Relaties
alle pijlers
man heeft gevoelens voor een collega. Nog samen op vakantie?
vrijdag 20 juli 2018 om 19:21
Hallo, ik had nooit nooit nooit gedacht dat ik hier een topic over zou openen, omdat het zo'n beetje het allerverste scenario is wat ik in mijn hoofd kon halen als ik denk aan mijn relatie.
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
maandag 30 juli 2018 om 11:22
En overkomt niet alleen mannen, vrouwen worstelen met dezelfde levensvragen.
maandag 30 juli 2018 om 11:27
Ja en dat is ook heel reeel. En in zo’n fase kan het gebeuren dat je conclusie is dat je niet langer tevreden bent met jouw keuzes, gevolg kan zijn dat je verliefd wordt op een ander, gevolg kan zijn dat je afscheid wilt nemen van je oude leven, gevolg kan zijn dat dat weer leidt tot depressie. Maar hoe kan ook die midlife komt vanzelf weer tot een einde maar het wil niet zeggen dat de oude situatie in stand blijft. het wil ook helemaal niet zeggen dat degene die gaat die doet in een vlaag van verstandsverbijstering. Het is een proces van jaren. Ik vind het ontzettend fout om alle huwelijkscrises af te schuiven op een midlife van de man. Daarmee ga je zo voorbij aan wat een relatie is, namelijk een wisselwerking tussen twee individuen.
maandag 30 juli 2018 om 11:28
een midlife is een fase, waar TO waarschijnlijk zelf ook in zit. Laat haar dan lezen over haar eigen proces want over het proces van haar man gaat ze nietOuwedibbes schreef: ↑30-07-2018 11:20Ik heb het over een verschijnsel dat zoveel voorkomt dat wetenschappers/academici het interessant genoeg vonden om onderzoek naar te doen en er vervolgens boeken over geschreven hebben. Niet over vrouwen die hun man beschouwen als een kind of als project.
Ik denk dat Dyer duidelijkheid probeert te krijgen en het lezen van literatuur kan daarbij helpen om het voor haar op een rijtje te krijgen. Wat niet wil zeggen dat het helpt om de relatie te redden. Haar man moet zelf doen wat hij nodig acht om zijn leven op wat voor manier dan ook weer op de rails te krijgen.
maandag 30 juli 2018 om 11:37
Eens.S-Meds schreef: ↑30-07-2018 11:27Ja en dat is ook heel reeel. En in zo’n fase kan het gebeuren dat je conclusie is dat je niet langer tevreden bent met jouw keuzes, gevolg kan zijn dat je verliefd wordt op een ander, gevolg kan zijn dat je afscheid wilt nemen van je oude leven, gevolg kan zijn dat dat weer leidt tot depressie. Maar hoe kan ook die midlife komt vanzelf weer tot een einde maar het wil niet zeggen dat de oude situatie in stand blijft. het wil ook helemaal niet zeggen dat degene die gaat die doet in een vlaag van verstandsverbijstering. Het is een proces van jaren. Ik vind het ontzettend fout om alle huwelijkscrises af te schuiven op een midlife van de man. Daarmee ga je zo voorbij aan wat een relatie is, namelijk een wisselwerking tussen twee individuen.
maandag 30 juli 2018 om 12:08
Maar wat als je er last van hebt als je partner in de midlife crisis zit? Als hij ineens elk weekend gaat stappen en daarbij zijn gezin en zijn taken thuis vergeet? Dan kun je toch niet zeggen dat je dat proces maar bij je partner moet laten? Dan zal je toch het gesprek moeten aangaan en je dus met dat proces moeten bemoeien?
Creativity is intelligence having fun
maandag 30 juli 2018 om 14:06
Mooi gezegd. Een vriendin van mij zit er midden in. Ik zie wat het met haar doet. Maakt me iets milder tegenover mijn ex moet ik zeggen. Al neem ik hem nog steeds wel kwalijk dat hij echt nooit ook maar heeft geprobeerd te praten. Maar of dat het resultaat anders had gemaakt weet ik eerlijk gezegd niet.S-Meds schreef: ↑30-07-2018 11:27Ja en dat is ook heel reeel. En in zo’n fase kan het gebeuren dat je conclusie is dat je niet langer tevreden bent met jouw keuzes, gevolg kan zijn dat je verliefd wordt op een ander, gevolg kan zijn dat je afscheid wilt nemen van je oude leven, gevolg kan zijn dat dat weer leidt tot depressie. Maar hoe kan ook die midlife komt vanzelf weer tot een einde maar het wil niet zeggen dat de oude situatie in stand blijft. het wil ook helemaal niet zeggen dat degene die gaat die doet in een vlaag van verstandsverbijstering. Het is een proces van jaren. Ik vind het ontzettend fout om alle huwelijkscrises af te schuiven op een midlife van de man. Daarmee ga je zo voorbij aan wat een relatie is, namelijk een wisselwerking tussen twee individuen.
maandag 30 juli 2018 om 14:14
Gelukkig gaat mijn man niet stappen. In mijn/ons geval is zijn gedrag niet heel raar, behalve dat hij erg veel bezig is met zichzelf en 'het leven'. En dus ook die twijfels ervaart, somber kan zijn, etc.
Misschien zit ik ook wel in een midlife fase. Alleen was die fase tot voor kort juist een van zin in de toekomst. Ik had juist het gevoel dat ik na zaaien kon gaan oogsten. Volgens mij zit mijn man er meer mee dat zaaien een beetje in het verleden begint te liggen. Hij is ook echt seksueel met zichzelf bezig en verwart dat wat ooit zo vanzelfsprekend was nu misschien een andere lading krijgt. Dat soort gevoelens heb ik dan weer veel minder en het is ook niet zo dat ik hem daarin heb kunnen troosten. Lijkt wel of zijn ego regelrecht verbinden is met dat orgaan.
Misschien zit ik ook wel in een midlife fase. Alleen was die fase tot voor kort juist een van zin in de toekomst. Ik had juist het gevoel dat ik na zaaien kon gaan oogsten. Volgens mij zit mijn man er meer mee dat zaaien een beetje in het verleden begint te liggen. Hij is ook echt seksueel met zichzelf bezig en verwart dat wat ooit zo vanzelfsprekend was nu misschien een andere lading krijgt. Dat soort gevoelens heb ik dan weer veel minder en het is ook niet zo dat ik hem daarin heb kunnen troosten. Lijkt wel of zijn ego regelrecht verbinden is met dat orgaan.
dinsdag 31 juli 2018 om 14:02
Ik denk dat een midlife crisis ook een echte crisis is, anders zou het woord wel anders heten. Het is uberhaupt normaal om met bepaalde momenten in je leven te reflecteren. Zeker als bepaalde fases (bijna) aflopen. Want dat kan misschien wel wat pijnlijk voelen en wat komt ervoor in de plaats?
Maar het verbaasd me wel hoeveel mannen (?) kennelijk in die fase een balans opmaken en beslissen dat ze al lang niet meer gelukkig waren. Hoe kan dat dan? Heb je daar dan nooit eerder bij stil gestaan? Ik bedoel, geluk is niet maakbaar, maar je bent er toch ook zelf bij als je dingen blijft doen waar je ongelukkig van wordt? Ik denk dat het altijd goed is om ongeacht welke levensfase je je in bevindt, te kijken of je dat doet wat bij je past en hoe je dat anders zoveel mogelijk kan laten aansluiten. En misschien ook realistische verwachtingen hebben. Het is simpelweg niet realistisch om te denken dat je met een andere baan, vrouw, huis, kind nooit meer dingen tegenkomt die je niet leuk vindt.
Dus zou het voor mannen iets puur hormonaals zijn wat hen van slag brengt? Of hebben ze echt slecht stilgestaan bij zichzelf?
Maar het verbaasd me wel hoeveel mannen (?) kennelijk in die fase een balans opmaken en beslissen dat ze al lang niet meer gelukkig waren. Hoe kan dat dan? Heb je daar dan nooit eerder bij stil gestaan? Ik bedoel, geluk is niet maakbaar, maar je bent er toch ook zelf bij als je dingen blijft doen waar je ongelukkig van wordt? Ik denk dat het altijd goed is om ongeacht welke levensfase je je in bevindt, te kijken of je dat doet wat bij je past en hoe je dat anders zoveel mogelijk kan laten aansluiten. En misschien ook realistische verwachtingen hebben. Het is simpelweg niet realistisch om te denken dat je met een andere baan, vrouw, huis, kind nooit meer dingen tegenkomt die je niet leuk vindt.
Dus zou het voor mannen iets puur hormonaals zijn wat hen van slag brengt? Of hebben ze echt slecht stilgestaan bij zichzelf?
dinsdag 31 juli 2018 om 14:10
Het klinkt echt heel goed: samen werken aan weer een toekomst. Dat gun ik je van harte.
Maar...
Mij bekruipt toch een unheimisch gevoel en dan vooral ten aanzien van het seksuele aspect. Want: hij wordt verliefd op een ander, stuurt berichten naar haar die intiem zijn, en het lag alleen aan haar dat er geen seks is geweest. Aan de andere kant klaag jij dat er te weinig intimiteit is. Dan barst de bom, en twee dagen daarna bejubel je dat hij intiem met je wil zijn - wat dan een paar dagen later gebeurd. De focus verschuift dan volledig van het oorspronkelijke probleem (emotionele ontrouw, ongelukkig zijn over de relatie) naar een seksuoloog voor het oplossen van zijn erectieprobleem.
Misschien zie ik het helemaal verkeerd, maar ik heb het idee dat je een slagaderlijke bloeding probeert te stelpen met een zwaluwstaartje.
Ik snap dat het héél fijn voor jou is om je gewenst te voelen. Maar de basis is, dat híj de reden is dat jij je tijden niet begeerd hebt gevoeld.
Dus ik herhaal maar mijn eerder aan je gestelde vraag: wat wil jij eigenlijk?
Maar...
Mij bekruipt toch een unheimisch gevoel en dan vooral ten aanzien van het seksuele aspect. Want: hij wordt verliefd op een ander, stuurt berichten naar haar die intiem zijn, en het lag alleen aan haar dat er geen seks is geweest. Aan de andere kant klaag jij dat er te weinig intimiteit is. Dan barst de bom, en twee dagen daarna bejubel je dat hij intiem met je wil zijn - wat dan een paar dagen later gebeurd. De focus verschuift dan volledig van het oorspronkelijke probleem (emotionele ontrouw, ongelukkig zijn over de relatie) naar een seksuoloog voor het oplossen van zijn erectieprobleem.
Misschien zie ik het helemaal verkeerd, maar ik heb het idee dat je een slagaderlijke bloeding probeert te stelpen met een zwaluwstaartje.
Ik snap dat het héél fijn voor jou is om je gewenst te voelen. Maar de basis is, dat híj de reden is dat jij je tijden niet begeerd hebt gevoeld.
Dus ik herhaal maar mijn eerder aan je gestelde vraag: wat wil jij eigenlijk?
dinsdag 31 juli 2018 om 14:19
hormonen worden getriggerd door verliefdheid, zeker. Maar dat hij het anderhalf jaar verzweeg zegt iets over jullie relatieOuwedibbes schreef: ↑31-07-2018 14:14Midlifecrisis ? Ik gooi het op de biologie. Hormonen dus. Bij vrouwen gebeurt dat ook. Laatste kans voor de natuur om nog 1 keer nageslacht te produceren met een ander genenpaar. Goed voor de evolutie.
dinsdag 31 juli 2018 om 14:21
ik denk dat in een gezin met jonge kinderen weinig tot geen ruimte is om na te denken over je eigen geluk. Die ruimte komt als de kinderen ouder zijn.diyer schreef: ↑31-07-2018 14:02Ik denk dat een midlife crisis ook een echte crisis is, anders zou het woord wel anders heten. Het is uberhaupt normaal om met bepaalde momenten in je leven te reflecteren. Zeker als bepaalde fases (bijna) aflopen. Want dat kan misschien wel wat pijnlijk voelen en wat komt ervoor in de plaats?
Maar het verbaasd me wel hoeveel mannen (?) kennelijk in die fase een balans opmaken en beslissen dat ze al lang niet meer gelukkig waren. Hoe kan dat dan? Heb je daar dan nooit eerder bij stil gestaan? Ik bedoel, geluk is niet maakbaar, maar je bent er toch ook zelf bij als je dingen blijft doen waar je ongelukkig van wordt? Ik denk dat het altijd goed is om ongeacht welke levensfase je je in bevindt, te kijken of je dat doet wat bij je past en hoe je dat anders zoveel mogelijk kan laten aansluiten. En misschien ook realistische verwachtingen hebben. Het is simpelweg niet realistisch om te denken dat je met een andere baan, vrouw, huis, kind nooit meer dingen tegenkomt die je niet leuk vindt.
Dus zou het voor mannen iets puur hormonaals zijn wat hen van slag brengt? Of hebben ze echt slecht stilgestaan bij zichzelf?
dinsdag 31 juli 2018 om 14:24
Ik geloof echt nooit dat iemand ANDERHALF jaar lang verliefd kan zijn en dat ook regelmatig uitspreekt zonder dat er een verhouding uit ontstaat. Het feit dat hij het nu opbiecht vind ik vooral verontrustend. Alsof hij, om het voor zichzelf te rechtvaardigen, nog één laatste reddingspoging onderneemt voordat hij gaat.
dinsdag 31 juli 2018 om 14:51
De kans bestaat inderdaad dat als hij wel een seksuele relatie had met collega, dat de seks met TO op gevoelsniveau voor hem voelt als vreemdgaan. Waardoor dus seksuele problemen als slap worden, door psychische toestand.YagaBaba schreef: ↑31-07-2018 14:24Ik geloof echt nooit dat iemand ANDERHALF jaar lang verliefd kan zijn en dat ook regelmatig uitspreekt zonder dat er een verhouding uit ontstaat. Het feit dat hij het nu opbiecht vind ik vooral verontrustend. Alsof hij, om het voor zichzelf te rechtvaardigen, nog één laatste reddingspoging onderneemt voordat hij gaat.
dinsdag 31 juli 2018 om 16:52
Ik begrijp echt dat jullie blijven hameren op seks tussen hem en collega. Maar ik moet er vooralsnog vanuit gaan dat dat niet gebeurt is. Ik heb er nogmaals geen reden voor om te denken dat het wel gebeurt is. En al zou het gebeurt zijn, dan is het voor mij de extra leugen die maakt dat het onverkoopbaar is geworden (nadat ik eerlijkheid heb geeist) en niet de sex op zichzelf. Nogmaals, ik ben niet zo heel bang voor seks of voor seks met anderen. Sterker, ik zou in een goede relatie inmiddels geen probleem hebben om een soort soft swingers relatie te hebben (daarmee bedoel ik af en toe seks delen met anderen). Dat dus even om duidelijk te maken welke lading ik met het ouder worden zelf ben gaan toekennen aan seks als daad.
En ja, ik vind het vreselijk fijn dat we veel intimiteit hebben. Dat hebben hij en ik echt gemist. De intimiteit werd vaak door hem afgeketst op het feit dat hij erectieproblemen had, waardoor hij zichzelf begon terug te trekken op emotioneel en fysiek vlak. Ik ben erg blij dat hij weer intimiteit opzoekt. Niet omdat zijn erectieproblemen zijn opgelost. Maar wel omdat hij zich (weer) kwetsbaar durft op te stellen. En hoe lang dat aanhoudt dat weet ik niet. Ik hoop dat we nog heel lang deze fase van complete eerlijkheid en openheid en kwetsbaarheid vasthouden. Omdat ik merk dat we vreselijk veel leren van deze fase.
Dus ja, hij baalt als een stekker als zijn penis dienst weigert. Maar gelukkig weerhoudt hem dat nu niet in verder vrijen en anders vrijen. Dat is wel even een groot verschil met 2 weken geleden, waarbij hij zich als een diep teleurgestelde en vernederde man zich van mij wegdraaide en verdere intimiteit afkapte. En ik geloof hem ook wel heel eerlijk als hij vermoedt dat dit een groot deel van de verwijdering heeft veroorzaakt. Gebrek aan intimiteit, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan zoveel eigenlijk, als ik zie wat seks eigenlijk doet voor ons beiden. Het is letterlijk bindmiddel. Je bent liever naar elkaar, eerlijker, begripvoller, verdraagzamer, zorgzamer en ga zo maar door. Idioot eigenlijk hoeveel (gebrek aan) seks écht doet met je.
En ja, ik vind het vreselijk fijn dat we veel intimiteit hebben. Dat hebben hij en ik echt gemist. De intimiteit werd vaak door hem afgeketst op het feit dat hij erectieproblemen had, waardoor hij zichzelf begon terug te trekken op emotioneel en fysiek vlak. Ik ben erg blij dat hij weer intimiteit opzoekt. Niet omdat zijn erectieproblemen zijn opgelost. Maar wel omdat hij zich (weer) kwetsbaar durft op te stellen. En hoe lang dat aanhoudt dat weet ik niet. Ik hoop dat we nog heel lang deze fase van complete eerlijkheid en openheid en kwetsbaarheid vasthouden. Omdat ik merk dat we vreselijk veel leren van deze fase.
Dus ja, hij baalt als een stekker als zijn penis dienst weigert. Maar gelukkig weerhoudt hem dat nu niet in verder vrijen en anders vrijen. Dat is wel even een groot verschil met 2 weken geleden, waarbij hij zich als een diep teleurgestelde en vernederde man zich van mij wegdraaide en verdere intimiteit afkapte. En ik geloof hem ook wel heel eerlijk als hij vermoedt dat dit een groot deel van de verwijdering heeft veroorzaakt. Gebrek aan intimiteit, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan zoveel eigenlijk, als ik zie wat seks eigenlijk doet voor ons beiden. Het is letterlijk bindmiddel. Je bent liever naar elkaar, eerlijker, begripvoller, verdraagzamer, zorgzamer en ga zo maar door. Idioot eigenlijk hoeveel (gebrek aan) seks écht doet met je.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:00
Dat is inderdaad heel ongeloofwaardig. Ik schreef al eerder: eenmaal naar elkaar uitgesproken is het hek van de dam. Er zijn waarschijnlijk toekomstplannen gemaakt, beloften gedaan.
lila01 wijzigde dit bericht op 31-07-2018 18:06
0.62% gewijzigd
dinsdag 31 juli 2018 om 18:05
Die kwetsbaarheid die je man nu toont komt waarschijnlijk ook omdat zijn eigen emoties dicht onder de oppervlakte zitten. Dat gebeurt als je in een rollercoaster van verliefdheid en vreemdgaan zit.
TO, ik snap dat jij blij bent met zijn eerlijkheid en openheid, maar er is een stukje dat hij geheim houdt.
TO, ik snap dat jij blij bent met zijn eerlijkheid en openheid, maar er is een stukje dat hij geheim houdt.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:13
De timing is opvallend. Collega heeft vakantie. Man van TO analyseert veel om te verklaren waarom het volgens hem zo stroef loopt in het huwelijk. Hij lijkt alvast een voorschotje te nemen op wat komen gaat. Ik hoop het niet voor TO, maar ik denk dat het naief is om de 'andere vrouw' in dit geval buiten beschouwing te laten. Zij is namelijk de reden voor zijn twijfels en onvrede.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:17
Nee, de erectieproblemen zijn ca. 3 jaar geleden begonnen te ontstaan. In dat jaar daarvoor (dus dan spreken we over ca. 4 jaar geleden) hadden we wel steeds minder vaak seks en moesten we daar ook echt tijd voor inruimen. Dan kon het zomaar gebeuren dat we twee, soms wel drie weken niet vreeën. Terwijl dat niet ons normale doen is. En van steeds minder vrijen werd het voor mijn man ook steeds moeilijker om tot een orgasme te komen of zijn opwinding vast te houden. En die teleurstelling in zichzelf maakte hem van lieverlee steeds faalangstiger, totdat daadwerkelijke penetratie bijna niet ging, omdat hij binnen een minuut al verslapte. Dus het bestaat al best wel lang eigenlijk. Ik denk dat we in 1 jaar tijd misschien nog maar 5 keer goede seks hadden waar hij zijn erectie kon vasthouden. Alle andere pogingen waren teleurstellingen (en waarom het die 5 keer dan wel lukten weten we niet. Toevalstreffer ofzo.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:20
Sorry, maar dit is idioot en bijna lachwekkend. Je kunt van veel mannen waarschijnlijk veel zeggen, maar niet dat die van mij dom is. Een getrouwde christelijke vrouw uit een dorpje zo´n uur bij ons vandaan met twee jonge kindjes is nou niet bepaald de catch van de dag en dat weet mijn man ook echt wel. Kan je er nog wel lekker op los fantaseren, maar hij heeft bepaald geen ambitie om weekend vader te worden van zijn eigen kinderen en overnieuw te beginnen met twee jonge kinderen van een andere man. Hoe ´lekker´ het wijf ook is (en zelfs dat valt nog wel tegen).
