Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
dinsdag 9 april 2019 13:40
Doubletree20 schreef: ↑09-04-2019 13:35Ik heb niet snel aanvaringen met mensen omdat ik heel rustig ben en alles slik. Ik heb ook veel moeite met mijn grenzen aangeven. Gelukkig werk ik ergens met weinig mensen en op zich mag ik iedereen wel, dat scheelt.
Het is echt dat sociale gedoe waar ik slecht mee om kan gaan. Ik zit er bijvoorbeeld nu al mee in m'n maag dat ik in oktober naar een bruiloft moet. Nog erger dan een verjaardag!
Ik heb ook zo'n enorme hekel aan (onverwachte) visite. Dan kan ik niet meer mezelf zijn in m'n eigen huis en dat haat ik. Zit alleen maar te denken 'ga weg, ga weg'. En omdat het nu zomer wordt weet ik al dat er dus ook meer sociale verplichtingen volgen. Mijn man vindt ook alles geweldig. Gelukkig doet hij veel dingen zonder mij maar ik heb toch het idee dat hij het jammer vindt, hij is nogal traditioneel wat dat betreft.
Onverwachts bezoek vind ik vaak ook niet echt leuk.
Mijn planning loopt dan vaak in de war en ik kan dan ook vaak niet echt mezelf zijn.
Heb de neiging om dan ook teveel pleasegedrag te vertonen en dan word ik echt kriegel van mezelf.
Verplichtingen als verjaardagen vind ik ook niet echt heel leuk.
Na verloop van tijd begin ik onrustig te worden en wil ik er snel weer vandoor.
woensdag 10 april 2019 09:59
Ik heb een account aangemaakt vanwege een ander topic, maar denk dat ik me hier ook wel thuis zal voelen 
Veel herkenbare dingen worden genoemd.
Ik ben ontzettend introvert en functioneer slecht in groepen. Na een paar uur op een drukke verjaardag voel ik me uitgeput en leeggezogen. Afspreken met naasten vind ik leuk, maar dan 1 op 1 of hoogstens met een man of 4 tegelijk en zeker niet te vaak. Vrienden weten inmiddels dat ze me niet mee hoeven te vragen als ze uitgaan, maar dat ik graag ergens een hapje met ze ga eten.
Ik was altijd een huismus die hoogstens eens per week iets ondernam naast werk, maar sinds enkele jaren heb ik een partner die ontzettend sociaal is en het liefst meerdere keren per week met familie/vrienden afspreekt. Het is soms lastig de balans te vinden omdat hij het leuk vindt als ik meega en zijn familie heel hecht is.
De laatste tijd probeer ik mijn eigen grenzen meer te bewaken. Herkenbaar wat hierboven gezegd wordt, dat je niet meer jezelf kunt zijn in je eigen huis bij onaangekondigd bezoek. Iedereen weet inmiddels ook wel dat ik dat vreselijk vind en het wordt gerespecteerd. Als je niet ruim vooraf appt (liever niet belt
) laat ik je lekker voor de deur staan 
Ik ben psycholoog en merk dat ik dingen soms kan overanalyseren omdat ik er een hoop vanaf weet. Daardoor maak ik dingen wel eens lastiger dan ze eigenlijk (hoeven te) zijn. Soms een schop onder mijn kont omdat bepaalde sociale verplichtingen gewoon belangrijk zijn helpt dan
Veel herkenbare dingen worden genoemd.Ik ben ontzettend introvert en functioneer slecht in groepen. Na een paar uur op een drukke verjaardag voel ik me uitgeput en leeggezogen. Afspreken met naasten vind ik leuk, maar dan 1 op 1 of hoogstens met een man of 4 tegelijk en zeker niet te vaak. Vrienden weten inmiddels dat ze me niet mee hoeven te vragen als ze uitgaan, maar dat ik graag ergens een hapje met ze ga eten.
Ik was altijd een huismus die hoogstens eens per week iets ondernam naast werk, maar sinds enkele jaren heb ik een partner die ontzettend sociaal is en het liefst meerdere keren per week met familie/vrienden afspreekt. Het is soms lastig de balans te vinden omdat hij het leuk vindt als ik meega en zijn familie heel hecht is.
De laatste tijd probeer ik mijn eigen grenzen meer te bewaken. Herkenbaar wat hierboven gezegd wordt, dat je niet meer jezelf kunt zijn in je eigen huis bij onaangekondigd bezoek. Iedereen weet inmiddels ook wel dat ik dat vreselijk vind en het wordt gerespecteerd. Als je niet ruim vooraf appt (liever niet belt
) laat ik je lekker voor de deur staan Ik ben psycholoog en merk dat ik dingen soms kan overanalyseren omdat ik er een hoop vanaf weet. Daardoor maak ik dingen wel eens lastiger dan ze eigenlijk (hoeven te) zijn. Soms een schop onder mijn kont omdat bepaalde sociale verplichtingen gewoon belangrijk zijn helpt dan
vrijdag 10 mei 2019 22:49
Het is alweer even stil in dit topic, dus even een upje...
Vroeg me vanavond ineens iets af en ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken. Over een tijdje ga ik op het huis en de levende have van mijn ouders passen. Nou wonen mijn ouders in een dorp waarvan een deel (zeker de buurt waarin mijn ouders wonen) nogal ons-kent-ons is. Voorheen kon ik er al niet echt goed mee omgaan, maar probeerde er altijd een beetje doorheen te wurmen cq dingen te ontwijken. Maar dit jaar... Ik zie er als een berg tegenop om weer 'heel toevallig' de buurvrouw tegen te komen met de vraag of ik op de koffie kom en de andere buren die ook 'heel toevallig' vragen of ik bij ze blijf eten. Al zal het aantal keren dat mensen iets van me willen (al is het maar small talk) voor een ander meevallen, ik vind het verschrikkelijk. Hoe gaan jullie hiermee om? Hoe zouden jullie dit oppakken?
Vroeg me vanavond ineens iets af en ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken. Over een tijdje ga ik op het huis en de levende have van mijn ouders passen. Nou wonen mijn ouders in een dorp waarvan een deel (zeker de buurt waarin mijn ouders wonen) nogal ons-kent-ons is. Voorheen kon ik er al niet echt goed mee omgaan, maar probeerde er altijd een beetje doorheen te wurmen cq dingen te ontwijken. Maar dit jaar... Ik zie er als een berg tegenop om weer 'heel toevallig' de buurvrouw tegen te komen met de vraag of ik op de koffie kom en de andere buren die ook 'heel toevallig' vragen of ik bij ze blijf eten. Al zal het aantal keren dat mensen iets van me willen (al is het maar small talk) voor een ander meevallen, ik vind het verschrikkelijk. Hoe gaan jullie hiermee om? Hoe zouden jullie dit oppakken?
In this mad house we must all survive
vrijdag 10 mei 2019 23:54
Netjes zeggen dat je het aanbod heel vriendelijk vindt (want het is waarschijnlijk ook gewoon vriendelijk bedoeld), maar dat je het fijn vindt om juist een tijdje op jezelf te zijn. Desnoods verzin je dat het heel druk heb gehad ofzo en dat je het lekker vindt om alleen te zijn om tot rust te komen.
zaterdag 11 mei 2019 08:33
Ja dit zou ik ook zeggen inderdaad.JuriaanB schreef: ↑10-05-2019 23:54Netjes zeggen dat je het aanbod heel vriendelijk vindt (want het is waarschijnlijk ook gewoon vriendelijk bedoeld), maar dat je het fijn vindt om juist een tijdje op jezelf te zijn. Desnoods verzin je dat het heel druk heb gehad ofzo en dat je het lekker vindt om alleen te zijn om tot rust te komen.
Ik ben trouwens wel opgelucht voor morgen. Ik heb morgen een verjaardag, uurtje rijden hier vandaan, en normaal rijd ik met familie mee. Maar zij blijven (meestal) langer dan dat ik wil blijven. Nu heb ik het geluk dat ik zelf een auto heb, en ik ga dus morgen zelf met mijn auto daarheen. Familielid heeft namelijk nog een ander uitje, voordat die naar de verjaardag komt.
Dus ik ben morgen eigen baas, heerlijk!
maandag 13 mei 2019 09:56
Dank je voor jullie tips. Denk dat het handig is om vooraf al te bedenken hoe ik dit netjes ga zeggen, zodat ik op het moment zelf niet met m'n mond vol tanden sta.
Daarnaast kan ik 't vooraf ook even met m'n moeder over hebben (nou klinkt het net alsof ik het zelf niet aan kan
). M'n moeder maakt zich snel zorgen en wil graag dat ik onder de mensen ben. Ik zie het dan ook helemaal voor me dat ze 't er met bepaalde buren over gehad heeft en min of meer heeft voorgesteld om mij op de koffie te vragen of voor het eten uit te nodigen.
Daarnaast kan ik 't vooraf ook even met m'n moeder over hebben (nou klinkt het net alsof ik het zelf niet aan kan
). M'n moeder maakt zich snel zorgen en wil graag dat ik onder de mensen ben. Ik zie het dan ook helemaal voor me dat ze 't er met bepaalde buren over gehad heeft en min of meer heeft voorgesteld om mij op de koffie te vragen of voor het eten uit te nodigen.
In this mad house we must all survive
maandag 13 mei 2019 10:01
@ Kwebbeltje91
Kan me goed voorstellen dat je er geen zin in hebt om met een ander mee te 'moeten' rijden. Ik zou daar erg kriegel van worden. Niet alleen omdat je gebonden bent aan bepaalde tijden (hoe laat je moet vertrekken naar de verjaardag en hoe laat je terug naar huis toe kan). Maar ook het 'verplicht sociaal doen' onderweg in de auto...
Had een tijdje geleden een uitje met een groepje dames en we gingen met meerdere auto's daar naartoe. Het uitje op zich was redelijk te doen, alleen het gekakel in de auto
Vond dat zo verschrikkelijk... Dit is voor mij iets om voor een volgende keer goed over na te denken, om te kijken of ik dan nog mee wil met een uitje.
Kan me goed voorstellen dat je er geen zin in hebt om met een ander mee te 'moeten' rijden. Ik zou daar erg kriegel van worden. Niet alleen omdat je gebonden bent aan bepaalde tijden (hoe laat je moet vertrekken naar de verjaardag en hoe laat je terug naar huis toe kan). Maar ook het 'verplicht sociaal doen' onderweg in de auto...
Had een tijdje geleden een uitje met een groepje dames en we gingen met meerdere auto's daar naartoe. Het uitje op zich was redelijk te doen, alleen het gekakel in de auto
Vond dat zo verschrikkelijk... Dit is voor mij iets om voor een volgende keer goed over na te denken, om te kijken of ik dan nog mee wil met een uitje.
In this mad house we must all survive
maandag 27 mei 2019 08:26
Afgelopen week sprak ik m'n moeder en toen kwam de vakantie ter sprake. Ik dacht te merken dat ze een beetje schrok of misschien wel teleurgesteld was toen ik aangaf geen/weinig behoefte te hebben aan buren die me uitnodigen voor de koffie of avondeten. Ik voelde me wel schuldig. Heb uitgelegd dat ik graag op mezelf ben en het al snel te veel vind om ergens op de koffie te moeten of als mensen zichzelf uitnodigen voor de koffie. Zit nu ook thuis in een drukke / heftige periode, dus heb nu al helemaal behoefte aan rust / weinig prikkels. Gelukkig begreep ze 't, maar toch blijft het knagen. Ik weet dat de buren het goed bedoelen om koffie te komen drinken / mij uitnodigen voor de koffie.
Misschien maak ik het ook wel gewoon groter dan het is en valt het allemaal mee.
Misschien maak ik het ook wel gewoon groter dan het is en valt het allemaal mee.
In this mad house we must all survive
dinsdag 28 mei 2019 16:35
Aan mezelf merk ik dat ik veel directer, weerbaarder en zelfverzekerder me moet gaan opstellen.
Heb vooral moeite met dominante (bazige) mensen, die ook nog eens vrij 'hard' kunnen zijn in de communicatie (zoals ongenuanceerde en kwetsende opmerkingen kunnen plaatsen etc).
Door mijn onzekerheid en te weinig assertieve houding, dreigen bepaalde type mensen over mij heen te lopen en dat is absoluut een slechte zaak.
Ik zal hier toch echt tegenop moeten gaan treden, alhoewel ik ook wel weer besef dat je dit soort personen en dergelijke situaties soms moeilijk kunt vermijden.
Niet dat ik percee wil vermijden, maar ik merk gewoon bij dit soort type mensen dat het me veel energie kost en ik me absoluut niet prettig voel in de omgang met hun.
Daarentegen kan ik het ook weer zien als leerlessen en mijn zelfverzekerdheid en assertiviteit hiermee 'testen'.
Heb vooral moeite met dominante (bazige) mensen, die ook nog eens vrij 'hard' kunnen zijn in de communicatie (zoals ongenuanceerde en kwetsende opmerkingen kunnen plaatsen etc).
Door mijn onzekerheid en te weinig assertieve houding, dreigen bepaalde type mensen over mij heen te lopen en dat is absoluut een slechte zaak.
Ik zal hier toch echt tegenop moeten gaan treden, alhoewel ik ook wel weer besef dat je dit soort personen en dergelijke situaties soms moeilijk kunt vermijden.
Niet dat ik percee wil vermijden, maar ik merk gewoon bij dit soort type mensen dat het me veel energie kost en ik me absoluut niet prettig voel in de omgang met hun.
Daarentegen kan ik het ook weer zien als leerlessen en mijn zelfverzekerdheid en assertiviteit hiermee 'testen'.
dinsdag 28 mei 2019 17:14
Ik sta bekend als iemand die geen ruzie maakt en niet boos tot zelden boos wordt. Maar in mijn hoofd heb ik een kort lontje. Kan me enorm ergeren aan kleine dingen bij mensen. Voel me ook zelden echt met mensen verbonden.Doubletree20 schreef: ↑09-04-2019 13:35Ik heb niet snel aanvaringen met mensen omdat ik heel rustig ben en alles slik. Ik heb ook veel moeite met mijn grenzen aangeven. Gelukkig werk ik ergens met weinig mensen en op zich mag ik iedereen wel, dat scheelt.
Het is echt dat sociale gedoe waar ik slecht mee om kan gaan. Ik zit er bijvoorbeeld nu al mee in m'n maag dat ik in oktober naar een bruiloft moet. Nog erger dan een verjaardag!
Ik heb ook zo'n enorme hekel aan (onverwachte) visite. Dan kan ik niet meer mezelf zijn in m'n eigen huis en dat haat ik. Zit alleen maar te denken 'ga weg, ga weg'. En omdat het nu zomer wordt weet ik al dat er dus ook meer sociale verplichtingen volgen. Mijn man vindt ook alles geweldig. Gelukkig doet hij veel dingen zonder mij maar ik heb toch het idee dat hij het jammer vindt, hij is nogal traditioneel wat dat betreft.
Ik heb in Juli een bruiloft van mijn stiefzus. Ze vieren het in etappes die dag. Het huwelijk zelf in het stadhuis, de speech en borrel in de strandtent en 's avonds een bbq. Ik mag zelf weten naar welk deel of delen ik ga. Heel de dag mag ook, maar dat wil ik niet. Voor mezelf en niet voor mijn honden. Die honden gebruik ik vaak als excuus. Ik heb ook niet graag visite in mijn eigen huis. Nodig zelden iemand uit. Het huis is heel klein dan voelt het gelijk zo vol. Bovendien kamp ik met veel ruimtegebrek om spullen fatsoenlijk op te bergen. Het oogt altijd best rommelig. Als ik een ander, groter huis heb zal dat probleem wel minder zijn. Als ik met iemand thuis afspreek is dat begin middag of na het avondeten. Dan hoef ik me daar al niet druk om te maken of de ander dan wel al weg is.
dinsdag 28 mei 2019 17:36
Dat is voor mij zeer herkenbaar en ook mij speelt dit parten.hondenmens schreef: ↑28-05-2019 17:14Ik sta bekend als iemand die geen ruzie maakt en niet boos tot zelden boos wordt. Maar in mijn hoofd heb ik een kort lontje. Kan me enorm ergeren aan kleine dingen bij mensen. Voel me ook zelden echt met mensen verbonden.
Ik heb in Juli een bruiloft van mijn stiefzus. Ze vieren het in etappes die dag. Het huwelijk zelf in het stadhuis, de speech en borrel in de strandtent en 's avonds een bbq. Ik mag zelf weten naar welk deel of delen ik ga. Heel de dag mag ook, maar dat wil ik niet. Voor mezelf en niet voor mijn honden. Die honden gebruik ik vaak als excuus. Ik heb ook niet graag visite in mijn eigen huis. Nodig zelden iemand uit. Het huis is heel klein dan voelt het gelijk zo vol. Bovendien kamp ik met veel ruimtegebrek om spullen fatsoenlijk op te bergen. Het oogt altijd best rommelig. Als ik een ander, groter huis heb zal dat probleem wel minder zijn. Als ik met iemand thuis afspreek is dat begin middag of na het avondeten. Dan hoef ik me daar al niet druk om te maken of de ander dan wel al weg is.
Ben ook iemand die zich erg kan irriteren aan bepaalde personen en dit kan op den duur een bepaald niveau aannemen die niet erg prettig is.
Kan dan erg gespannen en geïrriteerd raken en kan zelfs tegen mezelf gaan praten.
Ik moet mijn spanningen etc meer gaan uiten, maar helaas kan het in de praktijk soms toch anders lopen.
dinsdag 28 mei 2019 19:16
Dat herken ik ook wel hoor dat ik me kapot kan irriteren aan personen maar dit zul je nooit aan me merken. Ik word ook niet snel boos maar inderdaad wel in m’n hoofd. Erg vermoeiend.
@ Hondenmens, ik denk dat ik ook een hond ga nemen, kan ik die ook als excuus gebruiken Ik gebruik soms de konijnen en kat als excuus maar dat geld voor de meeste mensen niet ![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
@ Zijdehoentje, ik snap dat je je schuldig voelt maar niet doen hoor. Als jij graag op jezelf bent en geen behoefte hebt aan de buren moet je dat ook zeker niet doen. Een praatje oké (zelfs hier heb ik al vaak geen behoefte aan) maar op de koffie of zelfs eten... daar moet ik ook niet aan denken hoor. Gewoon zeggen dat je graag op jezelf bent of dat je een drukke tijd hebt op je werk en na je werk echt even moet bijkomen.
Bleh, wij gaan zaterdag uit eten met kennissen. Opzich wel zin in maar ik zie er nu al tegenop dat het zo lang gaat duren. Ik ken dat restaurant niet maar m’n broer zei ‘goh, ga je daar naar toe, dan ben je wel de hele avond onder de pannen, je zit daar zo 5 uur aan tafel.’ Dat vind ik dus echt te lang he, na 2 hooguit 3 uur heb ik het wel weer gezien hoe gezellig het ook is. Dan wil ik weer naar huis en nog even in m’n oude kloffie op de bank in m’n stille huis ZONDER mensen!!! ( oké, m’n eigen man kan ik nog wel verdragen )
@ Hondenmens, ik denk dat ik ook een hond ga nemen, kan ik die ook als excuus gebruiken
Ik gebruik soms de konijnen en kat als excuus maar dat geld voor de meeste mensen niet @ Zijdehoentje, ik snap dat je je schuldig voelt maar niet doen hoor. Als jij graag op jezelf bent en geen behoefte hebt aan de buren moet je dat ook zeker niet doen. Een praatje oké (zelfs hier heb ik al vaak geen behoefte aan) maar op de koffie of zelfs eten... daar moet ik ook niet aan denken hoor. Gewoon zeggen dat je graag op jezelf bent of dat je een drukke tijd hebt op je werk en na je werk echt even moet bijkomen.
Bleh, wij gaan zaterdag uit eten met kennissen. Opzich wel zin in maar ik zie er nu al tegenop dat het zo lang gaat duren. Ik ken dat restaurant niet maar m’n broer zei ‘goh, ga je daar naar toe, dan ben je wel de hele avond onder de pannen, je zit daar zo 5 uur aan tafel.’ Dat vind ik dus echt te lang he, na 2 hooguit 3 uur heb ik het wel weer gezien hoe gezellig het ook is. Dan wil ik weer naar huis en nog even in m’n oude kloffie op de bank in m’n stille huis ZONDER mensen!!! ( oké, m’n eigen man kan ik nog wel verdragen
)
woensdag 29 mei 2019 19:34
Vanmiddag mijn maatschappelijk werker op bezoek gehad en een zeer prettig gesprek gehad.
Ondermeer de problemen besproken over een familielid die zich nogal veel met me bemoeid en zich zeer dominant en bazig gedraagt.
Ze ligt ook niet echt goed in de familie en ze kan echt op een harde en botte manier mensen dingen (uitlatingen) voor het hoofd stoten.
Ik heb lange tijd van alles maar geslikt van haar, maar ik ben op een punt gekomen dat ik het echt beu ben met haar.
Mijn maatschappelijk werker heeft ook de indruk dat ze nogal raar en tactloos ook is, maar geeft ook aan dat haar gedrag moeilijk te veranderen valt.
Om even mijn eigen zwakke punten te noemen; Ik ben te onzeker en niet weerbaar genoeg in de communicatie, vooral als het zulke personen betreft.
Tevens ben ik niet direct genoeg, pleasend en te verkapt in mijn communicatie.
Daar heb ik zo langzamerhand wel flink genoeg van.
Heb continu het gevoel dat ik er tegen moet vechten en dat vind ik erg vermoeiend en energieverslindend.
De manier van communiceren moet echt veranderen bij mij en daarvoor moet ik ook veel zelfverzekerder gaan worden.
Het is makkelijk om het allemaal te (over)analyseren, maar in de praktijk is het pas echt complex.
Vooral als je met bepaalde type personen te maken hebt, zoals dit familielid.
Maar dit soort situaties kun je natuurlijk overal tegenkomen.
Ergens kan het ook een goede test zijn en kun je hier weer van leren.
Moet ook echt leren om meer van me af te gaan bijten.
Ondermeer de problemen besproken over een familielid die zich nogal veel met me bemoeid en zich zeer dominant en bazig gedraagt.
Ze ligt ook niet echt goed in de familie en ze kan echt op een harde en botte manier mensen dingen (uitlatingen) voor het hoofd stoten.
Ik heb lange tijd van alles maar geslikt van haar, maar ik ben op een punt gekomen dat ik het echt beu ben met haar.
Mijn maatschappelijk werker heeft ook de indruk dat ze nogal raar en tactloos ook is, maar geeft ook aan dat haar gedrag moeilijk te veranderen valt.
Om even mijn eigen zwakke punten te noemen; Ik ben te onzeker en niet weerbaar genoeg in de communicatie, vooral als het zulke personen betreft.
Tevens ben ik niet direct genoeg, pleasend en te verkapt in mijn communicatie.
Daar heb ik zo langzamerhand wel flink genoeg van.
Heb continu het gevoel dat ik er tegen moet vechten en dat vind ik erg vermoeiend en energieverslindend.
De manier van communiceren moet echt veranderen bij mij en daarvoor moet ik ook veel zelfverzekerder gaan worden.
Het is makkelijk om het allemaal te (over)analyseren, maar in de praktijk is het pas echt complex.
Vooral als je met bepaalde type personen te maken hebt, zoals dit familielid.
Maar dit soort situaties kun je natuurlijk overal tegenkomen.
Ergens kan het ook een goede test zijn en kun je hier weer van leren.
Moet ook echt leren om meer van me af te gaan bijten.
woensdag 29 mei 2019 22:08
Zo herkenbaar Upward_Spiral.
Wat dat betreft ben ik zo blij dat ik nu op mezelf woon. Ik heb met een paar familieleden contact en de rest kan van mij een hele hoge boom in.
Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd om van me af te bijten. Soms heb ik een 'terugval' en dan ben ik weer dat onzekere meisje.
Dan laat ik alles over me heen komen en dat bouwt dan op. En vervolgens trek ik een keer mijn mond open en dan is het ook echt klaar hoor.
Mijn leven heeft een tijdje op de 2e plaats gestaan, vanwege een ziekte van een dierbaar iemand. Ik cijferde me volledig weg, ging geen dagjes meer uit, plande niks meer voor mezelf. Ik had mezelf beloofd: als dit allemaal achter de rug is, ga ik mijn leven weer oppakken.
En dat is nu aan de orde. Opleiding is lekker afgerond, nieuwe baan, ik plan veel dingen.
En toch blijf ik soms opmerkingen krijgen: "Ben je dan alweer weg?" Eh ja, mag ik?
Soms irriteer ik me er aan. Alsof ik me moet verantwoorden voor alle dingen die ik doe.
Sorry, was een langer verhaal dan ik dacht
Maar wel fijn om even van me af te schrijven.
Wat dat betreft ben ik zo blij dat ik nu op mezelf woon. Ik heb met een paar familieleden contact en de rest kan van mij een hele hoge boom in.
Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd om van me af te bijten. Soms heb ik een 'terugval' en dan ben ik weer dat onzekere meisje.
Dan laat ik alles over me heen komen en dat bouwt dan op. En vervolgens trek ik een keer mijn mond open en dan is het ook echt klaar hoor.
Mijn leven heeft een tijdje op de 2e plaats gestaan, vanwege een ziekte van een dierbaar iemand. Ik cijferde me volledig weg, ging geen dagjes meer uit, plande niks meer voor mezelf. Ik had mezelf beloofd: als dit allemaal achter de rug is, ga ik mijn leven weer oppakken.
En dat is nu aan de orde. Opleiding is lekker afgerond, nieuwe baan, ik plan veel dingen.
En toch blijf ik soms opmerkingen krijgen: "Ben je dan alweer weg?" Eh ja, mag ik?
Soms irriteer ik me er aan. Alsof ik me moet verantwoorden voor alle dingen die ik doe.
Sorry, was een langer verhaal dan ik dacht
Maar wel fijn om even van me af te schrijven.
donderdag 30 mei 2019 06:24
Jeetje, wat een belachelijke opmerking. Zou het ook niet voor een groot deel afgunst / jaloezie zijn?Kwebbeltje91 schreef: ↑29-05-2019 22:08Zo herkenbaar Upward_Spiral.
Wat dat betreft ben ik zo blij dat ik nu op mezelf woon. Ik heb met een paar familieleden contact en de rest kan van mij een hele hoge boom in.
Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd om van me af te bijten. Soms heb ik een 'terugval' en dan ben ik weer dat onzekere meisje.
Dan laat ik alles over me heen komen en dat bouwt dan op. En vervolgens trek ik een keer mijn mond open en dan is het ook echt klaar hoor.
Mijn leven heeft een tijdje op de 2e plaats gestaan, vanwege een ziekte van een dierbaar iemand. Ik cijferde me volledig weg, ging geen dagjes meer uit, plande niks meer voor mezelf. Ik had mezelf beloofd: als dit allemaal achter de rug is, ga ik mijn leven weer oppakken.
En dat is nu aan de orde. Opleiding is lekker afgerond, nieuwe baan, ik plan veel dingen.
En toch blijf ik soms opmerkingen krijgen: "Ben je dan alweer weg?" Eh ja, mag ik?
Soms irriteer ik me er aan. Alsof ik me moet verantwoorden voor alle dingen die ik doe.
Sorry, was een langer verhaal dan ik dacht
Ik kan sowieso heel slecht tegen mensen die zich met andermans leven bemoeien. Iedereen moet gewoon lekker doen wat die zelf wil, zolang je een ander niet kwetst wat maakt het dan uit.
donderdag 30 mei 2019 09:28
Ja, van 1 persoon weet ik dat zeker. Die ontkent dat ook niet hoor. Tijdje geleden waren we met zijn 2en een dagje weg, en toen zei ze: Wat is dit heerlijk om te doen, maar dit zal 1 van de weinige keren zijn (financieel voor haar).Doubletree20 schreef: ↑30-05-2019 06:24Jeetje, wat een belachelijke opmerking. Zou het ook niet voor een groot deel afgunst / jaloezie zijn?
Ik kan sowieso heel slecht tegen mensen die zich met andermans leven bemoeien. Iedereen moet gewoon lekker doen wat die zelf wil, zolang je een ander niet kwetst wat maakt het dan uit.
Vorige week had ik die persoon weer aan de telefoon en ze vroeg hoe mijn weekend was. Ja gezellig, ik was een dagje weg.
Huh alweer? Jeetje jij rijd ook overal heen! Ben je weleens thuis?
Ja jemig, mag ik eens? Ik heb nooit veel vriendinnen gehad en nu heb ik wat nieuwe mensen leren kennen waarmee ik wat dingen heb gepland. Eindelijk! Ik begin weer een beetje te leven, laat me lekker. En ik zorg er echt wel voor dat ik minstens 1 dag in de week voor mezelf houd.
Van een ander persoon vermoed ik dat ook, jaloezie. Terwijl ze zelf ook van hot naar her gaat. Ik heb haar weleens uit de brand geholpen maar ik krijg er weinig voor terug. Dus dat laat ik de komende tijd maar even rusten. Ik merk dan aan mezelf dat ik geïrriteerd raak. Ik vind het echt niet erg om iemand te helpen, maar als diegene dan beloofd dat ze mij ook helpt met bepaalde dingen, komt het er vervolgens niet van.
donderdag 30 mei 2019 10:57
Alleen maar fijn en goed dat je nu weer leuke dingen onderneemt Kwebbeltje!
Ik hoop ook ooit weer op dat punt te komen, inderdaad dat gevoel dat je weer leeft. Helaas nog steeds een aantal dingen waarmee ik worstel waardoor het allemaal nog niet helemaal wil lukken.
Maar mensen vinden toch altijd wel iets, ondanks het feit dat ik niet altijd lekker in mijn vel zit heb ik wel veel vrije tijd, merk het ook als ik bijvoorbeeld vertel dat ik veel sport dat ik ook weleens de reactie krijg:'Ja je hebt daar ook tijd voor hè'
Het is dan denk ik toch een bepaalde vrijheid die sommige mensen dan benijden.
Ik hoop ook ooit weer op dat punt te komen, inderdaad dat gevoel dat je weer leeft. Helaas nog steeds een aantal dingen waarmee ik worstel waardoor het allemaal nog niet helemaal wil lukken.
Maar mensen vinden toch altijd wel iets, ondanks het feit dat ik niet altijd lekker in mijn vel zit heb ik wel veel vrije tijd, merk het ook als ik bijvoorbeeld vertel dat ik veel sport dat ik ook weleens de reactie krijg:'Ja je hebt daar ook tijd voor hè'
Het is dan denk ik toch een bepaalde vrijheid die sommige mensen dan benijden.
donderdag 30 mei 2019 11:06
Dit is ook heel herkenbaar.Doubletree20 schreef: ↑28-05-2019 19:16Dat herken ik ook wel hoor dat ik me kapot kan irriteren aan personen maar dit zul je nooit aan me merken. Ik word ook niet snel boos maar inderdaad wel in m’n hoofd. Erg vermoeiend.
Maar ook heel gevoelig voor sfeer.
Ik werk met iemand samen die nogal sfeerbepalend is en ik merk dat het me steeds meer tegen begint te staan.
Laatst negeerde ze me ineens de hele ochtend....
van die rare dingen allemaal. Ik kom ook regelmatig chagrijnig of geïrriteerd thuis... Gisteren zijn er weer een paar dingen voorgevallen dat ik eigenlijk denk, wat doe ik hier eigenlijk nog? (Ik heb het trouwens al een keer aangekaart) Het verpest echt mijn bui. Ik heb binnenkort vakantie en ik denk dat ik dan eens rustig om me heen ga kijken voor iets anders.
Dit gaat niet veranderen.
donderdag 30 mei 2019 11:13
yesss schreef: ↑30-05-2019 10:57Alleen maar fijn en goed dat je nu weer leuke dingen onderneemt Kwebbeltje!
Ik hoop ook ooit weer op dat punt te komen, inderdaad dat gevoel dat je weer leeft. Helaas nog steeds een aantal dingen waarmee ik worstel waardoor het allemaal nog niet helemaal wil lukken.
Maar mensen vinden toch altijd wel iets, ondanks het feit dat ik niet altijd lekker in mijn vel zit heb ik wel veel vrije tijd, merk het ook als ik bijvoorbeeld vertel dat ik veel sport dat ik ook weleens de reactie krijg:'Ja je hebt daar ook tijd voor hè'
Het is dan denk ik toch een bepaalde vrijheid die sommige mensen dan benijden.
Ja, die opmerking over veel tijd merkte mijn moeder ook op. "Want je werkt MAAR 20 uur dus je hebt alle tijd.
Nee mam, zo interpreteer jij dat. Er is een reden dat ik geen 40 urige werkweek heb. Tussen de 20 en 25 uur is echt meer dan genoeg voor me. Ik heb ook echt tijd voor mezelf nodig, om mezelf op de rit te houden.
donderdag 30 mei 2019 15:22
Pfff ik schrok me rot daarnet. Mijn buurvrouw stond om 13:30 aan mijn deur. Met de vraag of ik even tijd heb om de overbuurvrouw weg te brengen naar het ziekenhuis. Ze was gevallen en er was iets met haar borstbeen. Ben vergeten wat precies. Beiden vrouwen hebben geen auto. Buurvrouw had eerst haar dochter en kleinzoon gebeld, die niet thuis waren. Ik, helemaal overdonderd, zei aarzelend dat het wel wil doen, maar nog niet geluncht had. Was erg laat opgestaan. Wist niet hoeveel tijd ik had. Ik zei dat ik ook daar wel iets kon kopen. Ik wordt namelijk bibberig en slap als ik niet op tijd iets eet. Dat laatste zei ik er niet bij. Oh was geen probleem. Ik kon best nog even thuis iets eten. Gauw even een cakeje gepakt, dat was het snelste. Ik zei tegen haar dat ik even mijn achterbank gereed ging maken. Die is ingericht op de honden. Dat was goed en zij ging de overbuurvrouw ophalen. Toen ik klaar was, zei de buurvrouw dat het niet meer nodig was. Want haar kleinzoon was ineens toch thuis en hij ging hen wegbrengen. Maar ze vond het heel lief dat ik zo gereageerd had, zei ze. Dat ze toch op me kon rekenen. Ik ben vooral opgelucht dat ik niet meer hoefde. Ik snap dat die vrouw geholpen moet worden en zou het wel gedaan hebben. Maar zulke dingen gaan zó tegen mijn gevoel in. Vooral als het op een tijd is dat ik net wil gaan eten. En ook niet weten wanneer ik weer naar huis kan.
