Relaties
alle pijlers
eerste baby in vriendinnengroep, negatieve reacties :(
woensdag 21 januari 2009 om 16:32
Hallo Allemaal,
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
woensdag 21 januari 2009 om 16:42
ik zou ze zeker aanspreken op hun uitspraken en gedrag. jouw vriendin doet echt haar best om moederschap te combineren met andere dingen, afspreken met en zonder haar kind, over andere onderwerpen kletsen dan haar kind etc, dus moeten die 2 andere vriendinnen ook maar beetje hun best doen hoor. er zullen nog wel meer babys komen... ik zou dus wel bespreekbaar maken dat het je irriteert en ook dat je niet wil dat de groep hierdoor uiteen valt. eigenlijk gewon wat je opschrijft kan je tegen hen zeggen. en ook duidelijk maken dat een kraamvisite er is om de kleine te bewonderen en als ze dat niet willen dan moeten ze niet gaan, want dat is niet leuk voor de moeder!
woensdag 21 januari 2009 om 16:46
Mag ik wat zeggen? Ik vind het enorm flauw van die twee vriendinnen. Ze hoeven zich echt niet aan te passen, maar met een baby valt er echt wel wat te passen en meten. En baby heeft ook een vader? Die kan dan toch een avondje met baby thuisblijven? Beetje jammer voor die vriendin dat de andere vriendinnen zo flauw doen.
Zo.
@Royanne, hier dezelfde gedachten. Wat ben je dan voor vriendin idd.
Zo.
@Royanne, hier dezelfde gedachten. Wat ben je dan voor vriendin idd.
woensdag 21 januari 2009 om 16:47
Ik vind het ook een rare reactie. Voor allebei de kanten is het wennen, en iedereen zal zich wat moeten aanpassen.
Ik vind ook dat een echte vriendin blij voor je zou moeten zijn, anders is die vriendschap niet zoveel waard.
Blijkbaar moet het allemaal op hun voorwaarden gaan en zijn zij niet bereid zich enigszins aan te passen.
Ik vind ook dat een echte vriendin blij voor je zou moeten zijn, anders is die vriendschap niet zoveel waard.
Blijkbaar moet het allemaal op hun voorwaarden gaan en zijn zij niet bereid zich enigszins aan te passen.
anoniem_56075 wijzigde dit bericht op 21-01-2009 16:48
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
woensdag 21 januari 2009 om 16:51
Wat een onaardig gedrag. En dat terwijl de moeder in kwestie nog niet eens de kans heeft gehad om te laten zien dat ze nog over meer kan praten dan over baby's. Ik vind het heel naar om zo te reageren en op voorhand al te zeggen dat de baby niet welkom is. Dat je baby's niet zo interessant vindt snap ik best, maar dat je zo reageert op een gebeurtenis die het leven van een vriendin overhoop gooit, dat snap ik niet.
Ik zou er dus ook gewoon iets van zeggen.
Ik zou er dus ook gewoon iets van zeggen.
woensdag 21 januari 2009 om 16:55
Jammer dat je vriendinnen zo negatief reageren. Vooral, wat je al schrijft, dat ze niet blij kunnen zijn voor de vriendin die moeder is geworden. Dat is toch een basic ding in vriendschap, blij kunnen zijn voor de ander. Het klinkt alsof ze erg met zichzelf bezig zijn.
Aan de andere kant kan ik me ook best iets voorstellen bij hun reacties. Het leven van een van hun vriendinnen verandert 180 graden. Daarmee verandert hun eigen leven ook (veel minder natuurlijk, maar toch). Daar hebben ze niet om gevraagd. Dus op zich niet gek dat ze niet staan te juichen, zeker niet als ze zelf niks met baby's hebben.
Heb je het geprobeerd te bespreken met ze? Houd het bij jezelf, vertel dat jij moeite hebt met hun houding tov de baby en haal daar een of twee concrete voorbeelden bij. En dat je daardoor bang bent dat jullie vriendinnengroepje uit elkaar valt. Vraag of ze herkennen wat je zegt, en wat jullie daar aan zouden kunnen doen. (is een beetje het vaste protocol voor "negatieve feedback" als ik het goed heb onthouden - botoom line is dat je ze niet in een hoek zet maar ruimte maakt voor oplossingen)
Aan de andere kant kan ik me ook best iets voorstellen bij hun reacties. Het leven van een van hun vriendinnen verandert 180 graden. Daarmee verandert hun eigen leven ook (veel minder natuurlijk, maar toch). Daar hebben ze niet om gevraagd. Dus op zich niet gek dat ze niet staan te juichen, zeker niet als ze zelf niks met baby's hebben.
Heb je het geprobeerd te bespreken met ze? Houd het bij jezelf, vertel dat jij moeite hebt met hun houding tov de baby en haal daar een of twee concrete voorbeelden bij. En dat je daardoor bang bent dat jullie vriendinnengroepje uit elkaar valt. Vraag of ze herkennen wat je zegt, en wat jullie daar aan zouden kunnen doen. (is een beetje het vaste protocol voor "negatieve feedback" als ik het goed heb onthouden - botoom line is dat je ze niet in een hoek zet maar ruimte maakt voor oplossingen)
woensdag 21 januari 2009 om 16:57
Ik heb de ervaring helaas ook dat vriendinnen die aan de kids gingen geen aandacht/tijd meer hadden voor de vriendschap, dat is dus allemaal verwaterd. Waarschijnlijk voelen jouw vriendinnen het heel goed aan dat het vanaf nu alleen nog kind-voor-kind-na gaat zijn voor die ene vriendin waardoor leuke gesprekken en dagjes weg met elkaar nooit meer zo zullen zijn als voorheen.
En ik vind 't vrij logisch dat mensen die niets met babies hebben, niet voor dat wurm gaan, maar puur voor de vriendin.
En ik vind 't vrij logisch dat mensen die niets met babies hebben, niet voor dat wurm gaan, maar puur voor de vriendin.
woensdag 21 januari 2009 om 17:00
Schrijf je dat nou elke keer opnieuw, Elninjoo, of copy-past je dat gewoon uit een eerder topic?
Zou er misschien toch meer kunnen spelen? Vooral de onvruchtbaarheid van een van je vriendinnen lijkt me een aanknopingspunt. Wie weet heeft ze het daar moeilijker mee dan jij (en zij?) denkt. En de vriendin die geen kinderen wil kan dat aanvoelen, en door zich negatief uit te laten over de baby op een bepaalde manier haar loyaliteit aan haar onvruchtbare vriendin willen laten zien.
Zou er misschien toch meer kunnen spelen? Vooral de onvruchtbaarheid van een van je vriendinnen lijkt me een aanknopingspunt. Wie weet heeft ze het daar moeilijker mee dan jij (en zij?) denkt. En de vriendin die geen kinderen wil kan dat aanvoelen, en door zich negatief uit te laten over de baby op een bepaalde manier haar loyaliteit aan haar onvruchtbare vriendin willen laten zien.
woensdag 21 januari 2009 om 17:05
Dat je niet voor de baby op kraambezoek gaat, maar voor de kraamvrouw, dat vind ik trouwens niet gek hoor. Die baby weet van niks, die is echt niet blij omdat je komt ofzo. Als ik even bij mezelf terug denk: ik was juist blij als mensen voor mij op kraambezoek kwamen en had het ook helemaal niet erg gevonden als mensen dat zo hadden uitgesproken.
woensdag 21 januari 2009 om 17:05
quote:elninjoo schreef op 21 januari 2009 @ 16:57:
Ik heb de ervaring helaas ook dat vriendinnen die aan de kids gingen geen aandacht/tijd meer hadden voor de vriendschap, dat is dus allemaal verwaterd. Waarschijnlijk voelen jouw vriendinnen het heel goed aan dat het vanaf nu alleen nog kind-voor-kind-na gaat zijn voor die ene vriendin waardoor leuke gesprekken en dagjes weg met elkaar nooit meer zo zullen zijn als voorheen.
ja maar dat wil mijn vriendin juist koste wat kost voorkomen, zo'n ik-kan-alleen-maar-over-poep-praten mama worden, en in de eerste week na de bevalling hadden we al gesprekken over hele andere dingen en stuurde ik er juist op aan om meer over de baby te horen. ze zei dat ze er juist gek van werd omdat iedereen die belde het daarover wilde hebben, terwijl ze nog meer te zeggen had dan jaja baby heeft goed gedronken en geslapen.
verder vraag ik me nog af in hoeverre ik mijn vriendin met baby moet vertellen over wat er speelt bij de twee vriendinnen. iets voor de kraamvisite erover zeggen? of afwachten of zij iets merkt? of hopen dat het meevalt en dat ze zich " gedragen". en zal ik hen tegelijk aanspreken of individueel? want ik heb het idee dat ze elkaar sterken in de overtuiging dat ze gelijk hebben in hun gedrag nu.
en trouwens nooit meer als voorheen, het werd ook anders toen we gingen studeren, gingen samenwonen, gingen werken en daar is nooit zo'n issue van gemaakt. je kunt nu eenmaal niet hetzelfde blijven en alles hetzelfde houden als toen je 15 was......
Ik heb de ervaring helaas ook dat vriendinnen die aan de kids gingen geen aandacht/tijd meer hadden voor de vriendschap, dat is dus allemaal verwaterd. Waarschijnlijk voelen jouw vriendinnen het heel goed aan dat het vanaf nu alleen nog kind-voor-kind-na gaat zijn voor die ene vriendin waardoor leuke gesprekken en dagjes weg met elkaar nooit meer zo zullen zijn als voorheen.
ja maar dat wil mijn vriendin juist koste wat kost voorkomen, zo'n ik-kan-alleen-maar-over-poep-praten mama worden, en in de eerste week na de bevalling hadden we al gesprekken over hele andere dingen en stuurde ik er juist op aan om meer over de baby te horen. ze zei dat ze er juist gek van werd omdat iedereen die belde het daarover wilde hebben, terwijl ze nog meer te zeggen had dan jaja baby heeft goed gedronken en geslapen.
verder vraag ik me nog af in hoeverre ik mijn vriendin met baby moet vertellen over wat er speelt bij de twee vriendinnen. iets voor de kraamvisite erover zeggen? of afwachten of zij iets merkt? of hopen dat het meevalt en dat ze zich " gedragen". en zal ik hen tegelijk aanspreken of individueel? want ik heb het idee dat ze elkaar sterken in de overtuiging dat ze gelijk hebben in hun gedrag nu.
en trouwens nooit meer als voorheen, het werd ook anders toen we gingen studeren, gingen samenwonen, gingen werken en daar is nooit zo'n issue van gemaakt. je kunt nu eenmaal niet hetzelfde blijven en alles hetzelfde houden als toen je 15 was......
viane wijzigde dit bericht op 21-01-2009 17:07
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
woensdag 21 januari 2009 om 17:08
Viane, er zijn helaas een hoop Elninjoo's. Bij mij ging het na de geboorte van de eerste ook zo dat ik véél commentaar kreeg, terwijl ik het zelf juist helemaal niet zo over mijn kind wilde hebben maar éindelijk over wat anders. Helaas denken sommige mensen (zoals Elninjoo) dat moeders andere persoonlijkheden krijgen ofzo. En dat is er moeilijk uit te krijgen. Het is natuurlijk niet te voorkomen dat er iets veranderd, maar zo drastisch als Elninjoo het doet voorkomen hoeft dat niet te zijn. Niets blijft ooit zoals het is, daar zijn niet alleen kinderen de oorzaak van.
woensdag 21 januari 2009 om 17:09
woensdag 21 januari 2009 om 17:13
quote:Eowynn_ schreef op 21 januari 2009 @ 17:08:
Viane, er zijn helaas een hoop Elninjoo's. Bij mij ging het na de geboorte van de eerste ook zo dat ik véél commentaar kreeg, terwijl ik het zelf juist helemaal niet zo over mijn kind wilde hebben maar éindelijk over wat anders. Helaas denken sommige mensen (zoals Elninjoo) dat moeders andere persoonlijkheden krijgen ofzo. En dat is er moeilijk uit te krijgen. Het is natuurlijk niet te voorkomen dat er iets veranderd, maar zo drastisch als Elninjoo het doet voorkomen hoeft dat niet te zijn. Niets blijft ooit zoals het is, daar zijn niet alleen kinderen de oorzaak van.Helaas is het wel mijn persoonlijke ervaring dat vrouwen die ook eerst zeiden nooit zo'n tut-moeder te worden veranderden. Dan kun je daar wel aan vast proberen te houden, maar uiteindelijk is loslaten en vrienden zoeken die meer op dezelfde lijn zitten voor mij 'n stuk prettiger gebleken. Ik heb overigens nog wel af en toe (1 keer per jaar ofzo) contact met sommigen met kids, maar vaker kunnen ze niet want elk weekend zijn ze druk met de sporten van de kinderen en ze hebben natuurlijk ook vrienden gekregen in 't kinder-circuit, wat logisch is. Gewoon accepteren dus dat de vriendenclub uit elkaar valt, tenzij je allemaal into kids bent.
Viane, er zijn helaas een hoop Elninjoo's. Bij mij ging het na de geboorte van de eerste ook zo dat ik véél commentaar kreeg, terwijl ik het zelf juist helemaal niet zo over mijn kind wilde hebben maar éindelijk over wat anders. Helaas denken sommige mensen (zoals Elninjoo) dat moeders andere persoonlijkheden krijgen ofzo. En dat is er moeilijk uit te krijgen. Het is natuurlijk niet te voorkomen dat er iets veranderd, maar zo drastisch als Elninjoo het doet voorkomen hoeft dat niet te zijn. Niets blijft ooit zoals het is, daar zijn niet alleen kinderen de oorzaak van.Helaas is het wel mijn persoonlijke ervaring dat vrouwen die ook eerst zeiden nooit zo'n tut-moeder te worden veranderden. Dan kun je daar wel aan vast proberen te houden, maar uiteindelijk is loslaten en vrienden zoeken die meer op dezelfde lijn zitten voor mij 'n stuk prettiger gebleken. Ik heb overigens nog wel af en toe (1 keer per jaar ofzo) contact met sommigen met kids, maar vaker kunnen ze niet want elk weekend zijn ze druk met de sporten van de kinderen en ze hebben natuurlijk ook vrienden gekregen in 't kinder-circuit, wat logisch is. Gewoon accepteren dus dat de vriendenclub uit elkaar valt, tenzij je allemaal into kids bent.
woensdag 21 januari 2009 om 17:13
Mensen hebben toch het recht om het niet leuk te vinden op kraamvisite te gaan? Het siert ze misschien niet als het een goede vriendin betreft, maar ze hebben zich toch nog niet misdragen?
Vriendinnengroepjes vallen wel vaker uit elkaar, daar helpt geen 'confrontatie' aan hoor. Ik zou afwachten, want welk recht heb je om hen te zeggen dat ze enthousiast over baby's moeten zijn, zeker als 1 van beiden geen kinderen kan krijgen en daar blijkbaar/misschien nog wel erg mee in de knoop zit?
Vriendinnengroepjes vallen wel vaker uit elkaar, daar helpt geen 'confrontatie' aan hoor. Ik zou afwachten, want welk recht heb je om hen te zeggen dat ze enthousiast over baby's moeten zijn, zeker als 1 van beiden geen kinderen kan krijgen en daar blijkbaar/misschien nog wel erg mee in de knoop zit?
woensdag 21 januari 2009 om 17:14
ik vind dat ik er iets mee moet, omdat ik juist niet wil dat het escaleert en dingen kapot gaan die niet kapot hoeven als er zaken maar uitgesproken worden. ik wil ook helemaal niet dat ze de baby nu helemaal geweldig gaan vinden, maar wel dat ze over hun gevoel nu praten, wat kunnen de andere vriendinnen ermee, waar kunnen we rekening mee houden en wat zij zelf kunnen doen. ik wil dat we elkaar met zijn allen kunnen blijven zien, dat we dit als groep meemaken en overleven, omdat het me te dierbaar is om te laten gaan. en omdat ik denk dat we het wel kunnen, net zoals we foute vriendjes, stomme studies en andere " foute" veranderingen hebben meegemaakt....
en dat van die loyaliteit klinkt wel goed, misschien voelt ze zich niet erkend genoeg in haar moeilijke situatie, ik zal proberen daaraan te blijven denken.
en dat van die loyaliteit klinkt wel goed, misschien voelt ze zich niet erkend genoeg in haar moeilijke situatie, ik zal proberen daaraan te blijven denken.
woensdag 21 januari 2009 om 17:19
Als deze vriendinnen bij voorbaat al zo'n negatieve houding aannemen dan kun je er inderdaad op rekenen dat jullie gezellige avondjes met zijn allen over zijn. Niet omdat je vriendin-met-baby het nergens anders meer over kan hebben, maar omdat deze twee het onderwerp heel krampachtig zullen vermijden.
Flauw hoor, dat ze zo reageren. Weinig vertrouwen hebben ze in hun vriendin. Er zijn zat moeders die over meer dan alleen hun kind kunnen praten, er zelfs graag weer eens uit zijn om weer eens wat anders te horen.
Maar zelfs als ze het er wel een keer over wil hebben; het is toch ook een belangrijk onderdeel van haar leven? net als een nieuwe liefde kan zijn, of mensen die net een huis gekocht hebben. Die praten toch ook veel daarover, dat is ook wel eens irritant. Maar het is je vriendin, je gunt haar toch dat geluk....
Flauw hoor, dat ze zo reageren. Weinig vertrouwen hebben ze in hun vriendin. Er zijn zat moeders die over meer dan alleen hun kind kunnen praten, er zelfs graag weer eens uit zijn om weer eens wat anders te horen.
Maar zelfs als ze het er wel een keer over wil hebben; het is toch ook een belangrijk onderdeel van haar leven? net als een nieuwe liefde kan zijn, of mensen die net een huis gekocht hebben. Die praten toch ook veel daarover, dat is ook wel eens irritant. Maar het is je vriendin, je gunt haar toch dat geluk....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 21 januari 2009 om 18:04
quote:viane schreef op 21 januari 2009 @ 17:05:
[...]
ja maar dat wil mijn vriendin juist koste wat kost voorkomen, zo'n ik-kan-alleen-maar-over-poep-praten mama worden, .Dat zal ze best willen, maar mijn ervaring is toch ook wel dat toen vriendinnen de een na de ander kinderen kregen, dat het dan echt wel redelijk stevig gedaan is met de vriendschap. Ook de van te voren meest heftige carrieredames. Die gaan ineens allemaal parttime werken en het is baby voor baby na.... Dus ik kan me enigszins hun scepsis wel voorstellen...
[...]
ja maar dat wil mijn vriendin juist koste wat kost voorkomen, zo'n ik-kan-alleen-maar-over-poep-praten mama worden, .Dat zal ze best willen, maar mijn ervaring is toch ook wel dat toen vriendinnen de een na de ander kinderen kregen, dat het dan echt wel redelijk stevig gedaan is met de vriendschap. Ook de van te voren meest heftige carrieredames. Die gaan ineens allemaal parttime werken en het is baby voor baby na.... Dus ik kan me enigszins hun scepsis wel voorstellen...
woensdag 21 januari 2009 om 18:10
Ik vind kraamvisite vreselijk, echt. Je weet nooit wanneer de kraamvrouw haar huildag heeft (altijd als ik kom echt waar) je krijgt een baby-tje in je armen geduwd als je niet uitkijkt (en ik zit verstijfd, als de dood dat ik t laat vallen) Ik ben d'r altijd helemaal zenuwachtig van.
Zou het van de ene vriendin toch geen verdriet kunnen zijn? Zij wordt wel heel erg met de neus op de feiten gedrukt dat ze geen kids kan krijgen.
En die andere vriendin? Misschien is ze wel zo bang dat de vriendschap veranderd dat ze zelf maar vast negatief begint te doen. Klinkt raar, maar sommige mensen dekken zichzelf zo in zeg maar.
En die vriendschap gaat veranderen, zou toch raar zijn als alles hetzelfde blijft?
Zou het van de ene vriendin toch geen verdriet kunnen zijn? Zij wordt wel heel erg met de neus op de feiten gedrukt dat ze geen kids kan krijgen.
En die andere vriendin? Misschien is ze wel zo bang dat de vriendschap veranderd dat ze zelf maar vast negatief begint te doen. Klinkt raar, maar sommige mensen dekken zichzelf zo in zeg maar.
En die vriendschap gaat veranderen, zou toch raar zijn als alles hetzelfde blijft?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
