Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
woensdag 24 juli 2019 om 00:47
Als je nou eens probeert om je toespraak op papier te zetten en uit te printen.Lees ;m goed door en vraag of er iemand naast je komt staan die het van je over kan nemen mocht je niet meer verder kunnen vertellen.Zo doen wij het vaak in de familie en werkt hier fijn.
Je kunt vaak meer dan je zelf denkt! En emotie tijdens een toespraak geeft niets!
Je kunt vaak meer dan je zelf denkt! En emotie tijdens een toespraak geeft niets!
woensdag 24 juli 2019 om 02:57
Lieve Pink, je moet doen wat goed voelt. Ik heb op verschillende uitvaarten gesproken en vind het veel makkelijker dan bijv een presentatie geven voor 100 mensen. Ja ik heb gehuild, gestotterd, gesnotterd, slokjes water gedronken etc maar het was allemaal goed. Je doet de toespraak zonder verwachtingen van andere mensen, blijft dicht bij jezelf en op jouw manier. En dat is altijd goed 
woensdag 24 juli 2019 om 05:21
Stille meelezer hier. Op mijn moeders uitvaart gesproken. Ze overleed zeer onverwachts en onder verdrietige omstandigheden met veel gedoe en nasleep eromheen en juist dat feit sterkte me erin dat ik wilde dat ze recht werd aangedaan met een verhaal waar mensen haar in herkenden en ik haar nog een laatste groet kon geven en toch afscheid nemen, wat ik niet had kunnen doen. Het was zwaar maar ben erg blij dat ik het gedaan heb.
Tip is om te oefenen inderdaad, probeer het meest emotionele en persoonlijke een beetje naar het eind toe te vertellen en begin bijvoorbeeld met zijn levensloop en/of een grappige annekdote of iets dat typisch iets van hem was. Je kunt bijvoorbeeld eerst zijn naam noemen ipv een koosnaam dat maakt het ook iets minder pittig maar niks is goed of fout en je moet niks. Miss kun je iemand vragen om achtervang te zijn mocht het je teveel worden?
Heel, heel veel sterkte met dit grote verdriet. Je hebt het heel goed gedaan. Nu is straks die hele rollercoaster voorbij, veel sterkte met alles wat er nu komt kijken ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt. En met herinneringen hou je iemand levend, zolang als je maar wil.
Tip is om te oefenen inderdaad, probeer het meest emotionele en persoonlijke een beetje naar het eind toe te vertellen en begin bijvoorbeeld met zijn levensloop en/of een grappige annekdote of iets dat typisch iets van hem was. Je kunt bijvoorbeeld eerst zijn naam noemen ipv een koosnaam dat maakt het ook iets minder pittig maar niks is goed of fout en je moet niks. Miss kun je iemand vragen om achtervang te zijn mocht het je teveel worden?
Heel, heel veel sterkte met dit grote verdriet. Je hebt het heel goed gedaan. Nu is straks die hele rollercoaster voorbij, veel sterkte met alles wat er nu komt kijken ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt. En met herinneringen hou je iemand levend, zolang als je maar wil.
woensdag 24 juli 2019 om 07:44
Zet wat je wilt zeggen op papier en lees het een paar keerhardop voor. Dan weet je waar je iets moet benadrukken en adempauze houden. Je kunt hetopnemen met je telefoon en terugluisteren. Huilen mag! Haperen en stotteren ook. Spreek met iemand af die het voor kan lezen als het jou niet meer lukt
Sterkte!!!
Sterkte!!!
woensdag 24 juli 2019 om 07:53
Lieve Pink,
Fijn dat je gister weer even bij je man bent geweest.
Niet raar hoor dat je een soort van uitkijkt naar donderdag,na het ziekteproces en het sterven van je man is de uitvaart het laaste stukje wat jij nog kunt regiseren en ook dat doe je met alle liefde en kracht die je in je hebt.Daarna kun je dat een soort van gaan afsluiten en aan je eigen verdriet gaan toegeven.
Ik geef je weer een dikke
Fijn dat je gister weer even bij je man bent geweest.
Niet raar hoor dat je een soort van uitkijkt naar donderdag,na het ziekteproces en het sterven van je man is de uitvaart het laaste stukje wat jij nog kunt regiseren en ook dat doe je met alle liefde en kracht die je in je hebt.Daarna kun je dat een soort van gaan afsluiten en aan je eigen verdriet gaan toegeven.
Ik geef je weer een dikke
woensdag 24 juli 2019 om 09:13
woensdag 24 juli 2019 om 09:19
Pink, ik heb gesproken tijdens de uitvaart van onze dochter.
De uitvaartbegeleidster zou het overnemen als ik het niet zou redden, maar dat was niet nodig. Het ging heel goed. Ik wilde het zo graag zelf doen, dat het daardoor ook niet mis ging denk ik.
Ik wilde persé zelf spreken, omdat het voor mijn gevoel het laatste was dat ik nog voor haar kon doen. En omdat ik vond dat niemand beter kon uitleggen hoe hard ze gemist zou worden dan haar eigen moeder.
Als je het echt heel graag wilt doen, dan zul je het daardoor ook prima kunnen waarschijnlijk.
Maar het is ook goed als iemand anders het doet. Je moet in dit geval echt doen waar jij je het prettigst bij voelt.
Ik herken overigens wel wat je schrijft. De periode na het overlijden leef je langzaam toe naar het definitieve afscheid en op een bepaald moment ben je daar ook echt aan toe.
Ik zal aan je denken morgen en hoop dat het een mooi afscheid wordt.
De uitvaartbegeleidster zou het overnemen als ik het niet zou redden, maar dat was niet nodig. Het ging heel goed. Ik wilde het zo graag zelf doen, dat het daardoor ook niet mis ging denk ik.
Ik wilde persé zelf spreken, omdat het voor mijn gevoel het laatste was dat ik nog voor haar kon doen. En omdat ik vond dat niemand beter kon uitleggen hoe hard ze gemist zou worden dan haar eigen moeder.
Als je het echt heel graag wilt doen, dan zul je het daardoor ook prima kunnen waarschijnlijk.
Maar het is ook goed als iemand anders het doet. Je moet in dit geval echt doen waar jij je het prettigst bij voelt.
Ik herken overigens wel wat je schrijft. De periode na het overlijden leef je langzaam toe naar het definitieve afscheid en op een bepaald moment ben je daar ook echt aan toe.
Ik zal aan je denken morgen en hoop dat het een mooi afscheid wordt.
duufje wijzigde dit bericht op 24-07-2019 09:25
0.16% gewijzigd
woensdag 24 juli 2019 om 09:24
Hoi Wombat.
Gecondoleerd.
Als meelezer heb ik nooit de woorden kunnen vinden. Daar ben ik niet goed in. Ik heb meegelezen en meegehuild. Nu vraag je je af óf je moet spreken. Daar kan ik wel iets over zeggen: als het je lukt: doen!
Dat heb ik mij ook afgevraagd toen mijn vader stierf. Mijn steun en vangnet. Ik was 24 en na zijn dood compleet alleen. Ik heb zijn uitvaart geregeld. Ik heb elke avond naar aanloop van die dag gezeten en nagedacht: wat wil ik zeggen? En elke keer kwam ik weer op een nietszeggende biografie. 'Hij was leraar op die en die school, hij woonde daar en daar....' bleeeeeh.
De laatste avond wist ik het. Ik wilde hem nog wat zeggen. Waarom zou ik de mensen moeten vertellen over zijn levensloop? Ik wilde HEM toespreken. In alle eerlijkheid. Ik was boos! Zo boos dat hij zo vroeg is gegaan. Hoe kon hij me nou alleen laten?? Daar was ik nog niet klaar voor!! Dat heb ik hem gezegd, hoe egoïstisch dat ook klinkt. Het was wat ik voelde. Daarna vertelde ik hem wat hij mij geleerd had en wat ik met trots meeneem. Zijn liefde voor muziek, zijn humor, zijn ongelooflijke openheid en acceptatie naar andere mensen toe. Iedereen was voor hem gelijk. Daar heb ik hem voor bedankt. Al zijn goede lessen en mooie kanten.
Kortom, als ik je een tip mag geven: zeg hem wat je hem nog wil zeggen. Denk niet aan de mensen die daar zitten. Dit is jouw laatste moment met je man. Pak dat moment.
Heel veel sterkte Wombat. Ik denk aan jullie twee morgen.
Gecondoleerd.
Als meelezer heb ik nooit de woorden kunnen vinden. Daar ben ik niet goed in. Ik heb meegelezen en meegehuild. Nu vraag je je af óf je moet spreken. Daar kan ik wel iets over zeggen: als het je lukt: doen!
Dat heb ik mij ook afgevraagd toen mijn vader stierf. Mijn steun en vangnet. Ik was 24 en na zijn dood compleet alleen. Ik heb zijn uitvaart geregeld. Ik heb elke avond naar aanloop van die dag gezeten en nagedacht: wat wil ik zeggen? En elke keer kwam ik weer op een nietszeggende biografie. 'Hij was leraar op die en die school, hij woonde daar en daar....' bleeeeeh.
De laatste avond wist ik het. Ik wilde hem nog wat zeggen. Waarom zou ik de mensen moeten vertellen over zijn levensloop? Ik wilde HEM toespreken. In alle eerlijkheid. Ik was boos! Zo boos dat hij zo vroeg is gegaan. Hoe kon hij me nou alleen laten?? Daar was ik nog niet klaar voor!! Dat heb ik hem gezegd, hoe egoïstisch dat ook klinkt. Het was wat ik voelde. Daarna vertelde ik hem wat hij mij geleerd had en wat ik met trots meeneem. Zijn liefde voor muziek, zijn humor, zijn ongelooflijke openheid en acceptatie naar andere mensen toe. Iedereen was voor hem gelijk. Daar heb ik hem voor bedankt. Al zijn goede lessen en mooie kanten.
Kortom, als ik je een tip mag geven: zeg hem wat je hem nog wil zeggen. Denk niet aan de mensen die daar zitten. Dit is jouw laatste moment met je man. Pak dat moment.
Heel veel sterkte Wombat. Ik denk aan jullie twee morgen.
woensdag 24 juli 2019 om 09:35
Pink, wat hou je je goed staande. Volgens mij is het helemaal niet raar dat kenbaar de uitvaart ‘toeleeft’, misschien ook wel omdat het daarna stik kan zijn.
Vind je het goed als ik je op gang help met je tekst? ik heb nl een paar uitvaarten (o.a. van een schoonzus en een zwager) begeleid; teksten geschreven en zo het verhaal verteld over diegene, maar ook de sprekers aangekondigd en ernaast gestaan als ze spraken, en ze geholpen met opschrijven wat ze wilden zeggen. Met deze ervaring kan ik alleen maar zeggen; je kunt het altijd proberen.
Het grootste voordeel van praten bij een begrafenis is dat iedereen emotioneel is, stottert en een slokje water nodig heeft. Iedereen is daar uit liefde, voor jou of voor je man. Dat voel je, het draagt je als het ware. Mocht het niet lukken, dan kun je het alsnog overlaten aan de uitvaartleider of iemand die je bij staat. En dat geeft niets.
Tips over de tekst voor als je inspiratieloos bent; misschien kun je beginnen over je eerste indruk, jullie eerste ontmoeting en hoe jullie begintijd was. Beschrijf dan Een paar anekdotes die hem typeren (samen lachen op zon uitvaart mag, en het breekt voor jezelf even de spanning) of hoe het dagelijkse leven er met hem uitzag. Als laatste, mag je iets kwijt over zijn ziekteperiode, jullie huwelijk en hoe je de laatste tijd beleefd hebt. Dan kun je afsluiten met het uitspreken van je liefde naar hem. Als je die hebt, kun je daarvoor jullie ‘eigen kooswoordjes’ gebruiken. Ongetwijfeld roepen die emoties bij je op, maar aan het einde van je praatje is dat nog minder erg.
Sommige mensen helpt het om steeds een zin te herhalen in hun tekst, om zo de tekst onder te verdelen. Dat zou een zin van hem kunnen zijn, een regel uit een songtekst of iets dat hem of jouw gevoel van die dag beschrijft. Voorbeelden; ‘er is een grote man doodgegaan’. ‘De hemel heeft er een leukerd bij’, ‘afscheid nemen bestaat niet’, ‘dit had ik pas over 50 jaar willen doen’ of ‘dankzij jou durf ik hier te staan’. Met die regel geef je als het ware ritme aan je verhaal, wat je kan helpen.
Maar lieve pink, wat je ook doet; heel veel sterkte. Ook na donderdag.
Vind je het goed als ik je op gang help met je tekst? ik heb nl een paar uitvaarten (o.a. van een schoonzus en een zwager) begeleid; teksten geschreven en zo het verhaal verteld over diegene, maar ook de sprekers aangekondigd en ernaast gestaan als ze spraken, en ze geholpen met opschrijven wat ze wilden zeggen. Met deze ervaring kan ik alleen maar zeggen; je kunt het altijd proberen.
Het grootste voordeel van praten bij een begrafenis is dat iedereen emotioneel is, stottert en een slokje water nodig heeft. Iedereen is daar uit liefde, voor jou of voor je man. Dat voel je, het draagt je als het ware. Mocht het niet lukken, dan kun je het alsnog overlaten aan de uitvaartleider of iemand die je bij staat. En dat geeft niets.
Tips over de tekst voor als je inspiratieloos bent; misschien kun je beginnen over je eerste indruk, jullie eerste ontmoeting en hoe jullie begintijd was. Beschrijf dan Een paar anekdotes die hem typeren (samen lachen op zon uitvaart mag, en het breekt voor jezelf even de spanning) of hoe het dagelijkse leven er met hem uitzag. Als laatste, mag je iets kwijt over zijn ziekteperiode, jullie huwelijk en hoe je de laatste tijd beleefd hebt. Dan kun je afsluiten met het uitspreken van je liefde naar hem. Als je die hebt, kun je daarvoor jullie ‘eigen kooswoordjes’ gebruiken. Ongetwijfeld roepen die emoties bij je op, maar aan het einde van je praatje is dat nog minder erg.
Sommige mensen helpt het om steeds een zin te herhalen in hun tekst, om zo de tekst onder te verdelen. Dat zou een zin van hem kunnen zijn, een regel uit een songtekst of iets dat hem of jouw gevoel van die dag beschrijft. Voorbeelden; ‘er is een grote man doodgegaan’. ‘De hemel heeft er een leukerd bij’, ‘afscheid nemen bestaat niet’, ‘dit had ik pas over 50 jaar willen doen’ of ‘dankzij jou durf ik hier te staan’. Met die regel geef je als het ware ritme aan je verhaal, wat je kan helpen.
Maar lieve pink, wat je ook doet; heel veel sterkte. Ook na donderdag.
woensdag 24 juli 2019 om 12:07
Hier ook een meelezer die even uit de modus komt. Wat ben jij sterk zeg Pink! En super knap dat je toch een toespraak gaat houden, ik denk dat je daar zeker geen spijt van gaat krijgen.
Lief ook van iedereen hier dat ze je adviseren. Ik heb zelf geen ervaring met het verliezen van iemand zo dichtbij en ik heb dus ook geen advies. Ik wilde je alleen even laten weten hoe veel respect ik voor je heb om hoe je met de situatie om gaat 
Lief ook van iedereen hier dat ze je adviseren. Ik heb zelf geen ervaring met het verliezen van iemand zo dichtbij en ik heb dus ook geen advies. Ik wilde je alleen even laten weten hoe veel respect ik voor je heb om hoe je met de situatie om gaat
woensdag 24 juli 2019 om 12:38
Wat vertel je dat mooi!apestaartje30 schreef: ↑24-07-2019 09:24Hoi Wombat.
Gecondoleerd.
Als meelezer heb ik nooit de woorden kunnen vinden. Daar ben ik niet goed in. Ik heb meegelezen en meegehuild. Nu vraag je je af óf je moet spreken. Daar kan ik wel iets over zeggen: als het je lukt: doen!
Dat heb ik mij ook afgevraagd toen mijn vader stierf. Mijn steun en vangnet. Ik was 24 en na zijn dood compleet alleen. Ik heb zijn uitvaart geregeld. Ik heb elke avond naar aanloop van die dag gezeten en nagedacht: wat wil ik zeggen? En elke keer kwam ik weer op een nietszeggende biografie. 'Hij was leraar op die en die school, hij woonde daar en daar....' bleeeeeh.
De laatste avond wist ik het. Ik wilde hem nog wat zeggen. Waarom zou ik de mensen moeten vertellen over zijn levensloop? Ik wilde HEM toespreken. In alle eerlijkheid. Ik was boos! Zo boos dat hij zo vroeg is gegaan. Hoe kon hij me nou alleen laten?? Daar was ik nog niet klaar voor!! Dat heb ik hem gezegd, hoe egoïstisch dat ook klinkt. Het was wat ik voelde. Daarna vertelde ik hem wat hij mij geleerd had en wat ik met trots meeneem. Zijn liefde voor muziek, zijn humor, zijn ongelooflijke openheid en acceptatie naar andere mensen toe. Iedereen was voor hem gelijk. Daar heb ik hem voor bedankt. Al zijn goede lessen en mooie kanten.
Kortom, als ik je een tip mag geven: zeg hem wat je hem nog wil zeggen. Denk niet aan de mensen die daar zitten. Dit is jouw laatste moment met je man. Pak dat moment.
Heel veel sterkte Wombat. Ik denk aan jullie twee morgen.
Mijn zus, mijn nichtjes en ik hebben over mijn vader verteld bij zijn uitvaart. Niet de dingen die iedereen van hem wist, maar juist het persoonlijke. Over zijn passie voor geschiedenis, zijn gevoel voor humor, zijn zorgzaamheid, wat we van hem geleerd hebben, de eigenschappen die we van hem hebben geërfd.
Pink, vertel hem waarom je van hem hield. Als jij dat wilt, mag iedereen dat horen. Liefde blijft!
woensdag 24 juli 2019 om 12:51
apestaartje30 schreef: ↑24-07-2019 09:24
Dat heb ik mij ook afgevraagd toen mijn vader stierf. Mijn steun en vangnet. Ik was 24 en na zijn dood compleet alleen. Ik heb zijn uitvaart geregeld. Ik heb elke avond naar aanloop van die dag gezeten en nagedacht: wat wil ik zeggen? En elke keer kwam ik weer op een nietszeggende biografie. 'Hij was leraar op die en die school, hij woonde daar en daar....' bleeeeeh.
De laatste avond wist ik het. Ik wilde hem nog wat zeggen. Waarom zou ik de mensen moeten vertellen over zijn levensloop? Ik wilde HEM toespreken. In alle eerlijkheid. Ik was boos! Zo boos dat hij zo vroeg is gegaan. Hoe kon hij me nou alleen laten?? Daar was ik nog niet klaar voor!! Dat heb ik hem gezegd, hoe egoïstisch dat ook klinkt. Het was wat ik voelde. Daarna vertelde ik hem wat hij mij geleerd had en wat ik met trots meeneem. Zijn liefde voor muziek, zijn humor, zijn ongelooflijke openheid en acceptatie naar andere mensen toe. Iedereen was voor hem gelijk. Daar heb ik hem voor bedankt. Al zijn goede lessen en mooie kanten.
Hééééééél mooi!
En ik wil hier van de gelegenheid gebruik maken om iedereen die naar aanleiding van het verhaal van Pink, het verdriet om zijn eigen overledene(n) weer intenser voelt, ook een dikke
te geven.
woensdag 24 juli 2019 om 13:00
Dat is lief
Inderdaad komt bij mij het verdriet om mn vader naar boven. Maar ik haal ook de mooie herinneringen aan hem op. En dat doet me toch goed.
woensdag 24 juli 2019 om 15:46
Gecondoleerd PinkWombat. Ik ken je niet en weet dus geen advies te geven.PinkWombat schreef: ↑23-07-2019 23:17Echt geen idee of het mij gaat lukken qua emotie, maar als dat me gaat lukken... we verwachten tussen de 75 en 100 man! Pff weet echt niet of ik wel voor zo’n grote groep durf te spreken! Spreken voor groepen vermeed ik altijd het liefst zoveel mogelijk. De uitvaartondernemer wil het ook wel voor me doen, echter is het wel een verhaaltje van mij richting mijn man dus ik vind dat ik de enige ben die dit kan oplezen. Zit nogal in dubio wat te doen hiermee. Iemand ervaring mee?
Ik heb het wel gedaan. Wilde het eerst ook niet. Er waren heel veel mensen. Heb familie, vrienden, bekenden en collega's van ons allebei gezien toen ik de zaal in keek. Maar 1x begonnen, met de strak vast geknepen knuistjes van mijn kinderen in mijn handen, ging het vanzelf. Laat het van het koment afhangen.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
woensdag 24 juli 2019 om 15:51
Nog een praktische tip voor je eventuele toespraak; print het uit in hele grote letters, mochten je tranen opwellen dan kan je het in elk geval nog lezen waar je bent gebleven.
Sterkte morgen, het is heel logisch dat je er naar uit kijkt. Dat heb ik zelf ook zo ervaren.
Mocht je toch niet willen praten, d asn is dat ook goed hè. Er is geen goed of fout.
Sterkte!
Sterkte morgen, het is heel logisch dat je er naar uit kijkt. Dat heb ik zelf ook zo ervaren.
Mocht je toch niet willen praten, d asn is dat ook goed hè. Er is geen goed of fout.
Sterkte!
woensdag 24 juli 2019 om 17:23
Ik heb gezongen bij de uitvaart van mijn vader..het was uiteraard moeilijk, en niet het mooiste wat ik deed, maar wel juist datgene wat ik nog voor hem wilde en kon doen.
Tip voor als je gaat spreken: blijf op je papier kijken, niet de mensen aankijken en vantevoren de tekst oefenen oefenen oefenen.
Maar een mooi alternatief kan zijn om het van tevoren op te nemen.
Ik wil jou hierbij nog onnoemlijk veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
Tip voor als je gaat spreken: blijf op je papier kijken, niet de mensen aankijken en vantevoren de tekst oefenen oefenen oefenen.
Maar een mooi alternatief kan zijn om het van tevoren op te nemen.
Ik wil jou hierbij nog onnoemlijk veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
Ozo.
woensdag 24 juli 2019 om 19:00
Lieve lieve PW,
ik wil je voor morgen heel heel veel sterkte en kracht toewensen bij het laatste afscheid van jou o zo geliefde man, vriend, maatje en alles wat hij meer voor je betekent.
Ik hoop dat je morgen de kracht vindt om aan al die mensen vanuit de toppen van je tenen te vertellen hoe leuk, lief en slim hij was maar soms ook best wel eens knorrig kon zijn (als dat zo is natuurlijk) Want ook dat mag benoemd worden.
Ik wens je alle steun en kracht en liefde die je maar nodig hebt van je geliefden en dierbaren voor morgen en alle tijd daarna.
ik wil je voor morgen heel heel veel sterkte en kracht toewensen bij het laatste afscheid van jou o zo geliefde man, vriend, maatje en alles wat hij meer voor je betekent.
Ik hoop dat je morgen de kracht vindt om aan al die mensen vanuit de toppen van je tenen te vertellen hoe leuk, lief en slim hij was maar soms ook best wel eens knorrig kon zijn (als dat zo is natuurlijk) Want ook dat mag benoemd worden.
Ik wens je alle steun en kracht en liefde die je maar nodig hebt van je geliefden en dierbaren voor morgen en alle tijd daarna.
anoniem_36795 wijzigde dit bericht op 24-07-2019 19:42
0.44% gewijzigd
woensdag 24 juli 2019 om 19:32
Tip: ik zou de toespraak aan het begin van de dienst plannen. Dan heb je het gehad.
Verder zou ik de toespraak helemaal uitschrijven, in blokletters en groter
lettertype. Bij tranen kan je het dan nog goed zien. Als je af en toe in de zaal kijkt, op 1 persoon focussen. Anders zie je de hele groep en dat kan erg overweldigend zijn. Thuis een paar keer hardop oefenen.
Ik heb inmiddels een paar keer op een begrafenis gesproken. Toen mijn vader overleed, heb ik ook gezorgd dat ik als eerste kon spreken omdat ik er heel erg tegenop zag. Had nog nooit een toespraak gegeven en zeker niet voor zo’n grote groep en ook niet op een begrafenis. Daarna was ik opgelucht en kreeg ik veel meer mee van de dienst.
Ging goed. 1 keer brak mijn stem door emotie, maar verder was het net of ik mezelf hoorde praten.
Eventueel een achtervang voor als het halverwege niet zou lukken? Een van je ouders of een vriendin?
Maak je niet druk als je toch emotioneel wordt. Ben naar aardig wat begrafenissen geweest en bij iedereen klonk er emotie bij de toespraak.
Sterkte morgen. Ik denk aan je om 15 uur!
Verder zou ik de toespraak helemaal uitschrijven, in blokletters en groter
lettertype. Bij tranen kan je het dan nog goed zien. Als je af en toe in de zaal kijkt, op 1 persoon focussen. Anders zie je de hele groep en dat kan erg overweldigend zijn. Thuis een paar keer hardop oefenen.
Ik heb inmiddels een paar keer op een begrafenis gesproken. Toen mijn vader overleed, heb ik ook gezorgd dat ik als eerste kon spreken omdat ik er heel erg tegenop zag. Had nog nooit een toespraak gegeven en zeker niet voor zo’n grote groep en ook niet op een begrafenis. Daarna was ik opgelucht en kreeg ik veel meer mee van de dienst.
Ging goed. 1 keer brak mijn stem door emotie, maar verder was het net of ik mezelf hoorde praten.
Eventueel een achtervang voor als het halverwege niet zou lukken? Een van je ouders of een vriendin?
Maak je niet druk als je toch emotioneel wordt. Ben naar aardig wat begrafenissen geweest en bij iedereen klonk er emotie bij de toespraak.
Sterkte morgen. Ik denk aan je om 15 uur!
