Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
donderdag 14 juni 2018 om 17:54
Ik vroeg me af of dit ook bekend(er) is bij mensen die introvert zijn:
Ik merk dat ik echt dagen nodig heb om bij te komen van drukke evenementen zoals een vrijgezellenfeest.
Na dat feest van afgelopen weekend heb ik het gevoel dat ik de hele week al op mijn tandvlees loop. Ik kan weinig hebben qua geluid. Ik wil eigenlijk alleen maar gewoon lekker alleen zijn en met rust worden gelaten.
Waarschijnlijk komt er ook wel een gedeelte vermoeidheid bij kijken, ik slaap ook heel slecht. Maar volgens mij zit het ook gedeeltelijk in mijn aard?
Ik merk dat ik echt dagen nodig heb om bij te komen van drukke evenementen zoals een vrijgezellenfeest.
Na dat feest van afgelopen weekend heb ik het gevoel dat ik de hele week al op mijn tandvlees loop. Ik kan weinig hebben qua geluid. Ik wil eigenlijk alleen maar gewoon lekker alleen zijn en met rust worden gelaten.
Waarschijnlijk komt er ook wel een gedeelte vermoeidheid bij kijken, ik slaap ook heel slecht. Maar volgens mij zit het ook gedeeltelijk in mijn aard?
donderdag 14 juni 2018 om 20:08
yesss schreef: ↑14-06-2018 16:07Nog even over groepsapps. Dat schreef je laatst volgens mij Mick.
Echt praat me er niet van! Ik zit in meerdere apps van het werk en ik vind het zo vermoeiend soms, want er komen ook dingen voorbij waar je dan zelf niet bij was of inderdaad privé dingen.
Maar ook dat álles tegenwoordig vastgelegd moet worden met de camera. Daar heb ik ook niet altijd zin in.
herkenbaar
Laatst was er een uitje en ik ben niet mee gegaan, had echt geen fut/zin, komen er vervolgens helemaal van die anekdotes over de groepsapp inclusief foto's. Het enige wat ik denk is: Pfff ben blij dat ik er niet bij was.
Ik heb al genoeg aan een werkweek, daarnaast wil ik mijn tijd op mijn eigen manier invullen.
donderdag 14 juni 2018 om 20:19
Dit herken ik wel. Ik houd soms best van drukte, ga graag naar festivals en concerten. Maar daarna heb ik echt wel rust nodig anders blijf ik het nog lang voelen. Ook ik ben een slechte slaper, kan er ook mee te maken hebben.snorriemorrie schreef: ↑14-06-2018 17:54Ik vroeg me af of dit ook bekend(er) is bij mensen die introvert zijn:
Ik merk dat ik echt dagen nodig heb om bij te komen van drukke evenementen zoals een vrijgezellenfeest.
Na dat feest van afgelopen weekend heb ik het gevoel dat ik de hele week al op mijn tandvlees loop. Ik kan weinig hebben qua geluid. Ik wil eigenlijk alleen maar gewoon lekker alleen zijn en met rust worden gelaten.
Waarschijnlijk komt er ook wel een gedeelte vermoeidheid bij kijken, ik slaap ook heel slecht. Maar volgens mij zit het ook gedeeltelijk in mijn aard?
donderdag 14 juni 2018 om 20:35
Unknown1985 schreef: ↑14-06-2018 20:19Dit herken ik wel. Ik houd soms best van drukte, ga graag naar festivals en concerten. Maar daarna heb ik echt wel rust nodig anders blijf ik het nog lang voelen. Ook ik ben een slechte slaper, kan er ook mee te maken hebben.
Gelukkig slaap ik niet altijd slecht, maar de laatste weken wel. Warmte, muggen, piekeren... Allerlei redenen eigenlijk. Hopelijk houdt het slecht slapen binnenkort weer op!
Morgen ga ik ook mijn urine laten checken, want heb wel het gevoel dat ik vermoeider ben dan door alleen slaapgebrek kan worden uitgelefgd, dus ook ff checken of ik geen blaasontsteking heb...
donderdag 14 juni 2018 om 21:58
Vandaag ben ik weer aan het werk geweest.
Vind mijn werkplek echt heel leuk.
Alleen zijn er bepaalde collega's waar ik weinig tot niets mee heb.
Ook heb ik het idee dat ze mij niet kunnen plaatsen en weinig hoogte van me kunnen krijgen.
Om eerlijk te zijn denk ik dat het vaak zo is dat je met bepaalde mensen op de werkvloer minder goed mee overweg kunt.
Soms kan het echter wel heel lastig zijn, als je elkaar bijna dagelijks intensief mee maakt.
Dit geld natuurlijk voor veel meer situaties, zoals met buren, familie, vriendschappen etc.
Met laatstgenoemde heb ik gemerkt dat je elkaar op den duur kunt ontgroeien.
En in sommige gevallen kunnen de irritaties zo hoog oplopen dat je gebrouilleerd kunt raken.
Althans; dat is mij weleens overkomen in het verleden.
Soms blijk je helemaal niet (meer) bij elkaar te passen en elkaar emotioneel alleen maar in de weg te zitten.
Dat kost waanzinnig veel energie.
Omdat ik zo introvert (en ook onzeker ben), kan ik moeilijk dit soort gevoelens uiten en uiteindelijk kan dit escaleren (wat in het verleden wel gebleken is).
Wie herkent dat eigenlijk (zowel op de werkvloer, als met vriendschappen etc)?
Vind mijn werkplek echt heel leuk.
Alleen zijn er bepaalde collega's waar ik weinig tot niets mee heb.
Ook heb ik het idee dat ze mij niet kunnen plaatsen en weinig hoogte van me kunnen krijgen.
Om eerlijk te zijn denk ik dat het vaak zo is dat je met bepaalde mensen op de werkvloer minder goed mee overweg kunt.
Soms kan het echter wel heel lastig zijn, als je elkaar bijna dagelijks intensief mee maakt.
Dit geld natuurlijk voor veel meer situaties, zoals met buren, familie, vriendschappen etc.
Met laatstgenoemde heb ik gemerkt dat je elkaar op den duur kunt ontgroeien.
En in sommige gevallen kunnen de irritaties zo hoog oplopen dat je gebrouilleerd kunt raken.
Althans; dat is mij weleens overkomen in het verleden.
Soms blijk je helemaal niet (meer) bij elkaar te passen en elkaar emotioneel alleen maar in de weg te zitten.
Dat kost waanzinnig veel energie.
Omdat ik zo introvert (en ook onzeker ben), kan ik moeilijk dit soort gevoelens uiten en uiteindelijk kan dit escaleren (wat in het verleden wel gebleken is).
Wie herkent dat eigenlijk (zowel op de werkvloer, als met vriendschappen etc)?
donderdag 14 juni 2018 om 23:05
Heel herkenbaar. Ik vind het prima om een dagje (of meerdere) weg te gaan zoals pretpark etc, maar ik ben 's avonds helemaal op. En de dagen erna ook. 'vroeger' hield ik daar geen rekening mee en liet ik mijn agenda de dagen erna volplannen. Nu plan ik mijn dagen beter in. Ik stel soms wel mensen teleur, maar dat is dan maar zo.snorriemorrie schreef: ↑14-06-2018 17:54Ik vroeg me af of dit ook bekend(er) is bij mensen die introvert zijn:
Ik merk dat ik echt dagen nodig heb om bij te komen van drukke evenementen zoals een vrijgezellenfeest.
Na dat feest van afgelopen weekend heb ik het gevoel dat ik de hele week al op mijn tandvlees loop. Ik kan weinig hebben qua geluid. Ik wil eigenlijk alleen maar gewoon lekker alleen zijn en met rust worden gelaten.
Waarschijnlijk komt er ook wel een gedeelte vermoeidheid bij kijken, ik slaap ook heel slecht. Maar volgens mij zit het ook gedeeltelijk in mijn aard?
vrijdag 15 juni 2018 om 07:44
vrijdag 15 juni 2018 om 08:24
Hebben jullie trouwens ook kinderen?
Ik kon vroeger inderdaad ook wel rustig aan doen na zo'n feest. Maar nu met mijn zoontje is dat gewoon niet echt meer mogelijk. Hij is ook een echte extravert. Wil constant met mij praten en spelen. Opzich leuk hoor, maar op dagen zoals vandaag (studiedag) denk ik aan het begin van de dag al hoe ga ik deze dag doorkomen???
Ik kon vroeger inderdaad ook wel rustig aan doen na zo'n feest. Maar nu met mijn zoontje is dat gewoon niet echt meer mogelijk. Hij is ook een echte extravert. Wil constant met mij praten en spelen. Opzich leuk hoor, maar op dagen zoals vandaag (studiedag) denk ik aan het begin van de dag al hoe ga ik deze dag doorkomen???
vrijdag 15 juni 2018 om 08:38
Ik heb geen kinderen, nooit gewild. Weet niet of het met introvert zijn te maken heeft, maar denk dat het van mij wel te veel zou eisen. Het gedoe met andere moeders op schoolplein, school met alles wat er tegenwoordig bij hoort, clubjes, andere kinderen over de vloer, nooit meer rustig je dag starten. Maar dat komt waarschijnlijk ook voort uit het 100% zekere gevoel dat ik echt geen kinderen wil.snorriemorrie schreef: ↑15-06-2018 08:24Hebben jullie trouwens ook kinderen?
Ik kon vroeger inderdaad ook wel rustig aan doen na zo'n feest. Maar nu met mijn zoontje is dat gewoon niet echt meer mogelijk. Hij is ook een echte extravert. Wil constant met mij praten en spelen. Opzich leuk hoor, maar op dagen zoals vandaag (studiedag) denk ik aan het begin van de dag al hoe ga ik deze dag doorkomen???
vrijdag 15 juni 2018 om 08:44
Unknown1985 schreef: ↑15-06-2018 08:38Ik heb geen kinderen, nooit gewild. Weet niet of het met introvert zijn te maken heeft, maar denk dat het van mij wel te veel zou eisen. Het gedoe met andere moeders op schoolplein, school met alles wat er tegenwoordig bij hoort, clubjes, andere kinderen over de vloer, nooit meer rustig je dag starten. Maar dat komt waarschijnlijk ook voort uit het 100% zekere gevoel dat ik echt geen kinderen wil.
Ja, het is zeker een hoop gedoe. Al merk ik wel dat het ook gewoon geaccepteerd wordt als je je afzijdig houdt op het schoolplein. Meestal plan ik het zo dat ik precies als de bel gaat aankom op het schoolplein, want ik heb dan ook niet zo'n zin om te socializen.
Wel geef ik me vaak op voor dingen zoals sportdag en dergelijke. Maar ik denk dat ik daar ook wel wat meer in ga doseren, want eigenlijk vind ik het vaak heel erg naar omdat ik helemaal niet zo outgoing ben en ook omdat ze bij onze school een regel hebben bedacht dat je eigne kind niet eens in het groepje mag bij zijn moeder. Dus dat maakt het ook al minder leuk, vind ik.
Als ik alles van tevoren had geweten was ik misschien ook wel kindloos gebleven. Maar tegelijkertijd ben ik ook heel erg blij met mijn zoontje, dus misschien dat het ook maar beter is dat ik niet alles van tevoren wist.
vrijdag 15 juni 2018 om 08:55
Ik slaap ook snel slecht en na een drukke dag moet ik ook opladen hoor! Ik heb dat wel sterker dan een jaartje of 5 geleden merk ik nu.
Afgelopen weekend had ik een bbq, en dan snachts in bed tolt mijn hoofd gewoon van alle indrukken.
Ik had ook echt ineens zo'n moment van "en nu moet ik naar huis" :p beetje ongezellig voor mn vriend, maar mn sociale max was bereikt.
Als ik een hele drukke dag in de planning heb staan, dan zorg ik er tegenwoordig voor dat ik de dag erna vrij heb. Of iig paar dagen met niks in de avonden. Dat ik even lekker kan terugtrekken in mn huis, rommelen, film kijken. Dan rust ik uit en geniet ik na van zo'n leuke drukke dag.
Afgelopen weekend had ik een bbq, en dan snachts in bed tolt mijn hoofd gewoon van alle indrukken.
Ik had ook echt ineens zo'n moment van "en nu moet ik naar huis" :p beetje ongezellig voor mn vriend, maar mn sociale max was bereikt.
Als ik een hele drukke dag in de planning heb staan, dan zorg ik er tegenwoordig voor dat ik de dag erna vrij heb. Of iig paar dagen met niks in de avonden. Dat ik even lekker kan terugtrekken in mn huis, rommelen, film kijken. Dan rust ik uit en geniet ik na van zo'n leuke drukke dag.
vrijdag 15 juni 2018 om 09:03
vrijdag 15 juni 2018 om 09:05
@snorriemorrie. Van zulke regels begrijp ik niet wat de meerwaarde is. Iedereen doet met zulke dingen toch mee vanwege zijn eigen kind.
En denk ook wel dat je bij het krijgen van een kind er wel in meegroeit en uiteindelijk een eigen manier weet te vinden. Mocht het hier ooit per ongeluk gebeuren, geloof ik ook wel dat ik van mijn eigen kind veel zou houden en dat prioriteiten vanzelf veranderen.
En denk ook wel dat je bij het krijgen van een kind er wel in meegroeit en uiteindelijk een eigen manier weet te vinden. Mocht het hier ooit per ongeluk gebeuren, geloof ik ook wel dat ik van mijn eigen kind veel zou houden en dat prioriteiten vanzelf veranderen.
vrijdag 15 juni 2018 om 09:11
Ja en terwijl je het dan superhard nodig hebt.Unknown1985 schreef: ↑15-06-2018 09:07@ shewolf. Ik herken het ook. Na zoiets ben ik dan ontzettend moe en denk dan altijd dat ik heerlijk ga slapen. Maar meestal zit er dan zoveel drukte in mijn hoor dat het meestal niet zo'n beste nacht wordt.
Ik doe tegenwoordig dan zo'n meditatie/ontspanningsoefening. Helpt niet altijd, maar soms we net dat beetje om iets rustiger te slapen.
Vind het wel vervelend want er komt druk op te staan en voor je het weet wordt slapen een ding zeg maar. En als ik slecht slaap, dan trek ik een drukke sociale dag met veel impulsen nog slechter
vrijdag 15 juni 2018 om 09:13
Ja dit vraag ik mij ook weleens af. Ik wil enerzijds wel een kind (eentje zou ik mn handen vol aan hebben haha). Maar soms word ik idd bang van het idee dat er een enorm energieslurpend wezen erbij komt waar alles om draait.Unknown1985 schreef: ↑15-06-2018 09:05@snorriemorrie. Van zulke regels begrijp ik niet wat de meerwaarde is. Iedereen doet met zulke dingen toch mee vanwege zijn eigen kind.
En denk ook wel dat je bij het krijgen van een kind er wel in meegroeit en uiteindelijk een eigen manier weet te vinden. Mocht het hier ooit per ongeluk gebeuren, geloof ik ook wel dat ik van mijn eigen kind veel zou houden en dat prioriteiten vanzelf veranderen.
Maar anderzijds denk ik ook weer - net als wat jij zegt - dat je erin groeit en eraan went. Vooral omdat het eigen is.
Mijn vriend heeft twee jonge kinderen, en daar merk ik dus sterk bij dat het zoooo veel energie van mij pakt, dat ik zelf beetje terughoudener geworden ben in mijn eigen kinderwens.
vrijdag 15 juni 2018 om 09:15
Heb je altijd een sterke kinderwens gehad snorriemorrie? Ik vind het fijn hoe je de tegenstrijdigheden in je post zo mooi verwoordt. Ik zit zelf dus wel met die twijfel soms, wel of geen kind. Kan ik dat aan? Beide opties hebben voor en tegens...snorriemorrie schreef: ↑15-06-2018 08:44Ja, het is zeker een hoop gedoe. Al merk ik wel dat het ook gewoon geaccepteerd wordt als je je afzijdig houdt op het schoolplein. Meestal plan ik het zo dat ik precies als de bel gaat aankom op het schoolplein, want ik heb dan ook niet zo'n zin om te socializen.
Wel geef ik me vaak op voor dingen zoals sportdag en dergelijke. Maar ik denk dat ik daar ook wel wat meer in ga doseren, want eigenlijk vind ik het vaak heel erg naar omdat ik helemaal niet zo outgoing ben en ook omdat ze bij onze school een regel hebben bedacht dat je eigne kind niet eens in het groepje mag bij zijn moeder. Dus dat maakt het ook al minder leuk, vind ik.
Als ik alles van tevoren had geweten was ik misschien ook wel kindloos gebleven. Maar tegelijkertijd ben ik ook heel erg blij met mijn zoontje, dus misschien dat het ook maar beter is dat ik niet alles van tevoren wist.
vrijdag 15 juni 2018 om 09:31
Ik had eigenlijk nooit zo'n sterke kinderwens. Maar ook zeker niet anti-kind. Ik kon eigenlijk niet echt kiezen dus hebben we besloten om te stoppen met de pil en te kijken wat er gebeurde. 3 maanden daarna bleek ik zwanger en was ik er toch echt wel heel erg blij mee
Het is ook zeker niet zo dat ik er spijt van heb, alleen is het soms wel pittig. De extra rommel, extra geluid enz. Maar er zijn wel oplossingen hoor. Soms zet ik hem een uurtje op bed met een luisterboek. Vindt hij heerlijk en ik geniet dan even van de rust
Maar vaak komt dan wel de 'mom guilt' om de hoek kijken (die krijg je gratis bij een kind 
) of ik hem niet 'verwaarloos' door zulke dingen te doen 
En dan kan mijn therapeut nog zo zeggen dat het een goede keuze is, maar zelf blijf ik me toch (bij vlagen) schuldig voelen.
vrijdag 15 juni 2018 om 10:24
Haha ja nou ik denk dus ook dat ik daarin megastreng voor mezelf zou zijn. Beetje perfectionistisch :p Ik leer nu ook bij mijn psych om mild te zijn voor mezelf maar lijkt me wel lastig hoor, als moeder wil je het gewoon zo goed mogelijk doen.
Maar ik sta er beetje zo in als jij. Ik merk wel dat ik het heerlijk vind om te reizen, spontaan terrasjes te pakken en lekker van mn mono-tijd te genieten.
Maar met een kind, gezinnetje, samen op pad, hem/haar de wereld (in een rustig tempo;)) te leren kennen lijkt me ook mooi.
maar lijkt me wel lastig hoor, als moeder wil je het gewoon zo goed mogelijk doen.Maar ik sta er beetje zo in als jij. Ik merk wel dat ik het heerlijk vind om te reizen, spontaan terrasjes te pakken en lekker van mn mono-tijd te genieten.
Maar met een kind, gezinnetje, samen op pad, hem/haar de wereld (in een rustig tempo;)) te leren kennen lijkt me ook mooi.
vrijdag 15 juni 2018 om 17:56
Is ook heel mooi hoor, Shewolf. Wij zitten nu even in een pittige tijd, zoontje is erg opstandig en luistert slecht. Op school luistert ie wel goed, maar thuis.... Pffh.... Echt heel vermoeiend. Maar desondanks vind ik het toch meer positieve kanten hebben dan negatieve kanten.
Ik heb vandaag uit de bieb het boek "ik moet nog even kijken of ik kan" gehaald. Gaat over introverte mensen. Ik ben erg benieuwd of ik er nog iets nieuws van leer...
Ik heb vandaag uit de bieb het boek "ik moet nog even kijken of ik kan" gehaald. Gaat over introverte mensen. Ik ben erg benieuwd of ik er nog iets nieuws van leer...
vrijdag 15 juni 2018 om 19:22
Leuk boek 'ik moet nog even kijken of ik kan'. Heb het nog niet van a tot z gelezen, wel hier en daar stukjes. Het is leuk geschreven en veel herkenning.
Trouwens, groepsapps... dat vind ik dan wel weer gezellig. Ik praat 'schriftelijk' veel makkelijker dan in het echt. Gewoon lekker rustig thuis, zonder prikkels de opmerkingen lezen. Je kan nog heel even nadenken voordat je wat terugstuurt en daarbij verwerk ik schriftelijke opmerkingen veel sneller. Als ik een 'echt gesprek' heb vind ik het lastig om snel te begrijpen/verwerken wat iemand zegt. Dingen die geschreven staan kan ik veel sneller plaatsen.
Trouwens, groepsapps... dat vind ik dan wel weer gezellig. Ik praat 'schriftelijk' veel makkelijker dan in het echt. Gewoon lekker rustig thuis, zonder prikkels de opmerkingen lezen. Je kan nog heel even nadenken voordat je wat terugstuurt en daarbij verwerk ik schriftelijke opmerkingen veel sneller. Als ik een 'echt gesprek' heb vind ik het lastig om snel te begrijpen/verwerken wat iemand zegt. Dingen die geschreven staan kan ik veel sneller plaatsen.
vrijdag 15 juni 2018 om 20:38
Dat boek heb ik ook gelezen. Is op een leuke manier geschreven en staan ook wel dingen waar ik wat aan heb gehad. En ergens weet je het wel, maar toch fijn om te merken dat er best wel redelijk veel mensen introvert zijn.snorriemorrie schreef: ↑15-06-2018 17:56Is ook heel mooi hoor, Shewolf. Wij zitten nu even in een pittige tijd, zoontje is erg opstandig en luistert slecht. Op school luistert ie wel goed, maar thuis.... Pffh.... Echt heel vermoeiend. Maar desondanks vind ik het toch meer positieve kanten hebben dan negatieve kanten.
Ik heb vandaag uit de bieb het boek "ik moet nog even kijken of ik kan" gehaald. Gaat over introverte mensen. Ik ben erg benieuwd of ik er nog iets nieuws van leer...
