Relaties
alle pijlers
Help! Zwanger van scharrel
maandag 30 juli 2018 om 20:44
-MissMaran schreef: ↑30-07-2018 20:22Het wordt nog een lange leerweg, sterkte..
Als jij deze weg wilt kiezen dan staat je nog wat te wachten vrees ik met deze houding. Als je van je kind houdt dan handel je uit liefde voor ' het kind' altijd en als jouw motieven verkeerd waren dan wordt je daar altijd op afgerekend en tenzij je verwekker geen enge pedo is kan hij altijd contact houden met je kind.
Mijn moeder deed hetzelfde als jij en ik heb geen contact meer met mijn moeder.
Wel met mijn vader die ik op latere leeftijd alsnog heb leren kennen.
anoniem_373411 wijzigde dit bericht op 31-07-2018 19:54
72.95% gewijzigd
maandag 30 juli 2018 om 20:54
siri20172017 schreef: ↑30-07-2018 20:44Waar heb jij het precies over als ik vragen mag?
Ik heb alleen aangegeven dat als hij besluit weg te lopen van de situatie, niks wil horen over de zwangerschap, niet bij geboorte wil zijn, en opeens op de stoep staat als kind 5 is dat het dan beetje te laat is om co ouderschap af te gaan dwingen. Je kan namelijk niet eerst 5 jaar je verantwoording ontlopen en als het kind iets ouder is EISEN dat het kind bij een vreemde gaat wonen de helft van de tijd. Hij kan wettelijk ook niks want dan zal hij hem niet erkennen of alimentatie gaan betalen.
Hij kan het altijd middels een rechtszaak proberen
Abortus heb ik overwogen, maar doordat ik 10 jaar geleden dit heb gedaan en daardoor in een depressie beland was, en letterlijk nachtmerries ervaarde en ontzettend veel spijt had, krijg ik al hartkloppingen bij het idee. Het lukt mij mentaal gewoon niet om dit te doen, heb dag tegen deze gevoelens gevochten en abortus overwogen maar het is letterlijk traumatisch voor mij om dan hysterisch op die stoel te gaan liggen als ik echt niet wil.
Welke stoel? Je bent nog maar kort zwanger. Je krijgt dan een paar pillen die je moet slikken.
maandag 30 juli 2018 om 21:05
Nee hij had geen serieuze gevoelens omdat jullie aan het scharrelen waren, maar denk dat je er inderdaad alleen voorstaat. Sterkte daarmee want het wordt echt niet makkelijk.siri20172017 schreef: ↑30-07-2018 20:44Waar heb jij het precies over als ik vragen mag?
Er staat nergens in het verhaal dat hij geen contact mag/ zou mogen met zijn kind. Ik heb hem gevraagd hoe hij in de situatie staat, en hij geeft aan nog niet te weten of hij contact wil, even alles laten bezinken en bespreken met familie. Nou dat is prima toch? Ik kan hem niet dwingen contact te hebben met zijn kind, ik zou het uiteraard heel erg vinden voor het kind en dit ook met hem bespreken wat dit met een kind kan doen. Wij hebben ook afgesproken om samen naar een instantie te gaan en hulp te zoeken om dit allemaal te bespreken.
Ik heb alleen aangegeven dat als hij besluit weg te lopen van de situatie, niks wil horen over de zwangerschap, niet bij geboorte wil zijn, en opeens op de stoep staat als kind 5 is dat het dan beetje te laat is om co ouderschap af te gaan dwingen. Je kan namelijk niet eerst 5 jaar je verantwoording ontlopen en als het kind iets ouder is EISEN dat het kind bij een vreemde gaat wonen de helft van de tijd. Hij kan wettelijk ook niks want dan zal hij hem niet erkennen of alimentatie gaan betalen.
En natuurlijk mocht hij van gedachten veranderen zal ik niet op wraak uit zijn of bitter zijn, hij mag zijn kind dan natuurlijk ontmoeten en zien...maar dat heeft dan tijd nodig en moet opgebouwd worden. Het is namelijk ook niet in het belang van het kind dat een vader na 5 jaar opeens op de stoep staat en dat alles maar moet wijken omdat hij daar dan toevallig nu klaar voor is. Het gaat om het belang van het KIND en ik zal contact never nooit weigeren.
Verder vinden sommigen het egoïstisch dat hij geen keuze heeft, of dat ik hem dwing vader te worden.
Er zijn 2 opties : abortus of kindje houden. Adoptie is voor beiden geen optie.
Abortus heb ik overwogen, maar doordat ik 10 jaar geleden dit heb gedaan en daardoor in een depressie beland was, en letterlijk nachtmerries ervaarde en ontzettend veel spijt had, krijg ik al hartkloppingen bij het idee. Het lukt mij mentaal gewoon niet om dit te doen, heb dag tegen deze gevoelens gevochten en abortus overwogen maar het is letterlijk traumatisch voor mij om dan hysterisch op die stoel te gaan liggen als ik echt niet wil.
Het zijn geen ideale omstandigheden. Ik heb de financiële middelen en ik zal onvoorwaardelijk van mijn kind gaan houden, ongewenst of niet....en het kind ook nooit laten voelen dat het ongewenst was.
Ik heb de financiële middelen om een jaar thuis te blijven en er voor ons kind te zijn, bij hem ligt dat wel anders. Daardoor stelde ik ook voor om het samen te proberen in een woning, maar als hij geen gevoelens voor mij heeft dan houd het op.
Hij gaf ook aan dat hij zijn kind wss niet wil delen ( de omgang) met ons kind, en dat hij dan fulltime vader zou zijn. Het komt over alsof hij zich voor mij schaamt, en ons kind dan als minder zou zien ofzo?
Hoe dan ook, het is mijn eigen schuld, erg onverantwoordelijk geweest en verder eis of veracht ik niks van hem. Ik ben alleen erg teleurgesteld want ik had gehoopt dat we het toch samen hadden kunnen proberen. Alleen al proberen
Maar blijkbaar ben ik maanden om de tuin geleid en heeft hij nooit serieuze intenties met mij gehad. Pijnlijk !
maandag 30 juli 2018 om 21:15
En hoe durf je hem over 5, 10 of 15 jaar niet toe te laten? Hij heeft daar recht op wannneer hij pas wil. En denk aan kind, die ga je dat toch niet ontnemen?! Het is geen vreemde, het is de vader en die kan je ook op je 20 ste leren kennen!!
En waarom moet hij bij de geboorte aanwezig zijn?! Je bent alleen bezig met eigen belang en niet die van dat arme kind. Hoe meer je die man onder druk zet des te harder hij wegrent (en gelijk ook) Wellicht draait hij bij als hij niets beters vind.
En waarom moet hij bij de geboorte aanwezig zijn?! Je bent alleen bezig met eigen belang en niet die van dat arme kind. Hoe meer je die man onder druk zet des te harder hij wegrent (en gelijk ook) Wellicht draait hij bij als hij niets beters vind.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 31-07-2018 08:22
Reden: ongepast
Reden: ongepast
33.52% gewijzigd
maandag 30 juli 2018 om 21:19
Goh, to, gaandeweg verandert het verhaal steeds. Eerst mocht je geen abortus vanwege je geloof, nu wil je niet vanwege een traumatische eerdere abortus met een depressie als gevolg. Eerst was het een scharrel, nu schets je het beeld dat je een toekomst met hem zag en nu de afgewezen vrouw bent. Wat is het nu? En, wat wil je nu?
De adviezen zijn redelijk unaniem, en jouw reactie daarop is weerleggen, ja-maren en je verhaal veranderen. Conclusie : je wil geen advies. Wat wil je wel, ik bedoel hier op het forum?
De adviezen zijn redelijk unaniem, en jouw reactie daarop is weerleggen, ja-maren en je verhaal veranderen. Conclusie : je wil geen advies. Wat wil je wel, ik bedoel hier op het forum?
maandag 30 juli 2018 om 21:33
Wow wat een walgelijke reactie.Ksenija schreef: ↑30-07-2018 21:1510 jaar geleden abortus gehad?
Ook van een scharrel weer? Mens, zie je dan echt niet dat je totaal van het spoor af bent? Je had je moeten laten castreren.
En hoe durf je hem over 5, 10 of 15 jaar niet toe te laten? Hij heeft daar recht op wannneer hij pas wil. En denk aan kind, die ga je dat toch niet ontnemen?! Het is geen vreemde, het is de vader en die kan je ook op je 20 ste leren kennen!!
En waarom moet hij bij de geboorte aanwezig zijn?! Je bent alleen bezig met eigen belang en niet die van dat arme kind. Hoe meer je die man onder druk zet des te harder hij wegrent (en gelijk ook) Wellicht draait hij bij als hij niets beters vind.
En ze zegt helemaal nergens dat vader kind niet meer mag zien na 5 jaar. Ze zegt alleen dat hij dan geen co ouderschap moet verwachten. Wat mij niet meer dan logisch lijkt, aangezien hij een vreemde voor zijn kind zal zijn.
maandag 30 juli 2018 om 22:01
siri20172017 schreef: ↑30-07-2018 20:44Waar heb jij het precies over als ik vragen mag?
Er staat nergens in het verhaal dat hij geen contact mag/ zou mogen met zijn kind. Ik heb hem gevraagd hoe hij in de situatie staat, en hij geeft aan nog niet te weten of hij contact wil, even alles laten bezinken en bespreken met familie. Nou dat is prima toch? Ik kan hem niet dwingen contact te hebben met zijn kind, ik zou het uiteraard heel erg vinden voor het kind en dit ook met hem bespreken wat dit met een kind kan doen.je wil dus op zijn schuldgevoel inpraten?! Wij hebben ook afgesproken om samen naar een instantie te gaan en hulp te zoeken om dit allemaal te bespreken.
Ik heb alleen aangegeven dat als hij besluit weg te lopen van de situatie, niks wil horen over de zwangerschap, niet bij geboorte wil zijn, en opeens op de stoep staat als kind 5 is dat het dan beetje te laat is om co ouderschap af te gaan dwingen. Je kan namelijk niet eerst 5 jaar je verantwoording ontlopen en als het kind iets ouder is EISEN dat het kind bij een vreemde gaat wonen de helft van de tijd. Hij kan wettelijk ook niks want dan zal hij hem niet erkennen of alimentatie gaan betalen. jr zet hem onder druk en je klinkt vreselijk! Hij kan ditvyrouwens wel via de rechter regelen
En natuurlijk mocht hij van gedachten veranderen zal ik niet op wraak uit zijn of bitter zijn, hij mag zijn kind dan natuurlijk ontmoeten en zien...maar dat heeft dan tijd nodig en moet opgebouwd worden. Het is namelijk ook niet in het belang van het kind dat een vader na 5 jaar opeens op de stoep staat en dat alles maar moet wijken omdat hij daar dan toevallig nu klaar voor is. Het gaat om het belang van het KIND en ik zal contact never nooit weigeren.
Verder vinden sommigen het egoïstisch dat hij geen keuze heeft, of dat ik hem dwing vader te worden.
Er zijn 2 opties : abortus of kindje houden. Adoptie is voor beiden geen optie.
Abortus heb ik overwogen, maar doordat ik 10 jaar geleden dit heb gedaan en daardoor in een depressie beland was, en letterlijk nachtmerries ervaarde en ontzettend veel spijt had, krijg ik al hartkloppingen bij het idee. Het lukt mij mentaal gewoon niet om dit te doen, heb dag tegen deze gevoelens gevochten en abortus overwogen maar het is letterlijk traumatisch voor mij om dan hysterisch op die stoel te gaan liggen als ik echt niet wil. ga dan nu naar de huisarts dan is deze stoel niet nodig. Je weet dat best maar gebruikt jouw verleden nu als drukmiddel om dit kindje te houden
Het zijn geen ideale omstandigheden. Ik heb de financiële middelen en ik zal onvoorwaardelijk van mijn kind gaan houden, ongewenst of niet....en het kind ook nooit laten voelen dat het ongewenst was.
Ik heb de financiële middelen om een jaar thuis te blijven en er voor ons kind te zijn, bij hem ligt dat wel anders. Daardoor stelde ik ook voor om het samen te proberen in een woning, maar als hij geen gevoelens voor mij heeft dan houd het op.
Hij gaf ook aan dat hij zijn kind wss niet wil delen ( de omgang) met ons kind, en dat hij dan fulltime vader zou zijn. Het komt over alsof hij zich voor mij schaamt, en ons kind dan als minder zou zien ofzo?
Hoe dan ook, het is mijn eigen schuld, erg onverantwoordelijk geweest en verder eis of veracht ik niks van hem. Ik ben alleen erg teleurgesteld want ik had gehoopt dat we het toch samen hadden kunnen proberen. Alleen al proberen
Maar blijkbaar ben ik maanden om de tuin geleid en heeft hij nooit serieuze intenties met mij gehad. Pijnlijk ! je noemt hem zelf je scharrel, dus pijnlijk? Je wist toch dat jullie alleen maar scharrelde? Dit en bovenstaande ingedrukte stukje bevestigen alleen maar dat je bewust zwanger bent geworden om hem aan he te binden. Ik vind het echt heel erg voor de man in kwestie
maandag 30 juli 2018 om 23:13
Er klopt niks van je verhaal.siri20172017 schreef: ↑30-07-2018 20:44Waar heb jij het precies over als ik vragen mag?
Er staat nergens in het verhaal dat hij geen contact mag/ zou mogen met zijn kind. Ik heb hem gevraagd hoe hij in de situatie staat, en hij geeft aan nog niet te weten of hij contact wil, even alles laten bezinken en bespreken met familie. Nou dat is prima toch? Ik kan hem niet dwingen contact te hebben met zijn kind, ik zou het uiteraard heel erg vinden voor het kind en dit ook met hem bespreken wat dit met een kind kan doen. Wij hebben ook afgesproken om samen naar een instantie te gaan en hulp te zoeken om dit allemaal te bespreken.
Ik heb alleen aangegeven dat als hij besluit weg te lopen van de situatie, niks wil horen over de zwangerschap, niet bij geboorte wil zijn, en opeens op de stoep staat als kind 5 is dat het dan beetje te laat is om co ouderschap af te gaan dwingen. Je kan namelijk niet eerst 5 jaar je verantwoording ontlopen en als het kind iets ouder is EISEN dat het kind bij een vreemde gaat wonen de helft van de tijd. Hij kan wettelijk ook niks want dan zal hij hem niet erkennen of alimentatie gaan betalen.
En natuurlijk mocht hij van gedachten veranderen zal ik niet op wraak uit zijn of bitter zijn, hij mag zijn kind dan natuurlijk ontmoeten en zien...maar dat heeft dan tijd nodig en moet opgebouwd worden. Het is namelijk ook niet in het belang van het kind dat een vader na 5 jaar opeens op de stoep staat en dat alles maar moet wijken omdat hij daar dan toevallig nu klaar voor is. Het gaat om het belang van het KIND en ik zal contact never nooit weigeren.
Verder vinden sommigen het egoïstisch dat hij geen keuze heeft, of dat ik hem dwing vader te worden.
Er zijn 2 opties : abortus of kindje houden. Adoptie is voor beiden geen optie.
Abortus heb ik overwogen, maar doordat ik 10 jaar geleden dit heb gedaan en daardoor in een depressie beland was, en letterlijk nachtmerries ervaarde en ontzettend veel spijt had, krijg ik al hartkloppingen bij het idee. Het lukt mij mentaal gewoon niet om dit te doen, heb dag tegen deze gevoelens gevochten en abortus overwogen maar het is letterlijk traumatisch voor mij om dan hysterisch op die stoel te gaan liggen als ik echt niet wil.
Het zijn geen ideale omstandigheden. Ik heb de financiële middelen en ik zal onvoorwaardelijk van mijn kind gaan houden, ongewenst of niet....en het kind ook nooit laten voelen dat het ongewenst was.
Ik heb de financiële middelen om een jaar thuis te blijven en er voor ons kind te zijn, bij hem ligt dat wel anders. Daardoor stelde ik ook voor om het samen te proberen in een woning, maar als hij geen gevoelens voor mij heeft dan houd het op.
Hij gaf ook aan dat hij zijn kind wss niet wil delen ( de omgang) met ons kind, en dat hij dan fulltime vader zou zijn. Het komt over alsof hij zich voor mij schaamt, en ons kind dan als minder zou zien ofzo?
Hoe dan ook, het is mijn eigen schuld, erg onverantwoordelijk geweest en verder eis of veracht ik niks van hem. Ik ben alleen erg teleurgesteld want ik had gehoopt dat we het toch samen hadden kunnen proberen. Alleen al proberen
Maar blijkbaar ben ik maanden om de tuin geleid en heeft hij nooit serieuze intenties met mij gehad. Pijnlijk !
Je mag geen abortus van je geloof. Nu blijkt dat je al een abortus hebt gehad én dat je het nu weer hebt overwogen (waar je niet eerder blijk van geeft in dit topic)
Op deze termijn hoef je niet “hysterisch in de stoel te zitten”, om de simpele reden dat je bij een overtijd behandeling medicatie krijgt en geen “stoel behandeling”.
Je verandert je verhaal bij elke post die je plaatst.
maandag 30 juli 2018 om 23:19
Hij is een scharrel die je drie maanden kende! Hoe kan je dan in vredesnaam verwachten dat als je ineens 'oeps' zwanger wordt hij het samen zou willen proberen? Als je die hoop had is het waarschijnlijk pijnlijk voor je, maar het is volledig onterechte hoop. Je bent niet om de tuin geleid, hij wilde scharrelen, geen kind.
Ik ben het ermee eens dat hij ook onverantwoordelijk is geweest door geen condoom te gebruiken. Maar ik denk dat een man denkt dat als een vrouw niet op haar strepen gaat staan op zo'n (ik heb geen condooms) moment, dat ze zelf voor bescherming tegen een eventuele zwangerschap gezorgd heeft. Nog dom dat je dan geen rekening houdt met SOA's maar ok, ik zou die gedachten gang van een man wel begrijpen.
Ik ben het ermee eens dat hij ook onverantwoordelijk is geweest door geen condoom te gebruiken. Maar ik denk dat een man denkt dat als een vrouw niet op haar strepen gaat staan op zo'n (ik heb geen condooms) moment, dat ze zelf voor bescherming tegen een eventuele zwangerschap gezorgd heeft. Nog dom dat je dan geen rekening houdt met SOA's maar ok, ik zou die gedachten gang van een man wel begrijpen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 30 juli 2018 om 23:31
Wist hij trouwens dat je geen pil of andere anticonceptie slikte/gebruikte? Ik heb aan de hand van al jouw tegenstrijdige berichten echt het idee dat je hem goed in hebt laten stinken.
Dit icm jouw andere topic kom je eerlijk gezegd wat in de war over. Ik wens je alle wijsheid toe en hoop dat je een goede beslissing maakt in het belang van dit vruchtje wat later wellicht een kindje zal worden als je dit echt doorzet.
Dit icm jouw andere topic kom je eerlijk gezegd wat in de war over. Ik wens je alle wijsheid toe en hoop dat je een goede beslissing maakt in het belang van dit vruchtje wat later wellicht een kindje zal worden als je dit echt doorzet.
maandag 30 juli 2018 om 23:36
Ik krijg steeds meer het gevoel dat jij juist degene bent die hem om de tuin heeft geleid.siri20172017 schreef: ↑30-07-2018 20:44
Maar blijkbaar ben ik maanden om de tuin geleid en heeft hij nooit serieuze intenties met mij gehad. Pijnlijk !
dinsdag 31 juli 2018 om 07:50
Volgensmij valt het rammelen van het verhaal wel mee.
Ik kan niet terugvinden van dat ze van haar geloof geen abortus maar maar dat ze niet geloofd in een abortus. Zijn wel twee verschillende dingen toch?
Haar al aanwezige kind lijkt in een huwelijk geboren.
Ze heeft en kennis/vriend verrot gescholden tijdens een bezatte ruzie en die heeft haar geblokkeerd. (Vorige topic)
Ik kan me zo voorstellen dat ze hem wilde spreken ivm de zwangerschap en dat daardoor de panniek wat groter was. Hij was een vriend niet de ‘scharrel’.
Die hormonen in je lijf zijn niet echt lekker en het wordt dan lastiger om na te denken helaas. Wij vrouwen zijn er op gebouwd dat vruchtje te beschermen.
Uiteindelijk is het haar keus die abortus. En to is duidelijk geweest die niet te willen. Wat ze wel met dit topic wil is me overigens een raadsel.
Het enige dat ik je aan kan raden is op een eerlijke manier alle voors en tegens afstrepen. Nu een abortuspil nog een optie is. Die maakt het afbreken mentaal wat minder erg. Maar de keus is en blijft bij de TO.
Ik ben ook ooit onbedoeld zwanger geraakt. Mijn zoon is een schatje maar hij had echt wel beter verdient en dat het bij hem anders is dan bij zn klasgenootjes beseft hij steeds meer. Uiteindelijk is mijn keus destijds best wel egoistisch geweest. Maar dat zie ik nu pas.
Afijn, elk mens is anders... en als ik de TO was zou ik ook echt even met iemand gaan praten. Het FIOM vond ik trouwens echt waardeloos. De abortus arts heb ik wel echt een goed gesprek mee kunnen hebben.
Ik kan niet terugvinden van dat ze van haar geloof geen abortus maar maar dat ze niet geloofd in een abortus. Zijn wel twee verschillende dingen toch?
Haar al aanwezige kind lijkt in een huwelijk geboren.
Ze heeft en kennis/vriend verrot gescholden tijdens een bezatte ruzie en die heeft haar geblokkeerd. (Vorige topic)
Ik kan me zo voorstellen dat ze hem wilde spreken ivm de zwangerschap en dat daardoor de panniek wat groter was. Hij was een vriend niet de ‘scharrel’.
Die hormonen in je lijf zijn niet echt lekker en het wordt dan lastiger om na te denken helaas. Wij vrouwen zijn er op gebouwd dat vruchtje te beschermen.
Uiteindelijk is het haar keus die abortus. En to is duidelijk geweest die niet te willen. Wat ze wel met dit topic wil is me overigens een raadsel.
Het enige dat ik je aan kan raden is op een eerlijke manier alle voors en tegens afstrepen. Nu een abortuspil nog een optie is. Die maakt het afbreken mentaal wat minder erg. Maar de keus is en blijft bij de TO.
Ik ben ook ooit onbedoeld zwanger geraakt. Mijn zoon is een schatje maar hij had echt wel beter verdient en dat het bij hem anders is dan bij zn klasgenootjes beseft hij steeds meer. Uiteindelijk is mijn keus destijds best wel egoistisch geweest. Maar dat zie ik nu pas.
Afijn, elk mens is anders... en als ik de TO was zou ik ook echt even met iemand gaan praten. Het FIOM vond ik trouwens echt waardeloos. De abortus arts heb ik wel echt een goed gesprek mee kunnen hebben.
dinsdag 31 juli 2018 om 07:59
Trien30 schreef: ↑31-07-2018 07:50Volgensmij valt het rammelen van het verhaal wel mee.
Ik kan niet terugvinden van dat ze van haar geloof geen abortus maar maar dat ze niet geloofd in een abortus. Zijn wel twee verschillende dingen toch?
Haar al aanwezige kind lijkt in een huwelijk geboren.
Ze heeft en kennis/vriend verrot gescholden tijdens een bezatte ruzie en die heeft haar geblokkeerd. (Vorige topic)
Ik kan me zo voorstellen dat ze hem wilde spreken ivm de zwangerschap en dat daardoor de panniek wat groter was. Hij was een vriend niet de ‘scharrel’.
Die hormonen in je lijf zijn niet echt lekker en het wordt dan lastiger om na te denken helaas. Wij vrouwen zijn er op gebouwd dat vruchtje te beschermen.
Uiteindelijk is het haar keus die abortus. En to is duidelijk geweest die niet te willen. Wat ze wel met dit topic wil is me overigens een raadsel.
Het enige dat ik je aan kan raden is op een eerlijke manier alle voors en tegens afstrepen. Nu een abortuspil nog een optie is. Die maakt het afbreken mentaal wat minder erg. Maar de keus is en blijft bij de TO.
Ik ben ook ooit onbedoeld zwanger geraakt. Mijn zoon is een schatje maar hij had echt wel beter verdient en dat het bij hem anders is dan bij zn klasgenootjes beseft hij steeds meer. Uiteindelijk is mijn keus destijds best wel egoistisch geweest. Maar dat zie ik nu pas.
Afijn, elk mens is anders... en als ik de TO was zou ik ook echt even met iemand gaan praten. Het FIOM vond ik trouwens echt waardeloos. De abortus arts heb ik wel echt een goed gesprek mee kunnen hebben.
TO wist haar posts, maar ze heeft het zeker gezegd;
siri20172017 schreef: ↑26-07-2018 20
Ik neem aan dat de vader “ kind 2” ook gaat willen zien, en ik zit dus echt niet op nog een co ouderschap te wachten
Financieel kan ik het aan, en heb ik hem totaal niet nodig
Ik mag van mijn geloof niet aan abortus doen, en ik geloof er ook niet in. Helaas is dat geen optie.
dinsdag 31 juli 2018 om 08:02
siri20172017 schreef: ↑26-07-2018 20:33
Ik neem aan dat de vader “ kind 2” ook gaat willen zien, en ik zit dus echt niet op nog een co ouderschap te wachten
Financieel kan ik het aan, en heb ik hem totaal niet nodig
Ik mag van mijn geloof niet aan abortus doen, en ik geloof er ook niet in. Helaas is dat geen optie.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ze was een reactie vergeten te wissen
dinsdag 31 juli 2018 om 08:16
Trien30 bedankt voor het verduidelijken van het verhaal ik wist even niet om welke personen het draaide..
To je klinkt alsof je een troef in handen hebt, je doet alsof je al vijf jaar moeder bent van een kind ipv net zwanger, belang van kind en man moet zus en zo, en jij bepaalt en zegt hoe of wat, je houding en motieven zijn niet ok.
En dan wordt het een lange leerweg zoals ik aangaf, nu ben je boos en vindt je van alles maar over negen maanden voelt het al heel anders een baby in je eentje, over vijf jaar voelt het al heel anders een echt kind dat wil weten waar zijn vader is en hoop je waarschijnlijk dat je toen een toontje lager had gezongen.
Hij is zich rot geschrokken, een griet waar ie een leuke nacht mee wilde wordt ineens moeder van ZIJN kind, een hel moet dat zijn en dan roept ze ook nog wat ie allemaal nu wel niet MOET doen en dat ie het op zijn minst SAMEN moet proberen.
Dat zeg je misschien tegen een ex waar je al jaren mee was om he5 voor de kleine nog een kans te geven, deze meneer is niks van je, het is net zoiets als iemand op straat aanhouden en zeggen nu gaan we gezinnetje spelen.
To je klinkt alsof je een troef in handen hebt, je doet alsof je al vijf jaar moeder bent van een kind ipv net zwanger, belang van kind en man moet zus en zo, en jij bepaalt en zegt hoe of wat, je houding en motieven zijn niet ok.
En dan wordt het een lange leerweg zoals ik aangaf, nu ben je boos en vindt je van alles maar over negen maanden voelt het al heel anders een baby in je eentje, over vijf jaar voelt het al heel anders een echt kind dat wil weten waar zijn vader is en hoop je waarschijnlijk dat je toen een toontje lager had gezongen.
Hij is zich rot geschrokken, een griet waar ie een leuke nacht mee wilde wordt ineens moeder van ZIJN kind, een hel moet dat zijn en dan roept ze ook nog wat ie allemaal nu wel niet MOET doen en dat ie het op zijn minst SAMEN moet proberen.
Dat zeg je misschien tegen een ex waar je al jaren mee was om he5 voor de kleine nog een kans te geven, deze meneer is niks van je, het is net zoiets als iemand op straat aanhouden en zeggen nu gaan we gezinnetje spelen.
dinsdag 31 juli 2018 om 08:25
dinsdag 31 juli 2018 om 08:30
Ik denk dat je nu met deze instelling het tegenover gestelde bereikt van wat je wil eigenlijk, diep in je hart ben je doodsbang en reageer je het op hem af en als ie al openstond voor contact dan jaag je hem nu misschien weg, want als hij ook niet zo snugger is en ipv redelijkerwijs naar de situatie kijkt en in het belang van kind handelt ipv terugschreeuwen omdat jij begonnuh bent duh dan kom je nergens toch.
Ik zou dus vandaag je volwassen ik even zoeken en bijvoorbeeld overnieuw beginnen met: zeg 'joep' wat een toestand he.. heftig dat het zo gelopen is sorry dat ik zo heftig reageerde ik ben me kapot geschrokken, zoals je weet kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen, bedenk maar even wat jij met deze situatie wilt en no hard feelings.
Dan heb je al meer kans op een samenwerking siri en zo niet dan staat de deur in elk geval op een kier zodat ie in de toekomst aan 'durft ' te kloppen, je kunt met geruzie en eisen niet krijgen wat je wilt, wees wijs of bedenk hoe een wijs iemand hier mee om zou gaan in alle redelijkheid.
Hij heeft niks verkeerd gedaan hij heeft zijn piemel in je gehangen en jij vond dat leuk en nu ben je zwanger.
En nu ga je daar als een grote meid mee om.
Oh en als het waar is wat trien aangaf in haar bericht en je je echt hebt bezat terwijl je wist dat je zwanger was en daarna die vriend opbelde die je blokkeerde dan moet je echt in therapie want zwanger zijn en je bezatten is een hele nare dodelijke combinatie.
Ik zou dus vandaag je volwassen ik even zoeken en bijvoorbeeld overnieuw beginnen met: zeg 'joep' wat een toestand he.. heftig dat het zo gelopen is sorry dat ik zo heftig reageerde ik ben me kapot geschrokken, zoals je weet kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen, bedenk maar even wat jij met deze situatie wilt en no hard feelings.
Dan heb je al meer kans op een samenwerking siri en zo niet dan staat de deur in elk geval op een kier zodat ie in de toekomst aan 'durft ' te kloppen, je kunt met geruzie en eisen niet krijgen wat je wilt, wees wijs of bedenk hoe een wijs iemand hier mee om zou gaan in alle redelijkheid.
Hij heeft niks verkeerd gedaan hij heeft zijn piemel in je gehangen en jij vond dat leuk en nu ben je zwanger.
En nu ga je daar als een grote meid mee om.
Oh en als het waar is wat trien aangaf in haar bericht en je je echt hebt bezat terwijl je wist dat je zwanger was en daarna die vriend opbelde die je blokkeerde dan moet je echt in therapie want zwanger zijn en je bezatten is een hele nare dodelijke combinatie.
missmaran wijzigde dit bericht op 31-07-2018 08:42
Reden: Extra toevoeging
Reden: Extra toevoeging
9.73% gewijzigd
dinsdag 31 juli 2018 om 09:21
