Relaties
alle pijlers
Help, ik heb sjans!
woensdag 3 december 2008 om 11:38
Paar weken geleden had ik een man op bezoek waar ik vroeger heel goed mee bevriend was. We verloren elkaar uit het oog, vonden elkaar zo nu en dan weer eens oppervlakkig terug en kwamen zo een aantal maanden geleden in elkaars Hyves terecht waardoor het contact wat intensiveerde.
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
donderdag 25 december 2008 om 10:58
Sprankelend, het klinkt gewoon heel goed, het past bij je, krijg er een blij gevoel van voor je.
Ben zelf net terug van kerstavond met LM. En het was ongelooflijk gezellig. Hij heeft de hele avond echt ernstig lekkere dingen staan koken en ondertussen hebben we geouwehoerd, veel gelachen en flessen wijn gedronken. Vroeg naar bed gegaan. Het was weer zo'n momentje dat ik helemaal nergens anders wilde zijn en dacht: ik blijf voor altijd bij je. Tja. Natuurlijk hebben we het 'nergens' over gehad, maar ik merkte toch dat ik absoluut in zijn systeem zit, dan zegt ie dingen als: dat moeten we binnenkort ook eens eten/doen/etc. Ik denk dat ik moet kiezen: of ik accepteer dit/hem zoals het is, of ik kap ermee, want meer zekerheid dan dit krijg ik niet van deze oliebol. En misschien moet ik daar maar vrede (op aarde) mee hebben.
En dan nu op naar de volgende: SV. Verlang inmiddels naar een dagje suf op de bank hangen, maar helaas. Heb er helemaal geen zin in. Maar goed, ik heb het mezelf aangedaan, dus ik kan niet meer terug. Haha, over oliebollen gesproken, ik ben zelf nog wel de ergste!
Ben zelf net terug van kerstavond met LM. En het was ongelooflijk gezellig. Hij heeft de hele avond echt ernstig lekkere dingen staan koken en ondertussen hebben we geouwehoerd, veel gelachen en flessen wijn gedronken. Vroeg naar bed gegaan. Het was weer zo'n momentje dat ik helemaal nergens anders wilde zijn en dacht: ik blijf voor altijd bij je. Tja. Natuurlijk hebben we het 'nergens' over gehad, maar ik merkte toch dat ik absoluut in zijn systeem zit, dan zegt ie dingen als: dat moeten we binnenkort ook eens eten/doen/etc. Ik denk dat ik moet kiezen: of ik accepteer dit/hem zoals het is, of ik kap ermee, want meer zekerheid dan dit krijg ik niet van deze oliebol. En misschien moet ik daar maar vrede (op aarde) mee hebben.
En dan nu op naar de volgende: SV. Verlang inmiddels naar een dagje suf op de bank hangen, maar helaas. Heb er helemaal geen zin in. Maar goed, ik heb het mezelf aangedaan, dus ik kan niet meer terug. Haha, over oliebollen gesproken, ik ben zelf nog wel de ergste!
donderdag 25 december 2008 om 13:04
Tja Yaya, A... B... life's a bitch .
Net mijn toilet geschilderd. Moet ook beuren, en waarom niet met Kerst (nou Sprank, welke van de 10 miljoen redenen wil je eerst? ).
Ik heb een vraag. Hoewel ik onherkenbaar Zen ben in het hele gebeuren (kennelijk heb ik dit jaar het begrip 'niet af kunnen dwingen' onder de knie gekregen, ik word nog eens volwassen!) speelt er toch iets door mijn hoofd waar ik zelf niet echt iets mee kan.
De prille ontluiking heeft nog niet zo gek veel vriendinnen gehad, maar de dames die er waren, zeker de laatste, en ook de dames die in zijn vriendenkring zitten (lang leve Hyves ) zijn allemaal nogal eh... andere types dan ik. Op een ander topic roemde iemand mijn eerlijkheid (waarvoor dank!), dus maar even bruut met de billen bloot dan. Het zijn dames die ik denk ik zou omschrijven als een tikje ordinair, maar waarvan ik stiekem ook gewoon de griebels krijg omdat zij wèl puntgave kunstnagels hebben, denken aan een zonnebankje zo nu en dan, al hun haren op nummer hebben en zich totaal niet schamen voor fluoriserende lippenstift. Ok, die laatste is vals . Maar snappen jullie het concept een beetje? Lastige mix van niet mijn smaak en misschien *kuch* toch ook een klein vleugje jaloezie.
Ik ben niet lelijk. Maar ik ben bijvoorbeeld niet slank (in combinatie met dating is dat echt horror heb ik gemerkt). En ik heb zéker mijn uiterlijk niet zo hoog op mijn prioriteitenlijst dat ik er iedere dag meer dan een uur tijd voor vrij maak (kan maken). Kunstnagels heb ik gehad tot ik begon met verbouwen. Nu wil ik niet meer omdat het me teveel tijd (& geld misschien ook wel) kost om ze steeds bij te laten houden. Mijn kinderen vonden het geweldig, mama was net als totally spies .
Op zichzelf is dit nog niet eens zo'n big deal, ik ben redelijk van de take it or leave it. Bovendien denk ik dat we schoonheidstechnisch redelijk 'in balans' zijn hij en ik, dus het is niet echt Brad Pitt met een dikke versie van Amy Winehouse ofzo.
Maarrrr... breng de vooroordelen maar binnen... ik ben ook een klein ietsiepietsie slimmer dan mijn voorgangsters. De prille ontluiking is op sommige vlakken net een kleuter met een nieuw speeltje, en hij is kennelijk nogal verrast dat er op vrouwen ook een optie 'diepgang' kan worden geïnstalleerd. Blij verrast. Maar toch. Het lijkt soms alsof hij een totale omslag van Beauty naar Brains maakt voor zijn gevoel. En ook wel een beetje van meisjes naar een vrouw.
Ik wil me wel meisje voèlen, maar geen meisje meer zijn. Voor mij is het vanzelfsprekend dat er een gelijkwaardigheid is binnen een relatie. Dat je elkaar voedt qua intellect. Dat je kunt leren van elkaar, en dat het altijd de één of de ander kan zijn die een probleem het hoofd biedt. Hij geeft aan dat hij dit heel erg gaaf vindt, dat hij het erg gemist heeft in zijn voorgaande relaties en dat het iets is dat hij echt wil.
Toch blijft het steeds naar boven komen in gesprekken als iets waar hij erg aan moet wennen. En dat geeft me het gevoel dat ik hem erg intimideer. Ik zou het wel zo ongelofelijk debiel vinden als het stukloopt op het feit dat hij me te slim vindt. Maar ik kan ook moeilijk concessies gaan doen op het gebied van mijn intelligentie (oh ja joh, vier wielen zeg je? geen idéé hoeveel wielen mijn auto heeft eigenlijk ).
Iemand op wat voor manier dan ook een visie hierop?
Eerst maar eens de latex weg en mijn haar in de krullers... partytime!
Heerlijke dag vandaag allemaal!
Net mijn toilet geschilderd. Moet ook beuren, en waarom niet met Kerst (nou Sprank, welke van de 10 miljoen redenen wil je eerst? ).
Ik heb een vraag. Hoewel ik onherkenbaar Zen ben in het hele gebeuren (kennelijk heb ik dit jaar het begrip 'niet af kunnen dwingen' onder de knie gekregen, ik word nog eens volwassen!) speelt er toch iets door mijn hoofd waar ik zelf niet echt iets mee kan.
De prille ontluiking heeft nog niet zo gek veel vriendinnen gehad, maar de dames die er waren, zeker de laatste, en ook de dames die in zijn vriendenkring zitten (lang leve Hyves ) zijn allemaal nogal eh... andere types dan ik. Op een ander topic roemde iemand mijn eerlijkheid (waarvoor dank!), dus maar even bruut met de billen bloot dan. Het zijn dames die ik denk ik zou omschrijven als een tikje ordinair, maar waarvan ik stiekem ook gewoon de griebels krijg omdat zij wèl puntgave kunstnagels hebben, denken aan een zonnebankje zo nu en dan, al hun haren op nummer hebben en zich totaal niet schamen voor fluoriserende lippenstift. Ok, die laatste is vals . Maar snappen jullie het concept een beetje? Lastige mix van niet mijn smaak en misschien *kuch* toch ook een klein vleugje jaloezie.
Ik ben niet lelijk. Maar ik ben bijvoorbeeld niet slank (in combinatie met dating is dat echt horror heb ik gemerkt). En ik heb zéker mijn uiterlijk niet zo hoog op mijn prioriteitenlijst dat ik er iedere dag meer dan een uur tijd voor vrij maak (kan maken). Kunstnagels heb ik gehad tot ik begon met verbouwen. Nu wil ik niet meer omdat het me teveel tijd (& geld misschien ook wel) kost om ze steeds bij te laten houden. Mijn kinderen vonden het geweldig, mama was net als totally spies .
Op zichzelf is dit nog niet eens zo'n big deal, ik ben redelijk van de take it or leave it. Bovendien denk ik dat we schoonheidstechnisch redelijk 'in balans' zijn hij en ik, dus het is niet echt Brad Pitt met een dikke versie van Amy Winehouse ofzo.
Maarrrr... breng de vooroordelen maar binnen... ik ben ook een klein ietsiepietsie slimmer dan mijn voorgangsters. De prille ontluiking is op sommige vlakken net een kleuter met een nieuw speeltje, en hij is kennelijk nogal verrast dat er op vrouwen ook een optie 'diepgang' kan worden geïnstalleerd. Blij verrast. Maar toch. Het lijkt soms alsof hij een totale omslag van Beauty naar Brains maakt voor zijn gevoel. En ook wel een beetje van meisjes naar een vrouw.
Ik wil me wel meisje voèlen, maar geen meisje meer zijn. Voor mij is het vanzelfsprekend dat er een gelijkwaardigheid is binnen een relatie. Dat je elkaar voedt qua intellect. Dat je kunt leren van elkaar, en dat het altijd de één of de ander kan zijn die een probleem het hoofd biedt. Hij geeft aan dat hij dit heel erg gaaf vindt, dat hij het erg gemist heeft in zijn voorgaande relaties en dat het iets is dat hij echt wil.
Toch blijft het steeds naar boven komen in gesprekken als iets waar hij erg aan moet wennen. En dat geeft me het gevoel dat ik hem erg intimideer. Ik zou het wel zo ongelofelijk debiel vinden als het stukloopt op het feit dat hij me te slim vindt. Maar ik kan ook moeilijk concessies gaan doen op het gebied van mijn intelligentie (oh ja joh, vier wielen zeg je? geen idéé hoeveel wielen mijn auto heeft eigenlijk ).
Iemand op wat voor manier dan ook een visie hierop?
Eerst maar eens de latex weg en mijn haar in de krullers... partytime!
Heerlijke dag vandaag allemaal!
donderdag 25 december 2008 om 13:57
Sprank ik volg je al een tijdje (jeetje wat klinkt dit stalkerig) maar ik word gewoon blij van jouw postings. Van je verhalen en je ontwikkelingen. Ben blij verrast dat je 'zware' onderwerpen zo luchtig weet te brengen dat ik er zelfs minder moeite mee krijg.
Dus een visie op bovenstaand stuk: heb ik niet maar wel complete herkenning. Herkenning van diepgang en het missen van je uiterlijk op nr.1 zetten en het stiekem wel willen. The object of your affection bekijken en denken:"Hmm...de dames die hij om zich heen heeft, lijken in de verste verte niet op mij"
Overigens herken ik ook het anderen intimideren. Door de intelligentie en de diepgang die je hebt en ook uit.
Ik herken ook het in balans willen houden van de (een) relatie. Schipperen tussen jezelf blijven en de ander de ruimte te geven aan jou te wennen. Dat is het nadeel van zoveel geanalyseer: dat de gevoelens lekker hun eigen gang gaan en ik er achter aan hobbel zo van:"Wacht! Wacht! Ik moet jullie nog een plekje geven!! Kom terug!!!"
Dus een advies of een visie, het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar go with the flow. Consessies aan jezelf zou ik niet eens aan denken. Die gedachte mag je als eerste uit het raam flikkeren. Consessies aan jezelf resulteert op den duur in een wrok naar anderen voor wie je die consessies hebt gedaan. Ik spreek uit ervaring
Jij ook een fijne dag Sprank en tot horens op dit topic
Dus een visie op bovenstaand stuk: heb ik niet maar wel complete herkenning. Herkenning van diepgang en het missen van je uiterlijk op nr.1 zetten en het stiekem wel willen. The object of your affection bekijken en denken:"Hmm...de dames die hij om zich heen heeft, lijken in de verste verte niet op mij"
Overigens herken ik ook het anderen intimideren. Door de intelligentie en de diepgang die je hebt en ook uit.
Ik herken ook het in balans willen houden van de (een) relatie. Schipperen tussen jezelf blijven en de ander de ruimte te geven aan jou te wennen. Dat is het nadeel van zoveel geanalyseer: dat de gevoelens lekker hun eigen gang gaan en ik er achter aan hobbel zo van:"Wacht! Wacht! Ik moet jullie nog een plekje geven!! Kom terug!!!"
Dus een advies of een visie, het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar go with the flow. Consessies aan jezelf zou ik niet eens aan denken. Die gedachte mag je als eerste uit het raam flikkeren. Consessies aan jezelf resulteert op den duur in een wrok naar anderen voor wie je die consessies hebt gedaan. Ik spreek uit ervaring
Jij ook een fijne dag Sprank en tot horens op dit topic
donderdag 25 december 2008 om 14:57
O wat gaaf dat je dit zo opschrijft! Had er net tijdens de lunch met mijn goede vriendin (en ex van SV) een uitgebreid gesprek over! Wij concludeerden dat we geen 'meisje-meisjes' (letterlijk) zijn, maar desalniettemin toch echte vrouwen. Ook allebei beslist niet slank en zeker geen opgetutte fashionista's. Zij is tien jaar jonger dan ik, worstelt daar nog wat meer mee, vooral met haar gewicht, ik ben inmiddels 'at peace' met mezelf, take it or leave it inderdaad.
Kan me zo goed voorstellen dat je op een bepaalde manier 'geintimideerd' voelt door tuttebellen op hyves. Ik had het van de week toen ik met een paar veel jongere collega's meeging naar een hippe tent, hot and happening. Had de hele dag keihard gewerkt, zag eruit als een dweil die haar beste tijd gehad heeft, make-up op mijn wangen, veel te groot hangvest aan en op Uggs, met een rok (heb je het plaatje?) haar in een staartje sliertje. Kom ik binnen (nog nooit geweest), springt de barman 'Yaya' brullend over de bar om me te zoenen (kende hem dus typisch ergens van). Topavond gehad, terwijl de gelifte tieten en gezichten naar me keken met een blik van: hoe is dit in godsnaam mogelijk, waarom krijgt dat mens zoveel aandacht?
Weet je wat het is, Sprankelend? En dan durf ik zomaar voor jou en mij te spreken (we hebben hier toch al een soort van verleden): wij zijn ECHT!
En ja, we zijn slim, en dat is wel eens schrikken voor mannen. Huh? Ze is een vrouw, maar ze gedraagt zich toch anders dan ik gewend ben, hoe kan dat nou? Goh, ze zeurt helemaal niet over vrouwendingen en gaat met kerst haar wc schilderen in plaats van haar gezicht en nagels, huh? Ga jij nu eens even fijn zitten bedenken hoe verfrissend dat kan zijn voor een man, ok? En waarschijnlijk is hij ook heel erg toe aan de overstap van meisje naar vrouw.
Later meer, SV belt aan.
Kan me zo goed voorstellen dat je op een bepaalde manier 'geintimideerd' voelt door tuttebellen op hyves. Ik had het van de week toen ik met een paar veel jongere collega's meeging naar een hippe tent, hot and happening. Had de hele dag keihard gewerkt, zag eruit als een dweil die haar beste tijd gehad heeft, make-up op mijn wangen, veel te groot hangvest aan en op Uggs, met een rok (heb je het plaatje?) haar in een staartje sliertje. Kom ik binnen (nog nooit geweest), springt de barman 'Yaya' brullend over de bar om me te zoenen (kende hem dus typisch ergens van). Topavond gehad, terwijl de gelifte tieten en gezichten naar me keken met een blik van: hoe is dit in godsnaam mogelijk, waarom krijgt dat mens zoveel aandacht?
Weet je wat het is, Sprankelend? En dan durf ik zomaar voor jou en mij te spreken (we hebben hier toch al een soort van verleden): wij zijn ECHT!
En ja, we zijn slim, en dat is wel eens schrikken voor mannen. Huh? Ze is een vrouw, maar ze gedraagt zich toch anders dan ik gewend ben, hoe kan dat nou? Goh, ze zeurt helemaal niet over vrouwendingen en gaat met kerst haar wc schilderen in plaats van haar gezicht en nagels, huh? Ga jij nu eens even fijn zitten bedenken hoe verfrissend dat kan zijn voor een man, ok? En waarschijnlijk is hij ook heel erg toe aan de overstap van meisje naar vrouw.
Later meer, SV belt aan.
donderdag 25 december 2008 om 22:46
Ha die Sprank.
Naast een prettig kerst, en dat uwe toilet er volgend jaar ook glanzend -bij- mag zitten, de volgende theorie:
Hij is klaar met spelen (met barbiepoppen) en gaat nu grote mensen dingen doen (volwassen relatie opbouwen in rustig tempo).
En dat postief verbaasd zijn over jou is alleen maar goed. Dat houdt jou spannend. En dat blijft langer houdbaar dan een strakke Dcup en highlights.
Naast een prettig kerst, en dat uwe toilet er volgend jaar ook glanzend -bij- mag zitten, de volgende theorie:
Hij is klaar met spelen (met barbiepoppen) en gaat nu grote mensen dingen doen (volwassen relatie opbouwen in rustig tempo).
En dat postief verbaasd zijn over jou is alleen maar goed. Dat houdt jou spannend. En dat blijft langer houdbaar dan een strakke Dcup en highlights.
vrijdag 26 december 2008 om 13:11
Sprank, heeeeeeeerlijk om jouw verhaal weer te lezen. Ik ben nog te jong (24) om hier een visie over te hebben, want ik heb er geen ervaring mee, maar ik ben het met mijn voorgangers heen. Hij is quite obviously KLAAR met barbiepoppen en wil nou een écht vrouw. En dat ben jij overduidelijk... Je staat met 2 voeten op de grond, beschikt over een flinke dosis zelfspot (wat ík onweerstaanbaar vind ), weet wat je wilt en vooral wat je NIET wilt en hebt je prioriteiten bij andere dingen dan alleen haar, make-up, nagels en naaldhakken.
En hij is daar zogezegd een beetje van ondersteboven... nou en? Dat overleefd ie wel
!
En hij is daar zogezegd een beetje van ondersteboven... nou en? Dat overleefd ie wel
!
vrijdag 26 december 2008 om 13:27
Dit is echt de beste kerst ever, terwijl ik twee weken geleden nog moest huilen als ik dacht aan hoe ik deze weken zonder Yayababy door moest komen. Ongelooflijk! Gisteravond zo'n topavond gehad, SV kwam koken, hij was nog niet binnen of er belde een vriendin en die schoof gezellig aan met haar vriend. SV bereidde vijf gangen en aan het eind van de avond zaten we Mama Mia te kijken en te zingen... wat wil een mens nog meer? Ik niets dus. Pure vreugde. Zo wilde ik altijd dat het was. En nu ik er totaal niet op rekende, is het ineens zo.
En jij, Sprankelend, heb je het ook fijn? Als echte vrouw zeg maar.
En jij, Sprankelend, heb je het ook fijn? Als echte vrouw zeg maar.
vrijdag 26 december 2008 om 13:46
Slecht nieuw dames.... de mintgroene bruidsmeisjesjurken kunnen even terug in de kast. Ik weet hoe verschrikkelijk dat voor jullie moet zijn, maar hèy, ik heb ook recht op een beetje levensgeluk.
Watskebeurt... Nou... heel attent sms-te de ontluiking vannacht, zong mijn voicemail vol, bekrabbelde mijn Hyves en belde mij vanochtend nog net niet wakker. Dat MAG. Vandaag althans, want Sprank is jarig . Dus... uitgebreide felicitaties, lachen, kletsen, flirten, grapjes en toen even de eerste dag van Kerst doorgesproken. Ik chez exGeliefde met de kinderen, hij bij zijn familie. So far so good. Woensdag, op de dag die we samen doorbrachten omdat niemand daar tijd voor had, had hij hier uit de stad bloemen meegenomen voor zijn moeder. Ze was er heel erg blij mee. Zei hij. En dat kwam goed uit. Zei hij. Want (iedereen met een emancipatiegraad van hoger dan -1% moet nu even gaan zitten) hij had een hele bult was meegenomen die gestreken moest worden .
Holy fuck. Ik denk niet dat ik ooit zo hard heb gezegd dat ik iets echt mega asociaal vind. Floepte d'r zomaar uit . Het werd er niet beter op. Mijn in fraai oud Brabantsch geformuleerd Kendegijniestrijkedan? Werd bevestigend beantwoord .
Ik heb héééééél hard gelachen. Zo hard dat de boodschap wel over moèt zijn gekomen . Als deze meneer inderdaad de overstap wil maken van meisjes naar vrouwen dan issie nog in voor een hóóp verrassingen .
Héle fijne dag dames
(nog één laagje verf en dan is mijn wc klaar!)
Hoi Ivy, leuk dat je hier ook leest. We zijn een beetje te oud voor het andere topic inmiddels hè
Watskebeurt... Nou... heel attent sms-te de ontluiking vannacht, zong mijn voicemail vol, bekrabbelde mijn Hyves en belde mij vanochtend nog net niet wakker. Dat MAG. Vandaag althans, want Sprank is jarig . Dus... uitgebreide felicitaties, lachen, kletsen, flirten, grapjes en toen even de eerste dag van Kerst doorgesproken. Ik chez exGeliefde met de kinderen, hij bij zijn familie. So far so good. Woensdag, op de dag die we samen doorbrachten omdat niemand daar tijd voor had, had hij hier uit de stad bloemen meegenomen voor zijn moeder. Ze was er heel erg blij mee. Zei hij. En dat kwam goed uit. Zei hij. Want (iedereen met een emancipatiegraad van hoger dan -1% moet nu even gaan zitten) hij had een hele bult was meegenomen die gestreken moest worden .
Holy fuck. Ik denk niet dat ik ooit zo hard heb gezegd dat ik iets echt mega asociaal vind. Floepte d'r zomaar uit . Het werd er niet beter op. Mijn in fraai oud Brabantsch geformuleerd Kendegijniestrijkedan? Werd bevestigend beantwoord .
Ik heb héééééél hard gelachen. Zo hard dat de boodschap wel over moèt zijn gekomen . Als deze meneer inderdaad de overstap wil maken van meisjes naar vrouwen dan issie nog in voor een hóóp verrassingen .
Héle fijne dag dames
(nog één laagje verf en dan is mijn wc klaar!)
Hoi Ivy, leuk dat je hier ook leest. We zijn een beetje te oud voor het andere topic inmiddels hè
vrijdag 26 december 2008 om 13:54
vrijdag 26 december 2008 om 14:01
Allereerst gefeliciteerd Sprank!!
Jeeeeeeeeezus, het was ook allemaal te mooi om waar te zijn! Haha, dus hij was flink "in shock"? Mmm, ik weet wel wat ik hem kado gaf; een cursus strijken voor beginners, op z'n Brabants wel te verstaan! Maaaaar, ik lees dat onze Sprank dus uit Brabant komt? Ik dacht al: er moet een link zijn tussen ons
! Datissemdan!
Enjoy your birthday!
Jeeeeeeeeezus, het was ook allemaal te mooi om waar te zijn! Haha, dus hij was flink "in shock"? Mmm, ik weet wel wat ik hem kado gaf; een cursus strijken voor beginners, op z'n Brabants wel te verstaan! Maaaaar, ik lees dat onze Sprank dus uit Brabant komt? Ik dacht al: er moet een link zijn tussen ons
! Datissemdan!Enjoy your birthday!
vrijdag 26 december 2008 om 21:35
Je kan ook niet verwachten dat een man die nét klaar is met poppenspelen, al is losgeweekt van de mama. Als je dat laatste überhaupt kan verwachten van een vent. (Oh nee, ik ging cynisme met de kerstboom uit het raam gooien dit jaar. Mhm, maar ik kan heel goed liegen tegen mezelf)
Maar ja. Er zijn er wel 2 dit dat voorgeprogrammeerde rollenspel heur Sprank. Als mama zich met wat dooie takken laat omkopen voor een avond slaven. Hou je daar rekening mee als je hem een cursusje aanbiedt?
Ikzelf zou mijn mening inderdaad wel uiten, en voor bij mij een heel duidelijke grens aangeven, maar wat er tussen hen gebeurt, gebeurt tussen hen. Eigenlijk.
Maar ja. Er zijn er wel 2 dit dat voorgeprogrammeerde rollenspel heur Sprank. Als mama zich met wat dooie takken laat omkopen voor een avond slaven. Hou je daar rekening mee als je hem een cursusje aanbiedt?
Ikzelf zou mijn mening inderdaad wel uiten, en voor bij mij een heel duidelijke grens aangeven, maar wat er tussen hen gebeurt, gebeurt tussen hen. Eigenlijk.
vrijdag 26 december 2008 om 21:49
Niet kunnen striken wordt pas een punt als hij het niet wil leren hoor, hij is waarschinlijk gewoon verwent door mama die het ook wel fijn vindt ergens dat hij jongentje blijft en thuis blijft komen want dan is zij nodig. Mijn vriendje strijkt zelf want ik doe het niet, punt, ik koop zelf geen kleren die gestreken moeten worden heb er een teringhekel aan. Hij wel dus doet ie zelf, simpel. Maar als jou maybe-prins het nou gewoon de kans nog niet heeft gehad het te leren (en er waarschinlijk niet heel erg om stond te springen hier een mogelijk talent voor te ontwikkelen) maar niet te beroerd is ach so what. Zolang hij in elk geval maar niet verwacht dat jij die rol van mama (en ex) gaat overnemen dan is er toch niet een probleem, als dat nou alles is wat er niet aan deugt heb je nog steeds mazzal haha. Geef het nog maar een kans (zodra je uitgelachen bent)
PS: Van harte met je verjaardag!!
PS: Van harte met je verjaardag!!
zaterdag 27 december 2008 om 12:38
Hij strijkt niet! Geweldig, je hebt iets ontdekt dat absoluut niet deugt
Maar... wat kan het je schelen? Zijn moeder doet het waarschijnlijk maar wat graag (vertel mij wat, mijn moeder waste en streek in mijn studententijd soms nog voor mijn ex-vriendje, omdat zijn moeder overleden was), is niet eens echt luiheid, maar een 'contactmomentje' tussen die twee. En het betekent toch niet dat hij er automatisch vanuit gaat dat hij, als het echt iets wordt tussen jullie, voortaan zijn tas was mee naar jou neemt? Wel goed trouwens dat je hem uitgelachen hebt.
Ik heb nog nooit voor een man gestreken, ook niet voor mezelf trouwens, ik kan het niet en wens het ook niet te kunnen. Toen ex-man overhemden begon te dragen, mocht ie het gewoon zelf doen. Daar had ie zo snel genoeg van dat we vanaf dat moment een strijkster hadden. Nog steeds, ik ook. Bij LM was het hetzelfde in zijn huwelijk, hij strijkt iedere dag een overhemdje, vind ik sexy om te zien Ik vind strijken eigenlijk een non-issue in het leven Maar ja, ik ben dan ook een verwende prinses (die weliswaar zo'n 50 uur per week werkt, maar toch, huisvrouwen spreken schande van me).
Pfff, een echt feestelijke en gezellige kerst is wel slopend, ben gigantisch brak en het is een soort gesloopte kerststal hier in huis, een voormalig kraakpand, heb Mama Mia maar weer keihard opstaan, weet niet waar ik moet beginnen. Maar... ik ben ook voldaan, het was echt helemaal goed.
Emotioneel was het gelukkig niet verwarrend. Toen ik op kerstavond bij LM was, voelde dat zoals het hoort. Hij is lief, we hebben plezier gemaakt. Hij uit zich misschien niet zoals ik graag zou willen, maar hij heeft het wel vaak over dingen die we ergens in de nabije toekomst gaan doen, de kerstkaart van Yayababy en mij stond pontificaal in de keuken (rest lag op een stapeltje ergens anders), het is goed, ik denk wel dat ik graag bij hem blijf, ik heb er vrede op aarde mee.
Met SV was het echt alleen maar vriendschappelijk, die deed ook geen pogingen tot iets anders, lekker rustig, terwijl hij wel is blijven slapen. Het stemt me zeer tevreden dat het tussen hem en mij nu zo is, na alle woelige vaarwaters waar we in gezeten hebben, met mij als ongeleid ADHD'end projectiel.
Nu stilte na de storm, lastig, want als ik eenmaal in de flow zit, verlang ik voortdurend naar opwinding.
Maar... ik wens je een heel fijne verjaardag en je krijgt een dikke felicitatiekus van me Maak er een geweldig jaar van, ok?
Maar... wat kan het je schelen? Zijn moeder doet het waarschijnlijk maar wat graag (vertel mij wat, mijn moeder waste en streek in mijn studententijd soms nog voor mijn ex-vriendje, omdat zijn moeder overleden was), is niet eens echt luiheid, maar een 'contactmomentje' tussen die twee. En het betekent toch niet dat hij er automatisch vanuit gaat dat hij, als het echt iets wordt tussen jullie, voortaan zijn tas was mee naar jou neemt? Wel goed trouwens dat je hem uitgelachen hebt.
Ik heb nog nooit voor een man gestreken, ook niet voor mezelf trouwens, ik kan het niet en wens het ook niet te kunnen. Toen ex-man overhemden begon te dragen, mocht ie het gewoon zelf doen. Daar had ie zo snel genoeg van dat we vanaf dat moment een strijkster hadden. Nog steeds, ik ook. Bij LM was het hetzelfde in zijn huwelijk, hij strijkt iedere dag een overhemdje, vind ik sexy om te zien Ik vind strijken eigenlijk een non-issue in het leven Maar ja, ik ben dan ook een verwende prinses (die weliswaar zo'n 50 uur per week werkt, maar toch, huisvrouwen spreken schande van me).
Pfff, een echt feestelijke en gezellige kerst is wel slopend, ben gigantisch brak en het is een soort gesloopte kerststal hier in huis, een voormalig kraakpand, heb Mama Mia maar weer keihard opstaan, weet niet waar ik moet beginnen. Maar... ik ben ook voldaan, het was echt helemaal goed.
Emotioneel was het gelukkig niet verwarrend. Toen ik op kerstavond bij LM was, voelde dat zoals het hoort. Hij is lief, we hebben plezier gemaakt. Hij uit zich misschien niet zoals ik graag zou willen, maar hij heeft het wel vaak over dingen die we ergens in de nabije toekomst gaan doen, de kerstkaart van Yayababy en mij stond pontificaal in de keuken (rest lag op een stapeltje ergens anders), het is goed, ik denk wel dat ik graag bij hem blijf, ik heb er vrede op aarde mee.
Met SV was het echt alleen maar vriendschappelijk, die deed ook geen pogingen tot iets anders, lekker rustig, terwijl hij wel is blijven slapen. Het stemt me zeer tevreden dat het tussen hem en mij nu zo is, na alle woelige vaarwaters waar we in gezeten hebben, met mij als ongeleid ADHD'end projectiel.
Nu stilte na de storm, lastig, want als ik eenmaal in de flow zit, verlang ik voortdurend naar opwinding.
Maar... ik wens je een heel fijne verjaardag en je krijgt een dikke felicitatiekus van me Maak er een geweldig jaar van, ok?
zaterdag 27 december 2008 om 14:27
Kwam even een rust momentje nemen hier voordat ik de laatste ronde mega voorbereidingen in schiet voor mijn feest vanavond (ik vier het voor het eerst in bijna 20 jaar met een heus feest, voel me haske stoer. iemand nog zin in een borrel ) en ging eigenlijk alleen maar lezen en niet schrijven, maar nu toch maar even wel. Want ik snap het prima n.a.v. mijn gezoek naar minpunten en redenen om het toch vooral niet te doen, maar ik ben echt redelijk om als een blad aan een boom. Zeker na het gesprek dat we afgelopen week hebben gedaan en de soepele manier waarop we terug zijn geschakeld naar standje kier. Voorlopig kijk ik, voel ik, geniet ik en leef & absorbeer ik. Het is niet 'aan', het is geen relatie, we zijn twee mensen die al een eeuwigheid een zwak voor elkaar hebben en nu de mogelijkheid hebben die te exploreren.
Dus dat van dat strijken is geabsorbeerd. Toen ik zei dat hij zeker wel hoopte dat zijnmoeder 150 zou worden snapte hij dat niet direct. Na de uitleg dat ik het idee had dat hij graag zijn hele leven gestreken kleren wilde dragen grinnikte hij dat hij gewoon een vrouw ging zoeken die dat voor hem gaat doen omdat het geen actiepunt op zijn to do list zal zijn. Ik heb hem veel plezier gewenst .
En tegelijkertijd, ik ben wel in voor een deal. Als hij plechtig belooft altijd uit de buurt van mijn wasmachine te blijven, altijd de vuilnis buiten zet, het gras maait, en òf alle klerezooi die ik maak achter mijn gat opruimt òf nooit klaagt over mijn slordige natuur dan komen we prima door de onderhandelingen heen . Heb ik meteen een prima punt om hem af en toe compleet belachelijk te maken over zin hulpeloosheid .
Dus het was geen over en uit post. Als jullie me zo serieus nemen... vroegen jullie je dan niet af waarom je nog niet ècht een mintgroene bruidsmeisjesjurk voorbij had zien komen...
Dus dat van dat strijken is geabsorbeerd. Toen ik zei dat hij zeker wel hoopte dat zijnmoeder 150 zou worden snapte hij dat niet direct. Na de uitleg dat ik het idee had dat hij graag zijn hele leven gestreken kleren wilde dragen grinnikte hij dat hij gewoon een vrouw ging zoeken die dat voor hem gaat doen omdat het geen actiepunt op zijn to do list zal zijn. Ik heb hem veel plezier gewenst .
En tegelijkertijd, ik ben wel in voor een deal. Als hij plechtig belooft altijd uit de buurt van mijn wasmachine te blijven, altijd de vuilnis buiten zet, het gras maait, en òf alle klerezooi die ik maak achter mijn gat opruimt òf nooit klaagt over mijn slordige natuur dan komen we prima door de onderhandelingen heen . Heb ik meteen een prima punt om hem af en toe compleet belachelijk te maken over zin hulpeloosheid .
Dus het was geen over en uit post. Als jullie me zo serieus nemen... vroegen jullie je dan niet af waarom je nog niet ècht een mintgroene bruidsmeisjesjurk voorbij had zien komen...
zaterdag 27 december 2008 om 18:38
Sprank, wat en je toch heerlijk om te lezen, echt ik kom niet meer bij... maar laat hem lekker met die strijk denk ik dan, laat zijn moeder het lekker doen, zadelt ie jou er in elk geval niet mee op
Veel plezier vanaaf, ben onverwachts toch thuis, had kunnen komen, maar weet niet waarheen dus dan toch maar snel een andere datum prikken.
Van harte in elk geval, dikke kus!!
O ja... ben op 1e kerstdag ook opeens met een man aan het daten geweest. Heerlijk in de enige open (heeeele foute) kroeg gezeten tot we eruit werden gesmeten! Maar toch twijfel alom nu omdat er ook wat dingetjes niet zijn zoals ik zou willen.. maar goed, vervolg date staat dus ik zie het wel!
Veel plezier vanaaf, ben onverwachts toch thuis, had kunnen komen, maar weet niet waarheen dus dan toch maar snel een andere datum prikken.
Van harte in elk geval, dikke kus!!
O ja... ben op 1e kerstdag ook opeens met een man aan het daten geweest. Heerlijk in de enige open (heeeele foute) kroeg gezeten tot we eruit werden gesmeten! Maar toch twijfel alom nu omdat er ook wat dingetjes niet zijn zoals ik zou willen.. maar goed, vervolg date staat dus ik zie het wel!
zaterdag 27 december 2008 om 20:45
Tja, en daar zit ik dan. If you can't stand the heat, stay out of the kitchen. Geweldige kerst gehad, de ene avond met LM en de volgende met SV. Toen ik bij LM was, wist ik het zeker: ik wil bij hem zijn en blijven. Toen ik bij SV was, wist ik het nog steeds zeker: ik wil bij LM zijn en blijven. Er is dus niets gebeurd met SV, het voelde oude-vrienden-achtig, erg leuk.
Maar nu heb ik last van een post-kerstdip. Zit alleen op de bank, voor het eerst in bijna een week geen ruis om me heen. Moe, brak en een beetje huilerig. Twee mannen, maar niemand om tegenaan te hangen op de bank. Ben in de war en het is mijn eigen schuld, because I play with fire. En ik voel vlinders, het probleem is alleen dat die, tegen mijn volle verstand in, niets met LM te maken hebben en alles met SV. Is niet goed. Ik hoop nu maar dat alles er morgen, als ik uitgerust wakker word, er weer anders uitziet, want dit voelt niet fijn.
Is namelijk zo'n mission impossible, ken hem al zo'n tijd en weet als geen ander dat ik nooit gelukkig met hem zal worden, dat onze levens op geen enkele manier compatible zijn. En hij denkt ook niet op die manier aan mij, dat weet ik zeker. Wat een ontzettend raar verhaal heb ik mezelf aangedaan.
Ik wou dat ik op Spranks feestje was...
Maar nu heb ik last van een post-kerstdip. Zit alleen op de bank, voor het eerst in bijna een week geen ruis om me heen. Moe, brak en een beetje huilerig. Twee mannen, maar niemand om tegenaan te hangen op de bank. Ben in de war en het is mijn eigen schuld, because I play with fire. En ik voel vlinders, het probleem is alleen dat die, tegen mijn volle verstand in, niets met LM te maken hebben en alles met SV. Is niet goed. Ik hoop nu maar dat alles er morgen, als ik uitgerust wakker word, er weer anders uitziet, want dit voelt niet fijn.
Is namelijk zo'n mission impossible, ken hem al zo'n tijd en weet als geen ander dat ik nooit gelukkig met hem zal worden, dat onze levens op geen enkele manier compatible zijn. En hij denkt ook niet op die manier aan mij, dat weet ik zeker. Wat een ontzettend raar verhaal heb ik mezelf aangedaan.
Ik wou dat ik op Spranks feestje was...
zaterdag 27 december 2008 om 21:31
God, ik zit echt even gigantisch te crashen, moodswings van hier tot Tokyo. Sorry dat ik jullie hiermee lastigval, maar ik kan en wil er niemand in mijn omgeving mee lastigvallen, die denken dat ik helemaal in control ben. Was het maar waar. Waar komt die gedachte, dat gevoel voor SV ineens vandaan? Wil hem sms'en, wat ik beslist niet ga doen, want hoewel we elkaar de laatste weken heel veel gezien hebben, is er niets meer gebeurd, omdat ik vind dat ik dat niet kan maken tegenover LM (die er wel iets vanaf weet), dus ik kan hem moeilijk nu gaan vragen of ie komt slapen. Ik moet gewoon heel stil op de bank blijven zitten, naar de Toppers kijken en zometeen naar bed gaan. Maar ik zit op mijn handen.
K.., k.., k.. echt 10Xx heel hard. Dacht ik dat ik het eindelijk onder controle had, ben ik er toch weer ingestonken, ik leer het ook nooit... Verliefd op een man die het slechtste relatiemateriaal op aarde is.
K.., k.., k.. echt 10Xx heel hard. Dacht ik dat ik het eindelijk onder controle had, ben ik er toch weer ingestonken, ik leer het ook nooit... Verliefd op een man die het slechtste relatiemateriaal op aarde is.
