Relaties
alle pijlers
Mijn moeder en haar duivelsgebroed, help
zondag 28 december 2008 om 21:12
*Excuseert zich reeds bij voorbaat voor de lange posting*
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
maandag 29 december 2008 om 02:51
quote:mastermind schreef op 29 december 2008 @ 02:33:
[...]
ALLEEN MAAR!!
Voorbeeldje: m'n moeder denkt werkelijk, wérkelijk, dat als je een hardrockshirt draagt, dat je dat doet om háár te pesten.
Nu droeg ik op m'n 6e geen hardrockshirts natuurlijk.
Maarre, ff graven hoor, waar hebben we allemaal ruzie om gehad?
Ik wilde niet op ballet, ik was op m'n 9e uitgekeken op de kinderbieb en las volwassenenboeken, ik hield van horror, ik wilde op m'n 12e een donorcodicil, ik dronk vroeger teveel melk (en dan bleef er niets over en was ik brutaal als ik voorstelde dat ze wat meer melk bestelde bij de melkboer), ik had geen vriendinnetjes, werd gepest op school, kreeg hyperventilatie in de brugklas, wilde een leren jack, hield niet van jurkjes/rokjes/maillots, tekende altijd poezen ipv mensen, vond buitenspelen niet leuk, als ze zei: "doe een sjaal om want ik heb het koud," stelde ik voor dat zíj dan een sjaal omdeed ipv er braaf een om te doen, belde de kindertelefoon, en laterrrrr hoorde ik van mijn broertje (dit heb ik pas vorige week gehoord) dat zij het idee/gevoel had dat ik haar plek in wilde nemen t.o.v. m'n vader. (let wel, ik was toen nog geen 15 jaar, en de opm sloeg op de afgelopen jaren.)
Mmm toch allemaal vrij normale dingen, je begint te puberen en zet je tegen je ouders af
En hoe meer ouders er tegenin gaan, hoe meer lol en tegendraadser (hm goed nederlands woord?) een puber wordt.
Die opmerking van je moeder dat jij haar plaats zou willen innemen snap ik niet zo goed van haar
Misschien dat zij jaloers was op de band die je met je vader had?
[...]
ALLEEN MAAR!!
Voorbeeldje: m'n moeder denkt werkelijk, wérkelijk, dat als je een hardrockshirt draagt, dat je dat doet om háár te pesten.
Nu droeg ik op m'n 6e geen hardrockshirts natuurlijk.
Maarre, ff graven hoor, waar hebben we allemaal ruzie om gehad?
Ik wilde niet op ballet, ik was op m'n 9e uitgekeken op de kinderbieb en las volwassenenboeken, ik hield van horror, ik wilde op m'n 12e een donorcodicil, ik dronk vroeger teveel melk (en dan bleef er niets over en was ik brutaal als ik voorstelde dat ze wat meer melk bestelde bij de melkboer), ik had geen vriendinnetjes, werd gepest op school, kreeg hyperventilatie in de brugklas, wilde een leren jack, hield niet van jurkjes/rokjes/maillots, tekende altijd poezen ipv mensen, vond buitenspelen niet leuk, als ze zei: "doe een sjaal om want ik heb het koud," stelde ik voor dat zíj dan een sjaal omdeed ipv er braaf een om te doen, belde de kindertelefoon, en laterrrrr hoorde ik van mijn broertje (dit heb ik pas vorige week gehoord) dat zij het idee/gevoel had dat ik haar plek in wilde nemen t.o.v. m'n vader. (let wel, ik was toen nog geen 15 jaar, en de opm sloeg op de afgelopen jaren.)
Mmm toch allemaal vrij normale dingen, je begint te puberen en zet je tegen je ouders af
En hoe meer ouders er tegenin gaan, hoe meer lol en tegendraadser (hm goed nederlands woord?) een puber wordt.
Die opmerking van je moeder dat jij haar plaats zou willen innemen snap ik niet zo goed van haar
Misschien dat zij jaloers was op de band die je met je vader had?
maandag 29 december 2008 om 02:53
quote:courageux schreef op 29 december 2008 @ 02:41:
je moeder heeft een verwachting van je en alles wat je doet dat niet in die verwachting valt... jah dat doe je express om haar dwars te zitten... (zo lijkt de denkwijze te zijn tenminste)
Dát klopt.
Mijn vader heeft mijn moeder weleens omschreven als: "Als het regent, denkt je moeder dat het regent om háár te pesten."
Zo is zij idd wel een beetje (erg).
je moeder heeft een verwachting van je en alles wat je doet dat niet in die verwachting valt... jah dat doe je express om haar dwars te zitten... (zo lijkt de denkwijze te zijn tenminste)
Dát klopt.
Mijn vader heeft mijn moeder weleens omschreven als: "Als het regent, denkt je moeder dat het regent om háár te pesten."
Zo is zij idd wel een beetje (erg).
maandag 29 december 2008 om 02:55
quote:mika65 schreef op 29 december 2008 @ 02:51:
[...]
Mmm toch allemaal vrij normale dingen, je begint te puberen en zet je tegen je ouders af
En hoe meer ouders er tegenin gaan, hoe meer lol en tegendraadser (hm goed nederlands woord?) een puber wordt.
Die opmerking van je moeder dat jij haar plaats zou willen innemen snap ik niet zo goed van haar
Misschien dat zij jaloers was op de band die je met je vader had?
Ik weet het nog steeds niet, Mika... (Maar ik denk het wel, ik keek erg tegen m'n vader op en trok veel meer naar hem.)
En sommige ruzie-onderwerpen snap ik ook niet, bijv het geen vrienden hebben en m'n hyperventilatie. Alsof ik voor m'n lol geen vrienden had en hyperventileerde. Duhhh.
[...]
Mmm toch allemaal vrij normale dingen, je begint te puberen en zet je tegen je ouders af
En hoe meer ouders er tegenin gaan, hoe meer lol en tegendraadser (hm goed nederlands woord?) een puber wordt.
Die opmerking van je moeder dat jij haar plaats zou willen innemen snap ik niet zo goed van haar
Misschien dat zij jaloers was op de band die je met je vader had?
Ik weet het nog steeds niet, Mika... (Maar ik denk het wel, ik keek erg tegen m'n vader op en trok veel meer naar hem.)
En sommige ruzie-onderwerpen snap ik ook niet, bijv het geen vrienden hebben en m'n hyperventilatie. Alsof ik voor m'n lol geen vrienden had en hyperventileerde. Duhhh.
maandag 29 december 2008 om 03:24
werksuh mastermind...
en zover ik kan beoordelen aan de hand van de korte stukjes die je geschreven hebt was er met jouw gedrag als kind niks mis en met je gedrag nu nog niet, je doet nu je uiterste best en vroeger was je een echte puber... en je moeders gedrag kan eigenlijk gewoon niet door de beugel... ze leeft in dr eigen soap ''de wereld draait om mij, dus alles gebeurd met het doel mij dwars te zitten''?...
en zover ik kan beoordelen aan de hand van de korte stukjes die je geschreven hebt was er met jouw gedrag als kind niks mis en met je gedrag nu nog niet, je doet nu je uiterste best en vroeger was je een echte puber... en je moeders gedrag kan eigenlijk gewoon niet door de beugel... ze leeft in dr eigen soap ''de wereld draait om mij, dus alles gebeurd met het doel mij dwars te zitten''?...
maandag 29 december 2008 om 04:05
Ik vrees het Cour.. (wat ben jij trouwens nog laat op! Ik zit te werken, nu.. Maar na 433 woorden mag ik best even pauze, ik 'moet' er nog zo'n 800 à 1000) Ik vind het heel moeilijk, nu. De afgelopen jaren ben ik wel meer en meer van mijn moeder gaan begrijpen, ik heb ook manieren gevonden om sommige dingen alsnog te bespreken en/of ter discussie te stellen. M'n moeder heeft een gebruiksaanwijzing, en helaas is die in het Chinees , maar met veel geduld leer je ook Chinees lezen. Alleen S. is een behoorlijke spaak in het wiel. Hij en m'n moeder hebben het geloof ik maar op een verbondje gegooid: ik geef jou altijd gelijk, als jij mij altijd gelijk geeft.
Dus S. heeft een wagonlading (voor)oordelen over zowel mij als mijn broer, vanaf onze kindertijd zo'n beetje, ook al heeft 'ie die hele kindertijd niet meegemaakt. Maar uit verhalen van mijn moeder heeft hij begrepen dat wij ons moeder Pijn Hebben Gedaan, en hoe waaaaagen we het om nu zomaar terug te komen alsof er niets gebeurd is, en alsnog onze moeder te 'claimen'? En hem er op wijzen dat hij haar nu indirect ook pijn doet, door onze omgang met haar te frustreren, heeft toch geen zin, want zowel hij als m'n moeder ontkennen vervolgens om het hardst. Heb al redelijk vaak meegemaakt dat ik met m'n moeder iets uitpraatte, zij mijn kant van het verhaal toch ook wel weer begreep, ze vervolgens met S. praatte en dan uiteindelijk alsnog boos was op me. In feite zijn mijn broer en ik gewoon personae non gratae voor hem
Dus S. heeft een wagonlading (voor)oordelen over zowel mij als mijn broer, vanaf onze kindertijd zo'n beetje, ook al heeft 'ie die hele kindertijd niet meegemaakt. Maar uit verhalen van mijn moeder heeft hij begrepen dat wij ons moeder Pijn Hebben Gedaan, en hoe waaaaagen we het om nu zomaar terug te komen alsof er niets gebeurd is, en alsnog onze moeder te 'claimen'? En hem er op wijzen dat hij haar nu indirect ook pijn doet, door onze omgang met haar te frustreren, heeft toch geen zin, want zowel hij als m'n moeder ontkennen vervolgens om het hardst. Heb al redelijk vaak meegemaakt dat ik met m'n moeder iets uitpraatte, zij mijn kant van het verhaal toch ook wel weer begreep, ze vervolgens met S. praatte en dan uiteindelijk alsnog boos was op me. In feite zijn mijn broer en ik gewoon personae non gratae voor hem
maandag 29 december 2008 om 07:34
MM wat naar dat het zo verlopen is en je er zo naar uitkeek.
Goed dat je rustig bent gebleven so far so good.Wat een laml*l die S.
Heb geen tips voor je als alleen, is het contact met je moeder op deze manier het waard nog langer?
Je hebt je best gedaan.
Hopelijk word het nog wel leuk bij je broer komende o&n en kan je het achter leggen.Hoe kl*te ook.
Goed dat je rustig bent gebleven so far so good.Wat een laml*l die S.
Heb geen tips voor je als alleen, is het contact met je moeder op deze manier het waard nog langer?
Je hebt je best gedaan.
Hopelijk word het nog wel leuk bij je broer komende o&n en kan je het achter leggen.Hoe kl*te ook.
maandag 29 december 2008 om 08:47
MM, is het nog gelukt met je artikel?
Wat een klotezooi zeg. Ik denk dat afstand nemen en evt. contact oppervlakkig houden op dit moment de enige mogelijkheid is. En wat die mail betreft: hou hem dan heel erg bij jezelf, zo min mogelijk verwijten en zo veel mogelijk aangeven wat de situatie met je doet. En: je hóeft hem niet te versturen, alleen al het opschrijven kan misschien al genoeg voor je zijn?
Ik voel echt met je mee. Die voorwaardelijke liefde ken ik en dat is heel pijnlijk. Nog maar een , verder weet ik zo ook niet wat te zeggen.
Wat een klotezooi zeg. Ik denk dat afstand nemen en evt. contact oppervlakkig houden op dit moment de enige mogelijkheid is. En wat die mail betreft: hou hem dan heel erg bij jezelf, zo min mogelijk verwijten en zo veel mogelijk aangeven wat de situatie met je doet. En: je hóeft hem niet te versturen, alleen al het opschrijven kan misschien al genoeg voor je zijn?
Ik voel echt met je mee. Die voorwaardelijke liefde ken ik en dat is heel pijnlijk. Nog maar een , verder weet ik zo ook niet wat te zeggen.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 29 december 2008 om 10:32
Ha MM, is het nog gelukt met je artikel?
Ik werp me nu even op als surrogaattante en probeer een advies te geven.
Ten eerste: hou het hele verhaal over het geld zoveel mogelijk buiten het contact met je moeder. Ga gewoon naar de notaris, laat een testament maken, maar heb het er verder niet over met haar en vertel het haar ook niet in een mail. Het contact is al moeilijk genoeg, geldkwesties maken alles alleen maar moeilijker.
Ten tweede: probeer te accepteren dat het contact met je moeder nooit geweldig zal worden. Even advocaat van de duivel spelen: zowel kerst als oud en nieuw bij je moeder, da's wel erg hoog gegrepen, zelfs voor families die gek op elkaar zijn. Hou het makkelijk, hou het licht, heb het nergens over maar ga af en toe ergens met haar koffiedrinken.
Ik ben bang dat je nu al je energie gaat steken in een poging het contact alsnog goed te krijgen. En dat heb je al eens gedaan, weet je nog, heel veel energie steken in een relatie die eenzijdig blijft. Volgens mij kun je dat er op dit moment niet bij hebben. Misschien moet je die mail aan haar ook maar even laten zitten, gewoon geen energie meer in haar stoppen.
Verder heb ik geen advies, want alles lekker wegstoppen, zoals ikzelf doe, werkt ook niet op de lange duur. Heb je een goeie therapeut? Is wel nodig hoor!
Sterkte!
Ik werp me nu even op als surrogaattante en probeer een advies te geven.
Ten eerste: hou het hele verhaal over het geld zoveel mogelijk buiten het contact met je moeder. Ga gewoon naar de notaris, laat een testament maken, maar heb het er verder niet over met haar en vertel het haar ook niet in een mail. Het contact is al moeilijk genoeg, geldkwesties maken alles alleen maar moeilijker.
Ten tweede: probeer te accepteren dat het contact met je moeder nooit geweldig zal worden. Even advocaat van de duivel spelen: zowel kerst als oud en nieuw bij je moeder, da's wel erg hoog gegrepen, zelfs voor families die gek op elkaar zijn. Hou het makkelijk, hou het licht, heb het nergens over maar ga af en toe ergens met haar koffiedrinken.
Ik ben bang dat je nu al je energie gaat steken in een poging het contact alsnog goed te krijgen. En dat heb je al eens gedaan, weet je nog, heel veel energie steken in een relatie die eenzijdig blijft. Volgens mij kun je dat er op dit moment niet bij hebben. Misschien moet je die mail aan haar ook maar even laten zitten, gewoon geen energie meer in haar stoppen.
Verder heb ik geen advies, want alles lekker wegstoppen, zoals ikzelf doe, werkt ook niet op de lange duur. Heb je een goeie therapeut? Is wel nodig hoor!
Sterkte!
maandag 29 december 2008 om 11:01
quote:mastermind schreef op 28 december 2008 @ 23:25:
Zit hier met een dikke brok in de keel vanwege alle lieve reacties, en ja 1609 en Boro ik zou jullie graag eens irl ontmoeten (f) Boro, idd met de pont naar de overkant en je staat bij mij in de stad, dat klopt.
Wat dat onterven betreft: ik geloof dat mijn moeder geregistreerd partnerschap heeft (Toen ze zei voor haar man te kiezen, had ik heel eventjes zin om lekker kinderachtig te zeggen dat hij haar man niet eens is, want ze zijn niet getrouwd Maar heb me ingehouden.) Bij de scheiding van mijn ouders heeft mijn moeder contant de helft van de overwaarde van m'n ouderlijk huis gekregen. Later ontmoette zij S. en heeft ze samen met hem een huis gekocht. Toen heeft ze dat ook geregeld met dat testament. Ik mocht dat eigenlijk niet weten, maar zij had het er uitgeflapt in een telefoongesprek met mijn vader, en ik kwam net thuis op het moment dat mijn vader boos antwoordde: "En denk je er aan dat je ook nog twee kinderen hebt, of zijn we dat voor het gemak maar even vergeten??!" Zodoende. En ja, daar moest ik weer aan denken toen mijn vader overleed, omdat hij dus dat huis naliet aan mij en mijn broer. Ik heb mijn broer uitgekocht en die heeft dus geld (onder bewind) en ik woon dus in mijn helft van de erfenis. Ben nu van plan om serieus met mijn broer te gaan praten over het regelen van een testament.
Mastermind, wat je moet doen is uitzoeken of ze echt een gp hebben of niet. Hebben ze namelijk geen gp, dan is er niets aan de hand. Op het moment dat je moeder wel een gp met hem aangaat of gaat trouwen, dan kan je als kind bezwaar maken tegen het feit dat jouw erfdeel van je moeder nu naar S gaat. Door dit bezwaar te maken voorkom je dat hij het geld krijgt. Wist je dit? (ik moet nog wel ff mijn erfrecht geheugen opgraven hoor). Als ze nog niet gegp-d zijn dan kan dat dus nog. Tenzij ze weer echt een testament heeft gemaakt waarin ze je onterfd heeft want dat krijg je slechts (ik dacht de helft) van het kindsdeel waar je recht op hebt. Als je daar nog tegen protesteert kan je zelfs dat kwijtmaken. Ik zou zeggen: gauw naar een notaris en laat het uitzoeken. Niet meer emotioneel over nadenken (ja, onmogelijk natuurlijk) maar gewoon zakelijk proberen te bekijken.
Het is natuurlijk ontzettend k*t als je moeder je ziet als iets dispensible. Verschrikkelijk, zeker als je het gevoel hebt dat het komt door S. Ik zou je adviseren niet oud en nieuw bij je moeder te vieren. Wil je echt het nieuwe jaar met mensen starten die je liever kwijt dan rijk zijn? Je doet zowel hun als jezelf geen lol door te gaan! Martel jezelf niet langer en zie het in voor wat het is: een relatie met je moeder die meer energie en liefde van jou kost dan dat je er ooit bij lange na van terug zou krijgen. Als je het niet je moeder had geweest had je haar waarschijnlijk al lang vaarwel gezegd. En juist die moederrol ontkent ze te hebben omdat ze vindt dat jullie al groot zijn en daarmee haar taak en als het ware ook haar liefde eindigt. Hoeveel wil je nog gekwetst worden voordat je inziet dat je beter afbent zonder haar en S? Kies voor jezelf, kies voor een leven zonder haar.
Zwieber, volgens mij vroeg jij het, maar ja ik heb een rechtsbijstandverzekering. En S. heeft vruchtgebruik, hem kennende gaat 'ie alles opmaken en daarnaast zou ik niet weten hoe in de gaten te houden wanneer hij de pijp uitgaat. Gelukkig is het nú nog lang niet aan de orde (want dat zou betekenen dat mijn moeder niet meer zou leven ) maar tegen die tijd: gonna sue his ass
Hij heeft ook een rol gespeeld in het verliezen van het contact met mijn oma, mijn moeders moeder dus. Nu mis ik haar totaal niet en die erfenis van haar kan ze ook steken waar de zon niet schijnt, maar er gaat dus echt een paar ton (misschien wel een half miljoen) richting S. wandelen als mijn familie komt te overlijden. Geen wonder dat 'ie ons liever ziet gaan dan komen.
En ja, mijn moeder neemt het altijd voor S. op, dat is al jarenlang zo. Hij is de reden dat mijn broer op zijn 15e (!!) uit huis is gegaan en bij mijn vader is gaan wonen. Reactie van mijn moeder? Ze heeft, samen met S., zijn spullen ingepakt en buiten gezet, want zij wilden niet dat mijn vader daar in huis kwam
Bij mijn oma kom ik niet meer sinds S. daar mijn vader heeft zitten bashen op een nieuwjaarsbijeenkomst en ik daar wat van zei. (Ook niet slim, maar die vent kan zuigen, en mijn vader is een gevoelig onderwerp voor mij.) S. z'n reactie was toen: "Wij gaan weer, want hoe gezellig we jullie ook vinden, sómmige mensen hier kunnen voor mij doodvallen!" waarbij hij mij fel in de ogen keek. Reactie van mijn oma? Ze zette míj de deur uit.
Nou ja, mijn oma spoort toch al niet, ze heeft nóg een dochter (de zus van mijn moeder dus) en die heeft uiteindelijk het contact met haar moeder én met haar zus verbroken. Echt, wij hebben zo'n gezellige familie
Ik ben bezig met een enorme mail aan mijn moeder, maar daar moet ik ook weer mee uitkijken. 10 tegen 1 dat ze 'm aan S. laat lezen. Tot nu toe heeft ze heel veel dingen die ik met haar besproken heb, tegen S. doorverteld, zó weet hij dus dat ik niet wil dat hij iets erft van mij en/of mijn vader.
Ik heb echt m'n best gedaan, ik vind S. niet aardig (understatement) en heb hem zelfs een keer een klap verkocht, dit was omdat hij me bij mijn arm pakte en me in de richting van het tuinhek wilde trekken, omdat híj vond dat het gesprek tussen mij en mijn moeder afgelopen was. Ik heb eerst drie keer gewaarschuwd dat 'ie me los moest laten (ik was toen een jaar of 22) en daarna geslagen, dat moet ik eerlijk zeggen. Ik ben toen ook minstens twee jaar niet bij mijn moeder thuisgeweest (mocht niet van S.) en eerst hadden we helemaal geen contact meer, omdat zij vond dat ik mijn excuses aan hem aan moest bieden.
Ik voel me nu wel een beetje rot dat ik zo tekeergegaan ben tegen m'n moeder. Ik heb in dat laatste gesprek tegen haar gezegd dat ik GVD als eerste een testament ga laten maken en dat ik alles nalaat aan het plaatselijk dierenasiel ofzo, anders krijgt m'n broer het gezeik weer. En dat ik me verraden voel en Meneer S. wel kan gaan zitten bashen op m'n vader, maar dat mijn váder in ieder geval van mening was dat je kinderen levenslang had ipv alleen maar tot hun 15e ofzo. Ik weet dat ik haar daarmee kwets maar ja, ik ben ook maar een mens en een subtiele wake-up call werkt ook niet.
En ja, de ideeën van Elninjoo, Zwieber en Korenwolf spreken me ook wel aan
PS M'n oma weet het inmiddels blijkbaar ook, kreeg een tweeregelig hatelijk mailtje van haar. Heb direct op delete gedrukt, ik ga niet eens reageren ook. Het ronde archief in met die digitale diarree.
Zit hier met een dikke brok in de keel vanwege alle lieve reacties, en ja 1609 en Boro ik zou jullie graag eens irl ontmoeten (f) Boro, idd met de pont naar de overkant en je staat bij mij in de stad, dat klopt.
Wat dat onterven betreft: ik geloof dat mijn moeder geregistreerd partnerschap heeft (Toen ze zei voor haar man te kiezen, had ik heel eventjes zin om lekker kinderachtig te zeggen dat hij haar man niet eens is, want ze zijn niet getrouwd Maar heb me ingehouden.) Bij de scheiding van mijn ouders heeft mijn moeder contant de helft van de overwaarde van m'n ouderlijk huis gekregen. Later ontmoette zij S. en heeft ze samen met hem een huis gekocht. Toen heeft ze dat ook geregeld met dat testament. Ik mocht dat eigenlijk niet weten, maar zij had het er uitgeflapt in een telefoongesprek met mijn vader, en ik kwam net thuis op het moment dat mijn vader boos antwoordde: "En denk je er aan dat je ook nog twee kinderen hebt, of zijn we dat voor het gemak maar even vergeten??!" Zodoende. En ja, daar moest ik weer aan denken toen mijn vader overleed, omdat hij dus dat huis naliet aan mij en mijn broer. Ik heb mijn broer uitgekocht en die heeft dus geld (onder bewind) en ik woon dus in mijn helft van de erfenis. Ben nu van plan om serieus met mijn broer te gaan praten over het regelen van een testament.
Mastermind, wat je moet doen is uitzoeken of ze echt een gp hebben of niet. Hebben ze namelijk geen gp, dan is er niets aan de hand. Op het moment dat je moeder wel een gp met hem aangaat of gaat trouwen, dan kan je als kind bezwaar maken tegen het feit dat jouw erfdeel van je moeder nu naar S gaat. Door dit bezwaar te maken voorkom je dat hij het geld krijgt. Wist je dit? (ik moet nog wel ff mijn erfrecht geheugen opgraven hoor). Als ze nog niet gegp-d zijn dan kan dat dus nog. Tenzij ze weer echt een testament heeft gemaakt waarin ze je onterfd heeft want dat krijg je slechts (ik dacht de helft) van het kindsdeel waar je recht op hebt. Als je daar nog tegen protesteert kan je zelfs dat kwijtmaken. Ik zou zeggen: gauw naar een notaris en laat het uitzoeken. Niet meer emotioneel over nadenken (ja, onmogelijk natuurlijk) maar gewoon zakelijk proberen te bekijken.
Het is natuurlijk ontzettend k*t als je moeder je ziet als iets dispensible. Verschrikkelijk, zeker als je het gevoel hebt dat het komt door S. Ik zou je adviseren niet oud en nieuw bij je moeder te vieren. Wil je echt het nieuwe jaar met mensen starten die je liever kwijt dan rijk zijn? Je doet zowel hun als jezelf geen lol door te gaan! Martel jezelf niet langer en zie het in voor wat het is: een relatie met je moeder die meer energie en liefde van jou kost dan dat je er ooit bij lange na van terug zou krijgen. Als je het niet je moeder had geweest had je haar waarschijnlijk al lang vaarwel gezegd. En juist die moederrol ontkent ze te hebben omdat ze vindt dat jullie al groot zijn en daarmee haar taak en als het ware ook haar liefde eindigt. Hoeveel wil je nog gekwetst worden voordat je inziet dat je beter afbent zonder haar en S? Kies voor jezelf, kies voor een leven zonder haar.
Zwieber, volgens mij vroeg jij het, maar ja ik heb een rechtsbijstandverzekering. En S. heeft vruchtgebruik, hem kennende gaat 'ie alles opmaken en daarnaast zou ik niet weten hoe in de gaten te houden wanneer hij de pijp uitgaat. Gelukkig is het nú nog lang niet aan de orde (want dat zou betekenen dat mijn moeder niet meer zou leven ) maar tegen die tijd: gonna sue his ass
Hij heeft ook een rol gespeeld in het verliezen van het contact met mijn oma, mijn moeders moeder dus. Nu mis ik haar totaal niet en die erfenis van haar kan ze ook steken waar de zon niet schijnt, maar er gaat dus echt een paar ton (misschien wel een half miljoen) richting S. wandelen als mijn familie komt te overlijden. Geen wonder dat 'ie ons liever ziet gaan dan komen.
En ja, mijn moeder neemt het altijd voor S. op, dat is al jarenlang zo. Hij is de reden dat mijn broer op zijn 15e (!!) uit huis is gegaan en bij mijn vader is gaan wonen. Reactie van mijn moeder? Ze heeft, samen met S., zijn spullen ingepakt en buiten gezet, want zij wilden niet dat mijn vader daar in huis kwam
Bij mijn oma kom ik niet meer sinds S. daar mijn vader heeft zitten bashen op een nieuwjaarsbijeenkomst en ik daar wat van zei. (Ook niet slim, maar die vent kan zuigen, en mijn vader is een gevoelig onderwerp voor mij.) S. z'n reactie was toen: "Wij gaan weer, want hoe gezellig we jullie ook vinden, sómmige mensen hier kunnen voor mij doodvallen!" waarbij hij mij fel in de ogen keek. Reactie van mijn oma? Ze zette míj de deur uit.
Nou ja, mijn oma spoort toch al niet, ze heeft nóg een dochter (de zus van mijn moeder dus) en die heeft uiteindelijk het contact met haar moeder én met haar zus verbroken. Echt, wij hebben zo'n gezellige familie
Ik ben bezig met een enorme mail aan mijn moeder, maar daar moet ik ook weer mee uitkijken. 10 tegen 1 dat ze 'm aan S. laat lezen. Tot nu toe heeft ze heel veel dingen die ik met haar besproken heb, tegen S. doorverteld, zó weet hij dus dat ik niet wil dat hij iets erft van mij en/of mijn vader.
Ik heb echt m'n best gedaan, ik vind S. niet aardig (understatement) en heb hem zelfs een keer een klap verkocht, dit was omdat hij me bij mijn arm pakte en me in de richting van het tuinhek wilde trekken, omdat híj vond dat het gesprek tussen mij en mijn moeder afgelopen was. Ik heb eerst drie keer gewaarschuwd dat 'ie me los moest laten (ik was toen een jaar of 22) en daarna geslagen, dat moet ik eerlijk zeggen. Ik ben toen ook minstens twee jaar niet bij mijn moeder thuisgeweest (mocht niet van S.) en eerst hadden we helemaal geen contact meer, omdat zij vond dat ik mijn excuses aan hem aan moest bieden.
Ik voel me nu wel een beetje rot dat ik zo tekeergegaan ben tegen m'n moeder. Ik heb in dat laatste gesprek tegen haar gezegd dat ik GVD als eerste een testament ga laten maken en dat ik alles nalaat aan het plaatselijk dierenasiel ofzo, anders krijgt m'n broer het gezeik weer. En dat ik me verraden voel en Meneer S. wel kan gaan zitten bashen op m'n vader, maar dat mijn váder in ieder geval van mening was dat je kinderen levenslang had ipv alleen maar tot hun 15e ofzo. Ik weet dat ik haar daarmee kwets maar ja, ik ben ook maar een mens en een subtiele wake-up call werkt ook niet.
En ja, de ideeën van Elninjoo, Zwieber en Korenwolf spreken me ook wel aan
PS M'n oma weet het inmiddels blijkbaar ook, kreeg een tweeregelig hatelijk mailtje van haar. Heb direct op delete gedrukt, ik ga niet eens reageren ook. Het ronde archief in met die digitale diarree.
maandag 29 december 2008 om 11:54
Hey MM, ik zie nu net je berichtje... Wat ontzettend k*t voor je, zo'n dag en het daaropvolgende telefoongesprek. Het is erg moeilijk om voorwaardelijke liefde te ontvangen van je moeder...
Ik kan verder niets toevoegen dat niet al is gezegd door o.a. Korenwolf, Boro en Zwieber, maar wil je wel een dikke virtuele knuffel geven. Je pakt het goed aan!
Ik kan verder niets toevoegen dat niet al is gezegd door o.a. Korenwolf, Boro en Zwieber, maar wil je wel een dikke virtuele knuffel geven. Je pakt het goed aan!
maandag 29 december 2008 om 12:41
Ben net wakker en ga straks naar de psych (het artikel is overigens nog niet af, maar ik ben al over de helft). Zit meteen weer met een brok in de keel als ik alle lieve reacties lees (f) (f) Enne Zwieber, ik woon denk ik aan de R-kant van het pondje, Drechtsteden.
Er spookt vanalles door m'n hoofd. Ik kies maar voor de zakelijke kant, die is het gemakkelijkst te dragen. Ik weet niet of mijn moeder gp heeft (kan dit wel uitzoeken, ik ken mensen die in de GBA kunnen kijken) maar ik weet sowieso dat zij dat testament hebben. Volgens mij overrulet een testament iedere wettelijke verstervingsregel, dus gp of niet, S. gaat alles erven. En ja, dat is deels vruchtgebruik, maar hem kennende wordt het vruchtmisbruik en gaat alsnog alles over de kling gejaagd worden. Ik weet ook niet hoe ik in de gaten zou moeten gaan houden of 'ie het loodje legt, m'n moeder had het van de week heel naïef over contact houden met S. als zij er niet meer zou zijn. Ja hoor, wat dat betreft is ze geloof ik in de Efteling geboren, daar gelooft men ook nog in sprookjes.... Heb wel gelezen over het uitoefenen van wilsrechten, maar ook die kunnen afgenomen zijn per testament. En de inhoud van een testament mag niet openbaar gemaakt worden bij leven, dus ik weet niet precies wat zij er in gezet heeft. Ik weet maar één ding, en dat is dat ik als de wiedeweerga in ieder geval mijn eigen nalatenschap veilig ga stellen, voor het geval ik voortijdig een bus kus ofzo. Heb al offertes aangevraagd bij notarissen. En eigenlijk is het toch godsgeklaagd dat ik dit zit te doen...
Emotioneel heb ik maar even 'geblockt', het feit dat ik van mijn moeder niet eens meer O&N mág vieren bij haar doet me echt pijn. En dan dat belletje: "Heb je al iets anders geregeld voor O&N?" Euh, nee, moest dat dan?? Ja dus.
Ze stelde voor dat ik bij mijn tante O&N ga voeren. Ja dahag, mijn oom en tante mogen mijn moeder niet maar respecteren dat ik een goede band met haar probeer te krijgen. Zij wisten dat ik bij haar zou zijn, ik heb geen zin in dat commentaar. Maar ik ben dus van harte welkom bij mijn broer. Een warm bad, die reactie van hem. Hij hoeft er geen 10 eeuwen over na te denken, geen tegensputteringen, geen 'ik moet dit wel even overleggen met m'n vriendin hoor', nee, gewoon: tuurlijk ben je welkom!
M'n moeder later vragen naar wie ik nou toe ging. Kon het niet laten om cynisch te zeggen: "Naar degene die er in ieder geval niet raar van opkijkt dat het weer eens zó gaat." "Oh,"vraagt ze, "wie dan??" Ik zeg: "Je andere kind!" maar dat cynisme ontging haar (of ze koos er doelbewust voor om het te negeren)
Ik twijfel ook over m'n mail. Het is een mail zonder verwijten en vol gevoelens, waarin ik vertel hoe e.e.a. op me overkomt en waarin ik me nu precies gekwetst voel. En hoe ik in het leven sta. Maar hij is té open, té veel mij. Dankzij het forum heb ik geleerd om me kwetsbaarder op te durven stellen, om niet alleen te spreken vanuit ratio maar ook en vooral vanuit mijn hart. Ik moest dit leren, omdat vanuit míjn ervaring kwetsbaarheid tonen gelijk staat aan wapens overhandigen aan de ander. Ik heb er weinig trek in om door middel van een of andere nare reactie alsnog geflasbackt te zien waarom ik die oude overtuiging ook alweer omarmd had.
Er spookt vanalles door m'n hoofd. Ik kies maar voor de zakelijke kant, die is het gemakkelijkst te dragen. Ik weet niet of mijn moeder gp heeft (kan dit wel uitzoeken, ik ken mensen die in de GBA kunnen kijken) maar ik weet sowieso dat zij dat testament hebben. Volgens mij overrulet een testament iedere wettelijke verstervingsregel, dus gp of niet, S. gaat alles erven. En ja, dat is deels vruchtgebruik, maar hem kennende wordt het vruchtmisbruik en gaat alsnog alles over de kling gejaagd worden. Ik weet ook niet hoe ik in de gaten zou moeten gaan houden of 'ie het loodje legt, m'n moeder had het van de week heel naïef over contact houden met S. als zij er niet meer zou zijn. Ja hoor, wat dat betreft is ze geloof ik in de Efteling geboren, daar gelooft men ook nog in sprookjes.... Heb wel gelezen over het uitoefenen van wilsrechten, maar ook die kunnen afgenomen zijn per testament. En de inhoud van een testament mag niet openbaar gemaakt worden bij leven, dus ik weet niet precies wat zij er in gezet heeft. Ik weet maar één ding, en dat is dat ik als de wiedeweerga in ieder geval mijn eigen nalatenschap veilig ga stellen, voor het geval ik voortijdig een bus kus ofzo. Heb al offertes aangevraagd bij notarissen. En eigenlijk is het toch godsgeklaagd dat ik dit zit te doen...
Emotioneel heb ik maar even 'geblockt', het feit dat ik van mijn moeder niet eens meer O&N mág vieren bij haar doet me echt pijn. En dan dat belletje: "Heb je al iets anders geregeld voor O&N?" Euh, nee, moest dat dan?? Ja dus.
Ze stelde voor dat ik bij mijn tante O&N ga voeren. Ja dahag, mijn oom en tante mogen mijn moeder niet maar respecteren dat ik een goede band met haar probeer te krijgen. Zij wisten dat ik bij haar zou zijn, ik heb geen zin in dat commentaar. Maar ik ben dus van harte welkom bij mijn broer. Een warm bad, die reactie van hem. Hij hoeft er geen 10 eeuwen over na te denken, geen tegensputteringen, geen 'ik moet dit wel even overleggen met m'n vriendin hoor', nee, gewoon: tuurlijk ben je welkom!
M'n moeder later vragen naar wie ik nou toe ging. Kon het niet laten om cynisch te zeggen: "Naar degene die er in ieder geval niet raar van opkijkt dat het weer eens zó gaat." "Oh,"vraagt ze, "wie dan??" Ik zeg: "Je andere kind!" maar dat cynisme ontging haar (of ze koos er doelbewust voor om het te negeren)
Ik twijfel ook over m'n mail. Het is een mail zonder verwijten en vol gevoelens, waarin ik vertel hoe e.e.a. op me overkomt en waarin ik me nu precies gekwetst voel. En hoe ik in het leven sta. Maar hij is té open, té veel mij. Dankzij het forum heb ik geleerd om me kwetsbaarder op te durven stellen, om niet alleen te spreken vanuit ratio maar ook en vooral vanuit mijn hart. Ik moest dit leren, omdat vanuit míjn ervaring kwetsbaarheid tonen gelijk staat aan wapens overhandigen aan de ander. Ik heb er weinig trek in om door middel van een of andere nare reactie alsnog geflasbackt te zien waarom ik die oude overtuiging ook alweer omarmd had.
maandag 29 december 2008 om 12:56
MM
Laat die mail nog maar even weken, je kunt nog altijd op die verzendknop drukken. Gewoon even laten bezinken.
Goed dat je naar de notaris stapt om advies te vragen.
Misschien heb je iets aan deze link, hier wordt het nieuwe erfrecht uitgelegd:erfrecht
Je kunt hier e.e.a. gratis downloaden.
Hopelijk word je hier iets wijzer van en stelt het je in staat de juiste vragen te stellen bij de notaris.
Sterkte meid!
Laat die mail nog maar even weken, je kunt nog altijd op die verzendknop drukken. Gewoon even laten bezinken.
Goed dat je naar de notaris stapt om advies te vragen.
Misschien heb je iets aan deze link, hier wordt het nieuwe erfrecht uitgelegd:erfrecht
Je kunt hier e.e.a. gratis downloaden.
Hopelijk word je hier iets wijzer van en stelt het je in staat de juiste vragen te stellen bij de notaris.
Sterkte meid!
maandag 29 december 2008 om 13:00
Ik wil niet lullig doen... ik heb nl. in hetzelfde schuitje gezeten. Kon totaal niet overweg met mijn stiefvader.. maar dit is wel JOUW verhaal en niet de zijne. Ik begrijp dat het heel vervelend en verdrietig voor je is maar...ik kan niet geloven dat hij alleen de boeman is en verder... moet je moeder wel met hem samenleven en je gunt haar toch ook d'r geluk? het is voor haar ook heel vervelend, niet alleen voor jou (deze wijsheid heb ik gekregen toen ik zelf ouder werd). Het zal voor hem ongetwijfeld ook niet gemakkelijk zijn. Je moeder kiest ervoor om oud en nieuw met hem door te brengen, omdat zij met hem verder haar leven moet delen.
Ik kan me voorstellen dat er dingen zijn die steken (mijn pa woont samen in het huis van mijn ouder met een rotwijf die op zijn huis uit is, eerst wond ik me daar heel erg over op maar nu mag ze erin stikken)
Ik kan me voorstellen dat er dingen zijn die steken (mijn pa woont samen in het huis van mijn ouder met een rotwijf die op zijn huis uit is, eerst wond ik me daar heel erg over op maar nu mag ze erin stikken)
maandag 29 december 2008 om 13:03
Oh ja, mijn oom heeft nu ook een nieuwe vlam, een dame die 20 jaar jonger is. Zijn dochter en zoon willen daarom niks met hem te maken hebben en maken steeds ruzie. Ze zijn bang dat de dame uit is om mijn oom zijn centen.
so be it. ik heb mijn oom van 72 nog nooit zo gelukkig gezien als de laatste 2 jaren, hij straalt en ziet er jaren jonger uit. Zijn kinderen echter zijn helemaal verbitterd. Ik denk dat mijn tante zich daarom in d'r graf omdraait, het gaat er uiteindelijk om dat mensen gelukkig zijn.
so be it. ik heb mijn oom van 72 nog nooit zo gelukkig gezien als de laatste 2 jaren, hij straalt en ziet er jaren jonger uit. Zijn kinderen echter zijn helemaal verbitterd. Ik denk dat mijn tante zich daarom in d'r graf omdraait, het gaat er uiteindelijk om dat mensen gelukkig zijn.
