Dit komt echt niet uit...

25-02-2019 00:47 138 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,
Ik ben 37, en 4 jaar samen met mijn vriend. Hij heeft uit een vorige relatie een dochter van 9.
We hebben 2 jaar geprobeerd zwanger te raken, wat niet lukte. Nou hebben we met kerst besloten niet langer te proberen, aangezien we er allebei niet jonger op worden, en we het zonder kind van ons samen ook hartstikke fijn hebben samen. Ik heb een afspraak om een spiraal te laten plaatsen. We hebben het (op 1 keer na, want ik dacht dat mijn ovulatie al een week daarvoor geweest was) met condoom gedaan.
We waren bezig om plannen te maken voor mooie reizen (met en zonder zijn dochter), een grote verbouwing, ik ben net begonnen aan een nieuwe baan.
En wat denk je? Ik ben zwanger. Week of 4/5, schat ik.
Vriend is voor zijn werk in het buitenland, en ik wil het niet door de telefoon vertellen. Hij komt vrijdag pas weer thuis...
Twee jaar lang geprobeerd, twee maanden geleden gestopt met proberen, en nou ben ik zwanger. En ik ben er niet blij mee. Ik voel alleen paniek.
Kan iemand me moed inpraten?
Cym
Cym schreef:
25-02-2019 15:18
Ze gaan uiteraard proberen andere redenen te vinden om me buiten te gooien, als ik over 3 maanden zou vertellen dat ik er 6-12 maanden (zo lang heb je hier verlof) tussenuit knijp.

Cym schreef:
25-02-2019 16:24
Dank voor de reacties, weer.

Die baan... sja, ik woon in een land waar je nagenoeg geen loon krijgt tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Iets van €400 per maand. Dat zou echt betekenen dat we niet rond zouden komen.


Zo lang verlof en dan zo weinig inkomen in die tijd? Terwijl je nu 3000 per maand verdient?
Als je de overtijdbehandeling nog overweegt zou ik heel goed nadenken of je dat voor jezelf of voor je partner doet.

Want niet om hem ergens van te beschuldigen, maar hij heeft al een kind en al mogen ervaren hoe mooi en diep die liefde gaat. Jij niet. En als jij straks 45 bent en spijt hebt gaat je relatie ook kapot maar gaat dat kindje er niet meer komen.

En wat eerder ook door iemand is gezegd, pas op dat het je hormonen of paniekgedachten niet zijn. Ik ben toevallig nu zwanger van een heel gewenst en gepland kind maar al sinds de positieve uitslag zie ik vooral beren op de weg en ben ik helemaal niet zo blij en zie ik heel veel nadelen (qua kosten/planning/levensinvulling. En dat is bij mij puur hormonaal, ik heb echt geen spijt en weet zeker dat dat goed komt later in de zwangerschap.
Alle reacties Link kopieren
(alleen de 1e twee blz. gelezen)

Heb je 6-12 maanden recht op verlof, of ben je verplicht om bijvoorbeeld minimaal 6 maanden verlof op te nemen?

Misschien heb je genoeg aan 6 weken vóór en 6 weken ná de bevalling, zoals dat tot ergens in de jaren '80 altijd gebruikelijk was (dus fysiek moet dat haalbaar zijn).
In dat geval mis je maar 12 weken / 3 maanden inkomen.

Blijkbaar is het na de kerst ook gelukt om snel weer werk te vinden, dus je zou er misschien op kunnen vertrouwen dat zelfs wanneer je niet terug kan naar je huidige werkgever, je snel weer ander werk kunt vinden.
Heb je een netwerk/familie in het land waar jullie wonen?
Alle reacties Link kopieren
Cym schreef:
25-02-2019 17:40
Hoop stof tot nadenken, door een paar fijne reacties.
Wat ik wil? Misschien inderdaad wel een schop onder m'n kont. Weet ik veel, soms is het fijn om even van je af te schrijven tegen mensen die je niet kennen.

Stomme beslissing om m'n geld te investeren in ons huis? Vind ik niet. Als ik niet zwanger was geworden, was het geld er ook doorheen gevlogen ivm geen salaris tijdens verlof. Minimaal 26 weken verlof is verplicht.

Om op een heel relevante vraag terug te komen: de beslissing om te stoppen, was een rationele. We hebben toen we wilden gaan proberen zwanger te raken ook duidelijk afgesproken niet de medische molen in te gaan. We gingen er best nuchter in. Misschien iets te.
Dat laatste dacht ik al tussen de regels door te lezen, het was echt een gesloten hoofdstuk voor jullie, maar zo werkt het Misschien toch niet. Tot ik kinderen kreeg was ik er behoorlijk van overtuigd van de maakbaarheid van het leven, dat wanneer ik echt iets Wilde ik het voor elkaar zou krijgen Met soms wat harder werken . Uiteindelijk liep het allemaal heel anders dan gepland. Met zwangerschappen en kinderen had ik het ineens veel minder in de hand. Moest ik accepteren dat ik er zelf niet zoveel invloed op had. Ik Ben meerdere zwangerschappen verloren Wilde ontzettend graag kinderen had een succesvolle cariere op een gegeven moment had ik helemaal niks meer, maar ook dat is weer goed Gekomen. Ik zou er Met je vriend goed over praten en misschien zelfs begeleiding zoeken soms is iemand die precies de juist vragen stelt heel verhelderend en geen overbodige luxe. En echt wat je ook beslist het is ok.
Alle reacties Link kopieren
Beste TO,

Kom je alleen even een knuffel geven :hug:
Er zijn (door sommige) al veel wijze woorden gezegd, ik hoop dat je daar steun uit kan putten en een stapje verder komt.
Succes met het maken van een keuze.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
Misschien helpt het je ook om te bedenken hoe je je zou voelen als je je huidige baan zou kwijtraken vanwege reorganisatie of gewoon omdat t kan. Zou je dan spijt hebben van en geen baan en geen kind, of juist opgelucht omdat je geen kind hebt in een situatie die dan stressvol genoeg is.
Alle reacties Link kopieren
Jemig... ik begrijp het maar snap er niks van...
Ben benieuwd hoe gewenst dit kindje eerder was. Als je zo snel al kunt besluiten een overtijdbehandeling te doen, hoe gewenst was het kindje überhaupt dan eigenlijk hiervoor?
Ik wens je kracht en wijsheid voor de komende periode. Volg je hart, maar; dit is misschien wel de laatste keer..
Alle reacties Link kopieren
Stephanie05 schreef:
26-02-2019 08:11
Volg je hart, maar; dit is misschien wel de laatste keer..
doe normaal zeg!
Alle reacties Link kopieren
*Niet alles gelezen*

Hoe graag wilde je een kind???

Ik bedoel dat niet vervelend. Toen onze dochter bijna twee was, kwam van verschillende mensen de vraag wanneer de tweede zou komen. En toen ze bijna drie was, kreeg mijn zus haar zoon. Ik had hem in mijn armen en iemand vroeg of het kriebelde. Jaaaaaaaaa.... ehm..... nou...
Ik heb getwijfeld hoor. Wilde ik die tweede eigenlijk wel? Of was dat omdat dat maatschappelijk wenselijk is? Uiteindelijk besloten dat ik die tweede helemaal niet wilde.

Vandaar nu mijn vraag. Hoe graag wilde je een kind? Want als jij, heel diep van binnen, écht dit kindje wilt, dan ga je ervoor en is het je ook alles waard.

Volg je hart. Neem een beslissing. Sta achter die beslissing.
Als moeder zijnde gaat het belang van een kind voor alles. Ook als dat misschien betekent dat dit kind er niet komt.
ceylon wijzigde dit bericht op 26-02-2019 08:31
0.60% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
lilalinda schreef:
26-02-2019 08:13
doe normaal zeg!
Ja wie weet wil ze over 3 maanden tóch een kind.
Moet kunnen toch
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
26-02-2019 08:13
doe normaal zeg!
Hoezo? Je hart volgen is tegenwoordig niet meer normaal? TO geeft aan dat ze besloten hebben niet meer voor kinderen te willen gaan (althans, dat was de reactie na 2 jaar proberen) en nu twijfelt ze of ze het wilt houden. Man wil niet. Dan is dit toch de laatste keer?
Excuses, dat heb ik dan verkeerd begrepen🙏🏼 🤔
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook helemaal voor eigen keuze.. Baas in eigen buik etc..

Maar neem even je tijd. Praat met het FIOM oid.. Neem geen overhaaste beslissingen in paniek..

Even terug naar de basis. Is je kinderwens er niet meer, dan is het goed. Is deze er nog wel.. Dan moet je ook heel eerlijk naar je vriend durven zijn.

Nooit voor een ander een zwangerschap afbreken. Alleen als het voor jezelf de minst slechte keuze is.
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het TO?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven