Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
donderdag 30 mei 2019 om 19:08
Dat heb ik inderdaad ook dat ik heel gevoelig ben voor sfeer. Ik zit 1keer in de week met een vrij nieuwe collega op kantoor die altijd heel chago en gefrustreerd doet. Ik neem die sfeer dan zelfs mee naar huis en word er zelf pokke chagrijnig van. Gelukkig zakt dat wel weer wat als ik een tijdje thuis ben.yesss schreef: ↑30-05-2019 11:06Dit is ook heel herkenbaar.
Maar ook heel gevoelig voor sfeer.
Ik werk met iemand samen die nogal sfeerbepalend is en ik merk dat het me steeds meer tegen begint te staan.
Laatst negeerde ze me ineens de hele ochtend....van die rare dingen allemaal.
Ik kom ook regelmatig chagrijnig of geïrriteerd thuis... Gisteren zijn er weer een paar dingen voorgevallen dat ik eigenlijk denk, wat doe ik hier eigenlijk nog? (Ik heb het trouwens al een keer aangekaart) Het verpest echt mijn bui. Ik heb binnenkort vakantie en ik denk dat ik dan eens rustig om me heen ga kijken voor iets anders.
Dit gaat niet veranderen.
Wel vervelend dat je het niet bepaald naar je zin hebt op je werk. Sommige mensen zeggen ‘t is maar werk’ maar zo zie ik dat niet. Ik hoop voor je dat je iets leukers tegen komt na je vakantie!
Hebben jullie dat trouwens ook dat als je ‘s avonds bent weggeweest (verjaardag, etentje, visite etc) dat je daarna absoluut niet kan slapen omdat je hoofd overloopt? Dat heb ik nou altijd, zelfs als we alleen maar bij vrienden zijn langs geweest. Zo vervelend. Het is niet eens zo dat ik direct naar bed ga want wil wel altijd even bijkomen in m’n heerlijk stille huis maar als ik na een uurtje naar bed ga lig ik nog uren wakker. Geen idee of dat met introvert te maken heeft hoor?
donderdag 30 mei 2019 om 19:47
Ja dat heb ik ook Doubletree, napiekeren.
De laatste tijd weer heel erg, soms is het wat minder maar het lijkt door de jaren heen weer erger te worden
Ik kan dan ook de hele nacht malen en onrustig zijn om dingen die ik heb gezegd of niet heb gezegd.
Ook één van de redenen waarom ik parttime werk, als ik een ochtend heb gewerkt moet ik echt bijkomen van alle prikkels.
Maar dat heb ik dus ook met die collega, dat ik dan dat inderdaad overneem.
Grappig want laatst zei iemand letterlijk;'Ach het is maar werk' en toen dacht ik ja, jij zit dus anders in elkaar want ik neem dat dus wel mee naar huis. Dus vind het wel heel belangrijk werk te hebben waar ik me op mijn gemak voel en energie overhoudt voor andere dingen.
De laatste tijd weer heel erg, soms is het wat minder maar het lijkt door de jaren heen weer erger te worden
Ik kan dan ook de hele nacht malen en onrustig zijn om dingen die ik heb gezegd of niet heb gezegd.
Ook één van de redenen waarom ik parttime werk, als ik een ochtend heb gewerkt moet ik echt bijkomen van alle prikkels.
Maar dat heb ik dus ook met die collega, dat ik dan dat inderdaad overneem.
Grappig want laatst zei iemand letterlijk;'Ach het is maar werk' en toen dacht ik ja, jij zit dus anders in elkaar want ik neem dat dus wel mee naar huis. Dus vind het wel heel belangrijk werk te hebben waar ik me op mijn gemak voel en energie overhoudt voor andere dingen.
donderdag 30 mei 2019 om 20:20
Ja dat heb ik ook Doubletree. Daarom heb ik besloten om niet meer naar (elke) verjaardagen te gaan. Het kost me ook veel energie en degene die jarig is, spreek je toch nauwelijks. Dan spreek ik liever apart een keer met diegene af.
Ik heb over een paar weken feest. Van mensen die hun verjaardagen samen vieren. In totaal komen er een man of 50.
Ik ga er wel heen, maar dan wat later op de avond. Ook vanwege privé redenen.
Ik heb heel even overwogen om 's avonds nog naar huis te gaan maar ik zie het niet zitten om 's avonds laat nog door het donker te rijden, over verlaten landweggetjes.
Ik zorg er wel voor dat ik de dag erna niets heb gepland.
Ik heb over een paar weken feest. Van mensen die hun verjaardagen samen vieren. In totaal komen er een man of 50.
Ik ga er wel heen, maar dan wat later op de avond. Ook vanwege privé redenen.
Ik heb heel even overwogen om 's avonds nog naar huis te gaan maar ik zie het niet zitten om 's avonds laat nog door het donker te rijden, over verlaten landweggetjes.
Ik zorg er wel voor dat ik de dag erna niets heb gepland.
zaterdag 1 juni 2019 om 19:11
Heb nogal een lastige situatie.
Eergisteren had ik een vriend van me op bezoek.
Het was best wel leuk.
Alleen stelde hij mij op den duur de vraag van 'Is jouw vriendenkring nog intact?'
Dat overviel me wel en wist hier niet goed adequaat op te reageren.
Ik zit nu nog steeds met wel deze vraag.
Heb hem in het verleden weleens laten weten dat ik met bepaalde vriendschappen spaak ben gelopen en daar ook veel last van heb gehad.
Eigenlijk zou ik hem nog willen gaan bellen en willen vragen wat hij met die desbetreffende vraag nou bedoeld heeft.
Het vreet toch wel wat aan mij.
Wat vinden jullie eigenlijk?
Eergisteren had ik een vriend van me op bezoek.
Het was best wel leuk.
Alleen stelde hij mij op den duur de vraag van 'Is jouw vriendenkring nog intact?'
Dat overviel me wel en wist hier niet goed adequaat op te reageren.
Ik zit nu nog steeds met wel deze vraag.
Heb hem in het verleden weleens laten weten dat ik met bepaalde vriendschappen spaak ben gelopen en daar ook veel last van heb gehad.
Eigenlijk zou ik hem nog willen gaan bellen en willen vragen wat hij met die desbetreffende vraag nou bedoeld heeft.
Het vreet toch wel wat aan mij.
Wat vinden jullie eigenlijk?
zaterdag 1 juni 2019 om 22:05
Wat vreet er dan precies aan je? Of er een onderliggende lading in die vraag zit? Of heb je het gevoel dat je antwoord gebruikt gaat worden om een oordeel over jou te vellen?Upward_spiral schreef: ↑01-06-2019 19:11Heb nogal een lastige situatie.
Eergisteren had ik een vriend van me op bezoek.
Het was best wel leuk.
Alleen stelde hij mij op den duur de vraag van 'Is jouw vriendenkring nog intact?'
Dat overviel me wel en wist hier niet goed adequaat op te reageren.
Ik zit nu nog steeds met wel deze vraag.
Heb hem in het verleden weleens laten weten dat ik met bepaalde vriendschappen spaak ben gelopen en daar ook veel last van heb gehad.
Eigenlijk zou ik hem nog willen gaan bellen en willen vragen wat hij met die desbetreffende vraag nou bedoeld heeft.
Het vreet toch wel wat aan mij.
Wat vinden jullie eigenlijk?
Ik zit wat anders in elkaar, want ik lees hier best veel mensen die zich persoonlijk aangevallen voelen als iemand iets zegt/ vraagt over hun keuzes. Ik krijg dat soort opmerkingen aan de lopende band, maar ik zie het als vragen van iemand die zich niet in kan leven hoe ik in elkaar zit, ik voel me eigenlijk nooit aangevallen. Ik zou die vraag van jou vriend ook gewoon als vraag zien, meer niet.
zaterdag 1 juni 2019 om 23:05
Het is niet zozeer dat ik me aangevallen voel, maar heb ergens wel het gevoel dat er inderdaad een onderliggende lading in deze vraag zit en dat het lijkt alsof hierin een oordeel word geveld over mij.spell68 schreef: ↑01-06-2019 22:05Wat vreet er dan precies aan je? Of er een onderliggende lading in die vraag zit? Of heb je het gevoel dat je antwoord gebruikt gaat worden om een oordeel over jou te vellen?
Ik zit wat anders in elkaar, want ik lees hier best veel mensen die zich persoonlijk aangevallen voelen als iemand iets zegt/ vraagt over hun keuzes. Ik krijg dat soort opmerkingen aan de lopende band, maar ik zie het als vragen van iemand die zich niet in kan leven hoe ik in elkaar zit, ik voel me eigenlijk nooit aangevallen. Ik zou die vraag van jou vriend ook gewoon als vraag zien, meer niet.
Wil er niet teveel een drama van maken.
Toch vind ik het ergens wel wat confronterend en zelfs wat pijnlijk.
zaterdag 1 juni 2019 om 23:14
Hoi! Wat een bijzonder topic is dit, veel herkenbaarheid kan ik hier lezen over ik als introvert. Ik zag laatst trouwens een plaatje over hoe introverten zich gedragen, moest zo lachen omdat ik mezelf daar ook in herkende. Ik zal is kijken of ik dat plaatje nog ergens terug kan vinden.
Anyway, ik zit met een dingetje en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Ik heb sinds een aantal maanden een vriend, waar ik heel veel leuke hoogtepunten mee heb maar tussen ons gaat het de laatste weken helemaal niet goed. Ik vind dat hij mij teveel aan het claimen is en druk aan het uitoefenen is op de dingen die hij wilt en hij vindt dat ik een gesloten boek ben en dat ik hem meer moet betrekken in mijn leven. Ik ben heel erg gesteld om mijn eigen ding te doen: studie, werk, leuke dingen doen met vriendinnen en ik heb daardoor ook niet altijd de behoefte om hem erbij te hebben. Maar, wanneer ik dat zeg, dat vind hij dat "niet gezond" want "hoezo wil je je eigen vriendje er niet bij hebben?" terwijl ik meer leef als "ik HOEF je niet altijd te zien, je bent een opvulling in mijn leven en geen aanvulling". Maar als ik dat aan hem duidelijk maak dan is hij mega beledigd en voelt hij zich afgewezen.
En dit staat ontzettend tussen ons in, zo erg dat we wel echt twijfelen aan de relatie... Herkent iemand zich in mijn verhaal en heeft dit te maken met mijn introvertheid dat ik ZO graag teer op mijn eigen leven?
Anyway, ik zit met een dingetje en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Ik heb sinds een aantal maanden een vriend, waar ik heel veel leuke hoogtepunten mee heb maar tussen ons gaat het de laatste weken helemaal niet goed. Ik vind dat hij mij teveel aan het claimen is en druk aan het uitoefenen is op de dingen die hij wilt en hij vindt dat ik een gesloten boek ben en dat ik hem meer moet betrekken in mijn leven. Ik ben heel erg gesteld om mijn eigen ding te doen: studie, werk, leuke dingen doen met vriendinnen en ik heb daardoor ook niet altijd de behoefte om hem erbij te hebben. Maar, wanneer ik dat zeg, dat vind hij dat "niet gezond" want "hoezo wil je je eigen vriendje er niet bij hebben?" terwijl ik meer leef als "ik HOEF je niet altijd te zien, je bent een opvulling in mijn leven en geen aanvulling". Maar als ik dat aan hem duidelijk maak dan is hij mega beledigd en voelt hij zich afgewezen.
En dit staat ontzettend tussen ons in, zo erg dat we wel echt twijfelen aan de relatie... Herkent iemand zich in mijn verhaal en heeft dit te maken met mijn introvertheid dat ik ZO graag teer op mijn eigen leven?
doel_jaar2100halen wijzigde dit bericht op 01-06-2019 23:15
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.11% gewijzigd
zaterdag 1 juni 2019 om 23:51
Mijn vriend en ik verschillen ook erg in behoefte. Maar hij wil juist continu de hort op, terwijl ik het liefst thuisblijf… Liefst met hem. Dus ik ben dan de ‘claimer’ in dit geval.
Het is een tijdje geweest dat mijn vriend doodleuk ja zei op elke uitnodiging, want ja, wij hadden toch niks… Nee, dat klopt, we hadden niks en daar verheugde ik me nou juist zo op. Lekker een avondje niks. Noem dat maar niks! Inmiddels begrijpt hij dat het voor mij anders werkt. Alleen zijn vrienden begrijpen het niet. Laatst zei hij dat hij niet mee ging omdat we de avond ervoor ook al iets hadden: “Ja? En? Dat is dan toch de avond ervoor? Dus dan kun je de dag erna toch gewoon mee?”
Het gebeurt ook wel dat hij alleen gaat en ik lekker alleen thuis blijf. Maar gisteravond was ik toch op een bbq met veel mensen… Vreselijk, dat doe ik voor hem. Ik wilde liefst thuisblijven maar ik was er al een paar keer niet bij geweest. Mensen vragen dan wel waar ik ben en denken dan dat er gedoe is tussen ons, anders was ik er wel bij geweest… Zo vanzelfsprekend is het dat je dat allemaal leuk vindt. Een compromis dus. Ik was doodop na dat bbq-feestje. Ik zat er een beetje voor spek en bonen bij…. Gezellig, bij de vrienden van m’n vriend want met de vrouwen had ik niet echt aansluiting. Maar m’n vriend was wel blij dat ik mee was, daar doe ik het dan voor. En vanavond zit-ie voor mij hier op de bank...
Het heeft wel even geduurd voor we deze balans hadden en nog gaat het wel eens mis. Maar als ik jou zo lees, dan zit ‘m daar de clue. Jouw vriend moet niet denken dat zijn starre normen de richtlijn is van hoe een relatie eruit zou moeten zien. En jij ook niet… ergens in het midden moeten jullie elkaar vinden. Dat betekent dus dat hij af en toe meegaat, af en toe jou je eigen dingen laat doen. En vooral praten en misschien iets wat lijkt op onderhandelen. Het is jammer dat hij zich onzeker voelt vanwege jouw behoefte aan eigen tijd, hoop dat hij inziet dat dat niet de manier is om jou aan zich te binden.
Ik hoop wel dat je bedoelt dat-ie een aanvulling op je leven is en geen opvulling, haha… Anders zou ik ook beledigd zijn, als ik hem was…
Het is een tijdje geweest dat mijn vriend doodleuk ja zei op elke uitnodiging, want ja, wij hadden toch niks… Nee, dat klopt, we hadden niks en daar verheugde ik me nou juist zo op. Lekker een avondje niks. Noem dat maar niks! Inmiddels begrijpt hij dat het voor mij anders werkt. Alleen zijn vrienden begrijpen het niet. Laatst zei hij dat hij niet mee ging omdat we de avond ervoor ook al iets hadden: “Ja? En? Dat is dan toch de avond ervoor? Dus dan kun je de dag erna toch gewoon mee?”
Het gebeurt ook wel dat hij alleen gaat en ik lekker alleen thuis blijf. Maar gisteravond was ik toch op een bbq met veel mensen… Vreselijk, dat doe ik voor hem. Ik wilde liefst thuisblijven maar ik was er al een paar keer niet bij geweest. Mensen vragen dan wel waar ik ben en denken dan dat er gedoe is tussen ons, anders was ik er wel bij geweest… Zo vanzelfsprekend is het dat je dat allemaal leuk vindt. Een compromis dus. Ik was doodop na dat bbq-feestje. Ik zat er een beetje voor spek en bonen bij…. Gezellig, bij de vrienden van m’n vriend want met de vrouwen had ik niet echt aansluiting. Maar m’n vriend was wel blij dat ik mee was, daar doe ik het dan voor. En vanavond zit-ie voor mij hier op de bank...
Het heeft wel even geduurd voor we deze balans hadden en nog gaat het wel eens mis. Maar als ik jou zo lees, dan zit ‘m daar de clue. Jouw vriend moet niet denken dat zijn starre normen de richtlijn is van hoe een relatie eruit zou moeten zien. En jij ook niet… ergens in het midden moeten jullie elkaar vinden. Dat betekent dus dat hij af en toe meegaat, af en toe jou je eigen dingen laat doen. En vooral praten en misschien iets wat lijkt op onderhandelen. Het is jammer dat hij zich onzeker voelt vanwege jouw behoefte aan eigen tijd, hoop dat hij inziet dat dat niet de manier is om jou aan zich te binden.
Ik hoop wel dat je bedoelt dat-ie een aanvulling op je leven is en geen opvulling, haha…
Anders zou ik ook beledigd zijn, als ik hem was…
zondag 2 juni 2019 om 07:21
Een groot deel van mijn leven heb ik al last van het feit dat ik niet weerbaar ben en vrij onzeker overkom in mijn communicatie.
Diep van binnen heb ik altijd het gevoel dat alles aan mij ligt en bij confrontaties en conflicten voel ik mij sowieso al de onderliggende partij; ook doordat ik autisme heb.
Ik trek mij alles aan en voel mij overal schuldig over.
Dat minderwaardigheidsgevoel staat mij steeds meer tegen.
Die nederigheid en het gevoel dat bepaalde mensen mij steeds onder de duim kunnen houden.
Daar wil ik nu echt mee gaan afrekenen.
Ik heb me lang genoeg weggecijferd en overal 'sorry' voor gezegd.
In die positie wil ik me niet steeds meer manoeuvreren.
Wil ook zeker niet in een slachtofferrol gaan zitten.
Heb echter het gevoel dat ik in de communicatie gewoon vrij zwak overkom en dat moet echt zo snel mogelijk gaan veranderen.
.
Diep van binnen heb ik altijd het gevoel dat alles aan mij ligt en bij confrontaties en conflicten voel ik mij sowieso al de onderliggende partij; ook doordat ik autisme heb.
Ik trek mij alles aan en voel mij overal schuldig over.
Dat minderwaardigheidsgevoel staat mij steeds meer tegen.
Die nederigheid en het gevoel dat bepaalde mensen mij steeds onder de duim kunnen houden.
Daar wil ik nu echt mee gaan afrekenen.
Ik heb me lang genoeg weggecijferd en overal 'sorry' voor gezegd.
In die positie wil ik me niet steeds meer manoeuvreren.
Wil ook zeker niet in een slachtofferrol gaan zitten.
Heb echter het gevoel dat ik in de communicatie gewoon vrij zwak overkom en dat moet echt zo snel mogelijk gaan veranderen.
.
zondag 2 juni 2019 om 08:57
Dat is zo herkenbaar Vivinnetje. Mijn man is ook zo. Hij houdt ook van feestjes en visites, hij vindt het geweldig.
vanmiddag hebben we ook weer een verjaardag (van zijn vrienden) en hij zei zelf al; je hoeft niet mee hoor.
@doel_jaar2100halen wat een lastige situatie. Jammer dat hij niet begrijpt dat je af en toe ook iets alleen met je vriendinnen wilt doen
Kan je het niet brengen in de trant van meiden onder elkaar, is niks aan voor mannen?
vanmiddag hebben we ook weer een verjaardag (van zijn vrienden) en hij zei zelf al; je hoeft niet mee hoor.
@doel_jaar2100halen wat een lastige situatie. Jammer dat hij niet begrijpt dat je af en toe ook iets alleen met je vriendinnen wilt doen
Kan je het niet brengen in de trant van meiden onder elkaar, is niks aan voor mannen?
zondag 2 juni 2019 om 09:50
@vivinnetje bedankt voor je reactie. Ik vind het zelf ook heel moeilijk om de balans te vinden met wanneer ik iets niet wil maar wel doe voor hem zonder dat ik daarmee mijn eigen grenzen overga. Want daar ben ik ook heel goed in: toelaten dat mensen over mijn grenzen gaan.
het laatste wat je zegt klopt ook idd (over aanvulling/opvulling) dat was een foutje
@winters Ik snap idd wat je bedoelt, soms gaat dat ook goed en dat heeft hij dan ook door. Maar hij is nogal conservatief en denkt vaak in dingen "wat hoort" en dat maakt het voor mij best wel vermoeiend, omdat ik iets anders wil. Dan krijg ik daarna te horen "Ja iedereen vroeg nog naar je, ze vonden allemaal jammer dat je er niet was". Nou heel eerlijk, vond het juist top dat ik er niet was. Maar dat verschil tussen extrovert en introvert kent hij niet echt, net zoals de term small talk. Hij vind small talk echt heerlijk en snapt niet dat ik dat echt vreselijk vind.
@upward_spiral, voor mij heel erg herkenbaar! Ik ben communicatief ook niet heel sterk, ga heel snel conflicten uit de weg waardoor ik mijn omgeving nog wel eens kan kwetsen... Ik weet soms niet hoe ik iets moet overbrengen of hoe ik moet mijn omgeving kan communiceren, ze krijgen soms het gevoel alsof het mij allemaal niks kan schelen. Ik heb laatst een assertiviteitstraining gevolgd die mij heel veel nieuwe inzichten heeft gegeven over hoe je daarmee om kunt gaan, moet wel zeggen dat het nog moeilijk is om in de praktijk toe te passen.
het laatste wat je zegt klopt ook idd (over aanvulling/opvulling) dat was een foutje
@winters Ik snap idd wat je bedoelt, soms gaat dat ook goed en dat heeft hij dan ook door. Maar hij is nogal conservatief en denkt vaak in dingen "wat hoort" en dat maakt het voor mij best wel vermoeiend, omdat ik iets anders wil. Dan krijg ik daarna te horen "Ja iedereen vroeg nog naar je, ze vonden allemaal jammer dat je er niet was". Nou heel eerlijk, vond het juist top dat ik er niet was
. Maar dat verschil tussen extrovert en introvert kent hij niet echt, net zoals de term small talk. Hij vind small talk echt heerlijk en snapt niet dat ik dat echt vreselijk vind. @upward_spiral, voor mij heel erg herkenbaar! Ik ben communicatief ook niet heel sterk, ga heel snel conflicten uit de weg waardoor ik mijn omgeving nog wel eens kan kwetsen... Ik weet soms niet hoe ik iets moet overbrengen of hoe ik moet mijn omgeving kan communiceren, ze krijgen soms het gevoel alsof het mij allemaal niks kan schelen. Ik heb laatst een assertiviteitstraining gevolgd die mij heel veel nieuwe inzichten heeft gegeven over hoe je daarmee om kunt gaan, moet wel zeggen dat het nog moeilijk is om in de praktijk toe te passen.
zondag 2 juni 2019 om 13:59
Ik sla heel gauw dicht bij negatieve kritiek. Bijvoorbeeld op het werk als niet begrepen wordt dat ik iets niet kan of veel moeite kost. Omdat mijn motoriek nou eenmaal slecht is en altijd geweest. Hetgene wat ik niet kan wordt raar gevonden.Upward_spiral schreef: ↑02-06-2019 09:03Voor wie is het eigenlijk herkenbaar dat je emotioneel kwetsbaar bent en niet weerbaar bent en/of dit niet durft te zijn?
En dat voor jezelf opkomen helaas niet vanzelfsprekend is.
zondag 2 juni 2019 om 18:17
Dan blijft de vraag nog steeds, waarom dat zo is, maar in een volgende post geef je aan dat je emotioneel kwetsbaar bent. Voelt het alsof je als mens faalt, wanneer je je vriendschappen niet kunt behouden?Upward_spiral schreef: ↑01-06-2019 23:05Het is niet zozeer dat ik me aangevallen voel, maar heb ergens wel het gevoel dat er inderdaad een onderliggende lading in deze vraag zit en dat het lijkt alsof hierin een oordeel word geveld over mij.
Wil er niet teveel een drama van maken.
Toch vind ik het ergens wel wat confronterend en zelfs wat pijnlijk.
Je vroeg ook of anderen emotioneel kwetsbaar waren. Ik herken dat dus totaal niet. Mijn kwetsbaarheid ligt op een veel minder voor de hand liggend gebied.
Ik heb hier 1000 posten gelden ook al eens aan gerefereerd, maar heb je wel eens van de MBTI test gehoord? Die onderscheidt 16 persoonlijkheidstypes. Voor mij was dat een openbaring, want er zijn echt mensen die gewoon compleet anders dan jij in elkaar zitten.
Mbti onderscheidt cognitieve functies. Dat is eigenlijk hoe jij de wereld ervaart. Je hebt 4 actieve functies. Als er een paar verschillen dan kan het nog best goed gaan. Maar zijn ze zo verschillend dan wordt het heel lastig, want je begrijpt elkaar letterlijk niet. Ze zeggen "opposites attract", dat klopt wel, voornamelijk op de korte termijn, maar op de langere termijn gaat dat heel lastig worden
Dat geldt bijv ook voor de post van 2100 met betrekking tot het uitgaan en thuis willen zijn. Primair heeft dat te maken met introvert en extravert, maar dat hoeft niet per sé een probleem te zijn. Maar als ik het zo lees dan zijn de verschillen over wereldbeelden ed best groot. Als hij al zegt "hoezo", dan weet ik al genoeg.
Je kunt jezelf dan gaan uitleggen, maar de ander gaat het gewoon nooit begrijpen, omdat hij het zo niet ervaart. Voor mij is Mbti dan heel handig om uit te leggen dat ik anders in elkaar zit en of we elkaars verschillen kunnen accepteren, want begrijpen doen we elkaar toch niet. Maar dat vereist wel twee volwassen mensen die niet vast zitten in hun eigen overtuigingen. Want daar komen bijna alle ruzies vandaan in relaties.
in jou geval heb je de neiging om jou beeld van de wereld te projecteren op andere mensen, terwijl jou vriend, compleet niet oordelend een belangstellende vraag stelt. Als je een beetje leert inschatten waar iemand vandaan komt dan is het makkelijker een realistischere inschatting te maken van iemands woorden.
Misschien kun je er iets mee.
zondag 2 juni 2019 om 19:10
Idd, Spell68, dat is een interessante test: https://www.16personalities.com
En ook wel een eyeopener ja...
Net weer eens even gedaan en dan zie ik dat ik 8% assertief ben... en 92% voorzichtig. Nou, dat is meteen het antwoord op jouw vraag, Upward_Spiral. Ik voel me zeker emotioneel kwetsbaar en dat haat ik. Ook al weet ik heel goed dat ik daarmee de ander macht geef (het zou voor mijn gevoel van eigenwaarde niet moeten uitmaken hoe een ander me ziet), dat het vooral in míjn hoofd zit en dat ik ook nog uitstraal wat ik zelf denk. Waardoor mensen me ook daadwerkelijk zo zullen behandelen. Waardoor ik me daar weer naar gedraag, etc. etc. De neerwaartse spiraal dan dus, zeg maar... Je nick vind ik dus wel grappig in dit verband... 
Dat inzicht heb ik dus wel, maar niet de guts om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. En eerlijk... het zit zo diep dat ik me er waarschijnlijk continu van bewust moet zijn. Dat lukt me niet in de meeste situaties, dan gebeurt er teveel. Zoals bijvoorbeeld toen er een klant binnenkwam.... ik speelde die scene naderhand weer af (zoals introverten doen) in mijn hoofd en realiseerde me dat ik waarschijnlijk weer als een ineengedoken vogeltje stond te wachten tot iemand me een handje gaf. En dat ik dan weer met compleet radeloze mimiek mezelf heb voorgesteld, omdat ik te zeer gefocust was op het geven van een 'stevige hand'. En zo kan ik van de hele dag door wel dit soort voorbeelden opnoemen geloof ik...
En ook wel een eyeopener ja...
Net weer eens even gedaan en dan zie ik dat ik 8% assertief ben... en 92% voorzichtig. Nou, dat is meteen het antwoord op jouw vraag, Upward_Spiral. Ik voel me zeker emotioneel kwetsbaar en dat haat ik. Ook al weet ik heel goed dat ik daarmee de ander macht geef (het zou voor mijn gevoel van eigenwaarde niet moeten uitmaken hoe een ander me ziet), dat het vooral in míjn hoofd zit en dat ik ook nog uitstraal wat ik zelf denk. Waardoor mensen me ook daadwerkelijk zo zullen behandelen. Waardoor ik me daar weer naar gedraag, etc. etc. De neerwaartse spiraal dan dus, zeg maar...
Je nick vind ik dus wel grappig in dit verband... Dat inzicht heb ik dus wel, maar niet de guts om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. En eerlijk... het zit zo diep dat ik me er waarschijnlijk continu van bewust moet zijn. Dat lukt me niet in de meeste situaties, dan gebeurt er teveel. Zoals bijvoorbeeld toen er een klant binnenkwam.... ik speelde die scene naderhand weer af (zoals introverten doen) in mijn hoofd en realiseerde me dat ik waarschijnlijk weer als een ineengedoken vogeltje stond te wachten tot iemand me een handje gaf. En dat ik dan weer met compleet radeloze mimiek mezelf heb voorgesteld, omdat ik te zeer gefocust was op het geven van een 'stevige hand'. En zo kan ik van de hele dag door wel dit soort voorbeelden opnoemen geloof ik...
zondag 2 juni 2019 om 19:26
Ik neem aan dat er stond "assertive"? Dat betekent niet assertief. Dat is je identity. Zoiets als als ISTP-Avivinnetje schreef: ↑02-06-2019 19:10Idd, Spell68, dat is een interessante test: https://www.16personalities.com
En ook wel een eyeopener ja...
Net weer eens even gedaan en dan zie ik dat ik 8% assertief ben... en 92% voorzichtig. Nou, dat is meteen het antwoord op jouw vraag, Upward_Spiral. Ik voel me zeker emotioneel kwetsbaar en dat haat ik. Ook al weet ik heel goed dat ik daarmee de ander macht geef (het zou voor mijn gevoel van eigenwaarde niet moeten uitmaken hoe een ander me ziet), dat het vooral in míjn hoofd zit en dat ik ook nog uitstraal wat ik zelf denk. Waardoor mensen me ook daadwerkelijk zo zullen behandelen. Waardoor ik me daar weer naar gedraag, etc. etc. De neerwaartse spiraal dan dus, zeg maar...
Dat inzicht heb ik dus wel, maar niet de guts om er ook daadwerkelijk iets aan te doen. En eerlijk... het zit zo diep dat ik me er waarschijnlijk continu van bewust moet zijn. Dat lukt me niet in de meeste situaties, dan gebeurt er teveel. Zoals bijvoorbeeld toen er een klant binnenkwam.... ik speelde die scene naderhand weer af (zoals introverten doen) in mijn hoofd en realiseerde me dat ik waarschijnlijk weer als een ineengedoken vogeltje stond te wachten tot iemand me een handje gaf. En dat ik dan weer met compleet radeloze mimiek mezelf heb voorgesteld, omdat ik te zeer gefocust was op het geven van een 'stevige hand'. En zo kan ik van de hele dag door wel dit soort voorbeelden opnoemen geloof ik...
Assertive vs Turbulent. Het geeft aan hoeveel vertrouwen je in jezelf en je capaciteiten hebt. Assertive heeft dat veel en Turbulent weinig.
Als ik je verhaal lees zou ik eerder denken dat je een T bent, kwam er ook een A uit?
En die 92% die betekent niet dat je 92% voorzichtig bent, maar dat op basis van je antwoorden de test de kans op 92% inschat dat je voorzichtig bent.
zondag 2 juni 2019 om 20:48
Heel erg bedankt voor je reactie.spell68 schreef: ↑02-06-2019 18:17Dan blijft de vraag nog steeds, waarom dat zo is, maar in een volgende post geef je aan dat je emotioneel kwetsbaar bent. Voelt het alsof je als mens faalt, wanneer je je vriendschappen niet kunt behouden?
Je vroeg ook of anderen emotioneel kwetsbaar waren. Ik herken dat dus totaal niet. Mijn kwetsbaarheid ligt op een veel minder voor de hand liggend gebied.
Ik heb hier 1000 posten gelden ook al eens aan gerefereerd, maar heb je wel eens van de MBTI test gehoord? Die onderscheidt 16 persoonlijkheidstypes. Voor mij was dat een openbaring, want er zijn echt mensen die gewoon compleet anders dan jij in elkaar zitten.
Mbti onderscheidt cognitieve functies. Dat is eigenlijk hoe jij de wereld ervaart. Je hebt 4 actieve functies. Als er een paar verschillen dan kan het nog best goed gaan. Maar zijn ze zo verschillend dan wordt het heel lastig, want je begrijpt elkaar letterlijk niet. Ze zeggen "opposites attract", dat klopt wel, voornamelijk op de korte termijn, maar op de langere termijn gaat dat heel lastig worden
Dat geldt bijv ook voor de post van 2100 met betrekking tot het uitgaan en thuis willen zijn. Primair heeft dat te maken met introvert en extravert, maar dat hoeft niet per sé een probleem te zijn. Maar als ik het zo lees dan zijn de verschillen over wereldbeelden ed best groot. Als hij al zegt "hoezo", dan weet ik al genoeg.
Je kunt jezelf dan gaan uitleggen, maar de ander gaat het gewoon nooit begrijpen, omdat hij het zo niet ervaart. Voor mij is Mbti dan heel handig om uit te leggen dat ik anders in elkaar zit en of we elkaars verschillen kunnen accepteren, want begrijpen doen we elkaar toch niet. Maar dat vereist wel twee volwassen mensen die niet vast zitten in hun eigen overtuigingen. Want daar komen bijna alle ruzies vandaan in relaties.
in jou geval heb je de neiging om jou beeld van de wereld te projecteren op andere mensen, terwijl jou vriend, compleet niet oordelend een belangstellende vraag stelt. Als je een beetje leert inschatten waar iemand vandaan komt dan is het makkelijker een realistischere inschatting te maken van iemands woorden.
Misschien kun je er iets mee.
Vind deze zeer interessant om te lezen.
Om op je vraag in de gaan.
Ergens heb ik wel het gevoel gehad dat ik als mens gefaald heb, vanwege het feit dat bepaalde vriendschappen zijn spaak gelopen.
Vooral in het verleden is dit een aantal keren voorgekomen en dit kan me nog steeds erg blijven achtervolgen.
Vind het ook interessant wat je schrijft over MBTI.
Heb ook een test gedaan en bij mij kwam eruit; INFJ-T.
zondag 2 juni 2019 om 20:59
Ik zou zoiets kunnen vragen als ik me een beetje zorgen maak, zo van: ik hoor je nooit meer over je vrienden, voel je je niet eenzaam, is er iets?Upward_spiral schreef: ↑01-06-2019 23:05Het is niet zozeer dat ik me aangevallen voel, maar heb ergens wel het gevoel dat er inderdaad een onderliggende lading in deze vraag zit en dat het lijkt alsof hierin een oordeel word geveld over mij.
Wil er niet teveel een drama van maken.
Toch vind ik het ergens wel wat confronterend en zelfs wat pijnlijk.
zondag 2 juni 2019 om 21:17
Ik denk niet dat je gefaald hebt. Soms werkt het gewoon niet. En iets wat in het verleden gewerkt heeft, hoeft in de toekomst niet meer te werken. Soms kun je geven wat je wilt, maar als dat niet hetgene is wat de ander nodig heeft, dan is het vechten tegen de bierkaai. Dat ligt niet aan jou en ook niet aan de ander.Upward_spiral schreef: ↑02-06-2019 20:48Heel erg bedankt voor je reactie.
Vind deze zeer interessant om te lezen.
Om op je vraag in de gaan.
Ergens heb ik wel het gevoel gehad dat ik als mens gefaald heb, vanwege het feit dat bepaalde vriendschappen zijn spaak gelopen.
Vooral in het verleden is dit een aantal keren voorgekomen en dit kan me nog steeds erg blijven achtervolgen.
Vind het ook interessant wat je schrijft over MBTI.
Heb ook een test gedaan en bij mij kwam eruit; INFJ-T.
Ik had al een idee dat ik in de richting van INFJ moest denken. Ik kan heel goed met INFJ'tjes opschieten. We delen alle functies, alleen ze zitten op een verschillende plaats. We zijn heel anders en toch begrijpen we elkaar best wel.
Jouw type heeft de neiging zich nogal druk te maken doordat ze enerzijds "lijstjes" types zijn en anderzijds heel erg kijken naar wat de toekomstige impact is van wat ze doen. Dat bewustzijn, houdt ze heel erg tegen heb ik ervaren. Meestal best wel jammer, want het zijn heel diepgaande types die best wel wat te bieden hebben.
