Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
vrijdag 13 juli 2018 23:02
juliet64 Wat leuk om te horen! Mijn voornaamste punt is eigenlijk dat je wel introvert kunt zijn, maar dat je dan nog steeds wel voor jezelf op kunt komen. En dat we misschien dingen vaak groter maken dan nodig. Het is niet erg als mensen vinden dat je te vroeg weg gaat op een verjaardag, als ze dat al vinden. Je leeft je eigen leven. Laat ze lekker denken en vinden.
vrijdag 13 juli 2018 23:45
vrijdag 13 juli 2018 23:55
Ook introverte mensen kunnen dramaqueens zijn. Mijn collega is er zo een. Als het niet gaat zoals zij wil maakt ze ruzie, gaat huilen en blijft gerust een week thuis daarna. Van de week lag ze een hele tijd met haar hoofd op haar tafel te huilen. Omdat we allemaal op onze oude afdeling moesten helpen. Zij heeft daar 2 jaar terug een trauma opgelopen. Pesten en overspannen geraakt. Ik snap haar weerzin goed. Zat en zit er zelf ook beslist niet graag. Maar de leiding op die afdeling is tegen (bijna) niemand aardig. Collega zegt dan steeds: "Ja gezien wat ik al meegemaakt heb". Zij heeft het altijd het ergst. Maar wel vaak op anderen commentaar hebben wat ze niet goed doen. Ze kan dan misschien iets meer dan de rest. Mentaal kan ze toch weinig hebben.LizBakker schreef: ↑13-07-2018 20:01Ik dacht dus juist vaak dat extraverte mensen veel huilen en ook zo vaak drama om niets. Sommige van mijn vriendinnen huilen om van alles en nog wat, en ook in gezelschap. Maar dan is het ook snel weer oké. Echt zo’n emotionele achtbaan. Zelf huil ik zeer zelden.
zaterdag 14 juli 2018 00:15
Ik huil best snel geloof ik (wel als ik alleen ben), heel anders dan vroeger. Toen was ik veel nuchterder. Vind het ook echt vervelend van mezelf. Dan denk ik: kom óp, houd je eens in. Er zijn veel ergere dingen.' Is hier wel echt gekoppeld aan energielevel. Als ik wat meer energie heb, ben ik wel stabieler.
Aan de andere kant is het wel gezond... ik zal negatieve emoties niet zo snel 'opslaan in mijn lichaam', gooi het er gewoon uit en ben er daarna vanaf.
Aan de andere kant is het wel gezond... ik zal negatieve emoties niet zo snel 'opslaan in mijn lichaam', gooi het er gewoon uit en ben er daarna vanaf.
zaterdag 14 juli 2018 07:55
Bij mij is het juist andersom. Vroeger huilde ik vaker dan nu.
Nu huil ik soms als ik echt even verdrietig ben of als ik tegen mijn grens aanzit, zoals gisteren.
Ik had school gehad en moest 's avonds nog een paar uur werken. Ik zou tot een bepaalde tijd werken en ik stond met een invaller die er gelukkig wel vaker heeft gestaan. Het was de betreffende tijd en ze was al bijna een uur bezig met een cliënt. Het werd steeds later en andere bewoners zeiden: Meid je tijd zit erop, ga naar huis. Nee want ik laat jullie niet alleen, ik wacht tot X weer beneden is.
Inmiddels was het een half uur later en ik was zo moe en overprikkeld. Vandaag vier ik mijn verjaardag en wilde eigenlijk nog wat dingen doen voor vandaag, wat dus niet gelukt is. Toen ik gisteren eindelijk in de auto zat, wilde ik het liefst een potje janken. Heb het even opgehouden want ik moest mijn aandacht bij de weg houden.
Nu huil ik soms als ik echt even verdrietig ben of als ik tegen mijn grens aanzit, zoals gisteren.
Ik had school gehad en moest 's avonds nog een paar uur werken. Ik zou tot een bepaalde tijd werken en ik stond met een invaller die er gelukkig wel vaker heeft gestaan. Het was de betreffende tijd en ze was al bijna een uur bezig met een cliënt. Het werd steeds later en andere bewoners zeiden: Meid je tijd zit erop, ga naar huis. Nee want ik laat jullie niet alleen, ik wacht tot X weer beneden is.
Inmiddels was het een half uur later en ik was zo moe en overprikkeld. Vandaag vier ik mijn verjaardag en wilde eigenlijk nog wat dingen doen voor vandaag, wat dus niet gelukt is. Toen ik gisteren eindelijk in de auto zat, wilde ik het liefst een potje janken. Heb het even opgehouden want ik moest mijn aandacht bij de weg houden.
zaterdag 14 juli 2018 09:19
Oh ja dat huilerige herken ik zeker, maar ook brak/katerig van sociale activiteiten. Heb er nu last van...
Vind het soms wel heel moeilijk om een balans erin te vinden, want wil wel dingen blijven doen maar merk ook dat het soms gewoon teveel is en dan denk ik achteraf, ik had beter niet kunnen gaan.
Zeker als ik al moe ben en ik heb iets gehad met veel mensen (nu iets werkgerelateerds) dan ga ik daarna zo erg na piekeren dat ik er eigenlijk een schepje bovenop krijg en dus niet meer goed uit die vermoeidheid kom en het omslaat in onrust
Vind het soms wel heel moeilijk om een balans erin te vinden, want wil wel dingen blijven doen maar merk ook dat het soms gewoon teveel is en dan denk ik achteraf, ik had beter niet kunnen gaan.
Zeker als ik al moe ben en ik heb iets gehad met veel mensen (nu iets werkgerelateerds) dan ga ik daarna zo erg na piekeren dat ik er eigenlijk een schepje bovenop krijg en dus niet meer goed uit die vermoeidheid kom en het omslaat in onrust
yesss wijzigde dit bericht op 14-07-2018 09:23
0.18% gewijzigd
zaterdag 14 juli 2018 17:57
zaterdag 14 juli 2018 18:23
Tegenwoordig huil ik weinig. Hoe het komt weet ik niet precies. Ook niet waar andere mensen bij zijn. Vroeger op de lagere school best vaak. Ik raakte gauw in paniek als iets niet lukte of ik iets niet begreep.
In de zomer pieker ik wel meer over mijn sociale leven. Zoals "de liefde". Samen dingen doen, een maatje die echt iets toevoegt aan mijn leven. Juist dan mis iets dat ik nooit heb gehad. Omdat ik het ook ooit wil meemaken. Maar ja, ben een einzelgänger die iemand maar een paar uur verdraagt. Een lastige combinatie. En het feit dat ik weinig vrienden heb. Doe graag dingen alleen, maar het is niet altijd een keuze.
In de zomer pieker ik wel meer over mijn sociale leven. Zoals "de liefde". Samen dingen doen, een maatje die echt iets toevoegt aan mijn leven. Juist dan mis iets dat ik nooit heb gehad. Omdat ik het ook ooit wil meemaken. Maar ja, ben een einzelgänger die iemand maar een paar uur verdraagt. Een lastige combinatie. En het feit dat ik weinig vrienden heb. Doe graag dingen alleen, maar het is niet altijd een keuze.
zaterdag 14 juli 2018 20:24
Heel herkenbaar. Ik heb vandaag mijn verjaardag gevierd (ben aankomende week jarig, niet vandaag hoor) en nu de visite weg is merk ik pas hoe moe ik ben. Heb nu gelukkig vakantie en behalve een weekendje weg heb ik niks gepland staan, heerlijk.yesss schreef: ↑14-07-2018 09:19Oh ja dat huilerige herken ik zeker, maar ook brak/katerig van sociale activiteiten. Heb er nu last van...
Vind het soms wel heel moeilijk om een balans erin te vinden, want wil wel dingen blijven doen maar merk ook dat het soms gewoon teveel is en dan denk ik achteraf, ik had beter niet kunnen gaan.
Zeker als ik al moe ben en ik heb iets gehad met veel mensen (nu iets werkgerelateerds) dan ga ik daarna zo erg na piekeren dat ik er eigenlijk een schepje bovenop krijg en dus niet meer goed uit die vermoeidheid kom en het omslaat in onrust
Maar die balans vinden, blijft een moeilijk iets. De laatste jaren gaat het wel wat beter maar er moet echt iemand met me meekijken omdat ik gauw geneigd ben de hele week vol te proppen.
zaterdag 14 juli 2018 21:25
Ja zo feestjes... Ik vier mijn verjaardag nooit. Volgend jaar word ik 30 en krijg nu al van collega's, kennissen,... te horen van: 'ooh dat wordt een groot feest!'Kwebbeltje91 schreef: ↑14-07-2018 20:24Heel herkenbaar. Ik heb vandaag mijn verjaardag gevierd (ben aankomende week jarig, niet vandaag hoor) en nu de visite weg is merk ik pas hoe moe ik ben. Heb nu gelukkig vakantie en behalve een weekendje weg heb ik niks gepland staan, heerlijk.
Maar die balans vinden, blijft een moeilijk iets. De laatste jaren gaat het wel wat beter maar er moet echt iemand met me meekijken omdat ik gauw geneigd ben de hele week vol te proppen.
Zij mogen gerust feesten hoor, maar ik zal er niet bij zijn. Het liefst kruip ik dan onder de grond. Niet omdat ik ouder word, maar omdat ik gek word van al die berichtjes die op mijn gsm binnenkomen. Ik weet dat het goed bedoeld is maar pff, ik zou er niet van wakker liggen moest iedereen mijn verjaardag vergeten.
zondag 15 juli 2018 07:31
Héél herkenbaar. Gisteravond de hele avond liggen piekeren over een wildvreemde man die iets vond van ons zoontje. 's Avonds ga ik dan piekeren over hoe ik het beter had kunnen aanpakken. Daar bovenop komt dan gepieker over waarom ik dat niet los kan laten.... Héél erg vervelend.
zondag 15 juli 2018 12:03
Ik heb mijn verjaardag samen met die van mijn moeder, stiefvader en oom gevierd. Dan hebben we alles in 1 keer gehad. We doen dat in een speeltuin. Wel druk, maar er staan overal picknicktafels zodat je met kleine(re) groepjes zit.
Nu heb ik vakantie en een jeugdvriendin deze week ook. Zij wil met me naar Blijdorp. Omdat we het lang geleden al eens over samen naar een dierentuin hadden. Ik vind dierentuinen altijd leuk, maar ten 1e ben ik vorig jaar al in Blijdorp gweest. Dan hoef ik niet perse nu weer. En ik heb weinig meer met deze vriendin. Om dan een hele dag met haar samen te zijn, mwah. Zij probeert steeds het contact goed te houden, maar we zijn uit elkaar uit gegroeid. Na 2 uur weten we meestal niks meer te zeggen. Nu heb ik haar op het idee gebracht om bij haar thuis of op het strand daar vlakbij af te spreken. Paar uurtjes en dan weer naar huis.
Nu heb ik vakantie en een jeugdvriendin deze week ook. Zij wil met me naar Blijdorp. Omdat we het lang geleden al eens over samen naar een dierentuin hadden. Ik vind dierentuinen altijd leuk, maar ten 1e ben ik vorig jaar al in Blijdorp gweest. Dan hoef ik niet perse nu weer. En ik heb weinig meer met deze vriendin. Om dan een hele dag met haar samen te zijn, mwah. Zij probeert steeds het contact goed te houden, maar we zijn uit elkaar uit gegroeid. Na 2 uur weten we meestal niks meer te zeggen. Nu heb ik haar op het idee gebracht om bij haar thuis of op het strand daar vlakbij af te spreken. Paar uurtjes en dan weer naar huis.
zondag 15 juli 2018 14:55
Grappig dat je dat zegt, maar ik heb er ook een handje van om mn week te vol te proppen. Op een avond vol energie en na een biertje dan is t gelijk van jaaaa leuk gaan we samen eten! Oid. En pas de week erna dan krijg ik een enorm onrustig gevoel van de te drukke agenda. Misschien denk ik soms dat ik veel sociale dingen plannen leuker vind dan ik ze werkelijk vind :p beetje balans tussen kwantiteit en kwaliteit is het voor mij eigenlijk.Kwebbeltje91 schreef: ↑14-07-2018 20:24Heel herkenbaar. Ik heb vandaag mijn verjaardag gevierd (ben aankomende week jarig, niet vandaag hoor) en nu de visite weg is merk ik pas hoe moe ik ben. Heb nu gelukkig vakantie en behalve een weekendje weg heb ik niks gepland staan, heerlijk.
Maar die balans vinden, blijft een moeilijk iets. De laatste jaren gaat het wel wat beter maar er moet echt iemand met me meekijken omdat ik gauw geneigd ben de hele week vol te proppen.
Gister ben ik naar een festival geweest en vandaag ben ik echt op van alle drukte. En nu alleen in de tuin met de kat. Dieren zijn zo heerlijk
die houden hun bek ook gewoon haha.
zondag 15 juli 2018 16:07
@ hondenmens... met het oog op 'kort houden' s bij haar thuis of op het strandje een goed idee inderdaad. Maar als je vaak snel uitgepraat bent (herken dat wel) is de dierentuin dan niet makkelijker? Dan doe je samen wat en is de gespreksstof makkelijker lijkt me. Over wat er te zien is/wat de dieren doen. Echte gesprekken heb je dan denk ik alleen op de momenten dat je ergens gaat eten of drinken. En dat duurt lang geen twee uur 
zondag 15 juli 2018 17:06
Misschien wel. Maar mijn vakantie is pas begonnen en in de 1e week moet ik altijd bijkomen. Dan wil ik nog niet een hele dag weg. Bovendien gaan we waarschijnlijk met het OV en dan duurt de rit langer. Zijn beiden geen held op de weg. Plus dat ik dan 's morgens al vroeg bij haar moet zijn.dagdromer1986 schreef: ↑15-07-2018 16:07@ hondenmens... met het oog op 'kort houden' s bij haar thuis of op het strandje een goed idee inderdaad. Maar als je vaak snel uitgepraat bent (herken dat wel) is de dierentuin dan niet makkelijker? Dan doe je samen wat en is de gespreksstof makkelijker lijkt me. Over wat er te zien is/wat de dieren doen. Echte gesprekken heb je dan denk ik alleen op de momenten dat je ergens gaat eten of drinken. En dat duurt lang geen twee uur
donderdag 19 juli 2018 09:18
Hebben jullie ook weleens dat je net doet of je iemand niet gezien hebt 
Ik liep net naar de bushalte en daar zat een vrouw hier uit de straat maar zij begint altijd uit het niets hele levensverhalen.... Ik dacht ohneee, zij gaat dan heel de rit naast me zitten natuurlijk. Ben serieus de andere kant op gelopen en daarna terug gelopen en een bus later gepakt
en nu lekker muziek luisteren.
Sowieso van die aanklampers
Ik liep net naar de bushalte en daar zat een vrouw hier uit de straat maar zij begint altijd uit het niets hele levensverhalen.... Ik dacht ohneee, zij gaat dan heel de rit naast me zitten natuurlijk. Ben serieus de andere kant op gelopen en daarna terug gelopen en een bus later gepakt
en nu lekker muziek luisteren.Sowieso van die aanklampers
donderdag 19 juli 2018 11:58
Oh ja hoor. Ik ga bijna nooit met de bus dus dat probleem heb ik niet. Maar een straat verderop woont een vrouw met 2 teckels en die gaat gerust een kwartier staan praten als ik haar tegenkom. Vriendelijk vrouwtje hoor, maar ik heb niet altijd zin om te praten. Als ik haar zie aankomen en denk dat ze me niet ziet, neem ik een andere straat. Mensen doen dat bij soms ook naar mijn idee. Gauw recht vooruit kijken zodra ze mij zien.yesss schreef: ↑19-07-2018 09:18Hebben jullie ook weleens dat je net doet of je iemand niet gezien hebt
Ik liep net naar de bushalte en daar zat een vrouw hier uit de straat maar zij begint altijd uit het niets hele levensverhalen.... Ik dacht ohneee, zij gaat dan heel de rit naast me zitten natuurlijk. Ben serieus de andere kant op gelopen en daarna terug gelopen en een bus later gepakt
Sowieso van die aanklampers
donderdag 19 juli 2018 12:08
Ja heel herkenbaar. Ik heb het zelfs een keer gehad dat ik dus iemand tegenkwam in de verte, dat ik de 1e de beste winkel in liep haha. Dat was dus iemand die echt blijft praten, vreselijk.yesss schreef: ↑19-07-2018 09:18Hebben jullie ook weleens dat je net doet of je iemand niet gezien hebt
Ik liep net naar de bushalte en daar zat een vrouw hier uit de straat maar zij begint altijd uit het niets hele levensverhalen.... Ik dacht ohneee, zij gaat dan heel de rit naast me zitten natuurlijk. Ben serieus de andere kant op gelopen en daarna terug gelopen en een bus later gepakt
Sowieso van die aanklampers
donderdag 19 juli 2018 12:25
Mijn afspraak met die jeugdvriendin is niet doorgegaan. Gisterochtend een berichtje met de vraag of we beter een andere keer konden afspreken. Ze had al een afspraak staan voor die avond en dat was ze vergeten. Tuurlijk, 1e afspraak gaat voor, vind ik. Eigenlijk denk ik dat het een smoes is. Omdat mijn moeder en stiefvader ook mee zouden gaan, maar ze dat niet durft te zeggen. Ze zijn mijn vervoer en omdat ze hun hond wilden laten rennen op het strand vlakbij vriendin. Ik rijd niet graag op onbekend terrein. Kan me best voorstellen dat ze geen zin zou hebben. Ga zelf ook niet graag met iemands ouders erbij weg. Dan moet ik mee voegen naar meer mensen. Achteraf misschien wel beter. Had toch al niet zo'n zin om met haar af te spreken. Deed het meer voor haar. Desondanks heb ik toch fijn gewandeld over een ander strand.
donderdag 19 juli 2018 13:09
Ik doe dat nooit, want de ander ziet dat echt wel. Je ziet het zelf ook als iemand je ontwijkt of je loopt het risico dat iemand alsnog naar je toekomt om gedag te zeggen. Ik houd liever zelf de situatie in de hand dan dat ik in het nauw word gedreven. Ik ga echt geen trein later nemen omdat ik een bekende zie. Dan beïnvloedt mijn introvert-zijn mijn leven te veel vind ik.yesss schreef: ↑19-07-2018 09:18Hebben jullie ook weleens dat je net doet of je iemand niet gezien hebt
Ik liep net naar de bushalte en daar zat een vrouw hier uit de straat maar zij begint altijd uit het niets hele levensverhalen.... Ik dacht ohneee, zij gaat dan heel de rit naast me zitten natuurlijk. Ben serieus de andere kant op gelopen en daarna terug gelopen en een bus later gepakt
Sowieso van die aanklampers
Ik zwaai of zeg hallo en ga ergens anders zitten. Zeker toen ik dagelijks met de trein naar werk ging. Je wil toch niet steeds in tijgersluipgang andere treinende collega's hoeven ontwijken. Dus ik groet en loop door naar een ander plekje, of ik zeg gewoon dat ik even alleen ga zitten. Na een aantal keer weet men het van je en blijft het automatisch bij een wederzijdse groet. Ook bij buren in de straat doe ik dat. Ik verminder ook geen snelheid.
donderdag 19 juli 2018 13:26
Ze zag het niet hoor Liz 
, ze keek de andere kant op. Het is echt niet dat ik recht op haar af liep en ineens omdraaide ofzo.
Doe het trouwens niet altijd hoor en zeg het ook echt wel als ik even geen tijd heb of wat dan ook. Maar mensen die heel hun levensverhaal ophangen, ja die ontloop ik liever. Geen energie voor en daarnaast had ik genoeg tijd voor een bus later en kon ik nu lekker een muziekje luisteren.
, ze keek de andere kant op. Het is echt niet dat ik recht op haar af liep en ineens omdraaide ofzo. Doe het trouwens niet altijd hoor en zeg het ook echt wel als ik even geen tijd heb of wat dan ook. Maar mensen die heel hun levensverhaal ophangen, ja die ontloop ik liever. Geen energie voor en daarnaast had ik genoeg tijd voor een bus later en kon ik nu lekker een muziekje luisteren.
yesss wijzigde dit bericht op 19-07-2018 13:30
1.82% gewijzigd
donderdag 19 juli 2018 13:27
Haha ja dat ken ik. Daar heb je gewoon niet altijd zin in en inderdaad voorzal bij mensen die blijven praten.Kwebbeltje91 schreef: ↑19-07-2018 12:08Ja heel herkenbaar. Ik heb het zelfs een keer gehad dat ik dus iemand tegenkwam in de verte, dat ik de 1e de beste winkel in liep haha. Dat was dus iemand die echt blijft praten, vreselijk.
