De mokerslag.....

Ha drankorgel, pff ik ben blij te horen dat jullie op de goede weg zijn na deze crisis, en volgens mij houdt je vriend nog wel van je want dat laat zijn gedrag in ieder geval wel zien. Je klinkt strijdvaardig, maar voor een perfectionist als jij en je eetdingetjes, kan ik je het hardlopen van harte afraden. Hartlopen en eetstoornissen matchen niet zo goed. Je moet echt veel eten als je loopt anders ga je kapot. Bovendien verlies je door de endorfinen het contact met je lijf. Wat dan te doen? iets waar je blij van wordt bijv. dansen of misschien wel krachttraining (kan ik je van harte aanraden) Kortom ik zie je binnenkort wel bij de sporties op lijf en lijn

Lieve Iry,



Ik zit hier de laatste pagina's te lezen van dit topic en ik wil maar één ding zeggen: Respect.



Respect voor je vermogen tot inzicht

Respect voor je doorzettingsvermogen

Respect voor je grenzenloze liefde

Respect voor je kracht

Respect voor je moed

en

Respect voor je vriend.....



Meid, jij kunt en bent veeeeeel meer dan je denkt. Iedereen hier ziet dat. Zelfs je vriend ziet dat het er in zit, anders nam hij nu niet deze kans.



Nu moet jij het nog zien....

Iry, ik ben ook trots op jou. Je bent zo krachtig (veel meer dan je je realiseert geloof ik), strijdlustig en optimistisch. Je ziet het zelf niet altijd, maar er zit zoveel positiefs in jou! Zoveel liefde en wijsheid en zoveel moois.

Oh, genoeg geslijmd nu Op naar LOHF.

Nog een dikke

lekker geslapen Iry na die wijntjes?

Geeft niet Iry, staat je goed, die blosjes.



Hopelijk leer jij dat ook, om eens op die manier naar jezelf te kijken. Naar wat je allemaal wél bent en doet.

iry, wat fijn dat het er (voorzichtig) goed uit ziet...



Ik herken je drempel om over 'sociale' bijeenkomsten, in welke vorm dan ook, heen te stappen, maar al te goed. Wil er niet te veel op in gaan, maar ik heb (gelukkig!) gemerkt dat het helpt om het ook echt daadwerkelijk te doen! Meestal valt het achteraf zoo mee...En dan ben je ook wel een beetje blij met jezelf (ik, in ieder geval) dat je het gedaan hebt!



Ik heb pas uit dit topic begrepen dat je een eetstoornis hebt. Sorry, ik lees daar niet veel mee, omdat het voor mij niet zozeer speelt (wellicht zelfs andersom: ik krijg veel commentaar als ik te licht ben en vind dat niet fijn!). Ik kan er dus niet over meepraten, maar wil wel zeggen dat je goed voor jezelf moet zorgen nu! Eet gezonde dingen (en ook VOLDOENDE gezonde dingen!) en ik hoop dat je een beetje tot rust kunt komen.



Veel sterkte en succes aan jou en je vriend!

Iry gelukkig dat je geen kater hebt. Heb je nog water gedronken vannacht?

Goed idee van dat dansen. Misschien kunnen jullie samen lekker gaan salsa-en.

Meds heeft gelijk wat betreft dat eten met hardlopen. Maar dat geldt volgens mij alleen als je lange afstanden loopt. Bij 2 x per week een half uurtje is dat niet het geval.

Fitness is lekker, je komt er goed van in model, lekker in je eigen tempo en zo zwaar als je zelf wilt.

quote:iry schreef op 24 augustus 2008 @ 10:26:

Als een blok apppeltjes groen.

En ik voel mij niet eens beroerd,dat had ik wel verwacht eigenlijk.

Maar geen kater te vinden.



Nou ja, het was een one time event,misschien even goed en zeker fijn zo'n avondje.

Maar laten we er nu geen probleem bij maken. Ik ga weer braaf aan mijn colaatje light.



Meds,

Ik ben ook niet van plan on echt langere afstanden te lopen.

Gewoon aan een startschema beginnen en dan opbouwen tot twee keer in de week 5 km?

Kijk dat bedoel ik, nu al twee keer in de week 5 km, en je bent nog niet begonnen, hardlopen daagt je heel snel uit om langer en harder te gaan en je wordt er broodmager van. Als je dat door hebt ga je al snel lopen om dunner te worden. Er lopen heel veel mensen met eetproblemen en het wordt er echt niet beter van.

Ik zal het nog overdenken want ik neem het advies uit jouw mond heel serieus.



Dansen is misschien wel leuk om te gaan doen. Daar denk ik al langer over na.

Maar wederom heeft de eetstoornis mij ook daar vandaan gehouden,want dan heb ik minder tijd voor eetbuien s'avonds en te moe om te gaan.

Nu ik die tijd toch anders moet gaan invullen is het wel een mooie afleiding om te gaan dansen.

Wel eng, want dan moet ik mij onder de mensen begeven.

Ik moet mij dan maar aan het gegeven optrekken dat dingen achteraf vaak minder eng waren dan ik dacht.

Bekende drempel, moet ik vaker overheen gaan stappen.

Ja gewoon doen, want je beweegt, je gebruikt je lijf op een positieve manier, je wordt er vrolijk van en je moet nadenken aan pasjes dus je hoofd wordt lekker leeg.



Krachttraining,dat kan ik wellicht wel gebruiken.Veel spiermassa zal ik niet meer bezitten.

Des te meer een reden om niet te gaan lopen

Hoe dat verantwoord aan te paken heb ik geen kaas van gegeten.

Als het zo ver komt zal ik er een topicje tegenaan gooien.

Daar zie ik je dan vast verschijnen.

Meid we wachten op je...





Lieve poez.

Wat lief je post.

Dankje dat je jij het zo ziet,dank je dat je het schrijft.

Wederom geeft ook dat mij een positief gevoel.

Ik word er wel een beetje verlegen van.

Ach lieverd...



Probeer te gaan slapen liefje. Neem een kop warme melk met honing en ga in je bedje liggen. Je put jezelf uit als je zo lang opblijft en dat is niet goed voor je. Je kunt je energie nu wel beter gebruiken.

Gewist.

Het modereerbeleid van Viva is beneden elk peil.

Gewist.

Het modereerbeleid van Viva is beneden elk peil.

Iry.......kop op lieverd!



Ik was hier al bang voor. Dat iemand, na 8 jaar, zegt niet meer van je te houden, is ook nogal wat om te horen.



En als je dan al vecht met je eigen issues, word je er ook katsonzeker van.



Probeer het zo goed en zo kwaad als het kan, toch wat los te laten. Net zoals met zand. Als je het losjes in de hand houdt, blijft het daar liggen, maar als je gaat knijpen, verdwijnt het tussen je vingers door.



Probeer in het moment te blijven, je vriend is er nu nog. Belangrijker, jij bent er nu nog. En alleen op jezelf heb je invloed. Misschien vind je wat rust in de gedachte dat hoe dan ook, wat dan ook, je altijd jezelf zult hebben.



Het lijkt mij zo moeilijk.....is het ook....heel veel sterkte en kracht, mooi mens.

quote:iry schreef op 25 augustus 2008 @ 00:23:

Ik heb even een flinke dip.



Vannacht ben ik op een andere kamer gaan slapen.

Het deed mij zoveel pijn om naast de man te liggen waar ik zoveel van houd wetende dat hij niet die gevoelens met mij deelt.

Ik was verdrietig en boos.

Ik weet niet wat er overheerste eigenlijk.

Was ik zo verdrietig en maakte die machteloosheid mij boos.

Of was ik zo boos op de situatie,op hem of op mijzelf en maakte de machteloosheid mij zo verdrietig.

Ik snap dat je boos bent en dat je je machteloos voelt, maar je vriend kan er niks aan doen dat hij dat nu zo even voelt. Denk even na... hij heeft gezegd dat hij er licht in ziet en dat hij het met jou wil proberen. Dat zegt toch heel veel?



Ik wilde haast in hem kruipen maar eigenlijk het ook uitgillen tegen hem.

Wat dacht je in vredesnaam te bereiken met je gevoel voor je te houden!!!!

Hoe oneerlijk om mij zo buitenspel te zetten!



S'morgens vroeg toen ik langs onze slaapkamer liep,zei hij,kom nou eens gewoon bij mij liggen.

Ik heb vreselijk gehuild in zijn armen.



Hij is in de loop van de ochtend met frummel naar beneden gegaan en hem met een boterham voor een dvd gezet.



Hij is bij mij komen liggen, we hebben gevreeen en wederom was ik in tranen.

Zoveel emoties,ik word echt gek van binnen.





De rest van de dag ging het wel goed.

Vriend is heel lief voor mij.

Veel mensen over de vloer gehad en een deel bleef ook eten.

Dat zorgde wel voor afleiding.

Maar ik ben op het moment zo bloednerveus en vooral in gezelschap.

Het is gewoon belachelijk maar als vriend mij aankeek,of wat vroeg of de kamer inliep, werd ik zenuwachtig en ik dacht dat iedereen het aan mij (ons) kon zien.

Ik ben zo onzeker over alles en doodsbang.

Lieverd, laat het los, je hebt hier geen enkele invloed op. En ik snap heel goed dat hier juist het kritieke punt zit voor jou, de controle verliezen... Je hebt geen controle en je zal het moeten ondergaan, wat je ook doet je kan het niet veranderen. Richt je energie dus niet op de mensen om je heen (de visite) of op je vriend, maar richt het op het enige waar je wel invloed op hebt, en dat ben jezelf.



s'Avonds hebben we weer eventjes gepraat.

Hij snapt dat ik zenuwachtig word van hem en zei dat hij dat rot vindt voor mij ,maar dat het ook logisch is en ik het de tijd moest geven om er mee om te gaan.

Ik heb nogmaals gepolst of hij echt achter zijn keuze staat en niet stiekem twijfeld.

Maar nee,er was te veel te verliezen zei hij, we gingen ervoor.

Ik geloof hem ook nu.



Maar dat niet meer van mij houden.....het doet zo veel pijn.

Hoe lief hij ook voor mij is,mij knuffelt,mij liefje noemt,mijn haar streelt,mij tegen zich aan trekt.

Ik heb de affectie keihard nodig en vind het heel fijn.

Maar ik ben ook erg in de war daardoor.



Ik wilde dat ik wakker werd uit deze nare droom,of dat hij zegt,grapje!! (wel een hele slechte dan)





Ik verklaar de dag heilig als hij weer tegen mij zegt: ik hou van je.

Wat is er dan anders?



Mijn god,hoe moet ik het allemaal gaan doen?

Nu.....ik zou het liefst de auto instappen en voorlopig niet meer terugkomen.

Niet dat die struisvogelpolitiek een oplossing is.

Bovendien neem ik het grootste probleem toch met mij mee.

Want dat ben ik namelijk zelf.



Mijn tranen maken grote druppels op mijn toetsenbord.

Probeer rust te zoeken Iry, laat het los, Laat de dingen los die je niet vast kan houden, ze kosten je veel te veel kracht en ze leveren niks op. Gebruik deze kracht voor jezelf om gezond en sterk te worden en jezelf te geven wat je nodig hebt, namelijk onvoorwaardelijke liefde.

Lieve Iry,



ik las je verhaal, en dacht dat het mijn verhaal was. Ik heb echter geen kind, dus ik kan me niet voorstellen hoe dat er nog eens bij dan moet voelen.



De eetstoornis, het je optrekken aan iemand, die dan niet meer van je houdt, je naar je toetrekt, van zich afduwt. Het weten, en ook niet weten, of niet willen weten, of verstandelijk gezien niet kunnen weten, dat je niks waard bent, dat je daarom een eetstoornis hebt, dat je huilend psychologen en ggz belt omda tje het niet meer aankan en zo hoopt dat iemand je komt bevrijden uit de hel die jouw leven heet.



Ik las je verhaal, en dacht, ik ben niet alleen.



Ik hoop zo dat er op een dag die belachelijke zonneschijn na de regen is, en dat alle cliche's toch waar zijn. En eerlijk gezegd hoop ik het niet alleen voor jou, maar ook voor mij.



Ontzettend veel sterkte toegewenst, je verdient al het goede op deze wereld,



x

Lieve Iry, ik heb niets meer toe te voegen aan de voorgaande woorden van Meds, Kunjana, Courage en Poezewoez. Ze zijn zo waar.

Dikke knuffel en voor jou ook Yellowlove.

iry, je zegt dat het je frustreert hoe het gegaan is en dat je vriend er niet eerder over gepraat heeft. Ik weet natuurlijk helemaal niet wat hij denkt, maar zou het niet zo kunnen zijn dat het geleidelijk is gegaan. Dat hij het in het begin zelf wegstopte? Want voor hem is het natuurlijk ook een stap om het aan zichzelf toe te geven. Misschien praat ik onzin hoor, maar wat ik feitelijk probeer te zeggen is dat het zou kunnen dat hij je niet bewust heeft proberen buiten te sluiten.



Waarschijnlijk weet je het zelf ook wel, maar die kracht heb je nu juist nodig. Die controle is maar tijdelijk en wat je met niet eten weggooit is de controle over jezelf, juist nu je daar nu zo hard aan moet werken. Met de behandelaar hierover praten lijkt me inderdaad het beste.



En wat de rest ook al zegt: je zult al je krachten nodig hebben. Probeer jezelf een beetje te sparen en probeer ook zoveel (en zo normaal) mogelijk slaap te krijgen.

Och lieve,



ga zo toch proberen te slapen, dat ga ik ook doen. Ik heb net het advies van een 14jarige(!) op een forum opgevolgd en het nummer survivor van destiny's child geluisterd, en wonder boven wonder voelde ik toch wel een halve minuut strijdkracht. Wellicht een tip, van een 14-jarige, maar toch best ok.



Verder hoop ik zo dat je eruit komt, en het stomme is dat ik bij jou dan natuurlijk weer wel zie dat je eruit kan komen, en dat je het waard bent, en dat je kan vechten, en dat een mens meer kan hebben dan je denkt en daardoor jij het gaat redden. Ik denk echt aan je, heel veel sterkte,

Trusten Iry en Yellowlove, morgen weer een nieuwe dag.

Trusten iry.

En wees lief voor jezelf nu.