Relaties
alle pijlers
Help, ik heb sjans!
woensdag 3 december 2008 om 11:38
Paar weken geleden had ik een man op bezoek waar ik vroeger heel goed mee bevriend was. We verloren elkaar uit het oog, vonden elkaar zo nu en dan weer eens oppervlakkig terug en kwamen zo een aantal maanden geleden in elkaars Hyves terecht waardoor het contact wat intensiveerde.
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
Pasgeleden hadden we in een vlaag van daadkracht opeens binnen 4 mailtjes van 2 regels een afspraak . Nog voor hij door de voordeur was, leek het wel alsof er geen 15 jaar maar een week tussen onze laatste ontmoeting had gezeten. Het werd een ronduit geweldige avond, en pas tegen een uur of vier ging hij naar huis.
En nu heb ik dus vette sjans
Sms-jes, kleffe mailtjes, leuke mailtjes, mailtjes met een foto d'r bij, mailtjes om de weg vrij te maken voor een volgende afspraak.
Pffff...
Ik vind hem leuk. Echt leuk.
Aantrekkelijk ook, en slim en grappig.
Met een kijk op het leven die erg aansluit bij die van mij.
Een man waar je op kunt bouwen, echt zo'n rots.
Een klein jongentje ook, met een crossmotor, een hobby waar ik niks mee kan maar waar hij lekker veel tijd mee zoet is zodat hij niet dag in dag uit geëntertaind hoeft te worden.
Kortom, hij mag van mij best wat dichterbij komen zodat we kunnen kijken hoe leuk we elkaar vinden nu we in plaats van studenten volwassen mensen zijn.
Mensen met een echte baan en alletwee een niet geslaagd huwelijk achter de rug.
Maar door zijn lawine van aandacht zit ik muurvast in mijn schulp.
Op zijn laatste mail heb ik zelfs niet meer gereageerd.
Wel heb ik inmiddels een lijst met 187 punten geformuleerd waarom het tussen ons toch nooit een succes zal kunnen worden.
Sommige daarvan relevant, de andere 185 voorbarige nonsens.
Iemand een tip hoe ik mezelf de rust kan geven om gewoon te kijken waar het schip strandt?
maandag 22 december 2008 om 10:31
On a serious note, Yas, in jouw berichten over de sjansmeneer en de reacties die daar op komen lees ik steeds iets onbestemds. Als dit de meneer is waar je me in augustus over mailde, dan heeft hij als hij sinds die dag non stop iedere dag braaf therapie heeft gevolgd nu nòg niet genoeg tijd gehad om te leren wat hij moest leren en dit te laten beklijven en ècht, ècht, ècht eigen te maken.
Zoete broodjes worden niet gebakken bij Sprank, ik zeg gewoon bespaar jezelf tien kilo ellende en DOE HET NIET. Stap er uit nu dat nog relatief (!) simpel is.
Zoete broodjes worden niet gebakken bij Sprank, ik zeg gewoon bespaar jezelf tien kilo ellende en DOE HET NIET. Stap er uit nu dat nog relatief (!) simpel is.
En ga jij de spanning nu fijn opvoeren bij ons? Ik vind het gemeen!
maandag 22 december 2008 om 10:50
Ik ben trouwens heel goed bezig vandaag, moet ik even kwijt. Yayababy is gisteren met haar vader vertrokken voor twee weken zon & zaligheid en ik ben niet van plan om in een dalletje te duikelen (en dat is de laatste jaren wel eens anders geweest in deze periode, dan was het vaak me, myself and a bottle of wine). Ik heb voor elke dag een plannetje, van werken tot een topdiner met lieve vrienden op oudejaarsavond. Heb gisteravond in bed kookboeken gelezen en voor de kerstdagen recepten uitgezocht. Net alle boodschappen gedaan in een zeer opgewekte stemming, goed spul gekocht bij een goede slager, gezellig de keuken gestyled met al het lekkers, ziet er helemaal huiselijk uit. Morgenavond bij LM eten, woensdag of donderdag schuift er vast ook wel een dolende weduwe of wees aan (ik heb al zo'n vermoeden wie, maar dat durf ik niet te zeggen), vrijdag bij mijn familie, dus: mij kan niets gebeuren. Ben trots en blij, op mezelf. Gaat goedkomen dit jaar!
maandag 22 december 2008 om 11:00
Omdat het SV is?
Verder klinkt het super! Ik ben echt een mega ontaarde moeder, de eerste dagen alleen zijn altijd gewoon een oase van rust. Mijn ouders waren hier tot gisterochtend, de kinderen ook. Nu kom ik net thuis en is het stil. Overal. Ook in mijn hoofd. Oorverdovend stil. Volgens mij zijn alle tien miljard gedachten die ik normaliter heb onderweg langs mijn grijns van oor tot oor naar buiten gegleden.
Wat staat er op je menu?
Verder klinkt het super! Ik ben echt een mega ontaarde moeder, de eerste dagen alleen zijn altijd gewoon een oase van rust. Mijn ouders waren hier tot gisterochtend, de kinderen ook. Nu kom ik net thuis en is het stil. Overal. Ook in mijn hoofd. Oorverdovend stil. Volgens mij zijn alle tien miljard gedachten die ik normaliter heb onderweg langs mijn grijns van oor tot oor naar buiten gegleden.
Wat staat er op je menu?
maandag 22 december 2008 om 11:14
Omdat het SV is. Halve afspraak, omdat hij toch ook geen plannen had, bleek vorige week. In het nieuwe jaar ga ik beslissingen nemen, heb LM ook meegedeeld dat ik wil weten hoe exclusief hij het tussen ons voor zich ziet, nu wil ik het alleen maar gezellig hebben.
Ik heb net ingeslagen: lam, eendenborst en biefstuk, net waar mijn pet naar staat, heb alles in huis om het op alle mogelijke manieren te bereiden, van traditioneel kerstig tot oosters. SV kan verrukkelijk koken en ik kan heel goed kijken terwijl hij het maakt.
En jij bent echt geen ontaarde moeder omdat je nu eens even met jezelf bezig bent, come on, Sprankelend! Geniet van de momenten dat je alleen kunt zijn, ze hebben het toch goed bij hun vader? Nou dan.
En stil is gewoon goed, ok? Beetje onwennig misschien, maar niets om je zorgen over te maken. Mijn raarste ervaring wat dat betreft was toen ik een keer in een kamer met twee drukke koters zat en het zo stil vond, ontdekte toen dat dat kwam omdat ik eindelijk eens rustig in mijn hoofd was. Heel merkwaardig vond ik dat...
Ik heb net ingeslagen: lam, eendenborst en biefstuk, net waar mijn pet naar staat, heb alles in huis om het op alle mogelijke manieren te bereiden, van traditioneel kerstig tot oosters. SV kan verrukkelijk koken en ik kan heel goed kijken terwijl hij het maakt.
En jij bent echt geen ontaarde moeder omdat je nu eens even met jezelf bezig bent, come on, Sprankelend! Geniet van de momenten dat je alleen kunt zijn, ze hebben het toch goed bij hun vader? Nou dan.
En stil is gewoon goed, ok? Beetje onwennig misschien, maar niets om je zorgen over te maken. Mijn raarste ervaring wat dat betreft was toen ik een keer in een kamer met twee drukke koters zat en het zo stil vond, ontdekte toen dat dat kwam omdat ik eindelijk eens rustig in mijn hoofd was. Heel merkwaardig vond ik dat...
maandag 22 december 2008 om 20:08
Daar gaat'ie dan .
Het was.... raarrrrrrrrrrr. En he-le-maal GE-WEL-DIG.
Dusss...
We hadden afgesproken dat we zouden zoenen voor we in de woonkamer zouden zijn. Dat haalde de onwennigheid van 'zal ik wel, zal ik niet' er doeltreffend uit . We zoenden heel dapper wel bijna een hele minuut (applaus voor ons) en toen mocht ik mee op de grote rondleiding door zijn huis.
Ik weet niet wat dat is, maar op één of andere manier tref ik altijd mannen die in huizen wonen die zó uit een tijdschrift kunnen komen (ok, inclusief een keer een meneer met een huis van een before-plaatje voor de IKEA opruimcatalogus ). Overal kaarsen, lampjes, kerstboom! Loei van een foto van zijn exvrouw aan de muur (dan is het wel handig als je elkaar al wat langer kent ).
We hebben een geweldige avond gehad, en daar zullen er vast nog van volgen. En hij kan ongeloooooooofelijk lekker zoenen. Dus dat mag wat mij betreft ook best nog een keer .
Nu eerst de boel maar even laten bezinken.
En zo min mogelijk analyseren (as if )
Het was.... raarrrrrrrrrrr. En he-le-maal GE-WEL-DIG.
Dusss...
We hadden afgesproken dat we zouden zoenen voor we in de woonkamer zouden zijn. Dat haalde de onwennigheid van 'zal ik wel, zal ik niet' er doeltreffend uit . We zoenden heel dapper wel bijna een hele minuut (applaus voor ons) en toen mocht ik mee op de grote rondleiding door zijn huis.
Ik weet niet wat dat is, maar op één of andere manier tref ik altijd mannen die in huizen wonen die zó uit een tijdschrift kunnen komen (ok, inclusief een keer een meneer met een huis van een before-plaatje voor de IKEA opruimcatalogus ). Overal kaarsen, lampjes, kerstboom! Loei van een foto van zijn exvrouw aan de muur (dan is het wel handig als je elkaar al wat langer kent ).
We hebben een geweldige avond gehad, en daar zullen er vast nog van volgen. En hij kan ongeloooooooofelijk lekker zoenen. Dus dat mag wat mij betreft ook best nog een keer .
Nu eerst de boel maar even laten bezinken.
En zo min mogelijk analyseren (as if )
maandag 22 december 2008 om 20:23
Ik vind het helemaaaaaal leuk, thanks for sharing, Sprankelend.
En hij had dus helemaal z'n best gedaan op z'n huis, vind ik ook leuk, dat ie weet hoe ie het daar gezellig moet maken. En dan ook nog lekker zoenen, dit hoeft verder niet geanalyseerd te worden, ok?
Ik ga met een gerust de kroeg in nu.
Geniet van het nagenieten, ben je nog steeds alleen thuis?
En hij had dus helemaal z'n best gedaan op z'n huis, vind ik ook leuk, dat ie weet hoe ie het daar gezellig moet maken. En dan ook nog lekker zoenen, dit hoeft verder niet geanalyseerd te worden, ok?
Ik ga met een gerust de kroeg in nu.
Geniet van het nagenieten, ben je nog steeds alleen thuis?
dinsdag 23 december 2008 om 01:04
Ok.
Zucht.
Vooropgesteld dat ik dus een dieptriest geval ben.
We namen vanochtend nogal snel afscheid. Geen ontbijt omdat ik me nog pijnlijk goed kon herinneren hoe ik gisteravond al bijne geen hap door mijn keel kreeg. En ook omdat tijd schaars is als je er allemaal andere leuke dingen mee doet . Hij moest werken, ik moest een hele reis ondernemen terug naar huize Sprank. Kortom, veel redenen om het kort en bondig te houden en nul redenen om je zorgen te maken over de snelheid van het afscheid.
Het eerste stuk van de reis wist ik het niet. Tien miljard indrukken die moesten bezinken. Veel te veel. Melancholiek gekweel van Acda en De Munnik uit de cd speler. Intens zwijgende Sprank.
Na een half uur reed ik tot mijn verrassing langs het kantoor waar hij na ons afscheid heen was gereden (ben niet erg bekend in de omgeving waar hij woont, is ver weg). Ik zag de naam van het bedrijf groot oplichten in de ochtendschemer en mijn hart maakte een sprongetje. In het kader van hoe-16-kan-je-zijn-op-je-34e . Lang leve de cd wisselaar, Built to last op 23 snoeihard uit de speakers; this is real, this is good, warms the inside just like it should. Grote, héle grote, grijns op de snoet van Sprank.
Maar toen... toen maakte het opeens uit hoe hij het had gehad. Of hij nog een keer iets wil afspreken of dat hij blij was dat ik weer weg was. Of hij zich inderdaad ondanks alle haken en ogen weerloos wil blijven laten meevoeren in wat er langzaam op gang komt, of dat hij nu al aan zijn water voelt dat het meer gaat kosten aan inspanning dan dat het gaat opleveren qua romantische output omdat de kaarten nou eenmaal niet zo heel simpel zijn geschud.
Dusss... toen wilde mijn hoofd NU een antwoord op de vraag WAT GAAN WE DOEN? En echt, eerlijk waar, dat doe ik dus NOOIT, maar nu stuurde ik een sms waar ik gewoon al zooooooo verschrikkelijk veel spijt van had toen ik op send drukte, dat dat op zich al weer een hele nieuwe aanleiding tot verschrikkelijke paniek was. Echt zo überkansloos dat ik mezelf er ter nauwernood van kon weerhouden er achteraan te sms-en dat hij mijn sms maar gewoon moest deleten .
Of hij nog wel op mijn feestje wilde komen dit weekend, omdat ik al weer een miljard redenen had verzonnen waarom het heel plausibel zou zijn als hij het hier gewoon bij zou willen laten.
Brein > < Sprank
Zucht.
Vooropgesteld dat ik dus een dieptriest geval ben.
We namen vanochtend nogal snel afscheid. Geen ontbijt omdat ik me nog pijnlijk goed kon herinneren hoe ik gisteravond al bijne geen hap door mijn keel kreeg. En ook omdat tijd schaars is als je er allemaal andere leuke dingen mee doet . Hij moest werken, ik moest een hele reis ondernemen terug naar huize Sprank. Kortom, veel redenen om het kort en bondig te houden en nul redenen om je zorgen te maken over de snelheid van het afscheid.
Het eerste stuk van de reis wist ik het niet. Tien miljard indrukken die moesten bezinken. Veel te veel. Melancholiek gekweel van Acda en De Munnik uit de cd speler. Intens zwijgende Sprank.
Na een half uur reed ik tot mijn verrassing langs het kantoor waar hij na ons afscheid heen was gereden (ben niet erg bekend in de omgeving waar hij woont, is ver weg). Ik zag de naam van het bedrijf groot oplichten in de ochtendschemer en mijn hart maakte een sprongetje. In het kader van hoe-16-kan-je-zijn-op-je-34e . Lang leve de cd wisselaar, Built to last op 23 snoeihard uit de speakers; this is real, this is good, warms the inside just like it should. Grote, héle grote, grijns op de snoet van Sprank.
Maar toen... toen maakte het opeens uit hoe hij het had gehad. Of hij nog een keer iets wil afspreken of dat hij blij was dat ik weer weg was. Of hij zich inderdaad ondanks alle haken en ogen weerloos wil blijven laten meevoeren in wat er langzaam op gang komt, of dat hij nu al aan zijn water voelt dat het meer gaat kosten aan inspanning dan dat het gaat opleveren qua romantische output omdat de kaarten nou eenmaal niet zo heel simpel zijn geschud.
Dusss... toen wilde mijn hoofd NU een antwoord op de vraag WAT GAAN WE DOEN? En echt, eerlijk waar, dat doe ik dus NOOIT, maar nu stuurde ik een sms waar ik gewoon al zooooooo verschrikkelijk veel spijt van had toen ik op send drukte, dat dat op zich al weer een hele nieuwe aanleiding tot verschrikkelijke paniek was. Echt zo überkansloos dat ik mezelf er ter nauwernood van kon weerhouden er achteraan te sms-en dat hij mijn sms maar gewoon moest deleten .
Of hij nog wel op mijn feestje wilde komen dit weekend, omdat ik al weer een miljard redenen had verzonnen waarom het heel plausibel zou zijn als hij het hier gewoon bij zou willen laten.
Brein > < Sprank
dinsdag 23 december 2008 om 01:11
Allereerst JE BENT GEEN DIEPTRIEST GEVAL!!!!
Tsja...ik snap je gevoel heel goed. Dat je na zo'n fijne avond toch nog een bevestiging wilt hebben. Hoe onzinnig het misschien is na zo'n avond/nacht/ochtend, je wilt het zwart op wit hebben.
Je hebt nu eenmaal het berichtje verstuurd, daar kan je niets aan doen......
Mijn vraag is nu: Heb je al iets terug gehad?
Tsja...ik snap je gevoel heel goed. Dat je na zo'n fijne avond toch nog een bevestiging wilt hebben. Hoe onzinnig het misschien is na zo'n avond/nacht/ochtend, je wilt het zwart op wit hebben.
Je hebt nu eenmaal het berichtje verstuurd, daar kan je niets aan doen......
Mijn vraag is nu: Heb je al iets terug gehad?
dinsdag 23 december 2008 om 01:33
Ja
We hadden sowieso mijn feestje staan. Maar kennelijk gaan we daar buiten ook nog een keer een afspraak plannen.
Ik weet het niet. Ik weet niet goed hoe ik na het intensieve contact van de afgelopen dagen nu om moet gaan met de -relatieve- stilte. Als ik heel eerlijk ben heb ik niet zo gek veel behoefte aan contact met hem. Ik moet tot mezelf komen, dingen laten bezinken, glimlachend neer laten dwarrelen. Het contact was te intensief. Sowieso om te combineren met een leven, maar ook om leuk te blijven voor mij. Die intensiteit had hij nodig, en ik heb daarin echt de uiterste bovenkant van mijn grens opgezocht (ben niet zo'n sms-ert).
Toch voel ik me vandaag ultiem kwetsbaar. En die kwetsbaarheid vraagt om bevestiging. Los van deze tenenkrommende actie heb ik dus gewoon echt geen idee hoe je dat aanpakt. Ik ben een stevige tante. Zaken onder controle, aanwezig, met mijn zelfspot zelfs redelijk vaak het middelpunt van de aandacht. Maar onder woorden brengen dat ik me ongeveer drie millimeter groot voel en het heel fijn zou vinden als iemand even op zijn meest tedere manier naar dat kleine meiske kan kijken, dat kan ik dan weer absoluut niet.
We hadden sowieso mijn feestje staan. Maar kennelijk gaan we daar buiten ook nog een keer een afspraak plannen.
Ik weet het niet. Ik weet niet goed hoe ik na het intensieve contact van de afgelopen dagen nu om moet gaan met de -relatieve- stilte. Als ik heel eerlijk ben heb ik niet zo gek veel behoefte aan contact met hem. Ik moet tot mezelf komen, dingen laten bezinken, glimlachend neer laten dwarrelen. Het contact was te intensief. Sowieso om te combineren met een leven, maar ook om leuk te blijven voor mij. Die intensiteit had hij nodig, en ik heb daarin echt de uiterste bovenkant van mijn grens opgezocht (ben niet zo'n sms-ert).
Toch voel ik me vandaag ultiem kwetsbaar. En die kwetsbaarheid vraagt om bevestiging. Los van deze tenenkrommende actie heb ik dus gewoon echt geen idee hoe je dat aanpakt. Ik ben een stevige tante. Zaken onder controle, aanwezig, met mijn zelfspot zelfs redelijk vaak het middelpunt van de aandacht. Maar onder woorden brengen dat ik me ongeveer drie millimeter groot voel en het heel fijn zou vinden als iemand even op zijn meest tedere manier naar dat kleine meiske kan kijken, dat kan ik dan weer absoluut niet.
dinsdag 23 december 2008 om 01:38
Tsja....dan moet je toch bij jezelf te rade gaan en tevreden zijn met de "relatieve" stilte. Want je geeft zelf al aan dat je het contact te intensief vond....
Moeilijke situatue, maar inderdaad kwetsbaarheid vraagt om bevestiging...dat weet ik maar als te goed.
Ben je zelf wel toe aan een (eventuele) nieuwe relatie? (heb niet alles doorgelezen)
Moeilijke situatue, maar inderdaad kwetsbaarheid vraagt om bevestiging...dat weet ik maar als te goed.
Ben je zelf wel toe aan een (eventuele) nieuwe relatie? (heb niet alles doorgelezen)
