Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zondag 2 juni 2019 om 23:04
Aha, dank voor je toelichting. Ik heb de test in het Nederlands gemaakt... en in de uitslag werd assertive vertaald als assertief. De uitleg was dan weer wel in het Engels, ok, ik snap wel dat het op die manier is vertaald, maar idd een nuanceverschil.spell68 schreef: ↑02-06-2019 19:26Ik neem aan dat er stond "assertive"? Dat betekent niet assertief. Dat is je identity. Zoiets als als ISTP-A
Assertive vs Turbulent. Het geeft aan hoeveel vertrouwen je in jezelf en je capaciteiten hebt. Assertive heeft dat veel en Turbulent weinig.
Als ik je verhaal lees zou ik eerder denken dat je een T bent, kwam er ook een A uit?
En die 92% die betekent niet dat je 92% voorzichtig bent, maar dat op basis van je antwoorden de test de kans op 92% inschat dat je voorzichtig bent.
Maar je hebt gelijk... INFP-T kwam eruit bij mij. Dat schijnt maar 4% van de mensen te zijn... geen idee of dat handig is. Ik denk het eigenlijk niet, want ik heb idd regelmatig het gevoel dat ik niet begrepen word...
zondag 2 juni 2019 om 23:52
Upward_spiral schreef: ↑02-06-2019 20:48Heel erg bedankt voor je reactie.
Vind deze zeer interessant om te lezen.
Om op je vraag in de gaan.
Ergens heb ik wel het gevoel gehad dat ik als mens gefaald heb, vanwege het feit dat bepaalde vriendschappen zijn spaak gelopen.
Vooral in het verleden is dit een aantal keren voorgekomen en dit kan me nog steeds erg blijven achtervolgen.
Vind het ook interessant wat je schrijft over MBTI.
Heb ook een test gedaan en bij mij kwam eruit; INFJ-T.
Dit herken ik ook erg (met mijn type, INFP-T). Ik vraag me dan af wat je bedoelt... hebben ze je laten vallen? Ik heb een paar keer meegemaakt dat er iets raars gebeurde. Een vriendin die kleinerende opmerkingen maakte, maar zo subtiel dat ik het niet kon benoemen. Op een keer vertelde ze dat ze dit deed bij haar schoonzus. Ze vond het irritant dat haar schoonzus zich zo afhankelijk opstelde t.o.v. haar broer... maar het was verder geen onaardige vrouw, dus vroeg ze zich hardop af waarom ze dat toch deed.
Ik schrok er heel erg van... want eigenlijk was dit voor mij de bevestiging dat ze dit bij mij ook deed. Ik heb het er nooit met haar over gehad. Dat is mijn angstige kant weer, vooral confrontaties te vermijden. Maar we hebben elkaar daarna nooit meer gezien terwijl er eigenlijk niks specifieks is voorgevallen.
Dat voelt enerzijds als falen... maar alsof me onrecht is aan gedaan. Het houdt me bezig omdat ik vind dat ik het anders had moeten doen. Ik had steviger moeten staan! Maar gevoelsmatig wil ik dan liever op zoek naar nieuwe vriendinnen... om met een schone lei te beginnen. Alleen lees ik net dat een INFP-T niet bepaald toegankelijk is... en dat kan ik wel bevestigen.
maandag 3 juni 2019 om 09:39
Kon helaas niet eerder reageren, aangezien mijn modem het heeft begeven ivm blikseminslag.
Vind dit een zeer interessant topic en ik leer hier ook weer erg veel nieuwe dingen, ook over mezelf.
Om zelfverzekerder en assertiever te worden, zal ik toch ook moeten afrekenen met mijn minderwaardigheidsgevoel.
Dit lijkt erg diep te zitten.
Vooral in de zin van dat ik altijd het gevoel heb dat alles aan mij ligt, ik de oorzaak ben van alle probleemsituaties (op sociaal vlak), ik autisme heb, ik dom ben etc.
Hier zal ik echt mee moeten zien af te rekenen.
Vind dit een zeer interessant topic en ik leer hier ook weer erg veel nieuwe dingen, ook over mezelf.
Om zelfverzekerder en assertiever te worden, zal ik toch ook moeten afrekenen met mijn minderwaardigheidsgevoel.
Dit lijkt erg diep te zitten.
Vooral in de zin van dat ik altijd het gevoel heb dat alles aan mij ligt, ik de oorzaak ben van alle probleemsituaties (op sociaal vlak), ik autisme heb, ik dom ben etc.
Hier zal ik echt mee moeten zien af te rekenen.
maandag 3 juni 2019 om 09:42
Het contact met een aantal vriendschappen is in het verleden vooral erg scheef gegroeid.vivinnetje schreef: ↑02-06-2019 23:52Dit herken ik ook erg (met mijn type, INFP-T). Ik vraag me dan af wat je bedoelt... hebben ze je laten vallen? Ik heb een paar keer meegemaakt dat er iets raars gebeurde. Een vriendin die kleinerende opmerkingen maakte, maar zo subtiel dat ik het niet kon benoemen. Op een keer vertelde ze dat ze dit deed bij haar schoonzus. Ze vond het irritant dat haar schoonzus zich zo afhankelijk opstelde t.o.v. haar broer... maar het was verder geen onaardige vrouw, dus vroeg ze zich hardop af waarom ze dat toch deed.
Ik schrok er heel erg van... want eigenlijk was dit voor mij de bevestiging dat ze dit bij mij ook deed. Ik heb het er nooit met haar over gehad. Dat is mijn angstige kant weer, vooral confrontaties te vermijden. Maar we hebben elkaar daarna nooit meer gezien terwijl er eigenlijk niks specifieks is voorgevallen.
Dat voelt enerzijds als falen... maar alsof me onrecht is aan gedaan. Het houdt me bezig omdat ik vind dat ik het anders had moeten doen. Ik had steviger moeten staan! Maar gevoelsmatig wil ik dan liever op zoek naar nieuwe vriendinnen... om met een schone lei te beginnen. Alleen lees ik net dat een INFP-T niet bepaald toegankelijk is... en dat kan ik wel bevestigen.
Ook door middel van toenemende irritaties, verkeerde communicatie, onzekerheid etc.
Het is eigenlijk van beide kanten stuk gelopen.
Op den duur had ik het gevoel wat over de houdbaarheid heen te zitten en dat de klik volledig verdwenen leek te zijn.
maandag 3 juni 2019 om 09:46
Mooi geschreven.spell68 schreef: ↑02-06-2019 21:17Ik denk niet dat je gefaald hebt. Soms werkt het gewoon niet. En iets wat in het verleden gewerkt heeft, hoeft in de toekomst niet meer te werken. Soms kun je geven wat je wilt, maar als dat niet hetgene is wat de ander nodig heeft, dan is het vechten tegen de bierkaai. Dat ligt niet aan jou en ook niet aan de ander.
Ik had al een idee dat ik in de richting van INFJ moest denken. Ik kan heel goed met INFJ'tjes opschieten. We delen alle functies, alleen ze zitten op een verschillende plaats. We zijn heel anders en toch begrijpen we elkaar best wel.
Jouw type heeft de neiging zich nogal druk te maken doordat ze enerzijds "lijstjes" types zijn en anderzijds heel erg kijken naar wat de toekomstige impact is van wat ze doen. Dat bewustzijn, houdt ze heel erg tegen heb ik ervaren. Meestal best wel jammer, want het zijn heel diepgaande types die best wel wat te bieden hebben.
Dit doet mij ook erg goed!
maandag 3 juni 2019 om 20:49
Insgelijk, ik ben een ISTP-A en ik word ook niet begrepen alleen op een totaal ander gebied. Wij delen geen enkele functie en zonder goede communicatie zou het tussen ons waarschijnlijk ook snel mis gaan.vivinnetje schreef: ↑02-06-2019 23:04Aha, dank voor je toelichting. Ik heb de test in het Nederlands gemaakt... en in de uitslag werd assertive vertaald als assertief. De uitleg was dan weer wel in het Engels, ok, ik snap wel dat het op die manier is vertaald, maar idd een nuanceverschil.
Maar je hebt gelijk... INFP-T kwam eruit bij mij. Dat schijnt maar 4% van de mensen te zijn... geen idee of dat handig is. Ik denk het eigenlijk niet, want ik heb idd regelmatig het gevoel dat ik niet begrepen word...
Sowieso word je als introvert al minder begrepen, ongeacht het type je bent. Maar wij zijn volledige tegenpolen. Jij bent een rasechte idealist van nature en ik een realist. Ik denk dat we beide op het einde van dat spectrum zitten en hoe verder naar buiten, hoe minder je begrepen wordt. Ook al vind je medegelijken die wat minder op het uiteinde zitten. Wat dat betreft is het best eenzaam.
Ik heb de test twee keer gedaan, 1x in juni 2015 en in januari 2018.
Op basis van de test blijkt dat ik mijn cognitieve functies behoorlijk ontwikkeld heb en ik ervaar dat ook echt zo in mijn dagelijkse leven.
In 2015 had ik: Introverted: 53%, Observant: 15%, Thinking: 49%, Prospecting: 13%, Assertive: 74%.
in 2018 had ik: Introverted – 81%, Observant – 73%, Thinking – 82%, Prospecting – 78%, Assertive – 99%
Je schrijft in je bericht hieronder dat je je persoonlijk aangevallen kunt voelen door wat iemand zegt. Wat was je score bij (ik denk) Judging?
dinsdag 4 juni 2019 om 01:29
Heb nogal een vervelende collega die anderen nogal kan wegzetten.
Onlangs liep hij nogal laatdunkende opmerkingen over autisme te maken; en dat terwijl veel mensen op mijn werkplek autisme hebben.
Tijdens de lunch op maandag kreeg ik een sneer van hem dat ik niet kon tellen, nadat ik me vergist had in het aantal beschuiten wat er nog was (had dit niet goed gezien).
Gelijk zei ik hier 'sorry' voor en dat terwijl ik mij nogal irriteerde aan hem (ondanks dat het een wat pietluttige situatie leek); ik lijk geen 'tegengas' te durven geven.
Dat begin ik zo langzamerhand wel wat te hekelen, om overal 'sorry' voor te zeggen.
Heb vaak de neiging om me overal voor te excuseren en om mezelf weg te cijferen.
Hiermee zet ik mezelf alleen maar in een zwakke positie.
Ik heb het gevoel dat ik heel anders ben hierin en daardoor zo kwetsbaar ben.
Diep van binnen heb ik altijd het gevoel dat alles aan mij ligt (ook door mijn minderwaardigheidsgevoel hierin) en dat heb ik zo langzamerhand wel helemaal gehad.
Ook doordat ik in het verleden veel gefaald heb in sociale situaties, situaties op de werkvloer etc.
Daar heb ik toch wel een knauw van gekregen.
Onlangs liep hij nogal laatdunkende opmerkingen over autisme te maken; en dat terwijl veel mensen op mijn werkplek autisme hebben.
Tijdens de lunch op maandag kreeg ik een sneer van hem dat ik niet kon tellen, nadat ik me vergist had in het aantal beschuiten wat er nog was (had dit niet goed gezien).
Gelijk zei ik hier 'sorry' voor en dat terwijl ik mij nogal irriteerde aan hem (ondanks dat het een wat pietluttige situatie leek); ik lijk geen 'tegengas' te durven geven.
Dat begin ik zo langzamerhand wel wat te hekelen, om overal 'sorry' voor te zeggen.
Heb vaak de neiging om me overal voor te excuseren en om mezelf weg te cijferen.
Hiermee zet ik mezelf alleen maar in een zwakke positie.
Ik heb het gevoel dat ik heel anders ben hierin en daardoor zo kwetsbaar ben.
Diep van binnen heb ik altijd het gevoel dat alles aan mij ligt (ook door mijn minderwaardigheidsgevoel hierin) en dat heb ik zo langzamerhand wel helemaal gehad.
Ook doordat ik in het verleden veel gefaald heb in sociale situaties, situaties op de werkvloer etc.
Daar heb ik toch wel een knauw van gekregen.
dinsdag 4 juni 2019 om 08:27
Wil toch nog het volgende toevoegen.
Ik wil dolgraag veranderen, maar ik weet niet hoe.
De afgelopen twee voorbeelden (met die vriend en met die collega) zijn ook weer tekenend hoe kwetsbaar ik ben in de communicatie en niet voor mezelf durf op te komen.
Dit probleem heb ik al zo lang.
Mijn onzekerheid en angst verlammen mij hierin.
Ik wil dolgraag veranderen, maar ik weet niet hoe.
De afgelopen twee voorbeelden (met die vriend en met die collega) zijn ook weer tekenend hoe kwetsbaar ik ben in de communicatie en niet voor mezelf durf op te komen.
Dit probleem heb ik al zo lang.
Mijn onzekerheid en angst verlammen mij hierin.
dinsdag 4 juni 2019 om 18:35
Voor sfeer ben ik ook vrij gevoelig, al moet ik zeggen dat ik soms ook negatieve sfeer probeer te blokkeren/negeren (lukt ook niet altijd). Anders pak ik 't snel op en heb ik er dus ook last van. Ligt er ook aan hoe dicht bij die persoon staat (qua relatie) en in hoeverre ik 'afhankelijk' ben van of iets te maken heb met die persoon.Doubletree20 schreef: ↑30-05-2019 19:08Dat heb ik inderdaad ook dat ik heel gevoelig ben voor sfeer. Ik zit 1keer in de week met een vrij nieuwe collega op kantoor die altijd heel chago en gefrustreerd doet. Ik neem die sfeer dan zelfs mee naar huis en word er zelf pokke chagrijnig van. Gelukkig zakt dat wel weer wat als ik een tijdje thuis ben.
Wel vervelend dat je het niet bepaald naar je zin hebt op je werk. Sommige mensen zeggen ‘t is maar werk’ maar zo zie ik dat niet. Ik hoop voor je dat je iets leukers tegen komt na je vakantie!
Hebben jullie dat trouwens ook dat als je ‘s avonds bent weggeweest (verjaardag, etentje, visite etc) dat je daarna absoluut niet kan slapen omdat je hoofd overloopt? Dat heb ik nou altijd, zelfs als we alleen maar bij vrienden zijn langs geweest. Zo vervelend. Het is niet eens zo dat ik direct naar bed ga want wil wel altijd even bijkomen in m’n heerlijk stille huis maar als ik na een uurtje naar bed ga lig ik nog uren wakker. Geen idee of dat met introvert te maken heeft hoor?
Ik heb ook heel vaak dat m'n hoofd overloopt, met name na bijeenkomsten met een sociaal karakter (verjaardag, visite, enz.). Ik vind situaties snel te druk, onoverzichtelijk en zo. In veel van zulke gevallen probeer ik muziek te luisteren om weer rustig in m'n hoofd te worden, maar dat lukt niet altijd.
In this mad house we must all survive
dinsdag 4 juni 2019 om 18:40
Hier sluit ik me bij aan. Confrontaties ga ik liever niet aan, te bang en te zacht voor denk ik. Maar die 'slachtofferrol' ben ik dikwijls gewoon zo zat.Upward_spiral schreef: ↑02-06-2019 07:21Een groot deel van mijn leven heb ik al last van het feit dat ik niet weerbaar ben en vrij onzeker overkom in mijn communicatie.
Diep van binnen heb ik altijd het gevoel dat alles aan mij ligt en bij confrontaties en conflicten voel ik mij sowieso al de onderliggende partij; ook doordat ik autisme heb.
Ik trek mij alles aan en voel mij overal schuldig over.
Dat minderwaardigheidsgevoel staat mij steeds meer tegen.
Die nederigheid en het gevoel dat bepaalde mensen mij steeds onder de duim kunnen houden.
Daar wil ik nu echt mee gaan afrekenen.
Ik heb me lang genoeg weggecijferd en overal 'sorry' voor gezegd.
In die positie wil ik me niet steeds meer manoeuvreren.
Wil ook zeker niet in een slachtofferrol gaan zitten.
Heb echter het gevoel dat ik in de communicatie gewoon vrij zwak overkom en dat moet echt zo snel mogelijk gaan veranderen.
Wel merk ik de laatste tijd verandering bij mezelf, maar wellicht komt dat omdat ik momenteel in een stressvolle situatie zit die vooralsnog niet snel over zal gaan (man depressief, veel veranderingen op 't werk). Ik merk dat ik de laatste tijd meer 'dwars' ben, het maakt me minder uit wat anderen van me denken. Het voelt aan de andere kant ook heel dubbel: of ik geef dingen aan (waarbij ik rekening houd met de ander) of ik leg de situatie naast me neer (heb ook niet altijd even veel zin om te praten, dingen aan te geven).
In this mad house we must all survive
dinsdag 4 juni 2019 om 18:44
Bedankt voor je reactie.Zijdehoentje schreef: ↑04-06-2019 18:40Hier sluit ik me bij aan. Confrontaties ga ik liever niet aan, te bang en te zacht voor denk ik. Maar die 'slachtofferrol' ben ik dikwijls gewoon zo zat.
Wel merk ik de laatste tijd verandering bij mezelf, maar wellicht komt dat omdat ik momenteel in een stressvolle situatie zit die vooralsnog niet snel over zal gaan (man depressief, veel veranderingen op 't werk). Ik merk dat ik de laatste tijd meer 'dwars' ben, het maakt me minder uit wat anderen van me denken. Het voelt aan de andere kant ook heel dubbel: of ik geef dingen aan (waarbij ik rekening houd met de ander) of ik leg de situatie naast me neer (heb ook niet altijd even veel zin om te praten, dingen aan te geven).
Wat vervelend voor je dat je confrontaties ook zo vervelend vind.
Zelf kan het mij ook een verlammend gevoel geven, alleen al als ik eraan kan denken.
Dan word mijn diepe onzekerheid van binnen weer getriggerd en gaan alle alarmbellen weer af.
dinsdag 4 juni 2019 om 18:47
Deze test heb ik ook gedaan en bij mij kwam er INFJ-T uit (82 % introvert tegenover 18 % extravert; 69 % voorzichtig tegenover 31 % assertief). Op zich zou ik er wel iets aan willen doen, maar wat jij ook al zegt: ik heb niet de guts om het op te pakken. Misschien over een tijdje, als het wat rustiger is. Of ik zal 'moeten' accepteren hoe ik ben; onlangs is ASS bij mij geconstateerd - zal ook meespelen denk ik.vivinnetje schreef: ↑02-06-2019 19:10Idd, Spell68, dat is een interessante test: https://www.16personalities.com
En ook wel een eyeopener ja...
[...]
In this mad house we must all survive
dinsdag 4 juni 2019 om 19:13
Ja, en vooral de keiharde confrontaties vind ik eng. En soms zit het in hele kleine dingen, een ogenschijnlijk simpele opmerking en dan voel ik me het onzekere, kleine meisje van vroeger. Onlangs maakte iemand een opmerking en ik weet dat het een geintje was. Maar nog steeds zit ik het me niet lekker. Daarom wil ik 't binnenkort even aankaarten bij diegene, op een neutrale manier, zonder de ander aan te vallen, maar wel om 't aan te kaarten.Upward_spiral schreef: ↑04-06-2019 18:44Bedankt voor je reactie.
Wat vervelend voor je dat je confrontaties ook zo vervelend vind.
Zelf kan het mij ook een verlammend gevoel geven, alleen al als ik eraan kan denken.
Dan word mijn diepe onzekerheid van binnen weer getriggerd en gaan alle alarmbellen weer af.
Wat voor persoonlijkheid kwam er bij jullie uit de test? Bij mij kwam er 'advocaat' uit. Sommige stukken van de uitleg herken ik wel, bijvoorbeeld op gebied van rust (ik hou van veel rust en zo min mogelijk afspraken/activiteiten per week) en hoe ik de wereld zie/ervaar (groot/eng/veel ongerechtigheid).
In this mad house we must all survive
dinsdag 4 juni 2019 om 19:28
Dat vind ik erg goed en moedig van je.Zijdehoentje schreef: ↑04-06-2019 19:13Ja, en vooral de keiharde confrontaties vind ik eng. En soms zit het in hele kleine dingen, een ogenschijnlijk simpele opmerking en dan voel ik me het onzekere, kleine meisje van vroeger. Onlangs maakte iemand een opmerking en ik weet dat het een geintje was. Maar nog steeds zit ik het me niet lekker. Daarom wil ik 't binnenkort even aankaarten bij diegene, op een neutrale manier, zonder de ander aan te vallen, maar wel om 't aan te kaarten.
woensdag 5 juni 2019 om 00:17
Ik had 47% bij judging.
Het lijkt alsof je er een hele studie op hebt gedaan... Ik vind het ook zeker interessante materie, dit. Toch vraag ik me af of het werkelijk zo werkt met die types bij elkaar en of dat dan matcht. Mijn vriend is ESTP-er en toch zijn we een goeie match. In veel opzichten ook niet... want onze behoeften liggen totaal anders. Meestal gaat het goed omdat ik hem vrij laat – ik heb zelf ook veel tijd voor mezelf nodig. En die besteedt hij dan met anderen en ik alleen.
woensdag 5 juni 2019 om 00:38
Upward_spiral schreef: ↑04-06-2019 08:27Wil toch nog het volgende toevoegen.
Ik wil dolgraag veranderen, maar ik weet niet hoe.
De afgelopen twee voorbeelden (met die vriend en met die collega) zijn ook weer tekenend hoe kwetsbaar ik ben in de communicatie en niet voor mezelf durf op te komen.
Dit probleem heb ik al zo lang.
Mijn onzekerheid en angst verlammen mij hierin.
Heel vervelend. Vanaf de bank kan ik prima beredeneren hoe jij had moeten reageren... jijzelf waarschijnlijk ook. En toch wordt je daar geleid door angst. Ik herken het helemaal en ik vind het ook heel naar dat ik zo doe. Mijn taktiek is om steeds weer nieuwe versie situaties op te zoeken, met mensen die mij niet kennen... waar ik binnen no-time weer dezelfde positie heb. Dus ik doe daar zelf ook echt wel iets in en daar zou ik graag vanaf willen. Ik heb een assertiviteitstraining gedaan en dat was voor de inzichten wel goed, maar het heeft me niet minder angstig gemaakt.
En waarom. Ik kan me herinneren dat een collega van mij heel chagrijnig deed, als ik binnenkwam me niet of onverschillig gedag zeggen... Zij deed onbeleefd en IK kreeg daar dan een naar gevoel van (ze moeten me niet). Verstandelijk weet ik ook: belachelijk! Het is me meermalen gebeurd dat het zo ging... en van een weet ik dat ze relatieproblemen had. Maar ik heb me dus maandenlang rot gevoeld omdat ik het op mezelf betrok.
Zo'n opmerking over autisme is gewoon superieur gedrag. Net doen of je niet in de gaten hebt dat je mensen loopt te beledigen. Als je er een opmerking over maakt, doen ze verbaasd... nee, zo hadden ze het niet bedoeld of erger... ze relativeren het. Eén keer was ik zo dapper om ergens op terug te komen. Inderdaad, weer verbaasd... maar het dwong toch op een bepaalde manier respect af. Ik heb gezegd dat het op mij over kwam als een sneer en ik vroeg haar of het zo was bedoeld. Dus dat is niet beschuldigend, ik kan het immers mis hebben. Ze zei van niet en begreep ook niet wat ik bedoelde, maar daarna deed ze het niet meer. Had ze het dus wel degelijk begrepen. Maar je kunt ook een reactie krijgen als: 'Heb je daar de hele tijd mee gezeten, jeetje... dat je daar nu nog op terugkomt, zeg'. Hoe dan ook, ik denk dat je er een goed gevoel aan over houdt als je het uitspreekt, hoe de reactie ook is... jij bent wel voor jezelf opgekomen.
woensdag 5 juni 2019 om 08:27
Herkenbaar... Ik heb dit met een collega waarmee ik direct samenwerk.vivinnetje schreef: ↑05-06-2019 00:38Ik kan me herinneren dat een collega van mij heel chagrijnig deed, als ik binnenkwam me niet of onverschillig gedag zeggen... Zij deed onbeleefd en IK kreeg daar dan een naar gevoel van (ze moeten me niet). Verstandelijk weet ik ook: belachelijk! Het is me meermalen gebeurd dat het zo ging... en van een weet ik dat ze relatieproblemen had. Maar ik heb me dus maandenlang rot gevoeld omdat ik het op mezelf betrok.
Ook kortaf vaak, niet reageren als ik een vraag stel of amper tot geen goedemorgen zeggen.
Zij is ook zo iemand die altijd overwerkt en niet kan plannen wat ze dan ook overduidelijk moet laten weten. Dus als ik dan wél gewoon op tijd naar huis ga reageert ze ook altijd een beetje raar. Echt heel irritant.
En weet je wat het is, het is iets van háár en niet van mij. (Ze doet tegen meer mensen zo)
Ik heb ook een hele tijd het proberen te 'fixen' door dan juist heel aardig te doen pffff. Dat doe ik dus niet meer.
Gisteren heb ik mijn bui er niet door laten beïnvloeden, dat lukt me de ene keer beter als de andere keer. Ben gewoon lekker met andere mensen gaan praten, met wie het dus wel gezellig is en dan voel ik dus het verschil.
Inderdaad moeilijk om niet je bui erdoor te laten beïnvloeden, zeker als je gevoelig bent voor sfeer. Want het is gewoon heel sfeerbepalend.
Maar het lukt me wel steeds beter door voor mezelf te blijven herhalen dat dit echt niet aan mij ligt!
yesss wijzigde dit bericht op 05-06-2019 10:18
15.55% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 om 09:54
Hmm, vanuit Mbti is het perfect verklaarbaar, waarom je zo handelt. Mijn trainingsmaatje is ook een INFJ en die is echt wel gegroeid, maar vorige week heeft die op een avond over al haar grenzen laten lopen. En het mooie was, ze is zich er nu zo bewust van dat ze het letterlijk ziet gebeuren, terwijl ze het zelf doet.Zijdehoentje schreef: ↑04-06-2019 18:47Deze test heb ik ook gedaan en bij mij kwam er INFJ-T uit (82 % introvert tegenover 18 % extravert; 69 % voorzichtig tegenover 31 % assertief). Op zich zou ik er wel iets aan willen doen, maar wat jij ook al zegt: ik heb niet de guts om het op te pakken. Misschien over een tijdje, als het wat rustiger is. Of ik zal 'moeten' accepteren hoe ik ben; onlangs is ASS bij mij geconstateerd - zal ook meespelen denk ik.
Vanuit mbti is je dominante functie introverte intuitie: implicaties in de toekomst voorzien. Je ondersteunende functie is extravert voelen: de harmonie in een groep voelen. Pak die samen en het is heel logisch dat je je angstig opstelt. Feitelijk wil je de harmonie niet verstoren, omdat je niet weet of jou dat in de toekomst gaat schaden, in de zin dat de sfeer verziekt is.
Je derde functie is introvert denken. Feitelijk is, samenhang zien, logische gevolgtrekking en vooral je tactisch denken. Dat is van nature niet ontwikkeld. Het is dan vanuit dat punt ook lastig om snel en tactisch te reageren. Deze functie kun je wel ontwikkelen, maar dat moet echt bewust gedaan worden en dan nog kan het maar deels.
Dus de enige manier om assertiviteit in die zin te ontwikkelen is om in zo'n situatie je derde functie te kunnen laten prevaleren boven je tweede functie. Alleen dan kun je beheerst de confrontatie aangaan.
Je onderontwikkelde functie is is extravert sensing: dat is contact maken met de fysieke wereld. Dat is voor een INFJ moeilijk heb ik gemerkt, maar logisch want zo ervaar je de wereld.
Voor mij werkt het dus omgekeerd. Ik voel geen spanningen en de groep interesseert me niet. Ik ben de snelste denker van alle types en ik kan ongelooflijk snel schakelen. Ik ga vol de confrontatie aan, want ik sla nooit dicht en ik heb altijd een antwoord klaar, omdat mij brein perfect georganiseerd is voor het opslurpen van kennis en het herinneren ervan.
Mijn probleem is dat ik er dan zo in kan gaan dat ik er uiteindelijk meer last van heb, omdat ik de implicaties niet zie. Niet in de zin van de sfeer, want dat voel ik toch niet, maar dat ik bijvoorbeeld beperkt wordt in mijn vrijheid of zo en daar heb ik mezelf dan keihard mee, want dat typeert een ISTP.
Ik heb de afgelopen jaren de eerste drie functies en vooral mijn derde zover ontwikkeld, dat ik nu de confrontatie aanga, maar waarbij ik precies kan lezen wat er gebeurt en vaker mijn mond houd of iets tactischer breng, zodat ik er geen last van heb. Dat heeft mijn leven echt wel een stuk makkelijker gemaakt. Zonder Mbti was dat misschien ook wel gebeurd, maar een stuk langzamer.
woensdag 5 juni 2019 om 09:59
Zo'n collega heb ik ook. Al begint ze wel iets te ontdooien.
Even van me afschrijven:
Vandaag is mijn zoon jarig. 10 jaar alweer
Ik verwacht niet al te veel visite omdat hij ook nog de avondvierdaagse moet lopen.
We vieren kinderverjaardagen eigenlijk altijd op zondag, maar nu kunnen er een aantal mensen niet dus toen heeft mijn man gezegd 'Kom anders maar op maandag' (2e pinksterdag)
En dat is dus waar ik een beetje mee zit. Zondag mensen over de vloer, en maandag ook. Ik vind het een beetje veel en zie er wel tegen op.
Voor zoon is het wel leuk, alhoewel hij ook zegt 'ik had liever dat ze allemaal op dezelfde dag konden komen'
Even van me afschrijven:
Vandaag is mijn zoon jarig. 10 jaar alweer
Ik verwacht niet al te veel visite omdat hij ook nog de avondvierdaagse moet lopen.
We vieren kinderverjaardagen eigenlijk altijd op zondag, maar nu kunnen er een aantal mensen niet dus toen heeft mijn man gezegd 'Kom anders maar op maandag' (2e pinksterdag)
En dat is dus waar ik een beetje mee zit. Zondag mensen over de vloer, en maandag ook. Ik vind het een beetje veel en zie er wel tegen op.
Voor zoon is het wel leuk, alhoewel hij ook zegt 'ik had liever dat ze allemaal op dezelfde dag konden komen'
woensdag 5 juni 2019 om 10:25
Gefeliciteerd Winters 
Snap ik heel goed, 2 dagen achter elkaar mensen in je huis..
Ik ben binnenkort ook jarig. Weet nog niet hoe ik dat in ga vullen. Ik heb het geluk dat ik in de zomervakantie jarig ben en dus standaard elk jaar wel mensen afzeggen.
Vorig jaar heb ik het heel klein gevierd en ben ik met een vriendin een pretpark ingedoken op de dag dat ik jarig was. Misschien dat ik dat dit jaar ook weer doe.
Snap ik heel goed, 2 dagen achter elkaar mensen in je huis..
Ik ben binnenkort ook jarig. Weet nog niet hoe ik dat in ga vullen. Ik heb het geluk dat ik in de zomervakantie jarig ben en dus standaard elk jaar wel mensen afzeggen.
Vorig jaar heb ik het heel klein gevierd en ben ik met een vriendin een pretpark ingedoken op de dag dat ik jarig was. Misschien dat ik dat dit jaar ook weer doe.
woensdag 5 juni 2019 om 10:27
Dat heb ik ook. Moet, ik ben een ISTP. Ik wil van alles wat ik interessant vindt, alles weten. Zoveel dat ik vaak beter ben dan zogenaamde experts. Dat wordt alleen nooit gezien, want ik heb geen diploma's en als ik begin kunnen de meeste mensen me totaal niet volgen. Dat is echt de grootste frustratie voor mij. Ik heb dan de neiging me totaal terug te trekken en ik ben meteen klaar met die mensen. Dat is ook een stukje bescherming.vivinnetje schreef: ↑05-06-2019 00:17Ik had 47% bij judging.
Het lijkt alsof je er een hele studie op hebt gedaan... Ik vind het ook zeker interessante materie, dit. Toch vraag ik me af of het werkelijk zo werkt met die types bij elkaar en of dat dan matcht. Mijn vriend is ESTP-er en toch zijn we een goeie match. In veel opzichten ook niet... want onze behoeften liggen totaal anders. Meestal gaat het goed omdat ik hem vrij laat – ik heb zelf ook veel tijd voor mezelf nodig. En die besteedt hij dan met anderen en ik alleen.
Daarom is dit forum een prima leerschool voor mij. Kan ik dealen met het feit dat ik constant aangevallen wordt en hoe voel ik me daar bij, kan ik dat loslaten. Gaat best goed tegenwoordig, maar het blijft altijd een zwak punt.
Het werkt wel echt zo met die types, maar is natuurlijk meer. Je karakter, je opvoeding, wat heb je meegemaakt in je leven. In feite matchen jullie niet, want als je echt matcht dan hoef je nauwelijks actief te zijn. Die 47% geeft eigenlijk al aan dat het sleutelelement is. Omdat je blijkbaar toch behoorlijk flexibel bent, ben je in staat die vrijheid te geven, zonder duidelijk te laten merken dat je het niets vindt. Was dat niet zo geweest dan was dat echt wel een issue geworden.
Maar zoals gezegd, elke type kan bij elkaar passen, zolang je je maar volwassen genoeg bent ik het ontwikkelen van je functies en er naar handelt.
Afgelopen jaar bij de eindejaarsconference van MM Huijbregts zei hij op het einde: "mijn tante vertelde me ooit dat wanneer je leert begrijpen dat sommige mensen in hoofd echt anders in elkaar zitten dan jijzelf, als je dat echt leert begrijpen dan word je leven een stuk makkelijker. En dat ervaar ik elke dag.
Ik kan uit onderstaande post ook al zien dat je eerste of tweede functie introvert voeler is: jouw intern moreel framework heeft namelijk bepaald dat zo'n opmerking over autisme gewoon superieur gedrag is. feitelijk beoordeel je nu de persoon ook meteen.
Ik zou ook zo'n opmerking kunnen maken en dat heeft totaal niets met superieur gedrag te maken (want upward ervaart er als laatdunkend, maar dat wil niet zeggen dat diegene het ook zo bedoelt). Ik neem nooit iets persoonlijks, dus ik ga er dan vanuit dat een ander ook niet doet. Dat is een lastig dingetje, omdat ik dat niet aanvoel. Maar dat wil niet zeggen dat het laatdunkend bedoeld is.
Vroeger zou ik meteen in de clinch hebben gelegen met je, maar ik weet nu dat jij de wereld echt anders ervaart dan ik en dat geen van beide slecht of goed is. Maar dat als we open staan, heel veel van elkaar kunnen leren.
woensdag 5 juni 2019 om 10:30
Gefeliciteerd! Enne hij lijkt blijkbaar op zijn moeder!winters schreef: ↑05-06-2019 09:59Zo'n collega heb ik ook. Al begint ze wel iets te ontdooien.
Even van me afschrijven:
Vandaag is mijn zoon jarig. 10 jaar alweer
Ik verwacht niet al te veel visite omdat hij ook nog de avondvierdaagse moet lopen.
We vieren kinderverjaardagen eigenlijk altijd op zondag, maar nu kunnen er een aantal mensen niet dus toen heeft mijn man gezegd 'Kom anders maar op maandag' (2e pinksterdag)
En dat is dus waar ik een beetje mee zit. Zondag mensen over de vloer, en maandag ook. Ik vind het een beetje veel en zie er wel tegen op.
Voor zoon is het wel leuk, alhoewel hij ook zegt 'ik had liever dat ze allemaal op dezelfde dag konden komen'
woensdag 5 juni 2019 om 10:55
