Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
maandag 24 juni 2019 om 10:55
maandag 24 juni 2019 om 13:41
Bedankt voor jullie berichtjes, dat doet mij goed 
Mijn man heeft daarnet een ct scan gehad en hij wordt zo bestraald.
Ik had al gedeeltelijk zorgverlof opgenomen, en ik heb eigenlijk deze week en volgende week vrij genomen. Ik heb gisteravond mijn leidinggevende gebeld en vertelt wat er gebeurd is, en dat ik me door deze situatie ziek wil melden. Dus ik sta nu ook ziek gemeld. Nu maar even kijken hoe het verder gaat en hoe ik daar verder invulling aan wil geven.
Mijn man heeft daarnet een ct scan gehad en hij wordt zo bestraald. Ik had al gedeeltelijk zorgverlof opgenomen, en ik heb eigenlijk deze week en volgende week vrij genomen. Ik heb gisteravond mijn leidinggevende gebeld en vertelt wat er gebeurd is, en dat ik me door deze situatie ziek wil melden. Dus ik sta nu ook ziek gemeld. Nu maar even kijken hoe het verder gaat en hoe ik daar verder invulling aan wil geven.
maandag 24 juni 2019 om 13:42
maandag 24 juni 2019 om 22:01
maandag 24 juni 2019 om 22:06
Als het ziekteverloop nu zo snel gaat, wil je dan nog echt wel verhuizen ??
Nu ben je bij jou ouders,samen met je man, maar hoelang is het nog verantwoord om jouw man in huis te hebben ?
Stel dat het zo snel gaat, dan zit jij alleen in het nieuwe huis,zonder herinneringen aan jouw man, want die hebben jullie nu samen in het oud huis.
Ik heb dit gezien bij mijn schoonouders, hoeveel verdriet vader had, in het nieuwe huis,waar zijn vrouw niet heeft kunnen wonen.
Nu ben je bij jou ouders,samen met je man, maar hoelang is het nog verantwoord om jouw man in huis te hebben ?
Stel dat het zo snel gaat, dan zit jij alleen in het nieuwe huis,zonder herinneringen aan jouw man, want die hebben jullie nu samen in het oud huis.
Ik heb dit gezien bij mijn schoonouders, hoeveel verdriet vader had, in het nieuwe huis,waar zijn vrouw niet heeft kunnen wonen.
maandag 24 juni 2019 om 22:11
Nou, dit durfde ik eigenlijk niet te zeggen, maar ik vroeg het me wel af. Is het nog wel 'de moeite' om die hele verhuizing op je hals te halen...hemke schreef: ↑24-06-2019 22:06Als het ziekteverloop nu zo snel gaat, wil je dan nog echt wel verhuizen ??
Nu ben je bij jou ouders,samen met je man, maar hoelang is het nog verantwoord om jouw man in huis te hebben ?
Stel dat het zo snel gaat, dan zit jij alleen in het nieuwe huis,zonder herinneringen aan jouw man, want die hebben jullie nu samen in het oud huis.
Ik heb dit gezien bij mijn schoonouders, hoeveel verdriet vader had, in het nieuwe huis,waar zijn vrouw niet heeft kunnen wonen.
Hopeiijk geeft de bestraling nog wat verlichting van de pijn en de klachten. Daar duim ik voor.
dinsdag 25 juni 2019 om 10:08
Ik heb zelf ook getwijfeld of we wel moeten verhuizen hoor, maar de woning waar we naartoe gaan heeft meer voordelen. Het zit namelijk dichterbij mijn werk en mijn ouders. En dat vind ik toch wel fijn als mijn man er straks niet meer is, dat ik dichterbij mijn ouders woon. Daarnaast is het huis waar we nu in wonen meer een soort vakantie woning, onlogisch qua inrichting en ruimte.
Daarnaast, stel dat mijn man straks naar huis mag, dan kan hij dus niet naar huis want hij kan de trappen niet op! Dus waar moeten we dan naartoe? Naar ons oude huisje kan hij in ieder geval nooit meer naartoe.
Ik heb het er met mijn ouders en mijn man over gehad, en we zijn toch wel tot de conclusie gekomen om het door te zetten. Ik zie ook hoe mijn man ervan opleeft als ik hem fotos laat zien van de meubels die ik gezien heb voor ons appartement.
We gaan er namelijk met zijn allen wel vanuit dat hij weer naar huis mag, de vraag is alleen of hij ooit weer kan lopen. Hij moet sowieso tot en met morgen in ziekenhuis blijven. De bestraling is gelukt gisteren, dus de pijn in zijn rug zal daardoor afnemen. En dan is het afwachten of hij weer kracht in zijn benen krijgt, dat verschilt per persoon namelijk. Hij had gisteren al wel iets meer kracht dan eergisteren.
En hoe het met mij gaat? Tja, niet zo goed. Mijn man gaat dood en als ik daaraan denk word ik gek van verdriet en weet ik echt niet hoe ik verder moet zonder hem en hoe ik dat allemaal moet doen. We zitten in een rollercoaster, dus ik ben alleen maar aan het gaan, gaan, gaan. Als hij zodrect wegvalt ben ik bang dat ik in een diep, zwart gat val. Daarom wil ik ook graag met een psycholoog praten die me hierbij helpt, want ik heb het gevoel dat ik dit niet alleen kan.
Daarnaast, stel dat mijn man straks naar huis mag, dan kan hij dus niet naar huis want hij kan de trappen niet op! Dus waar moeten we dan naartoe? Naar ons oude huisje kan hij in ieder geval nooit meer naartoe.
Ik heb het er met mijn ouders en mijn man over gehad, en we zijn toch wel tot de conclusie gekomen om het door te zetten. Ik zie ook hoe mijn man ervan opleeft als ik hem fotos laat zien van de meubels die ik gezien heb voor ons appartement.
We gaan er namelijk met zijn allen wel vanuit dat hij weer naar huis mag, de vraag is alleen of hij ooit weer kan lopen. Hij moet sowieso tot en met morgen in ziekenhuis blijven. De bestraling is gelukt gisteren, dus de pijn in zijn rug zal daardoor afnemen. En dan is het afwachten of hij weer kracht in zijn benen krijgt, dat verschilt per persoon namelijk. Hij had gisteren al wel iets meer kracht dan eergisteren.
En hoe het met mij gaat? Tja, niet zo goed. Mijn man gaat dood en als ik daaraan denk word ik gek van verdriet en weet ik echt niet hoe ik verder moet zonder hem en hoe ik dat allemaal moet doen. We zitten in een rollercoaster, dus ik ben alleen maar aan het gaan, gaan, gaan. Als hij zodrect wegvalt ben ik bang dat ik in een diep, zwart gat val. Daarom wil ik ook graag met een psycholoog praten die me hierbij helpt, want ik heb het gevoel dat ik dit niet alleen kan.
