Kinderen
alle pijlers
Het zeggen van u!
vrijdag 20 maart 2009 om 17:57
Mijn dochter van bijna 4 hoeft tegen mij en mijn man geen u te zeggen maar mijn schoonouders of vooral mijn schoonvader staat daarop!
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
For better and worse!!!!
zaterdag 21 maart 2009 om 09:31
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 maart 2009 @ 22:51:
Ik heb zomaar het vermoeden dat een heel groot deel van de etterbakkies van hangjongeren die andere mensen lastig vallen, ook nooit 'U' hoefden te zeggen van hun pappie en mammie..........
Om daar nog even op terug te komen, zo'n etterbakkie zei eens zonder blikken of blozen tegen:"U bent een vuile kankerhoer". (Edit: ik zag de postings erna nog niet. Het is dus niet eens een onbekend fenomeen, schelden in U vorm.)
Dus tja... het zegt niet zoveel PippiLangkous!
Ik heb zomaar het vermoeden dat een heel groot deel van de etterbakkies van hangjongeren die andere mensen lastig vallen, ook nooit 'U' hoefden te zeggen van hun pappie en mammie..........
Om daar nog even op terug te komen, zo'n etterbakkie zei eens zonder blikken of blozen tegen:"U bent een vuile kankerhoer". (Edit: ik zag de postings erna nog niet. Het is dus niet eens een onbekend fenomeen, schelden in U vorm.)
Dus tja... het zegt niet zoveel PippiLangkous!
zaterdag 21 maart 2009 om 09:33
quote:Marahbloem schreef op 20 maart 2009 @ 23:15:
[...]
Dat zijn beleefde omgangsvormen. Kom het ook professioneel tegen, bij sollicitatiegesprekken bijvoorbeeld, dat gestart wordt met 'u' en daarna gevraagd wordt of je/jij ook oke is. Ik vind dat een vorm van beleefdheid. In Duitsland bijvoorbeeld is 'u' zeggen vele malen strikter dan in Nederland. Niks mis met beleefdheid.Maar dat is geen antwoord op mijn vraag.
[...]
Dat zijn beleefde omgangsvormen. Kom het ook professioneel tegen, bij sollicitatiegesprekken bijvoorbeeld, dat gestart wordt met 'u' en daarna gevraagd wordt of je/jij ook oke is. Ik vind dat een vorm van beleefdheid. In Duitsland bijvoorbeeld is 'u' zeggen vele malen strikter dan in Nederland. Niks mis met beleefdheid.Maar dat is geen antwoord op mijn vraag.
zaterdag 21 maart 2009 om 09:41
quote:fleurtje schreef op 20 maart 2009 @ 23:22:
Overigens is het volgens de etiquette zo, dat de aangesprokene bepaalt wat er gezegd wordt. Als een zus bv met tante aangesproken wilt worden, dan zou dat volgens de etiquette dus moeten gebeuren; het is dus niet aan de ouders om dat de bepalen.
Weet je wat ik nou zo jammer vind, maar tegelijk ook heel begrijpelijk, dat alleen de heersende fatsoensnormen (en etiquette) als daadwerkelijk sociaal en beleefd worden ervaart. Er is weinig ruimte om daar een andere mening over te hebben zonder dat men het asociaal vind.
Nee, mijn zoon zegt zelden 'U'. Maar om te zeggen dat het een onaangepast asociaal ventje is... Nee! Zoals ik al wil ik dat hij met twee woorden spreekt. Dankjewel zegt, groet enz.
Overigens wanneer hij wel 'U' zou gebruiken, zeg ik er niets van, alleen wanneer hij het niet doet zeg ik er ook niets van.
Overigens is het volgens de etiquette zo, dat de aangesprokene bepaalt wat er gezegd wordt. Als een zus bv met tante aangesproken wilt worden, dan zou dat volgens de etiquette dus moeten gebeuren; het is dus niet aan de ouders om dat de bepalen.
Weet je wat ik nou zo jammer vind, maar tegelijk ook heel begrijpelijk, dat alleen de heersende fatsoensnormen (en etiquette) als daadwerkelijk sociaal en beleefd worden ervaart. Er is weinig ruimte om daar een andere mening over te hebben zonder dat men het asociaal vind.
Nee, mijn zoon zegt zelden 'U'. Maar om te zeggen dat het een onaangepast asociaal ventje is... Nee! Zoals ik al wil ik dat hij met twee woorden spreekt. Dankjewel zegt, groet enz.
Overigens wanneer hij wel 'U' zou gebruiken, zeg ik er niets van, alleen wanneer hij het niet doet zeg ik er ook niets van.
zaterdag 21 maart 2009 om 09:44
zaterdag 21 maart 2009 om 10:03
quote:
HoiPippiLangkous schreef op 20 maart 2009 @ 22:51:
Ik heb zomaar het vermoeden dat een heel groot deel van de etterbakkies van hangjongeren die andere mensen lastig vallen, ook nooit 'U' hoefden te zeggen van hun pappie en mammie..........
Ah, dat is dus de achterliggende gedachte bij de hangjongeren.
Nou ja, als mijn zoon later dan zo'n hangjongere wordt die oude mensen berooft, weet ik in ieder geval zeker dat ie eerst zijn vingertje opsteekt en vraagt of ie ook wat mag zeggen en daarna netjes dank je wel zegt voor ie dat horloge afpakt van die man. Dat heb ik m dan wel weer geleerd.
HoiPippiLangkous schreef op 20 maart 2009 @ 22:51:
Ik heb zomaar het vermoeden dat een heel groot deel van de etterbakkies van hangjongeren die andere mensen lastig vallen, ook nooit 'U' hoefden te zeggen van hun pappie en mammie..........
Ah, dat is dus de achterliggende gedachte bij de hangjongeren.
Nou ja, als mijn zoon later dan zo'n hangjongere wordt die oude mensen berooft, weet ik in ieder geval zeker dat ie eerst zijn vingertje opsteekt en vraagt of ie ook wat mag zeggen en daarna netjes dank je wel zegt voor ie dat horloge afpakt van die man. Dat heb ik m dan wel weer geleerd.
zaterdag 21 maart 2009 om 10:32
quote:fleurtje schreef op 21 maart 2009 @ 00:42:
[...]
Maar als je 'u' zegt, kun je dus de meest rotte dingen zeggen, dus dan is 'u' zeggen toch niet per se een uiting van respect?! Of lees ik je nou verkeerd.....Tsja, als je zo weinig taalgevoel hebt dat je het verschil niet weet tussen "uiting van respect" en "onderdeel van respect", dan kun je misschien ook wel niet aanvoelen wat een verschil in aanspreekvorm betekent.
[...]
Maar als je 'u' zegt, kun je dus de meest rotte dingen zeggen, dus dan is 'u' zeggen toch niet per se een uiting van respect?! Of lees ik je nou verkeerd.....Tsja, als je zo weinig taalgevoel hebt dat je het verschil niet weet tussen "uiting van respect" en "onderdeel van respect", dan kun je misschien ook wel niet aanvoelen wat een verschil in aanspreekvorm betekent.
zaterdag 21 maart 2009 om 10:39
zaterdag 21 maart 2009 om 11:32
Je kunt ook respectvol zijn als je 'je' zegt, maar respect en beleefdheidsvormen zijn twee verschillende dingen. Ik vind het een must dat mijn kinderen vreemden 'u' noemen en ik vind ouders die zeggen 'maar kinderen zijn toch niet minderwaardig en moeten dan toch ook met u aangesproken worden' eigen te idioot voor woorden. Als je kinderen al opvoedt met dat idee dan zit het ergens heel erg scheef. Lekker modern natuurlijk wel, maar níet wat ik mijn kinderen wil meegeven.
Mij, manlief, opa en oma zijn gewoon 'je', de juffen op het KDV alleen de voornaam, want dat is daar gebruikelijk, overgrootopa's en oma's zijn 'u' en verder iedereen die ze niet kennen.
Ik spreek zelf ook iedereen met 'u' aan, totdat gezegd is dat dat niet hoeft. En hoewel ik 25 ben stel ik het ook op prijs om met 'u' aangesproken te worden door mensen die ik niet ken in bijvoorbeeld winkels of restaurants.
Ik vind dat 'u' zeggen een functie heeft. Iedereen 'jij' noemen straalt uit dat je schijt hebt aan omgangsvormen, dat iedereen hetzelfde is en dat jij zélf bepaald hoe je mensen aanspreekt. En dat vind ik buitengewoon onbeleefd.
Mij, manlief, opa en oma zijn gewoon 'je', de juffen op het KDV alleen de voornaam, want dat is daar gebruikelijk, overgrootopa's en oma's zijn 'u' en verder iedereen die ze niet kennen.
Ik spreek zelf ook iedereen met 'u' aan, totdat gezegd is dat dat niet hoeft. En hoewel ik 25 ben stel ik het ook op prijs om met 'u' aangesproken te worden door mensen die ik niet ken in bijvoorbeeld winkels of restaurants.
Ik vind dat 'u' zeggen een functie heeft. Iedereen 'jij' noemen straalt uit dat je schijt hebt aan omgangsvormen, dat iedereen hetzelfde is en dat jij zélf bepaald hoe je mensen aanspreekt. En dat vind ik buitengewoon onbeleefd.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:47
quote:Eowynn_ schreef op 21 maart 2009 @ 11:32:
Ik vind het een must dat mijn kinderen vreemden 'u' noemen en ik vind ouders die zeggen 'maar kinderen zijn toch niet minderwaardig en moeten dan toch ook met u aangesproken worden' eigen te idioot voor woorden.
Kan je ook aangeven waarom je dat te idioot voor woorden vind?
In mijn ogen zijn alle mensen op de wereld gelijkwaardig. Of hij nu 5 of 55 is maakt niet uit. Hogere leeftijd verdient m.i. niet automatisch meer respect. In dat opzicht snap ik niet dat je oudere uit respect met 'U' aanspreekt en bijvoorbeeld een 16 jarige niet.
Ik vind dat 'u' zeggen een functie heeft. Iedereen 'jij' noemen straalt uit dat je schijt hebt aan omgangsvormen, dat iedereen hetzelfde is en dat jij zélf bepaald hoe je mensen aanspreekt. En dat vind ik buitengewoon onbeleefd.
Iedereen met jij aanspreken met je/jjij straalt geen ' schijt hebben' uit. Dat vind jij, is een mening. Ik heb die associatie helemaal niet met je/jij. Het is natuurlijk heel lang gebruikelijk geweest, dat wil niet zeggen dat het niet mag of kan veranderen. In het Engels had je vroeger ook een formele 'U' vorm. Die is er nu niet meer, dat is veranderd (terwijl het is Duitsland volgens mij weer strakker gehanteerd wordt dan in NL). Ik begrijp dat het overgrote deel van de maatschappij die wel waardeert, maar ik heb daar een andere mening over en bepaal uit dat oogpunt inderdaad zelf hoe ik iemand aanspreek. Daar wil ik helemaal niet onbeleefd mee zijn, maar dat is simpelweg mijn zienswijze.
Ik vind het een must dat mijn kinderen vreemden 'u' noemen en ik vind ouders die zeggen 'maar kinderen zijn toch niet minderwaardig en moeten dan toch ook met u aangesproken worden' eigen te idioot voor woorden.
Kan je ook aangeven waarom je dat te idioot voor woorden vind?
In mijn ogen zijn alle mensen op de wereld gelijkwaardig. Of hij nu 5 of 55 is maakt niet uit. Hogere leeftijd verdient m.i. niet automatisch meer respect. In dat opzicht snap ik niet dat je oudere uit respect met 'U' aanspreekt en bijvoorbeeld een 16 jarige niet.
Ik vind dat 'u' zeggen een functie heeft. Iedereen 'jij' noemen straalt uit dat je schijt hebt aan omgangsvormen, dat iedereen hetzelfde is en dat jij zélf bepaald hoe je mensen aanspreekt. En dat vind ik buitengewoon onbeleefd.
Iedereen met jij aanspreken met je/jjij straalt geen ' schijt hebben' uit. Dat vind jij, is een mening. Ik heb die associatie helemaal niet met je/jij. Het is natuurlijk heel lang gebruikelijk geweest, dat wil niet zeggen dat het niet mag of kan veranderen. In het Engels had je vroeger ook een formele 'U' vorm. Die is er nu niet meer, dat is veranderd (terwijl het is Duitsland volgens mij weer strakker gehanteerd wordt dan in NL). Ik begrijp dat het overgrote deel van de maatschappij die wel waardeert, maar ik heb daar een andere mening over en bepaal uit dat oogpunt inderdaad zelf hoe ik iemand aanspreek. Daar wil ik helemaal niet onbeleefd mee zijn, maar dat is simpelweg mijn zienswijze.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:49
quote:Eowynn_ schreef op 21 maart 2009 @ 11:34:
En of kinderen dan wel of niet netjes dankjewel zeggen en beleefd zijn, ik vind het er niet toe doen, het zijn twee verschillende dingen, en je kind leren mensen met 'je' aan te spreken vind ik gewoon onbeleefd.Dat kan, niet iedereen kan voldoen aan elkaars normen en waarden, dat is nu eenmaal zo. Jij kan heel goed iets doen wat ik ontzettend onbeleefd vind. Zoveel mensen zoveel meningen normen en waarden
En of kinderen dan wel of niet netjes dankjewel zeggen en beleefd zijn, ik vind het er niet toe doen, het zijn twee verschillende dingen, en je kind leren mensen met 'je' aan te spreken vind ik gewoon onbeleefd.Dat kan, niet iedereen kan voldoen aan elkaars normen en waarden, dat is nu eenmaal zo. Jij kan heel goed iets doen wat ik ontzettend onbeleefd vind. Zoveel mensen zoveel meningen normen en waarden
zaterdag 21 maart 2009 om 11:54
quote:HaagsLoesje schreef op 20 maart 2009 @ 23:06:
Een vraagje aan diegene die 'U' zeggen wel erg belangrijk vinden. Waarom wordt er pas tegen ouderen 'U' gezegd? Verdienen die meer respect dat jongeren? Waarom moeten kinderen wel 'U' zeggen, maar tegen hen wordt wel ongevraagd 'ge je t' en 'ge jij t'. Zijn kinderen minderwaardiger en moeten met 'U' aangesproken nog verdienen.
Ik spreek mensen die jonger zijn dan ik ook met u aan. Of ik iemand met u of jij aanspreekt hangt van de situatie af. Als het in een privé situatie is dan zal het meestal van beide kanten gelijk jij zijn terwijl ik in een professionele situatie u zal zeggen ongeacht de leeftijd.
Alleen kinderen jonger dan een jaar of 14 spreek ik met jij aan ongeacht de situatie. Dat is de gewoonte en vind ik ook niet raar. Er is nou eenmaal een verschil tussen kinderen en volwassen in omgangsvormen.
Een vraagje aan diegene die 'U' zeggen wel erg belangrijk vinden. Waarom wordt er pas tegen ouderen 'U' gezegd? Verdienen die meer respect dat jongeren? Waarom moeten kinderen wel 'U' zeggen, maar tegen hen wordt wel ongevraagd 'ge je t' en 'ge jij t'. Zijn kinderen minderwaardiger en moeten met 'U' aangesproken nog verdienen.
Ik spreek mensen die jonger zijn dan ik ook met u aan. Of ik iemand met u of jij aanspreekt hangt van de situatie af. Als het in een privé situatie is dan zal het meestal van beide kanten gelijk jij zijn terwijl ik in een professionele situatie u zal zeggen ongeacht de leeftijd.
Alleen kinderen jonger dan een jaar of 14 spreek ik met jij aan ongeacht de situatie. Dat is de gewoonte en vind ik ook niet raar. Er is nou eenmaal een verschil tussen kinderen en volwassen in omgangsvormen.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:55
Haags Loesje, dat is geen mening, dat zijn bepaalde omgangsvormen die we met elkaar hebben afgesproken in de loop van de mensheid. Net als handenschudden en dankjewel zeggen. In andere culturen/landen zijn andere omgangsvormen. Ik zal mijn kind ook leren om knieeen en schouders bedekt te hebben als ze in Italie een kerk in gaat, terwijl ik dat zelf maar gek vindt. Alleen ik respecteer de normen en waarden daar.
Je kunt het eens of niet eens zijn met normen en waarden, dat is een mening.
Je kunt het eens of niet eens zijn met normen en waarden, dat is een mening.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:06
Soep het is wel een mening wanneer je zegt dat het overkomt als het schijt hebben aan. Het woordje schijt is een gevoel wat het bij je oproept.
Verder eens met wat je zegt. Ik wilde alleen duidelijk maken dat mijn mening over omgangsvormen anders zijn, maar dat mij niet per definitie, laten we zeggen, aso maakt. Ik deel alleen niet de afspraken zoals jij ze stelt.
Verder eens met wat je zegt. Ik wilde alleen duidelijk maken dat mijn mening over omgangsvormen anders zijn, maar dat mij niet per definitie, laten we zeggen, aso maakt. Ik deel alleen niet de afspraken zoals jij ze stelt.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:08
Inderdaad, dat heeft niets met meningen te maken, maar met omgangsvormen. En door jouw 'mening' zadel je je kinderen op met een achterstand. Want die worden onbeleefd gevonden. En mensen zíjn niet gelijk. Ze zijn wel even waardevol, dat is iets anders, maar een rechter in een rechtbank spreek je nou eenmaal anders aan dan een 9 jarige.
Er zijn hier nou eenmaal 'afspraken' van hoe je met elkaar omgaat. En 'u' zeggen is daar nog steeds 1 van. En kinderen die dat niet doen vind ik al snel onopgevoed. Helemaal als ouders daar een praatje bij houden van 'iedereen is gelijk'. Dat klinkt namelijk zó ontzettend fout, dat mensen hun kinderen dát leren. Dat worden van die etterbakjes die weigeren om de meester met u aan te spreken omdat mama zegt dat zij net zo belangrijk zijn als de meester. Er spreekt gewoon een houding uit van 'niemand hoeft jou wat te vertellen, jij bent nét zo belangrijk als ieder ander'. En dát is nou júist waar het tegenwoordig aan ontbreekt in onze cultuur, die vanzelfsprekende omgangsvormen, de bereidheid om te aanvaarden dat sommige mensen nou eenmaal belangrijker zijn dan andere mensen... enzovoorts. (en belangrijker is iets anders dan waardevoller).
Er zijn hier nou eenmaal 'afspraken' van hoe je met elkaar omgaat. En 'u' zeggen is daar nog steeds 1 van. En kinderen die dat niet doen vind ik al snel onopgevoed. Helemaal als ouders daar een praatje bij houden van 'iedereen is gelijk'. Dat klinkt namelijk zó ontzettend fout, dat mensen hun kinderen dát leren. Dat worden van die etterbakjes die weigeren om de meester met u aan te spreken omdat mama zegt dat zij net zo belangrijk zijn als de meester. Er spreekt gewoon een houding uit van 'niemand hoeft jou wat te vertellen, jij bent nét zo belangrijk als ieder ander'. En dát is nou júist waar het tegenwoordig aan ontbreekt in onze cultuur, die vanzelfsprekende omgangsvormen, de bereidheid om te aanvaarden dat sommige mensen nou eenmaal belangrijker zijn dan andere mensen... enzovoorts. (en belangrijker is iets anders dan waardevoller).
zaterdag 21 maart 2009 om 12:10
En wat is asociaal anders dan het niet conformeren aan gemaakte afspraken door een grote sociale groep? Wat ben je dán? Asociaal is nog steeds het niet aanpassen aan wat algemeen beleefd en gepast wordt gevonden. Als jij met onbedenkt hoofd een moskee ingaat is dat asociaal, als jij met blote armen een kerk inloopt in het buitenland is dat asociaal, als je smakt onder het eten is dat ook asociaal en als je weigert om je kinderen bestaande omgangsvormen aan te leren is dat ook asociaal. Een ander woord kan ik er niet voor verzinnen.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:14
Eens met Eow (Eow, ik vind het eng worden, ik ben het eigenlijk de laatste tijd continu met je eens ).
Weet je, ik dacht ook zo als Haags Loesje. Ik was een puber, had ernstige problemen met autoriteit en ze moesten me maar nemen zoals ik ben, goddamned!
Ach ja, dat was toen. DIt soort zaken hebben gewoon een functie. Zelfs in de dierenwereld behandelen de jongere beesten de oudere knarren met respect. Is normaal.
Weet je, ik dacht ook zo als Haags Loesje. Ik was een puber, had ernstige problemen met autoriteit en ze moesten me maar nemen zoals ik ben, goddamned!
Ach ja, dat was toen. DIt soort zaken hebben gewoon een functie. Zelfs in de dierenwereld behandelen de jongere beesten de oudere knarren met respect. Is normaal.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:18
quote:Eowynn_ schreef op 21 maart 2009 @ 12:10:
En wat is asociaal anders dan het niet conformeren aan gemaakte afspraken door een grote sociale groep? Wat ben je dán? Asociaal is nog steeds het niet aanpassen aan wat algemeen beleefd en gepast wordt gevonden. Als jij met onbedenkt hoofd een moskee ingaat is dat asociaal, als jij met blote armen een kerk inloopt in het buitenland is dat asociaal, als je smakt onder het eten is dat ook asociaal en als je weigert om je kinderen bestaande omgangsvormen aan te leren is dat ook asociaal. Een ander woord kan ik er niet voor verzinnen.Ik vind niet dat ik asociaal ben, omdat deze mening maar één onderdeel van mij is. Je kan zeggen dat je dát asociaal vind, prima, maar dat maakt mij als persoon nog niet asociaal, wat op andere vlakken kunnen we het heel goed eens zijn over de omgangsvormen.
En wat is asociaal anders dan het niet conformeren aan gemaakte afspraken door een grote sociale groep? Wat ben je dán? Asociaal is nog steeds het niet aanpassen aan wat algemeen beleefd en gepast wordt gevonden. Als jij met onbedenkt hoofd een moskee ingaat is dat asociaal, als jij met blote armen een kerk inloopt in het buitenland is dat asociaal, als je smakt onder het eten is dat ook asociaal en als je weigert om je kinderen bestaande omgangsvormen aan te leren is dat ook asociaal. Een ander woord kan ik er niet voor verzinnen.Ik vind niet dat ik asociaal ben, omdat deze mening maar één onderdeel van mij is. Je kan zeggen dat je dát asociaal vind, prima, maar dat maakt mij als persoon nog niet asociaal, wat op andere vlakken kunnen we het heel goed eens zijn over de omgangsvormen.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:18
Ik zeg U tegen ouderen, niet tegen kinderen, tieners, twintigers, dertigers en veertigers. Daarentegen wil ik ook geen U genoemd worden, net zoals ik mezelf niet voorstel als mevrouw Feeks, maar gewoon voor- en achternaam. Ik vraag me nog steeds af waarom een tiener/twintiger zich in een telefoongesprek voorstelt als mevrouw/meneer die en die, hier kweek je geen respect mee
zaterdag 21 maart 2009 om 12:22
MIjn schoonmoeder sprak ik de eerste paar keer ook met 'u' aan.
Ze zei op een gegeven moment ; als je geen 'je' zegt praat ik niet meer tegen je hoor.
Overigens omin te haken op het vousvoyeren van leerkrachten en noemen bij achternaam: Mijn zusje en ik zaten op een openbare basisschool (10 jaar geleden) en daar noemde we de leerkracht gewoon bij de voornaam (behalve de directeur, die werd wel aangesproken als bijv Meneer de Vries).
Maar mijn nicht zat in een andere provincie op een andere school en wij (mijn zus en ik) vonden het heel 'raar' dat zij de leerkrachten aansprak met hun achternaam. Gewoon omdat wij dat niet gewend waren.
Mijn man sprak zijn oma ook gewoon aan met je en jij...vond ik in het begin ook heel raar.
Ik doe dat dus niet (ook niet bij mn eigen grootouders) en heb het bij deze oma ook nooit gedaan.
Ik vind dat een staaltje van; ik heb niet bij je op school gezeten' als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Ik voel me er zelfs heel ongemakkelijk bij als ik oudere mensen gewoon mag tutoyeren...voelt heel vreemd,maar ja.. als zij dat willen..
Ze zei op een gegeven moment ; als je geen 'je' zegt praat ik niet meer tegen je hoor.
Overigens omin te haken op het vousvoyeren van leerkrachten en noemen bij achternaam: Mijn zusje en ik zaten op een openbare basisschool (10 jaar geleden) en daar noemde we de leerkracht gewoon bij de voornaam (behalve de directeur, die werd wel aangesproken als bijv Meneer de Vries).
Maar mijn nicht zat in een andere provincie op een andere school en wij (mijn zus en ik) vonden het heel 'raar' dat zij de leerkrachten aansprak met hun achternaam. Gewoon omdat wij dat niet gewend waren.
Mijn man sprak zijn oma ook gewoon aan met je en jij...vond ik in het begin ook heel raar.
Ik doe dat dus niet (ook niet bij mn eigen grootouders) en heb het bij deze oma ook nooit gedaan.
Ik vind dat een staaltje van; ik heb niet bij je op school gezeten' als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Ik voel me er zelfs heel ongemakkelijk bij als ik oudere mensen gewoon mag tutoyeren...voelt heel vreemd,maar ja.. als zij dat willen..
zaterdag 21 maart 2009 om 12:26
quote:Eowynn_ schreef op 21 maart 2009 @ 12:08:
Inderdaad, dat heeft niets met meningen te maken, maar met omgangsvormen. En door jouw 'mening' zadel je je kinderen op met een achterstand. Want die worden onbeleefd gevonden.
Ik vind het geen achterstand. Er komt meer bij kijken dan alleen deze specifieke mening. Ik zadel hem dus nergens mee op.
En mensen zíjn niet gelijk. Ze zijn wel even waardevol, dat is iets anders, maar een rechter in een rechtbank spreek je nou eenmaal anders aan dan een 9 jarige.
Er zijn hier nou eenmaal 'afspraken' van hoe je met elkaar omgaat. En 'u' zeggen is daar nog steeds 1 van. En kinderen die dat niet doen vind ik al snel onopgevoed.
Dit vind ik net als met het asociaal zijn, kort door de bocht. Opvoeding is zo breed! Als er één of een aantal dingetjes ontbreken die de ander noodzakelijk acht, is het toch niet meteen onopgevoed?
Helemaal als ouders daar een praatje bij houden van 'iedereen is gelijk'. Dat klinkt namelijk zó ontzettend fout, dat mensen hun kinderen dát leren. Dat worden van die etterbakjes die weigeren om de meester met u aan te spreken omdat mama zegt dat zij net zo belangrijk zijn als de meester. Er spreekt gewoon een houding uit van 'niemand hoeft jou wat te vertellen, jij bent nét zo belangrijk als ieder ander'. En dát is nou júist waar het tegenwoordig aan ontbreekt in onze cultuur, die vanzelfsprekende omgangsvormen, de bereidheid om te aanvaarden dat sommige mensen nou eenmaal belangrijker zijn dan andere mensen... enzovoorts.
Niet mee eens. de Koningin is echt niet belangrijker dan ik. Haar functie wellicht, maar haar persoontje niet! (Moet aan Fashionvictim denken dit vond het heel normaal is dat je in je leven nu eenmaal je meerdere en ook je mindere tegenkomt.)
En trouwens benadert het negatief, maar je kan het ook positief benaderen. Juist omdat ik vind dat ik net zo belangrijk ben als een ander, zal ik de ander altijd in eerste instantie met net zoveel respect behandelen als ik dat wens.
(en belangrijker is iets anders dan waardevoller).
Inderdaad, dat heeft niets met meningen te maken, maar met omgangsvormen. En door jouw 'mening' zadel je je kinderen op met een achterstand. Want die worden onbeleefd gevonden.
Ik vind het geen achterstand. Er komt meer bij kijken dan alleen deze specifieke mening. Ik zadel hem dus nergens mee op.
En mensen zíjn niet gelijk. Ze zijn wel even waardevol, dat is iets anders, maar een rechter in een rechtbank spreek je nou eenmaal anders aan dan een 9 jarige.
Er zijn hier nou eenmaal 'afspraken' van hoe je met elkaar omgaat. En 'u' zeggen is daar nog steeds 1 van. En kinderen die dat niet doen vind ik al snel onopgevoed.
Dit vind ik net als met het asociaal zijn, kort door de bocht. Opvoeding is zo breed! Als er één of een aantal dingetjes ontbreken die de ander noodzakelijk acht, is het toch niet meteen onopgevoed?
Helemaal als ouders daar een praatje bij houden van 'iedereen is gelijk'. Dat klinkt namelijk zó ontzettend fout, dat mensen hun kinderen dát leren. Dat worden van die etterbakjes die weigeren om de meester met u aan te spreken omdat mama zegt dat zij net zo belangrijk zijn als de meester. Er spreekt gewoon een houding uit van 'niemand hoeft jou wat te vertellen, jij bent nét zo belangrijk als ieder ander'. En dát is nou júist waar het tegenwoordig aan ontbreekt in onze cultuur, die vanzelfsprekende omgangsvormen, de bereidheid om te aanvaarden dat sommige mensen nou eenmaal belangrijker zijn dan andere mensen... enzovoorts.
Niet mee eens. de Koningin is echt niet belangrijker dan ik. Haar functie wellicht, maar haar persoontje niet! (Moet aan Fashionvictim denken dit vond het heel normaal is dat je in je leven nu eenmaal je meerdere en ook je mindere tegenkomt.)
En trouwens benadert het negatief, maar je kan het ook positief benaderen. Juist omdat ik vind dat ik net zo belangrijk ben als een ander, zal ik de ander altijd in eerste instantie met net zoveel respect behandelen als ik dat wens.
(en belangrijker is iets anders dan waardevoller).
