Relaties
alle pijlers
Help, ik heb sjans!
woensdag 3 december 2008 om 11:38
Paar weken geleden had ik een man op bezoek waar ik vroeger heel goed mee bevriend was. We verloren elkaar uit het oog, vonden elkaar zo nu en dan weer eens oppervlakkig terug en kwamen zo een aantal maanden geleden in elkaars Hyves terecht waardoor het contact wat intensiveerde.
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
zaterdag 27 december 2008 om 21:45
Dank, zit inmiddels ook een potje te janken, want ik wil dit echt niet. En ik dacht dat de laatste tijd dat ik gewoon kon kiezen of ik wel/niet verliefd op iemand wilde worden. Niet dus, dit begint plotseling een geheel eigen leven te leiden, ik hoop van vermoeidheid, want ik heb de laatste jaren al zoveel emoties achter de rug met betrekking tot deze man.
En het is echt onmogelijk, hoe leuk ik hem ook vind, het zou een groot drama worden, want hij is echt alleen geschikt voor ongecompliceerd en vrijblijvend, heeft problemen die ik niet binnen kan laten in mijn leven.
En het is echt onmogelijk, hoe leuk ik hem ook vind, het zou een groot drama worden, want hij is echt alleen geschikt voor ongecompliceerd en vrijblijvend, heeft problemen die ik niet binnen kan laten in mijn leven.
zaterdag 27 december 2008 om 22:48
Die laatste zin, die komt me zo vreselijk bekend voor... mijn god wat herkenbaar. Je weet dat je voor jezelf moet kiezen, maar o wat heb je een zwak voor hem. Ik heb ook zo iemand leren kennen een tijd geleden. In eerste instantie stootte ik hem af, wist niet wat ik met zijn lieve toenadering moest. Daarna spijt en ben naar hem toegegaan...hebben een paar keer afgesproken, maar hij liet me niet binnen in zijn hart, ik baalde enorm. Nu een poosje later weet ik dat ik er alleen maar blij om kan zijn, ik zou me zoveel zorgen om hem maken, dat ik er zelf aan onderdoor zou gaan. Maar ik weet ook: als hij nu belt ik heb je nodig, dan ga ik direct naar hem toe. Maar dan om er voor hem te zijn, ik denk niet dat ik mezelf toesta nog met hem te zoenen of meer.
Wou dat ik je raad kon geven, maar die heb ik gewoon niet... sterkte meis, dat in elk geval wel!!
Wou dat ik je raad kon geven, maar die heb ik gewoon niet... sterkte meis, dat in elk geval wel!!
zondag 28 december 2008 om 04:03
zondag 28 december 2008 om 09:11
Goed, dat wordt dus 50 kilo afvallen, want die groene staat me echt alleen leuk in maat 128. Geeft niet, hoor, Sprank, maar wanneer is dat huwelijk van je?
Was het een fijn feestje? En was de wasman(d) er ook? Hebben jullie stiekem gedanst? Ik wil het allemaal horen!
Ik ben, na een nachtje slapen godzijdank weer over mijn SV-crisis heen, het was de stilte na al het gedoe vorige week, ik schoot typisch even in een stuipje.
2kams, dank voor je lieve berichtje. SV en ik zijn een raar verhaal samen, waarvan ik de details niet kan vertellen, maar hij is geen man die je als hardwerkende, alleenstaande moeder in je leven moet willen hebben en met wie je dan eens een gezellig, comfortabel leven gaat leiden. Gezellig wordt het vast wel even, maar ten koste van jezelf (en vooral van je bankrekening). Wandelende ramp met onoverzichtelijke problemen die ik niet kan/ga/wil oplossen. Ik ben er al bijna twee jaar voor hem, eerst vooral voor de seks, en nu vooral als vriendin. Hij mag (vrijwel) altijd komen crashen, eten, drinken, praten, etc, maar daar moet het beslist bij blijven. En dat blijft het ook. Gelukkig is hij wel verstandig genoeg om ook niet op iets anders aan te sturen, wat dat betreft heeft hij de boel wel beter op een rij dan ik soms. Ik ben het type van de projectjes die ik wil redden en dat verwar ik soms met liefde.
Maar... dat heb ik drie jaar lang met een ander portret al gedaan en dat heeft me, behalve de helft van mijn spaargeld (flush) veel te veel gekost, dus ik begin er echt niet meer aan. Het verwarrende op dit moment is alleen dat hij de laatste weken echt een echte vriend is geworden, met wie ik dus kerst vier.
Maar goed, genoeg hierover, ik ga in bad en straks lekker lunchen met een vriendin. Verder mijn huis opruimen voor de vijf logees die ik op oudejaarsavond krijg. Even de bezem door alles heen, dat ruimt hoofd en hart ook meteen op!
Was het een fijn feestje? En was de wasman(d) er ook? Hebben jullie stiekem gedanst? Ik wil het allemaal horen!
Ik ben, na een nachtje slapen godzijdank weer over mijn SV-crisis heen, het was de stilte na al het gedoe vorige week, ik schoot typisch even in een stuipje.
2kams, dank voor je lieve berichtje. SV en ik zijn een raar verhaal samen, waarvan ik de details niet kan vertellen, maar hij is geen man die je als hardwerkende, alleenstaande moeder in je leven moet willen hebben en met wie je dan eens een gezellig, comfortabel leven gaat leiden. Gezellig wordt het vast wel even, maar ten koste van jezelf (en vooral van je bankrekening). Wandelende ramp met onoverzichtelijke problemen die ik niet kan/ga/wil oplossen. Ik ben er al bijna twee jaar voor hem, eerst vooral voor de seks, en nu vooral als vriendin. Hij mag (vrijwel) altijd komen crashen, eten, drinken, praten, etc, maar daar moet het beslist bij blijven. En dat blijft het ook. Gelukkig is hij wel verstandig genoeg om ook niet op iets anders aan te sturen, wat dat betreft heeft hij de boel wel beter op een rij dan ik soms. Ik ben het type van de projectjes die ik wil redden en dat verwar ik soms met liefde.
Maar... dat heb ik drie jaar lang met een ander portret al gedaan en dat heeft me, behalve de helft van mijn spaargeld (flush) veel te veel gekost, dus ik begin er echt niet meer aan. Het verwarrende op dit moment is alleen dat hij de laatste weken echt een echte vriend is geworden, met wie ik dus kerst vier.
Maar goed, genoeg hierover, ik ga in bad en straks lekker lunchen met een vriendin. Verder mijn huis opruimen voor de vijf logees die ik op oudejaarsavond krijg. Even de bezem door alles heen, dat ruimt hoofd en hart ook meteen op!
maandag 29 december 2008 om 12:59
Zo, ik kom ook nog even onder mijn steen vandaan .
Ik was gisteren nog niet zo gek veel waard als ik heel eerlijk ben. Toen de laatste logeervriendin weer richting huis reed ben ik op de bank gekropen en in een diepe slaap gesukkeld. Precies tot het moment dat je normaliter naar bed gaat, dus mijn ritme zit er lekker in. Not. Nou ja, lekker belangrijk, op een wolk is het leven altijd licht .
Hoe dan ook, hij was er. Dat was al een cadeautje op zich, want hij had die avond ook nog andere verplichtingen en was dus voor een paar uur bereid om gezellig 500 kilometer asvalt te trotseren. En dat was nog niet het ergste dat er te trotseren viel . Toen we (dat lijkt inmiddels wel een eeuw geleden, maar dat is het niet) net wat intensiever contact kregen wist ik al dat ik mijn verjaardag dit jaar voor de verandering wèl wilde vieren. Hij was één van de eersten die ik uitnodigde, eigenlijk omdat het een aardige gelegenheid leek om elkaar in een niet al te op-elkaars-lip setting weer eens terug te zien na al die jaren. Maar met alle razendsnelle ontwikkelingen van de laatste weken mocht hij nu een kamer binnen stappen waar alléén maar mensen zaten die mij lief vinden en het beste met me voor hebben.
Dus, 10 punten voor het kilometervreten, maar zéker ook 10 punten voor de ballen dat hij überhaupt kwàm. Ik wist dat hij het in zijn broek deed, waar ik me ook wel iets bij voor kan stellen. Maar in plaats van dat hij dan even lekker low profile binnen komt kwam hij not so fashionable late waardoor echt ie-der-een er al was (eigen schuld, geen extra punten) met een bos rozen zo groot dat ik er niet eens een vaas voor heb. Vijfendertig langstelige dieprode zalig geurende rozen (voor de kenners, mijn botanisch briljante vriendin verzuchtte 'zoooo... Baccara's... dan is het echt', voor de barbaren comme moi, ik plak zo wel effe een plaatje ).
Dusss...
Gisteravond toen ik net wakker werd keek ik half in slaap een stukje Californication. Monoloog aan het einde zei:
She said one thing
I said another
Next thing I knew, I wanted to spend the rest of my life in the middle of that conversation
Waarschijnlijk smelt mijn door romantiek geïnfecteerde brein inmiddels van alles dat suikerzoet is, maar dit raakte wel een specifiek Sprank toepasselijkheidssnaartje.
En een bruiloft is echt een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg ver van mijn bed show. Maar mijn volgende verjaardag doen we gewoon Sensation Mint Green!
Ik was gisteren nog niet zo gek veel waard als ik heel eerlijk ben. Toen de laatste logeervriendin weer richting huis reed ben ik op de bank gekropen en in een diepe slaap gesukkeld. Precies tot het moment dat je normaliter naar bed gaat, dus mijn ritme zit er lekker in. Not. Nou ja, lekker belangrijk, op een wolk is het leven altijd licht .
Hoe dan ook, hij was er. Dat was al een cadeautje op zich, want hij had die avond ook nog andere verplichtingen en was dus voor een paar uur bereid om gezellig 500 kilometer asvalt te trotseren. En dat was nog niet het ergste dat er te trotseren viel . Toen we (dat lijkt inmiddels wel een eeuw geleden, maar dat is het niet) net wat intensiever contact kregen wist ik al dat ik mijn verjaardag dit jaar voor de verandering wèl wilde vieren. Hij was één van de eersten die ik uitnodigde, eigenlijk omdat het een aardige gelegenheid leek om elkaar in een niet al te op-elkaars-lip setting weer eens terug te zien na al die jaren. Maar met alle razendsnelle ontwikkelingen van de laatste weken mocht hij nu een kamer binnen stappen waar alléén maar mensen zaten die mij lief vinden en het beste met me voor hebben.
Dus, 10 punten voor het kilometervreten, maar zéker ook 10 punten voor de ballen dat hij überhaupt kwàm. Ik wist dat hij het in zijn broek deed, waar ik me ook wel iets bij voor kan stellen. Maar in plaats van dat hij dan even lekker low profile binnen komt kwam hij not so fashionable late waardoor echt ie-der-een er al was (eigen schuld, geen extra punten) met een bos rozen zo groot dat ik er niet eens een vaas voor heb. Vijfendertig langstelige dieprode zalig geurende rozen (voor de kenners, mijn botanisch briljante vriendin verzuchtte 'zoooo... Baccara's... dan is het echt', voor de barbaren comme moi, ik plak zo wel effe een plaatje ).
Dusss...
Gisteravond toen ik net wakker werd keek ik half in slaap een stukje Californication. Monoloog aan het einde zei:
She said one thing
I said another
Next thing I knew, I wanted to spend the rest of my life in the middle of that conversation
Waarschijnlijk smelt mijn door romantiek geïnfecteerde brein inmiddels van alles dat suikerzoet is, maar dit raakte wel een specifiek Sprank toepasselijkheidssnaartje.
En een bruiloft is echt een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg ver van mijn bed show. Maar mijn volgende verjaardag doen we gewoon Sensation Mint Green!
maandag 29 december 2008 om 13:04
Ja dahag.
Ver weg of niet.
WIJ WILLEN JURK
WIJ WILLEN JURK
WIJ WILLEN JURK!!
Al moet ik hem nog 8 jaar dragen op oud en nieuwfeesten, andere bruiloften, begrafenissen en partijen, je zal toch wel met die jurk over de brug komen!
En hoe vond je eigen voetvolk zijn binnenkomer?
Wat vind je eigenlijk van zijn kleding?
En van zijn interieur?
Mijn Meneer zit nu Nederlands examen te maken. (Wat moet voordat hij evt naar NL wil komen)
Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest de afgelopen 4 jaar.
De laatste keer was toen ik naar hem toe vloog en we eindleijk verkering kregen.
Ik heb net met moeite een croissantje naar binnen zitten miezemuizen.
Ver weg of niet.
WIJ WILLEN JURK
WIJ WILLEN JURK
WIJ WILLEN JURK!!
Al moet ik hem nog 8 jaar dragen op oud en nieuwfeesten, andere bruiloften, begrafenissen en partijen, je zal toch wel met die jurk over de brug komen!
En hoe vond je eigen voetvolk zijn binnenkomer?
Wat vind je eigenlijk van zijn kleding?
En van zijn interieur?
Mijn Meneer zit nu Nederlands examen te maken. (Wat moet voordat hij evt naar NL wil komen)
Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest de afgelopen 4 jaar.
De laatste keer was toen ik naar hem toe vloog en we eindleijk verkering kregen.
Ik heb net met moeite een croissantje naar binnen zitten miezemuizen.
maandag 29 december 2008 om 13:12
Hey Yaya,
Dank voor je zorg, maar alles doet het nog .
Wat fijn dat je gevoel zo snel weer beteugeld is. 'Reddingsprojecten' zijn zelden zo bevredigend als je vooraf denkt dat ze zullen zijn. Lekker terug op de been geholpen mensen die ofwel eeuwig durend gestut zullen moeten worden ofwel die zich met de eerstvolgende voorbijfladderende heerlijkheid mee laten voeren om haar na verloop van tijd te laten zien (of niet) dat ze eigenlijk moeten leunen. Leuk als tijdverdrijf, maar slopend voor je energieniveau.
Maar ja. Vuur blijft vuur. En dus leuk.
Puur rationeel is de keus tussen met de snelheid van het licht door je energiereserves heengetrokken worden of druppelsgewijs gevoed worden met energie natuurlijk heel simpel. Maar ik weet ven mezelf ook dat het zo niet werkt omdat de keus zich in eerste instantie èigenlijk afspeelt tussen Groots & Meeslepend of Traag & Gezapig. De Ontluikende Liefde zit nogal hoog in zijn energie. Dus gaat het voeden, als ik het toelaat, net even sneller dan druppelsgewijs. Dat maakt het, in ieder geval op dit moment, erg makkelijk om niet afgeleid te worden.
Aan mijn adresboekje te zien komt er een dag dat je teugkijkt en denkt 'Oh ja, dat leek toen geweeeeeldig. Hij is nu nòg hulpbehoevend aan het spartelen, ik kan zó terug. Maar alleen al zoeken naar een reden waaròm is teveel moeite'. Ik hoop dat LM er op die dag gewoon nog zonder kleerscheuren bij is.
Dank voor je zorg, maar alles doet het nog .
Wat fijn dat je gevoel zo snel weer beteugeld is. 'Reddingsprojecten' zijn zelden zo bevredigend als je vooraf denkt dat ze zullen zijn. Lekker terug op de been geholpen mensen die ofwel eeuwig durend gestut zullen moeten worden ofwel die zich met de eerstvolgende voorbijfladderende heerlijkheid mee laten voeren om haar na verloop van tijd te laten zien (of niet) dat ze eigenlijk moeten leunen. Leuk als tijdverdrijf, maar slopend voor je energieniveau.
Maar ja. Vuur blijft vuur. En dus leuk.
Puur rationeel is de keus tussen met de snelheid van het licht door je energiereserves heengetrokken worden of druppelsgewijs gevoed worden met energie natuurlijk heel simpel. Maar ik weet ven mezelf ook dat het zo niet werkt omdat de keus zich in eerste instantie èigenlijk afspeelt tussen Groots & Meeslepend of Traag & Gezapig. De Ontluikende Liefde zit nogal hoog in zijn energie. Dus gaat het voeden, als ik het toelaat, net even sneller dan druppelsgewijs. Dat maakt het, in ieder geval op dit moment, erg makkelijk om niet afgeleid te worden.
Aan mijn adresboekje te zien komt er een dag dat je teugkijkt en denkt 'Oh ja, dat leek toen geweeeeeldig. Hij is nu nòg hulpbehoevend aan het spartelen, ik kan zó terug. Maar alleen al zoeken naar een reden waaròm is teveel moeite'. Ik hoop dat LM er op die dag gewoon nog zonder kleerscheuren bij is.
maandag 29 december 2008 om 13:12
Ja, Sprankelend, ver van je bed kun je niet maken, want ik ben vandaag meteen met mijn dieet begonnen, heb het plaatje aan mijn naaister laten zien, het komt allemaal in orde. Bovendien kun je het peperdure bruidsboeket niet laten verleppen...
O, wat een fijn feest heb je gehad! Ik wou dat ik zijn entree had kunnen zien. Volgens mij is kilometervreter een betere kwalificatie dan wasman(d), tenzij zijn moeder de bloemen heeft gekocht en zijn auto iedere zaterdag poetst... Heb je dat al geinformeerd? Laat maar, ik heb een aanvalletje, let niet op mij.
O, wat een fijn feest heb je gehad! Ik wou dat ik zijn entree had kunnen zien. Volgens mij is kilometervreter een betere kwalificatie dan wasman(d), tenzij zijn moeder de bloemen heeft gekocht en zijn auto iedere zaterdag poetst... Heb je dat al geinformeerd? Laat maar, ik heb een aanvalletje, let niet op mij.
maandag 29 december 2008 om 13:26
Oh Kjong wat SPANNEND!!!!!
En die jurk... dacht je dat je volgend jaar naar Sensation Mint Green mocht komen zònder mint groene jurk? Tssss
Maar goed, het is je vergeven op deze reuze belangrijke dag.
Hoe laat is hij klaar? Wanneer weten jullie meer? EN zeg me alsjeblieft dat hij uit een land komt waar het nòg vaker regent dan hier dat hij nu examen zit te doen ipv jij .
Zijn kleren... ik wacht met smart op de dag dat ik hem een keer in kostuum zie (me like). Tot op heden prima spijkerbroeken en overhemden en wat trui/shirt/polo/vest-achtige dingen waar ik niet echt warm voor draai maar ook geen enkel probleem mee heb.
Zijn huis. Tja. Opgeruimd, netjes, schoon, ton sur ton alles bijpassend. Rustgevend en uitermate verontrustend tegelijk .
Ik denk dat hij zo ongeveer gek moet worden in mijn huis. Bij hem is het zo 'af' en netjes dat toen hij zei dat hij dacht wel ergens zalf te hebben voor op de gevolgen van zijn motor accidentje maar dat hij die dan moest zoeken ik gewoon kon zeggen dat hij die niet hoefde te zoeken omdat die in het kastje naast zijn wastafel op de middelste plank ligt (naast de borstel die ik mocht lenen, voor het geval iemand meteen denkt dat ik door zijn spullen ben gesneakt, dat kan ik helemaal niet namelijk, mijn maag draaide al om van die ene platinablonde haar die er in die borstel zat, meer confrontaties... dankubeleefd). Gewoon omdat er dus in een HELE kast alleen een tube zalf, een borstel en een deo ligt. In plaats van een halve ETOS en drie kwart van het beautyschap van Albert Heijn.
Maar goed, hij is nog onder de indruk van me, dus ik heb nog even om op te ruimen .
En die jurk... dacht je dat je volgend jaar naar Sensation Mint Green mocht komen zònder mint groene jurk? Tssss
Maar goed, het is je vergeven op deze reuze belangrijke dag.
Hoe laat is hij klaar? Wanneer weten jullie meer? EN zeg me alsjeblieft dat hij uit een land komt waar het nòg vaker regent dan hier dat hij nu examen zit te doen ipv jij .
Zijn kleren... ik wacht met smart op de dag dat ik hem een keer in kostuum zie (me like). Tot op heden prima spijkerbroeken en overhemden en wat trui/shirt/polo/vest-achtige dingen waar ik niet echt warm voor draai maar ook geen enkel probleem mee heb.
Zijn huis. Tja. Opgeruimd, netjes, schoon, ton sur ton alles bijpassend. Rustgevend en uitermate verontrustend tegelijk .
Ik denk dat hij zo ongeveer gek moet worden in mijn huis. Bij hem is het zo 'af' en netjes dat toen hij zei dat hij dacht wel ergens zalf te hebben voor op de gevolgen van zijn motor accidentje maar dat hij die dan moest zoeken ik gewoon kon zeggen dat hij die niet hoefde te zoeken omdat die in het kastje naast zijn wastafel op de middelste plank ligt (naast de borstel die ik mocht lenen, voor het geval iemand meteen denkt dat ik door zijn spullen ben gesneakt, dat kan ik helemaal niet namelijk, mijn maag draaide al om van die ene platinablonde haar die er in die borstel zat, meer confrontaties... dankubeleefd). Gewoon omdat er dus in een HELE kast alleen een tube zalf, een borstel en een deo ligt. In plaats van een halve ETOS en drie kwart van het beautyschap van Albert Heijn.
Maar goed, hij is nog onder de indruk van me, dus ik heb nog even om op te ruimen .
maandag 29 december 2008 om 13:30
Yaya... daar zeg je wat
Nee hoor. De dame in de bloemenwinkel had tegen hem gezegd dat als dit niet goed was, hij het dan nooit goed zou kunnen krijgen. Lijkt me geen tekst die iemand uit voorzorg meegeeft aan een moeder .
En wie de auto wast... geen idee. Ik gok de wasstraat. Alhoewel... Ik check wel even voor de zekerheid .
Dat dieet, draag je daarbij oko 10 kilo boeken op je hoofd? Want terug naar maat 128 zal niet alleen uit de breedte moeten komen gok ik..
Nee hoor. De dame in de bloemenwinkel had tegen hem gezegd dat als dit niet goed was, hij het dan nooit goed zou kunnen krijgen. Lijkt me geen tekst die iemand uit voorzorg meegeeft aan een moeder .
En wie de auto wast... geen idee. Ik gok de wasstraat. Alhoewel... Ik check wel even voor de zekerheid .
Dat dieet, draag je daarbij oko 10 kilo boeken op je hoofd? Want terug naar maat 128 zal niet alleen uit de breedte moeten komen gok ik..
maandag 29 december 2008 om 13:37
Ohoooo Kjong... voetvolk... Dat zeg ik niet over mijn meest dierbare vrienden hoor.
De reacties varieerden van 'Niet mijn type maar wel een hele leuke man' tot 'Wanneer is de bruiloft want deze moet je houden' (ergens in Nederland zit vandaag iemand gemeentehuizen van pittoreske Brabantse gemeenten te Google-en ).
De rozen vielen natuurlijk bij iedereen errug goed. Behalve bij mijn zwager geloof ik. Die heeft drie keer aan mogen horen dat mijn zus Nog Nooit zo'n boeket had gekregen (joehoe, hoor je dat schat, Nog Nooit ).
Verder is iedereen er unaniem over uit dat de glimlach op mijn snoet die er nu weer is, en de twinkeling die in mijn ogen schiet zodra ik over hem praat of naar hem kijk me een héél stuk beter staan dan het getob dat ik de afgelopen jaren droeg. Dus in die zin kon hij eigenlijk zorgenvrij binnenkomen, bij een hoop mensen kon hij toch al niet meer stuk.
De reacties varieerden van 'Niet mijn type maar wel een hele leuke man' tot 'Wanneer is de bruiloft want deze moet je houden' (ergens in Nederland zit vandaag iemand gemeentehuizen van pittoreske Brabantse gemeenten te Google-en ).
De rozen vielen natuurlijk bij iedereen errug goed. Behalve bij mijn zwager geloof ik. Die heeft drie keer aan mogen horen dat mijn zus Nog Nooit zo'n boeket had gekregen (joehoe, hoor je dat schat, Nog Nooit ).
Verder is iedereen er unaniem over uit dat de glimlach op mijn snoet die er nu weer is, en de twinkeling die in mijn ogen schiet zodra ik over hem praat of naar hem kijk me een héél stuk beter staan dan het getob dat ik de afgelopen jaren droeg. Dus in die zin kon hij eigenlijk zorgenvrij binnenkomen, bij een hoop mensen kon hij toch al niet meer stuk.
maandag 29 december 2008 om 13:39
O, zie nu je reactie, we zaten simultaan te tikken. Gevoel is weer onder controle, maar vuur blijft inderdaad lekker warm en gevaarlijk. Heb SV vanochtend gemaild hoe de vork volgens mij in de steel zit met LM, heeft ie beslist niet om gevraagd, maar ik moest het even kwijt. Dat ik onze vriendschap zeer op prijs stel, ook hoe het zich ontwikkelt, de gezellige dingen die we doen, maar verder maar niets meer. Of zoiets, helemaal helder ben ik toch niet wat hem betreft. Hem kennende neemt ie het voor kennisgeving aan, denkt dat ik zit te bazelen, houdt zich een weekje gedeisd en begint weer opnieuw, pfff! De enige die dit echt kan stoppen ben ik natuurlijk. In het nieuwe jaar.
Zit me nu al licht op te winden over oudejaarsavond, want daar zijn ze misschien allebei, ook iets dat ik zelf natuurlijk min of meer geregeld heb, ik voel de blaren op mijn billen al opkomen...
Zit me nu al licht op te winden over oudejaarsavond, want daar zijn ze misschien allebei, ook iets dat ik zelf natuurlijk min of meer geregeld heb, ik voel de blaren op mijn billen al opkomen...
maandag 29 december 2008 om 13:46
Waarom blaren? Je hebt exclusiviteit bespreekbaar gemaakt met LM, SV duidelijk de wacht aan gezegd, en er is toch niets onbetamelijks gebeurd lately?
Als ik jou was zou ik me verheugen op een heerlijke avond. Lekker alvast je feestelijkste feest outfit klaarhangen en een paar oorbellen uitzoeken echt the works zeg maar. En dan strak in het pak en goed in je vel eens kijken wat het met je doet als je vanuit de keuken de kamer in kunt gluren en beide heren kunt gadeslaan. Misschien is het een heel verhelderende avond voor jou. En van een beetje peper in het jachtinstinct is nog nooit een man afgehaakt hoor
Als ik jou was zou ik me verheugen op een heerlijke avond. Lekker alvast je feestelijkste feest outfit klaarhangen en een paar oorbellen uitzoeken echt the works zeg maar. En dan strak in het pak en goed in je vel eens kijken wat het met je doet als je vanuit de keuken de kamer in kunt gluren en beide heren kunt gadeslaan. Misschien is het een heel verhelderende avond voor jou. En van een beetje peper in het jachtinstinct is nog nooit een man afgehaakt hoor
maandag 29 december 2008 om 13:55
Jij bent echt fijn! En je hebt ontzettend gelijk, maar ik denk nooit zo aan jachtinstinct, zit niet in mijn systeem, tenminste niet dat mannen dat zouden kunnen hebben met betrekking tot mij.
LM is verder niet op de exclusiviteit ingegaan, maar het moet toch tot hem doorgedrongen zijn dat SV hier geslapen heeft (met handjes boven de dekens) en daar vindt ie vast wel iets van. SV is sort of a decent guy, die gaat het me niet moeilijk maken in LM's gezelschap, dus ik gooi inderdaad mijn haar los woensdagavond... En misschien komt SV wel helemaal niet, kan ook.
LM is verder niet op de exclusiviteit ingegaan, maar het moet toch tot hem doorgedrongen zijn dat SV hier geslapen heeft (met handjes boven de dekens) en daar vindt ie vast wel iets van. SV is sort of a decent guy, die gaat het me niet moeilijk maken in LM's gezelschap, dus ik gooi inderdaad mijn haar los woensdagavond... En misschien komt SV wel helemaal niet, kan ook.
maandag 29 december 2008 om 14:00
Volgens mij was iedereen in John Lanting z'n opvoeringen altijd vèr door de 60. Ook de licht labiele telefoniste met weelderige blonde krullen die in 1978 wéér maar eens nèt naast de Nobelprijs voor de Natuurkunde had gegrepen.
Je doet jezelf tekort.
Daar moet je mee stoppen.
Zei zij heeeeeeeeeeeeeeeeeeel beslist en veel te stoer voor haar schoenmaat...
Je doet jezelf tekort.
Daar moet je mee stoppen.
Zei zij heeeeeeeeeeeeeeeeeeel beslist en veel te stoer voor haar schoenmaat...
maandag 29 december 2008 om 14:01
Kind, Het hele leven is theater.
Laatst zat er een vriend van mij op de bank.
Te vertellen dat hij, stom dat hij was, zijn telefoon was vergeten bij zijn kinderen. En toen zijn exvrouw zijn smsen had gecheckt. Zij hem 'betrapte' op een ander.
Waarop zij al zijn vrienden heeft gebeld dat hij een klootzak is. Alle vrouwelijke namen uit zijn telefoon heeft gewist. En van zijn laatste overgebleven kleding in haar (ex-hun) huis alleen de rechetr schoen uit het raam heeft geflikkerd.
Zo gaat dat.
En zo moet het ook.
En daar moet je om kunnen lachen.
In elk geval ooit.
Laatst zat er een vriend van mij op de bank.
Te vertellen dat hij, stom dat hij was, zijn telefoon was vergeten bij zijn kinderen. En toen zijn exvrouw zijn smsen had gecheckt. Zij hem 'betrapte' op een ander.
Waarop zij al zijn vrienden heeft gebeld dat hij een klootzak is. Alle vrouwelijke namen uit zijn telefoon heeft gewist. En van zijn laatste overgebleven kleding in haar (ex-hun) huis alleen de rechetr schoen uit het raam heeft geflikkerd.
Zo gaat dat.
En zo moet het ook.
En daar moet je om kunnen lachen.
In elk geval ooit.
