Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder bemoeit zich met mijn kind..
maandag 16 februari 2009 om 14:35
Ik weet niet of ik hier goed ben maar zal in het kort uitleggen waar ik mee zit. Wij hebben sinds kort een leuk kleintje, is een maand te vroeg geboren en was ook nog eens veel te klein. Hij heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen maar gelukkig gaat nu alles prima!
Maar nu het probleem waar ik mee zit en niet weet hoe ik het aan moet pakken. Mijn schoonmoeder.. Sinds mijn zoontje uit het ziekenhuis is vraagt ze steeds dezelfde dingen elke keer als ik ze zie..wanneer mag ie nar buiten?? En, ben je al gaan wandelen? Echt ik overdrijf het niet, ze vraagt dit elke keer als we ze zien weer.
En dit terwijl ons als advies is gegeven het heel rustig aan te doen met Jesse omdat ie al zoveel heeft meegemaakt en een andere start heeft gehad. Dit hebben we onze schoonmoeder ook al diverse keren uitgelegd.. Maar het dringt niet door denk ik.
En het ergste is ook nog dat mijn man ook nog partij voor haar kiest steeds(ik mag niks zeggen over zijn moeder)
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Snapt ze het nu echt niet?? Ze kan nog genoeg van Jesse gaan genieten maar heeft blijkbaar geen begrip dat we het rustig aan moeten doen met hem en niet te veel met hem mogen sjouwen.
Want schoonma zegt, ik nam mijn kinderen overal mee naar toe.
Dus hoe los ik dit op? Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Maar nogmaals, ze vroeg al steeds wanneer neem je Jesse nu mee toen ie net uit het ziekenhuis was en net 4 pond woog..
Hoe los ik dit op? Want ik word niet meer goed van haar..
Maar nu het probleem waar ik mee zit en niet weet hoe ik het aan moet pakken. Mijn schoonmoeder.. Sinds mijn zoontje uit het ziekenhuis is vraagt ze steeds dezelfde dingen elke keer als ik ze zie..wanneer mag ie nar buiten?? En, ben je al gaan wandelen? Echt ik overdrijf het niet, ze vraagt dit elke keer als we ze zien weer.
En dit terwijl ons als advies is gegeven het heel rustig aan te doen met Jesse omdat ie al zoveel heeft meegemaakt en een andere start heeft gehad. Dit hebben we onze schoonmoeder ook al diverse keren uitgelegd.. Maar het dringt niet door denk ik.
En het ergste is ook nog dat mijn man ook nog partij voor haar kiest steeds(ik mag niks zeggen over zijn moeder)
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Snapt ze het nu echt niet?? Ze kan nog genoeg van Jesse gaan genieten maar heeft blijkbaar geen begrip dat we het rustig aan moeten doen met hem en niet te veel met hem mogen sjouwen.
Want schoonma zegt, ik nam mijn kinderen overal mee naar toe.
Dus hoe los ik dit op? Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Maar nogmaals, ze vroeg al steeds wanneer neem je Jesse nu mee toen ie net uit het ziekenhuis was en net 4 pond woog..
Hoe los ik dit op? Want ik word niet meer goed van haar..
maandag 16 februari 2009 om 15:04
quote:Poezewoes schreef op 16 februari 2009 @ 15:02:
[...]
Ja, dus? Maakt dat haar kinderen minder leuk gelukt dan?
Niet bijtenX-D
Je schreef '.....waar het kinderen betreft', alleen de moeder is dus aangetrouwd. De zoon van de schoonmoeder is, denk ik, best leuk gelukt.........nog nog iets aan zijn begrip doen voor zijn vrouw en zijn 'beschermingsdrang' richting zijn moeder (de schoonmoeder dus)
[...]
Ja, dus? Maakt dat haar kinderen minder leuk gelukt dan?
Niet bijtenX-D
Je schreef '.....waar het kinderen betreft', alleen de moeder is dus aangetrouwd. De zoon van de schoonmoeder is, denk ik, best leuk gelukt.........nog nog iets aan zijn begrip doen voor zijn vrouw en zijn 'beschermingsdrang' richting zijn moeder (de schoonmoeder dus)
maandag 16 februari 2009 om 15:06
Ik geloof niet dat ik jou als schoondochter zou willen.
Je kan toch openstaan voor haar adviezen en dan toch doen wat jou het beste lijkt en dat uitleggen en daarmee basta.
En die opmerkingen zou ik me persoonlijk helemaal niks van aantrekken, die zijn echt niet bedoeld om jouw een sneer te geven ofzo.
Geeft zij jou het gevoel een slechte moeder te zijn ofzo?
Je kan toch openstaan voor haar adviezen en dan toch doen wat jou het beste lijkt en dat uitleggen en daarmee basta.
En die opmerkingen zou ik me persoonlijk helemaal niks van aantrekken, die zijn echt niet bedoeld om jouw een sneer te geven ofzo.
Geeft zij jou het gevoel een slechte moeder te zijn ofzo?
maandag 16 februari 2009 om 15:07
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 14:53:
[...]
Dit heb ik nergens gezegd dat ik dat niet ok vind.
Ze zei: Ik zal eens wat vaker komen anders word Jesse nog eenkennig! En dat pik ik niet sorry, ik hoef ze niet iedere dag over de stoep hoor.
Volgens mij zegt je schoonmoeder helemaal niet dat iedere dag op de stoep wil staan.
Je hebt natuurlijk een hoop meegemaakt met je kindje, ik snap dat zoiets er in hakt. Maar als je het nou eens heel objectief bekijkt, overdrijf je dan niet een beetje? Ik lees alleen maar een schoonmoeder die inderdaad dol is op haar kleinkind, die niet helemaal meer bij de tijd is met opvoedadviezen en die tussen de regels door laat schemeren dat ze hem graag wat meer zou zien. Niet dat ze iedere dag op de stoep ligt dan, niet dat ze vindt dat jullie het niet goed doen met hem.
Als je weinig weggaat dan heb je inderdaad de maxicosi weinig gebruikt. Dus dan zeg je gewoon 'ja, inderdaad. We doen rustig aan met hem op advies van de artsen.' That's it. En verder doe je lekker je eigen ding.
[...]
Dit heb ik nergens gezegd dat ik dat niet ok vind.
Ze zei: Ik zal eens wat vaker komen anders word Jesse nog eenkennig! En dat pik ik niet sorry, ik hoef ze niet iedere dag over de stoep hoor.
Volgens mij zegt je schoonmoeder helemaal niet dat iedere dag op de stoep wil staan.
Je hebt natuurlijk een hoop meegemaakt met je kindje, ik snap dat zoiets er in hakt. Maar als je het nou eens heel objectief bekijkt, overdrijf je dan niet een beetje? Ik lees alleen maar een schoonmoeder die inderdaad dol is op haar kleinkind, die niet helemaal meer bij de tijd is met opvoedadviezen en die tussen de regels door laat schemeren dat ze hem graag wat meer zou zien. Niet dat ze iedere dag op de stoep ligt dan, niet dat ze vindt dat jullie het niet goed doen met hem.
Als je weinig weggaat dan heb je inderdaad de maxicosi weinig gebruikt. Dus dan zeg je gewoon 'ja, inderdaad. We doen rustig aan met hem op advies van de artsen.' That's it. En verder doe je lekker je eigen ding.
maandag 16 februari 2009 om 15:08
TO, ik vrees dat je nog vers op de hormonale kast zit. Kijk alleen maar eens naar de titel van je topic (MIJN kind). Ik neem aan dat het ook het kind van je man is? En dat maakt het haar kleinkind. Probeer het een beetje van je af te laten glijden en trek je eigen plan. Je boosheid breng je ook ongetwijfeld over op je kind.
En praat eens rustig met je man/vriend. Jullie zijn de ouders en moeten één lijn trekken.
En praat eens rustig met je man/vriend. Jullie zijn de ouders en moeten één lijn trekken.
maandag 16 februari 2009 om 15:10
Als jij om deze redenen die je hier noemt niet meer naar haar toe wilt denk ik dat je een beetje overdrijft. Ik krijg het idee dat er veel meer speelt? Zoals je het hier beschrijft vraag ik me af waarom je om zulke vragen direct op de kast springt. Zoveel raars zegt ze niet hoor. Het zal niet allemaal even tactvol zijn, en misschien een beetje dwingerig, maar om deze dingen niet meer naar haar toe te willen?
...
maandag 16 februari 2009 om 15:11
In normale omstandigheden zou ik me best kunnen vinden in de antwoorden van sommige hier. Hier gaat het echter om een te vroeg geborene ( en ook te licht qua gewicht)
Dit kind heeft echt rust en regelmaat nodig om op krachten te komen ( wat ik heel goed begrijp mijn oudste was ook ruim 6 weken te vroeg en heeft ook 3 weken in het ziekenhuis gelegen voor hij naar huis mocht.Ook onze zoon mocht de eerste 4 weken absoluut niet naar buiten behalve dan de rit naar huis)
Waarschijnlijk is het nog niet doorgedrongen bij je schoonmoeder wat dit allemaal inhoud.
De denkt misschien alles is goed want de kleine is toch thuis ( ondanks dat je verteld hebt dat dit niet betekend dat alles normaal gaat)
Jammer dat je partner daarin zijn moeder steunt. Dat je ook twijfelt aan je relatie met hem heeft wrs ook veel met hormonen te maken..je voelt je nog niet optimaal, je kind is nog niet aan alles toe, je bent moe etc etc maar dat geld waarschijnlijk ook voor je man vergeet dat ook niet.
probeer nog eens met je man te praten en precies door te spreken wat verpleging heeft gezegd ( en misschien op papier staat?) misschien is hem ook wel het e.a ontgaan?
sterkte en ondanks alles natuurlijk ...de gezondheid van de kleine gaat voor alles !!!
Dit kind heeft echt rust en regelmaat nodig om op krachten te komen ( wat ik heel goed begrijp mijn oudste was ook ruim 6 weken te vroeg en heeft ook 3 weken in het ziekenhuis gelegen voor hij naar huis mocht.Ook onze zoon mocht de eerste 4 weken absoluut niet naar buiten behalve dan de rit naar huis)
Waarschijnlijk is het nog niet doorgedrongen bij je schoonmoeder wat dit allemaal inhoud.
De denkt misschien alles is goed want de kleine is toch thuis ( ondanks dat je verteld hebt dat dit niet betekend dat alles normaal gaat)
Jammer dat je partner daarin zijn moeder steunt. Dat je ook twijfelt aan je relatie met hem heeft wrs ook veel met hormonen te maken..je voelt je nog niet optimaal, je kind is nog niet aan alles toe, je bent moe etc etc maar dat geld waarschijnlijk ook voor je man vergeet dat ook niet.
probeer nog eens met je man te praten en precies door te spreken wat verpleging heeft gezegd ( en misschien op papier staat?) misschien is hem ook wel het e.a ontgaan?
sterkte en ondanks alles natuurlijk ...de gezondheid van de kleine gaat voor alles !!!
maandag 16 februari 2009 om 15:11
Ik denk dat schoonmoeder het wel een beetje sneerderig bedoelt (die MaxiCosy zal wel niet veel gebruikt worden, ik zal maar zelf eens langskomen anders wordt het kind eenkennig). Deze opmerkingen komen op mij (geheel vrij van zwangerschapshormonen) ook niet prettig over.
Jij moet als moeder uit blijven leggen aan schoonmoeder dat je kind het op dit moment gewoon even rustig aan moet doen. Liefst doet je man dat maar als dat strijd oplevert doe je het gewoon zelf.
Jij moet als moeder uit blijven leggen aan schoonmoeder dat je kind het op dit moment gewoon even rustig aan moet doen. Liefst doet je man dat maar als dat strijd oplevert doe je het gewoon zelf.
Poep, wie heeft jou gescheten?
maandag 16 februari 2009 om 15:11
Om heel eerlijk te zijn, zie ik niet echt een probleem. Ze klinkt geinteresseerd, weet dat je niet veel met je zoontje mag ondernemen en vraagt vervolgens geinteresseerd of je deze week nog met hem bent weggeweest... Dat zijn vragen die ik ook van iedereen in mijn omgeving kreeg toen mijn kinderen in die leeftijd waren.
En ze wil vaker langskomen om hem te zien. Je schrijft nergens dat ze daarmee iedere dag bedoelt. Ze weet dat je niet zo vaak met je zoontje op sjouw mag, dus is ze bereid om naar jullie te komen...
Als haar opmerkingen je echt zo ontzettend storen, dan zijn er twee mogelijkheden: ofwel je geeft heel duidelijk jouw grenzen aan (waarmee je waarschijnlijk een hele grote druk op de relatie tussen jou en je schoonmoeder legt) of je neemt de tip van Rosiero ter harte en zegt ja en amen en doet vervolgens je eigen zin (werkt hier overigens ook als een tierelier)
En ze wil vaker langskomen om hem te zien. Je schrijft nergens dat ze daarmee iedere dag bedoelt. Ze weet dat je niet zo vaak met je zoontje op sjouw mag, dus is ze bereid om naar jullie te komen...
Als haar opmerkingen je echt zo ontzettend storen, dan zijn er twee mogelijkheden: ofwel je geeft heel duidelijk jouw grenzen aan (waarmee je waarschijnlijk een hele grote druk op de relatie tussen jou en je schoonmoeder legt) of je neemt de tip van Rosiero ter harte en zegt ja en amen en doet vervolgens je eigen zin (werkt hier overigens ook als een tierelier)
maandag 16 februari 2009 om 15:12
Eens met Pam en Pink, je schoonmoeder bedoelt het zo te lezen echt niet als kritiek op jouw manier van opvoeden. Ik zie er alleen een oma in die vertelt over haar ervaringen met kinderen en een oma die haar kleinkind graag vaak ziet.
Het is vast heel eng om een kindje groot te moeten brengen, vooral in het begin en zeker als de start al niet vlekkeloos ging. Ik denk dat je in je eigen angst en onzekerheid of je het wel goed doet, je schoonmoeder meer kritiek toeschuift dan ze daadwerkelijk uit.
Het is vast heel eng om een kindje groot te moeten brengen, vooral in het begin en zeker als de start al niet vlekkeloos ging. Ik denk dat je in je eigen angst en onzekerheid of je het wel goed doet, je schoonmoeder meer kritiek toeschuift dan ze daadwerkelijk uit.
anoniem_69819 wijzigde dit bericht op 16-02-2009 15:13
Reden: eng (ik projecteer voor het gemak mijn eigen angsten ook maar even, altijd leuk X-D)
Reden: eng (ik projecteer voor het gemak mijn eigen angsten ook maar even, altijd leuk X-D)
% gewijzigd
maandag 16 februari 2009 om 15:21
ik snap het heel goed, en ik snap ook dat je niet op pad gaat met zo'n kleintje, alleen je opmerking, dat pik ik niet, dan denk ik nounou, dat soort termen krijg ik altijd beetje jeuk van. Je schoonmoeder (oma dus) wil graag jullie ventje zien, is toch alleen maar leuk? en als ze zegt wanneer kom je langs, anders wordt hij eenkennig zeg je, nou oma, over een maandje of 2, als hij wat vet op zijn botten heeft. En anders kom jij toch gezellig bij ons? Als jij dan schrijft, ik hoef haar niet elke dag over de vloer, lijkt me ook niet de bedoeling van je schoonmoeder toch, maar in het begin, bij een vers kleinkind een paar keer per week / maand lijkt mij niet te veel gevraagd.
maandag 16 februari 2009 om 15:22
Jaaaaaaaaaren geleden toen mijn oudste kind geboren was heb ik de hele kraampeiode GEEN bezoek willen hebben.
Mijn ouders vonden het jammer maar begrepen het volledig.
De ouders van mijn man die begrepen het totaal niet en waren zeer op hun tenen getrapt omdat zij vonden dat hen tekort werd aangedaan.
Daarnaast wilde ik niet dat zij maar te pas en te onpas langs kwamen voor het kleinkind, totaal niet nodig. Tuurlijk zagen ze de kleinkinderen wel maar echt niet elke week.
Daartegenover stond ook dat ik geen gebruik maakte van hun 'diensten' als oppas of zo, die behoefte had ik niet.
Natuurlijk werd het niet in dank afgenomen want ik (jaja IK en niet mijn man) ontnam hun het recht om hun kleinkind vaak te zien DUH! Hoezo recht? Het is toch ons kind en niet het verlengstuk van hen. En 'nee' ik heb niet de behoefte om met mijn kinderen verplicht bezoekjes te moeten afleggen en 'nee' ik heb niet de behoefte aan nog een moeder, en 'nee' ik vind 1x in de week koffiedrinken niet leuk.
Kortom: mijn schoonmoeder wilde dingen (want ja zij was nu oma geworden) die totaal lijnrecht tegenover mijn dingen lagen.
Als zij zich vanaf dag 1 nu eens wat vriendelijker naar mij toe was geweest en mij niet tot op het bot had afgezeken, dan was ik haar vast meer tegemoet gekomen. En 'nee' ik chanteer niet over de rug van mijn kinderen, dat deden zij! (lang verhaal, zal ik niet aan beginnen).
In ieder geval is de oma, oma bij gratie van de ouders van hun kleinkind. Natuurlijk is ze sowieso oma genetisch gezien, echter als de schoonmoeders zich wat anders opstellen zijn schoondochter vaak bereid om oma toe te laten.........ik denk dat dat het hele eieren eten is.
En anders gewoon ook zelf een 'plaat voor je hoofd' houden is mijn advies
Mijn ouders vonden het jammer maar begrepen het volledig.
De ouders van mijn man die begrepen het totaal niet en waren zeer op hun tenen getrapt omdat zij vonden dat hen tekort werd aangedaan.
Daarnaast wilde ik niet dat zij maar te pas en te onpas langs kwamen voor het kleinkind, totaal niet nodig. Tuurlijk zagen ze de kleinkinderen wel maar echt niet elke week.
Daartegenover stond ook dat ik geen gebruik maakte van hun 'diensten' als oppas of zo, die behoefte had ik niet.
Natuurlijk werd het niet in dank afgenomen want ik (jaja IK en niet mijn man) ontnam hun het recht om hun kleinkind vaak te zien DUH! Hoezo recht? Het is toch ons kind en niet het verlengstuk van hen. En 'nee' ik heb niet de behoefte om met mijn kinderen verplicht bezoekjes te moeten afleggen en 'nee' ik heb niet de behoefte aan nog een moeder, en 'nee' ik vind 1x in de week koffiedrinken niet leuk.
Kortom: mijn schoonmoeder wilde dingen (want ja zij was nu oma geworden) die totaal lijnrecht tegenover mijn dingen lagen.
Als zij zich vanaf dag 1 nu eens wat vriendelijker naar mij toe was geweest en mij niet tot op het bot had afgezeken, dan was ik haar vast meer tegemoet gekomen. En 'nee' ik chanteer niet over de rug van mijn kinderen, dat deden zij! (lang verhaal, zal ik niet aan beginnen).
In ieder geval is de oma, oma bij gratie van de ouders van hun kleinkind. Natuurlijk is ze sowieso oma genetisch gezien, echter als de schoonmoeders zich wat anders opstellen zijn schoondochter vaak bereid om oma toe te laten.........ik denk dat dat het hele eieren eten is.
En anders gewoon ook zelf een 'plaat voor je hoofd' houden is mijn advies
maandag 16 februari 2009 om 15:24
Ik begrijp TO wel....
Achteraf gezien heb ik het bij mezelf als volgt beargumenteerd:
Als je net moeder wordt moet je nog veel overwinnen om echt moeder te voelen en te voelen dat er niets tussen jou en je kind komt.
En al helemaal je schoonmoeder niet. Schoonmoeders doen nou eenmaal domme dingen als er net een kleinkind is geboren. Als dat neit het geval was zouden er niet zoveel topics over zijn geweest de laatste jaren. Als je eigen moeder dingen zegt, komt dat van je eigen moeder en voel je je niet aangevallen over het algemeen. Bij je schoonmoeder is dat wel zo.
Ik zou er wel met haar over gaan praten. Bij mij is het nu bijna vier jaar geleden me zo gaan irriteren dat mijn schoonmoeder echt verderaf is komen te staan.
Ik had dat beter op kunnen lossen toen. Maar zat idd vol hormonen en werd alleen maar woest van haar.
Vond dat ze er veel te veel boven op zat en ons kind veel te veel claimde. Nu heeft ze gelukkig meerdere kleinkinderen dus is het een stuk rustiger...
En voor de duidelijkheid: Mijn schoonmoeder bleef bellen tijdens de weeen ook al had ik gevraagd dat niet te doen. Kwam het ziekenhuis binnen en vroeg meteen waneer dochter bij haar kon logeren, kwam iedere dag langs, gaf ongevraagd advies, kortom, zat me veel te veel op de huid.
Als onwetende jonge moeder wil je graag zelf dingen uitvinden en beslissen zonder steeds te horen hoe "zij het vroeger deed".
Alleen die opmerking getuigd al van de ondertoon "En jij doet het nu dus niet goed".
Zodra je dat gevoel krijgt als schoondochter is het te laat....
Ga dus nu een gesprek aan. Voor HAAR bestwil.
Want in tegenstelling tot wat anderen vinden hier; Het gaat idd om JOUW kind en om JOUW gevoel.
Je man kan hier niet zo veel mee want het betreft zijn moeder waar hij van houdt en dat is logisch. Het is iets tussen jou en haar.
Succes!
Achteraf gezien heb ik het bij mezelf als volgt beargumenteerd:
Als je net moeder wordt moet je nog veel overwinnen om echt moeder te voelen en te voelen dat er niets tussen jou en je kind komt.
En al helemaal je schoonmoeder niet. Schoonmoeders doen nou eenmaal domme dingen als er net een kleinkind is geboren. Als dat neit het geval was zouden er niet zoveel topics over zijn geweest de laatste jaren. Als je eigen moeder dingen zegt, komt dat van je eigen moeder en voel je je niet aangevallen over het algemeen. Bij je schoonmoeder is dat wel zo.
Ik zou er wel met haar over gaan praten. Bij mij is het nu bijna vier jaar geleden me zo gaan irriteren dat mijn schoonmoeder echt verderaf is komen te staan.
Ik had dat beter op kunnen lossen toen. Maar zat idd vol hormonen en werd alleen maar woest van haar.
Vond dat ze er veel te veel boven op zat en ons kind veel te veel claimde. Nu heeft ze gelukkig meerdere kleinkinderen dus is het een stuk rustiger...
En voor de duidelijkheid: Mijn schoonmoeder bleef bellen tijdens de weeen ook al had ik gevraagd dat niet te doen. Kwam het ziekenhuis binnen en vroeg meteen waneer dochter bij haar kon logeren, kwam iedere dag langs, gaf ongevraagd advies, kortom, zat me veel te veel op de huid.
Als onwetende jonge moeder wil je graag zelf dingen uitvinden en beslissen zonder steeds te horen hoe "zij het vroeger deed".
Alleen die opmerking getuigd al van de ondertoon "En jij doet het nu dus niet goed".
Zodra je dat gevoel krijgt als schoondochter is het te laat....
Ga dus nu een gesprek aan. Voor HAAR bestwil.
Want in tegenstelling tot wat anderen vinden hier; Het gaat idd om JOUW kind en om JOUW gevoel.
Je man kan hier niet zo veel mee want het betreft zijn moeder waar hij van houdt en dat is logisch. Het is iets tussen jou en haar.
Succes!
maandag 16 februari 2009 om 15:26
Wat vervelend zo'n schoonmoeder. En ik ken het maar al te goed. het enige wat, naar mijn idee werkt, is duidelijk zijn. De dingen heel rechtstreeks benoemen.
Iets in de trant van ' ik snap dat je Jesse vaker wilt zien, je hem graag over de vloer hebt,maar dat kan nu nog even niet. Hij moet het wat rustiger aan doen dan andere kindjes. Ik snap je opmerkingen wel, maar we doen het voorlopig dus even zo. Omdat wij dat nu het beste voor Jesse vinden'.
Zoiets. Maakt ze dan de keer erop weer zo' n opmerking, dan verwijzen naar bovenstaand gesprekje. Moeilijk, maar als je nu je grenzen aangeeft dan zal ze daar in de toekomst niet meer zo makkelijk overheen gaan. Met de komst van kleinkinderen dan moet je vaak opnieuw de grenzen bepalen. En dat gaat nu eenmaal niet helemaal zonder slag of stoot. Maar doe je het nu niet, dan moet je het later doen. Duidelijk zijn dus. Is naar mijn idee best eng, maar wel heet beste om te doen. Tenminste; het meest effectief. Je laat geen ruimte voor andere interpretaties, je zegt het zals jij het vind en wilt hebben. punt.
Sterkte!
Iets in de trant van ' ik snap dat je Jesse vaker wilt zien, je hem graag over de vloer hebt,maar dat kan nu nog even niet. Hij moet het wat rustiger aan doen dan andere kindjes. Ik snap je opmerkingen wel, maar we doen het voorlopig dus even zo. Omdat wij dat nu het beste voor Jesse vinden'.
Zoiets. Maakt ze dan de keer erop weer zo' n opmerking, dan verwijzen naar bovenstaand gesprekje. Moeilijk, maar als je nu je grenzen aangeeft dan zal ze daar in de toekomst niet meer zo makkelijk overheen gaan. Met de komst van kleinkinderen dan moet je vaak opnieuw de grenzen bepalen. En dat gaat nu eenmaal niet helemaal zonder slag of stoot. Maar doe je het nu niet, dan moet je het later doen. Duidelijk zijn dus. Is naar mijn idee best eng, maar wel heet beste om te doen. Tenminste; het meest effectief. Je laat geen ruimte voor andere interpretaties, je zegt het zals jij het vind en wilt hebben. punt.
Sterkte!
maandag 16 februari 2009 om 15:28
quote:Schilderspalet schreef op 16 februari 2009 @ 15:22:
Jaaaaaaaaaren geleden toen mijn oudste kind geboren was heb ik de hele kraampeiode GEEN bezoek willen hebben.
Mijn ouders vonden het jammer maar begrepen het volledig.
De ouders van mijn man die begrepen het totaal niet en waren zeer op hun tenen getrapt omdat zij vonden dat hen tekort werd aangedaan.
Daarnaast wilde ik niet dat zij maar te pas en te onpas langs kwamen voor het kleinkind, totaal niet nodig. Tuurlijk zagen ze de kleinkinderen wel maar echt niet elke week.
Daartegenover stond ook dat ik geen gebruik maakte van hun 'diensten' als oppas of zo, die behoefte had ik niet.
Natuurlijk werd het niet in dank afgenomen want ik (jaja IK en niet mijn man) ontnam hun het recht om hun kleinkind vaak te zien DUH! Hoezo recht? Het is toch ons kind en niet het verlengstuk van hen. En 'nee' ik heb niet de behoefte om met mijn kinderen verplicht bezoekjes te moeten afleggen en 'nee' ik heb niet de behoefte aan nog een moeder, en 'nee' ik vind 1x in de week koffiedrinken niet leuk.
Kortom: mijn schoonmoeder wilde dingen (want ja zij was nu oma geworden) die totaal lijnrecht tegenover mijn dingen lagen.
Als zij zich vanaf dag 1 nu eens wat vriendelijker naar mij toe was geweest en mij niet tot op het bot had afgezeken, dan was ik haar vast meer tegemoet gekomen. En 'nee' ik chanteer niet over de rug van mijn kinderen, dat deden zij! (lang verhaal, zal ik niet aan beginnen).
In ieder geval is de oma, oma bij gratie van de ouders van hun kleinkind. Natuurlijk is ze sowieso oma genetisch gezien, echter als de schoonmoeders zich wat anders opstellen zijn schoondochter vaak bereid om oma toe te laten.........ik denk dat dat het hele eieren eten is.
En anders gewoon ook zelf een 'plaat voor je hoofd' houden is mijn advies
Amen!!!!
Jaaaaaaaaaren geleden toen mijn oudste kind geboren was heb ik de hele kraampeiode GEEN bezoek willen hebben.
Mijn ouders vonden het jammer maar begrepen het volledig.
De ouders van mijn man die begrepen het totaal niet en waren zeer op hun tenen getrapt omdat zij vonden dat hen tekort werd aangedaan.
Daarnaast wilde ik niet dat zij maar te pas en te onpas langs kwamen voor het kleinkind, totaal niet nodig. Tuurlijk zagen ze de kleinkinderen wel maar echt niet elke week.
Daartegenover stond ook dat ik geen gebruik maakte van hun 'diensten' als oppas of zo, die behoefte had ik niet.
Natuurlijk werd het niet in dank afgenomen want ik (jaja IK en niet mijn man) ontnam hun het recht om hun kleinkind vaak te zien DUH! Hoezo recht? Het is toch ons kind en niet het verlengstuk van hen. En 'nee' ik heb niet de behoefte om met mijn kinderen verplicht bezoekjes te moeten afleggen en 'nee' ik heb niet de behoefte aan nog een moeder, en 'nee' ik vind 1x in de week koffiedrinken niet leuk.
Kortom: mijn schoonmoeder wilde dingen (want ja zij was nu oma geworden) die totaal lijnrecht tegenover mijn dingen lagen.
Als zij zich vanaf dag 1 nu eens wat vriendelijker naar mij toe was geweest en mij niet tot op het bot had afgezeken, dan was ik haar vast meer tegemoet gekomen. En 'nee' ik chanteer niet over de rug van mijn kinderen, dat deden zij! (lang verhaal, zal ik niet aan beginnen).
In ieder geval is de oma, oma bij gratie van de ouders van hun kleinkind. Natuurlijk is ze sowieso oma genetisch gezien, echter als de schoonmoeders zich wat anders opstellen zijn schoondochter vaak bereid om oma toe te laten.........ik denk dat dat het hele eieren eten is.
En anders gewoon ook zelf een 'plaat voor je hoofd' houden is mijn advies
Amen!!!!
maandag 16 februari 2009 om 15:30
Hoe je dit oplost?
Tegen haar zeggen dat zij haar eigen manier van opvoeden had en nu zijn jullie aan de beurt met jullie zoontje.
Dat Jesse niet hetzelfde is als haar kinderen en dat jullie het dus op jullie manier doen.
Simpel..
Tegen haar zeggen dat zij haar eigen manier van opvoeden had en nu zijn jullie aan de beurt met jullie zoontje.
Dat Jesse niet hetzelfde is als haar kinderen en dat jullie het dus op jullie manier doen.
Simpel..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
maandag 16 februari 2009 om 15:34
[quote]roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 14:35:
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Sorry, maar hier begrijp ik werkelijk niks van!! Vanwaar zo boos worden over zo'n opmerking?
Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Dit is heel normaal; ik mag mijn ouders bekritiseren, mijn land afkraken en ga zo maar door, maar als een 'buitenstaander' dit doet, word ik woest. Je hebt toch dat loyaliteitsgevoel naar je eigen ouders toe en kritiek van een ander voelt voor mij alsof ik zelf aangevallen word en ga in de verdediging.
Is het niet zo dat je momenteel misschien overgevoelig bent, een stukje onzekerheid wb. je baby omdat het niet allemaal even voorspoedig verlopen is? Dat door die onzekerheid onschuldige opmerkingen voor jou kunnen voelen als een aanval?
Of was de relatie met je schoonmoeder voordat de baby er was ook niet al te best?
Je moet niet vergeten dat alles wat er in de zwangerschap is gebeurd, zeker als het verkeerd dreigt te gaan, er pas ten volle uitkomt als je gaat moederen.
Ik heb het zelf meegemaakt met mijn jongste: ik heb 10 weken in Leiden in het ziekenhuis gelegen, ver van huis, weinig bezoek en een baby in m'n buik die elk moment kon sterven. Maar ik was de vrolijkheid zelve, terwijl ik normaal gesproken echt niet zo'n positivo ben. Kon het allemaal aan totdat hij er echt was en toen leek het alsof al die verdrongen onzekerheid van de zwangerschap er dubbel zo erg uitkwam. Bij elk wissewasje stond ik in het ziekenhuis en wat mij betreft had ie nou nog aan de hartmonitor gelegen. Ik moest leren vertrouwen op mijn eigen gevoel en vertrouwen leren krijgen dat het ventje het zelf kon.
Hij was twee maanden te vroeg geboren en dus ook twee maanden later met zijn ontwikkelingen. Voor mij was dit logisch want hij miste die twee maanden ontwikkeling in mijn buik en wat je normaal niet ziet, zag je dus wel omdat ie er al was. Als men daar dan eens opmerkingen over maakte, raakte dit me niet omdat er van zijn leeftijd eigenlijk twee maanden afgetrokken moesten worden en dan klopte alles precies.
En, ik geloof dat het Poezewoes was, die schreef dat het ook voor je schoonmoeder iets heel bijzonders is, een kleinkind. Daar geniet ze ook van en je kunt dan wel zeggen dat ze er later ook nog van kan genieten maar zo'n gevoel kun je niet op de lange baan schuiven, lijkt me. En ze heeft toch ook meer ervaring, daar kun je alleen maar iets van opsteken.
Daarom denk ik ook dat je bij jezelf moet gaan kijken hoe het nou komt dat je zo reageert op je schoonmoeder. Vergeet daarbij niet om rekening te houden met de veranderingen op hormonaal gebied! Dit wordt m.i. vaak vergeten.
Natuurlijk wil je niet het gevoel hebben dat ze over je grenzen heengaat maar wat doet ze nou eigen echt verkeerd?
Ik wens je in ieder geval succes en geniet van je kindje!!
Daarnaast gaan vertrouwen op jezelf en je moedergevoelens en
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Sorry, maar hier begrijp ik werkelijk niks van!! Vanwaar zo boos worden over zo'n opmerking?
Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Dit is heel normaal; ik mag mijn ouders bekritiseren, mijn land afkraken en ga zo maar door, maar als een 'buitenstaander' dit doet, word ik woest. Je hebt toch dat loyaliteitsgevoel naar je eigen ouders toe en kritiek van een ander voelt voor mij alsof ik zelf aangevallen word en ga in de verdediging.
Is het niet zo dat je momenteel misschien overgevoelig bent, een stukje onzekerheid wb. je baby omdat het niet allemaal even voorspoedig verlopen is? Dat door die onzekerheid onschuldige opmerkingen voor jou kunnen voelen als een aanval?
Of was de relatie met je schoonmoeder voordat de baby er was ook niet al te best?
Je moet niet vergeten dat alles wat er in de zwangerschap is gebeurd, zeker als het verkeerd dreigt te gaan, er pas ten volle uitkomt als je gaat moederen.
Ik heb het zelf meegemaakt met mijn jongste: ik heb 10 weken in Leiden in het ziekenhuis gelegen, ver van huis, weinig bezoek en een baby in m'n buik die elk moment kon sterven. Maar ik was de vrolijkheid zelve, terwijl ik normaal gesproken echt niet zo'n positivo ben. Kon het allemaal aan totdat hij er echt was en toen leek het alsof al die verdrongen onzekerheid van de zwangerschap er dubbel zo erg uitkwam. Bij elk wissewasje stond ik in het ziekenhuis en wat mij betreft had ie nou nog aan de hartmonitor gelegen. Ik moest leren vertrouwen op mijn eigen gevoel en vertrouwen leren krijgen dat het ventje het zelf kon.
Hij was twee maanden te vroeg geboren en dus ook twee maanden later met zijn ontwikkelingen. Voor mij was dit logisch want hij miste die twee maanden ontwikkeling in mijn buik en wat je normaal niet ziet, zag je dus wel omdat ie er al was. Als men daar dan eens opmerkingen over maakte, raakte dit me niet omdat er van zijn leeftijd eigenlijk twee maanden afgetrokken moesten worden en dan klopte alles precies.
En, ik geloof dat het Poezewoes was, die schreef dat het ook voor je schoonmoeder iets heel bijzonders is, een kleinkind. Daar geniet ze ook van en je kunt dan wel zeggen dat ze er later ook nog van kan genieten maar zo'n gevoel kun je niet op de lange baan schuiven, lijkt me. En ze heeft toch ook meer ervaring, daar kun je alleen maar iets van opsteken.
Daarom denk ik ook dat je bij jezelf moet gaan kijken hoe het nou komt dat je zo reageert op je schoonmoeder. Vergeet daarbij niet om rekening te houden met de veranderingen op hormonaal gebied! Dit wordt m.i. vaak vergeten.
Natuurlijk wil je niet het gevoel hebben dat ze over je grenzen heengaat maar wat doet ze nou eigen echt verkeerd?
Ik wens je in ieder geval succes en geniet van je kindje!!
Daarnaast gaan vertrouwen op jezelf en je moedergevoelens en
maandag 16 februari 2009 om 15:58
Ja, schoonmoeder heeft meer ervaring en zou dus moeten kunnen inschatten dat TO wellicht (hoeft niet eens) nog onder hormonen zit. Schoonmoeder zou ook moeten inschatten dat haar k*t opmerkingen (want zo zie ik ze wel zeker) niet goed aankomen. Schoonmoeder zou zich ook moeten verdiepen in het feit wat het betekent als een kindje te vroeg geboren is. Schoonmoeder zou dus wel eens wat meer empathie mogen opbrengen voor de situatie en hulp moeten aanbieden ipv haar eigen zin elke keer door te willen drijven. (want zo klinkt dat echt in mijn oren)
Waarom toch altijd de schoondochter die meer begrip moet hebben? Schoonmoeder is ouder en wijzer en heeft al kids opgevoed, ZIJ moet dus beter weten.
Ik vind echter wel dat je je vriend mag wijzen op het feit dat het bloedirritant is dat hij altijd partij kiest voor zijn moeder. Dat hoort niet en vind ik nogal slap. Hij heeft nu een vriendin en zoon en die horen op de eerste plaats te komen en NIET zijn moeder. Hij zou wel eens meer zijn best mogen doen om zich in te leven in jou.
Ik snap je woede dus naar je schoonmoeder wel. Ik denk dat het nl ook meer verdriet is dan woede. Maar omdat je dat niet goed kan uitten wordt het vanzelf irritatie. Je hebt het idee er helemaal alleen voor te staan. En ik vind aan de hand van jouw verhaal inderdaad dat jouw omgeving wel wat meer zijn best moet doen om jouw standpunt cq gevoelens serieus te nemen. Op het moment dat jij alleen al het gevoel krijgt serieus genomen te worden zal een deel van de irritatie vanzelf verdwijnen.
Gaat de siuatie door zoals nu dan gaat op een dag de bom barsten. Schoonmoeder gaat uiteindelijk toch aan het kortste eind trekken en dat zou ze ook moeten weten (als ouder en wijzer persoon). Op die manier wordt iedereen ongelukkig.
Ga dus nog een keer praten met je vriend. Probeer het nog een keer uit te leggen waarom je je zo irriteert en dat je zijn onvoorwaardelijke steun verwacht. Hij mag het best niet met je eens zijn, maar dat zal hij niet tegen zijn moeder moeten laten blijken. Naar haar toe moeten jullie 1 front vormen. Anders gaat het nooit over. Je vriend moet het dus gaan opnemen voor jouw en zijn zoon. Al is het alleen al vanwege het feit dat hij dus NIET onder de hormonen zit. Wil hij het desnoods niet voor jou, dan maar voor zijn zoon. Schoonmoeder zal het waarschijnlijk makkelijker aannemen van hem dan van jou.
Heel veel succes
Waarom toch altijd de schoondochter die meer begrip moet hebben? Schoonmoeder is ouder en wijzer en heeft al kids opgevoed, ZIJ moet dus beter weten.
Ik vind echter wel dat je je vriend mag wijzen op het feit dat het bloedirritant is dat hij altijd partij kiest voor zijn moeder. Dat hoort niet en vind ik nogal slap. Hij heeft nu een vriendin en zoon en die horen op de eerste plaats te komen en NIET zijn moeder. Hij zou wel eens meer zijn best mogen doen om zich in te leven in jou.
Ik snap je woede dus naar je schoonmoeder wel. Ik denk dat het nl ook meer verdriet is dan woede. Maar omdat je dat niet goed kan uitten wordt het vanzelf irritatie. Je hebt het idee er helemaal alleen voor te staan. En ik vind aan de hand van jouw verhaal inderdaad dat jouw omgeving wel wat meer zijn best moet doen om jouw standpunt cq gevoelens serieus te nemen. Op het moment dat jij alleen al het gevoel krijgt serieus genomen te worden zal een deel van de irritatie vanzelf verdwijnen.
Gaat de siuatie door zoals nu dan gaat op een dag de bom barsten. Schoonmoeder gaat uiteindelijk toch aan het kortste eind trekken en dat zou ze ook moeten weten (als ouder en wijzer persoon). Op die manier wordt iedereen ongelukkig.
Ga dus nog een keer praten met je vriend. Probeer het nog een keer uit te leggen waarom je je zo irriteert en dat je zijn onvoorwaardelijke steun verwacht. Hij mag het best niet met je eens zijn, maar dat zal hij niet tegen zijn moeder moeten laten blijken. Naar haar toe moeten jullie 1 front vormen. Anders gaat het nooit over. Je vriend moet het dus gaan opnemen voor jouw en zijn zoon. Al is het alleen al vanwege het feit dat hij dus NIET onder de hormonen zit. Wil hij het desnoods niet voor jou, dan maar voor zijn zoon. Schoonmoeder zal het waarschijnlijk makkelijker aannemen van hem dan van jou.
Heel veel succes
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
maandag 16 februari 2009 om 16:07
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 14:35:
Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
..Probeer er nu eens anders naar te kijken. Ik denk dat jij 0ver 25, 30 jaar dolblij bent als Jesse zo loyaal aan jou is als het niet helemaal botert met je schoondochter, denk je ook niet?
Jouw man ziet denk ik wat helderder dat ze het niet kwaad bedoelt. Wat dat betreft mag je denk ik ook wel wat meer vertrouwen hebben in je man. Hij geeft je gelijk waar het betreft de rust en regelmaat voor Jesse, maar kijkt er ook van een andere kant tegen aan.
Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
..Probeer er nu eens anders naar te kijken. Ik denk dat jij 0ver 25, 30 jaar dolblij bent als Jesse zo loyaal aan jou is als het niet helemaal botert met je schoondochter, denk je ook niet?
Jouw man ziet denk ik wat helderder dat ze het niet kwaad bedoelt. Wat dat betreft mag je denk ik ook wel wat meer vertrouwen hebben in je man. Hij geeft je gelijk waar het betreft de rust en regelmaat voor Jesse, maar kijkt er ook van een andere kant tegen aan.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 16 februari 2009 om 16:15
quote:zusenzo schreef op 16 februari 2009 @ 15:06:
Ik geloof niet dat ik jou als schoondochter zou willen.
Je kan toch openstaan voor haar adviezen en dan toch doen wat jou het beste lijkt en dat uitleggen en daarmee basta.
En die opmerkingen zou ik me persoonlijk helemaal niks van aantrekken, die zijn echt niet bedoeld om jouw een sneer te geven ofzo.
Geeft zij jou het gevoel een slechte moeder te zijn ofzo?
Ik zou jou niet als schoonmoeder willen, kan ik ook zeggen..
En mijn schoonmoeder geeft geen adviezen, alleen telkens een sneer mee.
En ik heb echt geen last meer van de hormonen hoor.
lovetodance met haar reactie, zij snapt me gelukkig heel goed.
En nogmaals, iedereen is altijd welkom hier in huis en ik weet heel goed dat de oma's en opa's trots zijn.
Maar alleen schoonoma komt steeds met deze reacties..
Net alsof ik het niet goed zou doen nee.
En ik was vergeten te vertellen dat we afgelopen weekend voor het eerst langs zijn geweest met Jesse bij haar, maar echt vrolijk was ze niet hoor!! Ze liet niet echt blijken blij te zijn!
En dan maar weer opmerkingen maken, van ik zal eens vaker komen anders word hij eenkennig! En de maxi cosi word vast niet vaak gebruikt he!
Nou, dat bedoel ik dus nu, misschien is het voor sommigen van jullie nu duidelijker?
Ik geloof niet dat ik jou als schoondochter zou willen.
Je kan toch openstaan voor haar adviezen en dan toch doen wat jou het beste lijkt en dat uitleggen en daarmee basta.
En die opmerkingen zou ik me persoonlijk helemaal niks van aantrekken, die zijn echt niet bedoeld om jouw een sneer te geven ofzo.
Geeft zij jou het gevoel een slechte moeder te zijn ofzo?
Ik zou jou niet als schoonmoeder willen, kan ik ook zeggen..
En mijn schoonmoeder geeft geen adviezen, alleen telkens een sneer mee.
En ik heb echt geen last meer van de hormonen hoor.
lovetodance met haar reactie, zij snapt me gelukkig heel goed.
En nogmaals, iedereen is altijd welkom hier in huis en ik weet heel goed dat de oma's en opa's trots zijn.
Maar alleen schoonoma komt steeds met deze reacties..
Net alsof ik het niet goed zou doen nee.
En ik was vergeten te vertellen dat we afgelopen weekend voor het eerst langs zijn geweest met Jesse bij haar, maar echt vrolijk was ze niet hoor!! Ze liet niet echt blijken blij te zijn!
En dan maar weer opmerkingen maken, van ik zal eens vaker komen anders word hij eenkennig! En de maxi cosi word vast niet vaak gebruikt he!
Nou, dat bedoel ik dus nu, misschien is het voor sommigen van jullie nu duidelijker?
maandag 16 februari 2009 om 16:22
Goh ik ben blij dat sommigen van jullie hier niet mijn schoondochters zijn. Vooral Schilderspalet. Ze wil haar (schoon)ouders niet kennis laten maken met haar pasgeboren baby (wat ook hun kleinkind is) en ze wil de bezoekjes beperken omdat schoonouders in haar ogen niet voldoen aan het beeld van hoe schoonouders moeten zijn.
Wat betreft TO: ik zou het meer naast me neerleggen. Ja zeggen en nee doen is een prima oplossing. Door je een beetje diplomatiek op te stellen en met schoonmoeder mee te praten krijg je veel meer gedaan dan door steeds je mening uit te willen dragen. Gewoon de discussie niet aangaan, jezelf emotioneel afsluiten, vriendelijk knikken en ja en amen zeggen. Jezelf de schuld geven kan ook goed helpen (bijvoorbeeld tegen schoonmoeder zeggen "ja, ik ben inderdaad overbezorgd maar hij nog zo klein, laat me maar even over een paar maanden ben ik vast redelijker". Daarmee neem je haar de wind uit de zeilen.
Verder zal je inderdaad moeten accepteren dat schoonouders vaak anders omgaan met je kind dan jezelf wilt en dat ook als het niet voldoet aan je ideaal beeld ze nog echt wel een goede oma kan zijn.
Trouwens als mijn man mijn moeder aan zal vallen (ook al is het deels terecht) dan zou ik op hem ook boos worden. Beter kan jezelf niks tegen of over zijn moeder zeggen (doe ik ook niet en ik ben zeker geen fan van schoonmoeder) en alles aan man over laten. Als het te bont wordt grijpt hij vast wel in.
Dat emotioneel uitschakelen doe ik ook op familie bezoek.
Wat betreft TO: ik zou het meer naast me neerleggen. Ja zeggen en nee doen is een prima oplossing. Door je een beetje diplomatiek op te stellen en met schoonmoeder mee te praten krijg je veel meer gedaan dan door steeds je mening uit te willen dragen. Gewoon de discussie niet aangaan, jezelf emotioneel afsluiten, vriendelijk knikken en ja en amen zeggen. Jezelf de schuld geven kan ook goed helpen (bijvoorbeeld tegen schoonmoeder zeggen "ja, ik ben inderdaad overbezorgd maar hij nog zo klein, laat me maar even over een paar maanden ben ik vast redelijker". Daarmee neem je haar de wind uit de zeilen.
Verder zal je inderdaad moeten accepteren dat schoonouders vaak anders omgaan met je kind dan jezelf wilt en dat ook als het niet voldoet aan je ideaal beeld ze nog echt wel een goede oma kan zijn.
Trouwens als mijn man mijn moeder aan zal vallen (ook al is het deels terecht) dan zou ik op hem ook boos worden. Beter kan jezelf niks tegen of over zijn moeder zeggen (doe ik ook niet en ik ben zeker geen fan van schoonmoeder) en alles aan man over laten. Als het te bont wordt grijpt hij vast wel in.
Dat emotioneel uitschakelen doe ik ook op familie bezoek.
