Relaties
alle pijlers
Man wil ex vriendin ontmoeten
dinsdag 14 oktober 2008 om 19:08
Heb per toeval ontdekt dat mijn man een sms heeft gekregen van zijn (soort) ex .
Hij was toen begin 20 zijn net onder 20. Ze vonden elkaar wel leuk maar niet tegelijk tijd , dus ze hadden nooit een verkering.
Over een week gaan wij naar buitenland op vakantie. Een land waar zij nog steeds woont en hij zijn jeugd door gebracht heeft.
Hij heeft wel terug ge-sms't om te zeggen dat hij haar wel zou willen ontmoeten.
Sms'jes zelf heb ik nooit gezien, behalve 1 van haar, zo weet ik dat ze contact hadden. Hij zei dat hij nog geen geschikt moment had om het aan mij te vertellen. Maar in de tussen tijd heeft wel al hun sms-verkeer gedeletet.
Wat moet ik hier van maken?
Hij was toen begin 20 zijn net onder 20. Ze vonden elkaar wel leuk maar niet tegelijk tijd , dus ze hadden nooit een verkering.
Over een week gaan wij naar buitenland op vakantie. Een land waar zij nog steeds woont en hij zijn jeugd door gebracht heeft.
Hij heeft wel terug ge-sms't om te zeggen dat hij haar wel zou willen ontmoeten.
Sms'jes zelf heb ik nooit gezien, behalve 1 van haar, zo weet ik dat ze contact hadden. Hij zei dat hij nog geen geschikt moment had om het aan mij te vertellen. Maar in de tussen tijd heeft wel al hun sms-verkeer gedeletet.
Wat moet ik hier van maken?
zondag 19 oktober 2008 om 02:54
zondag 19 oktober 2008 om 08:14
Lieve Elizey,
Wat een emotionele, onstabiele situatie met zoveel wendingen.. Ik kan me voorstellen dat je niet weet wat je erbij moet voelen en hoe je je hierin gaat redden, maar gelukkig heb je al veel goede adviezen gehad waar ik me alleen maar bij kan aansluiten.
Geef hem nu inderdaad even de tijd en ruimte om voor zichzelf dingen op een rijtje te zetten in zijn vaderland. Hij zal in ieder geval geconfronteerd worden met hoe realistisch zijn jarenlange fantasie is (geweest). Wat dit betreft kun je alleen maar afwachten: piekeren en het mogelijke verloop blijven overdenken heeft geen zin en geeft je alleen maar onrust en onzekerheid.
Ook schiet hij niets op met de bevestiging dat jij hem niet kwijt wilt. Ga er vanuit dat hij dat wel weet. Blijf zelf even op afstand (zonder te smsen etc), dan zien jullie het allebei wat helderder!
Houd ook in de gaten hoe je er zelf onder blijft deze dagen; blijf zo goed mogelijk voor jezelf zorgen en hoe moeilijk het ook is, probeer sterk te blijven. Wellicht door het allemaal even vanaf een afstandje te bekijken (als buitenstaander). Zet de feiten op een rij: jullie voelden je allebei fijn in jullie relatie, maar bij beiden zaten er ook gevoelens te knagen. Die zijn na jaren op tafel gegooid en dat was even erg pijnlijk, maar van daaruit zijn jullie nu op zoek naar duidelijkheid. Hoe het gaat aflopen weet je nog niet en dat is onzeker, zo'n periode is onvermijdelijk. Naar mijn idee kun je in deze situatie alleen maar kijken wat er gebeurt, het proberen te aanvaarden zonder jezelf te verliezen (bij jezelf blijven, niet hysterisch worden). Lukt dat niet voor jezelf, probeer het dan voor je kinderen, wellicht geeft je dat kracht.
Elizey, ik wens je heel veel sterkte toe. Blijf overeind, ook al lijkt het nu even een hele diepe put waar je niet meer uitkomt, het is (hoe dan ook, hoe anders of moeilijk ook) niet het einde van de wereld. You'll survive.
--
PS: Weten je kinderen nu waarom jij niet mee op vakantie bent? En kun je contact hebben met een van zijn ouders of een ander familielid, zodat je kunt checken hoe het met je kinderen gaat? Ze lijken mij een leeftijd hebben waarop ze soms meer begrijpen/verstaan van een stilgehouden situatie dan men verwacht..
Sterkte meid!
Wat een emotionele, onstabiele situatie met zoveel wendingen.. Ik kan me voorstellen dat je niet weet wat je erbij moet voelen en hoe je je hierin gaat redden, maar gelukkig heb je al veel goede adviezen gehad waar ik me alleen maar bij kan aansluiten.
Geef hem nu inderdaad even de tijd en ruimte om voor zichzelf dingen op een rijtje te zetten in zijn vaderland. Hij zal in ieder geval geconfronteerd worden met hoe realistisch zijn jarenlange fantasie is (geweest). Wat dit betreft kun je alleen maar afwachten: piekeren en het mogelijke verloop blijven overdenken heeft geen zin en geeft je alleen maar onrust en onzekerheid.
Ook schiet hij niets op met de bevestiging dat jij hem niet kwijt wilt. Ga er vanuit dat hij dat wel weet. Blijf zelf even op afstand (zonder te smsen etc), dan zien jullie het allebei wat helderder!
Houd ook in de gaten hoe je er zelf onder blijft deze dagen; blijf zo goed mogelijk voor jezelf zorgen en hoe moeilijk het ook is, probeer sterk te blijven. Wellicht door het allemaal even vanaf een afstandje te bekijken (als buitenstaander). Zet de feiten op een rij: jullie voelden je allebei fijn in jullie relatie, maar bij beiden zaten er ook gevoelens te knagen. Die zijn na jaren op tafel gegooid en dat was even erg pijnlijk, maar van daaruit zijn jullie nu op zoek naar duidelijkheid. Hoe het gaat aflopen weet je nog niet en dat is onzeker, zo'n periode is onvermijdelijk. Naar mijn idee kun je in deze situatie alleen maar kijken wat er gebeurt, het proberen te aanvaarden zonder jezelf te verliezen (bij jezelf blijven, niet hysterisch worden). Lukt dat niet voor jezelf, probeer het dan voor je kinderen, wellicht geeft je dat kracht.
Elizey, ik wens je heel veel sterkte toe. Blijf overeind, ook al lijkt het nu even een hele diepe put waar je niet meer uitkomt, het is (hoe dan ook, hoe anders of moeilijk ook) niet het einde van de wereld. You'll survive.
--
PS: Weten je kinderen nu waarom jij niet mee op vakantie bent? En kun je contact hebben met een van zijn ouders of een ander familielid, zodat je kunt checken hoe het met je kinderen gaat? Ze lijken mij een leeftijd hebben waarop ze soms meer begrijpen/verstaan van een stilgehouden situatie dan men verwacht..
Sterkte meid!
zondag 19 oktober 2008 om 09:31
Ook schiet hij niets op met de bevestiging dat jij hem niet kwijt wilt. Ga er vanuit dat hij dat wel weet. Blijf zelf even op afstand (zonder te smsen etc), dan zien jullie het allebei wat helderder!
Daar heb je helemaal gelijk in hij weet hoe ik mij voel en om het keer op keer naar hem toe te bevestigen is inderdaad heel verwarend voor beiden van ons, ik ga het niet meer doen.
Houd ook in de gaten hoe je er zelf onder blijft deze dagen; blijf zo goed mogelijk voor jezelf zorgen en hoe moeilijk het ook is, probeer sterk te blijven. Wellicht door het allemaal even vanaf een afstandje te bekijken (als buitenstaander). Zet de feiten op een rij: jullie voelden je allebei fijn in jullie relatie, maar bij beiden zaten er ook gevoelens te knagen. Die zijn na jaren op tafel gegooid en dat was even erg pijnlijk, maar van daaruit zijn jullie nu op zoek naar duidelijkheid.
Heb laatste dagen veel over mij gevoelens naar hem toe gedacht. Over wat ik alle die jaren voor hem en over hem voelde. En kan nog steeds met volle overtuiging zeggen dat de wereld die hij voor mij gecreëerd had was een paradijs. Wat ik met hem had was voor mij een ultieme droom.
In hem had ik alles wat ik nodig had.
Een persoon die hij is is alles wat ik nodig had, hij was mij reder in nood, hij heeft zo veel gegeven. Als ik om mij heen kijk dan zie ik alleen dingen die met liefde door hem of dankzij hem gecreëerd zijn. En dat heeft hij allemaal voor mij gedaan, gedaan omdat ik er om vroeg. Hoe kan ik beter hebben dat? Nee, nooit !!
Hij zei tegen mij dat ik zonder hem op een lang termijn gelukkige ben. Misschien, maar allen als ik een kloon van hem kan vinden. Hij is gesneden van het hout dat mij zo goed past. En ik denk dat ik het beter dan hem weet. Ik denk dat hij het alleen zij om weg te kunnen, zonder het zelf te realiseren.
De hele paradijs was dankzij hem. En als hij denk dat ik beter kan krijgen komt alleen als hij zelf niet realiseert hoeveel hij waard is.
Elizey, ik wens je heel veel sterkte toe. Blijf overeind, ook al lijkt het nu even een hele diepe put waar je niet meer uitkomt, het is (hoe dan ook, hoe anders of moeilijk ook) niet het einde van de wereld. You'll survive.
Natuurlijk zou ik overleven. En het is niet het einde van de wereld. Maar voor mij niet het einde van de wereld en ultieme geluk zijn verschillende dingen en ik weet zeker dat als ik verder gaat zoeken dan zou ik maar een maatstaf gebruiken. En dat is hij.
Hij zou nooit uit mij hoofd gaan als iemand die voor mij perfect is.
En met creëren van een nieuwe leven zou ik dat altijd na willen maken het paradijs dat hij aan mij heeft gegeven. Dus nee, zonder hem ben ik niet gelukkiger. Ik kan alleen mij best doen om wat wij hij hadden te klonen.
Beter dan hij besta niet. En hij kan mij niet van anders overtuigen.
Er is geen enkele deel van wat hij aan mij gegeven heeft had ik anders gewild!! En dat is iets wat hij niet ziet, hij ervaart dat ik heel ongelukkig met hem was, of zoals ik al zei was dat misschien een excuus van hem om weg te gaan
PS: Weten je kinderen nu waarom jij niet mee op vakantie bent? En kun je contact hebben met een van zijn ouders of een ander familielid, zodat je kunt checken hoe het met je kinderen gaat? Ze lijken mij een leeftijd hebben waarop ze soms meer begrijpen/verstaan van een stilgehouden situatie dan men verwacht..
Nee zij weten niet de echte reden. En om ze een half uur voor dat ze op vakantie gingen te vertellen (want toen was de eerst kans om het te doen ) over papa en mama leek mij geen goed plan. Vertellen en dan gaan ze gelijk in de auto en zonder mij weg, nee dat deed ze veels te veel pijn denk ik.
Maar wij houden wel contact met elkaar via SMS.
Sterkte meid!
Bedankt LieverNaïef.
Daar heb je helemaal gelijk in hij weet hoe ik mij voel en om het keer op keer naar hem toe te bevestigen is inderdaad heel verwarend voor beiden van ons, ik ga het niet meer doen.
Houd ook in de gaten hoe je er zelf onder blijft deze dagen; blijf zo goed mogelijk voor jezelf zorgen en hoe moeilijk het ook is, probeer sterk te blijven. Wellicht door het allemaal even vanaf een afstandje te bekijken (als buitenstaander). Zet de feiten op een rij: jullie voelden je allebei fijn in jullie relatie, maar bij beiden zaten er ook gevoelens te knagen. Die zijn na jaren op tafel gegooid en dat was even erg pijnlijk, maar van daaruit zijn jullie nu op zoek naar duidelijkheid.
Heb laatste dagen veel over mij gevoelens naar hem toe gedacht. Over wat ik alle die jaren voor hem en over hem voelde. En kan nog steeds met volle overtuiging zeggen dat de wereld die hij voor mij gecreëerd had was een paradijs. Wat ik met hem had was voor mij een ultieme droom.
In hem had ik alles wat ik nodig had.
Een persoon die hij is is alles wat ik nodig had, hij was mij reder in nood, hij heeft zo veel gegeven. Als ik om mij heen kijk dan zie ik alleen dingen die met liefde door hem of dankzij hem gecreëerd zijn. En dat heeft hij allemaal voor mij gedaan, gedaan omdat ik er om vroeg. Hoe kan ik beter hebben dat? Nee, nooit !!
Hij zei tegen mij dat ik zonder hem op een lang termijn gelukkige ben. Misschien, maar allen als ik een kloon van hem kan vinden. Hij is gesneden van het hout dat mij zo goed past. En ik denk dat ik het beter dan hem weet. Ik denk dat hij het alleen zij om weg te kunnen, zonder het zelf te realiseren.
De hele paradijs was dankzij hem. En als hij denk dat ik beter kan krijgen komt alleen als hij zelf niet realiseert hoeveel hij waard is.
Elizey, ik wens je heel veel sterkte toe. Blijf overeind, ook al lijkt het nu even een hele diepe put waar je niet meer uitkomt, het is (hoe dan ook, hoe anders of moeilijk ook) niet het einde van de wereld. You'll survive.
Natuurlijk zou ik overleven. En het is niet het einde van de wereld. Maar voor mij niet het einde van de wereld en ultieme geluk zijn verschillende dingen en ik weet zeker dat als ik verder gaat zoeken dan zou ik maar een maatstaf gebruiken. En dat is hij.
Hij zou nooit uit mij hoofd gaan als iemand die voor mij perfect is.
En met creëren van een nieuwe leven zou ik dat altijd na willen maken het paradijs dat hij aan mij heeft gegeven. Dus nee, zonder hem ben ik niet gelukkiger. Ik kan alleen mij best doen om wat wij hij hadden te klonen.
Beter dan hij besta niet. En hij kan mij niet van anders overtuigen.
Er is geen enkele deel van wat hij aan mij gegeven heeft had ik anders gewild!! En dat is iets wat hij niet ziet, hij ervaart dat ik heel ongelukkig met hem was, of zoals ik al zei was dat misschien een excuus van hem om weg te gaan
PS: Weten je kinderen nu waarom jij niet mee op vakantie bent? En kun je contact hebben met een van zijn ouders of een ander familielid, zodat je kunt checken hoe het met je kinderen gaat? Ze lijken mij een leeftijd hebben waarop ze soms meer begrijpen/verstaan van een stilgehouden situatie dan men verwacht..
Nee zij weten niet de echte reden. En om ze een half uur voor dat ze op vakantie gingen te vertellen (want toen was de eerst kans om het te doen ) over papa en mama leek mij geen goed plan. Vertellen en dan gaan ze gelijk in de auto en zonder mij weg, nee dat deed ze veels te veel pijn denk ik.
Maar wij houden wel contact met elkaar via SMS.
Sterkte meid!
Bedankt LieverNaïef.
zondag 19 oktober 2008 om 11:42
quote:Elizey schreef op 19 oktober 2008 @ 09:31:
Nee zij weten niet de echte reden. En om ze een half uur voor dat ze op vakantie gingen te vertellen (want toen was de eerst kans om het te doen ) over papa en mama leek mij geen goed plan. Vertellen en dan gaan ze gelijk in de auto en zonder mij weg, nee dat deed ze veels te veel pijn denk ik. Maar wat hebben jullie hen wel verteld dan? En wat vertelt je man aan zijn ouders? Het is toch wel op zijn minst een beetje opvallend als iedereen denkt dat het koek en ei is tussen jullie als jij dan opeens niet meegaat naar een familiefeestje wat al zo lang gepland is?
Nee zij weten niet de echte reden. En om ze een half uur voor dat ze op vakantie gingen te vertellen (want toen was de eerst kans om het te doen ) over papa en mama leek mij geen goed plan. Vertellen en dan gaan ze gelijk in de auto en zonder mij weg, nee dat deed ze veels te veel pijn denk ik. Maar wat hebben jullie hen wel verteld dan? En wat vertelt je man aan zijn ouders? Het is toch wel op zijn minst een beetje opvallend als iedereen denkt dat het koek en ei is tussen jullie als jij dan opeens niet meegaat naar een familiefeestje wat al zo lang gepland is?
zondag 19 oktober 2008 om 12:34
Elizay het is heel fijn dat je je man zo perfect vind. Maar misschien is het voor hem een beetje beklemmend geweest, dat jij je tevéél op hem hebt gericht en wat te weinig op je eigen kracht vertrouwt. Probeer daar eens over na te denken de komende dagen. Het is niet zo fijn voor je man als je hem het gevoel geeft dat hij verantwoordelijk is voor jouw geluk.
.
zondag 19 oktober 2008 om 12:59
Capibara
Wij hebben aan de kinderen verteld dat ik blijf in verband met ons bedrijf.
Het is aal eerder voorgekomen dat kans bestond dat met vakantie een van ons zou moeten blijven. Gelukkig in het verleden hadden wij altijd een oplossing voor gevonden.
En kinderen waren toen wel altijd op de hoogte van de ontwikkelingen. Dus het is voor hen geen nieuw fenomeen.
Wat betreft zijn ouders, aan hun gaat hij alles vertellen, neem ik aan.
Impala
Maar misschien is het voor hem een beetje beklemmend geweest, dat jij je tevéél op hem hebt gericht en wat te weinig op je eigen kracht vertrouwt. Probeer daar eens over na te denken de komende dagen. Het is niet zo fijn voor je man als je hem het gevoel geeft dat hij verantwoordelijk is voor jouw geluk
Zo heb ik het nog niet bekeken. Misschien heb jij gelijk. Misschien had hij inderdaad zo gevoel.
Ik ga er over nadenken hoe ik mij zelf opstelde en of ik het beter kan doen.
Bedankt.
Wij hebben aan de kinderen verteld dat ik blijf in verband met ons bedrijf.
Het is aal eerder voorgekomen dat kans bestond dat met vakantie een van ons zou moeten blijven. Gelukkig in het verleden hadden wij altijd een oplossing voor gevonden.
En kinderen waren toen wel altijd op de hoogte van de ontwikkelingen. Dus het is voor hen geen nieuw fenomeen.
Wat betreft zijn ouders, aan hun gaat hij alles vertellen, neem ik aan.
Impala
Maar misschien is het voor hem een beetje beklemmend geweest, dat jij je tevéél op hem hebt gericht en wat te weinig op je eigen kracht vertrouwt. Probeer daar eens over na te denken de komende dagen. Het is niet zo fijn voor je man als je hem het gevoel geeft dat hij verantwoordelijk is voor jouw geluk
Zo heb ik het nog niet bekeken. Misschien heb jij gelijk. Misschien had hij inderdaad zo gevoel.
Ik ga er over nadenken hoe ik mij zelf opstelde en of ik het beter kan doen.
Bedankt.
zondag 19 oktober 2008 om 16:23
Goed dat je volhoudt met niet smsen Elizey!
En ik vind het een heel goede insteek van Impala, het voelt voor niemand fijn om de verantwoordelijkheid te voelen voor andermans geluk. Je kunt eraan bijdragen en dat kan geweldig voelen, ook voor jezelf, maar je zit vast wanneer je als steunpilaar een stapje opzij zet en daarmee zoveel schade aanricht doordat de ander wellicht te afhankelijk was.
Het hoeft niet zo te zijn, maar de mogelijkheid is er wel.
Dat je openstaat voor het overdenken van je eigen handelen getuigt van kracht, daar mag je trots op zijn.!
En ik vind het een heel goede insteek van Impala, het voelt voor niemand fijn om de verantwoordelijkheid te voelen voor andermans geluk. Je kunt eraan bijdragen en dat kan geweldig voelen, ook voor jezelf, maar je zit vast wanneer je als steunpilaar een stapje opzij zet en daarmee zoveel schade aanricht doordat de ander wellicht te afhankelijk was.
Het hoeft niet zo te zijn, maar de mogelijkheid is er wel.
Dat je openstaat voor het overdenken van je eigen handelen getuigt van kracht, daar mag je trots op zijn.!
zondag 19 oktober 2008 om 20:32
Beste Impala,
Ben jouw heel dankbaar voor je laatste post en je laatste opmerking.
Heb vanmiddag veel daar over na gedacht. En ben er van overtuigd dat jouw laatste post een schoot in de roos was.
Ik wil leren meer eigen identiteit ontdekken en ontwikkelen. Geen zwak muisje zijn die helemaal niet trots op haar zelf is en met een weertje weg kan worden gewaaid . Ik wil gelukkig met mijzelf zijn en als ik dat ben is het natuurlijk geweldig als andere met mij mijn geluk willen delen. Maar het moet zeker niet andersom zijn dat ik geluk bij andere zoek en dan pas zelf gelukkig word, want dat is een onmogelijke opgave.
Ik ga mijn best doen om Zelf mijzelf gelukkig te makken voor dat ik geluk bij anderen ga zoeken.
Het is zou wel een grote uitdaging voor mij worden, dat wel. Omdat het een eigenschaap is die ik nog niet zo goed in mijzelf heb ontwikkeld.
En natuurlijk hoop ik dat ik niet te laat tot dit besef gekomen ben.
Dank je wel.
Ben jouw heel dankbaar voor je laatste post en je laatste opmerking.
Heb vanmiddag veel daar over na gedacht. En ben er van overtuigd dat jouw laatste post een schoot in de roos was.
Ik wil leren meer eigen identiteit ontdekken en ontwikkelen. Geen zwak muisje zijn die helemaal niet trots op haar zelf is en met een weertje weg kan worden gewaaid . Ik wil gelukkig met mijzelf zijn en als ik dat ben is het natuurlijk geweldig als andere met mij mijn geluk willen delen. Maar het moet zeker niet andersom zijn dat ik geluk bij andere zoek en dan pas zelf gelukkig word, want dat is een onmogelijke opgave.
Ik ga mijn best doen om Zelf mijzelf gelukkig te makken voor dat ik geluk bij anderen ga zoeken.
Het is zou wel een grote uitdaging voor mij worden, dat wel. Omdat het een eigenschaap is die ik nog niet zo goed in mijzelf heb ontwikkeld.
En natuurlijk hoop ik dat ik niet te laat tot dit besef gekomen ben.
Dank je wel.
zondag 19 oktober 2008 om 22:06
Goed zo Elizey ! Het zal misschien geen makkelijke weg zijn, maar wel een hele mooie en eentje waar je de rest van je leven de vruchten van plukt. En als ik je zo hoor en lees, gaat het je zeker lukken. Ik vind je al behoorlijk sterk hoor, je moet er alleen zelf nog even meer in gaan geloven. En de vastgeroeste patronen doorbreken, dat wordt nog het moeilijkste.
En ik hoop van harte met je mee dat het niet te laat is om je huwelijk te redden.
En ik hoop van harte met je mee dat het niet te laat is om je huwelijk te redden.
.
maandag 20 oktober 2008 om 07:11
Je eigen identiteit ontdekken. Waar begin je mee? Hoe leer ik om niet volledig van hem af te gangen. Hoe leer ik mij emoties in verschillende richtingen te sturen en niet emotioneel volledig van hem afhankelijk te zijn?
En nog een, hoe leer ik meer op mij zelf te staan en niet volledig van hem afhangen. En daar gelukkig mee zijn. Omdat ik denk dat het zeker iets was wat hem benauwd maakte. (?)
Je begint natuurlijk met dingen die je fijn vindt. Dingen die je leuk vindt. En daar komt je intuïtie om de hoek kijken. Was altijd zo veel meer bezig met hoe andere zich voelen en niet ik zelf. Was helemaal "vergeten" na mijzelf te kijken en mijzelf ontdekken. Was altijd zo veel makkelijke om te voelen wat de behoeftes van een andere waren, maar verloor iedere keer mijzelf daar in. Wat uiteindelijk resulteerde in bang zijn om te voelen. Bang om te voelen wat ik door een lens van mij eigen ogen voel. En niet erdere keer afhankelijk van een andere zijn om dezelfde dingen te ervaren.
Misschien het alle eerste stap is gewoon genieten van het leven en wat het leven te bieden heeft. En daarna mijn intuïtie ontwikkelen. Die zou mij altijd in de goede richting wijzen van waar ik als individu wil staan.
Mijn eigen identiteit herontdekken. Dat is wat mij de komende tijd te wachten staat. Ik weet nu waarom ik het altijd van mijzelf weg schoof. Ik was er bang voor. Was bang om mijzelf te zijn.
Misschien mijzelf betekende voor mij alleen zijn. Ja, mijzelf en alleen zijn zouden synoniemen in mijn hoofd hadden kunnen zijn.
En als je die houding hebt dan is dat natuurlijk nooit goed voor je eigen emotionele gezondheid, laat staan voor je huwelijk.
Wat een pijnlijke ontdekking. En wat nog meer pijn doet is dat ik hier zo lang mee heb gewacht.
En nog een, hoe leer ik meer op mij zelf te staan en niet volledig van hem afhangen. En daar gelukkig mee zijn. Omdat ik denk dat het zeker iets was wat hem benauwd maakte. (?)
Je begint natuurlijk met dingen die je fijn vindt. Dingen die je leuk vindt. En daar komt je intuïtie om de hoek kijken. Was altijd zo veel meer bezig met hoe andere zich voelen en niet ik zelf. Was helemaal "vergeten" na mijzelf te kijken en mijzelf ontdekken. Was altijd zo veel makkelijke om te voelen wat de behoeftes van een andere waren, maar verloor iedere keer mijzelf daar in. Wat uiteindelijk resulteerde in bang zijn om te voelen. Bang om te voelen wat ik door een lens van mij eigen ogen voel. En niet erdere keer afhankelijk van een andere zijn om dezelfde dingen te ervaren.
Misschien het alle eerste stap is gewoon genieten van het leven en wat het leven te bieden heeft. En daarna mijn intuïtie ontwikkelen. Die zou mij altijd in de goede richting wijzen van waar ik als individu wil staan.
Mijn eigen identiteit herontdekken. Dat is wat mij de komende tijd te wachten staat. Ik weet nu waarom ik het altijd van mijzelf weg schoof. Ik was er bang voor. Was bang om mijzelf te zijn.
Misschien mijzelf betekende voor mij alleen zijn. Ja, mijzelf en alleen zijn zouden synoniemen in mijn hoofd hadden kunnen zijn.
En als je die houding hebt dan is dat natuurlijk nooit goed voor je eigen emotionele gezondheid, laat staan voor je huwelijk.
Wat een pijnlijke ontdekking. En wat nog meer pijn doet is dat ik hier zo lang mee heb gewacht.
maandag 20 oktober 2008 om 09:19
Lieve Elizey,
Jouw laatste post komt heel wijs over. Dat ben je ook, en nu is het tijd voor actie. Geef jezelf wel de tijd voor dit proces, je komt er vanzelf. (Ik merk bij mezelf dat wanneer ik herken in een fase te zitten en geen geduld heb met mijn persoonlijke ontwikkeling, dit het proces alleen maar vertraagt.)
Je komt echt met hele heldere inzichten en vragen die je jezelf stelt, super! Het enige waar ik het oneens met je ben, zijn je laatste twee zinnen.
quote:Elizey schreef op 20 oktober 2008 @ 07:11:
Wat een pijnlijke ontdekking. En wat nog meer pijn doet is dat ik hier zo lang mee heb gewacht.Het is misschien wat onhandig geweest voor je huwelijk dat je hier nu achter komt, maar je kunt jezelf mijns inziens niet kwalijk nemen dat je hier zo lang mee hebt gewacht.
Ieder heeft zijn eigen ontwikkelingsproces en daarbij stelt de ene persoon een andere prioriteit dan de ander. Wij ontwikkelen ons bovendien voor een groot deel onbewust en staan af en toe dan eventjes stil bij hoe we zijn veranderd of waar we nog aan moeten werken. Dat jij nu een nieuwe eigenschap/gewoonte hebt ontdekt die je wilt ontwikkelen is daarom alleen maar mooi, niet pijnlijk. Je bent je ervan bewust! Je geeft jezelf de kans om eraan te werken! Dat is toch iets heel moois? In dit geval: beter laat dan nooit. Blijkbaar was het voor jouw ontwikkeling eerst belangrijk empathisch, vergevingsgezind, spiritueel bewust of simpelweg een goede moeder en trouwe partner te zijn.
Neem jezelf nooit kwalijk dat je (nog niet) in een bepaald stadium van zelfontwikkeling bent; elk stadium waarin je je bevindt is leerzaam en nooit verspilde tijd zolang je je er bewust van bent, jezelf wat tijd gunt en het accepteert.
Als je jouw inzicht in een goed gesprek rustig aan je man kunt vertellen, na zijn terugkomst (en na zijn verhaal over wat hij heeft ontdekt in zijn vaderland) - en je man staat hier ondanks zijn eigen verwarde gevoel voor open, weet ik zeker dat hij trots op je kan zijn en (wellicht na wat tijd van bezinning) vergevingsgezind wat betreft jouw houding tijdens jullie huwelijk.
Veel succes, sterkte en geduld gewenst!
Jouw laatste post komt heel wijs over. Dat ben je ook, en nu is het tijd voor actie. Geef jezelf wel de tijd voor dit proces, je komt er vanzelf. (Ik merk bij mezelf dat wanneer ik herken in een fase te zitten en geen geduld heb met mijn persoonlijke ontwikkeling, dit het proces alleen maar vertraagt.)
Je komt echt met hele heldere inzichten en vragen die je jezelf stelt, super! Het enige waar ik het oneens met je ben, zijn je laatste twee zinnen.
quote:Elizey schreef op 20 oktober 2008 @ 07:11:
Wat een pijnlijke ontdekking. En wat nog meer pijn doet is dat ik hier zo lang mee heb gewacht.Het is misschien wat onhandig geweest voor je huwelijk dat je hier nu achter komt, maar je kunt jezelf mijns inziens niet kwalijk nemen dat je hier zo lang mee hebt gewacht.
Ieder heeft zijn eigen ontwikkelingsproces en daarbij stelt de ene persoon een andere prioriteit dan de ander. Wij ontwikkelen ons bovendien voor een groot deel onbewust en staan af en toe dan eventjes stil bij hoe we zijn veranderd of waar we nog aan moeten werken. Dat jij nu een nieuwe eigenschap/gewoonte hebt ontdekt die je wilt ontwikkelen is daarom alleen maar mooi, niet pijnlijk. Je bent je ervan bewust! Je geeft jezelf de kans om eraan te werken! Dat is toch iets heel moois? In dit geval: beter laat dan nooit. Blijkbaar was het voor jouw ontwikkeling eerst belangrijk empathisch, vergevingsgezind, spiritueel bewust of simpelweg een goede moeder en trouwe partner te zijn.
Neem jezelf nooit kwalijk dat je (nog niet) in een bepaald stadium van zelfontwikkeling bent; elk stadium waarin je je bevindt is leerzaam en nooit verspilde tijd zolang je je er bewust van bent, jezelf wat tijd gunt en het accepteert.
Als je jouw inzicht in een goed gesprek rustig aan je man kunt vertellen, na zijn terugkomst (en na zijn verhaal over wat hij heeft ontdekt in zijn vaderland) - en je man staat hier ondanks zijn eigen verwarde gevoel voor open, weet ik zeker dat hij trots op je kan zijn en (wellicht na wat tijd van bezinning) vergevingsgezind wat betreft jouw houding tijdens jullie huwelijk.
Veel succes, sterkte en geduld gewenst!
maandag 20 oktober 2008 om 09:36
Hoi Elizey,
met mijn relatie komt het niet meer goed. Nooit meer.
Met mij wel zeggen ze, op den duur. Hoewel het momenteel wrs wel zo voor je voelt: wij zijn voor ons geluk niet afhankelijk van een partner. Ergens in jezelf zit een kracht verscholen, die je kunt gebruiken om sterker te worden, onafhankelijk (emotioneel).
Je laatste post zou ik geschreven kunnen hebben; misschien is het een idee voor je om dit te gaan ontdekken samen met een psycholoog. Het is loodzwaar en de associatie "ik=alleen" is heel hard, maar het inzicht dat je net hebt laten zien is de eerste, grote stap.
met mijn relatie komt het niet meer goed. Nooit meer.
Met mij wel zeggen ze, op den duur. Hoewel het momenteel wrs wel zo voor je voelt: wij zijn voor ons geluk niet afhankelijk van een partner. Ergens in jezelf zit een kracht verscholen, die je kunt gebruiken om sterker te worden, onafhankelijk (emotioneel).
Je laatste post zou ik geschreven kunnen hebben; misschien is het een idee voor je om dit te gaan ontdekken samen met een psycholoog. Het is loodzwaar en de associatie "ik=alleen" is heel hard, maar het inzicht dat je net hebt laten zien is de eerste, grote stap.
maandag 20 oktober 2008 om 10:37
Ik begin mij steeds meer te realiseren dat mijn ontevredenheid en klagen na hem toe vaak ontstonden uit ontevredenheid over mijzelf. Ontevredenheid dat ik toen niet in staat was / wilde om eerst alles zelf uitzoeken, en dán pas hem in mijn wereld uit te nodigen. En niet gelijk mijzelf in zijn wereld te plaatsen en via hem de wereld te beleven.
Het was heel zwaar voor hem, realiseer ik mij nu pas. En dat is iets wat hij ook keer op keer tegen mij probeerde te vertellen. Ik wou alleen niet luisteren.
Als je er voor zorgt dat je emotioneel meer onafhankelijk bent dan heeft je partner niet zo zware last om te dragen. Hij hoeft dan niet alleen om te geven.
En op de momenten dat je jezelf bent en laat zien hoe mooi het leven is die jezelf gekeerd hebt is dat een open uitnodiging voor de andere om daar energie van te krijgen. Dan pas kom je samen in balans.
Het was heel zwaar voor hem, realiseer ik mij nu pas. En dat is iets wat hij ook keer op keer tegen mij probeerde te vertellen. Ik wou alleen niet luisteren.
Als je er voor zorgt dat je emotioneel meer onafhankelijk bent dan heeft je partner niet zo zware last om te dragen. Hij hoeft dan niet alleen om te geven.
En op de momenten dat je jezelf bent en laat zien hoe mooi het leven is die jezelf gekeerd hebt is dat een open uitnodiging voor de andere om daar energie van te krijgen. Dan pas kom je samen in balans.
maandag 20 oktober 2008 om 10:47
Nu pas realiseer ik mij alles wat hij aan mij probeerde te vertellen.
" ik heb niks meer om te geven" - was zeker een bekende zin van hem in de afgelopen paar maanden.
Dat zo veel moet gebeuren om voor mij dit te realiseren. Dat hij niks meer om te geven had omdat hij voor twee mensen moest leven en beleven. En dat houd niemand vol.
" ik heb niks meer om te geven" - was zeker een bekende zin van hem in de afgelopen paar maanden.
Dat zo veel moet gebeuren om voor mij dit te realiseren. Dat hij niks meer om te geven had omdat hij voor twee mensen moest leven en beleven. En dat houd niemand vol.
maandag 20 oktober 2008 om 11:07
Je ziet het goed denk ik Elizey. Ik vind het heel knap dat je het nu al allemaal zo goed kan analyseren. Je komt er wel!
Ben het eens met LieverNaief en wat zij zegt, dat je geen energie moet verspillen aan de vraag waarom je er niet eerder wat aan hebt gedaan. Voor alles is een tijd.
Ik denk niet dat je meteen naar de psych hoeft te rennen (al is het wel een optie natuurlijk), er zijn ook heel veel cursussen persoonlijke ontwikkeling.
Of begin gewoon met dingen voor jezelf doen, en alléén te doen. Precies zoals je zelf al zei: kijk wat je zelf leuk vindt en ga daar iets mee doen. Volg je hart en je intuitie. Eigen vrienden maken en/of onderhouden is ook belangrijk.
Wat je zegt over dat 'alleen zijn' en 'jezelf zijn' vaak synoniem lijken, dat klopt. Het is een valkuil voor veel vrouwen om zich helemaal op hun man te richten en zichzelf te vergeten. Heb het zelf helaas ook gedaan, vroeger. Het kost wat oefening om jezelf te blijven in een relatie. Maar als het lukt (en natuurlijk lukt het, als je eraan gaat werken en er alert op bent) hebben jullie er allebei veel plezier van. Zet hem op meid !
Ben het eens met LieverNaief en wat zij zegt, dat je geen energie moet verspillen aan de vraag waarom je er niet eerder wat aan hebt gedaan. Voor alles is een tijd.
Ik denk niet dat je meteen naar de psych hoeft te rennen (al is het wel een optie natuurlijk), er zijn ook heel veel cursussen persoonlijke ontwikkeling.
Of begin gewoon met dingen voor jezelf doen, en alléén te doen. Precies zoals je zelf al zei: kijk wat je zelf leuk vindt en ga daar iets mee doen. Volg je hart en je intuitie. Eigen vrienden maken en/of onderhouden is ook belangrijk.
Wat je zegt over dat 'alleen zijn' en 'jezelf zijn' vaak synoniem lijken, dat klopt. Het is een valkuil voor veel vrouwen om zich helemaal op hun man te richten en zichzelf te vergeten. Heb het zelf helaas ook gedaan, vroeger. Het kost wat oefening om jezelf te blijven in een relatie. Maar als het lukt (en natuurlijk lukt het, als je eraan gaat werken en er alert op bent) hebben jullie er allebei veel plezier van. Zet hem op meid !
.
maandag 20 oktober 2008 om 11:25
Nog een. Als je ontspannen bent ben je méér jezelf dan als je niet ontspannen bent, toch !?
Zo vaak heb ik van hem gehoord : "ONTSPAAN".
Nu vraag ik mij af wie groter intuïtie heeft manen of vrouwen.
Hij heeft het aan mij al zo veel keer verteld hoe ik zelf gelukkig kan zijn, maar ik luisterde niet.
Ben hem wel heel dankbaar voor zijn onbewuste wijsheid.
Zo vaak heb ik van hem gehoord : "ONTSPAAN".
Nu vraag ik mij af wie groter intuïtie heeft manen of vrouwen.
Hij heeft het aan mij al zo veel keer verteld hoe ik zelf gelukkig kan zijn, maar ik luisterde niet.
Ben hem wel heel dankbaar voor zijn onbewuste wijsheid.
maandag 20 oktober 2008 om 11:33
Sommige mannen hebben idd een hele goede intuitie.
Mijn man kan zo ongeveer mijn gedachten lezen
En ontspannen zijn, ja dat lukt je alleen als je gelukkig bent met jezelf en goed in contact staat met je eigen behoeften.
Maar het is niet nodig dat hij je vertelt hoe jij gelukkig kunt zijn hoor, dat kun je toch het allerbeste zelf aanvoelen ! En als je dat niet doet, helpt het ook niet als iemand anders je vertelt hoe je het moet doen. Dat heb je gemerkt
Mijn man kan zo ongeveer mijn gedachten lezen
En ontspannen zijn, ja dat lukt je alleen als je gelukkig bent met jezelf en goed in contact staat met je eigen behoeften.
Maar het is niet nodig dat hij je vertelt hoe jij gelukkig kunt zijn hoor, dat kun je toch het allerbeste zelf aanvoelen ! En als je dat niet doet, helpt het ook niet als iemand anders je vertelt hoe je het moet doen. Dat heb je gemerkt
.
maandag 20 oktober 2008 om 12:22
Wat nu in mij aan het gebeuren is , is ongelovig.
Blij en gelukkig zijn dat komt van uit jezelf en niet bij de anderen van dan, daar zijn wij allemaal al er over eens.
De eerste stap na gelukkig zijn met jezelf, of in ieder geval bij mij, is gewoon door te glimlachen.
Wat heb ik dat in het verleden weinig gedaan!!
Met een glimlach op je gezicht trigger je alle blije gevoelen in je hele lichaam.
Dat ontspaant, geeft vertrouwen en zelfvertrouwen, geeft zekerheid in jezelf dat je er mag zijn.
Ongelovig zo simpel, maar zo effectief. Ik ga de hele dag oefenen om gelukkig te zijn.
Wat mij ook verbaast is dat het een heel aangenaam gevoel is om te ervaren , jezelf blijdschap gunnen. Blij zijn van een glimlach. Het is een bevrijding van jezelf iegelijk, maar tegelijk tijd je bevrijd jezelf in een andere zelf. Wauw.
Blij en gelukkig zijn dat komt van uit jezelf en niet bij de anderen van dan, daar zijn wij allemaal al er over eens.
De eerste stap na gelukkig zijn met jezelf, of in ieder geval bij mij, is gewoon door te glimlachen.
Wat heb ik dat in het verleden weinig gedaan!!
Met een glimlach op je gezicht trigger je alle blije gevoelen in je hele lichaam.
Dat ontspaant, geeft vertrouwen en zelfvertrouwen, geeft zekerheid in jezelf dat je er mag zijn.
Ongelovig zo simpel, maar zo effectief. Ik ga de hele dag oefenen om gelukkig te zijn.
Wat mij ook verbaast is dat het een heel aangenaam gevoel is om te ervaren , jezelf blijdschap gunnen. Blij zijn van een glimlach. Het is een bevrijding van jezelf iegelijk, maar tegelijk tijd je bevrijd jezelf in een andere zelf. Wauw.
