Zwanger
alle pijlers
Kind in je uppie - deel 8
zondag 26 november 2017 om 21:09
We zijn in ieder geval niet alleen met onze dromen!
Met een algemeen startaccount, zodat de vaste schrijfsters zelf hun gegevens aan kunnen passen als ze dat willen:
Login: uppies
Wachtwoord: uppiesuppies
Dit topic is voor iedereen die in haar uppie voor een kindje wil gaan, al zwanger of zelfs bevallen is.
Dit geldt trouwens niet voor alle schrijfsters hier, dus als je na het lezen van het topic hier ook een berichtje wil achterlaten ben je van harte welkom om dat te doen!
We delen lief en leed met elkaar, beantwoorden elkaars vragen en kletsen over ditjes en datjes.
Ziekenhuizen/klinieken met een eigen spermabank die alleenstaanden helpen:
- Kidcentrum (Amsterdam, dit is nu definitief over naar het AMC)
- UMCU (Utrecht; opnamestop sinds april 2017)
- Geertgen (Elsendorp, Brabant)
- Rijnstate (Arnhem, wachtlijst ca. 2 jaar)
- Medisch Centrum Kinderwens (Leiderdorp, donorsperma alleen postcodes 2200-2899)
- Nij Barrahûs (Wolvega, start in 2018 mogelijk met eigen spermadonorbank)
- UMCG (Groningen, wachtlijst > 3 jaar)
- Isala (Zwolle, wachtlijst 2 jaar)
- Reinier de Graaf (Voorburg)
Er zijn wel andere instellingen waar je als alleenstaande geholpen wordt, maar dan moet je zelf donorsperma regelen, bijvoorbeeld via een bekende donor of via een commerciële spermabank (Denemarken/Duitsland).
Zie ook de informatiepagina over ziekenhuizen van Freya.
Verschillende websites waar je informatie kan vinden:
http://www.bam-mam.nl/
http://www.alleenmetkinderwens.nl/
http://www.freya.nl/
Fase 1 Oriëntatie of wachtlijst
| Naam | Leeftijd | Kliniek | Status |
| Sensotouch | 28 | UMC Utrecht | wachtlijst sinds augustus 2016, ondertussen oriëntatie co-ouderschap |
| Vivadiva85 | 32 | UMC Utrecht | Intake februari 2016 |
| Macarinata | 35 | Isala | intake april 2018 |
| Jolietje85 | 32 | Reinier de Graaf, Voorburg en MCK Leiderdorp | op wachtlijst voor intake sinds oktober 2017 |
| Patroesj | 31 | Rijnstate, Arnhem en RdG Voorburg | Arnhem: wachtlijst sinds nov 2017, Voorburg: wachtlijst sinds apr 2018 |
| Depster | 28 | Nij Geertgen | Intake 24 April. Oriënteren bekende donor |
| Beau1993 | 25 | Reinier de Graaf, Voorburg | op wachtlijst voor intake sinds januari 2018 |
Fase 2: ZI/IUI/IVF
| Naam | Leeftijd | Kliniek | Gestart |
| san92 | 24 | Geertgen | IUI september 2015[/i] |
| anniebammer | 32 | UMC Utrecht | januari 2016[/i] |
| Hope1980 | 36 | MCK | poging 6 in januari 2017[/i] |
| Zara88 | 28 | ZI | december 2016 |
| Manawa | 37 | Rijnstate | december 2016 |
| Saffronskies | 38 | Isala | IVF (Cryos) augustus 2017 |
| Uppies85 | 31 | Nij Geertgen | februari 2017 |
| Globe83 | 35 | Nij Geertgen | mei 2016,februari 2017 (8x iui) september 2018 start ICSI |
| Alisa86 | 30 | UMC Utrecht | IUI september 2017 |
| Abrikozenpitjes | 36 | UMC Utrecht | augustus 2016 |
| Innerpeace | 36 | Reinier de Graaf Voorburg | 2 missed abortions, volgende IUI sept 2017 |
| CCB53 | 31 | Nij Geertgen | iui augustus 2017 |
| Plien1985 | 33 | nijGeertgen | gestart aug 2017 9x IUI, nov 2018 gestart met ICSI |
| Jootje29 | 30 | St Antonius | nov 2017 |
| Truelove79 | 39 | MCK Leiderdorp | IUI mei 2018 |
| Sciencerocks | Cryos via Antonius | ZI vanaf mei 2018,IUI vanaf juli 2018 | |
| Wensmama81 | 37 | Rijnstate | IUI maart 2018 |
| Betsy_01 | Reinier de Graaf Voorburg | feb 2019 |
Fase 3: Zwanger!
| Naam | Leeftijd | Kliniek | Gestart | Uitgerekend | Bijzonderheden |
| Maris86 | 32 | Reinier de Graaf | mei 2018 | mrt 2019 | |
| NoraRecaptcha | 38 | okt 2017 IUI/KID | juni 2019 | 2e kindje, mk in jan, mei & juli 2018 | |
| Linnie_1983 | 33 | UMC Utrecht | IUI november 2016 | juni 2019 | |
| Eeffie1 | 39 | MCK Leiderdorp | IUI dec 2017 | oktober 2019 | |
| Hailie | 39 | MCK Leiderdorp | IUI dec 2017, start IVF okt 2018 | september 2019 | |
| Angelaloes | 28 | Reinier de graaf Voorburg | iui okt/nov 2017 | ? |
BAMmers die ons voorgingen:2019 -
2018 - Wannabe79 (2e kindje), Roosje-89, Pat36, Blij_ei, deb 87, Nausicaa
2017 - Ocean1980, Becauseiamhappy (2e kindje), Rosings, Stjerna83, Mitakuye Oyasin, Jessy010
2016 - Wannabe79, JustJiggles, Becauseiamhappy, LKN, Chica-1983, Char-ade, Frizz, Vlinder09, Noa-Lynn.
2015 - thefiepie. eligansje
2014 - Lonely_Butterfly, Wondertje, Zoeter, Mammienator, Muppet, Zuster123, Bredagirl, Mila, Emma77emma, Gavia, Houston77007.
2013 - Bezigebij, Vinyl, Sillie, Fearless, ClaudeFiolle, Lizlizzyliz, E123.
2012 - Sannasanna, Channel, Zoeter, Juffie, MoffelenPier, Ragnhild.
2011 - Chilles.
Voorgaande delen:
Kind in je uppie - 6
Kind in je uppie - 5
Kind in je uppie - 4
Kind in je uppie - 3
Kind in je uppie - 2
Kind in je uppie? (deel 1)
uppies wijzigde dit bericht op 01-03-2019 16:04
23.98% gewijzigd
maandag 17 september 2018 om 21:38
Gefeliciteerd!!!! Super dat het gelukt is. Nu komen ook nog weer spannende weken maar de eerste mijlpaal is behaald!Sciencerocks schreef: ↑17-09-2018 06:28Waaaah, clear blue digital zegt zwanger 1-2 weken!! Het is echt zo!! Pfffff jeetje, het is gewoon gelukt....
En nu blijven plakken natuurlijk, en dat alles goed en gezond wordt. Maar yesssss.
En Globe ik weet dat het een algemeen berichtje was maar vond het gewoon goed en mooi hoe je het verwoordde, dus wilde je daarvoor bedanken
Oh mensen, ik hoop zo dat iedereen snel goed nieuws krijgt.
maandag 17 september 2018 om 21:40
Meeeh, had een heel verhaal getypt is hij ineens weg! Poging 2..
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb, dus vond het weer eens tijd worden..
Welkom aan alle nieuwelingen!
Waaah science, wat een super nieuws. Gefeliciteerd!! Hopelijk is het een plakker!
Dream2be: ik heb vorig jaar ook pregnyl gebruikt en ik mocht pas na 16 dagen testen. Maar ik heb 5 dagen na mijn iui nog een keer moeten spuiten. Ik geloof dat ik de eerste keer 5000 eenheden moest spuiten en de tweede keer 2500.. er bestaat een rekensommetje voor wanneer het uit je lichaam zou moeten zijn. Geloof dat het elke dag halveert ( dag 1: 5000,dag 2: 2500, dag 3: 1250, etc) maar ieder lichaam verwerkt de hormonen anders dus het klopt niet 100%..
Voor mij morgen een bijzondere dag.. dan is het precies een jaar geleden dat ik mijn eerste poging deed. Ik had nooit durven dromen dat het de eerste keer raak zou zijn. Toen ik hoorde dat het van binnen niet helemaal goed zat en ik hormonen moest spuiten, zakte de moed mij in de schoenen.. kon dan ook niet geloven dat ik 16 dagen na mij iui een positieve test in handen zou hebben. Ik heb in de twee weken daarna misschien wel 20 testen gedaan *schaam schaam*.. en nu, een jaar later, ligt er in de kamer naast mij een lief klein mannetje van ruim 15 weken te slapen. Ik voel mij zo gezegend.. de kleine man groeit goed, slaapt goed, is vrolijk én is toevallig de knapste baby van de wereld hihi
Ik had van te voren verwacht dat ik het best wel zwaar zou gaan vinden, maar gek genoeg heb ik dit nog geen moment zo ervaren.. tuurlijk loop ik wel eens met wallen tot aan mijn knieën en is t soms een puinhoop in huis, maar who cares, mijn droom is uitgekomen! Ik heb dan ook nog geen één keer gedacht " mijn god, waar ben ik aan begonnen"..
Ik zit in een heel leuk Whatsapp groepje met vrouwen die rond dezelfde tijd bevallen zijn. En het is zo grappig dat zij regelmatig over hun man/vriend klagen, dat ze zo weinig doen bijvoorbeeld. Dan denk ik, hier heb ik dus geen last van.. hihi
Ook krijg ik regelmatig de vraag van vage kennissen of het wel te doen is in mijn eentje, hoe ik het volhoud, etc. Dan zeg ik maar dat t idd wel eens zwaar is (terwijl ik het zelf eigenlijk niet zo ervaar, maar dat is wat ze willen horen) maar dat ik dit van te voren wist en er op voorbereid was.
Stiekem ben ik alweer aan het bedenken of ik misschien over een tijdje voor een tweede wil gaan. Voorlopig nog even niet hoor, eerst genieten van mijn kleine man. Maar de optie is er, want ik heb nog 3 rietjes in de vriezer bij Geertgen.
Ik schrijf dit trouwens niet om degenen bij wie het helaas nog niet gelukt is de ogen uit te steken o.i.d.
Ik wil juist graag mijn ervaring delen, ook voor degenen die zich nog aan het oriënteren zijn. Want er wordt hier vooral geschreven over de pogingen zelf en niet hoe het daarna verder gaat.
Het is wel een persoonlijke ervaring natuurlijk, want ik heb heel veel geluk gehad met mijn zoontje. Het is echt een makkelijke baby.
Ik hoop zo dat jullie dit ook heel snel mogen ervaren!!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb, dus vond het weer eens tijd worden..
Welkom aan alle nieuwelingen!
Waaah science, wat een super nieuws. Gefeliciteerd!! Hopelijk is het een plakker!
Dream2be: ik heb vorig jaar ook pregnyl gebruikt en ik mocht pas na 16 dagen testen. Maar ik heb 5 dagen na mijn iui nog een keer moeten spuiten. Ik geloof dat ik de eerste keer 5000 eenheden moest spuiten en de tweede keer 2500.. er bestaat een rekensommetje voor wanneer het uit je lichaam zou moeten zijn. Geloof dat het elke dag halveert ( dag 1: 5000,dag 2: 2500, dag 3: 1250, etc) maar ieder lichaam verwerkt de hormonen anders dus het klopt niet 100%..
Voor mij morgen een bijzondere dag.. dan is het precies een jaar geleden dat ik mijn eerste poging deed. Ik had nooit durven dromen dat het de eerste keer raak zou zijn. Toen ik hoorde dat het van binnen niet helemaal goed zat en ik hormonen moest spuiten, zakte de moed mij in de schoenen.. kon dan ook niet geloven dat ik 16 dagen na mij iui een positieve test in handen zou hebben. Ik heb in de twee weken daarna misschien wel 20 testen gedaan *schaam schaam*.. en nu, een jaar later, ligt er in de kamer naast mij een lief klein mannetje van ruim 15 weken te slapen. Ik voel mij zo gezegend.. de kleine man groeit goed, slaapt goed, is vrolijk én is toevallig de knapste baby van de wereld hihi
Ik had van te voren verwacht dat ik het best wel zwaar zou gaan vinden, maar gek genoeg heb ik dit nog geen moment zo ervaren.. tuurlijk loop ik wel eens met wallen tot aan mijn knieën en is t soms een puinhoop in huis, maar who cares, mijn droom is uitgekomen! Ik heb dan ook nog geen één keer gedacht " mijn god, waar ben ik aan begonnen"..
Ik zit in een heel leuk Whatsapp groepje met vrouwen die rond dezelfde tijd bevallen zijn. En het is zo grappig dat zij regelmatig over hun man/vriend klagen, dat ze zo weinig doen bijvoorbeeld. Dan denk ik, hier heb ik dus geen last van.. hihi
Ook krijg ik regelmatig de vraag van vage kennissen of het wel te doen is in mijn eentje, hoe ik het volhoud, etc. Dan zeg ik maar dat t idd wel eens zwaar is (terwijl ik het zelf eigenlijk niet zo ervaar, maar dat is wat ze willen horen) maar dat ik dit van te voren wist en er op voorbereid was.
Stiekem ben ik alweer aan het bedenken of ik misschien over een tijdje voor een tweede wil gaan. Voorlopig nog even niet hoor, eerst genieten van mijn kleine man. Maar de optie is er, want ik heb nog 3 rietjes in de vriezer bij Geertgen.
Ik schrijf dit trouwens niet om degenen bij wie het helaas nog niet gelukt is de ogen uit te steken o.i.d.
Ik wil juist graag mijn ervaring delen, ook voor degenen die zich nog aan het oriënteren zijn. Want er wordt hier vooral geschreven over de pogingen zelf en niet hoe het daarna verder gaat.
Het is wel een persoonlijke ervaring natuurlijk, want ik heb heel veel geluk gehad met mijn zoontje. Het is echt een makkelijke baby.
Ik hoop zo dat jullie dit ook heel snel mogen ervaren!!
maandag 17 september 2018 om 22:38
Ik probeer over het onderwerp bevalling juist zo weinig mogelijk na te denken
. Heb wel geregeld dat er iemand mee gaat en zo hoor, en braaf klasje aan het volgen, maar verder doe ik gewoon net of het niet bestaat.... Leuk om te lezen Roosje! Ik merk dat er nu al heel veel mensen zijn die voor mij invullen dat het nu vast wel heel zwaar is zonder partner (eerste 22 weken vreselijk misselijk, toen galsteen met veel pijn, nu wel ok, maar kan niet meer alles tillen). En ik denk eigenlijk bij al die dingen: tja, wat had een partner daar aan moeten doen dan? Ik was juist blij dat ik niet bang was om iemand wakker te maken als ik weer eens uit bed sprong om over te geven. En de boodschappen naar boven tillen doen de jongens van de Albert Heijn voor me. Ik denk inderdaad dat het echt veel uitmaakt dat het een bewuste keuze is om dingen alleen te doen, en dat veel van ons ook simpelweg gewend zijn om alles zelf te doen in praktische zin.
Vandaag wel weer even ernstige verwarring veroorzaakt geloof ik. Ik zit in het bestuur van een professionele organisatie op mijn vakgebied en ben daar met afstand de jongste. We hebben deze week een etentje met partner. Ik had destijds al aangegeven dat ik zonder partner zou komen gezien mijn totale gebrek daar aan (met als grapje ‘mocht ik nog iemand opsnorren, laat ik het weten’). Nu wel even doorgegeven dat ik zwanger ben, ivm eten in restaurant. En kreeg dus meteen als antwoord: ‘Oh leuk, neem je dan nu toch je partner mee?’. Heb voor nu maar even gezegd dat ik nog steeds alleen kom, dat die partner er ook gewoon nog steeds niet is, vereist even wat uitleg in persoon, haha.
maandag 17 september 2018 om 23:00
Roos-89, wat een heerlijk verhaal, fijn om te lezen. Kan me vorstellen dat je zegt niemand de ogen uit te willen steken, maar we zijn hier natuurlijk om ervaringen te delen en de jouwe is een hele mooie.
Ik heb ook geluk gehad dat het bij de 2e IUI poging al is gelukt. Ik weet dat ik zwanger kan worden, dat is al heel wat. En nu dus blijven.
Nausicaa, ik moet wel weer lachen om jouw verhaal. Ik ben zelf ook echt benieuwd hoe mensen zullen reageren. Misschien wel makkelijker om het nu nog verborgen te houden, want aangezien de hele wereld weet dat ik single ben zullen ze niet zo snel achterdochtig zijn op het moment dat ik alcohol of iets dergelijks.
Wat wel superleuk is op werk is dat ik een vriendin heb die al van het begin alles weet en net een paar maanden moeder is. Haar kantoorgenootje weet ook van mijn verhaal en vertelde vorige week dat ze net 5 weken zwanger was, maar zij dat ze heel even twijfelde om het mij te vertellen. Was heel blij dat ze het wel wilde delen met mij. Vrijdag gedag gezegd met de woorden dat ik zeker weten ongesteld zou worden dit weekend. En kan niet wachten om morgen binnen te lopen om het nieuws met haar te delen. Bijna gelijk op.
Verder weten behalve ouders niemand het nog. Veels te pril en onzeker nog.
Maris, hoe is het met jou?
Ik heb ook geluk gehad dat het bij de 2e IUI poging al is gelukt. Ik weet dat ik zwanger kan worden, dat is al heel wat. En nu dus blijven.
Nausicaa, ik moet wel weer lachen om jouw verhaal. Ik ben zelf ook echt benieuwd hoe mensen zullen reageren. Misschien wel makkelijker om het nu nog verborgen te houden, want aangezien de hele wereld weet dat ik single ben zullen ze niet zo snel achterdochtig zijn op het moment dat ik alcohol of iets dergelijks.
Wat wel superleuk is op werk is dat ik een vriendin heb die al van het begin alles weet en net een paar maanden moeder is. Haar kantoorgenootje weet ook van mijn verhaal en vertelde vorige week dat ze net 5 weken zwanger was, maar zij dat ze heel even twijfelde om het mij te vertellen. Was heel blij dat ze het wel wilde delen met mij. Vrijdag gedag gezegd met de woorden dat ik zeker weten ongesteld zou worden dit weekend. En kan niet wachten om morgen binnen te lopen om het nieuws met haar te delen. Bijna gelijk op.
Verder weten behalve ouders niemand het nog. Veels te pril en onzeker nog.
Maris, hoe is het met jou?
maandag 17 september 2018 om 23:17
Dag allemaal,
Wat fijn om te lezen dat er weer zwangeren bij zijn gekomen! Afgelopen jaar schreef en las ik een aantal keer mee. En ik ben heel blij om te kunnen vertellen dat ik 12 weken zwanger ben!
Na een loeizware, lange weg is het wonder geschied!
8 pogingen met mn ex
9 mislukte iui en 1 mislukte thuisinseminatie
1 ivf/icsi en de eerste terugplaatsing was raak!
Het spuiten en de punctie vond ik trouwens fysiek goed te doen. Het is vooral mentaal zwaar, de onzekerheid van elke stap...Tis echt eyes on the price and hold on.
Ik vind het nog steeds onwerkelijk om op te schrijven. Voel me ook nog steeds doodonzeker. Ik heb 0 symptomen (ik weet, anderen zullen hier weer jaloers op zijn) maar tis heel gek om niks te zien of voelen en dan toch op de echo's een levende mini te zien.
Ik kan niet wachten om het kindje te mogen voelen in mijn buik. Maar vooral om mijn kindje te mogen ontmoeten..
Het is een lange, zware weg geweest, en ik was vaak de wanhoop nabij, maar als het geluk je dan ten deel valt.. Ik voel me gezegend en wens dat iedereen hier toe.
Sterkte en liefs, Ella82
Wat fijn om te lezen dat er weer zwangeren bij zijn gekomen! Afgelopen jaar schreef en las ik een aantal keer mee. En ik ben heel blij om te kunnen vertellen dat ik 12 weken zwanger ben!
Na een loeizware, lange weg is het wonder geschied!
8 pogingen met mn ex
9 mislukte iui en 1 mislukte thuisinseminatie
1 ivf/icsi en de eerste terugplaatsing was raak!
Het spuiten en de punctie vond ik trouwens fysiek goed te doen. Het is vooral mentaal zwaar, de onzekerheid van elke stap...Tis echt eyes on the price and hold on.
Ik vind het nog steeds onwerkelijk om op te schrijven. Voel me ook nog steeds doodonzeker. Ik heb 0 symptomen (ik weet, anderen zullen hier weer jaloers op zijn) maar tis heel gek om niks te zien of voelen en dan toch op de echo's een levende mini te zien.
Ik kan niet wachten om het kindje te mogen voelen in mijn buik. Maar vooral om mijn kindje te mogen ontmoeten..
Het is een lange, zware weg geweest, en ik was vaak de wanhoop nabij, maar als het geluk je dan ten deel valt.. Ik voel me gezegend en wens dat iedereen hier toe.
Sterkte en liefs, Ella82
maandag 17 september 2018 om 23:35
Wat leuk om te lezen, mijn zoontje is namelijk morgen 14 weken. Bijna gelijk!Roosje-89 schreef: ↑17-09-2018 21:40Meeeh, had een heel verhaal getypt is hij ineens weg! Poging 2..
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb, dus vond het weer eens tijd worden..
Welkom aan alle nieuwelingen!
Waaah science, wat een super nieuws. Gefeliciteerd!! Hopelijk is het een plakker!
Dream2be: ik heb vorig jaar ook pregnyl gebruikt en ik mocht pas na 16 dagen testen. Maar ik heb 5 dagen na mijn iui nog een keer moeten spuiten. Ik geloof dat ik de eerste keer 5000 eenheden moest spuiten en de tweede keer 2500.. er bestaat een rekensommetje voor wanneer het uit je lichaam zou moeten zijn. Geloof dat het elke dag halveert ( dag 1: 5000,dag 2: 2500, dag 3: 1250, etc) maar ieder lichaam verwerkt de hormonen anders dus het klopt niet 100%..
Voor mij morgen een bijzondere dag.. dan is het precies een jaar geleden dat ik mijn eerste poging deed. Ik had nooit durven dromen dat het de eerste keer raak zou zijn. Toen ik hoorde dat het van binnen niet helemaal goed zat en ik hormonen moest spuiten, zakte de moed mij in de schoenen.. kon dan ook niet geloven dat ik 16 dagen na mij iui een positieve test in handen zou hebben. Ik heb in de twee weken daarna misschien wel 20 testen gedaan *schaam schaam*.. en nu, een jaar later, ligt er in de kamer naast mij een lief klein mannetje van ruim 15 weken te slapen. Ik voel mij zo gezegend.. de kleine man groeit goed, slaapt goed, is vrolijk én is toevallig de knapste baby van de wereld hihi
Ik had van te voren verwacht dat ik het best wel zwaar zou gaan vinden, maar gek genoeg heb ik dit nog geen moment zo ervaren.. tuurlijk loop ik wel eens met wallen tot aan mijn knieën en is t soms een puinhoop in huis, maar who cares, mijn droom is uitgekomen! Ik heb dan ook nog geen één keer gedacht " mijn god, waar ben ik aan begonnen"..
Ik zit in een heel leuk Whatsapp groepje met vrouwen die rond dezelfde tijd bevallen zijn. En het is zo grappig dat zij regelmatig over hun man/vriend klagen, dat ze zo weinig doen bijvoorbeeld. Dan denk ik, hier heb ik dus geen last van.. hihi
Ook krijg ik regelmatig de vraag van vage kennissen of het wel te doen is in mijn eentje, hoe ik het volhoud, etc. Dan zeg ik maar dat t idd wel eens zwaar is (terwijl ik het zelf eigenlijk niet zo ervaar, maar dat is wat ze willen horen) maar dat ik dit van te voren wist en er op voorbereid was.
Stiekem ben ik alweer aan het bedenken of ik misschien over een tijdje voor een tweede wil gaan. Voorlopig nog even niet hoor, eerst genieten van mijn kleine man. Maar de optie is er, want ik heb nog 3 rietjes in de vriezer bij Geertgen.
Ik schrijf dit trouwens niet om degenen bij wie het helaas nog niet gelukt is de ogen uit te steken o.i.d.
Ik wil juist graag mijn ervaring delen, ook voor degenen die zich nog aan het oriënteren zijn. Want er wordt hier vooral geschreven over de pogingen zelf en niet hoe het daarna verder gaat.
Het is wel een persoonlijke ervaring natuurlijk, want ik heb heel veel geluk gehad met mijn zoontje. Het is echt een makkelijke baby.
Ik hoop zo dat jullie dit ook heel snel mogen ervaren!!
Ook ik heb het wel eens zwaar, daar heb ik in het begin ook over geschreven. Maar over het algemeen is het heel leuk en fijn! En ook ik ben al aan het denken over een tweede. Ik heb nog 5 rietjes. Wat ik jammer vind, is dat ik qua leeftijd niet de luxe heb nog heel lang te wachten en ik dus ‘snel’ moet beslissen. Maar goed, we bekijken het dag bij Dag. Eerst volgende week maar eens gaan werken!
Ik zag ook op tegen de bevalling. Maar dan liep (lees waggelde) ik door de stad en dacht ik; al deze mensen zijn ooit geboren! Kaj kwam drie weken te vroeg en ik ging naar het ziekenhuis voor een blaasontsteking. Waarop bleek dat ik zwangerschaps vergiftiging had en meteen ingeleid moest worden. Week later kwam ik thuis met een baby! Haha!
Bevalling zelf was niet fijn, maar dat weet je. Ik had een hele dag weeen en bleef hangen op 6cm ontsluiting. Uiteindelijk een ruggeprik gekregen en dat was hemels! Doordat mijn zoontje geboren moest worden, kreeg ik weeen opwekkers. Dat was wel pittig. Toen bleek ‘s nachts dat het niet goed meer ging met de baby en kreeg ik een spoed keizersnee en daar was hij. Het is eigenlijk allemaal een beetje langs me heen gegaan. Je zit zo in eigen cocon.
Dit bevalling verhaal viel wel mee toch? Ik heb alle smerige dingen weggelaten! Hihi, grapje hoor!
En wat ik al schreef, ik heb tot 12 weken elke week een test gedaan. En als ik iets wilds had gedaan, dan ook een test voor de zekerheid. En met wild bedoel ik dan de foute party van q-music, want zo wild is mijn leven niet!
Als ik science haar verhaal lees, moet ik weer terug denken aan mijn eigen zwangerschap. En daar zaten eerst 3 jaar met mislukte pogingen voor, maar het is wel gelukt. Ik hoop voor jullie allemaal zo ontzettend dat jullie dit mee mogen maken! Een lange weg, maar de moeite waard! Dikke knuffel!
dinsdag 18 september 2018 om 07:39
Gefeliciteerd Ella! Wat fijn!
Hier gaat het best goed! Weinig kwaaltjes, alleen erg moe. Moet ook op zoek naar nieuwe broeken, want deze zitten alleen nog fijn met een elastiekje aan de knoop
Heb wel last van enorme hoestbuien, die sinds 3 dagen eindigen in kokhalzen of overgeven, terwijl ik niet misselijk ben, erg naar. Morgen weer naar de HA.
Bevallen vrouwen onder ons, ik ben benieuwd naar hoe jullie de eerste dagen alleen ervaren hebben. Veel hulp gehad, of is het wel te doen?
Hier gaat het best goed! Weinig kwaaltjes, alleen erg moe. Moet ook op zoek naar nieuwe broeken, want deze zitten alleen nog fijn met een elastiekje aan de knoop
Heb wel last van enorme hoestbuien, die sinds 3 dagen eindigen in kokhalzen of overgeven, terwijl ik niet misselijk ben, erg naar. Morgen weer naar de HA.
Bevallen vrouwen onder ons, ik ben benieuwd naar hoe jullie de eerste dagen alleen ervaren hebben. Veel hulp gehad, of is het wel te doen?
dinsdag 18 september 2018 om 08:32
Wauw wat een bemoedigde verhalen zeg. Ik zit met tranen en een brok in de keel achter mijn laptop. Wat een lange weg hebben jullie afgelegd. Ik hoop niet dat mijn weg ook zo lang gaat worden, maar dat het jullie is gelukt geeft me wel hoop en ik ben ook ontzettend blij voor jullie. Want zo'n lange weg moet enorm zwaar zijn geweest.
Ik ga over op IVF en zie er best wel tegenop, tegen de punctie bedoel ik. Een eerder onderzoek deed zoooooo'n pijn, ik heb misschien een traumaatje opgelopen hierdoor. En ben nog steeds bang dat ze zeggen "u bent flink aangekomen, feest gaat niet door".
En dan lees ik jullie verhalen en dan denk ik "houd de moed erin, geef niet op".
Bedankt voor het delen. En het weglaten van de smerige dingen hahaha
Ik ga over op IVF en zie er best wel tegenop, tegen de punctie bedoel ik. Een eerder onderzoek deed zoooooo'n pijn, ik heb misschien een traumaatje opgelopen hierdoor. En ben nog steeds bang dat ze zeggen "u bent flink aangekomen, feest gaat niet door".
En dan lees ik jullie verhalen en dan denk ik "houd de moed erin, geef niet op".
Bedankt voor het delen. En het weglaten van de smerige dingen hahaha
dinsdag 18 september 2018 om 09:04
Science: ik heb gek genoeg alleen maar positieve reacties gehad. Een paar eerst even verbaasd, maar na de uitleg alleen maar enthousiast. Ik weet natuurlijk niet wat ze achter mijn rug om zeggen, maar ik had oprecht meer twijfelende reacties verwacht.
De enige die niet enthousiast was, bleek vooral een probleem te hebben met het feit dat ik blijf werken. Maar dat was niet anders geweest als ik wel een partner had gehad, en had niks met ‘in je uppie’ te maken.
De enige die niet enthousiast was, bleek vooral een probleem te hebben met het feit dat ik blijf werken. Maar dat was niet anders geweest als ik wel een partner had gehad, en had niks met ‘in je uppie’ te maken.
dinsdag 18 september 2018 om 10:06
@Lee, ik ben zelf ook niet dun, ik heb ook overgewicht en bij mij is het ook gelukt. En er zijn heel veel vrouwen te zwaar en daar gaat het feest gewoon bij door!
Ik ging vorige week baby zwemmen en daar was een vrouw waarvan we niet mochten zingen over dikke dikke dikke tante Kee (liedje; in de manenschijn). Ze legde gewoon de les daarvoor stil, Haha!
Je wil graag een kindje, dan moet je ervan uitgaan dat die er komt, tot dat het tegendeel bewezen is. Hou vol!
@maris, ik heb vanaf de dag dat ik uit ziekenhuis kwam alles alleen gedaan. Ook de nachten. Ondanks de keizersnee. En overdag was er wel 4 uurtjes een kraamhulp. Ik vond dat zelf fijn, ben zo gewend alleen te zijn en waa alle mensen om me heen na een week ziekenhuis helemaal zat.
Maar ik zit ook in een appgroep met een aantal mensen van hier en daar zijn wel mensen die de nachten samen met een moeder of vriendin hebben gedaan of waarvan de moeder een paar dagen is gebleven. Het is net wat je zelf fijn vind denk ik.
Ik ging vorige week baby zwemmen en daar was een vrouw waarvan we niet mochten zingen over dikke dikke dikke tante Kee (liedje; in de manenschijn). Ze legde gewoon de les daarvoor stil, Haha!
Je wil graag een kindje, dan moet je ervan uitgaan dat die er komt, tot dat het tegendeel bewezen is. Hou vol!
@maris, ik heb vanaf de dag dat ik uit ziekenhuis kwam alles alleen gedaan. Ook de nachten. Ondanks de keizersnee. En overdag was er wel 4 uurtjes een kraamhulp. Ik vond dat zelf fijn, ben zo gewend alleen te zijn en waa alle mensen om me heen na een week ziekenhuis helemaal zat.
Maar ik zit ook in een appgroep met een aantal mensen van hier en daar zijn wel mensen die de nachten samen met een moeder of vriendin hebben gedaan of waarvan de moeder een paar dagen is gebleven. Het is net wat je zelf fijn vind denk ik.
dinsdag 18 september 2018 om 12:26
Oh ik vat dat helemaal niet verkeerd op. Ik zou zelf trouwens gewoon gezellig meezingen haha. Gelukkig bezit ik wel over de nodige zelfspot en ik weet dat iedere maand clomid 3/4 kilo extra niet mijn schuld was. Ik bewoog wel veel. Ik geloof pas dat het door kan gaan als ik definitief akkoord heb.. Pas dan geloof ik het, want tot nu toe heb ik best veel pech gehad. Ik blijf er wel in geloven, maar toch iets gereserveerder dan voorheen..
En als het lukt dan wil ik ook voedingscoach opzoeken om me de zwangerschap goed te begeleiden zonder onnodig extra aan te komen.
Bedankt voor je bemoedigde woorden, doet me wel goed.
dinsdag 18 september 2018 om 13:58
Bij mij heeft de bevalling alles bij elkaar ongeveer 28 uur geduurd. Ik had wel regelmatige weeën, maar ze duurden niet lang genoeg en zorgende dus niet voor voldoende ontsluiting. Uiteindelijk ben ik naar het ziekenhuis gegaan en heb daar een ruggenprik gehad. Mennn ik kwam echt in de hemel hahahaha. Ze hebben daar mijn vliezen gebroken en toen gingen de cm'ers snel. Tot ik 8 cm had, toen zette het niet meer door.. heb nog een paar uur weeën opwekkers gehad. Maar daar voelde ik niets van door de ruggenprik. Heel gek, je kunt je benen bijvoorbeeld nog wel bewegen, vanaf m'n knieën tot mijn borsten was t verdoofd.. toen ik eenmaal mocht gaan persen voelde ik de pijn wel, ondanks de ruggenprik. Met 20 min persen was Jobbe er! Op een gegeven moment zeiden ze "bij deze wee of de volgende wee is hij er" ik dacht dus no way dat ik nog een wee extra moet persen hahaha..
ja, het deed enorm zeer! Ja, ik zou het zo weer doen!. ja, je bent de pijn zo vergeten!
Bij mij zijn mijn moeder en uiteindelijk ook mijn zus bij de bevalling geweest. Mijn moeder had bijna 2 nachten niet geslapen en was kapot, dus toen mijn zus gebeld en die is naar het ziekenhuis gekomen. De eerste week is er snachts iemand bij mij geweest (moeder of zus). De eerste dagen vond ik dit erg fijn, maar op een gegeven moment vond ik t ook wel genoeg. Ik wilde lekker mijn eigen ding kunnen doen en ik voelde me ergens ook bezwaard. Terwijl ze het met liefde deden hoor en het heel speciaal vonden om de eerste dagen van Jobbe van zo dichtbij mee te maken. Overdag was de kraamzorg er natuurlijk.
ja, het deed enorm zeer! Ja, ik zou het zo weer doen!. ja, je bent de pijn zo vergeten!
Bij mij zijn mijn moeder en uiteindelijk ook mijn zus bij de bevalling geweest. Mijn moeder had bijna 2 nachten niet geslapen en was kapot, dus toen mijn zus gebeld en die is naar het ziekenhuis gekomen. De eerste week is er snachts iemand bij mij geweest (moeder of zus). De eerste dagen vond ik dit erg fijn, maar op een gegeven moment vond ik t ook wel genoeg. Ik wilde lekker mijn eigen ding kunnen doen en ik voelde me ergens ook bezwaard. Terwijl ze het met liefde deden hoor en het heel speciaal vonden om de eerste dagen van Jobbe van zo dichtbij mee te maken. Overdag was de kraamzorg er natuurlijk.
dinsdag 18 september 2018 om 15:36
Wat leuk ook die bevallings verhalen!
Zijn er ook moeders die geen ruggenprik etc wilde? Ik hoor zoveel verhalen om mij heen over vrouwen die echt geen ruggenprik of keizersnede wilde hebben..
Persoonlijk heb ik zo iets van, als de kleine maar goed, veilig en gezond ter wereld komt. Voor mij ook erg prettig als het een klein beetje pijnloos is
Zijn er ook moeders die geen ruggenprik etc wilde? Ik hoor zoveel verhalen om mij heen over vrouwen die echt geen ruggenprik of keizersnede wilde hebben..
Persoonlijk heb ik zo iets van, als de kleine maar goed, veilig en gezond ter wereld komt. Voor mij ook erg prettig als het een klein beetje pijnloos is
dinsdag 18 september 2018 om 22:33
Geen ruggeprik is nog tot daar aan toe (overigens heb je ook andere vormen van pijnbestrijding), alhoewel je daar wellicht na uren rugweeeen ook anders over denkt. Maar geen keizersnede vind ik een beetje suf. Natuurlijk wil niemand die graag, maar in Nederland doen we ze niet voor de lol. Wat hadden ze dan gewild, een kind wat uren vastzat in het bekken of geen hartslag meer had of zo?depster schreef: ↑18-09-2018 15:36Wat leuk ook die bevallings verhalen!
Zijn er ook moeders die geen ruggenprik etc wilde? Ik hoor zoveel verhalen om mij heen over vrouwen die echt geen ruggenprik of keizersnede wilde hebben..
Persoonlijk heb ik zo iets van, als de kleine maar goed, veilig en gezond ter wereld komt. Voor mij ook erg prettig als het een klein beetje pijnloos is
Ik hoop ook gewoon op een relatief snelle normale bevalling. Maar als er ingegrepen moet worden, op wat voor manier ook, moeten ze dat vooral doen.
dinsdag 18 september 2018 om 22:54
@depster, ik wilde geen ruggenprik. Maar vooral omdat ik er heel bang voor was. Achteraf had ik het eerder moeten doen. Ik had 13 uur weeen voordat werd besloten dat Kaj gehaald moest worden (zijn hartslag daalde dus ik kreeg een spoedkeizersnee, want hij moest er binnen 15 minuten zijn), maar ik was zo moe dat ik niet weet of ik nog had kunnen persen als dat nodig was. Ik had wel weeenopwekkers, dus kreeg een weeenstorm. Geen idee of ik anders beter met de pijn en intensiteit om had kunnen gaan.
Als ik nog voor een tweede ga, mag ik kiezen wat ik wil. En een keizersnee heeft dan zeker voordelen. Er is helemaal niks uitgescheurd, hahaha!
Maar tegelijkertijd voelde ik me wel zwak, dat ik mijn zwangerschap geen 40 weken heb volgemaakt (dat mocht niet door de zwangerschaps vergiftiging) en dat ik niet gewoon ben bevallen.
Als ik nog voor een tweede ga, mag ik kiezen wat ik wil. En een keizersnee heeft dan zeker voordelen. Er is helemaal niks uitgescheurd, hahaha!
Maar tegelijkertijd voelde ik me wel zwak, dat ik mijn zwangerschap geen 40 weken heb volgemaakt (dat mocht niet door de zwangerschaps vergiftiging) en dat ik niet gewoon ben bevallen.
dinsdag 18 september 2018 om 23:06
@Pat: daar is echt niks zwaks aan hoor! Een keizersnede is niet makkelijker dan een normale bevalling, zeker niet als je al zo lang weeen hebt, en het herstel is ook niet mis. En de ‘keuze’ heeft niks met zwakheid te maken, maar met de omstandigheden. Ben jij minder zwak dan iemand waarbij het fluitend ging, en die er met een paar uurtjes weeen en drie keer persen vanaf kwam? Dat lijkt me niet. Die had gewoon meer mazzel dan jij, net iets handiger bekken, net iets kleiner of handiger gedraaid kind, enz.
Het enige wat zwak was geweest, was als je jouw angst voor een keizersnede voorrang had gegeven op de gezondheid van je kind. Dus als je zelfs als het echt moest, daar niet over heen had kunnen stappen. Jij hebt gedaan wat nodig was, en je had de pech dat dat bij jou een keizersnede was. Ik vind het echt jammer dat de manier en duur van bevallingen zo gezien wordt als een verdienste. Terwijl als de een van een stoepje valt en verder wandelt, en de ander breekt vanaf hetzelfde stoepje zijn enkel op twee plaatsen, iedereen gewoon zal zeggen dat nummer twee pech had. Niet dat hij zwak is oid.
Het enige wat zwak was geweest, was als je jouw angst voor een keizersnede voorrang had gegeven op de gezondheid van je kind. Dus als je zelfs als het echt moest, daar niet over heen had kunnen stappen. Jij hebt gedaan wat nodig was, en je had de pech dat dat bij jou een keizersnede was. Ik vind het echt jammer dat de manier en duur van bevallingen zo gezien wordt als een verdienste. Terwijl als de een van een stoepje valt en verder wandelt, en de ander breekt vanaf hetzelfde stoepje zijn enkel op twee plaatsen, iedereen gewoon zal zeggen dat nummer twee pech had. Niet dat hij zwak is oid.
