Relaties
alle pijlers
Het Verlatingsangst-topic
vrijdag 6 juli 2007 om 12:12
Heb je verlatingsangst?
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
maandag 17 november 2008 om 19:10
Beste Curlygurly en alle anderen,
Wat een goede tips die je geeft! je hebt inderdaad gelijk! de manier die je aanreikt werkt wel als beste. Zaterdag schreef ik jullie dat ik Donderdag een terugval heb gehad! Een paniek aanval! voelde me toen echt zwaar klote, helemaal omdat ik dacht dat ik het overwonnen had. Die avond heeft me een heel belangrijke les geleerd, deze angst is niet iets waar je zo over heen stapt, deze angst is een onderdeel van je en je kunt m alleen maar succes vol bestrijden als je hem zelf onderkent, en bereid bent om als het ware buiten jezelf te treden en je gedrag eerlijk te beoordelen. Afgelopen zaterdag avond is mijn vriendin uitgeweest. Iets dat in vorige relatie`s mn avond finaal vergald zou hebben, echter dit keer heb ik me er op voorbereid en heb ik wat vrienden uitgenodigd waarmee ik een heel gezellige avond heb gehad. Als ik me toch even rot begon te voelen dan dacht ik aan de vorige avond en aan hoe leuk ze me wel niet zei te vinden, tevens heb ik ook eens terug gekeken naar mn laatste relatie die door de angst finaal vergald is. Ik vergeet nooit de woorden van mn ex meer: BIJNA alles is super aan je, we hebben de perfecte relatie, alleen die verdomde verlatings angst van je!!! Drie dagen later is de relatie toen ook echt geploft. Mede hierdoor heb ik nu besloten om haar (mn nieuwe vriendin) er niet over te vertellen! het gaat tot nu toe beter als verwacht en ik houd me redelijk goed, nog een posetief voorbeeld: vanmiddag vertelde mn vriendin me dat ze vanacht een paar uur met haar ex had gebeld, Hij wil haar terug. Hoe raar het ook klink en hoe gek het ook is, ik heb toen tegen haar gezegt dat je liefde niet kan sturen en dat als het moet gebeuren het wel zal gebeuren. niet dat het me niks zou doen, maar gebeurd het dan is het zo. Ik heb mezelf nu heel vast voorgenomen dat ik dit probleem met hand en tand zal bestrijden. Wat mischien ook voor jullie zal werken is een dat gene wat ik vanmorgen heb gedaan: ik heb toen ik even tijd had een aantal dingen op papier gezet, namelijk: waarom ik de perfecte persoon voor haar ben, wat ze aan me heeft. maar ook wat ik aan haar heb en hoe ze zich gedraagt. Tevens heb ik gekeken na het vereleden, mn vorige relatie`s de pijn die het deed toen ze uit gingen. Maar ook hoe goed ik er elke keer weer uit kwam. waar het me allemaal gebracht heeft en hoe sterk het me heeft gemaakt. Juist nu ik een ontzettend zwaar jaar met veel tegenslag achter de rug heb (mn relatie ging kapot, mn baan kwijt, een verhuizing er tussen door, auto stuk, opa in het ziekenhuis) hebt ik gemerkt dat ik er elke keer weer als winnaar uit kwam, toen ik mn baan verloor ben ik begonnen aan een opleiding, als het goed is ben ik daar in Maart mee klaar. toen mn auto stuk ging had ik binnen twee uur een andere zodat ik toch met de auto naar school kon. Die dingen hebben mee heel veel vertrouwen in mezelf gegeven en me geleerd dat ik ook zonder mensen om me heen veel kan bereiken. het is een behoorlijk verhaal geworden en ik hoop dat jullie er toch weer wat uitkunnen halen wat voor jullie van pas kan komen. Echter besef ik nogmaals heel goed dat ik moet blijven opletten!
Liefs Dennie
Wat een goede tips die je geeft! je hebt inderdaad gelijk! de manier die je aanreikt werkt wel als beste. Zaterdag schreef ik jullie dat ik Donderdag een terugval heb gehad! Een paniek aanval! voelde me toen echt zwaar klote, helemaal omdat ik dacht dat ik het overwonnen had. Die avond heeft me een heel belangrijke les geleerd, deze angst is niet iets waar je zo over heen stapt, deze angst is een onderdeel van je en je kunt m alleen maar succes vol bestrijden als je hem zelf onderkent, en bereid bent om als het ware buiten jezelf te treden en je gedrag eerlijk te beoordelen. Afgelopen zaterdag avond is mijn vriendin uitgeweest. Iets dat in vorige relatie`s mn avond finaal vergald zou hebben, echter dit keer heb ik me er op voorbereid en heb ik wat vrienden uitgenodigd waarmee ik een heel gezellige avond heb gehad. Als ik me toch even rot begon te voelen dan dacht ik aan de vorige avond en aan hoe leuk ze me wel niet zei te vinden, tevens heb ik ook eens terug gekeken naar mn laatste relatie die door de angst finaal vergald is. Ik vergeet nooit de woorden van mn ex meer: BIJNA alles is super aan je, we hebben de perfecte relatie, alleen die verdomde verlatings angst van je!!! Drie dagen later is de relatie toen ook echt geploft. Mede hierdoor heb ik nu besloten om haar (mn nieuwe vriendin) er niet over te vertellen! het gaat tot nu toe beter als verwacht en ik houd me redelijk goed, nog een posetief voorbeeld: vanmiddag vertelde mn vriendin me dat ze vanacht een paar uur met haar ex had gebeld, Hij wil haar terug. Hoe raar het ook klink en hoe gek het ook is, ik heb toen tegen haar gezegt dat je liefde niet kan sturen en dat als het moet gebeuren het wel zal gebeuren. niet dat het me niks zou doen, maar gebeurd het dan is het zo. Ik heb mezelf nu heel vast voorgenomen dat ik dit probleem met hand en tand zal bestrijden. Wat mischien ook voor jullie zal werken is een dat gene wat ik vanmorgen heb gedaan: ik heb toen ik even tijd had een aantal dingen op papier gezet, namelijk: waarom ik de perfecte persoon voor haar ben, wat ze aan me heeft. maar ook wat ik aan haar heb en hoe ze zich gedraagt. Tevens heb ik gekeken na het vereleden, mn vorige relatie`s de pijn die het deed toen ze uit gingen. Maar ook hoe goed ik er elke keer weer uit kwam. waar het me allemaal gebracht heeft en hoe sterk het me heeft gemaakt. Juist nu ik een ontzettend zwaar jaar met veel tegenslag achter de rug heb (mn relatie ging kapot, mn baan kwijt, een verhuizing er tussen door, auto stuk, opa in het ziekenhuis) hebt ik gemerkt dat ik er elke keer weer als winnaar uit kwam, toen ik mn baan verloor ben ik begonnen aan een opleiding, als het goed is ben ik daar in Maart mee klaar. toen mn auto stuk ging had ik binnen twee uur een andere zodat ik toch met de auto naar school kon. Die dingen hebben mee heel veel vertrouwen in mezelf gegeven en me geleerd dat ik ook zonder mensen om me heen veel kan bereiken. het is een behoorlijk verhaal geworden en ik hoop dat jullie er toch weer wat uitkunnen halen wat voor jullie van pas kan komen. Echter besef ik nogmaals heel goed dat ik moet blijven opletten!
Liefs Dennie
maandag 17 november 2008 om 19:20
Ja idd, volgens mij blijft zoiets altijd wel in je zitten. Erg goed DNIX wat je hebt gedaan door die dingen op te schrijven!
Als je je goed voelt over jezelf dan voel je je ook minder afhankelijk van de ander, dat je niet instort als diegene bij je weg zou gaan. Bij mij komt het ook in vlagen weer opzetten en kan soms ook heel achterdochtig zijn en jaloers maar probeer dat dan maar met mijn eigen tips te bestrijden. Het steeds laten merken maakt het ook niet beter :S
Vooral het kijken naar waaruit blijkt dat hij/zij je wel leuk vindt werkt bij mij wel goed. Als ik bang ben dat hij naar een ander gaat denk ik, als hij liever haar wil dan doet hij dat maar, dan kom ik vast wel iemand tegen die wel 100% voor mij wil gaan. Dan is hij me gewoon niet waard. Net of ik zou kunnen voorkomen door 100x zijn smsjes/ mails te checken...als hij het wil kan ik het toch niet voorkomen. Dus ja, af en toe jezelf even een schop geven! Heb zelf ook wel jankend van onzekerheid gezeten zonder dat hij het wist, moet daar gewoon echt zelf doorheen. Uiteindelijk moet je jezelf die veiligheid/ zekerheid kunnen geven en niet je partner. Viel me ook op dat naarmate ik onzekerder werd de relatie wat minder ging, onbewust ging ik me dan toch anders gedragen denk ik.
Ik blijf meelezen
Als je je goed voelt over jezelf dan voel je je ook minder afhankelijk van de ander, dat je niet instort als diegene bij je weg zou gaan. Bij mij komt het ook in vlagen weer opzetten en kan soms ook heel achterdochtig zijn en jaloers maar probeer dat dan maar met mijn eigen tips te bestrijden. Het steeds laten merken maakt het ook niet beter :S
Vooral het kijken naar waaruit blijkt dat hij/zij je wel leuk vindt werkt bij mij wel goed. Als ik bang ben dat hij naar een ander gaat denk ik, als hij liever haar wil dan doet hij dat maar, dan kom ik vast wel iemand tegen die wel 100% voor mij wil gaan. Dan is hij me gewoon niet waard. Net of ik zou kunnen voorkomen door 100x zijn smsjes/ mails te checken...als hij het wil kan ik het toch niet voorkomen. Dus ja, af en toe jezelf even een schop geven! Heb zelf ook wel jankend van onzekerheid gezeten zonder dat hij het wist, moet daar gewoon echt zelf doorheen. Uiteindelijk moet je jezelf die veiligheid/ zekerheid kunnen geven en niet je partner. Viel me ook op dat naarmate ik onzekerder werd de relatie wat minder ging, onbewust ging ik me dan toch anders gedragen denk ik.
Ik blijf meelezen
maandag 17 november 2008 om 20:27
Hoi Curlygurly,
Het nalezen van mailtjes en smsjes werkt zeker niet, evenals het controlerende gedrag wat er bij komt kijken. Helaas kan het soms zo dwingend zijn dat je jezelf bijna niet in de hand hebt, als je er niet aan toegeeft dan ben je dood ongelukkig, eigenlijk is het gewoon te verglijken met een verslaving... Dat gene dat je zo miste dat voel je nu.... en het voelt zo goed dat je het nooit meer los wil laten. Het feit dat ik me er nu deels tegen gewapend heb wil nog niet zeggen dat ik me direct ook al beter voel, moet heel eerlijk zeggen dat ik me veiliger en vertrouweder voelde toen ik nog vrijgezel was, Alleen zoals al eerder gezegt is het ook weer niet zo erg meer als het vroeger was. Ze woont nog bij haar ouders echter daar heeft ze nu wat problemen, ik hebhaar bijvoorbeeld hier net over gesmst omdat ik graag wil weten hoe het nu gaat met tr. Echter heb ik geen reactie terug gehad, vroeger zou het me hebben gesloopt nu heb ik zoiets van als het echt niet goed gaat dan komt ze wel. ze zal dus nog wel aan het praten zijn, of ze is iets leuks gaan doen met dr ouders. Niets om me druk over te maken dus.......
alhoewel..... stel dat ze nu totaal overstuur naar haar ex..... kijk daar heb je het weer die gedachte die je zo kan kwellen.... snel weg denken en gewoon rustig afwachten, zal wel goed komen.
liefs
Het nalezen van mailtjes en smsjes werkt zeker niet, evenals het controlerende gedrag wat er bij komt kijken. Helaas kan het soms zo dwingend zijn dat je jezelf bijna niet in de hand hebt, als je er niet aan toegeeft dan ben je dood ongelukkig, eigenlijk is het gewoon te verglijken met een verslaving... Dat gene dat je zo miste dat voel je nu.... en het voelt zo goed dat je het nooit meer los wil laten. Het feit dat ik me er nu deels tegen gewapend heb wil nog niet zeggen dat ik me direct ook al beter voel, moet heel eerlijk zeggen dat ik me veiliger en vertrouweder voelde toen ik nog vrijgezel was, Alleen zoals al eerder gezegt is het ook weer niet zo erg meer als het vroeger was. Ze woont nog bij haar ouders echter daar heeft ze nu wat problemen, ik hebhaar bijvoorbeeld hier net over gesmst omdat ik graag wil weten hoe het nu gaat met tr. Echter heb ik geen reactie terug gehad, vroeger zou het me hebben gesloopt nu heb ik zoiets van als het echt niet goed gaat dan komt ze wel. ze zal dus nog wel aan het praten zijn, of ze is iets leuks gaan doen met dr ouders. Niets om me druk over te maken dus.......
alhoewel..... stel dat ze nu totaal overstuur naar haar ex..... kijk daar heb je het weer die gedachte die je zo kan kwellen.... snel weg denken en gewoon rustig afwachten, zal wel goed komen.
liefs
dinsdag 18 november 2008 om 10:34
Nee dat is zo, je wilt blijven kijken idd. Uiteindelijk wordt je er alleen maar ongelukkiger van, of je vindt iets waar je dingen van gaat denken, of je voelt je schuldig dat je in zijn privézaken zit. Bij mij gaat het steeds in vlagen. Probeer te beseffen dat je het niet in de hand hebt als ze wel bij je weg zou willen gaan. Zowieso is het leuker om bij iemand te blijven die lief is en je vertrouwd dan iemand die je steeds controleert, overal iets achter zoekt en steeds vraagt om bevestiging...Daar denk ik dan ook aan.
woensdag 26 november 2008 om 22:47
Hoi allemaal,
Hier dus ook weer een man met verlatings angst!
nouja dat was het tot ongeveer een half jaar terug, door allerlei omstandigheden in het verleden, zoals het feit dat mijn vader al ruim voor mijn geboorte uit zicht was, daarna nog wat scheidingen tussen mijn moeder en stiefvaders hebben voorgedaan, ben ik alleen opgegroeid met mn moeder, zo in de pubertijd begon ik te merken dat er iets niet oke was, elke keer als ik een relatie had klampte ik me er aan vast, logische gevolg: de meiden gingen er soms gillend vandoor. zo ook een half jaar terug, Mede door een stommiteit van mezelf heb ik er toen wederom voorgezorgt dat de relatie plofte, en dat terwijl ik op dat moment net onder behandeling van een psycholoog stond. eigenlijk was dat het begin nog maar want ook de schade die door het hele verhaal op mn werk was aangericht bleek onherstelbaar, hoe goed ik het ook probeerde, uiteindelijk is een aantal maanden later daar de boel ook geploft. Ondanks alle nare dingen is het me gelukt om me er nu over heen te zetten en mn blik te richten op een opleiding.
Nu komt alleen het rare:
in voor een aantal maanden terug ontmoet ik een meisje, in het begin vond ik haar heel leuk, echter na een aantal weken had ik het al gezien en heb ik het uitgemaakt. een aantal weken later kreeg ik wat met het meisje waar ik nu mee heb, maar wederom lijkt het alsof er iets verschrikkelijk verranderd is, ik laat haar niet toe, sterker nog ik zoek zelfs contact met andere meiden en denk er serieus over om ook aan deze relatie weer een einde te maken..... Nu weet ik dat er een tegenhanger van verlatings angst is.... De bindingsangst.... Maar kan iemand me vertellen of verlatingsangst zich zomaar kan om vormen naar bindingsangst? het maakt mijn gevoel er in elkgeval niet duidelijker op.
Hier dus ook weer een man met verlatings angst!
nouja dat was het tot ongeveer een half jaar terug, door allerlei omstandigheden in het verleden, zoals het feit dat mijn vader al ruim voor mijn geboorte uit zicht was, daarna nog wat scheidingen tussen mijn moeder en stiefvaders hebben voorgedaan, ben ik alleen opgegroeid met mn moeder, zo in de pubertijd begon ik te merken dat er iets niet oke was, elke keer als ik een relatie had klampte ik me er aan vast, logische gevolg: de meiden gingen er soms gillend vandoor. zo ook een half jaar terug, Mede door een stommiteit van mezelf heb ik er toen wederom voorgezorgt dat de relatie plofte, en dat terwijl ik op dat moment net onder behandeling van een psycholoog stond. eigenlijk was dat het begin nog maar want ook de schade die door het hele verhaal op mn werk was aangericht bleek onherstelbaar, hoe goed ik het ook probeerde, uiteindelijk is een aantal maanden later daar de boel ook geploft. Ondanks alle nare dingen is het me gelukt om me er nu over heen te zetten en mn blik te richten op een opleiding.
Nu komt alleen het rare:
in voor een aantal maanden terug ontmoet ik een meisje, in het begin vond ik haar heel leuk, echter na een aantal weken had ik het al gezien en heb ik het uitgemaakt. een aantal weken later kreeg ik wat met het meisje waar ik nu mee heb, maar wederom lijkt het alsof er iets verschrikkelijk verranderd is, ik laat haar niet toe, sterker nog ik zoek zelfs contact met andere meiden en denk er serieus over om ook aan deze relatie weer een einde te maken..... Nu weet ik dat er een tegenhanger van verlatings angst is.... De bindingsangst.... Maar kan iemand me vertellen of verlatingsangst zich zomaar kan om vormen naar bindingsangst? het maakt mijn gevoel er in elkgeval niet duidelijker op.
vrijdag 28 november 2008 om 07:56
vrijdag 28 november 2008 om 15:04
quote:curlygurly schreef op 17 november 2008 @ 16:25:
Tips!
Wil graag met jullie delen wat mij helpt en wat ik heb geleerd:
- als je in zo'n bui zit, deel het met iemand die je goed kent maar niet met je partner! Of schrijf het van je af als je niemand kent waar je het mee wilt delen. Anders ga je je achteraf weer rot voelen tegenover je partner omdat je je zo onzeker hebt opgesteld..
- probeer te letten op dingen waaruit blijkt dat hij je WEL leuk vindt ipv andersom!!! Kijk hoe blij hij is als hij je ziet en hoe enthousiast hij reageert als je belt aan de tel, of hoe hij naar je kijkt en je aanraakt. Door de angst ben je gefocust op dingen waaruit blijkt dat hij je niet leuk vindt ben ik achter...
- doe je eigen dingen zonder hem en plan niet je hele leven om zijn agenda heen, dan zie je hem maar een keer niet als hij wel tijd heeft.
- vertrouw hem totdat duidelijk! het tegendeel is bewezen. Vage signalen/ tekens (kijken naar andere meiden) zijn niet gelijk reden om hem niet te vertrouwen. Vertrouw erop dat als er iets echt niet in de haak is (als hij bv echt vreemdgaat) dat vanzelf wel uitkomt, eerlijkheid duurt immers het langst. Probeer tot die tijd te genieten hoe het samen is, ipv steeds bang zijn voor dingen die miss nooit gebeuren, dat verpest de lol in je relatie. Mocht hij je vertrouwen ooit echt beschamen dan is hij je niet waard! Maar geef hem wel een kans door hem in eerste instantie te vertrouwen!!!
- vertrouw op het leven. In een relatie heb je nooit 100% garantie dat het eeuwig goed blijft gaan, ook al wil je dat nog zo graag. Soms moet je wat risico's nemen in het leven. Wat is beter, een gelukkig leven met een partner en miss ooit verlaten worden, dan eeuwig alleen blijven uit angst en nooit gedaan te hebben wat je hart wilde en geen liefde ervaren? Leef!!!
Heel veel sterkte, tis niet makkelijk! Maar je kunt het, je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, onthoud dat!
Liefs,
Tips!
Wil graag met jullie delen wat mij helpt en wat ik heb geleerd:
- als je in zo'n bui zit, deel het met iemand die je goed kent maar niet met je partner! Of schrijf het van je af als je niemand kent waar je het mee wilt delen. Anders ga je je achteraf weer rot voelen tegenover je partner omdat je je zo onzeker hebt opgesteld..
- probeer te letten op dingen waaruit blijkt dat hij je WEL leuk vindt ipv andersom!!! Kijk hoe blij hij is als hij je ziet en hoe enthousiast hij reageert als je belt aan de tel, of hoe hij naar je kijkt en je aanraakt. Door de angst ben je gefocust op dingen waaruit blijkt dat hij je niet leuk vindt ben ik achter...
- doe je eigen dingen zonder hem en plan niet je hele leven om zijn agenda heen, dan zie je hem maar een keer niet als hij wel tijd heeft.
- vertrouw hem totdat duidelijk! het tegendeel is bewezen. Vage signalen/ tekens (kijken naar andere meiden) zijn niet gelijk reden om hem niet te vertrouwen. Vertrouw erop dat als er iets echt niet in de haak is (als hij bv echt vreemdgaat) dat vanzelf wel uitkomt, eerlijkheid duurt immers het langst. Probeer tot die tijd te genieten hoe het samen is, ipv steeds bang zijn voor dingen die miss nooit gebeuren, dat verpest de lol in je relatie. Mocht hij je vertrouwen ooit echt beschamen dan is hij je niet waard! Maar geef hem wel een kans door hem in eerste instantie te vertrouwen!!!
- vertrouw op het leven. In een relatie heb je nooit 100% garantie dat het eeuwig goed blijft gaan, ook al wil je dat nog zo graag. Soms moet je wat risico's nemen in het leven. Wat is beter, een gelukkig leven met een partner en miss ooit verlaten worden, dan eeuwig alleen blijven uit angst en nooit gedaan te hebben wat je hart wilde en geen liefde ervaren? Leef!!!
Heel veel sterkte, tis niet makkelijk! Maar je kunt het, je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, onthoud dat!
Liefs,
vrijdag 28 november 2008 om 15:13
Hey DJAP,
Volgens mij kan dat erg goed, zeker als ik jouw verhaal lees vind ik het niet vreemd.
Je hebt je een aantal keren 'gebonden' aan iemand, zelfs aan vastgeklampt. Dit liep een aantal keer mis, soms zelfs met desastreuse gevolgen. Dat heeft je wel weer gevormd met hoe je er nu tegenaan kijkt. Je hebt jezelf aangeleerd dat als je je aan iemand bindt, dat dit resulteert in een naar gevolg. Door jezelf niet meer toe te staan je te binden kan je dit voorkomen.
Het lijkt een oplossing maar dit is het natuurlijk niet, het is weglopen voor de confrontatie om misschien ooit weer gekwetst te worden/ problemen te krijgen (in jouw geval). Door dit aangeleerde patroon kun je nooit een relatie hebben, en ja als je iemand echt leuk vindt merk je pas wat van die angst...rot he? Maar goed, iedereen met bindingsangst/ verlatingsangst snapt de angst. En jij bent de enige die er wat aan kan doen, onthoud dat! Tis niet makkelijk maar wel de moeite waard.
Lees mijn tips eens en kijk of je er wat aan hebt. Succes!
Volgens mij kan dat erg goed, zeker als ik jouw verhaal lees vind ik het niet vreemd.
Je hebt je een aantal keren 'gebonden' aan iemand, zelfs aan vastgeklampt. Dit liep een aantal keer mis, soms zelfs met desastreuse gevolgen. Dat heeft je wel weer gevormd met hoe je er nu tegenaan kijkt. Je hebt jezelf aangeleerd dat als je je aan iemand bindt, dat dit resulteert in een naar gevolg. Door jezelf niet meer toe te staan je te binden kan je dit voorkomen.
Het lijkt een oplossing maar dit is het natuurlijk niet, het is weglopen voor de confrontatie om misschien ooit weer gekwetst te worden/ problemen te krijgen (in jouw geval). Door dit aangeleerde patroon kun je nooit een relatie hebben, en ja als je iemand echt leuk vindt merk je pas wat van die angst...rot he? Maar goed, iedereen met bindingsangst/ verlatingsangst snapt de angst. En jij bent de enige die er wat aan kan doen, onthoud dat! Tis niet makkelijk maar wel de moeite waard.
Lees mijn tips eens en kijk of je er wat aan hebt. Succes!
zaterdag 29 november 2008 om 17:27
Hoi Curlygurly,
weet je het is heel raar, aan de ene kant wil ik dus dolgraag weer een ralatie, aan de andere kant houd ik alles en iedereen op afstand, in het begin trek ik iemand heel dicht naar me toe en vervolgens duw ik haar keihard van me af! ik ben de afgelopen week al twee keer uitgegaan met een andere meid, gewoon een gezellige date, maar eigenlijk is het lullig want ik heb dus een vriendin! maar ik laat niemand toe. Niemand is goed genoeg lijkt het wel. Dat had ik dus in het verleden echt niet! En ja ik ben echt als de dood om weer last te krijgen van de verlatings angst, ik ben nu net weer een beetje aan het opklimmen, na een diepe val.......
fijn weekend allemaal,
weet je het is heel raar, aan de ene kant wil ik dus dolgraag weer een ralatie, aan de andere kant houd ik alles en iedereen op afstand, in het begin trek ik iemand heel dicht naar me toe en vervolgens duw ik haar keihard van me af! ik ben de afgelopen week al twee keer uitgegaan met een andere meid, gewoon een gezellige date, maar eigenlijk is het lullig want ik heb dus een vriendin! maar ik laat niemand toe. Niemand is goed genoeg lijkt het wel. Dat had ik dus in het verleden echt niet! En ja ik ben echt als de dood om weer last te krijgen van de verlatings angst, ik ben nu net weer een beetje aan het opklimmen, na een diepe val.......
fijn weekend allemaal,
zondag 30 november 2008 om 10:58
Wat ik alleen maar wil zeggen tegen alle mensen die verlatingsangst hebben......praat er over. Leg aan je partner uit wat er aan de hand is. Mijn (ex) partner was ook (zonder reden) bang door mij verlaten te worden. Jammer genoeg vertelde hij dat pas op een moment dat het al niet meer goed ging tussen ons. Ik hoop dat het ooit nog goed komt.
zondag 30 november 2008 om 20:05
Ja DJAP, dat is ook wat ik je bedoel te zeggen, lees het nog maar eens na. Juist als je iemand echt leuk gaat vinden, pas na een tijdje meestal als je echt van iemand gaat houden, ga je je beseffen dat als je diegene nu kwijt zou raken je weer heel rot zal voelen, net zoals in eerdere situaties. Dat is dus hetgeen waar je doorheen moet, je loopt ALTIJD dat risico bij iedere relatie. Het is natuurlijk wel heel veilig niemand toe te laten maar zo kan je dus ook nooit meer een relatie krijgen en de fijne gevoelens daarvan ervaren.
Wat is beter, een gelukkig leven met een partner en miss ooit verlaten worden, dan eeuwig alleen blijven uit angst en nooit gedaan te hebben wat je hart wilde en geen liefde ervaren?
Ik heb besloten dan maar een risico te nemen..! Het kan ook goed gaan en dan laat je heel wat plezier en liefde liggen.
Wat is beter, een gelukkig leven met een partner en miss ooit verlaten worden, dan eeuwig alleen blijven uit angst en nooit gedaan te hebben wat je hart wilde en geen liefde ervaren?
Ik heb besloten dan maar een risico te nemen..! Het kan ook goed gaan en dan laat je heel wat plezier en liefde liggen.
woensdag 17 december 2008 om 08:43
Lieve Curlygury,
je hebt helemaal gelijk! de vorige keer had ik net een nieuwe relatie, ik dacht dat ik haar leuk vond maar had ook een redelijke controle overmezelf, best wel fijn om te voelen, zoiets van ohhhhh ga je weg nou ga dan maar. Die vorige relatie heb ik dan ook net zo als de andere relatie`s die ik het afgelopen half jaar heb gehad beïndigd.... had ik niks geen problemenen mee.
Echter sinds twee weken heb ik (alweer) een nieuwe vriendin..
een meid die ik voor jaren terug al eens leuk heb gevonden maar waar het mede omdat ik toen een relatie had en door de afstand (ze woont zo`n 140 km bij me vandaan) nooit wat mee geworden is... Echter sinds een week of twee hebben we wat.
Super dus! echter nu komt de angst steeds weer boven van stel je voor dat...... Gelukkig niet meer zo erg als in het verleden, maar dat komt ook omdat mn werk situatie momenteel een beetje anders is... feit blijft dat ik de angst heb... we lopen elkaar nu zo`n 20x per dag te bellen/ smsse en zolang zich dat aan houd zou het denk ik ook wel goed gaan. Echter ik weet net zo goed als jullie dat ik eigenlijk weer begonnen ben aan een fikse terug val.. ik doe mn best om haar niet te gaan claimen, maar het kost me de grootst mogelijke moeite...
Ik blijf tegen mezelf zeggen dat als ze weg gaat het niet uitmaakt en er wel weer een ander komt. (wat ook natuurlijk wel waar is) maar ik merk nu ook dat ik steeds harder tegen mezelf moet gaan praten (schreeuwen) wil dat stand houden...
zucht....
je hebt helemaal gelijk! de vorige keer had ik net een nieuwe relatie, ik dacht dat ik haar leuk vond maar had ook een redelijke controle overmezelf, best wel fijn om te voelen, zoiets van ohhhhh ga je weg nou ga dan maar. Die vorige relatie heb ik dan ook net zo als de andere relatie`s die ik het afgelopen half jaar heb gehad beïndigd.... had ik niks geen problemenen mee.
Echter sinds twee weken heb ik (alweer) een nieuwe vriendin..
een meid die ik voor jaren terug al eens leuk heb gevonden maar waar het mede omdat ik toen een relatie had en door de afstand (ze woont zo`n 140 km bij me vandaan) nooit wat mee geworden is... Echter sinds een week of twee hebben we wat.
Super dus! echter nu komt de angst steeds weer boven van stel je voor dat...... Gelukkig niet meer zo erg als in het verleden, maar dat komt ook omdat mn werk situatie momenteel een beetje anders is... feit blijft dat ik de angst heb... we lopen elkaar nu zo`n 20x per dag te bellen/ smsse en zolang zich dat aan houd zou het denk ik ook wel goed gaan. Echter ik weet net zo goed als jullie dat ik eigenlijk weer begonnen ben aan een fikse terug val.. ik doe mn best om haar niet te gaan claimen, maar het kost me de grootst mogelijke moeite...
Ik blijf tegen mezelf zeggen dat als ze weg gaat het niet uitmaakt en er wel weer een ander komt. (wat ook natuurlijk wel waar is) maar ik merk nu ook dat ik steeds harder tegen mezelf moet gaan praten (schreeuwen) wil dat stand houden...
zucht....
woensdag 17 december 2008 om 11:09
Ik wil niet meer alleen zijn….
Ik wil me niet meer alleen voelen…
Ik wil gelukkig zijn, gelukkig naast haar van wie ik zoveel hou..
Ik wil haar gelukkig maken en met mn liefde haar diepste gevoelens raken.
Maar elke keer ben jij daar weer… en elke keer denk ik dat ik je verslagen heb..
Maar elke keer moet ik weer ontdekken dat ik je niet kan verslaan, want jij zit in me.
Sterker nog je bent een deel van me. Je bent mn verleden, mn heden en mn toekomst je zult er altijd zijn en je zult nooit meer weggaan. Je zult me kwellen door mn gedachten te beheersen, door me te zeggen dat alles eindig is en me continu herhinderen aan het moment dat ik onbewust iets tussen twee mensen van wie ik hield stukmaakte en zo doende leerde dat alles in één seconde ontzettend kan veranderen. Je vind het leuk om me elke keer weer te tarren en te sarren met onnozele gedachten en ideeën.
Maar ondanks dat ik weet dat je een deel van me bent, en ondanks dat ik weet dat je er alles aan zult doen om mijn leven te verwoesten, wil ik je laten weten dat ik er alles aan zal doen om je uit me te krijgen.. om er voor te zorgen dat je mn leven dit keer niet zult beheersen.. ik zal winnen….
Koste wat het kost….
Vanaf dit moment zal ik je gaan tarren en sarren…. Ik zal je laten zien dat de mensen in mn omgeving soms al jaren gelukkig samen zijn, hoe moeilijk ze het soms ook hebben, ik weet wat je met me doet en ik weet wanneer je het doet, ik heb je onderkent en erkent. . en dat wanneer je toch weer eens gelijk zult krijgen dat er dan toch nog niks aan de hand is.. ik heb niemand nodig ik kan het alleen ook wel redden dat heb ik de afgelopen tijd mogen ontdekken..
Dus beste verlatingsangst verdwijn uit mn leven en kom nooit meer terug…
Ik kan je missen als kiespijn…
Ik wil me niet meer alleen voelen…
Ik wil gelukkig zijn, gelukkig naast haar van wie ik zoveel hou..
Ik wil haar gelukkig maken en met mn liefde haar diepste gevoelens raken.
Maar elke keer ben jij daar weer… en elke keer denk ik dat ik je verslagen heb..
Maar elke keer moet ik weer ontdekken dat ik je niet kan verslaan, want jij zit in me.
Sterker nog je bent een deel van me. Je bent mn verleden, mn heden en mn toekomst je zult er altijd zijn en je zult nooit meer weggaan. Je zult me kwellen door mn gedachten te beheersen, door me te zeggen dat alles eindig is en me continu herhinderen aan het moment dat ik onbewust iets tussen twee mensen van wie ik hield stukmaakte en zo doende leerde dat alles in één seconde ontzettend kan veranderen. Je vind het leuk om me elke keer weer te tarren en te sarren met onnozele gedachten en ideeën.
Maar ondanks dat ik weet dat je een deel van me bent, en ondanks dat ik weet dat je er alles aan zult doen om mijn leven te verwoesten, wil ik je laten weten dat ik er alles aan zal doen om je uit me te krijgen.. om er voor te zorgen dat je mn leven dit keer niet zult beheersen.. ik zal winnen….
Koste wat het kost….
Vanaf dit moment zal ik je gaan tarren en sarren…. Ik zal je laten zien dat de mensen in mn omgeving soms al jaren gelukkig samen zijn, hoe moeilijk ze het soms ook hebben, ik weet wat je met me doet en ik weet wanneer je het doet, ik heb je onderkent en erkent. . en dat wanneer je toch weer eens gelijk zult krijgen dat er dan toch nog niks aan de hand is.. ik heb niemand nodig ik kan het alleen ook wel redden dat heb ik de afgelopen tijd mogen ontdekken..
Dus beste verlatingsangst verdwijn uit mn leven en kom nooit meer terug…
Ik kan je missen als kiespijn…
woensdag 17 december 2008 om 23:04
You go DJAP! Je moet er zo de balen van krijgen dat je alles op alles zet om het te overwinnen en dat kun je! Desnoods met hulp van een psycholoog. Je schrijft dat je onbewust iets tussen 2 mensen van wie je hield iets stukmaakte, wie bedoel je daarmee? Als het over de scheiding tussen je moeder/ stiefvader gaat dan is dat waarschijnlijk niet terecht. Het lijkt me dan erg sterk dat een kind de oorzaak daarvan is, dan zit er al veel meer niet goed. Hoe dan ook, als dat de oorzaak zou zijn van je verlatingsangst is het echt van belang dat je jezelf niet schuldig voelt om dingen die je onmogelijk op je geweten kan hebben. Maar goed, ik weet natuurlijk niet wat je met die situatie bedoeld. Maar goed, ga ervoor!
vrijdag 19 december 2008 om 15:27
Lieve Currlygurly,
Het heeft inderdaad mede te maken met mn moeder en mn ex stiefvader. Ik weet zelf inderdaad heel goed dat ik dat mezelf niet kan en mag aanrekenen, helaas heeft ieder mens een soort van onderbewustzijn die er voor zorgt dat bepaalde zaken ongecontroleerd verlopen, ik verglijk het met iemand die bang is voor honden en elke keer in paniek van zich afslaat wanneer ie een hond ziet. hoe leer je zo iemand (die na een beet bang is voor honden) die paniek anvallen af? Dat zelfde probleem ondervind ik nu ook... in mijn kleine familie zijn er maar weinig relatie`s die gelukt zijn de meesten liepen allemaal stuk, en allemaal op momenten die als redelijk safe beschouwd kunnen worden.
Voorbeeld mn eerste stiefvader (ik was ongeveer 3) hij zwaait en lacht en rijd de poort uit, daarna nooit weer gezien, mn laatste stiefvader een gezellig etentje, een grapje en vervolgens barst er een bom... Jippie met mn lievelings oom en tante op ski vakantie:D tijdens de vakantie gaat mn tante vreemd (kwamen we pas een paar maanden later achter) gevolg scheiding.. hoi hoi ik heb een vriendinnentje (was 19 en had er al wel redelijke last van) ... ze had uit een vorige relatie een kind echt een schatje, op een morgen kom ik daar binnen lopen en ligt ze met haar ex in bed... Je snapt nu wel dat ik op het gebied van relatie`s eigenlijk niks goeds heb meegemaakt.. elke keer wanneer het veilig voelt gebeurd er iets dat er voor zorgt dat het weer pijn doet... Hoe hard ik ook tegen mezelf zeg dat dit voormezelf niet van toepassing hoeft te zijn... des te harder dat stemmetje in mn hoofd me weer even helpt herhinderen aan dat gezellige etentje, of die geweldige vakantie!
Ik heb mn nieuw vriendin niks verteld over de angst omdat ik bang ben dat ze onbedoeld het nog erger zal gaan maken door zich dan wel afstandiger te gaan gedragen of juist zich zo aantepassen dat ze met zich zelf in de knup komt...
Gelukkig is mn psyg met een mogelijke oplossing gekomen:D
met een beetje geluk kan in januari beginnen met een kort duurende EMDR therapie... ik verwacht hier veel van...
Tot die tijd moet ik mezelf gewoon goed in de gaten houden en maar hopen dat ze niet hondsdol word van mn smsjes en of gebel...
ZIJN ER HIER OOK MENSEN DIE ERVARINGEN HEBBEN MET EMDR THERAPIE?
(er is nog een ding waar ik meezit, één van me beste vriendinnen weet dat ik last heb van verlatingsangst, ze is tevens een vriendin van mn nieuwe vriendin. Als ik mn nieuwe vriendin vraag of ze die smsjes niet hinderlijk vind dan zegt ze dat ze het alleen maar mega leuk en lief vind.... Nu ben ik heel bang dat die vriendin dus haar mond voorbij heeft gepraat en zodoende een situatie heeft veroorzaakt die destratreus zou kunnen zijn voor me, hoe denken jullie hier over?)
Fijne feestdagen allemaal
Het heeft inderdaad mede te maken met mn moeder en mn ex stiefvader. Ik weet zelf inderdaad heel goed dat ik dat mezelf niet kan en mag aanrekenen, helaas heeft ieder mens een soort van onderbewustzijn die er voor zorgt dat bepaalde zaken ongecontroleerd verlopen, ik verglijk het met iemand die bang is voor honden en elke keer in paniek van zich afslaat wanneer ie een hond ziet. hoe leer je zo iemand (die na een beet bang is voor honden) die paniek anvallen af? Dat zelfde probleem ondervind ik nu ook... in mijn kleine familie zijn er maar weinig relatie`s die gelukt zijn de meesten liepen allemaal stuk, en allemaal op momenten die als redelijk safe beschouwd kunnen worden.
Voorbeeld mn eerste stiefvader (ik was ongeveer 3) hij zwaait en lacht en rijd de poort uit, daarna nooit weer gezien, mn laatste stiefvader een gezellig etentje, een grapje en vervolgens barst er een bom... Jippie met mn lievelings oom en tante op ski vakantie:D tijdens de vakantie gaat mn tante vreemd (kwamen we pas een paar maanden later achter) gevolg scheiding.. hoi hoi ik heb een vriendinnentje (was 19 en had er al wel redelijke last van) ... ze had uit een vorige relatie een kind echt een schatje, op een morgen kom ik daar binnen lopen en ligt ze met haar ex in bed... Je snapt nu wel dat ik op het gebied van relatie`s eigenlijk niks goeds heb meegemaakt.. elke keer wanneer het veilig voelt gebeurd er iets dat er voor zorgt dat het weer pijn doet... Hoe hard ik ook tegen mezelf zeg dat dit voormezelf niet van toepassing hoeft te zijn... des te harder dat stemmetje in mn hoofd me weer even helpt herhinderen aan dat gezellige etentje, of die geweldige vakantie!
Ik heb mn nieuw vriendin niks verteld over de angst omdat ik bang ben dat ze onbedoeld het nog erger zal gaan maken door zich dan wel afstandiger te gaan gedragen of juist zich zo aantepassen dat ze met zich zelf in de knup komt...
Gelukkig is mn psyg met een mogelijke oplossing gekomen:D
met een beetje geluk kan in januari beginnen met een kort duurende EMDR therapie... ik verwacht hier veel van...
Tot die tijd moet ik mezelf gewoon goed in de gaten houden en maar hopen dat ze niet hondsdol word van mn smsjes en of gebel...
ZIJN ER HIER OOK MENSEN DIE ERVARINGEN HEBBEN MET EMDR THERAPIE?
(er is nog een ding waar ik meezit, één van me beste vriendinnen weet dat ik last heb van verlatingsangst, ze is tevens een vriendin van mn nieuwe vriendin. Als ik mn nieuwe vriendin vraag of ze die smsjes niet hinderlijk vind dan zegt ze dat ze het alleen maar mega leuk en lief vind.... Nu ben ik heel bang dat die vriendin dus haar mond voorbij heeft gepraat en zodoende een situatie heeft veroorzaakt die destratreus zou kunnen zijn voor me, hoe denken jullie hier over?)
Fijne feestdagen allemaal
vrijdag 19 december 2008 om 20:03
Ja dat klinkt dan allemaal heel logisch als je alleen maar relaties kapot hebt zien gaan, dan ga je geloven dat dat de standaard is..blij dat je in therapie bent en je EMDR gaat proberen, er zijn veel goede resultaten mee geboekt.
Ja het zou kunnen dat die vriendin van jou dat tegen jouw vriendin zegt maar vrouwen begrijpen die dingen vaak wel goed, daarbij als ze echt gek op je is en het goed zit moet dat geen reden zijn dat het uit gaat (of iets anders desastreus)!
Ik zou het over een tijdje wel ter sprake brengen, weet ze ook niet dat je in therapie bent dan? Ik zou het haar allemaal uitleggen en ook de situaties die je hebt meegemaakt, dat zal ze echt wel begrijpen. Ook aangeven dat je daardoor wat meer bevestiging nodig hebt dan een ander. Als ze echt van je houdt zal ze daar geen problemen mee hebben lijkt me!
Daarbij kun je niet met jezelf afspreken niet zo vaak te sms'en, of zoveel keer per week? Gewoon denken, nu heb ik al weer een keer het initiatief genomen om te bellen/ smsen en wacht ik net zolang tot ik wat van haar hoor. Het voelt ook extra goed als je uit iemand zelf iets hoort in plaats van als reactie op jouw sms/ telefoontje. Succes alvast met je therapie en fijne feestdagen!
Ja het zou kunnen dat die vriendin van jou dat tegen jouw vriendin zegt maar vrouwen begrijpen die dingen vaak wel goed, daarbij als ze echt gek op je is en het goed zit moet dat geen reden zijn dat het uit gaat (of iets anders desastreus)!
Ik zou het over een tijdje wel ter sprake brengen, weet ze ook niet dat je in therapie bent dan? Ik zou het haar allemaal uitleggen en ook de situaties die je hebt meegemaakt, dat zal ze echt wel begrijpen. Ook aangeven dat je daardoor wat meer bevestiging nodig hebt dan een ander. Als ze echt van je houdt zal ze daar geen problemen mee hebben lijkt me!
Daarbij kun je niet met jezelf afspreken niet zo vaak te sms'en, of zoveel keer per week? Gewoon denken, nu heb ik al weer een keer het initiatief genomen om te bellen/ smsen en wacht ik net zolang tot ik wat van haar hoor. Het voelt ook extra goed als je uit iemand zelf iets hoort in plaats van als reactie op jouw sms/ telefoontje. Succes alvast met je therapie en fijne feestdagen!
vrijdag 19 december 2008 om 21:05
Lieve Currlycurlly,
de reden dat ik het niet vertel is omdat ik bang ben dat ze onbedoeld te veel rekening met me gaat houden, ik heb dat namelijk eerder meegemaakt! en dat voelde zeer slecht helemaal als je later verwijten krijgt zoals: dankzij jouw heb ik mn vriendinnen al een tijd niet meer gezien. Helaas kan ik mezelf niet/slecht dwingen om niet te bellen/smssen wanneer ik dat wel doe gaat dit ten koste van anderen.. eigenlijk ben ik dan net een junk... die pak je zn spuitje ook net zonder gevaar voor eigenleven uit de hand... ik wordt dus of boos op mezelf of op anderen wanneer ik niet doe wat ik voel dat ik moet doen...
best wel klote.. hoop wel dat ik er met EMDR vanaf kom.
de reden dat ik het niet vertel is omdat ik bang ben dat ze onbedoeld te veel rekening met me gaat houden, ik heb dat namelijk eerder meegemaakt! en dat voelde zeer slecht helemaal als je later verwijten krijgt zoals: dankzij jouw heb ik mn vriendinnen al een tijd niet meer gezien. Helaas kan ik mezelf niet/slecht dwingen om niet te bellen/smssen wanneer ik dat wel doe gaat dit ten koste van anderen.. eigenlijk ben ik dan net een junk... die pak je zn spuitje ook net zonder gevaar voor eigenleven uit de hand... ik wordt dus of boos op mezelf of op anderen wanneer ik niet doe wat ik voel dat ik moet doen...
best wel klote.. hoop wel dat ik er met EMDR vanaf kom.
zondag 21 december 2008 om 20:17
hey hey,na jaren van ellende en verdriet eindelijk de vrouw van mn dromen gevonden....maar...na 1.5maandkomt mn verleden weer naar boven .twijfels en achterdocht.verlatingsangst.ik ben blij dat ik eindelijk een naam kan plakken op dat ellendige beest dat in me zit en de liefde gewoon vernietigt.als haar gsm afgaat(sms voorral)dan krimpt mn binnenste ineen als een spons.telkens ze niet zecht wie haar gesmst heeft of wie die gasten zijn in haar netlog.kheb geen enkele reden deze maal om achterdochtig te zijn maar het overvalt me nu opnieuw ik heb al veel gelezen daarom dat ik het nu wil delen om het ook op deze manier te kunnen verwerken,het verleden te kunnen loslaten.want wat is er mooier dan u partner te kunnen vertrouwen.mn schatje stuurde me daarstraks een sms dat ze graag terug die jongen zou ontmoeten die ik was toen ze mij had leren kennen.maar ik ben mezelf nog altijd ,enkel da beestje dat in me zit moet ik klein zien te krygen.mn woordekeuze is misschien niet zo ok maar kweet anders niet om het te formuleren.groetjes van benson.
maandag 29 december 2008 om 11:14
Beste Benson,
Goed dat je het onderkent hebt! dat je het beestje een naam hebt kunnen geven.. Echter helaas daarmee ben je er nog niet. Ik heb er zelf ook ontzettende last van heb veel geprobeerd om er vanaf te komen. Het afgelopen half jaar zown 5 relatie`s gehad waarbij ik nergens last van had. Helaas heb ik onlangs moeten ontdekken dat ik deze relatie`s gebruikte om mezelf te bewijzen dat ik nergens last meer van had... tevens ben ik in therapie... die therapie heeft me met veel zaken geholpen, alleen het punt van de verlatingsangst heeft het me niks geholpen... sinds 3 weken heb ik een nieuwe relatie en alles moet voor haar wijken, ik ben alleen nog maar gericht op haar.. het zal dan ook een kwestie van tijd zijn voor ze merkt wat er aan de hand is... Ik begin in Januari aan een nieuwe therapie die EMDR genoemd wordt, je zou hier eens naar kunnen googelen wie weet dat je er ook wat mee kunt... Tja wat je er verder aan kunt doen dat verschild echt per mens, ik heb hier veel mensen gesproken veel tips gehad, maar niks werkt echt bij mij.... het zuigt gewoon te erg...
Maar Benson ben eigenlijk wel benieuwd waardoor het bij jouw veroorzaakt wordt, kun je er wat meer over vertellen... en hoe oud ben je eigenlijk?
Groetjes Djap
Goed dat je het onderkent hebt! dat je het beestje een naam hebt kunnen geven.. Echter helaas daarmee ben je er nog niet. Ik heb er zelf ook ontzettende last van heb veel geprobeerd om er vanaf te komen. Het afgelopen half jaar zown 5 relatie`s gehad waarbij ik nergens last van had. Helaas heb ik onlangs moeten ontdekken dat ik deze relatie`s gebruikte om mezelf te bewijzen dat ik nergens last meer van had... tevens ben ik in therapie... die therapie heeft me met veel zaken geholpen, alleen het punt van de verlatingsangst heeft het me niks geholpen... sinds 3 weken heb ik een nieuwe relatie en alles moet voor haar wijken, ik ben alleen nog maar gericht op haar.. het zal dan ook een kwestie van tijd zijn voor ze merkt wat er aan de hand is... Ik begin in Januari aan een nieuwe therapie die EMDR genoemd wordt, je zou hier eens naar kunnen googelen wie weet dat je er ook wat mee kunt... Tja wat je er verder aan kunt doen dat verschild echt per mens, ik heb hier veel mensen gesproken veel tips gehad, maar niks werkt echt bij mij.... het zuigt gewoon te erg...
Maar Benson ben eigenlijk wel benieuwd waardoor het bij jouw veroorzaakt wordt, kun je er wat meer over vertellen... en hoe oud ben je eigenlijk?
Groetjes Djap
vrijdag 9 januari 2009 om 00:25
hallo allemaal,
Hier nog eentje met dit probleem. Ik heb een groot deel van dit topic gelezen. (niet alles want het blijkt dat er echt heul veel mensen last van hebben!) Ik had er eerder nooit zo over nagedacht, maar nu ik dit allemaal lees besef ik dat ik ook behoorlijk last heb van verlatingsangst. Eigenlijk voelt het wel goed dat ik het iig nu een naam kan geven. Maar ja, dan komt het volgende, hoe kom je er vanaf?
Ik heb nu 3 maanden een vriendje, en eigenlijk sinds de laatste paar weken ben ik zo onzeker over of hij me nog wel leuk vindt. En het wordt steeds erger, ik heb echt van die paniekaanvallen lijkt het wel. Dan kan ik alleen nog maar heel hysterisch huilen en ben ik er echt van overtuigd dat hij het uit gaat maken.
Zit op dit moment ook weer midden in zo'n aanval. Ik weet gewoon echt niet hoe ik mezelf kan kalmeren. Hoe ik zometeen moet gaan slapen, ben zo overstuur. En het is ook altijd 's avonds laat, dan kan ik ook niet even iemand bellen ofzo.
Ik had morgen met hem afgesproken, en ik smste vanavond even over wat we zouden gaan doen dan. En toen antwoordde hij dat ie ineens moet voetballen en dus niet kan!!! Hij kan maandag pas weer!! Terwijl ik hem echt zo nodig even moet zien. Ik dacht er zelfs ook aan om hem dit te vertellen, die onzekerheid van mij. En nou moet ik weer langer wachten... Het lijkt er trouwens ook op dat hij me inderdaad minder leuk vindt, of zeg ik dit nu omdat ik midden in zo'n bui zit?
Pff, ik geloof dat dit nu een heel onsamenhangend verhaal aan het worden is. Misschien kan ik het beter allemaal uitleggen als het weer wat gezakt is.
O ja, wat ik nog wel wilde vertellen, ik ga maandag middag voor een intake naar een therapeute... Voor allerlei dingen, maar ook voor dit probleem, dus ik hoop dat zij me kan helpen.
En verder zou ik het fijn vinden om er met jullie wat over te praten, helpen we mekaar wat, al is het maar om even tegen iemand aan te praten die begrijpt wat je bedoelt.
Hier nog eentje met dit probleem. Ik heb een groot deel van dit topic gelezen. (niet alles want het blijkt dat er echt heul veel mensen last van hebben!) Ik had er eerder nooit zo over nagedacht, maar nu ik dit allemaal lees besef ik dat ik ook behoorlijk last heb van verlatingsangst. Eigenlijk voelt het wel goed dat ik het iig nu een naam kan geven. Maar ja, dan komt het volgende, hoe kom je er vanaf?
Ik heb nu 3 maanden een vriendje, en eigenlijk sinds de laatste paar weken ben ik zo onzeker over of hij me nog wel leuk vindt. En het wordt steeds erger, ik heb echt van die paniekaanvallen lijkt het wel. Dan kan ik alleen nog maar heel hysterisch huilen en ben ik er echt van overtuigd dat hij het uit gaat maken.
Zit op dit moment ook weer midden in zo'n aanval. Ik weet gewoon echt niet hoe ik mezelf kan kalmeren. Hoe ik zometeen moet gaan slapen, ben zo overstuur. En het is ook altijd 's avonds laat, dan kan ik ook niet even iemand bellen ofzo.
Ik had morgen met hem afgesproken, en ik smste vanavond even over wat we zouden gaan doen dan. En toen antwoordde hij dat ie ineens moet voetballen en dus niet kan!!! Hij kan maandag pas weer!! Terwijl ik hem echt zo nodig even moet zien. Ik dacht er zelfs ook aan om hem dit te vertellen, die onzekerheid van mij. En nou moet ik weer langer wachten... Het lijkt er trouwens ook op dat hij me inderdaad minder leuk vindt, of zeg ik dit nu omdat ik midden in zo'n bui zit?
Pff, ik geloof dat dit nu een heel onsamenhangend verhaal aan het worden is. Misschien kan ik het beter allemaal uitleggen als het weer wat gezakt is.
O ja, wat ik nog wel wilde vertellen, ik ga maandag middag voor een intake naar een therapeute... Voor allerlei dingen, maar ook voor dit probleem, dus ik hoop dat zij me kan helpen.
En verder zou ik het fijn vinden om er met jullie wat over te praten, helpen we mekaar wat, al is het maar om even tegen iemand aan te praten die begrijpt wat je bedoelt.
vrijdag 9 januari 2009 om 11:18
Gelukkig kon ik vannacht uiteindelijk wel goed slapen na die paniektoestand. Hebben jullie dat ook vaak 's avonds? Het lijkt wel of alles dan veel erger lijkt ofzo.
Toch blijf ik nu ook nog steeds twijfelen over m'n vriendje en of hij me nog wel wil. In het begin kwam het allemaal heel erg van zijn kant. Hij stuurde de meeste lieve smsjes, bedacht leuke verrassingen om iets te gaan doen, zei heel vaak hoe mooi en leuk hij me vond. Toen was ik zelf nog meer een "gevalletje bindingsangst", maar toen ik me er eindelijk aan durfde over ge geven kwam heel langzaam aan die verlatingsangst opspelen.
Laatst besefte ik ineens dat mocht het nou uitgaan, ik dan echt in een gat val. Ik moet er niet aan denken... En door die gedachte wordt die angst alleen maar sterker.
Herkent iemand dit?
Toch blijf ik nu ook nog steeds twijfelen over m'n vriendje en of hij me nog wel wil. In het begin kwam het allemaal heel erg van zijn kant. Hij stuurde de meeste lieve smsjes, bedacht leuke verrassingen om iets te gaan doen, zei heel vaak hoe mooi en leuk hij me vond. Toen was ik zelf nog meer een "gevalletje bindingsangst", maar toen ik me er eindelijk aan durfde over ge geven kwam heel langzaam aan die verlatingsangst opspelen.
Laatst besefte ik ineens dat mocht het nou uitgaan, ik dan echt in een gat val. Ik moet er niet aan denken... En door die gedachte wordt die angst alleen maar sterker.
Herkent iemand dit?
vrijdag 9 januari 2009 om 19:32
Hey Bloemenmeisje,
Ja hoor, erg herkenbaar! Fijn dat evengoed nog goed kon slapen. Ja ik heb dat soort momenten weleens na het uitgaan, als ik dan thuiskom en mijn vriend en ik apart uit zijn geweest. Het idee dat ik niet weet wat hij allemaal gedaan heeft en hij misschien met andere meiden heeft gepraat enzo kan me dan gekmaken terwijl ik hem echt wel vertrouw. Maar goed, dan is het ook al laat en heb je natuurlijk ook wat gedronken en lijkt het idd erger dan als je de volgende dag weer wakker bent.
Wat jij zegt van eerst bindingsangst en later verlatingsangst herken ik ook! Ook ik geef me niet snel maar als ik dat doe ook voor 100%, dat maakt me dan wel kwetsbaar. Je moet je vriendje wel de ruimte geven om zelf iniatief te nemen en echt afstand nemen (komt ie vanzelf wel weer), dan voel je je maar rot, beter dan hem dan weer bellen/ sms'en want dan voel je je nog rotter daarna. Dat heb ik wel geleerd, dat je af en toe gewoon echt ZELF door dat rotgevoel heenmoet zoals jij hebt gedaan. Het is heel zwaar maar toch, jij bent de enige die er wat mee kan en je vriendje niet. Want de bron van je probleem ligt bij jou en niet bij je vriendje, want je zal zien dat je het bij een volgend vriendje weer hebt. Dus wees sterk op zulke momenten en praat desnoods met je moeder/ vriendin die je even uit de put kan praten maar niet met je vriendje. Mocht het echt serieus zijn en houdt hij echt van je kan je het gerust aan hem uitleggen en zeggen waar het vandaan komt! Maar dan nog, probeer jezelf in de hand te houden en je er niet in te verliezen door als een idioot te gaan sms'en/ heel jaloers te gedragen etc. Tis moeilijk maar tis de enige manier om een goed gevoel over jezelf te krijgen. Denk dat verlatingsangst te maken heeft met controle, je wilt steeds controle, hoe denkt hij nu over me? En over 3 uur? Wat is hij aan het doen? Net of jij het in de hand kan houden dat hij nooit bij je weggaat door je 100% op hem te focussen. Werkt alleen maar averechts, je bent aantrekkelijker voor hem als je je ook je dingen zonder hem kan doen en dan plezier hebt, laat hem zien dat je hem niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Hij is een aanvulling op je leven, ook al voelt het niet zo, het is echt waar. Uiteindelijk ben jij de ENIGE die bepaalt of je gelukkig bent of niet, niet je vriendje. Als hij jou niet gelukkig maakt door je niet met respect te behandelen moet je zelf besluiten dat hij het niet voor je is en zo'n jongen niet langer je geluk in de weg laten staan, dat is hij niet waard! Dus onthoud dit soort dingen als je in zo'n paniekfase bent en wees sterk, daarbij ga je in therapie dus dan zal ook de oorzaak aangepakt worden. Succes!
Ja hoor, erg herkenbaar! Fijn dat evengoed nog goed kon slapen. Ja ik heb dat soort momenten weleens na het uitgaan, als ik dan thuiskom en mijn vriend en ik apart uit zijn geweest. Het idee dat ik niet weet wat hij allemaal gedaan heeft en hij misschien met andere meiden heeft gepraat enzo kan me dan gekmaken terwijl ik hem echt wel vertrouw. Maar goed, dan is het ook al laat en heb je natuurlijk ook wat gedronken en lijkt het idd erger dan als je de volgende dag weer wakker bent.
Wat jij zegt van eerst bindingsangst en later verlatingsangst herken ik ook! Ook ik geef me niet snel maar als ik dat doe ook voor 100%, dat maakt me dan wel kwetsbaar. Je moet je vriendje wel de ruimte geven om zelf iniatief te nemen en echt afstand nemen (komt ie vanzelf wel weer), dan voel je je maar rot, beter dan hem dan weer bellen/ sms'en want dan voel je je nog rotter daarna. Dat heb ik wel geleerd, dat je af en toe gewoon echt ZELF door dat rotgevoel heenmoet zoals jij hebt gedaan. Het is heel zwaar maar toch, jij bent de enige die er wat mee kan en je vriendje niet. Want de bron van je probleem ligt bij jou en niet bij je vriendje, want je zal zien dat je het bij een volgend vriendje weer hebt. Dus wees sterk op zulke momenten en praat desnoods met je moeder/ vriendin die je even uit de put kan praten maar niet met je vriendje. Mocht het echt serieus zijn en houdt hij echt van je kan je het gerust aan hem uitleggen en zeggen waar het vandaan komt! Maar dan nog, probeer jezelf in de hand te houden en je er niet in te verliezen door als een idioot te gaan sms'en/ heel jaloers te gedragen etc. Tis moeilijk maar tis de enige manier om een goed gevoel over jezelf te krijgen. Denk dat verlatingsangst te maken heeft met controle, je wilt steeds controle, hoe denkt hij nu over me? En over 3 uur? Wat is hij aan het doen? Net of jij het in de hand kan houden dat hij nooit bij je weggaat door je 100% op hem te focussen. Werkt alleen maar averechts, je bent aantrekkelijker voor hem als je je ook je dingen zonder hem kan doen en dan plezier hebt, laat hem zien dat je hem niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Hij is een aanvulling op je leven, ook al voelt het niet zo, het is echt waar. Uiteindelijk ben jij de ENIGE die bepaalt of je gelukkig bent of niet, niet je vriendje. Als hij jou niet gelukkig maakt door je niet met respect te behandelen moet je zelf besluiten dat hij het niet voor je is en zo'n jongen niet langer je geluk in de weg laten staan, dat is hij niet waard! Dus onthoud dit soort dingen als je in zo'n paniekfase bent en wees sterk, daarbij ga je in therapie dus dan zal ook de oorzaak aangepakt worden. Succes!
vrijdag 9 januari 2009 om 20:19
Dank je Curlygurly!
Ik zal deze tips van jou zeker onthouden en tegen mezelf zeggen als ik weer zo'n aanval heb.
Misschien moet ik het er maar niet met hem over hebben, want hij kan er immers niks aan doen en weet zich dan waarschijnlijk geen raad en denkt dat ik "gek" ben en daar kan het niet beter op worden..
Ik moet het inderdaad zelf doen, of met behulp van therapie, kan niet wachten tot ik daarheen ga, hoop zo dat het gaat helpen.
En ook wat je zegt over dat ik zelf degene ben die mijn eigen geluk bepaalt, niet hij. terwijl ik op dit moment dus veel te afhankelijk van hem ben. Want het was zelfs zo dat voordat ik hem leerde kennen het helemaal niet goed met mij ging en toen al van plan was in therapie te gaan, maar toen was hij er opeens en voelde ik me weer zo gelukkig. Maar nu besefte ik dat dat eigenlijk niet goed is, ik moet ook gelukkig zijn met mezelf, als hij er niet zou zijn.
Zucht.. ik weet het eigenlijk allemaal heel goed, maar soms zijn er van die momenten dat ik dat ineens kwijt ben. Gek is dat he?
O ja, en over die controle waar je het over had. Dat klopt echt. Ik kan gewoon niks uit handen geven of aan het toeval overlaten zeg maar, wil dat het gaat zoals ik van tevoren had "bedacht". Dus dan krijg ik weer allemaal verwachtingen en als het dan anders loopt of iets niet doorgaat dan kan ik daar zo slecht tegen.
Trouwens, ik kreeg vanmiddag ineens een ingeving. Ik zei tegen mezelf: verplaats je eens in hèm, in waar hij met z'n gedachten allemaal mee bezig is. Hij heeft het razend druk met werk en voetballen en allemaal dingen die moeten gebeuren. Hij vindt het vast wel heel leuk om mij te zien, alleen niet zo vaak als ik zou willen. Hij heeft simpelweg gewoon nog zoveel andere dingen om te doen. En hij heeft niet die verwachtingen die ik wel heb. Hij is er waarschijnlijk veel relaxter onder dan ik. En ziet dus ook geen problemen.
Nou, zoals je kan lezen heb ik nu weer even een goeie bui. Hopen dat dat zo blijft
Ik zal deze tips van jou zeker onthouden en tegen mezelf zeggen als ik weer zo'n aanval heb.
Misschien moet ik het er maar niet met hem over hebben, want hij kan er immers niks aan doen en weet zich dan waarschijnlijk geen raad en denkt dat ik "gek" ben en daar kan het niet beter op worden..
Ik moet het inderdaad zelf doen, of met behulp van therapie, kan niet wachten tot ik daarheen ga, hoop zo dat het gaat helpen.
En ook wat je zegt over dat ik zelf degene ben die mijn eigen geluk bepaalt, niet hij. terwijl ik op dit moment dus veel te afhankelijk van hem ben. Want het was zelfs zo dat voordat ik hem leerde kennen het helemaal niet goed met mij ging en toen al van plan was in therapie te gaan, maar toen was hij er opeens en voelde ik me weer zo gelukkig. Maar nu besefte ik dat dat eigenlijk niet goed is, ik moet ook gelukkig zijn met mezelf, als hij er niet zou zijn.
Zucht.. ik weet het eigenlijk allemaal heel goed, maar soms zijn er van die momenten dat ik dat ineens kwijt ben. Gek is dat he?
O ja, en over die controle waar je het over had. Dat klopt echt. Ik kan gewoon niks uit handen geven of aan het toeval overlaten zeg maar, wil dat het gaat zoals ik van tevoren had "bedacht". Dus dan krijg ik weer allemaal verwachtingen en als het dan anders loopt of iets niet doorgaat dan kan ik daar zo slecht tegen.
Trouwens, ik kreeg vanmiddag ineens een ingeving. Ik zei tegen mezelf: verplaats je eens in hèm, in waar hij met z'n gedachten allemaal mee bezig is. Hij heeft het razend druk met werk en voetballen en allemaal dingen die moeten gebeuren. Hij vindt het vast wel heel leuk om mij te zien, alleen niet zo vaak als ik zou willen. Hij heeft simpelweg gewoon nog zoveel andere dingen om te doen. En hij heeft niet die verwachtingen die ik wel heb. Hij is er waarschijnlijk veel relaxter onder dan ik. En ziet dus ook geen problemen.
Nou, zoals je kan lezen heb ik nu weer even een goeie bui. Hopen dat dat zo blijft
