad jammer dat het zoveel geld moet kosten.
Dus zou op het feest ook alleen familie / vrienden uitnodigen die je daarna ook nog daadwerkelijk ziet.
Maar trouwen alleen met zijn tweetjes in het buitenland zou ik ook niets vinden. Want dan is het effect van iedereen mag weten dat we genoeg van elkaar houden om te trouwen ook weer een beetje weg.
Maar trouwen en sich heeft wel wat. Oké je relatie veranderd niet daadwerkelijk maar aan de hele buitenwereld laten zien dat je genoeg van elkaar houd om met elkaar te trouwen heeft toch wel wat.
En ik weet niet in wat voor millieu jij vertoeft maar persoonlijk heb ik weinig gelegenheden om mij zelf echt op te doffen en in een chique jurk te verschijnen. Dus die droom van een keertje in echt mooie jurk te verschijnen en je een prinsesje te voelen op je feest kan ik mij ook voorstellen.
inderdaad jammer dat het zoveel geld moet kosten.
Dus zou op het feest ook alleen familie / vrienden uitnodigen die je daarna ook nog daadwerkelijk ziet.
Maar trouwen alleen met zijn tweetjes in het buitenland zou ik ook niets vinden. Want dan is het effect van iedereen mag weten dat we genoeg van elkaar houden om te trouwen ook weer een beetje weg.
maandag 11 augustus 2008 om 12:31
Kun je niet een middenweg vinden? Wel trouwen, maar dan met een leuk, informeel feestje erbij?
Ik ga volgend jaar trouwen. Ik wilde nooit en dacht er hetzelfde over als jij. Nu wil ik heel graag; sinds we "verloofd" zijn, voel ik toch meer verbondenheid en meer romantiek. Het is toch een gevoel dat je echt voor elkaar kiest ofzo. Verder trouwen we op onze eigen manier: niet voor de kerk, er komt een leuk, groot en informeel tuinfeest (waar geen toneelstukjes opgevoerd mogen worden. Absoluut streng verboden!!). Verder is het praktisch... we zijn een huis aan het kopen en dan hoeven we niets meer te doen met samenlevingscontracten enzo. Altijd handig!
Anyway, eigenlijk heb jij hier geen drol aan. Het gaat er immers niet om hoe ik het doe en zie
Dus nogmaals: zoek een middenweg die voor allebei bevredigend is. Dat lijkt me het eerlijkst in jullie geval... nietwaar?
Ik ga volgend jaar trouwen. Ik wilde nooit en dacht er hetzelfde over als jij. Nu wil ik heel graag; sinds we "verloofd" zijn, voel ik toch meer verbondenheid en meer romantiek. Het is toch een gevoel dat je echt voor elkaar kiest ofzo. Verder trouwen we op onze eigen manier: niet voor de kerk, er komt een leuk, groot en informeel tuinfeest (waar geen toneelstukjes opgevoerd mogen worden. Absoluut streng verboden!!). Verder is het praktisch... we zijn een huis aan het kopen en dan hoeven we niets meer te doen met samenlevingscontracten enzo. Altijd handig!
Anyway, eigenlijk heb jij hier geen drol aan. Het gaat er immers niet om hoe ik het doe en zie
Dus nogmaals: zoek een middenweg die voor allebei bevredigend is. Dat lijkt me het eerlijkst in jullie geval... nietwaar?
maandag 11 augustus 2008 om 12:32
Voor mij heeft het huwelijk nog wel waarde. Voor mijn man ook.
We hebben tien jaar samengewoond voordat we de stap namen te trouwen. Tien jaar van elkaar leren kennen, van investeren in elkaar en onze relatie, maar ook van 'nog wel zien', al wisten we wel dat we allebei uiteindelijk een bepaald beeld hadden van een gezin.
Toen kwam het moment dat onder andere het onderwerp kinderen ter sprake kwam. Dat we gingen praten over de rest van ons leven. Dat we ons realiseerden dat ons gevoel, onze ideeen, precies aansluiten bij de beloftes van het traditionele huwelijk. Dus zijn we getrouwd.
Er was ook een feest bij. Uitgebreid, twee dagen. Met al onze dierbaren erbij. En een jurk, zo'n jurk. En met alle poespas en heel veel geld. Hadden we trouwens ook gedaan als we hadden besloten voor een samenlevingscontract te gaan, als dat beter op onze ideeen had aangesloten. We vonden het leuk om het moment waarop wij besloten echt aan elkaar te beloven de rest van ons leven samen verder te gaan te delen met onze dierbaren. En we houden wel van een feestje..
Maar dat staat verder los van de waarde die het huwelijk voor ons heeft. Dat gaat veel verder dan dat feestje, dan dat moment. Dat is iets wat verankerd is in ons gevoel. Elke dag weer.
We hebben tien jaar samengewoond voordat we de stap namen te trouwen. Tien jaar van elkaar leren kennen, van investeren in elkaar en onze relatie, maar ook van 'nog wel zien', al wisten we wel dat we allebei uiteindelijk een bepaald beeld hadden van een gezin.
Toen kwam het moment dat onder andere het onderwerp kinderen ter sprake kwam. Dat we gingen praten over de rest van ons leven. Dat we ons realiseerden dat ons gevoel, onze ideeen, precies aansluiten bij de beloftes van het traditionele huwelijk. Dus zijn we getrouwd.
Er was ook een feest bij. Uitgebreid, twee dagen. Met al onze dierbaren erbij. En een jurk, zo'n jurk. En met alle poespas en heel veel geld. Hadden we trouwens ook gedaan als we hadden besloten voor een samenlevingscontract te gaan, als dat beter op onze ideeen had aangesloten. We vonden het leuk om het moment waarop wij besloten echt aan elkaar te beloven de rest van ons leven samen verder te gaan te delen met onze dierbaren. En we houden wel van een feestje..
Maar dat staat verder los van de waarde die het huwelijk voor ons heeft. Dat gaat veel verder dan dat feestje, dan dat moment. Dat is iets wat verankerd is in ons gevoel. Elke dag weer.
maandag 11 augustus 2008 om 12:32
Tja het grootste probleem lijkt me idd dat je partner wel wil trouwen. Ik vraag me dan af voor wie het de grootste consessie zou zijn om wel of niet te trouwen. Als het voor je partner haar droomwens is en zij haar leven niet ongetrouwd kan voorstellen en jij vind het 'niet nodig/onromantisch/te duur' dan is het voor haar een veel grotere consessie om haar droom op te geven dan voor jou (daarbij doe je haar er een plezier mee). Omgkeerd is het natuurlijk ook zo dat als jij een absolute afkeer hebt van het huwelijk zelf en zij wil graag een feestje, dan is jou consessie om je standpunt op te geven veel groter dan de hare.
Het hangt er van af wie het meer wilt denk ik. Als jij een gematigde aversie hebt tegen trouwen en zij kan niet leven zonder denk ik dat je er best over na kunt denken of je haar niet tegemoet kan komen. Het hoeft niet duur/extravagant/poespas te zijn, het is voor haar waarschijnlijk het huwelijk zelf dat ze graag wil. Als jou aversie niet verder reikt dan het feestje (en dus niet te maken heeft met het huwelijk zelf) is een klein besloten (geodkoop?) huwelijk misschien een oplossing. (Als je denkt dat je niet kan functioneren in een huwelijk (in ziekte en gezondheid, trouw enz) moet je er gewoon niet aan beginnen, want dan doe je haar alleen maar pijn.)
Lastig, maar ik hoop dat je hiermee wat kan en dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen.
Het hangt er van af wie het meer wilt denk ik. Als jij een gematigde aversie hebt tegen trouwen en zij kan niet leven zonder denk ik dat je er best over na kunt denken of je haar niet tegemoet kan komen. Het hoeft niet duur/extravagant/poespas te zijn, het is voor haar waarschijnlijk het huwelijk zelf dat ze graag wil. Als jou aversie niet verder reikt dan het feestje (en dus niet te maken heeft met het huwelijk zelf) is een klein besloten (geodkoop?) huwelijk misschien een oplossing. (Als je denkt dat je niet kan functioneren in een huwelijk (in ziekte en gezondheid, trouw enz) moet je er gewoon niet aan beginnen, want dan doe je haar alleen maar pijn.)
Lastig, maar ik hoop dat je hiermee wat kan en dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen.
maandag 11 augustus 2008 om 12:34
Het ging mij niet om de jurk of de auto (wat overigens gewoon een auto was) of de aandacht, maar gewoon het feit dat we elkaar beloofden er altijd voor elkaar te zijn. En ja, dat kun je ook voor jezelf doen, dat hadden we al gedaan, maar ik vond het belangrijk om dat ook met getuigen, voor de kerk, in het openbaar te doen. En ik neem het dan ook erg serieus, en mijn man ook. Tot de dood ons scheidt enzo
maandag 11 augustus 2008 om 12:34
Ik ben nooit getrouwd, en het gaat er ook niet van komen (denk ik). Ik heb er weleens over gefantaseerd en vriend en ik hebben het er ook weleens over gehad, hoe zo'n dag er dan zou moeten uitzien. Vriend wil absoluut niet trouwen, ik zou het best leuk vinden, maar als het er niet van komt dan kan ik daarmee leven. Het moet geen halszaak worden, want het gaat erom dat je voor elkaar kiest en je elkaars leven wilt delen.
Ik vind het dubbel; het kost enorm veel geld wat je in 1 dag uitgeeft. Van dat geld kun je zoveel leuke dingen doen, met zoveel meer herinneringen. Ik zou ook niet zo'n standaard huwelijksfeest willen met receptie, taart etc. Ik kan niet begrijpen dat mensen zoveel geld uitgeven aan een taart, of een fotograaf. Het lijkt mij het mooiste om samen naar een mooie plek op de wereld te gaan (mag wat kosten in dat geval) en er een mooie vakantie van te maken. Een standaard huwelijk lijkt me vooral vermoeiend en eigenlijk ben je alleen bezig om het anderen naar de zin te maken, maar het gaat om jezelf. Betaal je een vermogen aan eten en drinken voor mensen die je vaak amper ziet of spreekt, zonde van het geld.
Ik wil sowieso niet in het middelpunt staan en vriend ook niet, dus dat zou ook niet goed voelen.
Ik vind het dubbel; het kost enorm veel geld wat je in 1 dag uitgeeft. Van dat geld kun je zoveel leuke dingen doen, met zoveel meer herinneringen. Ik zou ook niet zo'n standaard huwelijksfeest willen met receptie, taart etc. Ik kan niet begrijpen dat mensen zoveel geld uitgeven aan een taart, of een fotograaf. Het lijkt mij het mooiste om samen naar een mooie plek op de wereld te gaan (mag wat kosten in dat geval) en er een mooie vakantie van te maken. Een standaard huwelijk lijkt me vooral vermoeiend en eigenlijk ben je alleen bezig om het anderen naar de zin te maken, maar het gaat om jezelf. Betaal je een vermogen aan eten en drinken voor mensen die je vaak amper ziet of spreekt, zonde van het geld.
Ik wil sowieso niet in het middelpunt staan en vriend ook niet, dus dat zou ook niet goed voelen.
maandag 11 augustus 2008 om 12:35
Kijk ,als je inderdaad alletwee niet zo nodig hoeft te trouwen is het tegenwoordig duidelijk ..NIET DUS (wel even een samenlevingscontract dan doen hE)
Maar in het geval van Johnny is het voor zijn vriendin sneu als zij wel heel graag wil ,ik ben eigenlijk bang dat een trouwerij bij voorbaat al op deze manier op een teleurstelling uit gaat draaien .Je gaat dan bij de voorbereidingen al zo erg zitten "schipperen' tussen wat jij ,en zij graag wil .....
Of Johnny moet zijn vriendin het feest van haar leven gunnen en nergens over zeuren ,maar dan ook nergens over !
Jeetje ! Johnny Moeilijk hoor!
ik hoop dat je eruitkomt en dan samen heel erg oud wordt!
en gelukkig natuurlijk!
Maar in het geval van Johnny is het voor zijn vriendin sneu als zij wel heel graag wil ,ik ben eigenlijk bang dat een trouwerij bij voorbaat al op deze manier op een teleurstelling uit gaat draaien .Je gaat dan bij de voorbereidingen al zo erg zitten "schipperen' tussen wat jij ,en zij graag wil .....
Of Johnny moet zijn vriendin het feest van haar leven gunnen en nergens over zeuren ,maar dan ook nergens over !
Jeetje ! Johnny Moeilijk hoor!
ik hoop dat je eruitkomt en dan samen heel erg oud wordt!
en gelukkig natuurlijk!
maandag 11 augustus 2008 om 12:39
Johnny, ik kan me trouwens goed voorstellen dat je vriendin na zes jaar iets van een bevestiging wil in de vorm van een huwelijk. Het gaat vaak om de romantiek eromheen, maar vooral om het feit dat dit de ultieme bevestiging is voor het feit dat jij voor altijd bij haar zult blijven (dat is toch de intentie).
Ben je er echt op tegen, of maakt het je niet zo heel veel uit?
Ik bedoel, voor jou voegt het niks toe maar als je er geen hele grote moeite mee hebt zou je er je vriendin heel gelukkig mee maken. En dat is toch waar het om draait. Als het echt tegen je principes in gaat, wordt het lastiger.
Stel..dat je vriendin jou vraagt..wat zeg je dan?
Ben je er echt op tegen, of maakt het je niet zo heel veel uit?
Ik bedoel, voor jou voegt het niks toe maar als je er geen hele grote moeite mee hebt zou je er je vriendin heel gelukkig mee maken. En dat is toch waar het om draait. Als het echt tegen je principes in gaat, wordt het lastiger.
Stel..dat je vriendin jou vraagt..wat zeg je dan?
maandag 11 augustus 2008 om 12:41
quote:Missdemeanor schreef op 11 augustus 2008 @ 12:32:
Maar dat staat verder los van de waarde die het huwelijk voor ons heeft. Dat gaat veel verder dan dat feestje, dan dat moment. Dat is iets wat verankerd is in ons gevoel. Elke dag weer.
Ik was van plan om er even uitgebreid op te reageren, maar de bovenstaande regels van Missdemeanor zeggen voor ons alles.
Niet zolang voordat wij elkaar leerden kennen waren wij er van overtuigd nooit meer te zullen trouwen, maar ja....wij kenden elkaar dus nog niet. En vanaf het moment dat wij wisten dat wij bij elkaar hoorden wisten wij ook dat het niet 'af' was als wij zouden gaan samenwonen. Het trouwen maakte het gewoon compleet. En dus heeft het voor ons te maken met óns gevoel, en niet met de lege spaarrekening of het iets aan de buitenwereld willen laten zien.
Maar dat staat verder los van de waarde die het huwelijk voor ons heeft. Dat gaat veel verder dan dat feestje, dan dat moment. Dat is iets wat verankerd is in ons gevoel. Elke dag weer.
Ik was van plan om er even uitgebreid op te reageren, maar de bovenstaande regels van Missdemeanor zeggen voor ons alles.
Niet zolang voordat wij elkaar leerden kennen waren wij er van overtuigd nooit meer te zullen trouwen, maar ja....wij kenden elkaar dus nog niet. En vanaf het moment dat wij wisten dat wij bij elkaar hoorden wisten wij ook dat het niet 'af' was als wij zouden gaan samenwonen. Het trouwen maakte het gewoon compleet. En dus heeft het voor ons te maken met óns gevoel, en niet met de lege spaarrekening of het iets aan de buitenwereld willen laten zien.
maandag 11 augustus 2008 om 12:46
Ik ben getrouwd vlak voordat we emigreerden naar Zwitserland. De Zwitsers zijn nog een beetje conservatief en het leek ons wel handig om wat juridische rompslomp te omzeilen. Maar ik ben ook getrouwd omdat ik gewoon van deze man hou. Omdat hij mijn vriendje is en mijn minnaar.
Je hoeft het helemaal niet duur te maken. Ik ben getrouwd in een mooi pak (wel duur, maar goed, dat mag wel een keer). En mijn man heeft een mooi pak laten maken. Kan je dus gewoon weer aan daarna. En na het stadhuis hebben we lekker gegeten met familie en een paar vrienden in een restaurant wat net geopend was (we kregen de waanzinnig mooie zaal gratis, omdat we het aandurfden te boeken voordat het af was). Het was een hele gezellige dag waar ik nog steeds met veel plezier op terugkijk.
Je hoeft het helemaal niet duur te maken. Ik ben getrouwd in een mooi pak (wel duur, maar goed, dat mag wel een keer). En mijn man heeft een mooi pak laten maken. Kan je dus gewoon weer aan daarna. En na het stadhuis hebben we lekker gegeten met familie en een paar vrienden in een restaurant wat net geopend was (we kregen de waanzinnig mooie zaal gratis, omdat we het aandurfden te boeken voordat het af was). Het was een hele gezellige dag waar ik nog steeds met veel plezier op terugkijk.
